224 สิบวันอันสงบ
มันเป็นสิบวันตั้งแต่เราผ่านวันของเราผ่านไปอย่างมั่นคงโดยไม่มีเหตุการคาดไม่ถึงเกิดขึ้น เหมือนเคย เราล่าโจรสลัดอย่างละเอียด, จับยานพวกมัน, มอบโจรสลัดให้ผู้มีอำนาจเพื่อแลกเปลี่ยนกับรางวัล, และขายยานจับได้ที่เราปรับแต่งเพื่อเงิน คนยุ่งที่สุดในหมู่เราระหว่างสิบวันที่ผ่านมาเหล่านี้ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นพี่น้องช่าง
“ทำเต็มที่นะ พวกเธอ ทำเต็มที่♪”
“เรามีความสุขที่บอสให้กำลังใจเรานะบอส แต่แม้แต่เราก็มีขีดจำกัดนะรู้ป่ะ?”
“ยานที่เราทำงานด้วยในครั้งนี้ค่อนข้างอยู่ในสภาพดีมาพร้อมความเสียหายไม่กี่ส่วน ดังนั้นเราทำได้ง่ายกว่าปรกติ หนูว่านะ”
“อย่างน้อยฉันก็พิจารณามากขนาดนั้นนะรู้ป่ะ”
ไม่ผมทำลายเครื่องขับดันหลักโจรสลัดก่อนมันหนีได้, ก็ค่อยๆกำจัดเจตนาต่อสู้มันโดยการสร้างความเสียหายพอสมควรจนกว่าพวกมันจะตัดสินใจยอมแพ้อย่างเต็มใจ, หรือไม่ก็เพียงแค่ขยี้ห้องนักบินด้วยความแม่นยำเน้นจุด ดังนั้นพี่น้องช่างควรมีเวลาปรับแต่งยานจับได้ง่ายกว่า
“กลายเป็นว่าบัวดำเป็นการซื้อคุ้มค่ามากๆ และทั้งหมดนั่นต้องขอบคุณเธอสอง ไม่นานเราก็จะได้รับทุนมันคืน”
“กระเป๋าเราแน่นกว่าที่พวกมันเคยเป็นด้วยเหมือนกันนะ”
“แต่พูดถึงแล้ว เราทำงานหนักกว่าเมื่อเทียบกับเมื่อเราอยู่ที่สเปซดเวิร์กนะ……”
“ขอโทษน่าพวกเธอ ฉันขอโทษจริงๆ”
ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากขอโทษ อืม ผมจะฟังพวกเธอถ้าพวกเธออยากพัฒนาสภาพแวดล้อมสถานที่ทำงานรู้ไหม? ถ้ามันแค่อะไรเหมือนหาอุปกรณ์เพิ่มเติมหรืออะไรๆที่มีผลแบบนั้น แต่ผมทำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับการลดภาระงาน นั่นทำไมอย่างน้อยผมจะฟังพวกเธอ
ใช่ แน่นอนผมจะฟัง ดังนั้นได้โปรดหยุดเหวี่ยงประแจคู่นั่น เธอทั้งสอง!
จริงจัง หยุด!
หลังจากได้ถูกเกลี้ยกล่อม (โดยกำลัง) โดยพี่น้องช่าง ผมวิ่งหนีจากโรงจอดและนำตัวผมเองไปที่ห้องพักบัวดำ พวกคนของสื่อตอนนี้กำลังผ่อนคลายอยู่ข้างในมัน
“เพราะงานคุณจะจบแล้วกัปตั้น ถ้าอย่างนั้นนั่นหมายถึงมันก็สำหรับการถ่ายทำของเราด้วยเหมือนกันใช่มั้ย”
“ถ้าอย่างนั้น เราจะพูดลาก่อนกับสิ่งอำนวยความสะดวกบัวดำอันเทียบเท่าได้กับโรงแรมหรูหราเร็วๆนี้หรือหือ ผมรู้สึกค่อนข้างไม่เต็มใจเกี่ยวกับมันอ่ะ”
“เพราะทั้งหมดมันกว้างขวางและอาหารอร่อย”
“แน่นอนว่าคุณจะไม่สามารถหาอะไรสักอย่างเทียบกับนี่ด้วยเงินเดือนต่ำของโฟมัลเฮาต์ น่าสงสารคุณจัง”
“หาา”?
“อะไร? มีปัญหาเรอะไง?”
“ผมเมินซูเอียของโฟมัลเฮาต์เอ็นเตอร์เทนเมนและเนียของเนียโตะฟลิกซ์จ่อคอหอยกันและเรียกแวมโดของสเปซดเวิร์กเอ็นเตอร์เทนเมนต์และอัลเลนของโมเอะเบียสริง
“ถ้าอย่างนั้นพวกนายอยากลงที่ไหน? อย่าบอกฉันนะว่าจะติดไปด้วยตลอดทางกลับไปเมืองหลวง ไม่ใช่ใช่มั้ย?”
“เราไม่เป็นไร มีเที่ยวบินประจำจากระบบดาวโคแม็ตถึงระบบดาวดีเซอร์ และเมื่อเราถึงระบบดาวที่ถูกปกครองโดยเอิร์ล เราสามารถขึ้นเที่ยวบินตรงไปถึงเมืองหลวงได้เลย”
“เข้าใจแล้ว ถ้าอย่างนั้นเราไม่ต้องกังวลกับการส่งนายกลับไปหือ”
“แต่มันน่าเสียดาย”
“เราอยู่ด้วยกันเดือนนึงจริง เมื่อแวมโดและพวกคุณที่เหลือไปแล้ว บัวดำจะเงียบเต็มที่อีกครั้ง”
ในระยะเวลาเดือนหนึ่ง 5 คนจากแต่ละบริษัท รวมเป็นเจ้าหน้าที่ 20 คน อยู่บนบัวดำและเฝ้าสังเกตอะไรๆที่นั่นบนกฤษณะ
ตั้งแต่แรก บัวดำนั้นรู้สึกกว้างเกินไปด้วยแค่ผม, มีมิ, เอลม่า, เมย์, ทีน่า, และวิสเกอร์อยู่ข้างในมัน ดังนั้นมันรู้สึกมีชีวิตีวาเป็นพิเศษที่มีเจ้าหน้าที่สื่อยี่สิบคนเพิ่มเติมอยู่ด้วย มีคนอื่นพักผ่อนอยู่ตลอดไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตามที่ผมไปห้องพัก และเรากินอาหารพร้อมกันบ่อยด้วย ดังนั้นมันมีชีวิตชีวาเป็นพิเศษ เมื่อเจ้าหน้าที่สื่อยี่สิบคนเหล่านี้ลงไป แน่นอนว่ามันจะรู้สึกเหงารอบๆที่นี่
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เมื่อเราไปแล้ว คุณก็จีบกันกับมีมิจังและเอลม่าซังมากเท่าที่คุณต้องการได้ จริงๆแล้วคุณเลยดีใจ ใช่มั้ยล่ะ กัปตัน?”
“ถาคุณบอกเราว่าไม่มีอะไรแบบนั้น มันจะฟังดูเหมือนคุณโกหกนะรู้ไหม”
“เหมือนที่พวกเขาพูดกันและ ผู้กล้าที่ยิ่งใหญ่มีความรู้สึกรักใคร่ยิ่งใหญ่กับความรู้สึกดี…… พูดถึงแล้ว ถ้าเกี่ยวกับสองคนนั้นจากบริษัทเราล่ะ?”
“ฉันไม่ได้ไม่ซื่อสัตย์ขนาดนั้นนะรู้ไหม”
“อย่างนั้นเหรอ? แต่ผมว่าพวกเธอสองคนเด็กและสวยนะ”
“สำหรับสายตามนุษย์ พวกเธอสองดูเด็กเกินไปนิดหน่อย……”
“คุณพูดถูกเผงเลย”
แวมโดเอียงหัวในความสงสัยขณะอัลเลนหัวเราะอย่างขมขื่น ผมเสริมอะไรที่อัลเลนพูดทันที มันจริงที่แน่นอนว่าทั้งสองดูสวยมากๆ แต่จริงๆพวกเธอดูเด็กเกินไปมาก…… ใช่ ผมรู้ดีว่าพวกเธอทั้งสองเป็นคุณนายดวอร์ฟผู้ใหญ่เต็มตัว แต่รูปลักษณ์ภานอกพวกเธอแค่ไม่ได้ตอบสนองกับอายุของพวกเธอ ผมยอมรับว่ารูปลักษณ์พวกเธออยู่ในความชอบบางคน อืม แต่หมายถึงความชอบแปลกไม่เหมือนใคร พวกเธอมีสเน่ห์พิเศษบนตัวเอง
“หรือ มันไม่เหมือนว่าฉันลงมือกับพวกเธอทันทีเมื่อพวกเธอขึ้นยานผมสักหน่อย…… และพวกเธอทั้งสองคนมีสิทธิตัดสินว่าต้องการใครเป็นคู่ด้วยเหมือนกัน”
“คุณค่อนข้างโรแมนติกนะ ไม่ใช่เหรอ?”
“ถ้าพูดตรงๆ จิตใจของคุณไม่ได้ดูเหมือนทหารรับจ้างเลยสักนิด กัปดัน คุณนั่นซื่อตรงหรือจนบางทีอธิบายว่าคุณ ‘บริสุทธิ์’ หรือ ‘ไร้เดียงสา’ อาจเหมาะสมมากกว่า”
“นั่นชมจริงๆเรอะ?”
แวมโดและเอลเลนหัวเราอย่างเต็มหัวอกกับปฏิกิริยาตลอดสนองของผม มันรู้สึกเหงาจริงเมื่อผมคิดว่าผมจะไม่สามารถคุยเกี่ยวกับเรื่องโง่ๆแบบนี้กับคนพวกนี้ได้ ในไม่นานนี้
“ถ้าอย่างนั้นเราจะพักนิดหน่อยที่โคแม็ตไพร์มก่อนเราจะไป ใช่มั้ย?”
“ไม่ใช่มันก็ดีเหรอ? มันไม่เหมือนว่าเรารีบออกเดินทางหรืออะไรสักอย่าง เพราะทั้งหมดเราเพิ่งเสร็จงานใหญ่ ไม่มีอะไรผิดเกี่ยวกับการพักหลังจากนั้น”
หลังจากออกจากห้องพักผ่อน ผมมุ่งหน้าไปห้องนักบินกฤษณะต่อและคุยเกี่ยวกับแผนในอนาคตกับมีมิและเอลม่า
“เราปล่อยแวมโดและคนอื่นๆไว้เองเมื่องานเสร็จแล้วไม่ได้ด้วย เราจะอยู่ในโคโลนีโคแม็ตไพร์มจนกว่าพวกเขาสามารถจัดหาเที่ยวบินไประบบดาวดีเซอร์ได้ และระหว่างเวลานั้น ฉันกำลังคิดเกี่ยวกับการตรวจดูเป้าหมายต่อไปที่เป็นไปได้ของเรา”
『ดิฉันคิดว่ามันเป็นแผนที่ดีค่ะ』
เมย์เห็นด้วยกับข้อเสนอของผมผ่านจอหลักของห้องนักบิน มีมิและเอลม่าผู้อยู่ด้วยกันกับผมข้างในห้องนักบินกฤษณะดูเหมือนไม่มีปัญหากับข้อเสนอของผมด้วยเหมือนกัน
“สำหรับเวลานี้ เราจะจำเป็นต้องตัดสินใจว่าเราจะสร้างบ้านที่ไหน…… แต่เราแค่สร้างที่ไหนก็ได้ที่เหมาะสมใช่มั้ย?”
“ที่ประมาณไหนจะอยู่ง่ายล่ะ?”
“มันจะยอดเยี่ยมถ้าเราหาที่สภาวะโลกดีได้ ฉันไม่ชอบดาวเคราะห์ที่สภาพอุณภูมิอากาศต่างกันสุดขีดระหว่างกลางวันและกลางคืน และเราก็จำเป็นต้องหาที่ซึ่งความสงบเรียนร้อยของประชาชนดีทั้งระบบดาว คนหนึ่งจะเกลียดการพบตัวเองเข้าไปอยู่ระหว่างการโจมตีของโจรสลัดหรือการประท้วงโดยพลเมือง ถูกป่ะล่ะ”
“นั่นจริง แน่นอนว่าฉันไม่อยากได้ดาวเคราะห์ที่การทิ้งระเบิดจากวงโคจรจากโจรสลัดตกจากท้องฟ้าเป็นประจำเพิ่มเติมจากฝนและหิมะ”
“นั่นไม่ดีแน่นอนเลย”
มีมิเห็นด้วยกับคำพูดผมอย่างแข็งกล้า
“ถ้าเป็นอย่างนั้น เราจะต้องหาดาวเคราะห์ปรับพื้นผิวดาวอย่างถูกต้องพร้อมด้วยระบควบคุมความปลอดภัยถูกใช้อยู่ อืม ถ้าเราใช้เส้นสายของเรา ฉันคิดว่ามันง่ายที่จะหาสักที่ถ้าถามเอิร์ลดาเรนวาลด์”
『มีความเป็นไปได้มากที่ท่านจะได้รับการเลือกปฏิบัติดีกว่าในการซื้อและราคาภาษี นายท่าน ความเป็นจริงว่าเราใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนเอิร์ลดาเรนวาลด์นั้นก็จะพิสูจน์ว่าเป็นมีประโยชน์สำหรับทั้งสองฝ่ายด้วยเหมือนกันค่ะ』
“มีประโยชน์?”
『ถ้าฮิโระซามะตัดสินใจที่ไหนสักแห่งภายในระบบดาวดีเซอร์หรือที่นี่บนระบบดาวโคแม็ตและปฏิบัติสถานที่เป็นฐานหลัก เอิร์ลจะสามารถพึ่งพาความช่วยเหลือจากท่านได้ทันทีทันใดไม่ว่าเมื่อไหร่ที่พวกเขามีปัญหาใดๆกับโจรสลัดและองค์ประกอบผิดกฎหมายอย่างอื่น แม้ว่าไม่มีอะไรขนาดใหญ่เกิดขึ้น ท่านจะยังสามารถเป็นส่วนร่วมกับความปลอดภัยของระบบดาวโดยการล่าโจรสลัดบนพื้นฐานประจำ ตระกูลดาวเรนวาลด์จะคาดหวังให้ท่านทำหน้าที่ให้พวกเขาอย่างน้อยก็ถึงความสามารถหนึ่งเพื่อแลกกับความช่วยเหลือ พูดอีกอย่าง มันเป็นการแลกเปลี่ยนผลประโยชน์สำหรับทั้งสองฝ่าย』
“เข้าใจแล้ว”
เพราะพื้นฐานแล้วผมกลายเป็นขุนนางทั้งตัวแค่ชื่อเท่านั้น อะไรอย่างนั้นจะมาอย่างเป็นธรรมชาติหือ อืม นั่นแค่ข้อพิสูจน์ว่าอิทธิพลของผมนั้นยิ่งใหญ่กว่ามากเมื่อเทียบกับก่อนหน้า และผมรู้สึกค่อนข้างภาคภูมิใจเกี่ยวกับมัน แต่การเหลิงนั้นไม่ดี ผมต้องทำมันอย่างเจียมตัว ใช่ เจียมตัวไม่เด่นดัง
อืม แต่ไม่เจียมตัวเสียเต็มที่ โยช
“ฉันจะคุยกับคริสเกี่ยวกับการซื้อที่ดินและสร้างบ้านทีหลัง แต่พวกเธอมีแง่มุมอะไรว่าเราจะไปที่ไหนต่อมั้ย? ที่ไหนจะดีล่ะ?”
“มึม มันมีปัญหานิดหน่อย แต่หนูก็ได้สารสนเทศมาบ้างเกี่ยวกับระบบดาวแม่ของหลากหลายเผ่าผู้มีชีวิตอยู่ในดินแดนจักรวรรดิ”
“โฮ่ ถ้าอย่างนั้นอะไรที่หนูเจอล่ะ?”
“ที่ซึ่งเรายังไม่เคยไปเยือนเป็นระบบดาวรีฟิลของเอลฟ์ ระบบดาวกาลาคิสซึ่งเป็นบ้านของดวอร์ฟ, ระบบดาวอัลเมอร์ซูลูซึ่งเป็นระบบดาวของเทกเตอร์
“โอ้ พี่เคยไปรีฟิล IV ในระบบดาวรีฟิลมาก่อน พี่ถูกพาไปที่นั่นโดยแม่และพ่อเมื่อพี่ยังเล็กๆ พี่เกิดและโตในเมืองหลวง แต่พวกเขาอยากให้พี่ได้รู้จักรากฐานของเผ่าพันธุ์ของพี่ ดังนั้นพี่ถูกพาไปที่นั่นเพื่อเยี่ยมเยียน”
“โฮ่ว–”
เพราะทั้งหมดระบบดาวแม่ของเผ่าอื่นนั้นพิเศษหือ
“หนูไม่ได้คิดเกี่ยวกับระบบดาวแม่ของมนุษย์มากขนาดนั้น แต่หนูก็ประทับใจริงๆเมื่อได้เห็นเมืองหลวงจักรวรรดิ”
“เป็นอย่างนั่นหือ”
มันคือประเภทของความรู้สึกซึ่งผมไม่เข้าใจจริงๆ อืม แต่มันจะโกหกถ้าผมพูดว่าผมไม่รู้สึกอะไรเลยเกี่ยวกับความเป็นไปได้ที่จะกลับที่โลกระหว่างขี่บนกฤษณะ แต่ผมแน่ใจว่ามันจะค่อนข้างเป็นความวุ่นวายเมื่อเราไปถึง พวกเขาน่าจะบอกผมให้หยุดการเข้าหาหรือบางอย่าง และมีโอกาสที่เขาจะไล่เราด้วยเครื่องบินขับไล่
“โอ้ และมีบางอย่างที่ฉันเพิ่งจำได้”
“หืม?”
“จำเครื่องดื่มที่เธอดื่มบนเซียร่า III ได้มั้ย? เธอรู้มั้ย นั่นที่เธอดื่มด้วยสีหน้าตีกันกับความคิดตัวเอง ร่ะ เธอให้ฉันดื่มไอ้นั่นด้วยเหมือนกัน ถูกมั้ย? กลิ่นมันค่อนข้างคุ้นเคยกับยาชงที่พวกเขาให้ฉันดื่มในรีฟิล IV ในอดีต”
“……โฮ่ว”
เครื่องดื่มที่เอลม่ากำลังพูดถึงน่าจะเป็นรูทเบียร์ ต้นเแบบของรูทเบียร์ล้ำสมัยคือเครื่องดื่มที่พื้นฐานแล้วเป็นการผสมผสานของสมุนไพรและเครื่องเทศหลากหลาย จากนั้นมันพัฒนาไปยิ่งกว่านั้นสู่สูตรต้นตำรับนับไม่ถ้วนเพื่อสร้างรูปแบบเฉพาะของเครื่องดื่ม สูตรหนึ่งที่ว่านั้นคือโคล่า พูดอีกอย่าง มีโอกาสดีที่ระบบดาวถิ่นกำเนิดของเอลฟ์, รีฟิล IV, มีพื้นฐานสำหรับการเกิดโคล่า
“โยช มันตัดสินใจแล้วถ้าอย่างนั้น เราจะมุ่งหน้าตรงไปรีฟิล IV”
“อืม แน่นอนว่านั่นเร็ว”
“……บางทีฉันไม่ควรพูดอะไรสักอย่าง อืม เพราะมันฮิโระ ฉันเดาว่ามันจะไม่เป็นไร”
ผมคิดว่าเอลม่ากังวลเกี่ยวกับอะไรสักอย่าง แต่สำหรับผม มันสำคัญมากกว่าที่จะกังวลเกี่ยวกับที่ในที่สุดเราจะค้นพบโคล่าหรือไม่มากกว่า มีขั้นตอนที่สำคัญสำหรับการสร้างโคล่าบนรีฟิล IV ไหม?
หรือบางทีพวกเขาพัฒนาเครื่องดื่มอัดลมที่เท่ากับโคล่าแล้วที่นั่น? ทั้งความคิดของผมถูกครอบงำไปด้วยประเด็นเหล่านั้น
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu