234 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับสาวกของเทพมาร
“ล-ลอร์ดปีศาจ! ลอร์ดปีศาจเคนได้ปรากฏตัว!!”
เสียงตะโกนที่เหมือนเสียงกรีดร้องดังก้องในเมืองดันเจี้ยน
ลอร์ดปีศาจเคน
มันไม่ต้องพูดเลย แต่มันเป็นสาวกของโนอาห์-ซามะ 1,000 ปีก่อน
สาวกของเทพมาร อัศวินดำ ฮีโร่บ้าคลั่ง…ลอร์ดปีศาจที่ชื่อเสียงโด่งดังที่มีชื่อเล่นหลายชื่อ
ชื่อเล่นที่เป็นที่นิยมที่สุดของลอร์ดปีศาจคือนักฆ่าฮีโร่
ในหนังสือภาพของฮีโร่อาเบล ฮีโร่ส่วนใหญ่ {ถูกฆ่าโดยลอร์ดปีศาจเคน}
ตอนนี้มีฮีโร่มากมายอยู่ในลาเบรินทอส
สถานการณ์นั้นย่ำแย่
แต่สถานการณ์แย่ลงมากกว่าเดิมเข้าไปอีก
“ลอร์ดปีศาจเคน!!”
ฮีโร่อาเบลตะโกนด้วยเสียงที่ต่างไปจากปรกติของเขา เต็มไปด้วยอารมณ์ที่รุนแรงและวิ่งออกจากลาเบรินทอส
นั่นใช่แล้ว การแก้แค้นเพื่อฮีโร่ไฟที่เป็นอาจารย์ของฮีโร่อาเบล
ฮีโร่อาเบลลืมตัวเองในความโกรธ
นี่มันแย่แล้ว!
“อาเบล! เดี๋ยว!” (จูเลียตต้า)
“เราจะไปด้วย!” (โวล์ค)
จูเลียตต้า-ซังและโวล์ค-ซังตามเขาไป
“ป่าป๊า!”
“ลูกไปหลบภัยลึกเข้าไปในดันเจี้ยนกับคนอื่น” (เดคเคล)
“หนูไม่อยากอ่ะ! มากับเรา ป่าป๊า!”
“พ่อเป็นฮีโร่ พ่อวิ่งหนีไม่ได้” (เดคเคล)
“สัญญากับหนูนะว่าจะกลับมา! พรุ่งนี้เป็นวันเกิดหนู!”
“ได้ เมื่อพ่อกลับมา มาฉลองวันเกิดของลูกกัน” (เดคเคล)
“แน่นอน ทำให้มั่นใจว่ามีชีวิตกลับมานะ…”
ผมได้ยินการสนทนาของเดคเคลและลูกสาวของเขา
อืม…ได้โปรดหยุดธงแห่งความตายคลาสสิคได้มั้ย?
ผมจะปกป้องฮีโร่เหล็กอย่างแน่นอน!
ผมสาบานมันในใจของผม
“อพยพผู้คน ให้ความสำคัญกับผู้หญิงและเด็ก คนที่สู้ได้ มากับชั้น เราจะไล่ลอร์ดปีศาจไป” (จอห์นนี่)
“จอห์นนี่-ซามะ! นั่นมันไม่ไตร่ตรองเลยนะ! มันเป็นลอร์ดปีศาจเคน {นั่น} รู้มั้ย?!”
“มาวิ่งหนีด้วยกันเถอะ!”
“มันจะมากเกินไปถ้ามีแค่ฮีโร่ คนที่บึกบึนมากับชั้น” (จอห์นนี่)
จอห์นนี่ วอล์คเกอร์-ซังเป็นคนเดียวที่ใจเย็นในความวุ่นวายนี้
ดูเหมือนเขาจะสู้ด้วยกันกับเรา
“ม-มาโกโตะ-ซามะ…?” (โมโมะ)
โมโมะจับแขนเสื้อผมอย่างประหม่า
ผมอยากให้เธออพยพกับคนอื่นถ้าเป็นไปได้ แต่มันก็น่ากลัวที่จะไม่เห็นเธอที่นี่
ผมไม่อยากให้เธอโดนลักพาตัวอีก
“มากับพี่ แต่ถ้ามีการต่อสู้กัน ทำให้มั่นใจว่าไปซ่อนนะ” (มาโกโตะ)
“ค-ค่ะ!” (โมโมะ)
โมโมะและผมมุ่งหน้าไปข้างนอกลาเบรินทอสด้วยกัน
◇◇
“อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!”
สิ่งแรกที่เข้ามาในหูผมทันทีที่เราออกมาจากลาเบรินทอส มันเป็นเสียงหัวเราะที่วิ้งหู
“โวล์ค!” (จูเลียตต้า)
ผมได้ยินเสียงกรีดร้องของจูเลียตต้า-ซัง
เกราะของโวล์ค-ซังถูกทำลาย และเขาทรุดไปโดยมีเลือดไหลออกมา
เป็นไปได้มั้ยว่า…
“อย่าตกใจ…จูเลียตต้า ชั้นยังมีชีวิตอยู่…” (โวล์ค)
ผมโล่งใจ
โวล์ค-ซังโอเคแบบเกือบๆ
ใช่ แล้วฮีโร่อาเบลล่ะ?!
“เก่ะ!” (มาโกโตะ)
เขาต้องถูกกำจัดโดยลอร์ดปีศาจเคน ผมเห็นเขาอยู่บนพื้นไกลออกไป
ผมไม่เห็นเขาเลือดออก ดังนั้นผมอยากจะเชื่อว่าเขาแค่หมดสติ
“โมโมะ! ตรวจสภาพของอาเบล-ซัง” (มาโกโตะ)
“ค-ค่ะ!” (โมโมะ)
ผมให้โมโมะตรวจสภาพของฮีโร่อาเบล และผมยืนยันภาพที่ย่ำแย่นี้
ยังมีกึ่งสัตว์ นักรบเอลฟ์ และหลายคนที่อยู่บนพื้นด้วยปกคลุมอยู่ในเลือด
แม้ว่ามันแค่ไม่กี่นาทีหลังจากที่ได้รับการแจ้งว่าศัตรูโจมตี
คนที่มองลงมาอย่างภาคภูมิใจ เมื่อเราอยู่ในสภาพที่พังทลายคือ…
อัศวินที่ปกคลุมไปด้วยเกราะสีดำสนิท
เขาใส่เกราะปิดหน้าทั้งหมดของเขา และผมบอกไม่ได้ว่าเขาทำหน้าแบบไหน
เขาถือดาบใหญ่ยักษ์
ออร่ามหาศาลเอ่อล้นจากทั้งตัวของเขา
งั้นนี่คือลอร์ดปีศาจเคน…
“อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ อ่อนแอ! ฮีโร่ของเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์!” (เคน)
ช่างเป็นลอร์ดปีศาจที่เสียงดัง
เขาเป็นลอร์ดปีศาจที่พูดมากขนาดนี้?
“ชั้นจะฆ่าฮีโร่ทั้งหมด! ถ้าแกไม่ใช่ฮีโร่ ตราบใดที่แกเปลี่ยนศาสนาเป็นของโนอาห์-ซามะ ชั้นจะให้แกรอดชีวิต คุกเข่าเดี๋ยวนี้และเคารพโนอาห์-ซามะ ถ้าแกทำอย่างนั้น ชั้นจะยกโทษให้แกโดยแค่ตัดแขนข้างนึง ซาบซึ้งกับโนอาห์-ซามะที่มีเมตตาซะ!” (เคน)
คือที่ผมได้ยิน
(เฮ้ย เฮ้ย…) (มาโกโตะ)
โนอาห์-ซามะเพิ่มผู้ศรัทธาได้คนหนึ่งใน 10 ปี
นั่นเป็นระเบียบข้อบังคับของดินแดนสวรรค์
ไม่ว่าเขาจะข่มขู่พวกเขามากแค่ไหน ท่าเพิ่มผู้ศรัทธาของท่านไม่ได้ และมันจะแค่กระจายชื่อเสียงแย่ๆของโนอาห์-ซามะมากขึ้นไปอีก
แน่นอนว่า ไม่มีใครที่จะตามสิ่งที่ผมพูด
〈สปิริต-ซัง สปิริต-ซัง〉 (มาโกโตะ)
ผมเรียกสปิริตน้ำและรวมมานา
“[หอกน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)
หอกน้ำแข็งหลายสิบที่สร้างด้วยเวทมนตร์ลงไปเป็นห่าฝนบนลอร์ดปีศาจเคน
มันทุกอันโดนเกราะสีดำเขาแล้วหัก
ไม่มีรอยขีดข่วนลงบนเกราะเลย
(มันเหมือนที่โนอาห์-ซามะพูด…) (มาโกโตะ)
ก่อนที่ผมจะถูกส่งมาในอดีต โนอาห์-ซามะได้บอกสิ่งนี้กับผม…
◇◇
ก่อนที่ผมจะกระโดดเข้าไปในอดีต
โบสถ์ที่ยิ่งใหญ่ของหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา
ใกล้ๆมีไอรา-ซามะร่ายเวทมนตร์ปาฏิหาริย์เดินทางข้ามเวลา
ตอนนี้เรารอให้เธอร่ายเสร็จ
ในเวลานั้น โนอาห์-ซามะได้สอนความรู้อดีต
“มาโกโตะ นายรู้ว่าใครเป็นลอร์ดปีศาจที่นายควรจะระวังมากที่สุดมั้ย?” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะ ที่ลงทุนเปลี่ยนเป็นชุดคุณครูผู้หญิง ชี้มาที่ผม
เธอชอบรูปลักษณ์แบนนั้นจริงๆ
“เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อิบลีส ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ไม่ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ไม่เคลื่อนไหวมากจากสวนที่ลอยฟ้าที่ทวีปปีศาจ อีเด็น โอกาสที่จะเจอพวกเค้านั้นเป็นศูนย์ยกเว้นว่านายจะไปหาพวกเค้าด้วยตัวเอง” (โนอาห์)
เฮฮฮ๋ อย่างนั้นเหรอ
“งั้น ราชาอมตะไบฟรอนที่ปกครองทวีปทิศตะวันตก?” (มาโกโตะ)
“ใกล้ แต่คำตอบที่ถูกต้องคือ…” (โนอาห์)
“ลอร์ดปีศาจเคน สาวกของโนอาห์ ทากัตซูกิ มาโกโตะ พวกเขาทำงานคนเดียวและทันที โอกาสที่จะเจอเคนนั้นสูงที่สุดถ้านายจะทำอะไรด้วยกันกับเหล่าฮีโร่” (อัลเธน่า)
“อ้าา อัลเธน่า! อย่าพูดมันก่อนชั้นสิ!” (โนอาห์)
อัลเธน่า-ซามะตัดเข้ามาในการสนทนา และโนอาห์-ซามะบ่น
“ลอร์ดปีศาจเคน…” (มาโกโตะ)
นักฆ่าฮีโร่ในตำนาน; อดีตสาวก
เขาเป็นคนแบบไหน?
โนอาห์-ซามะพยักหน้าดั่งจะตอบคำถามผม
“ชั้นสร้างเกราะเต็มตัวและดาบใหญ่ที่พวกเค้ามีด้วยวัตถุดินเดียวกันกับที่ชั้นสร้างมีดของนาย มาโกโตะ” (โนอาห์)
“เดี๋ยว โนอาห์ ชั้นไม่มีความรู้มากเกี่ยวกับสภาพของดินแดนมนุษย์ เพราะชั้นไม่มีผู้ศรัทธาเยอะเมื่อ 1,000 ปีก่อน แต่เธอมอบอะไรแบบนั้นให้สาวกของเธอเหรอ?!” (อัลเธน่า)
ตอนนี้มันเป็นอัลเธน่า-ซามะที่ตะโกนกับคำพูดของโนอาห์-ซามะ
ผมมองมีดที่แขวนอยู่บนเอวของผม
มีดเวทย์มนตร์ส่องแสงสีฟ้า
วัตถุดิบเดียวกันกับนี่ หือห์
“โนอาห์! เธอ…ใช้เศษของเคียวราชาเทพเจ้าคนเก่าโครนอสที่ตัดทุกสิ่งเหรอ?! เธอมอบบางอย่างแบบนั้นให้ผู้อยู่อาศัยในดินแดนมนุษย์?! เธอคิดอะไรอยู่?!” (อัลเธน่า)
“หุบปากน่า อัลเธน่า! ฮีโร่แห่งแสงที่เธอสร้างนั้นพลังเยอะเกินไปในท้ายที่สุด ดังนั้นมันไม่ใช่ไม่แฟร์!” (โนอาห์)
“ฮีโร่แห่งแสงที่ชั้นสร้าง เอาชนะได้ ยกเว้นว่าเขาจะอยู่ใต้แสงของพระอาทิตย์! มันน่าจะมีความสามารถที่ตามระเบียบข้อบังคับของดินแดนสวรรค์ เทพเจ้าโบราณที่ทำอะไรโดยไม่คิดมันช่าง…!” (อัลเธน่า)
“หือห์?! ใครกันที่เธอบอกว่าไม่คิด?! พูดแต่ ‘ระเบียบข้อบังคับ ระเบียบข้อบังคับ’ มันน่ารำคาญ! แค่ทำตามใจของเธอ! ตามใจของเธอ!” (โนอาห์)
คนในโบสถ์ได้ชะงักเมื่อเห็นโนอาห์-ซามะและอัลเธน่า-ซามะตะโกนใส่กัน
“อืม…ท่านสองคน…ขอโทษที่ขัดจังหวะระหว่างที่ท่านอยู่ในการปรึกษาของท่าน แต่…ในท้ายที่สุด ลอร์ดปีศาจเคนเป็นคนแบบไหน?” (มาโกโตะ)
เมื่อผมถามนี่ โนอาห์-ซามะ และอัลเธน่า-ซามะหันมาทางนี้
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ…ฟังที่นี่อย่างสงบ เหล็กที่ใช้สร้างเกราะและอาวุธของลอร์ดปีศาจเคนเป็นอาวุธของเทพเจ้าเก่าแก่คนเก่า พูดอีกอย่าง…” (อัลเธน่า)
“มันต้านการโจมตีกายภาพและต้านเวทมนตร์ มาโกโตะ☆” (โนอาห์)
อัลเธน่า-ซามะพูดดั่งว่ามีเวลาที่ยากที่จะพูดมัน แต่โนอาห์-ซามะสรุปอย่างง่ายๆ
“หือห์?” (มาโกโตะ)
เธอเพิ่งพูดว่าอะไรนะตอนนี้?
ต้านโจมตีการภาพและเวทมนคร์…?
ไม่ใช่นั่นหมายถึงผมเอาชนะพวกเขาไม่ได้เลยซักนิดหรือ?
“โนอาห์ เธอต้องบอกเค้าให้ตรง มาโกะ-คุง วิธีพูดที่ถูกคือมันต้านทุกการโจมตีที่ต่ำกว่าระดับนักบุญ” (เออร์)
เออร์-ซามะเติมจากข้างๆ
แต่…
“ไม่ใช่นั่นโดยพื้นฐานแล้วทำให้เขาเป็นอมตะเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ไม่ใช่อย่างนั้น ถ้ามันเป็นระดับพระเจ้า หรือการโจมตีที่เทียบเท่าระดับพระเจ้า มันจะมีผล” (เออร์)
“ยกตัวอย่างเช่น…การโจมตีของฮีโร่แห่งแสง” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะพูดต่อจากเออร์-ซามะ
พูดอีกอย่าง มีแค่ฮีโร่แห่งแสงอาเบลที่กำจัดเคนได้
“แต่ผมจะทำยังไง ถ้าผมเจอลอร์ดปีศาจเคนก่อนที่ผมจะเจอฮีโร่แห่งแสง?” (มาโกโตะ)
“วิ่ง นั่นเป็นทางเลือกเดียว” (อัลเธน่า)
เทพธิดาแห่งแสงพูดมันห้วนๆ
“นั่นเป็นทางเลือกเดียว หือห์…” (มาโกโตะ)
ยังไงซะ ช่วยไม่ได้
หมายถคงว่าผมสู้กับไอพลังเว่อร์ดีๆไม่ได้
เราจะถูกกวาดล้าง
“หืมม แต่ชั้นจะบอกนายว่าจะจัดการกับเด็กคนนั้นยังไง ในกรณีที่ฮีโร่แห่งแสงไม่อยู่” (โนอาห์)
“อะไร งั้นมีทาง” (มาโกโตะ)
“มันลำบากนะ นายรู้มั้ย? นั่นคือ…” (โนอาห์)
โนอาห์-ซามะบอกวิธีมันกับผม
◇◇
(อะไรที่ว่า ‘ถ้า’…) (มาโกโตะ)
โนอาห์-ซามะต้องรู้มัน ว่ามันจะออกมาเป็นแบบนี้
ความคิดเข้ามาในหัวของผมเลย
〈…สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์ ได้โปรดมา〉 (มาโกโตะ)
ผมได้เรียกเธอหลายครั้ง แต่เธอไม่ปรากฏมาเลยซักนิด
ผมขอมากมากไปหรือหลังๆ?
ผมต้องมอบความสนใจให้พวกเขามากมายทีหลัง
ในเวลานั้นที่ผมทำอย่างนั้น นักรบสู้และล้มไปทีละคน
“[มังกรน้ำ]!” (มาโกโตะ)
ผมยืมมานาจากสปิริตต้ำและยิงเวทมนตร์น้ำ
แต่เวทมนตร์ของผมไม่มีผลอย่างแท้จริง ลอร์ดปีศาจเคนไม่แม้แต่จะหันมาหาผม
“กุว้าา!”
อ้า!
เดคเคล-ซังถูกฟัน
นี่มันแย่แล้วนี่มันแย่แล้ว!
“กุ! …ชั้นอยากจะ…ฉลองวันเกิดอายุ 7 ขวบของลูกสาวของชั้น…” (เดคเคล)
นายหยิบธงแห่งความตายเร็วไปแล้ว!
นายยอมแพ้เร็วเกินไป เดคเคล-ซัง!
“XXXXXXXXXXXXX! (สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่อันไดน์)!” (มาโกโตะ)
ผมตะโกนในภาษาสปิริต และในที่สุดเธอก็ปรากฏตัว
อันไดน์ใน {ชุดแม่บ้าน}
“XXXXXX! XXX! (ขอโทษที่ให้รอ! ราชาของเรา!)” (อันไดน์)
“….XXXXXXXX (…เธอทำอะไรอยู่?)” (มาโกโตะ)
“XXXXXX (นายชอบชุดแบบนี้ ใช่มั้ย?)” (อันไดน์)
สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ชำเลืองมองโมโมะ
อาเบลได้สติกลับมาและโมโมะดูแลเขาอยู่
เป็นไปได้มั้ยว่า เธอเลียนแบบโมโมะและเสียเวลาของเธอ?
“XXXXXX… (เธอ…)” (มาโกโตะ)
ไร้กังวลเกินไปแล้ว
“XXXXXX? XXXXXXXX? (น-นายโกรธเหรอ ราชาของเรา?)” (อันไดน์)
อันไดน์ตาแฉะอย่างไม่สบายใจ
มันดูคล้ายกับการ {แกล้งร้องไห้} ของโนอาห์-ซามะจริงๆ
สาวคนนี้…
เดี๋ยว ใจเย็น…
การให้ความร่วมมือของอันไดน์นั้นจำเป็นอย่างแน่นอนที่จะหนีจากวิกฤตนี้
สปิริตนั้นประหลาด พวกเขาทำสิ่งต่างๆเมื่อพวกเขารู้สึกเหมือนมัน และต้องเก็บไว้ให้อารมณ์ดี
นั่นเป็นพื้นฐานของเวทมนตร์สปิริต
นั่นทำไม สิ่งที่ผมควรจะพูดตอนนี้คือ…
“XXXXXXX (มันดูดีกับเธอ อันไดน์)” (มาโกโตะ)
“XXXXX! XXXXX! (จริงๆเหรอ ราชาของเรา?!)” (อันไดน์)
“XXXXXX (นั่นทำไม ได้โปรดให้ผมยืมพลัง)” (มาโกโตะ)
“XXXXX! (ค่ะ☆ ชั้นจะทำเต็มที่~!)” (อันไดน์)
ทันทีที่อันไดน์พูดอย่างนั้น มานาทั้งหมดรอบๆเริมรวมกันที่นี่
ฝนเริ่มตก พื้นเริ่มสั่น อากาศสั่น และสาวฟ้าฟาดลงมาผ่านเมฆสีดำดั่งที่ทำอยู่มีอิทธิพลกับมัน
มานาน้ำของทั้งโลก
อันไดน์ได้รวมนั่นอยู่
ลอร์ดปีศาจเคนหันมาทางนี้
เขากำลังจะปลิดชีวิตเดคเคล-ซัง แต่เขาหยุดเท้าของเขา
ลอร์ดปีศาจที่ไม่สนใจซักนิดมาทางนี้ สังเกตุผมอย่างชัดเจน
เขาเห็นตัวของอันไดน์ข้างผมหรือ?
ลอร์ดปีศาจพูดกับผม
“นายเป็นฮีโร่เหรอ?” (เคน)
เขาถามเงียบๆ
“ไม่” (มาโกโตะ)
ผมตอบสั้นๆ
ผมเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศ แต่ไม่มีประเทศแห่งน้ำที่นี่
นั่นทำไมผมไม่ใช่ฮีโร่
เคนได้ยินคำตอบผมและพูดคำต่อไป
“นายจะ…เคารพโนอาห์-ซามะมั้ย?” (เคน)
“…”
ผมตอบไม่ได้
ไม่มีทางที่ผมจะจะตอบได้
แต่ผมยังมีศรัทธากับโนอาห์-ซามะ
แต่ผมไม่ใช่ผู้ศรัทธาตอนนี้
นั่นทำไมผมพูดอะไรไม่ได้
และด้วยเหตุผลบางอย่าง ความจริงนั้น {ทำให้ผมรำคาญ} ถึงระดับที่คาดไม่ถึง
“ถ้างั้น ตาย” (เคน)
เขาต้องรับการเงียบของผมเป็นการปฏิเสธ ลอร์ดปีศาจเคนยกดาบขึ้นที่นี่ และปิดระยะในทันที
เร็ว!
“[บาเรียน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)
“《ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!!》” (เคน)
เคนตัดบาเรียเวทมนตร์ที่ผมใช้งานเหมือนมันเป็นกระดาษ ระหว่างที่เขาหัวเราะ
อะไรของคนนี้…? เขาสติไม่ดีหรือ?
ช่วยไม่ได้…พอมาคิดว่าผมต้องใช้มันที่นี่
(…แขนสปิริต) (มาโกโตะ)
ทันทีที่ผมพยายามเปลี่ยนแขนขวาเป็นสปิริต… แสงจ้าลอยมา
“หืม?” (เคน)
ลอร์ดปีศาจเคนครวญ
แสงเข้าช่องเปิดของเกราะ
การโจมทีที่เหมือนเอาด้ายเข้ารูเข็ม
“เวทย์สปิริต: [ลูกธนูลม]”
ลูกธนูลมใกล้กับพันลูกตกเป็นฝนใส่ลอร์ดปีศาจเคนขณะที่เสียงของความเงียบดัง
ส่วนใหญ่ถูกกันโดยเกราะของลอร์ดปีศาจ แต่ผมเห็นได้ว่ามีบางการโจมตีเขาช่องเปิดเล็กๆที่เกราะของเขา
มีเลือดอยู่เล็กน้อยในเกราะลอร์ดปีศาจ
(ว้าว…) (มาโกโตะ)
วิธีเอาชนะลอร์ดปีศาจเคนที่โนอาห์-ซามะบอกผม
เพราะการโจมตีไม่มีผลต่อเกราะเอง โจมตีผ่านช่องเปิด
การโจมตีเหล่านี้เข้าใจเรื่องนี้
คนที่ทำการโจมตีตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าผมและลอร์ดปีศาจเคน
ผมดำแดงยาวโบกไปในอากาศ
ชายที่ยืนด้วยดาบที่ทำให้ผมตั้งคำถามว่ามันยาวกว่าตัวเขามั้ย
ไม่ มันไม่ใช่ดาบ
คลื่นอยู่ที่ใบมีด
มันคือคาตานะ
ชายผมยาวตั้งท่ายืนด้วยคาตานะยาวของเขา
ตัวนั้นของเขาเหมือนซามูไรเลย
“จอห์นนี่-ซัง ขอบคุณ” (มาโกโตะ)
เมื่อผมขอบคุณจอห์นนี่วอล์คเกอร์ เขาเพียงแต่ชำเลืองมองผม
“นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นเห็น…สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่อันไดน์ตามคำสั่งของบางคน” (จอห์นนี่)
ดูเหมือนเขาเห็นเธอได้
เข้าใจแล้ว เพราะทั้งหมดเขาเป็นผู้ใช้เวทมนตร์สปิริตด้วย
“ชั้นจะให้นายยืมมือ โปรดให้ชั้นทำ” (จอห์นนี่)
“โอเค เอาคนนี้ออกไปจากที่นี่กันเถอะ” (มาโกโตะ)
ผมตอบจอห์นนี่-ซังโดยไม่ลังเล
เมื่อผมมองกับอันไดน์ที่ข้างผม เธอพยักหน้าด้วยสีหน้าที่ซีเรียส
แม้แต่คนที่ประหลาดแบบเธอซีเรียสแล้ว
ดูเหมือนผมจะสู้ลอร์ดปีศาจเคนด้วยความช่วยเหลือของจอห์นนี่ วอล์คเกอร์
ขอบคุณสำหรับเงิน 25 บาท
เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 500/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord