227 ระบบดาวรีฟิล
เล่มที่ 8
ผมตื่นขึ้นเนื่องจากความรู้สึกว่าบางคนจิ้มแก้มผม
ผมมองดูเพดานอันคุ้นเคยระหว่างยังรู้สึกงัวเงีย แสงในห้องสลัวและมันง่ายกับดวงตา
ผมขยับคอเพื่อพยายามหนีจากนิ้ว แต่มันสูญเปล่า นิ้วซุกซนยังคงจิ้มแก้มผมต่อไป
ผมเดาว่าผมไม่มีทางเลือก ผมยอมแพ้แล้วเปิดตาผมเต็มที่เพื่อดูว่าผู้กระทำคือใคร
“อรุณสวัสดิ์”
“อรุณสวัสดิ์”
ผู้ก่อเหตุคือเอลม่า เธอหรี่ตามมองหน้าผมพร้อมยิ้มมุมปากคล้ายกับแมวเชสเชียร์
“อะไรเหรอ?”
“โอ้ ไม่มีอะไร ฉันกำลังคิดว่าจริงๆแล้วหน้าตอนหลับเธอไร้เดียงสามากแค่ไหน ฮิโระ มันน่ารักมาก”
“เอาน่า……”
อืม ผมแน่นอนมากๆว่าผมไม่มีหน้าคล้ายกับหินผาหรือบางอย่าง แต่ผมไม่คิดจริงๆว่าผมคล้ายอะไรสักอย่างเหมือนหน้าเด็กอ่อน โอ้ ไม่ใช่พวกพวกเขาพูดกันว่าคนเอเชียดูเด็กกว่าอายุของพวกเขาจากมุมมองของคนตะวันตกกลับไปที่โลก หรือ?
บางทีผมดูเด็กกว่าอายุจริงของผมในสายตาเอลม่า
“อืม ฉันว่าฉันยังเด็กน้อยเมื่อเทียบกับเอลม่าโอเน่จัง”
ผมตอบโต้อย่างประชดประชันขณะผมลุกขึ้นจากเตียงพร้อมการหาว
ไม่สำคัญว่ามองเธออย่างไร เธอแค่ดูเหมือนอยู่ในช่วงต้นยี่สิบเท่านั้น เวร เธอน่าจะผ่านได้ว่าเป็นเด็กวัยรุ่นด้วยซ้ำ แต่ เหมือนเป็นหลักฐานที่มีหูแหลม เอลม่าเป็นเอลฟ์
ตรงข้ามกับรูปลักษณ์เด็กๆของเธอ เธอแก่กว่าผม แต่ผมไม่แน่ใจว่าอายุจริงเธอเท่าไร
ในดวงตาของเธอ บางที่บางคนผู้ยังไม่ถึงแม้แต่สามสิบเหมือนผมยังเป็นแค่เด็กน้อย
“…”
“เฮ้?”
ผมหันสายตาไปมองเอลม่าที่อยู่ดีๆก็เงียบไปและพบว่าเธอแสดงสีหน้าตกใจที่แข็งนิ่งอยู่กับที่แปลกๆ
เธอมีอะไร? มีบางอย่างอันทำให้เธอเกร็งเต็มที่แบบนี้เหรอ?
“ม-มันไม่มีอะไร ใช่ ไม่มีอะไร มาเร็ว ลุกขึ้นได้แล้วเร็วๆเข้า”
เอลม่าผู้หน้าเปลี่ยนเป็นแดงสดรีบหันไปและออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว เพราะมันกระทันหันมาก เวลาที่ผมตอบสนองผมเห็นได้แค่เฉี่ยวหลังเธอ
“……อะไรกัน?”
จริงๆจังๆ นั่นทั้งหมดอะไรกันเนี่ย?
“บอส บอสสู้กับเอลม่าเหรือบางอย่างเรอะไงนะ?”
คุณนายผู้ดูเหมือนเด็กสาวพร้อมผมแดงสดเรียกผมตรงข้ามโต๊ะ เธอไม่ได้เป็นเด็กเหมือนรูปลักษณ์เธอ ในความเป็นจริง จริงๆแล้วเธออายุเท่ากันกับผม
“ไม่ ฉันไม่ได้ทำอะไรสักอย่างให้เธออารมณ์เสีย ฉันว่า……”
ผมอาบน้ำเร็วๆหลังจากลุกขึ้นและดำเนินการกินข้าวเช้าในบริเวณกินข้าวของห้องพักผ่อน ผมใช้ชีวิตประจำวันเหมือนปรกติ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เอลม่า เลี่ยงผมอยู่ตลอด ทันทีเมื่อเธอเห็นผมเข้ามา ไม่เธอซ่อนอย่างเร็วก็ออกนอกห้อง
“มันเป็นตาเอลม่าต้องปลุกพี่ใหญ่วันนี้ ถูกมั้ย? บางอย่างเกิดขึ้นเมื่อเธอทำอย่างนั้นเหรอ?”
คุณนายผมน้ำเงินผู้หน้าดูคล้ายกับคุณนายผมแดงสอบถาม เธอคือน้องสาวฝาแฝดของคุณนายผมแดง จริงๆแล้วพวกเธอไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นดวอร์ฟ ผู้หญิงของเผ่าพวกเธอดูเหมือนเด็กสาวแม้ว่าเป็นผู้ใหญ่ แม้ว่าพวกเธอดูเปราะบาง พวกเธอนั้นร่างกายแข็งแรงกว่าผู้ชายมนุษย์ผู้ใหญ่มาก ดังนั้น ถ้าคนหนึ่งตีพวกเธอโดยคิดว่าพวกเธอไร้กำลังจะต่อต้าน คนนั้นจะโดนอะไรอื่นสวนเข้าไป
“ไม่ ฉันไม่คิดว่าฉันทำอะไรสักอย่างที่จะทำให้เธอโกรธกลับไปตอนนั้น …อืม เธอจิ้มแก้มฉันไม่หยุดและพูดว่าหน้าตาตอนกำลังนอนนั้นน่ารัก ดังนั้นฉันทำเหมือนเด็กและเรียกเธอเอลม่าโอเน่จัง นั่นทั้งหมดที่ฉันทำ”
“อึ๋น……?”
“แน่นอนว่ามันไม่ได้ดูเหมือนบางอย่างคุ้มแก่การโกรธนี่ ถูกป่าว?”
อย่างไรเสีย มันเกี่ยวข้องกับอายุดังนั้นผมคิดว่านั่นสมควรเป็นบางอย่างที่ทำให้คนโกรธ แต่ตั้งแต่แรก เอลม่าไม่ใช่ประเภทโกรธเมื่อคนหนึ่งพูดถึงอายุของเธอ พี่น้องฝาแฝดหน้าหน้าผมไม่ได้ใช้เวลามากกับเอลม่าเท่ากันเหมือนผม แต่ผมบอกได้มากเท่านั้นเพราะเราอยู่ด้วยกันสักพักแล้ว
“ใช่แล้ว! ไม่ใช่เอลม่าเด็กที่สุดในครอบครัวเธอเหรอ?”
“ใช่ นั่นถูกแล้ว”
เอลม่าทีพี่ชายคนและพี่สาว จริงๆแล้วเธอเป็นลูกสาวคนเล็กสุด
หลังจากได้ยินคำพูดของพี่สาวฝาแฝดทีน่า น้องสาววิสเกอร์ทุบมือในอาการนึกออก
“ไม่ใช่เธอเพียงแค่ตกใจเพราะจู่ๆพี่ก็ไปเรียกเธอว่าเอลม่าโอเน่จังเหรอ?”
“เอ๋…… มีอย่างนั้นด้วยเหรอ?”
มันคือบางอย่างยากที่จะเกี่ยวข้องกับผม พูดอีกอย่าง เธอถูกโจมตีโดยผลลัพธ์ของแก็บโมเอะ1หรือ? เอลม่าเนี่ยหรือ? และผมเป็นคนทำมัน? จริงๆหรือ?
“อืมเธอน่าจะกลับไปเป็นปรกติเมื่อสักพักผ่านไปนะ ไม่ว่าแบบไหน เรากำลังจะไปถึงแล้ว ใช่มั้ย บอส?”
“ใช่ เราควรไปถึงในไม่นาน”
ดาวเคราะห์แม่ของเอลฟ์ ระบบดาวรีฟิล แค่อยู่ใกล้ๆนี้เอง
“สวัสดีตอนเช้า เธอสอง”
“สวัสดียามเช้าค่ะ ฮิโระซามะ”
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ นายท่าน”
เมื่อผมเข้าห้องนักบินของยานแม่เรา บัวดำ ผมเจอผู้หญิงสองคนอยู่ข้างในแล้ว พวกเธอทั้งสองทักทายผมกลับมา
สาวผู้มีผมสีน้ำตาลอ่อนผู้เรียกผมว่าฮิโระซามะคือมีมิ
ผมช่วยเธอจากสถานการณ์อันตรายระหว่างเดินไร้จุดหมายไปทั่วโคโลนีกลับไปสักพักแล้ว และหลังจากเกิดนั่นเกิดนี่ เธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของลูกเรือผม ตอนแรก เธอเป็นมือสมัครเล่น แต่เธอเพิ่มทักษะเธอขึ้นอย่างช้าๆเรื่อยๆ และตอนนี้ เธอไม่ได้เพียงแต่ทำรับหน้าที่เป็นโอเปอร์เรเตอร์ยานชั้นหนึ่งเท่านั้น แต่ก็รับมือทุกอย่างเกี่ยวข้องกับของพร้อมใช้และการค้าขายด้วยยานแม่ของเรา ตอนนี้เธอเป็นส่วนหนึ่งของลูกเรือผมผู้ขาดไม่ได้
ในความเป็นจริง จริงๆแล้วเธอเป็นเหลนของจักรพรรดิ พูดอีกอย่าง เธอเป็นหลานของน้องสาวจักรพรรดิ เธอให้ตัวเองเข้าตระกูลจักรวรรดิได้แต่พูดออกมาว่าเธอเป็นพลเมืองโคโลนีปรกติจากเทอร์เมนไพร์มดีกว่า และตอนนี้ เธอยังอยู่กับเรา
ชื่อของคุณนายผู้งดงามผมดำนิลผู้เรียกผมว่า ‘นายท่าน’ คือเมย์
เธอดูเหมือนมนุษย์ปรกติเมื่อมองผ่านๆ แต่จริงๆแล้วเธอคือดรอยด์แม่บ้าน – พูดอีกอย่าง หุ่นยนต์แม่บ้าน
เธอถูกปรับแต่งก่อนผลิตอย่างเต็มที่ด้วยชิ้นส่วนแพงสุด และเธอมีสมรรถภาพยอดเยี่ยมในฐานะดรอยด์แม่บ้าน เธอไม่ได้เพียงทำงานเป็นแม่บ้านแต่ก็เป็นนักบินยานอวกาศ, ผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้, และอื่นๆ
เธอเป็น ‘ที่สุดของแม่บ้าน’ ตัวเป็นๆ และเธอก็ยังทำหน้าที่เป็นครูฝึกวิชาดาบของผมด้วย
เธอเป็นครูฝึกที่เข้มงวดผู้นโยบายการฝึกนั้นคือความเป็นจริงของ 『ไม่เจ็บตัว ไม่เก่งขึ้น』
“เราจะไปถึงระบบดาวรีฟิลในไม่นาน เวลาไปถึงกะประมาณนั้นคือ สามสิบสองนาทีจากตอนนี้”
“รับทราบจ้ะ เมื่อเราไปถึงระบบดาวรีฟิล เราจะเอากฤษณะออกศึกก่อนเพื่อทำให้กฤษณะตอบโต้เหตุฉุกเฉินได้เร็วก่อนมุ่งหน้าไปโคโลนีรีฟิลไพร์มด้วยกันกับบัวดำ”
“รับทราบ”
เมย์พยักหน้าและตอบรับคำสั่งของผมโดยไม่บ่นอะไร ในทางกลับกัน มีมิเอียงหัวเธอสงสัย
“ไม่ใช่เรายังสามารถทำการออกศึกฉุกเฉินได้ในกรณีที่บางอย่างเกิดขึ้นได้แม้ว่าเราอยู่ในบัวดำเหรอ?”
“ใช่ เราทำได้ แต่นั่นคือคิดว่าไม่มีอะไรจริงจังเกิดขึ้น”
“อา…… เข้าใจแล้ว”
แสงหายไปจากดวงตาของมีมิขณะเธอแสดงสัญญาณว่าตัวเองยอมแพ้กับโชคชะตา ผมก็น่าจะทำสีหน้าแบบเดียวกัน
“ตัดสินจากลายเก่าเคยๆที่เราเจอกับตัวเราเองส่วนใหญ่ มันเป็นไม่ได้สูงที่เราจะพบปัญหาบางอย่างตามทาง ดังนั้นเราจะเข้าสู่ขบวนแถวก่อนเพื่อเรารับมือกับอะไรก็ได้ที่อาจมาหาเรา ดิฉันเข้าใจแล้ว มันเป็นแผนอันมีเหตุผลมาก”
เมย์สรุปอะไรๆด้วยตัวเธอเอง หรือ เอไอล้ำหน้าเหมือนเมย์ยืนยันได้ว่ามีลายเก่าหลังจากทั้งหมด ไม่ใช่นั่นแย่หรือ?
“ไม่ว่ายังไง มันเป็นอย่างนั้น ขอโทษ แต่ฉันจะต้องปล่อยบัวดำไว้ให้เธออีกแล้ว เมย์ มีมิมุ่งหน้าไปที่กฤษณะเพื่อเตรียมตัวออกยาน”
“ได้เลย”
“ได้โปรดปล่อยมันให้ดิฉัน นายท่าน”
ผมพยักหน้ากลับให้พวกเธอสองคนและมุ่งหน้าออกจากห้องนักบินด้วยกันกับมีมิ
“ดังนั้นนั่นทำไมเอลม่าทำตัวแปลกนิดหน่อย”
“อึ๋น? ถ้าอย่างนั้นบางอย่างแบบนั้นเกิดขึ้นเหรอ?”
ผมปรึกษากับมีมิต่อจนกว่าเราไปถึงห้องนักบินกฤษณะและพบว่าเอลม่ากำลังยืนอยู่ข้างในมันแล้ว ผมส่งข้อความหาเครื่องปลายทางข้อมูลเธอก่อนหน้าดังนั้นผมว่าเธอมุ่งหน้ามาห้องนักบินทันทีเมื่อเธอเห็นมัน ห้องนักบินบัวดำนั้นตั้งอยู่ใกล้ส่วนกลางของยาน ดังนั้นมันไกลนิดหน่อยจากโรงจอดที่กฤษณะถูกจอดอยู่
“ฉันตรวจสอบระบบเสร็จแล้ว ตอนนี้กำลังใช้โปรแกรมตรวจความผิดปรกติ”
“ขอบคุณ ฉันดีใจที่เธอกลับไปเป็นเหมือนเดิมแล้วตอนนี้”
“มันไม่มีอะไร เข้าใจมั้ย แค่ลืมมันน่า”
เห็นได้ชัดว่าเอลม่าไม่ได้อยากคุยมากเกี่ยวกับพฤติกรรมแปลกๆของเธอในตอนเช้า อืม บางทีการปล่อยอะไรๆไหลผ่านไปที่นี่จะมีอะไรที่คนหนึ่งเรียกว่าความเมตตาของนักรบหือ
แต่ผมไม่ใช่นักรบ
“ตัวยานสมบูรณ์แบบพื้นฐานแล้วเหมือนใหม่เอี่ยม”
เธอพึมพำผลลัพธ์ที่ได้จากการตรวจความผิดปรกติ หลังจากนั้น ทีน่าและวิสเกอร์ปรากฏบนจอหลักของห้องนักบิน
『ยังไงก็แน่นอน เราทำอย่างทั่วถึงนะรู้ป่ะ?』
ทีน่าวางมือบนสะโพกเธอและพองอกน้อยนิดบนอีกฝั่งของจอ พี่น้องดวอร์ฟทีน่าและวิสเกอร์ทั้งสองคนเป็นช่างยานอวกาศที่ยอดเยี่ยม อย่างไรก็ตามพวกเธอไม่ใช่สมาชิกลูกเรืออย่างเป็นทางการของกฤษณะและบัวดำแต่ถูกส่งมาสู่เราโดยบริษัท สเปซเดวิร์ก ที่เธอทำงานอยู่แทนพร้อมกันกับการซื้อบัวดำของผมจากพวกเขา… แต่ไม่นานพวกเธอได้กลายเป็นค่อนข้างคุ้นเคยกับชีวิตยนยาน ไม่ใช่มันจะได้เวลาสำหรับให้พวกเธอทั้งสองคนลาออกจากสเปซดเวิอร์กแล้วกลายเป็นสมาชิกลูกเรืออย่างเป็นทางการแล้วหรือ? นั่นคืออะไรที่ผมคิดอยู่ดี
“ฉันว่าเราต้องขอบคุณพวกเธอหือ พูดถึงแล้ว พวกเธอเตรียมใจหรือยัง”
『『เตรียมใจ?』』
“เราจะอยู่รอบๆระบบดาวรีฟิลสักพัก ดังนั้นเราอาจใช้ยานเพื่อล่อโจรสัดอีกครั้ง”
หลังจากได้ยินคำพูดผม สองคนมองหน้ากัน พยักหน้าให้กัน และเอาประแจมาจากไหนก็ไม่รู้
『ได้โปรดทำมันพอดีๆ ได้มั้ย?』
『อย่าทำเกินไปนะ ได้มั้ย บอส?』
“ได้เลย…”
ผมยอมแพ้ให้การเจรจาไม่ค่อยแอบแฝงของพวกเธอ อืม แม้ว่าผมพูดว่าผมยอมแพ้ แต่ผมไม่มีแผนยั้งมือ แม้ว่าพวกเธอไม่ใช่ลูกเรืออย่างเป็นทางการของผม ผมยังอยากให้พวกเธอมุ่งเน้นความพยายามบนการทำงานตราบใดที่พวกเธอยังติดมาด้วยกับเรา และจากนั้นเราจะทำเงินมากขึ้นด้วยกัน สมบูรณ์แบบ ไม่ใช่หรือ?
[1] วายุ: แก็บโมเอะคือเมื่อตัวละครทำอะไรบางอย่างตรงกันข้ามกัน นิสัย/แนวทางดำเนินชีวิต/ตัวละคร/ภาพลักษณ์ ปรกติ ยกตัวอย่างเช่นตัวละครเข้มงวดวดทำตัวเหมือนสตรีไร้เดียงสา หรือในกรณีนี้ฮิโระทำตัวเหมือนเด็กหนุ่ม ปลุกเร้าความชอบหนุ่มๆของเอลม่า
แปลโดย: wayuwayu
tipme : tipme.in.th/wayuwayutl
ได้โปรดโดเนทเพื่อสนับสนุนผู้แปล ติดตามข้อมูลข่าวสาร, ติดต่อ: http://linktr.ee/wayuwayu