241 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกับOOOO
“ชั้นคือ…อาเบล”
ผู้หญิงที่ดูเหมือนกับเจ้าหญิงโนเอลเลย พูดคำนี้อย่างอึดอัด
“เธอเป็นผู้หญิงเหรอ…อาเบล-ซัง?” (มาโกโตะ)
ผมพึมพำคำนี้อย่างเหม่อลอย
“ไม่…นั่น…” (อาเบล)
ทันทีที่อาเบลกำลังจะพูดบางอย่าง
(เธอสืบทอดเลือดของคนปีกสวรรค์) (เฮเล)
คนที่กระโดดเข้ามาในวงสนทนาคือมังกรขาว-ซัง
หรือเหมือนกับ ผมไม่เคยได้ยินนั่นมาก่อนมากกว่า
คนปีกสวรรค์?
“เมล-ซัง อะไรคือคนปีกสวรรค์?” (มาโกโตะ)
(นาย…นายพูดเกี่ยวกับชั้นเมื่อนายพูดว่าเมล-ซังเหรอ…? ยังไงซะ โอเค เราแพ้ ดังนั้นเรียกเราตามต้องการเลย คนปีกสวรรค์เป็นหนึ่งในเผ่าที่รับใช้พระเจ้าของดินแดนสวรรค์) (เมล)
“เผ่าที่รับใช้ดินแดนสวรรค์…” (มาโกโตะ)
เข้าใจแล้ว…นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเรื่องนั้น
แต่มันจริงที่ว่าฮีโร่อาเบลมาจากคนปีกสวรรค์หรือ?
ผมไม่เคยได้ยินมันมาก่อน และมันไม่มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นในหนังสือภาพด้วย
ผมมองหน้าเธอ
ปีกสีขาวสวยปรากฏจากข้างหลังฮีโร่อาเบล
“โออ้!” (มาโกโตะ)
นางฟ้า
นางฟ้าอยู่ที่นี่
“มันอย่างที่มังกรขาว-ซามะพูด ชั้นมีเลือดของคนปีกสวรรค์ นั่นเกี่ยวกับ {เพศ} ของชั้นด้วย” (อาเบล)
เหมือนจะพูดเสริมคำพูดของอาเบล มังกรขาว-ซังพูดต่อ
(คนปีกสวรรค์เป็นเผ่าที่มีแค่ผู้หญิง แต่ฮีโร่-คุงก่อนหน้าเป็นมนุษย์เพศชาย พูดอีกอย่าง เธอต้องเป็นเลือดผสม) (เมล)
“ใช่ เมื่อชั้นเป็นชาย ชั้นเรียกตัวเองว่าฮีโร่อาเบล ชื่อนี้ถูกมอบให้ชั้นโดยพ่อมนุษย์ของชั้น แต่มีเวลาที่ไม่ธรรมดา ที่เลือดของชั้นในฐานะคนปีกสวรรค์แข็งแรงกว่า และในเวลานั้น ชั้นจะจบที่การเปลี่ยนเป็นรูปแบบผู้หญิงชื่อที่ถูกมอบโดยแม่คนปีกสวรรค์คือ {แอนนา}”
“แอนน่า?!” (มาโกโตะ)
ผมไม่รู้ว่าผมช็อกไปกี่ครั้งวันนี้
(ฮีโร่อาเบล…และหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนาคือ…คนคนเดียวกัน…?) (มาโกโตะ)
นั่นแม้แต่เป็นไปได้ด้วยเหรอ?
ในตำนาน ฮีโร่อาเบลและหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนาคือเพื่อนวัยเด็กและคนรักกัน
ในหนังสือ ภาพวาด เรื่องราวที่ถูกบอกกันในโบสถ์ นั่นเป็นที่มันถูกบอกและกระจายข่าวไป
แต่อาเบลเองบอกผมเรื่องนี้ตอนนี้
ไม่มีข้อพิสูจน์ที่ใหญ่ไปกว่านี้แล้ว
มันต้องเป็นความจริง
“มาโกโตะ-ซัง มันหายากที่นายตกใจมาก…ชั้นรู้สึกผิดที่ปิดบังมันจากนาย คนเดียวที่รู้เรื่องนี้คือพ่อแม่ที่ตายไปแล้วและอาจารย์ของชั้น” (อาเบล)
(คนปีกสวรรค์ควรจะอาศัยอยู่แค่ในทวีปลอยฟ้า แล้วก็ ปีศาจเกลียดคนรับใช้ของเทพเจ้าซึ่งก็คือคนปีกสวรรค์ ถ้ามันถูกค้นพบว่าเธอคือคนปีกสวรรค์ที่พื้นผิว ไม่ต้องสงสัยว่าชีวิตของเธอจะตกเป็นเป้าหมาย) (เมล)
“ใช่…นั่นถูกต้องที่สุด ชั้นไม่มีทางเลือกนอกจากจะซ่อนความจริงนั้น…เหมือนแม่ของชั้น…” (อาเบล)
อาเบลปิดตาของเขาอย่างเศร้า
ผมพูดระหว่างที่ฮีโร่อาเบลและเมล-ซังพูดไม่ได้
มันทั้งหมดเป็นข่าวใหม่สำหรับผม
คนปีกสวรรค์
เกี่ยวกับพ่อแม่ของฮีโร่อาเบล
แล้วก็ เกี่ยวกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา
(แต่มีบางอย่างที่ชัดเจนตอนนี้) (มาโกโตะ)
-ฮีโร่แห่งแสงอาเบล
-หญิงสาวศักดิสิทธิ์แอนนา
-ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ
-จอห์นนี่-ซัง
-มังกรศักดิ์สิทธิ์เฮเลเมอร์ค
{ทั้งห้าได้รวมกัน}
ปาร์ตี้ในตำนานทั้งหมดอยู่ที่นี่!
นั่นโล่งใจ…ผมทำมันแล้ว โนอาห์-ซามะ อัลเธน่า-ซามะ…
ระหว่างที่ผมรู้สึกซึ้งใจที่นี่ บางคนสะกิดไหล่ผม
“อืม…มาโกโตะ-ซัง?” (อาเบล)
อุ้ปส์ นั่นไม่ดีเลย ผมอยู่ในโลกของผมนั่น
“ชั้นเข้าใจสถานการณ์แล้วตอนนี้ งั้น เมื่อไหร่ที่เราจะไปกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ล่ะ?” (มาโกโตะ)
“หือห์?!” (อาเบล)
(หือห์?!) (เมล)
ฮีโร่อาเบลและมังกรขาว-ซังเปิดปากกว้างกับคำพูดของผม
แม้แต่มังกรก็ทำหน้าแบบนั้นได้ หือห์
“นายพูดอะไรกระทันหันน่ะ มาโกโตะ-ซัง?!” (อาเบล)
(นายบ้าไปแล้วเหรอ?!) (เมล)
พวกเธอทำเหมือนกับผมเป็นคนบ้า
ไม่ดีเลย ผมตื่นเต้นเกินไปที่นี่
ไม่ว่าปาร์ตี้ในตำนานจะรวมกันแล้วการไปหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่กระทันหันจะไม่ใช่การเรียงลำดับที่ถูกต้อง
“ใช่ ก่อนอื่นต้องเป็นลอร์ดปีศาจไบฟรอน” (มาโกโตะ)
“ไม่ อืม…พูดมันเหมือนกับนั่นง่ายน่ะ…” (อาเบล)
(นาย…ราชาอมตะเป็นหนึ่งในคนชั้นสูงแม้ว่าภายในหมู่ลอร์ดปีศาจทั้ง 9 นะ รู้มั้ย…?) (เมล)
ข้อเสนอที่จะกำจัดลอร์ดปีศาจก่อน แค่ทำให้พวกเธอทั้งสองคนทำหน้าตาสงสัย
ทำไมล่ะ?
“…ฮึนน มันเสียงดัง…” (โมโมะ)
โมโมะตื่นขึ้นจากเสียงของอาเบลและเมล-ซัง
เธอคลานออกจากเตียง
“มาสเตอร์~ ฮีโร่อาเบลตื่อ—ผู้หญิงคนนี้ใครน่ะ?!” (โมโมะ)
“อ้า โมโมะ-จัง ชั้นคือ…” (อาเบล)
“โมโมะ-จัง?! คนนี้ทำตัวสนิทสนมเกินไปแม้ว่าจะเจอกันครั้งแรก
“ไม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกทะ—” (อาเบล)
(พูดถึงแล้ว ผู้ใช้สปิริต-โดโนะ ชั้นไม่รู้แม้แต่ชื่อของนาย ได้โปรดบอกชั้นจะได้มั้ย?) (เมล)
มันหนวกหูในทีเดียว
และจากนั้น ผมสังเกตหลังจากที่เมล-ซังพูด มันจริงที่ว่าเราไม่ได้แนะนำตัวอย่างถูกต้อง
ผมทำให้โมโมะที่สับสนใจเย็น และอธิบายเกี่ยวกับการที่มังกรขาว-ซังจะช่วยเหลือเรา และตัวของอาเบล
และพวกเราแต่ละคนแนะนำตัวเอง
◇◇
(ฟุมุ…ผู้ใช้สปิริต มาโกโตะ ฮีโร่อาเบล และสาวลูกครึ่งแวมไพร์โมโมะ หือห์ รอคอยที่จะได้ทำงานร่วมกันกับนายนะ) (เมล)
เมล-ซังมองลงมาที่เรา
ผมพูดแบบนั้น แต่มันแค่ตัวเธอใหญ่มากจนเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมองลงมาหาเรา
“รอคอยนะ มังกรขาว-ซามะ…” (อาเบล)
“…ร-รอคอยที่จะได้ทำงายร่วมกันเธอ เฮเลเมอร์ค-ซามะ” (โมโมะ)
ฮีโร่อาเบลและโมโมะดูเหมือนจะยังเก็บตัวกับเมล-ซัง
โอ้ ใช่ พูดถึงสหาย มีสาวคนสำคัญอีกคนหนึ่ง
“เดีย” (มาโกโตะ)
“ค่ะ ราชาของเรา” (เดีย)
เดียปรากฏขึ้นด้วยการหมุนวนอย่างสง่างามจากที่ไหนก็ไม่รู้
“ขอบคุณที่เฝ้าระวัง ต้องขอบคุณเธอ เราได้พักอย่างดี” (มาโกโตะ)
“มันเป็นเกียรติกับชั้นที่ได้ช่วยเหลือ” (เดีย)
“เมล-ซังได้กลายเป็นสหายของเรา ดังนั้นได้โปรดแนะนำตัวของเธอ” (มาโกโตะ)
“ค่ะ…” (เดีย)
รอบยิ้มของเดียที่มาทางผม ทำการพลิก 180 องศาอย่างสมบูรณ์และเปลี่ยนไปเป็นหน้าที่ไม่สนใจอย่างสมบูรณ์
เมลเห็นเดียและประหม่า
“อืม…รู้สึกเป็นเกียรติซะที่ได้รับใช้ราชาของเรา…?” (เดีย)
“เฮ้ย” (มาโกโตะ)
ผมจับไหล่ของเดีย และดึงเธอมาหาผม
“ร-ราชาของเรา?” (เดีย)
“เดีย-คุง? เมล-ซังช่วยเราด้วยเจตนาดี เคารพหน่อย” (มาโกโตะ)
“ค-ค่ะ…ขออภัย…” (เดีย)
“ขอโทษเมล-ซัง สำหรับความหยาบคายของเดีย” (มาโกโตะ)
(อ-อุมุ ชั้นไม่ถือ แล้วก็ มันไม่ใช่ด้วยเจตนาดี ชั้นถูกข่ม—) (เมล)
ช่างโล่งใจ!
อย่างที่คาดกับมังกรในตำนาน-ซามะ
ช่างมีหัวใจที่ยอมรับ
“มาทำมันอีกครั้งเถอะ มังกรขาว ชั้นคือสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ อันไดน์ ที่ถูกมอบเกียรติให้ชื่อเดียโดยราชาของเรา ยินดีที่ได้รู้จัก” (เดีย)
เดียสุภาพครั้งนี้
(ชั้นเป็นมังกรโบราณ เฮเลเมอร์ค พูดถึงแล้ว ศาสตร์ของการมอบชื่อให้อันไดน์นั่น เวทมนตร์ของเทพเจ้าไททัน—) (เมล)
“เดีย!” (มาโกโตะ)
ผมสังเกตว่ามังกรขาว-ซังกำลังจะพูดบางอย่าง ดังนั้นผมรีบสั่งสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่
ชั้นที่ลึกที่สุดถูกปกคลุมไปด้วยหมอกในทันที
มันไม่ใช่หมอกทั่วไป มันเป็นหมอกที่มีมานาของสปิริตอยู่ข้างใน
ผมใช้เวทมนตร์กับสิ่งนี้ได้
“ฮฮฮฮิ้!”
ผมได้ยินการกรีดร้องของมังกรโบราณ
นั่นคือมังกรแดง-คุง?
(ม-มีอะไรเหรอ มาโกโตะ?) (เมล)
มังกรขาวส่งเสียงในความตกใจ
“XXXX, XXXXXXXX (เมล-ซัง เธอพูดภาษาสปิริตได้มั้ย?)” (มาโกโตะ)
“XXX (ได้)” (เมล)
นั่นโล่งใจ
อย่างที่คาดกับมังกรโบราณที่มีอายุมามากกว่า 10,000 ปี
เธอรู้ทุกอย่าง
“XXXXXXXX, XXXXXXXXX? (มันเป็นความลับที่ว่าชั้นเป็นสาวกของเทพเจ้าไททันเก่าแก่ เธอพูดให้ตรงกับเรื่องของชั้นได้มั้ย?)” (มาโกโตะ)
“XXXXXXX (ร-รับทราบ)” (เมล)
ฟฟฟฟู่ นั่นเกือบไป นั่นเกือบไป
ผมลืมบอกเธอว่าอย่าพูดอะไรทั้งนั้น
“มาโกโตะ-ซัง?” (อาเบล)
“มาสเตอร์ มีอะไรเหรอ?” (โมโมะ)
อาเบลและโมโมะทำสีหน้าสงสัย
“ไม่ มันไม่มีอะไร ไม่ต้องกังวลเกี่ยบกับมัน อาเบล-ซัง โมโมะ” (มาโกโตะ)
ผมพยายามจะให้ดูใจเย็นด้วยโล่งจิต
ฮีโร่อาเบลก้าวมาข้างหน้าและจับมือผม
“อืม…มาโกโตะ-ซัง…” (อาเบล)
“ม-มีอะไรเหรอ?” (มาโกโตะ)
ธ-เธอสงสัยในตัวผม?
เธอพบว่าผมติดตามเทพเจ้าเดียวกันกับลอร์ดปีศาจเคนหรือ?
ไม่ มันควรจะโอเค
ไม่มีข้อพิสูจน์
มันไม่ได้ถูกเขียนแม้แต่ในโซลบุคของผม
“อืม…ได้โปรดเรียกชั้นว่าแอนนาเมื่อชั้นอยู่ในรูปนี้ได้มั้ย?”
เธอพูดเรื่องนี้ระหว่างที่อยู่ไม่สุข
ความตึงเครียดหายไป
(อะไร…งั้นมันก็เรื่องนั้น) (มาโกโตะ)
นั่นโล่งใจ
งั้นมันไม่ใช่ว่าความเชื่อของผมถูกค้นพบ
“งั้น แอนนา-ซัง ชั้นรอคอยที่จะได้ทำงานร่วมกับเธอนะ” (มาโกโตะ)
“…ค-ค่ะ” (แอนนา)
ผมจับมือกับหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์แอนนา
ด้วยเหตุผลบางอย่างเธอยิ้มด้วยแก้มที่แดงเล็กน้อย
เธอยังไม่ฟื้นหรือ?
“มาสเตอร์~” (โมโมะ)
“มีอะไร โมโมะ?” (มาโกโตะ)
“ไม่มีอะไร~” (โมโมะ)
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะพองแก้มของเธอ
เธอหิวหรือ?
ผมจะให้เธอดื่มเลือดผมภายหลัง
“งั้นตอนนี้ กลับไปที่ชั้นกลางกันเถอะ เมล-ซัง มันโอเคที่จะมาที่นี่อีกครั้ง เมื่อเราต้องการความช่วยเหลือจากเธอมั้ย?” (มาโกโตะ)
เมื่อผมพูดอย่างนี้ มังกรขาวเอียงหัวของเธออย่างสงสัย
(ชั้นจะไปด้วยกันกับนาย นั่นจะสะดวกมากกว่า ใช่มั้ย?) (เมล)
“เอ๋? นั่นโอเคเหรอ?” (มาโกโตะ)
แน่นอนว่านั่นจะดีกว่า
แต่นั่นโอเคหรือ?
เมล-ซังดูเหมือนจะเป็นผู้นำมังกรโบราณที่นี่
“มังกรแม่! ไปด้วยกันกับมนุษย์มันแค่…!”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น ชั้นก็จะไปด้วยกันกับนาย!”
“เราควรทำยังไงดี?!”
มังกรโบราณเริ่มส่งเสียง
(ชั้นแค่อยากจะเยี่ยมเยียนโลกพื้นผิวหลังจากซักพัก พวกเจ้าทั้งหมดอยู่ที่นี่ ชั้นที่ลึกที่สุดของลาเบรินทอสปลอดภัย ถ้าเจ้าอยากจะมาด้วย บอกมาโกโตะ แค่นั่น…แต่ชั้นคิดว่าเจ้าจะเป็นภาระ เมื่อเห็นว่าเจ้าแม้แต่จะกันเวทมนตร์ของอันไดน์จากก่อนหน้ายังไม่ได้นะ) (เมล)
“““……”””
มังกรโบราณทั้งหมดเงียบทันที
แอนนาดูเหมือนจะพบว่ามันยากที่จะพูดอะไร
เพราะทั้งหมดเธอโดนน็อคจากมัน
มังกรขาว-ซัง ชี้สายตามาทางนี้อย่างจริงจัง
(ขอชั้นถามอย่างเดียว มาโกโตะ วัตถุประสงค์ของนายคือเพื่อกำจัดเทพเจ้าของเหล่าปีศาจ อิบลีส นั่นถูกต้องมั้ย?” (เมล)
“ใช่ เธอพูดถูกต้อง” (มาโกโตะ)
มังกรโบราณ แอนนา และแม้แต่โมโมะสั่นกับเรื่องนี้
งั้นในยุคนี้ มันไม่ได้ถูกเรียกว่าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ หือห์
มันทำให้ผมสับสนจริงๆ เมื่อมันมีความต่างที่นั่นที่นี่ในประวัติศาสตร์
แต่วัตถุประสงค์ของผมไม่เปลี่ยนไป
กำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อิบลีสด้วยกันกับฮีโร่แห่งแสง อาเบล
(กำจัดหนึ่งคนที่สูงที่สุดเหนือลอร์ดปีศาจ…หือห์ ปรกติชั้นจะแค่รับมันเป็นคำพูดของคนบ้า แต่…) (เมล)
“ไม่มีทางที่นั่นจะเป็นไปได้! แม้แต่ราชามังกร แอสทารอธ-ซามะยังเทียบมันไม่ได้เลย!”
“ไม่มีทางที่มนุษยจะกำจัดเทพเจ้าปีศาจ!”
“มนุษย์ที่โง่เง่าที่ไม่รู้จักความน่ากลัวของอิบลีส…”
ดูเหมือนมังกรโบราณไม่เชื่อที่เราจะไปกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
“เราทำได้” (มาโกโตะ)
เมื่อผมพูดอย่างนี้ระหว่างที่มองตรงไปที่ตาของพวกเขา มังกรโบราณเงียบ
ยังไงซะ มันช่วยไม่ได้ที่พวกเขาคิดแบบนี้ในยุคนี้
แต่ในฐานะบางคนที่มาจากอนาคต การกำจัดเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อิบลีสเป็นความจริง
ไม่มีความจำเป็นต้องกังวล
นั่นเพราะสมาชิกในตำนานทั้งหมดโอเค
ตอนนี้ที่เหลือคือให้สิ่งต่างๆเหมือนกันกับประวัติศาสตร์
มัน {ไปได้ดี} จนถึงตอนนี้
“กิ้งก่า…มันดูเหมือนนายยังไม่เข้าใจพลังของราชาของเรา” (เดีย)
“““……”””
เดียห่อแขนรอบไหล่ผมและควบคุมมานา
อากาศหนักขึ้นในชั้นที่ลึกที่สุด
เฮ้ย หยุดละเมิดพวกเขาด้วยพลังทันทีสิ เดีย-คุง
(ได้โปรดอย่ารังแกครอบครัวมังกรของชั้นมาก) (เมล)
“หยุดมัน เดีย” (มาโกโตะ)
“…ค่ะ” (เดีย)
เดียทำให้มานาของเธอสงบทันทีหลังจากที่มังกรขาว-ซังและผมพูด
“งั้น มันดูเหมือนคนเดียวที่จะมากับเราคือเมล-ซัง แต่ค่อนข้างมีระยะทางระหว่างที่นี่กับชั้นกลาง มีทางลัดหรืออะไรบางอย่างมั้ย?” (มาโกโตะ)
ผมพูดอย่างนี้ขณะที่ผมนึกถึงการเดินทางไกลในดันเจี้ยน
(อย่ากังวล ชั้นพาพวกนายไปที่ที่นายต้องการได้ด้วยเทเลพอร์ต) (เมล)
โออ้! เธอทำบางอย่างแบบนั้นได้?
ได้เลย!
ผมหันหาแอนนาและโมโมะ…และจากนั้นสังเกต
“แอนนา-ซัง มันโอเคที่เธอจะอยู่ในรูปนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)
“…ถ้าเป็นไปได้ ชั้นอยากจะกลับไปรูปมนุษย์ แต่มันไม่ได้ดูเหมือนว่าชั้นยังอยู่ในรูปแบบที่สมบูรณ์แบบ” (แอนนา)
แอนนา-ซังทำสีหน้ามีปัญหา
มังกรขาวโยนเส้นช่วยเหลือเข้ามา
(ถ้าเธอดื่มจากน้ำพุแห่งชีวิตนั้น เธอจะสามารถฟื้นได้) (เมล)
“เข้าใจแล้ว…” (มาโกโตะ)
น้ำพุข้างมังกรขาว แน่นอนว่ามันเอ่อล้นไปด้วยมานาที่ทรงพลัง
แอนนาเข้าหาน้ำพุ และดื่มน้ำจากที่นั่น
และจากนั้น แสงปกคลุมตัวของแอนนา
“อะะ! ตัวของชั้นฟื้นฟู…” (แอนนา)
แอนนาหันไป และผมบอกได้ว่าความเหนื่อยที่เห็นได้ในเธอได้หายไป
และจากนั้น รูปผู้หญิงของแอนนากลับไปที่รูปชายของอาเบล
ดูเหมือนน้ำของน้ำพุแห่งชีวิตมีผลเหมือนยารักษา
ผมเข้าหาน้ำพุ ตักน้ำ และดื่มมัน
ทันทีต่อมา ตัวผมรู้สึกร้อน
ทั้งตัวของผมเอ่อล้นไปด้วยมานา
ว-ว้าว…
เป็นไปได้มั้ยว่าน้ำของน้ำพุนี้ อยู่ระดับเดียวกันกับอีลิกเซอร์?
“อะะ! หนูก็อยากจะดื่มมันด้วย!” (โมโมะ)
โมโมะวิ่งมาที่นี่
เธอเข้าหาน้ำพุแห่งชีวิต
หืม?
ผมมีความรู้สึกที่ไม่ดีที่อธิบายมันยาก
ในทันทีนั้น ตัวหนังสือปรากฏขึ้นตรงหน้าผม
[{มันโอเคสำหรับโมโมะที่จะดื่มจากน้ำพุแห่งชีวิต?}]
ใช่
ไม่
นี่มัน…?!
“โมโมะ หยุด!” (มาโกโตะ)
(เดี๋ยว! แวมไพร์น้อย!) (เมล)
“เฮ๋?” (โมโมะ)
มังกรขาว-ซังและผมตะโกนออกไปในเวลาเดียวกัน
โมโมะหยุดอยู่กับที่
“อย่าดื่มนั่น!” (มาโกโตะ)
(น้ำของน้ำพุแห่งชีวิตเป็นพิษถึงตายสำหรับอันเดด เธอจะพินาศ) (เมล)
“ฮ-ฮฮฮฮฮิ้!” (โมโมะ)
โมโมะรีบกลับมาเกาะผม
น-นั่นอันตราย
ใช่…ยารักษาไม่ดีสำหรับอันเดด
“นี่ โมโมะ ดื่มเลือดของชั้น” (มาโกโตะ)
“ค-ค่ะ…” (โมโมะ)
ผมเสนอแขนให้โมโมะและมอบเลือดของผมให้เธอนิดหน่อย
ผมถอนหายใจครั้งใหญ่
มีหลายสิ่งเกิดขึ้นในวันนี้ มันเหนื่อย
ผมอยากจะใช้เวลา แล้วพัก
แล้วก็ ผมขาดเลือดด้วย ดังนั้นผมอยากกินเนื้อ
“งั้น กลับไปที่ชั้นกลางของลาเบรินทอสเถอะ” (มาโกโตะ)
“อ้า แต่มาโกโตะ-ซัง…” (อาเบล)
“ได้โปรด มังกรขาว-ซัง” (มาโกโตะ)
(อุมุ ปล่อยมันให้ชั้น) (เมล)
พูดคำนี้ วงกลมเวทมนตร์ปรากฏอยู่รอบเราและมังกรขาว-ซัง
“มังกรแม่-ซามะ!”
“ดูแลตัวเองนะ!”
มังกรโบราณได้โบกมือของพวกมันดังไม่เต็มใจที่จะแยกกัน
การได้เห็นมังกรโบกมือ เหมือนไม่ใช่เรื่องจริง
(ชั้นจะไม่อยู่ซักพัก พวกเจ้าทั้งหมด) (เมล)
มังกรขาว-ซังพูดเรื่องนี้อย่างหนักแน่น
และจากนั้น เราถูกห่อหุ้มไปด้วยแสง
◇◇
ทิวทัศน์เปลี่ยนไป
สิ่งแรกที่ผมสังเกตคือเสียงของน้ำตก
“อะ!”
“คย้า!”
“โว้”
ฮีโร่อาเบลและโมโมะยืนบนน้ำไม่ได้ ดังนั้นผมจับมือของพวกเขาทั้งสองและใช้เดินบนผิวน้ำ
เมื่อผมมองไปรอบๆ ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นทะเลสาบใต้ดินของชั้นกลาง
โออ้ เทเลพอร์ตสะดวกจังเลย
งั้นตอนนี้ ผมควรกลับไปและคุยกับโวล์ค-ซังและจูเลียตต้า-ซัง…
เสียงกรีดร้องของบางคนสะท้อน ตัดผมออกจากความคิดของผม
“มังกรโบราณ!!”
“ม-ไม่ใช่ว่านั่นมันลอร์ดของลาเบรินทอสเหรอ?!”
“ว-วิ่งหนีไปปปปปป!!!”
“ช่วยด้วยยยย!!”
ชาวบ้านที่ต้องได้ทำหน้าที่เป็นคนเฝ้าระวัง วิ่งหนีดั่งแมงมุมที่กระจายตัว
(เฮ้ มาโกโตะ นี่โอเคมั้ย?) (เมล)
เมล-ซังมองผมด้วยหน้าตาที่มีปัญหา
……เวร
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord