เสียงที่หวานๆของร่างบางทำให้ทั้งตัวของเฟิงหานชวนรู้สึกชา
แค่นึกถึงตอนที่เธอที่เรียกชื่อเขา ก็เหมือนกับเขาถูกถังน้ำเย็นสาดใส่ในใจของเขา
เขาวางเธอลงนอนด้านข้างโดยเอามือข้างหนึ่งโอบเอวเธอและกอดเธอไว้ในอ้อมแขน ส่วนมืออีกข้างก็วางไว้บนศีรษะของเธอ
เฉินฮวนฮวนตกอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นโดยไม่คาดคิด อ้อมกอดของผู้ชายตรงหน้าของเธอนั้นอบอุ่นมาก ตัวของเขามีกลิ่นมิ้นต์จางๆ ซึ่งเป็นกลิ่นหอมสบายมาก
แต่กลิ่นแบบนี้มันเหมือน…เหมือนกลิ่นของเฟิงหานชวน
อ้อมกอดนี้ทำให้รู้สึกสบายมาก แต่ความรู้สึกมันเหมือนกับอ้อมกอดของเฟิงหานชวน
เฉินฮวนฮวนรู้สึกแปลกใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ? ทำไมเธอถึงคิดถึงเฟิงหานชวนตลอดเวลา?
ไม่ เธอไม่สามารถคิดถึงเฟิงหานชวนได้อีกต่อไป ตอนนี้เธอเป็นภรรยาของเฟิงเฉินเหยี่ยนแล้ว เธอจะมาคิดถึงเฟิงหานชวนได้อย่างไร!
เธอบ้าไปแล้วหรือไง?
“อาเหยี่ยน คุณ….”เฉินฮวนฮวนเปิดปากของเธอเพื่ออยากที่จะถามอะไรบางอย่างแต่สุดท้ายก็ไม่รู้ว่าจะถามอะไร
วินาทีถัดมาชายหนุ่มกอดเธอแน่นขึ้น ลมหายใจสม่ำเสมอราวกับอยากจะบอกเธอว่าให้รีบนอน
เฉินฮวนฮวนหลับตาลงและไม่ได้พูดอะไรต่ออีก
……
เมื่อเฉินฮวนฮวนตื่นขึ้นในตอนเช้า เธอก็พบว่าไม่มีใครอยู่ข้างๆเธอแล้ว
เธอเอื้อมมือไปแตะที่ว่างข้างๆตัวเธอ เธอรู้สึกหนาวเล็กน้อย และดูเหมือนว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนจะตื่นแล้ว
เฉินฮวนฮวนนึกได้ว่าเธอต้องออกไปซื้อของกับเฉินนานาในวันนี้ เธอไม่สามารถนอนต่อได้ ดังนั้นเธอจึงรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
เมื่อเธออาบน้ำเสร็จและลงไปข้างล่าง เธอก็บังเอิญเจอกับเฟิงเฉินเหยี่ยนที่กลับเข้ามาจากข้างนอก เมื่อเธอนึกถึงจูบและอ้อมกอดในเมื่อคืน ใบหน้าของเธอก็เริ่มแดงก่ำ
“อาเหยี่ยน อรุณสวัสดิ์”เธอหลบตาอย่างเขินอาย เธอโบกมือให้เฟิงเฉินเหยี่ยนและเอ่ยทักทายเสียงเบา
“อรุณสวัสดิ์ ฮวนฮวน!”เฟิงเฉินเหยี่ยนยิ้มด้วยใบหน้าที่สดใสและกำลังจะขึ้นไปชั้นบน แต่เขากลับพบว่าใบหน้าของเฉินฮวนฮวนนั้นแดงลามจนไปถึงใบหู
เขารีบคว้าแขนของเฉินฮวนฮวนและถามด้วยความเป็นห่วง: “ฮวนฮวน ทำไมหน้าแดงจัง? เป็นไข้หรือเปล่า มาเร็วเข้า มาวัดไข้เถอะ! ”
นี่เป็นอาสะใภ้สามของเขาและเขาเองก็มองว่าเฉินฮวนฮวนก็เป็นคนที่น่ารักคนหนึ่ง เขาเลยมีความคิดที่อยากจะปกป้องเธอเช่นกัน
“ไม่ ไม่มีไข้”เฉินฮวนฮวนส่ายหัวอย่างรวดเร็ว เธอเงยหน้าขึ้นมองเฟิงเฉินเหยี่ยน เธอเม้มริมฝีปากของเธอและพูดอย่างเขินอาย: “ฉันสบายดี แค่รู้สึกร้อนนิดหน่อย”
“เป็นอย่างนี้นี่เอง ผมก็คิดว่าคุณป่วย ถ้าร้อนเดี๋ยวผมไปเอาน้ำเย็นๆมาให้”เมื่อพูดจบ เฟิงเฉินเหยี่ยนก็เดินไปที่ห้องครัว
เฉินฮวนฮวนรู้สึกอบอุ่นในใจ และปฏิเสธไม่ได้ว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนนั้นดีต่อเธอจริงๆ และการกระทำของเขาในตอนนี้สามารถกล่าวได้ว่าเขาเป็นห่วงเป็นเธอใย
ยิ่งไปกว่านั้นเฟิงเฉินเหยี่ยนได้ใกล้ชิดกับเธอเมื่อวานนี้ เป็นการพิสูจน์ได้หรือไม่ว่าเขารู้สึกพอใจกับภรรยาของเขาแล้ว?
ขณะที่เฉินฮวนฮวนกำลังอยู่ในภวังค์ เฟิงเฉินเหยี่ยนเองก็เดินมาพร้อมกับน้ำเย็นหนึ่งแก้วแล้วยื่นให้เฉินฮวนฮวน จากนั้นก็พูดว่า: “ดื่มน้ำน้ำเย็นๆสักหน่อย จะได้ไม่ร้อน”
“ขอบคุณค่ะ”เฉินฮวนฮวนยกยิ้มมุมปาก เธอรับแก้วน้ำเย็นมาจิบสองอึกและรู้สึกว่าร่างกายเบาสบายขึ้นมาก
“ไม่ต้องสุภาพกับผมมากหรอก ถ้ามีเรื่องอะไรให้ผมช่วยก็รีบบอกนะ”เฟิงเฉินเหยี่ยนขยับเข้าหาเฉินฮวนฮวนด้วยรอยยิ้มและตบไหล่ของเธอ
เฉินฮวนฮวนหดคอลงทันที ใบหน้าของเธอเปลี่ยนสีเป็นสีแดงมากกว่าเดิม
“อืม”เธอพยักหน้าและตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ในขณะเดียวกันเฟิงเฉินเหยี่ยนก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบไปเห็นร่างสูงปรากฏขึ้นที่ด้านบนสุดของบันไดบนชั้นสอง มุมปากของเขายกขึ้น เขาถามเฉินฮวนฮวนว่า: “ฮวนฮวน เมื่อคืนคุณนอนหลับสบายไหม?”
“เมื่อวาน เมื่อคืน?”เฉินฮวนฮวนคาดไม่ถึงว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนจะพูดตรงๆแบบนี้ เธอตอบอย่างลนๆว่า: “ก็ ก็โอเค”
สิ่งที่เธอคิดก็คือเฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นเพลย์บอย ดังนั้นทำไมถึงได้ดูสุภาพและอ่อนโยนขนาดนี้?
“แล้วคืนนี้…”เฟิงเฉินเหยี่ยนลังเลที่จะพูด จากนั้นเขาก็ยืดตัวตรงและมองขึ้นไปตรงบนบันได: “อาสาม อรุณสวัสดิ์!”
เฉินฮวนฮวนตกใจและรีบหันหน้ากลับไปอย่างรวดเร็ว เธอเห็นเฟิงหานชวนกำลังเดินลงบันไดมา ใบหน้าของเขาดูน่ากลัวมากและท่าทางของเขาก็ดูเย็นชาเสียเหลือเกิน
“อาสาม อรุณสวัสดิ์”เธอทักทายเฟิงหานชวนตามเฟิงเฉินเหยี่ยน
ราวกับว่าเขาจงใจพยายามแกล้งเฟิงหานชวน เฟิงเฉินเหยี่ยนเหยียดมือออกจับไหล่ของเฉินฮวนฮวนและหันไปหาเธอ จากนั้นก็พูดว่า “ฮวนฮวน ไปกันเถอะ ไปทานอาหารเช้ากัน”
จากนั้นเฉินฮวนฮวนก็ถูกเฟิงเฉินเหยี่ยนพาไปที่โต๊ะอาหาร
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของทั้งสองคน ปากของเฟิงหานชวนก็กระตุกอยู่หลายครั้งและเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง แต่หลังจากนั้นก็เดินตามพวกเขาไป
บรรยากาศในการอาหารเช้าค่อนข้างแปลกๆ
เหตุผลที่เฉินฮวนฮวนรู้สึกแปลกๆก็เพราะสีหน้าเฟิงหานชวน สีหน้าของเขาแสดงออกมาได้อย่างน่ากลัว ราวกับว่าเธอและเฟิงหานชวนเป็นหนี้เขาห้าล้านเสียอย่างนั้น
“ฮวนฮวน คุณมีแพลนสำหรับวันเสาร์นี้ไหม?”เฟิงเฉินเหยี่ยนวางแซนด์วิชในมือลงและถามเฉินฮวนฮวน เขาหันไปหาเธอแล้วยิ้ม
เฉินฮวนฮวนผงะไปครู่หนึ่ง เมื่อสักครู่เฟิงเฉินเหยี่ยนถามเธอเพราะต้องการชวนเธอไปเดทอย่างนั้นเหรอ?
“ฉัน……วันนี้ฉันกับนานานัดไปช้อปปิ้งกัน “เธอตอบตามความจริง
“แฟนของคุณปู่น่ะเหรอ?” เฟิงเฉินเหยี่ยนลดเสียงลง เขาขยับไปใกล้ๆหูของเฉินฮวนฮวนและถาม
“อืม”เฉินฮวนฮวนพยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปส่งพวกคุณเอง”เฟิงเฉินเหยี่ยนเสนอตัว
“ไม่ต้องหรอกอาเหยี่ยน รบกวนคุณเปล่าๆ”เฉินฮวนฮวนรู้สึกเกรงใจ
“จะรบกวนอะไรกันล่ะ ผมยินดีที่จะไปส่งสาวๆช้อปปิ้งอยู่แล้ว”ตอนที่เฟิงเฉินเหยี่ยนพูด เขาก็เหลือบมองเฟิงหานชวนที่อยู่ตรงข้ามตลอด
ใบหน้าของเฟิงหานชวนนั้นน่ากลัวมากกว่าเดิม
ก่อนที่เฉินฮวนฮวนจะพยักหน้าตกลง เฟิงหานชวนก็วางตะเกียบลงอย่างรุนแรง ซึ่งทำให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามสะดุ้งตกใจ
เฉินฮวนฮวนเหมือนกระต่ายตัวน้อยที่หวาดกลัว เธอมองไปที่ชายตรงข้ามด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
วันนี้เฟิงหานชวนไปกินระเบิดมาหรือยังไง?
เมื่อวานเขาไม่ได้เพิ่งพูดไปเหรอว่าต่อจากนี้จะทำดีกับเธอ แล้วทำไมเฟิงหานชวนถึงได้ทำสีหน้าแบบนั้น?
“ฉันจะไปส่งพวกเธอเอง”ดวงตาที่เย็นชาทั้งสองข้างของเฟิงหานชวนมองไปทางผู้หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามและเอ่ยเสียงต่ำ
“ห้ะ?”เฉินฮวนฮวนผงะไปครู่หนึ่ง
เฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นสามีของเธอ เขาไปส่งเธอช้อปปิ้งก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร แต่ทำไมเฟิงหานชวนถึงเสนอตัวเองว่าจะไปส่งเธอล่ะ?
เป็นเพราะอยากที่จะชดเชยเธอหรือเปล่า?
แต่ในเวลาแบบนี้มันไม่จำเป็นสักหน่อย
หากเฟิงหานชวนยืนยันที่จะไปส่ง มันจะทำให้อาเหยี่ยนเข้าใจผิดเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคน
“ยังไงก็เถอะ เช้านี้ฉันจะไปประชุมที่ห้างอวิ๋นตวนอยู่แล้ว”เฟิงหานชวนสามารถมองออกว่าเฉินฮวนฮวนกำลังคิดอะไร แต่การแสดงออกที่สับสนเล็กน้อยของเฉินฮวนฮวนก็ทำให้เขารู้สึกอารมณ์เสียอยู่ไม่น้อย
เขาสามารถมองออกว่าตอนนี้ความคิดของเฉินฮวนฮวนอยู่ที่อาเหยี่ยน
“อาสาม เนื่องจากอาต้องไปประชุมพอดี อย่างนั้นผมจะส่งฮวนฮวนให้อาละกัน แต่อาอย่าใจร้ายกับฮวนฮวนของพวกเราล่ะ!”หลังจากที่เฟิงเฉินเหยี่ยนพูดจบ เขาก็ขยิบตาให้เฟิงหานชวนอย่างซุกซน
ฮวนฮวนของพวกเรา…คำพูดของเฟิงเฉินเหยี่ยนทำให้ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนแดงขึ้นอีกครั้ง
เมื่อมองไปที่ท่าทางที่ขี้อายของเฉินฮวนฮวน ใบหน้าของเฟิงหานชวนก็แปรเปลี่ยนเป็นสีดำทันที