ณัฐณิชากำลังจะออกไป ทันใดนั้นก็ถูกคนผลักเสียก่อน ต่อมาเธอก็กระแทกโต๊ะข้างๆอย่างแรง!
“โอ๊ย!”
เธอเจ็บจนร้องออกมา ข้อศอกกระแทกไปบนกำแพง ณัฐณิชาเงยหน้ามองเห็นหญิงสาวกำลังถือน้ำเดินผ่านตัวเองไป แถมยังมองเธอด้วยแววตาดูถูก จากนั้นก็พูดว่า “เหอะ! ก็แค่ผู้หญิงที่ขายตัวเองเพื่อได้ดี ยังจะแสร้งทำตัวสูงส่งอีก ฉันไม่ชอบคนแบบนี้ที่สุดเลย รู้ตัวไว้ด้วย!”
หญิงสาวพูดแบบนี้ออกมา ทันใดนั้นทุกคนก็ต่างหัวเราะเยาะเสียงดัง
เธอจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว
ณัฐณิชารู้สึกว่าข้อศอกบวมช้ำไปหมด เธอเก็บเอกสารที่ตกอยู่บนพื้นช้าๆ ตอนที่ลุกขึ้นมาอีกครั้ง เธอก็แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ทุกคนหัวเราะจนพอใจหรือยัง?”
พอเธอพูดจบ คนในห้องทำงานก็ไม่กล้าหัวเราะทันที
ทำไมรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งที่แผ่ซ่านออกมาจากตัวของหญิงสาวคนนี้กันนะ?
“หัวเราะจนหนำใจแล้ว ฉันจะบอกทุกท่านให้นะ ฉันเข้ามาได้ด้วยเส้นสายจริง ถ้าพวกคุณไม่พอใจ พวกคุณก็สามารถลาออกไปได้” ณัฐณิชาพูดด้วยรอยยิ้ม ต่อมาก็กะพริบตาปริบๆใสๆ สองมือพยุงขอบโต๊ะทำงานไว้ ร่างกายเอนไปข้างหน้าเล็กน้อย แล้วก็สบตากับผู้หญิงวัยกลางคนเมื่อกี้
ถ้าเธอเดาไม่ผิดล่ะก็ ผู้หญิงคนนี้น่าจะอยู่ในระดับหัวหน้าแล้วนะ
“พวกคุณทำงานในแกรนด์อิมพีเรียลกรุ๊ปนานกว่าฉัน ฉันเชื่อว่าพวกคุณน่าจะรู้กฎเกณฑ์ของที่นี่ดี ถ้าท่านประธานรู้ว่าพวกคุณไม่อู้งาน แถมยังรังแกพนักงานใหม่ พวกคุณคิดว่าจะเป็นยังไงคะ?” ณัฐณิชาพูดเสียงต่ำ แต่ยังคงให้พวกเขาได้ยินเสียงทุกคน
หญิงวัยกลางคนสีหน้าเปลี่ยนไปทันที “เธอ เธอพูดอะไรน่ะ ใครรังแกเธอกัน?”
ณัฐณิชาแสยะยิ้มมุมปาก เธอรู้ว่าคนพวกนี้ชอบดูถูกคนอื่นที่ภายนอก
พอทำให้พวกเขาตกใจแล้ว ณัฐณิชาก็ไม่ได้ทำอะไรต่ออีก กำลังจะออกไปนั้น ก็เห็นนภสรณ์เดินเข้ามา เธอสวมชุดชาแนลราคาแพงทั้งตัว รองเท้าส้นสูงเดินบนพื้นอย่างเป็นจังหวะ คนข้างๆก็รีบเข้าไปทักทายและเทน้ำชาให้เธอ
เลือกปฏิบัติอย่างเห็นได้ชัดเลย
“โอ๊ะ? พี่สะใภ้มาทำอะไรที่นี่น่ะ?” นภสรณ์เห็นณัฐณิชาก็ถามด้วยน้ำเสียงประชดทันที
คำพูดของเธอกลับทำให้ทุกคนตกใจกันหมด ว่าไงนะ? ผู้หญิงตรงหน้านี้คือภรรยาของท่านประธานที่ลือกันเหรอ? คนพวกนี้ยังคิดว่าณัฐณิชาเป็นแค่ผู้หญิงที่ไร้ชื่อเสียงใดๆ เป็นแค่ผู้หญิงที่ขึ้นเตียงกับคณะกรรมระดับสูงในบริษัท ดังนั้นถึงได้รวมหัวกันรังแกเธอ!
จบเห่แล้ว แบบนี้มันยกหินแล้วทับขาตัวเองชัดๆ!
หญิงวัยกลางคนกัดลิ้นตัวเอง แล้วรีบพูดประจบทันทีว่า “นายหญิงคะ……ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อสักครู่ด้วยนะคะ พวกเราไม่รู้ตำแหน่งของคุณจริงๆ……ต้องขอประทานอภัยด้วยนะคะ ขอร้องอย่าไล่พวกเราออกเลยนะคะ……”
หญิงวัยกลางคนแทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว
ถึงเธอจะรังแกใคร ก็ไม่กล้ารังแกภรรยาของท่านประธานหรอกนะ!
“ฉันไม่ไปฟ้องด้วยเรื่องแค่นี้หรอกนะ” ณัฐณิชาพูดแค่นี้ แล้วหันไปมองนภสรณ์ เธอไม่อยากพูดอะไรกับยัยนี่อีกแล้ว เธอกลับหลังหันเดินจากไปทันที
นภสรณ์มองดูแผ่นหลังของณัฐณิชาที่เดินจากไป ก็โกรธจนกระทืบเท้าเสียงดัง
ทำตัวหยิ่งไปเถอะนะ?!
ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ธราเทพตาบอด เขาก็ไม่มีทางชอบคนอย่างนังนั่นหรอกนะ และเมื่อกี้เธอยังเห็นเสื้อผ้ารุ่นลิมิเต็ดราคาแพงบนตัวของณัฐณิชา นั่นเป็นชุดที่เธอหาซื้อยังซื้อไม่ได้เลย!
สักวัน เธอจะทำให้ณัฐณิชาได้เห็นดี! คอยดูเถอะ!