กลับถึงบ้านก็สี่ทุ่มกว่าแล้ว แม่บุญสิตาเตรียมอาหารไว้ให้พวกเขาเสร็จแล้ว พอกินบะหมี่เสร็จ ณัฐณิชาก็นอนลงบนเตียงอย่างพอใจ แต่เธอกลับถูกธราเทพลากไปอาบน้ำเสียก่อน……
พออาบน้ำเสร็จ ร่างกายของณัฐณิชาหอมฟุ้ง เธอนุ่งผ้าขนหนูเดินมาข้างๆธราเทพ แล้วหมุนรอบๆสองที “ตอนนี้พอใจหรือยัง? รับรองว่าสะอาดทั้งในและนอก!”
“ณัฐณิชา!”
“หื้ม?”
ณัฐณิชาได้ยินธราเทพเรียกตัวเอง เธอกะพริบตาแล้วเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เขาจะดุทำไมเนี้ย?
ตัวเองทำตามที่เขาบอกอาบน้ำตั้งครึ่งชั่วโมงเลยนะ
ชิ~
เธอก็แค่ถูกรเณศแตกตัวนิดหน่อยเองนี่? จำเป็นต้องไล่ให้ไปอาบน้ำเลยเหรอ? แต่ว่า……หรือก่อนหน้านี้ธราเทพยังไม่เคยถูกผู้หญิงอื่นแตะต้องเนื้อตัวเลย?
ณัฐณิชาคิดอย่างไม่พอใจ
“เธอรู้ไหมว่าการกระทำของเธอตอนนี้เรียกว่าอะไร?” ตอนแรกธราเทพนั่งอ่านนิตยสารอยู่บนเตียง เขาจะอ่านนิตยสารธุรกิจก่อนนอนทุกคืน เพื่อจะได้รู้ถึงการหมุนเวียนของธุรกิจ แต่พอเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นหญิงสาวแรมแย้มกำลัง ‘บิดตัว’ อยู่ตรงหน้าตัวเอง ขอถามหน่อยสิ! มีผู้ชายทั้งแท่งคนไหนบ้างที่ทนไหว?
เห็นธราเทพลุกขึ้นนั่งหลังตรงกะทันหัน สายตาก็ลึกซึ้งมากขึ้น ณัฐณิชายังไม่รู้สึกตัวเลยด้วยซ้ำ
“อะไรของนายกัน! นายไล่ฉันไปอาบน้ำไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้ฉันอาบเสร็จแล้ว ให้นายตรวจสอบนี่ไง?”
ตรวจ……สอบ……งั้นเหรอ
ธราเทพได้ยินคำพูดไม่คิดของเธอ ทันใดนั้นเขาก็แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ ต่อมาก็จับแขนของณัฐณิชาไว้ และลากไปที่เตียงทันที!
“อื้อ……นายจะทำอะไรของนาย? คิดจะเลวๆน่ะ?!”
ทันใดนั้นร่างกายของเธอก็ถูกลากไปที่เตียงอย่างแรง ณัฐณิชาตกใจรีบจับผ้าเช็ดตัวที่กำลังจะร่วงของตัวเองอย่างรวดเร็ว เมื่อกี้เธออาบน้ำจนเหนื่อยมากจริงๆ ตอนนี้ด้านในไม่ได้ใส่อะไรไว้เลยนะ!
แถมตอนนี้ยังถูกอีตาบ้านี่คร่อมตัวไว้อีก เธอรู้สึกได้ถึงร่างกายที่แข็งทื่อของตัวเอง!
ถ้าเกิด ถ้าเกิดว่าธราเทพคิดจะทำเรื่องอย่างว่ากับตัวเองขึ้นมาล่ะ เธอไม่มีแรงตอบโต้กลับเลยนะ
“ฉันคิดจะทำอะไร เธอไม่รู้งั้นเหรอ?” ธราเทพจับไหล่ของณัฐณิชาเบาๆ น้ำเสียงทุ้มต่ำจนเหมือนเชลโลที่น่าฟัง แต่กลับทำให้ณัฐณิชาเปลี่ยนสีหน้าไปทันที “ธราเทพ นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ! นาย…นาย…นายทำแบบนี้มันข่มขืนกันชัดๆ ขืนใจคนอื่นแบบนี้จะต้องเข้าคุกนะ นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะตะโกนเรียกคนให้มาช่วย!”
อื้อ~
ถ้ารู้ว่าอยู่ห้องเดียวกันกับเขาแล้วจะอันตรายขนาดนี้ เธอก็คงไม่นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวออกมาแล้ว
เธอน่าจะใส่เสื้อกันหนาวหนาๆมาแปดชั้น ถึงเขาอยากจะทำอะไรเลวๆกับเธอก็ต้องถอดเสื้อแปดตัวนี้ของเธอก่อน! แม้จะต้องร้อนตาย เธอก็จะไม่มีทางให้ธราเทพสมหวังได้หรอก!
“เลวงั้นเหรอ?” คำศัพท์นี้ทำให้ธราเทพตื่นเต้นมากกว่าเดิม เขากระตุกมุมปาก นิ้วมือก็ลูบไล้จากใบหน้าของณัฐณิชาลงไปเรื่อยๆ เหมือนกับไฟฟ้าที่ช็อตเรือนร่างจนตัวสั่นเทา เขาลูบไล้ใบหน้าของเธอไปจนถึงกระดูกไหปลาร้าที่ขาวเนียน ทำให้ณัฐณิชาเสียววูบวาบ……
อวู้~
ความรู้สึกแปลกๆแบบนี้มันยังไงกันนะ?
พอรู้ว่าตัวเองกำลังเพลิดเพลินกับการลูบไล้ของธราเทพ ณัฐณิชาก็ทั้งโกรธและอับอาย เธอกัดปากไม่ยอมพูด ยังไงเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ถ้าเกิดธราเทพอยากขืนใจตัวเอง เธอก็คงทำอะไรเขาไม่ได้อยู่ดี
ณัฐณิชาอยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก แต่หลับตาอยู่นาน เรื่องที่คิดอยู่ก็ไม่เกิดขึ้น