254 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ทำให้ลอร์ดปีศาจสับสน
-{เคนฮาร์ต วีลอช}
ชื่อจริงของเคนที่โนอาห์-ซามะบอกผม
เคนฮาร์ตเกิดในหนึ่งในร้อยเกาะที่ลอยอยู่ในทวีปทิศใต้
มันเป็นดินแดนที่ย่ำแย่ที่มนุษย์ที่ถูกไล่ออกมาโดยปีศาจใช้ชีวิตอยู่
หลายคนได้สู้กันเองเพื่อทรัพยากรที่น้อยที่อยู่ในดินแดน
เคนฮาร์ตเป็นเด็กอ่อนในหมู่บ้านเล็กๆของเกาะแห่งหนึ่งที่นั่น
วันหนึ่ง เผ่าของเคนฮาร์ตสู้กับเผ่าของเกาะอื่นและแพ้
เกาะทั้งหมดนั้นยากจน และภาพแบบนั้นไม่ได้หายาก
คนส่วนใหญ่ที่แพ้ถูกฆ่า แต่เคนฮาร์ตโชคร้ายที่ไร้กำลังและงดงามอย่างไม่น่าเชื่อ
เขาเป็นชาย แต่หัวหน้าของเผ่าจากเกาะอื่นได้ชอบเคนฮาร์ตที่ยังเด็ก และเก็บเขาไว้เป็น ‘ผัวเลี้ยง’
เขาได้ลิ้มรสกับนรก ถูกใช้เป็นของเล่นโดยคนที่ฆ่าครอบครัวของเขา
เกาะที่เคนฮาร์ตอยู่ มีศาสนาอะบอริจิน แต่เขาสาบแช่งพระเจ้าที่ไม่ช่วยเขา
ถ้าเขาแก้แค้นกับคนที่เอาชีวิตครอบครัวของเขาไปได้ เขายินดีที่จะขายวิญญานให้มาร
เขาภาวนาเรื่องนั้นทุกคืน
คนที่คุยกับเขาในเวลานั้นคือ… เทพเจ้าเก่าแก่ -เทพธิดาที่ถูกขังอยู่ในวิหารทะเลลึก โนอาห์-ซามะ
(เทพธิดาที่พิเศษกับคนที่อยู่คนเดียว…) (มาโกโตะ)
ท่าทางนั้นคล้ายกันกับในเวลาของผม
ไม่ว่าอย่างไร เคนฮาร์ตเจอโนอาห์-ซามะในฝันและสัญญาจะเป็นผู้ศรัทธาของท่าน
ทันทีที่เขาตื่นจากความฝันของเขา สมบัติศักดิ์สิทธิ์เห็นว่าใกล้กับเตียงของเขา
และในแบบนี้นักรบที่บ้าคลั่งที่มีเกราะที่กันการโจมตีทุกอย่าง และดาบที่ตัดทุกอย่างได้เกิดขึ้นมา
เคนฮาร์ตทำการแก้แค้นสำเร็จโดยการใช้สมบัติศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้น
เขากำจัดคนที่ฆ่าเผ่าของเขา
เขาปลื้มปิตติกับเทพธิดา
เขาสัญญาว่าเขาจะทำทุกอย่างเพื่อเทพธิดา
แต่คำพูดของเทพธิดาคือ ‘ทำตามใจต้องการ’
และดังนั้นเคนฮาร์ตตัดสินใจที่จะเพิ่มจำนวนผู้ศรัทธาของเทพธิดา
เขาออกจากบ้านเกิดและเดินทางไปในทวีปทิศตะวันตก
ทวีปเป็นดินแดนของปีศาจ ภายใต้การควบคุมของลอร์ดปีศาจ แต่สำหรับเคนฮาร์ตที่ใส่สมบัติศักดิ์สิทธิ์ พวกปีศาจไม่เทียบกับเขา
เขาช่วยมนุษย์ที่ถูกกดขี่ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขาไม่เปลี่ยนความศรัทธมาเป็นเทพธิดาโนอาห์-ซามะ
สหายของเคนฮาร์ตไม่เพิ่มขึ้น
คนที่โผล่มาที่นั่นคือลอร์ดปีศาจที่ปกครองทวีปทิศใต้
ลอร์ดปีศาจสนใจในตัวเคนฮาร์ต
และจากนั้น เคนฮาร์ตได้เรียนรู้ว่า ผู้ศรัทธาของเทพเจ้านั้นต่างจากเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์
ลอร์ดปีศาจรับเคนฮาร์ตมาเป็นพวก
เทพธิดาที่เขาเชื่อใจ เป็นเทพเจ้าเก่าแก่ที่แพ้ในสงครามดินแดนสวรรค์
ลอร์ดปีศาจอธิบายว่าพวกเขามีศัตรูคนเดียวกัน
ลอร์ดปีศาจเสนอให้ปกครองโลกด้วยกัน
เคนฮาร์ตรับการเชิญชวนนั้น
เทพเจ้าที่เขานับถือก็เห็นด้วยกับเรื่องนั้น
—{และนั่นคือการเกิดของลอร์ดปีศาจเคนฮาร์ต}
มันเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่กี่ปีก่อนในยุคนี้
◇◇
“ทำไม…แกรู้ชื่อของชั้น?” (เคน)
ลอร์ดปีศาจลน
ผมควรจะพูดอะไรที่นี่…
“เพราะโนอาห์-ซามะบอกชั้น” (มาโกโตะ)
ผมตอบสั้นๆ
ลอร์ดปีศาจตอบสนองกับเรื่องนี้
“แกพยายามจะหลอกชั้นที่นี่เหรอ…? ชั้นเป็นคนเดียวที่ได้ยินเสียงของโนอาห์-ซามะ ในฐานะสาวกของท่าน ไม่มีทางที่แกจจะได้ยินเสียงของท่าน” (เคน)
เสียงของเคนแน่วแน่
มันชัดเจน แต่มันดูเหมือนเขาจะเชื่อใจคำพูดผมไม่ได้
“แล้ว ถ้าชั้นบอกนายเรื่องนี้ล่ะ?” (มาโกโตะ)
ผมพูดกับอดีตของลอร์ดปีศาจเคน ด้วยรอยยิ้มที่ยังอยู่บนหน้าของผม
เรื่องราวของเด็กหนุ่มผู้โชคร้าย จากเกาะเล็กๆ
เรื่องราวที่เด็กหนุ่มที่โชคร้าย ที่สุดแล้วกลายเป็นลอร์ดปีศาจ
มันมีผลอย่างมาก
เขาหวั่นไหวถึงจุดที่ว่าเขาแทบจะทิ้งดาบใหญ่จากความสับสน
เคนฮาร์ตไม่เคยบอกใครเกี่ยวกับอดีตของเขา
นอกจากโนอาห์-ซามะ
“ทำไม…นายรู้เรื่องอดีตของชั้น…? เป็นไปได้มันวว่ามันจริง? ม-ไม่มีทางน่า…” (เคน)
“ชั้นบอกนายแล้วว่าชั้นได้ยินเรื่องพวกนี้มาจากโนอาห์-ซามะ ชั้นอยากจะคุยกับนายเมื่อไม่มีใครอยู่รอบๆ เคนฮาร์ต” (มาโกโตะ)
เห็นว่าโนอาห์-ซามะ เรียกลอร์ดปีศาจเคนด้วยชื่อจริงของเขา
นั่นทำไมโนอาห์-ซาามะ ได้แนะนำให้ผมเรียกเขาแบบเดียวกัน ถ้าผมได้คุยกับเขา
ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ในลาเบรินทอสเพราะฮีโร่อาเบลอยู่ที่นั่น
“นายพูดว่า…นายเป็นมิตรเหรอ? นายมีอะไรพิสูจน์มั้ย?!” (เคน)
“หืมมม…” (มาโกโตะ)
งั้นมันข้อพิสูจน์ตอนนี้ หือห์
นั่นมันยาก
ผมดึงมีดออกมาจากฝัก และเอาใบมีดให้เขาดู
“มีดเล่มนี้ถูกมอบให้ชั้นโดยโนอาห์-ซามะ มนทำมาจากวัตถุดิบเดียวกันกับสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของนาย ยังไงซะ ชั้นไม่คิดว่านี่จะเพียงพอที่จะพิสูจน์มันกับนาย” (มาโกโตะ)
“ชั้นรู้สึกว่ามันองค์ประกอบเดียวกันกับดาบของชั้น แต่…” (เคน)
“ราชาของเรา มีความจำเป็นจริงๆเหรอที่ต้องยืมกำลังของชายแบบนี้ แค่เราก็ควรจะเพียงพอแล้ว รู้มั้้ย?” (เดีย)
เดียได้เล่นผมเธอไปทั่วที่ข้างผมเหมือนเธอเบื่อ
ยังไงซะ อายุขัยของผมได้ถูกลดจากการสู้เมื่อกี้นี้ ดังนั้น ผมไม่อยากที่จะยืดการต่อสู้ไปมากกว่านี้
ผมได้บอกเดียวว่าให้ทำท่าทางสบายๆ มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้
“อะไร…คือวัตถุประสงค์ของนาย? ทำไมนายเป็นมิตรกับฮีโร่?” (เคน)
“เพราะนี่เป็นความต้องการของโนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)
“ความต้องการ…ของโนอาห์-ซามะ? ช่วยฮีโร่น่ะนะ…? ไม่มีทางที่นั่น…ทุกครั้งที่ชั้นฆ่าฮีโร่ท่านจะชื่นชมชั้น!” (เคน)
โอ้ งั้นโนอาห์-ซามะในยุคนี้ ยอมรับการฆ่าฮีโร่ หือห์
“ไม่ว่านายจะฆ่าฮีโร่ไปกี่คน มันจะไม่ช่วยโนอาห์-ซามะ มันจะทำให้ท่างถูกมองเป็นเทพมารแทน และมันจะทำให้โนอาห์-ซามะอยู่ในความลำบากเป็นพันปี” (มาโกโตะ)
“นาย…พูดอะไร…?” (เคน)
เคนส่ายหัวของเขาดั่งเขาไม่เชื่อมัน
“มันจริง การกระทำของนาย จะไม่เป็นประโยชน์กับโนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)
“ชั้นจะไม่ถูกหลอก! ไม่ต้องพูดไปมากกว่านี้! ชั้นจะตัดครึ่งนาย!” (เคน)
ลอร์ดปีศาจเคนตะโกน
เขาเสียความสงบของเขาไป
สปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่ตั้งท่ายืนเพื่อกันการโจมตีของเคน
ผมหยุดเธอด้วยมือของผม
เคนหวังที่จะได้ผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะเพิ่มขึ้น
แต่เพราะกฎของดินแดนสวรรค์ โนอาห์-ซามะเพิ่มผู้ศรัทธาไม่ได้
{แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น} เขาพยายามจะเพิ่มผู้ศรัทธา ไม่สามารถที่จะได้สหาย และรู้สึกเหงาจากมัน; นั่นคือลอร์ดปีศาจเคน
แม้ว่าจะเป็นลอร์ดปีศาจ เขาไม่มีสหาย
แม้ว่าเขาถูกกลัว เขาไม่ถูกรัก
ผู้ศรัทธาคนเดียวของโนอาห์-ซามะในโลกนี้…{จนถึงตอนนี้}
นั่นทำไมที่ผมควรพูดที่นี่คือ
“โนอาห์-ซามะจะเสียใจ ถ้า {ผู้ศรัทธาแค่สองคน} ของท่านที่ท่านมีในโลกนี้สู้กันเอง ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“?!!”
ลอร์ดปีศาจเคนลดดาบที่เขากวัดแกว่งอย่าอิดโรย
“นาย…พูดว่านายคือผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะ?” (เคน)
“นั่นใช่แล้ว เหมือนกับนาย” (มาโกโตะ)
“เข้าใจแล้ว…นี่เป็นครั้งแรกที่ชั้นเจอผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะ” (เคน)
ลอร์ดปีศาจเคนพึมพำ และถอดหมวกเกราะ
จากข้างใต้หมวกเกราะ ปรากฏขึ้นเป็นชายหนุ่มที่งดงาม ที่ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงได้
แต่ยังไงซะ เจ้าตัวเอง ดูเหมือนจะเกลียดใบหน้าที่งดงามของเขา ดังนั้น มันจะดีกว่าที่จะไม่ชมมัน
“ชื่อของนายคืออะไร?” (เคน)
“…ทากัตซูกิ มาโกโตะ” (มาโกโตะ)
ผมลังเลเล็กน้อย แต่ผมตอบชื่อจริงไป
เคนจะคุยเกี่ยวกับผมกับโนอาห์-ซามะภายหลัง ดังนั้น มันจะดีกว่าที่จะบอกชื่อจริงของผม
ยังไงซะ โนอาห์-ซามะ ไม่เห็น 1,000 ปีในอนาคต ดังนั้น ผมไม่รู้ว่าท่านจะเข้าใจมากแค่ไหน…
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถ้าฆ่าฮีโร่จะไม่ช่วยโนอาห์-ซามะ ชั้นควรจะทำะไร?” (เคน)
เขามองผมด้วยสายตาที่จริงจัง และผมพิจารณาคำพูดของผม
“แล้วถ้าไปที่วิหารทะเลลึกเพื่อช่วยโนอาห์-ซามะล่ะ?” (มาโกโตะ)
ลอร์ดปีศาจเคนหรี่ตากับคำพูดเหล่านั้น
“วิหารทะเลลึก ที่โนอาห์-ซามะถูกผนึก หือห์ แต่ถ้าชั้นไม่รู้ว่ามันอยู่ที่ไหน ชั้นแม้แต่จะไปก็ไม่ได้…” (เคน)
เขาตอบสิ่งที่ไม่คาดคิด
เคนไม่รู้เกี่ยวกับวิหารทะเลลึก?
“แต่ชั้นรู้ตำแหน่งของวิหารทะเลลึกนะ?” (มาโกโตะ)
“อะไร?!” (เคน)
ถ้ามันเป็น 1,000 ปีในอนาคตมันมีตำแหน่งอยู่ในแผนที่ของนักผจญภัย
แต่มันเป็นหนึ่งในดันเจี้ยนสุดท้ายที่ไม่เคยเป็นเป้าหมายของใคร แม้ว่ามันจะอยู่ในแผนที่นะ
“นายไม่ได้ถามโนอาห์-ซามะเกี่ยวกับมันเหรอ?” (มาโกโตะ)
“ท่านจะไม่บอกชั้น…โนอาห์-ซามะพูดว่าชั้นจะไปไม่ถึงวิหารทะเลลึกคนเดียว” (เคน)
ตอนนี้ที่เขาพูดถึงมัน ท่านก็คิดในแง่ลบเกี่ยวกับที่ผมจะไปเคลียร์วิหารทะเลลึก
“เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ สัญญากับชั้นว่าจะไปพิชิตวิหารทะเลลึก ถ้าเราฆ่าฮีีโร่ทั้งหมด แต่เพราะฮีโร่ใหม่ปรากฏตัว ไม่ว่าชั้นจะฆ่าฮีโร่ไปมากแค่ไหน มันไม่จบไม่สิ้น…ใครจะรู้ว่ามันจะเป็นเมื่อไหร่…” (เคน)
“นายไปสัญญาอะไรแบบนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)
เมื่อฮีโร่ตาย เทพธิดาจะแต่งตั้งฮีโร่คนต่อไป และมันน่าจไม่มีจบสิ้น
ผมคิดว่านายถูกหลอกที่นี่
แม้อย่างนั้น ผมใช้ข้อมูลนี้ได้
ลอร์ดปีศาจเคนไม่รู้ตำแหน่งของวิหารทะเลลึก
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ! บอกตำแหน่งของวิหารทะเลลึกมา ถ้านายทำอย่างนั้น ชั้นไม่ถือที่จะเชื่อใจนาย” (เคน)
ลอร์ดปีศาจเคนได้พูดกับผมด้วยสีหน้าที่จริงจัง
“งั้น มาไปด้วยกันเถอะ” (มาโกโตะ)
“หือห์?” (เคน)
มันต้องเป็นการตอบที่คาดไม่ถึง ตาของเคนเปิดกว้าง
“ด้วยกัน…นายพูด?” (เคน)
“ใช่ ในฐานะผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะ วันถุประสงค์ของเราเหมือนกัน ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ไม่…แต่…” (เคน)
“สมบัติศักดิ์สิทธิ์ของนายและเวทมนตร์สปิริตของชั้น;เราจะเคลียร์วิหารทะเลลึกด้วยเราสองคนไปด้วยกันไม่ได้เชียวหรือ?” (มาโกโตะ)
“…”
ผมได้ยินลอร์ดปีศาจเคน กลืนน้ำลาย
“สำหรับวันนี้ ชั้นต้องทำการเตรียมการดังนั้นประมาณ 7 วัน? มาเจอกันตรงนี้” (มาโกโตะ)
“ห-หลังจาก 7 วัน?! นั่นมันเร็ว?!” (เคน)
“ยิ่งเร็วยิ่งดี ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“น-นั่น…” (เคน)
“นายใช้หายใจใต้น้ำได้ใช่มั้ย? เราจะอยู่ใต้น้ำประมาณครึ่งวัน อย่าบอกนะว่านายว่ายน้ำไม่ได้ถ้าใส่เกราะอยู่” (มาโกโตะ)
“ช-ชั้นว่ายน้ำได้…” (เคน)
การที่เขาพูดแบบนั้น มันไม่ทำให้ผมมั่นใจเลย
“คนที่ปกป้องวิหารทะเลลึก เป็นสัตว์สวรรค์ เลวีอาธาน เห็นว่ามันแข็งแกร่งกว่าเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อีก ดัังนั้นเริ่มจะวิเคราะห์มัน มีคำถามอะไรมั้ย?” (มาโกโตะ)
“…นายจริงจังเหรอ?” (เคน)
ลอร์ดปีศาจเคนจ้องผมอย่างสงสัย
“ชั้นมีแผนจะไปที่นั่นคนเดียวถ้าจำเป็น นายไม่อยากช่วยโนอาห์-ซามะเหรอ?” (มาโกโตะ)
“คนเดียว นายพูด…?” (เคน)
“ใช่ นายจะทำยังไง?” (มาโกโตะ)
“…”
หลังจากที่เงียบไปซักพัก ลอร์ปีศาจเคนตอบ
“…เข้าใจแล้ว มาไปด้วยกันเถอะ” (เคน)
“งั้นมันสรุปแล้วถ้าอย่างนั้น” (มาโกโตะ)
ผมยิ้มและเสนอมือให้กับเขา
ลอร์ดปีศาจเคนได้มองผมอย่างมีคำถาม
(…เอาจริงเหรอ?)
เสียงสะท้อนอยู่ในหัวของผม
ไอรา-ซามะ?
ทา่นฟังอยู่เหรอ
(นายจะเป็นมิตรกับลอร์ดปีศาจแม้ว่าจะมีฮีโร่อาเบลเป็นสหายของนายเหรอ?) (ไอรา)
ไม่ใช่ว่ามันดีกว่ามีเขาเป็นศัตรูตลอดเวลาหรือ?
ยังไงเราก็เอาชนะเคนไม่ได้ ตราบใดที่เขายังมีสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของโนอาห์-ซามะ
(ถ้าฮีโร่อาเบลเขี่ยวชาญสกิลฮีโร่แห่งแสง เขาเอาชนะลอร์ดปีศาจเคนได้) (ไอรา)
…นั่น…จริง แต่่…
(อะไร?) (ไอรา)
ผมไม่อยากให้เขาตาย -เพราะเขาเป็นผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะ
เมื่อผมพูดอย่างนี้ ท่านพูด ‘เข้าใจแล้ว’ และผมได้ยินการถอนหายใจมาจากท่าน
(แต่ {ทำให้มั่นใจ} ว่าอาเบลจะไม่เรียนรู้เรื่องนี้ มันเป็นลอร์ดปีศาจเคนคนนั้น ที่ฆ่าคนที่เหมือนแม่ของอาเบล -คู่ต่อสู้ที่เขาเกลียดที่สุด) (ไอรา)
…ผมจะระวัง
ผมพยักหน้ากับไอรา-ซามะ และมองลอร์ดปีศาจเคน
“รอคอยที่จะได้ทำงานร่วมกับนายนะเคนฮาร์ต” (มาโกโตะ)
“ทากัตซูกิมาโกโตะ ถ้าคำพูดของนายมีการโกหกยู่ข้างในมัน ชั้นจะต้องให้นายจ่ายด้วยชีวิตของนาย” (เคน)
ลอร์ดปีศาจเคนจ้องผมและพูดเรื่องนี้
“ชั้นสาบานในนามของโนอาห์-ซามะและชีวิตของชั้น ไปเคลียร์วิหารทะเลลึกด้วยกันเถอะ” (มาโกโตะ)
ลอร์ดปีศาจเคนจับมือขวาของผม
มือที่ปลิดชีวิตของฮีโร่ไปมากมายมันสะอาดมาก
และในแบบนี้ ผมจะไปท้าทายวิหารทะเลลึกด้วยกันกลับลอร์ดปีศาจเคน
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 400/500
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord