บทที่223 จะไม่ให้คุณบาดเจ็บอีกแล้ว
เจียงหยุนเอ๋อคิดว่าลี่จุนถิงจะพาตัวเองกลับบ้าน แต่เพียงไม่นาน เธอก็พบว่าเส้นทางนั้นมันไม่ค่อยถูกสักเท่าไหร่
ถวนจื่อรู้ถึงบรรยากาศที่แปลกไปในรถตั้งนานแล้ว บนถนนนั้นเงียบมากไม่มีเสียงอะไรเลย เลยเอาแต่มองระหว่างเจียงหยุนเอ๋อกับลี่จุนถิงไปเรื่อยๆ
ไม่รู้ว่าทำไม เขามักจะคิดว่ามันจะต้องเกิดเรื่องอะไรสักอย่างที่รุนแรงและหนักหน่วงเป็นอย่างมาก ถ้าไม่อย่างนั้น……บรรยากาศมันคงจะไม่นิ่งเฉยขนาดนี้
ถึงแม้ว่าอยากจะปลอบหม่ามี๊ของตัวเอง แต่ว่าเพราะไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถวนจื่อเลยไม่กล้าพูดอะไร เลยทำได้แค่นั่งอยู่นิ่งๆ อยู่ข้างๆ
“ลี่จุนถิง นี่……มันเหมือนกับไม่ใช่ทางกลับบ้านเลย คุณคิดจะไปไหน？”
อารมณ์ของลี่จุนถิง จู่ๆ เจียงหยุนเอ๋อก็คิดว่ามีบางอย่างที่จับต้องไม่ได้
แต่ว่าสิ่งเดียวที่ทำให้เธออุ่นใจก็คือ ว่าอย่างน้อยลี่จุนถิงก็เลือกที่จะเชื่อตัวเอง
แววตาของลี่จุนถิงนั้นยังมองไปทางด้านหน้าเหมือนเดิม เมื่อได้ยินการถามของเจียงหยุนเอ๋อ เลยหันมามองเธอ ก่อนจะตอบว่า： “ออกนอกประเทศ”
เจียงหยุนเอ๋อตกใจอึ้งไป เพราะคิดไม่ถึงเลยว่าจู่ๆ ลี่จุนถิงจะตัดสินใจทำแบบนี้
เธอไม่ค่อยเข้าใจความคิดของลี่จุนถิงแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรที่ดื้อดึงออกไป เมื่อลี่จุนถิงเห็นว่าเธอไม่ได้พูดอะไร เลยไม่ได้อธิบายอะไรออกไป
เพียงไม่นาน ก็ไปถึงที่สนามบิน สิ่งที่ทำให้เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกแปลกใจ คือไม่รู้ว่าลี่จุนถิงให้ซู่จี้งยี้จองตั๋วเรื่องบินเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ในตอนนั้นเอง ซู่จี้งยี้อยู่ที่สนามบินเพื่อรอพวกเขาตั้งนานแล้ว
“คุณชายลี่ คุณนาย พวกคุณมาแล้ว ตั๋วเครื่องบินน่ะฉันซื้อให้แล้วนะ พวกคุณพักก่อนเถอะเดี๋ยวค่อยไปเช็กอิน” ซู่จี้งยี้เดินเข้ามาพูด
ลี่จุนถิงตอบรับเล็กน้อย จากนั้นจึงตอบไปอย่างเฉยๆ ว่า： “อือ”
เมื่อเห็นการตอบรับของเขาแบบนี้ ซู่จี้งยี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองเจียงหยุนเอ๋อไปด้วยความสงสัย
ตอนที่ลี่จุนถิงโทรหาเขา ไม่ได้อธิบายอะไรมาก เพียงแค่ให้เขาจองตั๋วเครื่องบินเอาไว้ให้ เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้กะทันหัน ในใจของซู่จี้งยี้ก็คิดว่ามันแปลกมาก แต่ว่าลี่จุนถิงเป็นเจ้านาย เขาเองก็ไม่อยากจะถามอะไรมาก เลยทำตามคำขอไปอย่างซื่อสัตย์
ลี่จุนถิงดูแล้วอารมณ์ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ และก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ซู่จี้งยี้แอบหนักใจอยู่ลึกๆ
เมื่อสบตากับซู่จี้งยี้ เจียงหยุนเอ๋อก็ยิ้มขึ้นอย่างไร้ทางเลือกให้เขา พลางพูด： “คุณเหนื่อยแล้วล่ะ จี้งยี้”
“ไม่หรอก” ซู่จี้งยี้รีบพูด
ภายใต้การช่วยเหลือของซู่จี้งยี้ ทั้งสามคนก็ขึ้นเครื่องบินไป ในตอนนั้นเอง เจียงหยุนเอ๋อเพิ่งจะรู้ว่าตัวเองกำลังจะไปฝรั่งเศส
หลังจากที่ไปอยู่ที่ล็อบบี้รอขึ้นเครื่องนั้น ลี่จุนถิงที่เงียบอยู่นานจู่ๆ ก็จับมือของเจียงหยุนเอ๋อ พลางพูดเบาๆ ว่า： “เจียงหยุนเอ๋อ ขอโทษนะ ที่ทำให้คุณต้องมาน้อยใจแบบนี้”
เมื่อมองเห็นท่าทีของลี่จุนถิงแบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็อึ้งไป ในใจก็รู้สึกปวดขึ้นมาอย่างประหลาด
ลี่จุนถิงคิดว่าทำให้ตัวเองน้อยใจขึ้นมา แต่เธอ……อันที่จริงก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองทำให้ลี่จุนถิงรู้สึกน้อยใจเหมือนกันหรอกเหรอ？
ถ้าเกิดไม่ใช่ตัวเอง ลี่จุนถิงคงจะได้อยู่กับที่บ้านเป็นอย่างดี คงจะไม่มีทางก่อเรื่องให้เป็นแบบนี้……
“ลี่จุนถิง เปล่าเลย……เรื่องแบบนี้ฉันไม่มีทางโทษคุณหรอก……” เจียงหยุนเอ๋อพูดเบาๆ
แววตาของลี่จุนถิงยังคงเศร้าหมอง： “หลังจากที่คุณตั้งท้อง ทุกๆ ครั้งที่ถูกคนร้าย เรื่องพวกนี้ฉันแคร์มันอยู่ไม่น้อย ว่าฉันไม่ได้ดูแลปกป้องคุณ ในครั้งนี้ ฉันคงไม่ทำให้ถูกทำร้ายอีก”
เจียงหยุนเอ๋อเงียบไป ก่อนจะถาม： “เรื่องในคืนนี้ คุณเชื่อฉันไหม？”
ถึงแม้ว่าลี่จุนถิงจะพาตัวเองออกไปอย่างแน่วแน่ เหมือนกับแสดงตัวเองออกมาอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่าสำหรับเจียงหยุนเอ๋อ พวกนี้มันไม่เพียงพอ……
เธอคิดว่าเพียงแค่ได้รับการกระทำอย่างชัดเจนของลี่จุนถิง ตัวเองก็อุ่นใจขึ้นแล้ว
“เชื่ออยู่แล้ว” เมื่อได้ยินคำถามของเจียงหยุนเอ๋อ ลี่จุนถิงกตอบอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อย
เจียงหยุนเอ๋อมองลี่จุนถิงอย่างจริงจัง ไม่อยากจะพลาดอารมณ์ใดๆ ของเขา เมื่อเห็นว่าลี่จุนถิงเหมือนจะไม่ได้โกหกอะไร น้ำตาที่เธอกักเก็บมานานก็พรั่งพรูออกมา
เมื่อเห็นเจียงหยุนเอ๋อร้องไห้ไม่หยุด ลี่จุนถิงเลยรีบยื่นมือออกไปโอบเธอเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง ในแววตานั้นสงสารและเจ็บปวดมาก
“เจียงหยุนเอ๋อ ไม่ต้องร้องหรอก……” ลี่จุนถิงพูดเบาๆ ก่อนจะเอามือขึ้นมาลูบผมของเจียงหยุนเอ๋อ
เมื่อได้ยินเสียงอ่อนโยนของลี่จุนถิง น้ำตาของเจียงหยุนเอ๋อกลับยิ่งไหลออกมามากกว่าเดิม
ในตอนนั้นเอง แววตาของลี่จุนถิงมีความเยือกเย็นขึ้นมา คนที่เคยทำร้ายเจียงหยุนเอ๋อ เขาจะไม่มีวันปล่อยไปเด็ดขาด
ถวนจื่อมองฉากที่ทั้งสองคนยืนกอดกัน ก่อนจะรีบปรี่เข้ามา จากนั้นก็ยื่นมือไปเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเด็กน้อย： “เจียงหยุนเอ๋อ ฉันจะพยายามปกป้องคุณกับลูกในท้องของคุณนะ ไม่ต้องร้องแล้ว ได้ไหม？”
“อือ” เจียงหยุนเอ๋อพยักหน้าอย่างเต็มแรง หลังจากที่เช็ดจมูกจนเสร็จแล้วน้ำตาก็หยุดไหล
เธอยื่นมือออกไปลูบผมของถวนจื่อ ในใจก็รู้สึกอ่อนลงมากแล้ว
มีลูกแบบนี้แล้วก็มีสามีแบบลี่จุนถิง เธอยังมีอะไรที่จะไม่พอใจอีกเหรอ？
อีกวัน ทั้งสามคนก็มาถึงฝรั่งเศส
ลี่จุนถิงพาเจียงหยุนเอ๋อไปที่บริษัทหนึ่งของเขาที่อยู่ที่ฝรั่งเศส นี่เป็นคฤหาสน์ที่ก่อนหน้านี้เขาเคยซื้อในฝรั่งเศส แต่ไม่คิดเลยว่าจะได้มาใช้แบบนี้ในวันนี้
ถึงแม้ว่าคฤหาสน์นี้จะถูกลี่จุนถิงจัดให้เป็นที่พักผ่อนแต่ว่าก็ยังจัดพ่อบ้านแม่บ้านเอาไว้ดูแลคฤหาสน์แบบนี้
……
แต่ในตอนนั้นเอง ตระกูลลี่เกิดเรื่องขึ้น
ในตอนแรกบริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปมีการประชุมครั้งใหญ่ในวันนี้ แต่ลี่จุนถิงกลับไม่ได้ไปร่วมการประชุมด้วย และไม่ได้ปรากฏตัวที่บริษัทด้วย
ผู้ช่วยมองคนในบริษัทที่กำลังร้อนรน โดยรู้สึกไร้ทางเลือกเป็นอย่างมาก เลยทำได้เพียงโทรหาคุณท่านลี่
“ฮัลโหล คุณท่านลี่ วันนี้……บริษัทมีประชุมสำคัญ แต่ว่าคุณชายลี่ไม่ได้มา” ผู้ช่วยโทรไปหาคุณท่านลี่ พลางรายงานข่าวนี้ให้กับเธอฟัง
หลังจากที่คุณท่านลี่รู้เรื่องนี้ ก็ถามด้วยความจริงจัง： “งั้นลี่จุนถิงอยู่ที่ไหน？”
“นี่……ฉันเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน” ผู้ช่วยพูดอย่างไร้ทางเลือกใดๆ
เมื่อได้ยินดังนั้น หลังจากที่คุณท่านลี่วางสายก็สืบหาการเดินทางของลี่จุนถิง
“ตรวจสอบให้ฉันหน่อย ลี่จุนถิงไปไหนแล้ว？” คุณท่านลี่โทรไปหาลูกน้องของเขา
“ได้เลย” ปลายสายตอบกลับมา
หลังจากสืบหาแล้ว คุณท่านลี่ก็รู้ว่าลี่จุนถิงไปต่างประเทศตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
หลังจากรู้เรื่องนี้ คุณท่านลี่ก็รีบโทรหาลี่จุนถิง แต่โทรไปหลายสาย แต่ลี่จุนถิงไม่รับเลย
ถึงจะไปหาคนอื่นๆ ก็ติดต่อลี่จุนถิงไม่ได้เหมือนกัน เหมือนกับขาดการติดต่อไปเลย