ตอนที่ 222 นาวาใหญ่

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ไฟ​บน​นาวา​ใหญ่​ส่องแสง​สว่างไสว​ ​เงา​ของ​ผู้คน​บน​เรือ​เดิน​ขวักไขว่​ไปมา​ ​เสียง​เครื่องดนตรี​ประเภท​สาย​และ​ปี่​ดัง​อ้อยอิ่ง​ไป​ทั่ว

เจียง​ซื่อ​พยายาม​เงี่ยหู​ฟัง​และ​จับใจ​ถ้อยคำ​ไร้​แก่นสาร​ของ​เหล่า​บุรุษ​หนุ่ม​ทั้งหลาย​ ​“​เก็บ​พวก​เด็กหนุ่ม​พวก​นี้​ไว้​ก็​พอ​ ​ส่วน​หญิง​งามเมือง​ทั้งหลาย​ก็​ลงเรือ​ไป​เถิด​ ​คน​เยอะแยะ​ ​ไม่มี​ที่จะ​ยืน​อยู่​แล้ว​”

น้ำเสียง​ของ​เจียง​จั้น​แฝง​ไป​ด้วย​ความ​งุนงง​ ​“​เด็กหนุ่ม​?​”

บุรุษ​หนุ่ม​ที่​กล่าว​ก่อนหน้า​เผย​ยิ้ม​ ​“​ในเมื่อ​ค่ำ​นี้​พวกเรา​จะ​สังสรรค์​กัน​ ​การ​มีส​ตรี​ร่วมวง​ด้วย​คง​ไม่สนุก​ ​แต่​หาก​พี่​เจียง​โปรดปราน​หญิง​งาม​ ​ข้า​จะ​เก็บ​ไว้​ให้​สัก​สอง​คน​แล้วกัน​”

อาหมาน​ได้​ฟัง​ถ้อยคำ​เหล่านั้น​ก็​อด​หันไป​มอง​เจียง​ซื่อ​ไม่ได้

ที่แท้​บรรดา​สหาย​ชั่ว​ของ​คุณชาย​รอง​ก็​เป็น​คน​เช่นนี้​ ​จะ​มอง​อย่างไร​ก็​สู้​คุณชาย​อวี​๋​ไม่ได้​เลย

เจียง​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​ตั้งใจฟัง​ว่า​พี่ชาย​จะ​ตอบสนอง​อย่างไร

ทันใดนั้น​นาง​รู้สึก​ว่าที่​ผ่าน​มาท​่า​นพ​่อ​คงจะ​หละหลวม​กับ​พี่​รอง​ของ​นาง​เกินไป​ ​เด็ก​แบบนี้​ควร​ถูก​ตี​ให้​สาสม​เสียด​้วย​ซ้ำ

“​อย่า​เลย​ ​อย่า​เลย​ ​แค่​เด็กหนุ่ม​ก็​พอแล้ว​”​ ​เจียง​จั้น​รีบ​บอก

เล่นตลก​หรือ​อย่างไร​ ​เขา​ดู​เป็น​ชายหนุ่ม​ผู้ใช้​ชีวิต​สำมะเลเทเมา​หรือ​อย่างไร​ ​สาเหตุ​ที่​เขา​มาก​็​เพราะ​บุญคุณ​ที่​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ช่วย​เขา​เอาไว้​ ​เพื่อ​เป็นการ​ไว้หน้า​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ ​เขา​ถึง​ได้​ยอม​มาทา​นอา​หาร​เพื่อ​สมานฉันท์​กับ​คนเลว​อย่าง​ชุย​อี้​ ​มิฉะนั้น​แล้ว​เขา​คง​ไม่มีทาง​ตาม​คน​พวก​นี้​มาที​่​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​เป็นแน่

โธ่​ ​ในเมื่อ​มา​แล้วก็​คิด​เสียว​่า​ตั้งใจ​มา​เอง​จะ​ได้​สบายใจ

ได้ยิน​ดังนั้น​มุม​ปากของ​เจียง​ซื่อ​พลัน​กระตุก​วูบ

‘​แค่​เด็กหนุ่ม​ก็​พอแล้ว​’​ ​หมายความ​อย่างไร​กัน​ ​ไอ้​พี่​รอง​คนโง่

ไม่​ช้า​เหล่า​หญิง​งาม​ที่​แต่งตัว​สะสวย​ก็​เดิน​เรียงราย​ลงเรือ​ไป

เจียง​ซื่อ​เตรียม​ชุด​เอาไว้​สอง​ชุด​ ​ชุด​แรก​เป็น​ชุด​กระโปรง​สำหรับ​แฝงตัว​เข้าไป​กับ​กลุ่ม​หญิง​งามเมือง​ ​ส่วน​ท่อน​บน​เป็น​ชุด​อย่างที่​สุภาพบุรุษ​สวมใส่​กัน​

สอง​สาม​วันนี้​ ​นาง​มา​จะ​มาสัง​เกต​การณ์​ที่​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ ​ชุด​ที่นาง​สวม​เป็น​แบบ​เดียว​กับ​ที่​คณิกา​ชาย​ที่มา​ที่​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​นิยม​ใส่​กัน​ ​ทว่า​มิได้​ดู​สะดุดตา​ ​เพียงแต่​เป็น​แบบ​ที่​คน​ริน​น้ำชา​สวมใส่

เจียง​ซื่อ​ปาด​มือ​ลง​บน​ใบหน้า​อย่าง​ลวกๆ​ ​คิ้ว​คู่​งาม​จาง​ลง​ ​เข้าคู่​ไป​กับ​อาภรณ์​บน​ร่าง​อย่าง​ลงตัว

“​เหล่า​ฉิน​ ​จับ​ข้า​ที​ ​ดัน​ข้า​ขึ้นไป​บน​นาวา​นั่น​”

“​คุณหนู​ ​แล้ว​บ่าว​ละ​เจ้า​คะ​”​ ​อาหมา​นรี​บถาม

เจียง​ซื่อ​ที่​ยืน​อยู่​บน​เรือ​หันมา​ ​“​เจ้า​อยู่​กับ​เหล่า​ฉิน​ที่นี่​ ​คอย​รอ​รับ​ข้า​กับ​คุณชาย​รอง​”

เมื่อ​เกิดเรื่อง​ขึ้น​จริงๆ​ ​อาหมา​นก​ลับ​ไม่​อาจ​วางใจ​สงบนิ่ง​ได้​ ​“​คุณหนู​ ​ขึ้นไป​บน​เรือ​คนเดียว​อันตราย​เกินไป​นะ​เจ้า​คะ​ ​ให้​บ่าว​ไป​กับ​คุณหนู​เถอะ​เจ้าค่ะ​ ​หาก​เกิดเรื่อง​บ่าว​จัก​ได้​ปกป้อง​คุณหนู​ได้​…​”

“​ไร้สาระ​”​ ​ใบหน้า​ของ​เจียง​ซื่อ​พลัน​เคร่งขรึม​ ​“​มาก​คน​ยิ่ง​มากความ​ ​ข้า​ไม่เป็นไร​หรอก​ ​เหล่า​ฉิน​ ​ลงมือ​เถอะ​”

เหล่า​ฉิน​พยักหน้า​ ​พลาง​แล่น​เรือ​เข้าไป​ใกล้​ด้านหลัง​นาวา​ใหญ่​ลำ​นั้น​ ​และ​พยุง​เจียง​ซื่อ​ขึ้นไป​บน​เรือ

เมื่อ​เห็น​การเคลื่อนไหว​อย่าง​คล่องแคล่ว​ของ​เจียง​ซื่อ​ที่​กระโดด​ข้าม​ราว​กั้น​และ​เดิน​เข้าไป​ข้างใน​ ​แววตา​ของ​เหล่า​ฉิน​ก็​ฉายแวว​ไหว​วาบ​ ​ที่ผ่านมา​เหล่า​ฉิน​มอง​คุณหนู​เป็น​เพียง​หญิงสาว​บอบบาง​ร่าง​เล็ก​คน​หนึ่ง​ ​ครั้น​ได้​เห็นท่า​ทางการ​เคลื่อนไหว​ที่​แสน​ยืดหยุ่น​เมื่อ​ครู่​จึง​เกิด​ความรู้สึก​ประหลาดใจ​ไม่น้อย​ ​แต่​แน่นอน​ว่า​เหล่า​ฉิน​มิได้​สนใจ​สิ่ง​เหล่านี้​ ​นับตั้งแต่​เจียง​ซื่อ​ขึ้น​นาวา​ไป​ ​เหล่า​ฉิน​ก็​ไม่​อาจ​ห่าง​จาก​นาวา​ลำ​ใหญ่​ได้​เลย​ ​เพราะ​หาก​คุณหนู​ตกอยู่ในอันตราย​ ​เขา​จะ​ได้​เช่วย​เหลือ​ได้​ทันการณ์

“​เหล่า​ฉิน​”​ ​ปากขอ​งอา​หมาน​ร้องเรียก​ ​แต่​สายตา​ยังคง​จับจ้อง​ไป​ที่​เงา​ของ​เจียง​ซื่อ​ที่​หายวับ​ไป

เหล่า​ฉิน​ไม่ได้​ตอบรับ​ ​ใบหน้า​สงบนิ่ง​หันไป​มอง​อาหมาน

“​เจ้า​คิด​ว่า​คุณหนู​จะ​ตี​คุณชาย​รอง​จน​สลบ​แล้ว​ค่อย​แบก​ร่าง​คุณชาย​รอง​ลงเรือ​มา​หรือไม่​”

เจียง​ซื่อ​ไม่​อาจ​บอก​จุดประสงค์​ของ​การ​มาที​่​นาวา​ให้​อาหมาน​ทราบ​ได้​

“​ไม่รู้​สิ​”​ ​เหล่า​ฉิน​ตอบ​สั้น

อาหมา​นม​อง​ไป​ที่นา​วา​ใหญ่​พลาง​ถอนหายใจ​ ​“​เป็นคุณ​หนู​นี่​ไม่​ง่าย​เลย​จริงๆ​”

เจียง​ซื่อ​แฝงตัว​เข้าไป​และ​เดิน​เข้าไป​ยัง​โถง​กลาง​อย่าง​คุ้นเคย

นาง​เคย​ขึ้น​เรือ​ลักษณะ​นี้​หลายครั้ง​แล้ว​ ​จึง​เข้าใจ​แผนผัง​เรือ​เช่นนี้​เป็น​อย่างดี

ภายใน​โถง​สว่างไสว​ราวกับ​เป็นช่วง​กลางวัน​ ​เจียง​จั้น​และ​คนอื่นๆ​ ​นั่ง​ประจำตำแหน่ง​อยู่​ที่​โต๊ะ

เด็กหนุ่ม​หลาย​คนที​่​รูปลักษณ์​ไม่​โดดเด่น​ถือ​ผล​หมาก​ราก​ไม้​และ​สุรา​เข้ามา​ ​นอกจากนี้​ยัง​มี​เด็กหนุ่ม​รูปงาม​ใน​อาภรณ์​ผ้าแพร​ไหม​สีสัน​สดใส​นั่ง​ประกบ​ข้าง​เจียง​จั้น​และ​คนอื่นๆ​ ​พลาง​พูดคุย​ฉอเลาะ​อย่างสนุกสนาน

เจียง​จั้น​ขมวดคิ้ว​ ​“​พวกเรา​มาดื​่​มกัน​ ​ไฉน​ถึง​ได้​เอา​คน​พวก​นี้​มานั​่​งก​ระ​ซิบ​กระ​ซาบ​ข้าง​หู​ ​ช่าง​น่า​ผิดหวัง​เสีย​จริง​!​”

​ดูเหมือนว่า​คุณชาย​รอง​จะ​ไม่แยแส​เด็กหนุ่ม​เหล่านี้​เลย​สักนิด​ ​พ่อ​คนซื่อ​เอ้ย

ใน​คืนนี้​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​อยู่​ใน​ชุด​คลุม​บาง​สีม่วง​ขับ​เน้น​ให้​ใบหน้า​ชายหนุ่ม​เฉิดฉาย​เป็นพิเศษ​ ​ริมฝีปาก​แดง​ตัด​กับ​ฟัน​เรียงราย​สีขาว​สว่าง​ ​ดู​งดงาม​เกิน​บรรยาย

เจียง​ซื่อ​แฝง​เข้าไป​อยู่​ใน​กลุ่ม​เด็กหนุ่ม​ที่​ทำหน้าที่​ริน​น้ำชา​ ​สายตา​ของ​นาง​จับจ้อง​ไป​ที่​เขา​พลาง​ปริ​ภาษ​สัตว์เดรัจฉาน​ใน​คราบ​อาภรณ์​งาม​อยู่​ใน​ใจ

แม้​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​จะ​ถูก​เจียง​ซื่อ​ก่น​ด่า​อยู่​ใน​ใจ​ ​ทว่า​ชายหนุ่ม​ยังคง​อารมณ์ดี​อย่างยิ่งยวด​ ​เขา​ใจกว้าง​กับ​เจียง​จั้น​เป็นพิเศษ​ ​เมื่อ​ได้ยิน​เจียง​จั้น​บ่น​ดังนั้น​จึง​รีบ​สั่ง​ให้​เด็กหนุ่ม​รูปงาม​สอง​สาม​คน​นั้น​ออก​ไป​ทันที

เจียง​จั้น​รู้สึก​เป็นอิสระ​มากขึ้น​ ​รอยยิ้ม​จางๆ​ ​ขับ​ให้​ใบหน้า​หล่อเหลา​ดู​งดงาม​จน​ไม่​อาจ​หา​ใคร​เทียบ

แววตา​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​เป็นประกาย​ ​พลาง​เอื้อมมือ​ไป​ตบ​บ่า​เจียง​จั้น​ ​“​พี่​เจียง​ ​ข้า​ต้อง​ขอบใจ​มาก​ที่​วันนี้​ให้เกียรติ​ข้า​ ​มา​ ​พวกเรา​มาดื​่​มกัน​สัก​จอก​”

เจียง​ซื่อ​จ้อง​ไป​ที่​มือ​ราว​หนวด​หมึก​ของ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ที่​คุกคาม​พี่ชาย​ของ​นาง​ไม่​เลิก​ ​โกรธแค้น​จน​แทบ​อยาก​ล้วง​มีด​ออกมา​สับ​คนตรง​หน้า​ออก​เป็น​ชิ้นๆ

หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​รู้สึก​เย็นวาบ​ที่​แขน​อย่าง​ไม่มี​สาเหตุ​ ​ชายหนุ่ม​เผลอ​ส่าย​ศีรษะ​โดยไม่รู้ตัว

อื​้ม​ ​คง​คิด​ไป​เอง​กระมัง

คุณชาย​รอง​เจียง​ผู้​แสน​ซื่อตรง​ไม่ทัน​ได้​สังเกต​ ​ยก​จอก​สุรา​ขึ้น​มาช​นกับ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​อย่าง​รื่นเริง

ทั้งคู่​กระดก​จน​หมด​แก้ว​ ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​หัวเราะ​ร่า​ ​“​ข้า​ล่ะ​ชอบ​คน​สนุกสนาน​อย่าง​พี่​เจียง​เสีย​จริง​ ​ไม่​เหมือน​คน​บาง​พวก​ที่​เอาแต่​อ้าง​นู่น​อ้าง​นี่​ ​ไม่ได้เรื่อง​!​”

นอกจาก​เจียง​จั้น​แล้ว​ ​หนึ่ง​ใน​บุรุษ​นั้น​คือ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ ​ปู่​ของ​เขา​เป็น​เสนาบดี​กรม​พิธีการ​ ​ส่วน​พี่สาว​เป็น​พระ​ชายา​ใน​ไท​จื่อ​ ​บุรุษ​อีก​คน​คือ​ชุย​อี้​ ​ผู้​มีบิ​ดา​เป็น​แม่ทัพ​ ​ส่วน​มารดา​คือ​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ ​บุรุษ​คนที​่​สาม​เป็น​บุตร​ของ​ซื่อ​หลาง​ใน​กรม​พิธีการ​ ​และ​คน​สุดท้าย​คือ​บุตรชาย​ของ​องค์​หญิง​ตานส​ยา

ทั้ง​สี่​มา​อยู่​รวมกัน​ ณ​ ​ที่​แห่ง​นี้​ถือเป็น​การ​รวมตัว​ของ​เหล่า​คุณชาย​แวดวง​ชั้นสูง​ของ​เมืองหลวง​ ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​จึง​กล่าว​วาจา​เช่นนั้น​ออกมา​ด้วย​ความ​อาจหาญ

เจียง​จั้น​ยิ้ม​ ​“​ข้า​ก็​ชอบ​คน​สนุก​เช่นกัน​”

แม้ว่า​ใน​ตอนแรก​เขา​จะ​รู้สึก​ว่า​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​มี​ลักษณะ​คล้าย​สตรีเพศ​อยู่​บ้าง​ ​แต่​ครั้น​ได้​คลุกคลี​กัน​แล้ว​กลับ​รู้สึก​ว่า​มิได้​ย่ำแย่​ ​เพราะ​อย่างน้อย​ก็ดี​กว่า​ชุย​อี้​เป็น​ไหน​ๆ

ยิ่ง​เจียง​จั้น​ยิ้ม​ ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ก็​ยิ่ง​กระตือรือร้น​ขึ้นไป​อีก

ชุย​อี้​ที่นั่ง​อยู่​ข้างๆ​ ​ลอบ​ยก​จอก​สุรา​ขึ้น​มา​ใน​ตอนที่​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ไม่ทันสังเกต​ ​“​พี่​เจียง​ ​เป็น​เพราะ​แต่ก่อน​ข้า​น้อย​มิ​รู้ความ​ ​ขอ​ท่าน​อย่า​ถือโทษ​ ​หลังจาก​ดื่ม​สุรา​จอก​นี้​แล้ว​ ​เรา​มา​เป็น​สหาย​กัน​เถิด​”

เจียง​จั้น​ไม่เคย​ยึดถือ​ว่า​เงินทอง​เป็น​สิ่ง​สำคัญ​ ​ไม่​ใคร่​อยาก​คบหา​กับ​พวก​ลูกท่านหลานเธอ​ ​ครั้น​ได้​ฟัง​ถ้อยคำ​เหล่านี้​ ​ภายในใจ​จึง​ยัง​เกลียดชัง​ชุย​อี้​ ​แต่​เมื่อ​หันไป​มองหน้า​ของ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ก็ได้แต่​อดกลั้น​ความรู้สึก​นั้น​ไว้​ ​เขา​ยก​จอก​ขึ้น​มาชน​และ​กระดก​จน​หมด​แก้ว

บุรุษ​อีก​สอง​คน​ตบ​โต๊ะ​พลาง​ส่งเสียง​ ​“​พี่​เจียง​นี่​ช่าง​เป็น​คน​สนุกสนาน​เสีย​จริง​ ​ใครๆ​ ​ได้​เห็น​เป็น​ต้อง​ถูกชะตา​ ​มา​ๆ​ ​พวกเรา​มาดื​่​มอีก​จอก​”

เจียง​ซื่อ​เฝ้ามอง​เจียง​จั้น​ที่​ยก​สุรา​ขึ้น​มาดื​่ม​จอก​แล้ว​จอก​เล่า​ ​ขบ​ฟัน​ด้วย​ความโกรธเคือง​จน​ปวด​กราม

พี่​รอง​แสน​โง่เง่า​ของ​นาง​ ​ควรจะ​หา​พี่สะใภ้​จอม​โหด​สัก​คน​มาคอ​ยป​ราบ​เสีย​ตั้ง​นาน​แล้ว​ ​หาก​ยัง​กล้ามา​มั่วสุม​อยู่​กับ​สหาย​ชั่ว​พวก​นี้​อยู่​อีก​คง​โดน​ตี​ปางตาย

แก้ม​ทั้งสอง​ข้าง​ของ​เจียง​จั้น​ขึ้น​สีแดง​ระเรื่อ​ ​แววตา​เริ่ม​เหม่อลอย​ ​ชายหนุ่ม​เมา​ได้ที่​ ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​โอบ​ไหล่​เจียง​จั้น​ด้วย​ความเสน่หา​ ​“​พี่​เจียง​ ​มัว​แต่​ดื่ม​อย่าง​เดียว​น่าเบื่อ​จะ​ตาย​ ​พวกเรา​ไปหา​อย่าง​อื่น​เล่น​กัน​ดีกว่า​”

แววตา​ใส​ของ​เจียง​จั้น​เบิก​กว้าง​เล็กน้อย​ ​พลาง​ถาม​ด้วย​ความไร้เดียงสา​และ​ขี้สงสัย​ ​“​เล่น​อะไร​หรือ​”

หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​ยืดตัว​เข้าไป​ประชิดตัว​เจียง​จั้น​ ​และ​เป่า​ลม​เบา​ๆ​ ​ข้าง​ใบ​หู​ของ​เขา​ ​“​เดี๋ยว​เจ้า​ก็​รู้​เอง​”

เจียง​จั้น​ตะลึง​ค้าง​ไป​ ​หยาง​เซิ​่ง​ไฉ​อ้า​ปาก​และ​งับ​เบา​ๆ​ ​เข้าที่​ติ่งหู​ของ​เจียง​จั้น

ชุย​อี้​และ​บรรดา​เด็กหนุ่ม​ใน​โถง​นั้น​ต่าง​หัวเราะ​คิกคัก​กับ​ภาพ​ตรงหน้า