ตอนที่ 70
คามูโระ ฮิซูกิมุ่งหน้าไปที่โรงงานร้างที่ผมได้ซัดชิโนซากิก่อนหน้า
โรงงานร้างที่มันได้เริ่มเละไป, หลังคาได้ออกมา, กำแพงได้ทลาย, และเครื่องจักรที่พังได้กระจายอยู่ทุกที่
มีหลายอย่างที่ใช้เป็นอาวุธได้, และมีของป้องกันมากมายด้วย
มันเป็นสถานที่ที่ได้เปรียบถ้าผมใช้ความสามารถผมได้
ยังไงซะ, แม้ว่าผมใช้ความสามารถผมได้, พี่สาวของริกกะอยู่ที่นี่
มากกว่านั้น, เธอได้เฝ้าดูที่ผมสู้
ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน, ผมก็ยังอยู่ในความเสียเปรียบ
「งั้นตอนนี้」
คามูโระฮิซูกิ ที่เดินอยู่ตรงหน้าผมได้หยุดและพูดออกมา ขณะที่เธอมองกลับมาที่ผม
แสงที่มาจากหลังคาที่หายไป ได้ส่องไปที่คามูโระ ฮิซูกิดุจสปอร์ตไลท์
ความสูงของเธอเท่ามารินะ, หรืออย่างน้อยเตี้ยกว่า?
ผมที่ดำเงาวับ และตาสีดำดุจดั่งอัญมณี
มารินะเหนือกว่าในเรื่องของความลามก แต่ยูกะเหนือกว่าในเรื่องของความน่ารัก
ถ้าคุณพูดว่าอะไรที่โดดเด่น, คุณจะพบว่าคุณไม่มีคำพูด
ไม่มีอะไรพิเศษแต่เธอเป็นคนสวยที่ไร้คู่แข่งที่คุณหาข้อผิดจากเธอไม่ได้
ถ้าเธอมีบางอย่างที่โดดเด่น, มันเป็นบรรยากาศที่เธอมีที่มันตรงกันข้ามกับของอาซาฮินะ
อาซาฮินะเป็นก้อนเนื้อของการยืนยันตนเองด้วยการมีอยู่ที่ท่วมทน
ตรงข้างกับอาซาฮินะ, บรรยากาศของเธอนั้นบางเกินไปจนเธอเหมือนกลีบใบไม้ที่ปลิวไปเมื่อลมพัด
นั่นใช่แล้ว, บรรยากาศของเธอบางมากเกินไป พิจารณาพฤติกรรมของคามูโระ ฮิซูกิ, มันขัดแย้งกันมากเกินไป นั่นทำไมมันถึงน่าขนลุก
ไม่, ถ้าพูดจากใจ, มันไม่น่าพึงพอใจ
「ฟุฟุ, รู้ว่าชั้นอ่านใจของซูซูฮาระ-ซังได้, นายได้ตรงไปตรงมาอย่างกระทันหัน ชั้นรักส่วนนั้นของนาย」
พูดสิ่งนั้น, คามูโระ ฮิซูกิหัวเราะอย่างมีความสุข
「ซูซูฮาระ-ซัง ก่อนอื่น, ชั้นต้องแก้ไขความเข้าใจผิด」
คามูโระ ฮิซูกิยืนอยู่ไกลจากผม เอามือไว้ข้างหลังเธอ, ยิ้ม, และพูดขึ้นมา
「มันปรกติที่จะไม่เป็นมิตรกับชั้นหลังจากเหตุการณ์ของริกกะ, แล้วก็, ชั้นจะพูดมันจากใจให้เธอเชื่อชั้น, คาซะฮานะและชั้นได้ดูนายและริกกะสู้」
คามูโระ ฮิซูกิ พูดออกมาอย่างไม่อาย
「ทำไมชั้นถึงไม่พยายามหยุดริกกะ เหตุผลคือชั้นอยากเห็นความแข็งแกร่งของนายด้วยตาชั้นเอง แล้วก็, ถ้าริกกะแพ้, เธอเป็นของนาย นั่นทำไมไม่จำเป็นต้องช่วย」
คามูโระ ฮิซูกิ พูดเหมือนกับมันเป็นเรื่องธรรมชาติระหว่างยิ้มโดยไม่มีเงา
มองไปข้างหลัง, พี่สาวของริกกะยืนอย่างเงียบๆ
เธอปิดตาของเธอด้วบหมวกแก๊ปดังนั้นผมไม่สามารถเข้าใจสีหน้าของเธอ แต่, เธอไม่มีบรรยากาศที่จะไม่พอใจโดยคำพูดของคามูโระ ฮิซูกิ
แม้ว่าน้องสาวของเธอได้ทำพฤติกรรมที่เห็นแก่ตัว, แม้ว่าน้องสาวของเธอถูกใช้เป็นสิ่งทดลอง, เธอไม่มีการบ่น
「แล้วก็, เกี่ยวกับริกกะ, ได้โปรดทำที่นายอยากทำกับเธอโดยไม่ต้องถือมัน หรือนายได้ทดลองสภาพของเธอไปแล้ว?」
คามูโระ ฮิซูกิถามบางอย่างที่เลือดเย็นระหว่างที่มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า
สภาพ, ผมสงสัยว่าเธอถามผมว่าผมทำริกกะไปแล้วหรือยัง
「คาซะฮานะ」
「ได้」
คามูโระ ฮิซูกิไม่ตอบขณะที่เธอมองผม, เธอเรียกพี่สาวของริกกะที่ยืนอยู่ข้างหลังเธอ จากนั้นพี่สาวของริกกะพยักหน้า
「มันขึ้นอยู่กับนายที่จะเชื่อแต่เราได้เชื่อฟังผู้ชนะ จากที่ชั้นเห็น, ริกกะได้ถูกเอาชนะโดยนายอย่างสิ้นเชิง ริกกะควรจะรู้สิ่งนั้น นั่นทำไมเธอจะไม่เป็นอันตรายแม้ว่านายไม่ได้มัดเธอ ยังไงก็ตาม, ถ้านาย “รัก” การมัด, มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของชั้น」
พี่สาวของริกกะพูดออกมาตรงๆในเสียงที่ผมไม่สามารถอ่านอารมณ์ของเธอ โอ้, งั้นพวกเขาได้เชื่อฟังเมื่อพวกเขาแพ้? พี่สาวของริกกะมีหูและหางเหมือนสุนัข, ดังนั้นพวกเขาอาจจะมีนิสัยของสุนัขด้วย
ไม่, พวกเขาเหมือนหมาป่ามากกว่าสุนัข
พูดสิ่งนั้น, ผมไม่รู้มาก่อนว่าเธอจะเชื่อฟังเมื่อเธอแพ้ แต่ผมได้ทำหลายอย่างกับเธอแล้วนะ
「แล้วก็, ช่องคลอดของพวกเรามีความรู้สึกดีที่ต่างไปจากมนุษย์ มันดูเหมือนว่า, เมื่อพี่สาวคนโตะสุดที่พยายามจะปกป้องเรา, เธอได้ถูกข่มขืนต่อหน้าเราและนั่นคือที่มนุษย์พูด ชั้นยืนยันไม่ได้ แต่ชั้นว่ามันควรค่าแก่การลองทำ」
ความรู้สึกดีที่ตางออกไป
เธอพูดเกี่ยวกับพีสาวคนโตสุดของเธอเสียสละตัวเธอเองเพื่อปกป้องพวกเธอ แต่สีหน้าของเธอไม่เปลี่ยน
ผมก็เลือดเย็นด้วย แต่อารณ์ของผมมันไม่ตายด้านพอที่จะพูดอย่างเบาๆ เกี่ยวกับการจบที่เวทนาของครอบครัวผม
「พี่สาวคนโตสุดของเธอออกมาเหมือนมนุษย์มากที่สุด」
ส่งสายตาไปที่ข้างหลัง, ผมส่งคำถามที่เต็มไปด้วยการเสียดสีไปที่พี่สาวริกกะ
「ใช่, มันดูเหมือนคนที่เกิดก่อนหน้าไม่มีเลือดที่เข้มข้น พี่สาวคนโตสุดของเรานั้นบางที่สุด เธอเป็นพี่สาวที่อ่อนแอและบอบบาง ถ้านายปล่อยคนแข็งแกร่งไว้อย่างเดียว พวกเขาจะรอดชีวิต ไม่ว่านายจะปกป้องคนที่อ่อนแอมากแต่ไหน, มันจะตาย ไม่, เป็นเพราะคนที่อ่อนแอ, คนอื่นจะอยู่ในอันตรายด้วย งั้น, คนที่อ่อนแอควรจะตายให้เร็วที่สุด และแม้อย่างนั้น, เธอได้โง่เง่าที่ปกป้องเพราะเราออกกว่า ยังไงซะ, พี่สาวของชั้นอ่อนแอจนเธอปกป้องตัวเธอเองก็ยังไม่ได้ มันดีแล้วที่เธอตาย」
เธอตาย พี่สาวของริกกะพูดสิ่งนั้นแน่ๆ
เธอได้พูดว่าเธอถูกข่มขืนต่อหน้าเธอแต่, เธอถูกฆ่าหลังจากนั้นเหรอ?
แน่นอนว่ามัน, ต่อหน้าเธอด้วย
「ชั้นรู้ว่าพวกเธอตายยาก แต่, พี่สาวคนโตสุดของเธอตาย พี่สาวของเธอมีเลือดที่บางที่สุดไม่มีความสามารถรักษาขั้นสูงเหรอ」
「โอ้, เธอมี แม่ได้ถูกฆ่าก่อนแต่แม่ได้ให้กำเนิด พวกเขาอยากจะกำจัดคนที่ให้กำเนิดชั้นเดาว่า แม้ว่าพวกเค้าฆ่าสัตว์ไปตัวนึง, ยังมีหกตัวที่เหลือ ข่มขื่นตัวแรกอย่างหนัก จากนั้นหั่นมันเป็นชิ้นๆอย่างระวัง」
เธอทนความเศร้าและความเกลียด พี่สาวของริกกะพูดมันอย่างไม่ใส่ใจและอย่างธุรกิจ
「พวกเราไม่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อของคุณเธอ พวกเรารอดได้ด้วยตัวเอง มันเป็นความตายที่ไม่มีความหมาย โอ้, มันต่างออกไป ชั้นเห็นเธอถูกหั่นเป็นชิ้นชิ้นต่อหน้าชั้น ขอบคุณเธอ, ชั้นได้เข้าใจเกี่ยวกับ “ความตาย” นายพูดได้ว่านั่นมันมีส่วนร่วมกับเราในบางความหมาย」
ยืนยันที่พี่สาวคนโตพยายามจะปกป้องพวกเขานั้นเป็นความตายที่ไร้ความหมาย, จากนั้นพูดอย่าใจเย็นเกี่ยวกับการรู้โครงสร้างของในตัวพวกเขาเป็นการเพิ่มเติม
อย่างที่คาด, แม้ว่าผมก็ยังชะงักกับมัน
「ริกกะนั้นถูกเอาใจโดยแม่อย่างมาก เธอผูกพันทางอารมณ์กับพี่สาวคนโตสุดด้วย ยังไงซะ, มันเป็นความรอบคอบทางธรรมชาติที่คนออนแอรวมตัวกันเพื่ออยู่รอด」
「ทำไมเธอไม่ปกป้องริกกะล่ะ?」
「หือ? อย่าไร้สาระน่า เธอแค่มาอยู่ฝั่งเดียวกับชั้น เพราะคนที่เอาใจเธอได้หายตัวไป ชั้นปล่อยเธอไว้ตามลำพังแต่เธอสามารถรอดมาได้ยังไงก็ไม่รู้ นายพูดได้ว่าเธอแค่เก่งกว่าพี่สาวคนโตสุด」
พี่สาวของริกกะเปิดเผยความรู้สึกของเธอเป็นครั้งแรกเมื่อผมถามเธอ, หน้าของเธอดูบูดบึ้งด้วยความไม่พอใจ
ริกกะก้าวร้าวผิดปรกติเพราะเธอเสียแม่, พี่สาวคนโต, และพี่สาวน้องสาวของเธอไป, เธอเกลียดมนุษย์แต่, เธอได้ถูกทิ้งโดยพี่สาวของเธอ, และเธออาจจะออกไปอยู่นอกลู่นอกทาง
「ชั้นถามอีกอย่างได้มั้ย?」
ถามพี่สาวของริกกะ, จากนั้นส่งสายตาไปที่คามูโระ ฮิซูกิ
รับการมองของพี่สาวริกกะ, เธอพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
「ได้, ไม่มีปัญหา」
พี่สาวของริกกะยืนยันการพยักหน้าของคามูโระ ฮิซูกิจากนั้นมองผมและพยักหน้า
「ถ้าเธอมีความสามารถนั้น, ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเสี่ยงใช้ชีวิตกับมนุษย์, ใช่มั้ย? ไม่ใช่ว่ามันจะปลอดภัยกว่าถ้าไปอยู่ในภูเขาอย่างสัตว์ป่าเหรอ? ไม่, แทนที่จะพูดว่าปลอดภัย, เธอสามารถครอบงำตำแหน่งบนสุดของห่วงโซ่อาหารในภูเขา และแม้อย่างนั้น, ทำไมเธอถึงรับความเสี่ยงล่ะ? เพื่อที่จะแก้แค้นมนุษย์เหรอ?」
ผมถามความสงสัยของผม
「โอ้, เข้าใจแล้ว มันปรกติที่จะสงสัยเรื่องนั้น」
พี่สาวของสิกกะเข้าใจคำถามของผม
「คำตอบนั้นเรียบง่าย เรามีคู่ครองกับอะไรไม่ได้นอกจากมนุษย์ พวกเราปรกติอยู่ในหมู่บ้าน, จากนั้นเราเข้าไปในหมู่บ้านเพื่อโจมตีผู้ชาย, แต่ผู้ชายได้กลัว, ของของพวกเข้าหดและมันทำให้ยากที่จะหลั่งน้ำออกมา มันจะไม่มีประสิทธิภาพและอันตรายถ้าเราถูกหมายหัวและถูกล่า, จากนั้นถูกกำจัดโดยทรัพยากรที่ท่วมท้น นั่นทำไมเราอยู่ภายในมนุษย์ รู้จักมนุษย์และเลือกคู่ครอง」
เข้าใจแล้ว พวกเขาเป็นคู่ครองได้แค่กับมนุษย์
พวกเค้าปรกติอยู่ในภูเขา, พวกเขาลงไปในหมู่บ้านและเข้าหาผู้ชาย, พวกเขาจะไม่สามารถตอบสนองถ้าดีถ้าพวกเขาปรกติแล้วไม่ได้แตะมนุษย์
และถ้ามันเปลี่ยนเป็นไม่เป็นมิตร, พวกเขาจะถูกกำจัดโดยทรัพยากรที่ท่วมท้นไม่ว่าความสามารถของพวกเขา จะเหนือกว่าแค่ไหน
นั่นทำไมพวกเขามาร่วมกับสังคมมนุษย์ ร่สมมือกับชีวิตและพฤติกรรมของมนุษย์ และเลือกคู่ครองมนุษย์
ยังไงซะ, พี่สาวของริกกะดูเป็นสัตว์แต่น้องสาวของเธอดูเหมือนมนุษย์ถ้าให้พูด มันเป็นไปได้สำหรับเธอที่จะใช้ชีวิตเป็นมนุษย์ถ้าเธอซ่อนความสามารถของเธอ
แต่, พี่สาวน้องสาวคนอื่นถูกกำจัดเหรอ?
「แม่พูดมันมาก่อน, ภาพลักษณ์ของชั้นดูเหมือนจะปรกติก่อนหน้า แล้วก็, มนุษย์ได้บูชาเราเหมือนพระเจ้า และพวกเขาดูเหมือนว่าได้กลัวพวกเรา, ส่งคนออกมาสังเวย นายรู้การกำเนิดคำของหมาป่ามั้ย, มันดูเหมือนมันเขียนว่าพระเจ้ามาก่อน พวกเราเป็นตัวตนที่ยิ่งใหญ่ ที่ปกครองข้างบนภูเขา แต่, ความเชื่อของพวกเขาได้พร่องไปและเริ่มเรียกเราว่าสัตว์ประหลาด และบางทีคนที่ภาพลักษณ์เหมือนมนุษย์เหมือนริกกะได้เกิดขึ้น ชั้นคิดว่านั่นหมายถึงเราไม่ใช่พระเจ้าหรือหมาป่าอีกต่อไป พวกเราทุกคนเป็นแค่นิทานก่อนนอนที่แม่พวกเราเล่าให้ฟัง」
เหห๋, งั้นหมาป่ามีต้นกำเนิดแบบนั้นด้วย แทนที่จะอย่างนั้น, หูและหางเป็นหมาป่าใช่มั้ย?
พูดถึงแล้ว, ดูเหมือนจะมีความเชื่อที่ว่าสัตว์สีขาวเป็นพระเจ้า หรือผู้ส่งสาส์น
「ชั้นเข้าใจเหตุผล งั้น, คำถามสุดท้าย เธอพูดว่ามันปรกติที่คนอ่อนแอจะถูกฆ่า แม้ว่าพ่อแม่เธอและพี่สาวน้องสาวของเธอถูกฆ่าโดยมนุษย์ และ, เธอพูดว่าเธอเลือกที่จะอยู่ร่วมกันและเป็นคู่ครองกับมนุษย์ แต่, เธอมีความแค้นกับมนุษย์ ไม่ใช่ว่าเธอจริงๆแล้วทะนุถนอม แม่, พี่สาวคนโตสุด และพี่สาวน้องสาวของเธอเหรอ?」
ถามเธอระหว่างที่ยิ้ม, พี่สาวของริกกะตอบสนอง
ผมคิดว่าเธอไม่ได้ไร้หัวใจเท่ากับที่เธอพูดเกี่ยวกับตัวเธอเอง เธอแค่กล่อมตัวเอง, ทำตัวเองให้อยู่ในคำพูดแบบที่ตัวเองพูดออกมา งั้น, ผมจะเล็งไปที่นั่น
ผมไม่รู้ความสามารถของคามูโระ ฮิซูกิ แต่ผมทำอะไรไม่ได้ นอกเสียจากผมทำบางอย่างกับเธอ ถ้าผมเทียบพลังกับเธอไม่ได้, งั้นผมแค่ต้องโจมตีจิตใจของเธอ
「ชั้นไม่ได้มีความแค้นกับมนุษย์ ไม่, ชั้นไม่สนใจเรื่องนั้น พวกเค้าแค่เป็นคู่ครองー」
ภาพลักษณ์ของพี่สาวริกกะเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่เธอเริ่มพึมพำในเสี่ยงที่สั่น เหมือนเธอมีฝันร้ายที่น่ากลัว
นี่อาจจะไปได้ด้วยดี
「โอเค! นั่นพอแล้ว!」
คิดอย่างนั้น, ผมได้ยินเสียงปรบมือ และเสียงที่สง่างามก้องอยู่ในตึกร้าง
พี่สาวของริกกะสั่นจากนั่นมองดูคามูโระ ฮิซูกิในความช็อก
เหี้ย, แม้ว่ามันไปได้ด้วยดี, คามูโระ ฮิซูกิอ่านใจผมแล้วนำหน้าไป
นี่มันแย่ที่สุด
「คาซะฮานะ, ชั้นเข้าใจว่ามันสนุกที่ได้พูดกับซูซูฮาระ-ซังแต่พวกเรามีบางอย่างเหมือนการเรียงลำดับ ชั้นเป็นคนที่หมายหัวเค้าก่อน ถ้าเธอคัดค้านมันงั้นกำจัดชั้นก่อนสิ」
「ไม่, นั่นไม่…ขอโทษ, ฮิซูกิ」
ฟังเสียงที่สง่างามของคามูโระ ฮิซูกิ, พี่สาวของริกกะได้เงียบไป
แม้ว่าเธอสามารถโจมตีจิตใจคนอื่น, คุณทำอะไรไม่ได้ถ้าเธออ่านใจได้ด้วย
แต่, ผมรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรอยู่นอกจากการอ่านใจ
งั้นการควบคุมจิตใจนั้นคิดมากไปมั้ย? ไม่ แต่เมื่อคามูโระ ฮิซูกิติดต่อผมครั้งที่แล้ว, ผมตกอยู่ในสภาพที่ไม่ปรกติที่จิตใจผมถูกกลืนกิน
มันเป็นแค่จินตนาการหรือเปล่า? แต่ผมมั่นใจว่าจิตใจผมได้ถูกชักนำ…
ชักนำ? เดี๋ยว เป็นไปได้มั้ยว่าー
「ฟุฟุ, นั่นใช่แล้ว ชั้นไม่มีความสามารถจะควบคุมกับจิตใจ ชั้นแค่อ่านใจ ยังไงก็ตาม ชั้นอ่านใจได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไปดว้ยกันกับความสามารถเอ็กซ์เรย์ของนาย, ความสามารถนั้นได้ยิ่งใหญ่ในนึง」
ยิ้ม, คามูโระ ฮิซูกิเฉลยความสามารถของเธอ
มันอันตรายที่จะเชื่อ แต่ผมไม่คิดว่าเธอจะโกหก
แล้วก็, ความสามารถของผมได้ถูกเปิดเผย
แต่, ไม่ได้เสียอาวุธอย่างเดียวของผมไป ซึ่งก็คือความสามารถของผมー
เหี้ย
ผมได้ตกใจแต่นั่นมันสายเกินไปแล้ว ผมดันคิดว่าผมเสียความสามารถผมไป
เธออ่านนั่นอย่างแน่นอน
「ชั้นดีใจที่นายคิดว่าชั้นไม่ได้โกหก」
คามูโระ ฮิซูกิแสดงความขอบคุณ ขณะที่เธออ่านใจผม แต่, เธอไม่พูดอะไรเกี่ยวกับการที่ผมเสียความสามารถของผมไป
ยังไงซะ, ผมก็ไม่คิดว่ามันจะช่วยกับความเสียเปรียบที่ท่วมท้นตอนนี้ ไม่ว่าผมมีความสามารถหรือไม่
มันจะเป็นแบบเดียวกันเลย
แต่ แม่งน่ารำคาญเหี้ย ผมรู้สึกโคตรแย่เมื่อใจผมได้ถูกอ่าน
「ชั้นไม่มีความสามารถจะควบคุมจิตใจ แต่ชั้นสามารถชักนำได้ ถ้านายเรียกนั่นว่าการควบคุมจิตใจ, นายอาจะพูดได้ว่าชั้นมีความสามารถนั้นด้วย」
คามูโระ ฮิซูกิ ยิ้ม
เข้าใจแล้ว ถ้าเธออ่านใจได้อย่างสมบูรณ์แบบจากนั้นเธอก็ชักนำมันได้ด้วย
ถ้ามันเป็นไปได้ที่จะอ่านใจอย่างสมบูรณ์แบบ คุณรู้คำตอบที่พวกเขาต้องการได้ก่อนหน้า หรือในทางตรงกันข้าม, เธอทำให้ศัตรูของเธอรู้สึกไม่สบายใจได้
สั้นๆเธอเล่นเกมจิตใจได้
โดยการถาม, คุณเอาคำตอบออกมาจากใจของพวกเขา และคุณอ่านมันและควบคุมมันได้อย่างอิสระ
ผมคิดว่าไม่มีอะไรปัญหาเยอะไปมากกว่าการควบคุมจิตใจ แต่ความสามารถของคามูโระ ฮิซูกินั้นมากกว่านั้นขึ้นไปอีก
เพราะทั้งหมด, เมื่อคุณเข้าใจหัวใจของพวกเขา, ไม่มีระยะที่มีประสิทธิภาพต่อไปอีกแล้ว ตัวเลขจะเหมือนเดิม เมื่อคุณเข้าใจจิตใจของพวกเขาแล้ว คุณไม่ต้องใช้ความสามารถขอคุณกับเป่าหมายต่อ, และคุณสามารถเพิ่มจำนวนเป้าหมายมากเท่าไหร่ก็ได้
พูดอีกอย่าง, มันเป็นความสามารถที่ไม่มีข้อจำกัดที่ชัดเจนเหมือนผม
「ใช่, อย่างที่นายพูด ด้วยความสามารถของชั้น ชั้นควบคุมหัวใจของคนได้อย่างง่ายดาย มากกว่านั้น, ชั้นถือจุดอ่อนของพวกเค้าได้ด้วย ถ้าชั้นอยากทำ, ชั้นหาความลับระดับชาติได้ อย่างไรก็ตาม, ชั้นไม่มีการสนับสนุนอยู่ชั้นเลยไม่ทำอะไรอันตรายแบบนั้น มันไร้ความหมาย」
พูดสิ่งนั้น, คามูโระ ฮิซูกิหัวเราะ
อุว้า, เธอรู้ว่าความสามารถเธออัตรายแค่ไหน
ผมคิดว่าผมไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเธอแต่, ผมไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับเธอจริงๆ
「แล้วก็, ชั้นคิดว่านายเข้าใจมัน แต่ชั้นถูกบังคับให้เห็นสิ่งที่ชั้นไม่อยากรู้ และอะไรที่ชั้นไม่อยากเห็น นายดูเหมือนจะสามารถใช้งานและปล่อยความสามารถของนาย แต่ของชั้นมันใช้งานถาวร แน่นอนว่าเมื่อชั้นตื่น และแน่นอน, แม้ว่าชั้นจะหลับ」
「…ยังไงซะ, เสียใจด้วยนะ」
「ฟุฟุ, ชั้นดีใจที่นายพูดประชดประชันมันได้ นายเขาใจมันได้ด้วย ไม่ใช่เหรอ?」
คามูโระ ฮิซูกิที่ได้ยิกการประชดของผมได้ยิ้มอย่างมีความสุข
ยังไงซะ ใช่
รู้ความสามารถของเธอ, ผมพูดอะไรไม่ได้นอกจากประชด ปรกติแล้ว, พวกเขาจะมองเธอเหมือนเธอเป็นสัตว์ประหลาด
ถ้าคุณมีความสามารถอ่านใจแล้วคุณจะถูกแยกออกเพราะต่างไปจากคนอื่น, แน่นอนว่าคุณจะรู้สึกเกลียดชังกับพวกเขา
「งั้นให้ชั้นถามนาย, ถ้าพวกเราสองคนมีความสามารถพิเศษ, นายไม่ชอบการโดนอ่านใจใช่มั้ย? แต่นายคิดแต่ว่า “เธออันตราย” และ “ชั้นไม่อยากข้องเกี่ยวกับ”เธอ มันไม่มีอะไรเหมือนการปฏิเสธ ทำไมมันเป็นอย่างนั้น?」
「ห๋า? แต่ชั้นปฏิเสธเธอนะ」
「ไม่ ไม่, นายไม่ปฏิเสธชั้นเลยซักนิด ชั้นรู้มันดีที่สุด」
คามูโระ ฮิซูกิเอียงหัวของเธอระหว่างที่ถามคำถามจากความคิดที่แท้จริงของผม
ทำไม? นั่น…
มันไม่สบายใจที่ถูกอ่านใจแต่ถ้าพูดจากใจ, ผมรู้สึกโล่งใจอย่างไรก็ไม่รู้ ผมใช้ชีวิตมาอย่างสัตว์ประหลาด แต่กระนั้น คามูโระ ฮิซูกิรู้สิ่งนั้น แต่เธอไม่กลัวหรือตกใจเลย
ผมมีความอยากมาตลอดที่จะปรึกษาเรื่องนี้กับบางคน ตลอดมาที่ผมอยากจะสารภาพมันกับบางคน ผมอยากปลดปล่อยมันออกมาให้บางคน ให้ทั้งหมดของมันเป็นที่รับรู้, ผมรู้สึกว่าไหล่ผมได้เบาลง
「อ๊านนน ♥ นั่นคือการสารภาพรักเหรอ? ♥」
「ไม่」
จับแก้มของเธอด้วยสองมือ, คามูโระ ฮิซูกิดิ้นไปพร้อมหน้าสีแดงและผมตอบโต้
「ยังไงซะ, ชั้นไม่สนเกี่ยวกับความสามารถ」
「ไม่สน?」
「ชั้นรักผู้ชายที่แข็งแกร่ง ชั้นไม่ได้ชอบนายเพราะนายมีความสามารถ」
「ถ้าชั้นไม่มีควาสามารถงั้นชั้นก็เป็นแค่ลูกกระจ๊อก」
「นายได้เตรียมตัวจะฆ่าชั้น, มีเป้าหมายที่การเสมออย่างแย่ที่สุด, มากกว่านั้นมาที่นี่คนเดียว, นายเรียกนั่นว่าลูกระจ๊อกเหรอ」
「ชั้นเป็นแค่ลูกกระจ๊อกถ้าชั้นแพ้」
「ฟุฟุ, นายจะไม่แพ้ อย่างน้อย, นายจะไม่มีวันยอมรับความพ่ายแพ้」
ฟังคามูโระ ฮิซูกิพูดอย่างมีความสุข, ผมเกาหัวของผม
ยังไงซะจริง, ผมไม่มีเจตนาจะแพ้
「ชั้นไม่ได้หวังอะไร ชั้นไม่ได้หวังที่จะถูกรักมากที่สุด ชั้นไม่ถือที่จะเป็นที่สอง, สาม, ห้า, หรือแม้แต่สิบ ชั้นแค่อยากจะมีลูกของนาย แล้วก็, มาก่อนได้ก่อน มีผู้หญิงคนอื่นที่รู้ถึงเสน่ห์ของนายเร็วกว่า ความไวของจมูกของพวกเค้านั้นน่าชื่นชม ดังนั้น, ชั้นประเมิน ยูกิ มารินะ และ โทโมเอะ ยูกะ ไว้สูงชั้นจะรออย่างถูกต้องจนกว่ามันจะถึงตาชั้น」
ผมตะลึงกับคำพูดของคามูโระ ฮิซูกิ
รอตาของเธอ? จะไม่เอาผมไปด้วยกำลัง?
「อย่างที่ชั้นพูด, มันเป็นการเข้าใจผิด ชั้นไม่ได้หวังจะแต่งงาน ถ้าชั้นท้องกับลูกนายได้, ชั้นจะเลี้ยงเด็กด้วยตัวชั้นเอง คาซะฮานะ และ ริกกะ ก็เหมือนกัน ตัวเมียเลี้ยงลูก มันธรรมชาติ ถ้าลูกได้โตพอที่จะอยู่คนเดียวแล้ว, งั้นเราก็ท้องอีกครั้งได้」
พูดสิ่งนั้น, คามูโระ ฮิซูกิ เอียงหัวของเธอด้วยรอยยิ้ม
เธอพูดจริงจัง…ผมเดาว่านะ
ตั้งแต่ทีแรก, มันไม่มีข้อดีสำหรับเธอที่จะโกหก
ถ้าเธออยากงั้นเธอแค่เอาผมไปก็ได้, แล้วเธอยังมีพี่สาวของริกกะ ซึ่งเป็นสุดยอดอาวุธร้ายแรง
แต่กระนั้น, เธอบอกว่าเธอจะรอตาเธอ
พูดอีกอย่างคือ, เธอโอเคตราบใด้ที่ผลของมันคือเธอท้อง
และเพื่อการท้อง, เธอสรุปว่าจะไม่ผูกขาดผม แต่ให้ผมรู้สึกประทำใจดีๆกับเธอ และเพื่อให้ผมทำมันด้วยความเข้าใจร่วมกัน อย่างดีที่สุด
แล้วก็, ผมคิดว่าเธอบอกความจริงที่เธอ มอบความเคารพให้มารินะและยูกะ
พูดอีกอย่างคือ, เธอตัดสินว่าสองคนนั้นเป็นผู้หญิงที่ยอดเยี่ยม
「ฟุฟุ, ไม่จำเป็นต้องชื่นชมอะไรเลย มันเหมือนกับที่นายพูด มันช่วยชั้นถ้านายเข้าใจ」
อ่านใจของผม, คามูโระ ฮิซูกิ พูดออกมาอย่างมีความสุข
งั้น, ไม่จำเป็นต้องระวังเหรอ?
ถ้าเธอจะรอตาของเธอ, งั้นไม่มีความจำเป็นต้องปฏิเสธ คามูโระ ฮิซูกิ ที่เป็นคนสวยเมื่อเทียบมันกับอาซาฮินะ
「อาซาฮินะ…」
จากนั้น, คามูโระ ฮิซูกิ ตอบสนองและพึมพำ พร้อมด้วยลบรอยยิ้มของเธอ
「ชั้นจะฆ่าเธอ ชั้นไม่มีวันยกโทษให้อาซาฮินะ ยู」
「ผู้หญิงคนนั้นถูกข่มขืนโดยซูซูฮาระ-ซัง เธอนั้นถูกต้องการอย่างแรง, มากกว่าใครๆ」
「ฮ-เฮ้」
「ชั้นปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นมีลูกของซูซูฮาระ-ซังไม่ได้ ชั้นจะต้องกำจัดเธอก่อนที่นั่นจะเกิดขึ้น」
「ร-รอเดี๋ยวก่อน」
ภาพลักษณ์ของคามูโระ ฮิซูกิ ได้เปลี่ยนไป, ตาที่เบลอของเธอมองไปในความว่างเปล่า, จากนั้นเธอเริ่มพึมพำ
นี่มันห่าอะไรวะเนี่ย? ไม่ใช่ว่าเธอพูดว่าจะรอตาของเธอเหรอ? แทนที่จะอย่างนั้น, ทำไมเธอแสดงการตอบสนองมากขนาดนั้นกับอาซาฮินะ
เหี้ย ผมไม่เข้าใจมันแต่คามูโระ ฮิซูกิ ตอนนี้อันตราย
「ชั้นเข้าใจแล้ว! ชั้นจะไม่ติดต่อกับอาซาฮินะอีก! ถ้าเธอบอกว่าเธอจะรอตาของเธอ, เธอจะยอมรับกับชั้นใช่มั้ย? แล้วถ้าแบบนั้นล่ะ」
แม้ว่าเราเกือบสรุปการคุยของเราแล้ว ความสามารถของคามูโระ ฮิซูกิอันตรายเกินไปและบนนั้น, พี่สาวของริกกะ อยู่ที่นี่ มันดีที่สุดถ้าผมเลี่ยงการต่อสู้ได้
「ไม่มีทาง」
คามูโระ ฮิซูกิปฏิเสธข้อเสนอของผม
เหี้ย, ห่าอะไรวะ บรรยากาศอ่อนๆจากก่อนหน้านี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องโกหกไปเลย
เธอล้อผมเล่นเหรอ? เธอแค่เล่นกับผมรึเปล่า, สร้างข้อเสนอที่น่ารับ, แล้วยืนยันว่าผมผ่อนคลาย, จากนั้นทำให้ผมสับสนในท้ายที่สุด?
「ไม่ใช่อย่างนั้น ชั้นรักเธอ ชั้นจะยกโทษให้อะไรก็ตามเพื่อนาย แม้ว่านาทำให้ คิบะชิโระ ยูกินะ, อาซาฮินะ ยุย, และคิซารากิ ซายากะท้อง, ชั้นจะไม่บ่น ยังไงก็ตาม, อาซาฮินะ ยู เป็นคนเดียวที่ชั้นอนุญาตไม่ได้ ชั้นจะไม่มีวันยกโทษให้ผู้หญิงคนนั้น」
คามูโระ ฮิซูกิจ้องผม, เธอพูดชื่อของอาซาฮินะอย่างเกลียดชังเหมือนกับอาซาฮินะไปฆ่าพ่อแม่เธอ ตาที่จ้องของเธอได้กลายเป็นแดงก่ำ, กัดฟันของเธอมากเท่าที่เธอทำได้
「ฮิซูกิอ่านใจนายได้อย่างสมบูรณ์ แล้วก็, เธอรู้ว่านายคิดยังไงกับอาซาฮินะ ยู นั่นทำไมเธอยกโทษให้อาซาฮินะไม่ได้ เดาเอาสิ」
ผมได้ยินเสียงที่เด็กเหมือนริกกะจากด้านหลัง
เดาเอาสิ เธอพูด
「ชั้นจะมอบริกกะให้นาย ยูกิ มารินะ, โทโมเอะ ยูกะ, คิบะชิโระ ยูกินะ, คิซารากิ ซายากะ และ อาซาฮินะ ยุย นายมีผู้หญิงมากมายอยู่กับนาย ความตายเดียวไม่สำคัญขนาดนั้น อย่ากังวล เพราะมันพูดว่าการสังหารหมู่มันยากเล็กน้อย, ชั้นไม่คิดว่าหนึ่งคนจะสำคัญ เราจะทำมันอย่างสมบูรณ์แบบให้เธอไม่โดนเจอ มันเลยไมมีความเสียหายกับนายด้วย นั้นทำไมทิ้งอาซาฮินะ ยูโดยไม่ต้องกังวลนะ」
เสียงของพี่สาวริกกะ ไม่ใส่ใจมาก
มันเป็นไปได้ พวกเขาจะทำให้มันเป็นไปได้ ถ้าเธอมีความสามารถเหนือกว่าริกกะ มันเป็นไปได้ที่จะลบคนๆนึงไปอย่างสมบูรณ์แบบ
ถ้าเธอซ่อนมนุษย์ในวิธีที่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหา ยกเว้นใช้อุปกรณ์หนักหรือรถ, มือของการสืบสวนจะเอื้อมไปไม่ถึง
แต่คุณเห็นมั้ยー
「ชั้นจะไม่ติดต่อกับอาซาฮินะ」
「ไม่」
คามูโระ ฮิซูกิปฏิเสธข้อเสนอผมอีกครั้ง
「ถ้างั้น, ชั้นจะมอบลำดับความสำคัญของเธออยู่เหนือทุกคน ชั้นจะเล่นกับเธอจนกว่าจะยืนยันว่าเธอท้อง」
「ชั้นไม่อยากได้แบบนั้น ชั้นประเมินยูกะ มารินะ และ โทโมเอะยูกะไว้สูง นั่นทำไมชั้นจะรอตาชั้นอย่างถูกต้อง」
「ชั้นบอกเธอนี่ไงว่าชั้นจะไม่ติดต่อกับอาซาฮินะอีก แล้วแม้แต่ให้ลำดับความสำคัญกับเธอ, และแม้อย่างนั้น เธอก็ยังไม่เห็นด้วยกับมันเลยเหรอ?」
「ไม่ อาซาฮินะ ยูเป็นคนเดียวที่ชั้นไม่อนุญาต」
「นั่นทำไมชั้นถึงบอกเธออยู่นี่ไงว่าชั้นจะไม่ติดต่อกับเธออีกー」
「ชั้นจะฆ่าอาซาฮินะ ยูอย่างแน่นอน! นั่นแน่นอน! ชั้นได้ตัดสินใจไปแล้ว!」
ปฏิเสธคำร้องของผมอย่างซ้ำๆ คามูโระ ฮิซูกิพูดถึงการฆ่าอาซาฮินะอย่างซ้ำ
「ซูซูฮาระ โมทาโร่, โปรดคิดถึงความรู้สึกของฮิซูกิ เธอยืนต่อหน้านายได้แม้จะหลังจากฆ่า อาซาฮินะ ยู แต่เธอแม้แต่สร้างปัญหาด้วยการบอกนายว่าเธอจะฆ่า อาซาฮินะ ยู ก่อนที่จะทำมัน อย่าเย็นชากับความเห็นอกเห็นใจของฮิซูกิสิ」
พูดเหมือนเธอเป็นเด็กที่กำลังงอแง, พี่สาวของริกกะพูดในเสียงที่ใจเย็นและช้า
ฟุฟุ, ผมเกือบถูกชะไปแต่พวกเธอนั้นไม่ปรกติในท้ายที่สุด เธอไม่คิดถึงชีวิตของมนุษย์เลยซักนิด
มันไม่ใชว่าผมไม่สนว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับอาซาฮินะเลยซักนิด
แล้วก็, ผมไม่รู้เกี่ยวกับการหนีแต่, ผมไม่ชอบการถอย
「มันเป็นความล้มเหลวของการเจรจา พวกเธอเป็นศัตรูของชั้นแล้วตอนนี้」
「น-นั่น ซูซูฮาระ-ซัง…ทำไมนายพูดอะไรที่โหดร้ายแบบนี้? ชั้นอยากจะฆ่าอาซาฮินะ ยู แล้วชั้นแม้แต่พูดว่าชั้นจะปล่อยคนอื่น, รู้มั้ย?」
ได้ยินการประกาศสงครามของผม, หน้าของคามูโระ ฮิซูกิบิดเบี้ยว, ดาที่ดุจดั่งอัญมณีของเธอมีน้ำตาหลั่งออกมา
อนุญาต? ท่าทางที่หยิ่งนั่นมันอะไรกันวะ?
ความรู้สึกถึงค่าของสิ่งต่างๆเธอต่างออกไป มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าใจกันและกันตั้งแต่แรก
「เข้าใจ? ไม่จำเป็นต้องเข้าใจ? ชั้นแค่อยากจะลูกนายー」
「หุบปากอีผู้หญิง มาตรงนี้แล้วชันจะขยี้เธอ」
ขัดการร้องขอของคามูโระ ฮิซูกิ, ผมยั่วยุเธอระหว่างที่ยิ้ม
รู้สึกถึงความเสียววิ่งสู่สันหลัง, ผมรู้สึกถึงเหงื่อเย็นออกมาจากทั้งตัวผมโดยเฉียบพลัน
ผมรู้สึกถึงความกระหายเลือดที่แย่มามาจากข้างหลัง
มันดูเหมือนว่าพี่สาวของริกกะรู้สึกอยากทำมัน
「ฮิซูกิ, ชั้นฆ่าผู้ชายคนนี้ได้มั้ย」
ไม่มีอารมณ์อยู่ในเสียงของเธอ
ยังไงซะ, ผมควรทำยังไง? แม้ว่าผมยั่วยุเธอ, ผมเอาชนะไม่ได้แม้ว่าเราจะต่อสู้
「คาซะฮานะ, อย่าไร้สาระน่า! เธอกำลังหยาบคายกับซูซูฮาระ-ซังนะ!」
「อย่างนั้นเหรอ? ขอโทษ」
「ชั้นมีความคิดแล้ว!」
「โอ้?」
「เราควรจะฆ่าผู้หญิงทั้งหมดรอบๆซูซูฮาระ-ซัง! จากนั้น, ปัญหาของเราจะหมดไป!」
「ยูกิ มารินะ และโทโมเอะ ยูกะ ด้วยเหรอ? ไม่ใช่เธอบอกว่าเธอเคารพพวกเขาเหรอ?」
「มันช่วยไม่ได้! ชั้นรู้สึกเสียใจกับผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมสองคน แต่พวกเราจะให้พวกเค้าตายเพื่อผู้หญิงที่ดีกว่า! มันน่าเศร้าแต่มันเป็นกฎของธรรมชาติ!」
「เข้าใจแล้ว ถ้าเธอพูดอย่างนั้น, งั้นมาทำมันกันเถอะ」
สองคนพูดและพยักหน้าหากัน, เมินผม
ยังไงซะ, พวกเขาประเมินผมต่ำ แต่ยั้งไงซะ, มันปรกติที่จะประเมินผมต่ำ
แล้วก็, แม้พวกเขาจะประเมินผมต่ำ, พวกเขาไม่ผ่อนคลายการป้องกันลง
แต่, ถ้าเธอเห็นด้วยกับความคิดเห็นที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมด แบบนั้นมันเกินเพลงร็อคไปแล้ว มันเมทัลไปแล้ว
「ฮิซูกิ, เราควรจะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดี」
「มาดูกันซิ ชั้นมั่นใจว่าซูซูฮาระ-จะไม่แตกสลาย แล้วก็, ชั้นกังวลถึงการบาดเจ็บที่ไม่จำเป็น ถ้าเค้าต่อต้าน ได้โปรดหักแขนหักขาเค้า แล้วก็, ชั้นกังวลว่าเค้าจะกัดลิ้นของเค้า ดังนั้นได้โปรดถอนฟ้นเค้าออกให้หมด」
「อย่างที่คาดกับฮิซูกิ, ความเสน่หาของเธอลึก ชั้นไม่เข้าใจมันเลย」
「มันปรกติที่มนุษย์จะกังวลเกี่ยวกับการที่คนรักได้รับบาดเจ็บโดยไม่จำเป็นน่ะรู้มั้ย? คาซะฮานะ」
「เข้าใจแล้ว, ชั้นได้รู้อะไรใหม่ๆแล้ว」
สองคนเมินผมและปรึกษากันว่าจะปฏิบัติกับผมยังไง, จากนั้นหัวเราะ
หักกระดูกและถอนฟันเหรอ? การแสดงออกทางความรักแบบไหนกันวะ?
มาโซคิสม์ อาจจะพอใจแต่ผมเป็นซาดิสม์ถ้าคุณถามผม
ผมไม่พอใจกับการแสดงออกทางความรักแบบนั้นเลย
แต่, ผมควรทำอะไรดี? ผมยังมีหวังถ้ามันเป็นบางคนเหมือนริกกะ, แต่พี่สาวของริกกะนั้นอยู่ไปอีกมิตินึงเลย
แล้วก็, ทุกอย่างที่ผมคิดผ่านเขาไปในคามูโระ ฮิซูกิ
ผมไม่รู้~
「งั้นตอนนี้, มาเก็บซูซูฮาระ โมทาโร่ไม่ให้เค้าทำการกระทำใดๆกันเถอะ โอ้, ฮิซูกิ, โปรดรอซักพักขณะที่ชั้นกำจัดผู้หญิง มันจะแย่ถ้าเราถูกแกะรอย ชั้นจะมองหาโอกาสเพื่อให้มันสะอาดเกลี้ยงทันที」
「ใช่, ชั้นจะปล่อยมันให้เธอ ยังไงก็ตาม, ได้โปรดเอาศพของอาซาฮินะ ยูมาให้ชั้น ชั้นจะผ่าท้องของเธอ เอามดลูกออกมาและขยี้มันด้วยมือของชั้น」
「เอาเธอมาเหรอ? แต่มันปลอดภัยกว่าที่จะฝังพวกเขาทั้งหมดที่เดียวกันนะ」
「ทำมัน!」
「นั่นก็เป็นเพราะความเสน่หาที่ลึกของเธอที่เธอมีกับซูซูฮาระ โมทาโร่เหรอ?」
「นั่นใช่แล้ว!」
「เข้าใจแล้ว งั้นมันช่วยไม่ได้ เข้าใจแล้ว」
พี่สาวของริกกะเข้ามาใกล้กับผมระหว่างที่พูดกับคามูโระ ฮิซูกิ
อย่างที่คาด, เธอไม่เหมือนกับริกกะ
เธอมีความเร็วที่เหนือกว่าความรู้ของมนุษย์แต่เธอปิดระยะอย่างช้าๆ
ไม่มีความจำเป็นที่ต้องใช้ความเร็วสูงที่นี่
มันเป็นชัยชนะของเธอตราบใด้ที่เธอจับผมได้
อย่างแย่ที่สุด, ผมมีเป้าหมายที่การเสมอแต่มันเป็นไปไม่ได้แล้วเห็นว่า
คามูโระ ฮิซูกิได้สร้างระยะห่างจากผมอย่างมั่นคง
จากใจเลยมันเป็นสถานการณธงขาวแล้ว แต่ระหว่างที่ฟังการพูดของพวกเขา, ผมมีอยู่แผนนึง
「ซูซูฮาระ-ซัง!? คาซะฮานะ! หยุดซูซูฮาระ-ซัง! เค้ามีเจตนาที่จะตาย!」
นำเหล็กหมาดที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าอย่างลับๆออกมา, ตาของคามูโระ ฮิซูกิเปิดกว้างจากนั้นกรีดร้อง
ทันทีต่อมาー
「ใจเย็น ชั้นยืนยันชีวิตนายไว้」
ผมได้ยินเสียงเธอต่อจากผม และผมรู้สึกถึงมือขวาของผมได้ถูกจับ
ทางออกเดียวของผม นั่นคือเอาชีวิตของผมไปในฐานะตัวประกัน
ได้ยินการสนทนาของทั้งสอง, ผมยืนยันว่าชีวิตของผมมีค่า
แต่ー
「ชั้นล้มเหลว…?」
ไม่เหมือนกับริกกะที่เลอะเทอะ, พี่สาวของเธอยอดเยี่ยม
เธอจะเอาชนะในวัตถุประสงค์ โดยเคลื่อนไหวน้อยที่สุด
ด้วยความสามารถของเธอที่ก้าวข้ามความรู้ของมนุษย์, ผมทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว
「มันจะเจ็บมากแต่อย่ากังวล ชั้นจะแค่หักกระดูกนาย ชีวิตของนายจะไม่ตกไปอยู่ในอันตราย」
ไปด้วยกันกับเสียงนั้น, พลังได้เติมเต็มมือเล็กๆที่จับแขนของผม
มันจบแล้วเหรอ?
ในเวลาเดียวกันกับที่ผมเตรียมหลายสิ่งหลายอย่าง
「ชั้นไม่ได้ถูกเรียกแต่, ชั้นมาที่นี่แล้ว!」
เสียงที่ร่าเริงมาจากโรงงานที่ร้างที่เละเทะ
เสียงที่คุณจะไม่ลืมเมื่อคุณได้ยินมัน, เสียงที่อวดดีแต่น่ารักอย่างแปลกประหลาด
คามูโระ ฮิซูกิและ พี่สาวของริกกะมองไปที่จุดเดียวกัน
ที่อยู่นั่นคือตัวของสาวที่ผมสีทองถัก ยาวที่หลังของเธอ และตาสีฟ้าที่ส่องสว่างและล่อตาล่อใจ
ผ้าสีแดงโพกอยู่ที่คอเธอและใส่ชุดนักเรียนชื่อดังของโรงเรียนลิลลี่สีดำ, ยืนอยู่บนเครื่องจักรที่พังที่มันเต็มไปด้วยสนิม, เธอคงจะคิดว่ามันเป็นท่าที่เท่ที่สุดและทำมันออกมา
อารมณ์โกรธไม่ออกมา ความสุขก็เช่นเดียวกัน, ไม่มีทางที่ผมจะรู้สึกอย่างนั้น
「…………อีโง่」
ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากทึ่ง
ผมจะถามว่าเธอทำอะไรได้?
ศัตรูของเธอเป็นสัตว์ประหลาดที่อยู่เหนือความรู้ของมนุษย์ ผมแม้แต่จะปกป้องเธอก็ทำไม่ได้
เธอเข้าใจมันมั้ย? เธอมาเพื่อตาย, รู้มั้ย?
ผมมั่นใจว่าเธอไม่รู้
แต่, ฮ่าาา…
ผมติดค้างยูกินะอีกแล้ว
มันไม่ใช่ผมที่ยอมแพ้อย่างเชื่อฟัง ใช้ป่าว? เด็กเล่นคาราเต้?
ผมยิ้มระหว่างที่คิดอย่างนั้น