ตอนที่ 71
「ชั้นเป็นใครเรอะ?! นั่นเป็นคำถามที่ดี! ชั้นจะตอบเธอถ้างั้น!」
ยูกินะเริ่มแนะนำตัวเธอเองแม้ว่าไม่มีใครถามเธอ
「ชั้นเป็นหุ่นยนต์ไซบอร์กแห่งความยุติธรรมที่ถูกออกแบบมาเป็นผู้หญิง โดยองค์กรที่ชั่วร้าย! หัวใจชั้นเป็นผู้ชาย!」
ยูกินะพูดออกมาเสียงดังแล้วโพสท่าที่คุณสามารถได้ยินเสียง “คลิ้ง”
โอ้, หัวใจเธอเป็นผู้ชายแต่ตัวได้ถูกออกแบบใหม่? นั่นทำไมร่างกายเธออ่อนแอเหรอ? แทนที่จะอย่างนั้น, ด้วยเหตุผลอะไรที่องกรณ์ที่ชั่วร้ายออกแบบเธอ?
โอ้, ผมเข้าใจมันแล้ว ถ้าหัวใจเธอเป็นผู้ชาย งั้นเธอก็เข้าใจความต้องการผู้ชายได้ ถ้าเธอถูกออกแบบมาเป็นสาวสวยระหว่างที่หัวใจเธอเป็นผู้ชาย, เธอจะสามารถกร่อนใจของผู้ชายในโลกนี้ได้
นั่นอาจจะเป็นความลึกลับที่แข็งแกร่งที่สุดในบางความหมาย
「ยังไงก็ตาม! ชั้นเป็นบางคนที่มีหัวใจผู้ชายที่ชอบผู้ชาย! เป็นมาโซคิสม์ด้วย! ถ้าเป็นไปได้, ชั้นอยากจะถูกออกแบบมาเป็นผู้ชายของความยุติธรรมที่อยากถูกหลับนอนทางรูหลังโดยผู้ชายกล้ามใหญ่」
คลิ้ง, เปลี่ยนท่าของเธอ, ยูกะนะปล่อยความต้องการของเธอออกมาอย่างเชื่อฟัง
แม้ว่าหัวใจเธอเป็นผู้ชาย แต่ถูกออกแบบมาเป็นสาวสวย, แต่หัวใจเป็นโฮโม
ทั้งสองคนมองข้างๆกับเธอได้อ้าปากค้าง
ยังไงซะ, ใช่มั้ยล่ะ, ชั้นเข้าใจเธอ
「ธ-เธอล้อเล่นเหรอ…?」
คามูโระ ฮิซูกิพึมพำขณะที่เธอมองขึ้นไปหายูกินะ นั่นเป็นเมื่อผมสังเกตุว่าอะไรบางอย่างแปลกไปกับคามูโระ ฮิซูกิ
ยูกินะ ยืนอยู่บนเครื่องจักร ที่ขึ้นสนิม, และผุพัง ตาของคามูโระ ฮิซูกิที่มองยูกินะสั่นอย่างหนัก, สีหน้าของเธอแข็งระหว่างที่เธอยิ้ม
คามูโระ ฮิซูดอ่านใจได้ อ่านใจของยูกินะ, เธอได้รู้สึกช็อกกับโลกของยูกินะ
「ล้อเล่นอะไร?! ชั้นซีเรียสตลอด! ไอสัตว์ประหลาดอ่านใจที่ชั่วร้าย ฮีโร่แห่งความยุติธรรมที่มีหัวใจเป็นผู้ชายนี้จะกำจัดเธอเอง!」
ยูกินะตอบคำถามของคามูโระ ฮิซูกิ จากนั้นโพสอีกท่า
หืม? สัตว์ประหลาดอ่านใจ? ทำไมยูกินะรู้นั่น? นั่นค่อนข้างแปลก
「อย่ามาเล่นตลกกับชั้นนะ! ไม่มีทางที่เธอจะชนะ!」
คิ้วของคามูโระ ฮิซูกิขมวดขณะที่เธอเห่ายูกินะในความโมโหที่ชัดเจน
อะไร? สภาพของคามูโระ ฮิซูกินั้นแปลกไป เธอได้โกรธจริงๆ และหวั่นไหวเพราะยูกินะเหรอ?
「ชั้นทำได้! เพราะทั้งหมด, ชั้นเป็นฮีโร่ของความยุติธรรม」
ยูกินะที่รับความโกรธของคามูโระ ฮิซูกิแค่เห่ากลับโดยไปกลัว จากนั้นสีหน้าของคามูโระ ฮิซูกิผิดปรกติมากขึ้นไปอีก
ไม่มีผิดพลาด คามูโระ ฮิซูกิหวั่นไหว แต่ทำไม่เธอหวั่นไหว? เธออ่านหัวใจของยูกินะได้นะ ดังนั้นเธอควรจะรู้สิว่ายูกินะไม่มีพลัง?
แต่, เธอหวั่นไหว คามูโระ ฮิซูกิผู้ที่ควรจะเหนือกว่าได้หวั่นไหวอย่างแน่นอน
เหตุของมันคือยูกินะเหรอ? ทำไมล่ะ? เธอแค่โง่เหมือนปรกติ
「เธอไม่รู้อะไรเลย! ความต่างในพลังมันท่วมท้น! ไม่มีทางที่นายจะเอาชนะได้! มันมีความเป็นไปได้เป็นศูนย์ที่เธอจะชนะ! และแม้อย่างนั้น, เธอ!」
「ชั้นชนะได้! ไม่, ชั้นไม่ได้มาเพื่อเอาชนะ! ชั้นมาเพื่อช่วยโมทาโร่!」
「มันเป็นไปไม่ได้! แค่เธอทำอะไรได้กัน! เธอทำอะไรไม่ได้เลย!」
「ชั้นทำได้! เพราะทั้งหมด, ชั้นเป็นฮีโร่แห่งความยุติธรรม!」
「หุบปาก! เธอมันไร้พลัง! ไร้พลัง!!」
「เธอนั่นแหละที่ควรจะหุบปาก! ชั้นสุดยอดที่สุด! เพราะทั้งหมด ชั้นเป็นฮีโร่ของความยุติธรรม!」
「หุบปาก! หุบปากหุบปากหุบปากหุบปากหุบปากหุบปากหุบปากกกกกกกกกกกกก!!!」
「เธอนั่นแหละหุบปาก!」
คามูโระ ฮิซูกิตะโกนอย่างบ้าคลั่งและยูกินะตัดคำพวกนั้นอย่างไร้ความปราณี
ยูกินะ, ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแต่เธอเท่มากตอนนี้
นั่นที่พูด, แต่มันเป็นเหมือนที่คามูโระ ฮิซูกิพูด, เธออยู่ในความได้เปรียบไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบไหน แต่, มันดูเหมือนว่าคามูโระ ฮิซูกิได้ถูกกดดันโดยยูกินะ
「อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! เธอตลกจัง! น่าหัวเราะจริง! ฟังนี่สิ, คาซะฮานะ! เธอตั้งใจจะเอาชนะพวกเรา! เธอคิดอย่างจริงจังว่าเธอจะชนะจากก้นบึ้งของหัวใจ! ช่างเป็นเด็กไม่รู้เรื่องที่โง่เขลา!」
คามูโระ ฮิซูกิถอนสายตาออกจากยูกินะ, ตาของเธอได้สั่น, หน้าของเธอบิดเบี้ยว, เหงื่อได้ไหลผ่านแก้มของเธอ, สั่น, พูดเหมือนบ้า, เธอถามริกกะที่จับแขนผม
ดูมันจากตาของผม, นั่นเป็นขี้แพ้ที่เจ็บปวด
「กุห์…」
ผมได้ยินเสียงครวญ นั่นเป็นเมื่อผมรู้บางอย่างเป็นครั้งแรกว่ามีบางอย่างแปลกเกิดขึ้นกับพี่สาวของริกกะ
「ค-คาซะฮานะ? มีอะไรคาซะฮานะ? เอ๋? เสียง? เสียงอะไร? ชั้นไม่ได้ยินเสียงอะไร? เกิดอะไรขึ้นคาซะฮานะ? เกิดอะไรขึ้น?」
เธอสังเกตว่าบางอย่างได้แปลกไปกับพี่สาวของริกกะ จากนั้นอ่านใจเธอ คามูโระ ฮิซูกิ ถามพี่สาวของริกกะระหว่างที่หวั่นไหวอย่างมาก
「ช-ชั้นไม่รู้ เสียงมันจะแยกหัวของชั้น แค่อะไรเกิดขึ้น? ฮิซูกิ, สาวคนนี้มีกลอะไรซักอย่าง เธอควรจะรู้โดยอ่านใจสาวคนนั้น」
พี่สาวของริกกะจับหัวของเธอด้วยมือซ้ายระหว่างที่จับแขนขวาของผมด้วยมือขวา, เธอเหงื่อออกอย่างผิดปรกติ, คิ้วขมวด, และกัดฟันของเธอ?
เอ๋? ยูกินะทำอะไรเหรอ? ผมคิดว่าความสามารถพิเศษของเธอคือไม่คิดอะไรเลยนะ?
แต่ยังไง, นี่เป็นโอกาส แต่, อย่ารีบ พี่สาวของริกกะจับแขนขวาของผมแรงขึ้นกว่าก่อนหน้า กระดูกผมจะหักทันที ถ้าผมมีพฤติกรรมที่แปลกไป
แม้ว่าผมหนีกับยูกินะ, ผมจะหนีไม่ได้ถ้ากระดูกผมหัก
ตัดสินจากสภาพของพี่สาวริกกะ, ไม่ต้องสงสัยว่ามีความผิดปรกติ
งั้น, ผมจะรอโอกาส โอกาสจะมาแน่ๆ ผมจะต้องรอก่อนตอนนี้ดังนั้นโอกาสจะไม่เปลี่ยนเป็นเสียโอกาส
「อะไรวะ! สาวคนนี้ไม่ได้คิดอะไรเลย! เธอไม่ได้คิดอะไรนอกจากช่วยซูซูฮาระ-ซัง! เธอไม่คิดอย่างอื่นเลย!」
「ไม่มีทางที่มันจะเป็นอย่างนั้น! เสียงนี้มันถูกสร้างมา! ไม่มีผิดพลาด, สาวคนนั้นทำอะไรบางอย่าง」
「แม้เธอจะบอกนั่นกับชั้นชั้นก็ไม่เข้าใจมัน! ชั้นไม่เข้าใจมัน! เธอไม่รู้อะไรเลย!」
คามูโระ ฮิซูกิสับสนอย่างเห็นได้ชัดขณะที่เธอแว้ดออกมา
「ใจเย็น ฮิซูกิ! ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้, เธออ่านใจได้ー」
พี่สาวของริกกะพยายามจะให้คามูโระ ฮิซูกิใจเย็นได้หัวกระเด็นไป
ต่อไปเสียงเหล็กได้ก้อง
「…อะไร?」
ไม่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้น, ผมแค่เห็นหัวของพี่สาวริกกะกระเด็นไป
「อ่ะ…อะก่ะ」
พี่สาวของริกกะ ม้วนและครวญอยู่บนพื้น
มันดูเหมือนหัวเธอถูกซัดกระเด็นแต่ตัวของเธอดูเหมือนจะกระเด็นไปกับหัวด้วย
「โอ้, โอ้, ช่างเป็นการพัฒนาที่คาดไม่ถึง ไม่ใช่ยูกินะจะชนะคนเดียวที่นี่เหรอ?」
ตกใจโดยเสียงที่ผมได้ยิน, ตาผมหันไปที่เสียง
อาซาฮินะถือไม้เบสบอลเหล็กบนไหล่ของเธอ
ไม้เบสบอลเหล็ก? เป็นไปได้มั้ยว่า…
พี่สาวของริกกะถูกซัดกระเด็นไปด้วยการเหวี่ยงไม้ของอาซาฮินะตรงๆ
เธอ, มันมีขีดจำกัดของความไร้ความปราณีนะ แต่ผมเป็นคนที่พูดมันนะ
「อาซาฮินะ, ได้ยินชั้นมั้ย? เปลี่ยน」
อาซาฮินะจับไม้ของเธอบนไหลจับหูของเธอด้วยมือซ้ายและพูดกับบางคน แต่, ไม่มีใครอยู่รอบๆอาซาฮินะ
「การโจมตีทหารม้าคนเดียวของยูกินะ เป็นความสำเร็จใหญ่ ชั้นไม่รู้ว่าทำไมมันสำเร็จ แต่นั่นคือที่เธอคาดใช่มั้ย? คำสั่งต่อไปคืออะไร?」
อาซาฮินะพึมพำเหมือนกับพูดอยู่กับบางคนระหว่างที่จับหูซ้ายของเธอ จากนั้นผมสังเกต มีหูฟังติดอยู่กับหูซ้ายของอาซาฮินะ มากกว่านั้น, มีไม้บางๆยื่นออกมาจากหูฟังนั้นและไมค์โครโฟนอยู่ตรงปลายมัน
โทรศัพท์ อาซาฮินะสื่อสารกับบางคนอยู่
「ม-ไม่มีทางน่า, ไม่มีทางพวกเธอคือ…」
คามูโระ ฮิซูกิยืนขึนพึมพำด้วยสีหน้าทีงุงงง
「พวกเธอไม่รู้อะไรเลย…」
ฟังคำพึมพำของคามูโระ ฮิซูกิ, ผมก็สังเกตด้วย
อะไรของแม่งวะ คนพวกนี้กระโดดเข้ามาโดยไม่มีความคิดอะไรเลย
ไม่, แม้ว่าพวกเขาไม่คิด, มีคนอื่นคิด พวกเขาเป็นสมองที่สั่งการจากที่อื่นบางที่
「เฮ้ เฮ้, นายดูโอเคนี่」
ผมรู้สึกความเย็นวาบวิ่งมาที่สันหลัง ความเย็นที่พูดได้ว่ามันรู้สึกน่าพอใจ
ช่างเป็นความคิดที่สร้างสรรค์ ช่างเป็นไอเดียที่น่าทึ่ง
วิธีที่ดีที่สุดที่จะสวนกลับบางคนที่อ่านใจได้
นั่นคือไม่คิดอะไรเลย ผมเพิ่งรู้มัน
คนที่ไม่รู้อะไรเลยจะไปที่ตำแหน่งจากนั้น คนที่ออกคำสั่งจะอยู่ในที่ที่ห่างออกไป แบบนั้น แม้ว่าจะโดนอ่านใจ, คุณจะไม่มีวันเห็นแผนการ
「อ้า, ใช่ ใช่,ทีสามและที่สี่ รับทราบ」
อาซาฮินะคุยกับบางคนในการโทร จากนั้นมองยูกินะ
「ยูกินะ! โยนบอลลูนน้ำที่สามที่สี่ไปสู่คามูโระ ฮิซูกิ!」
「ได้!」
ยูกินะตอบที่อาซาฮินะตะโกนเธอยองลงและจับสิ่งที่เหมือนลูกบอลด้วยสองมือ
「น-นั่นอะไร! นั่นเหี้ยอะไรน่ะ?!」
「นั่นเป็นบอลลูนน้ำที่สามที่สี่! แต่ชั้นไม่รู้ว่ามันอะไรนะ!」
ยูกินะตอบคามูโระ ฮิซูกิที่สับสน จากนั้น
「เหี้ย」
ผมได้ยินเสียง
พี่สาวของริกกะที่ล้มลงยืนขึ้นและเตะพื้นในเวลาเดียวกัน
พี่สาวของริกกะควรจะเก่งกว่าริกกะ แต่, การเคลื่อนไหวของเธอน่าเวทนา แต่ยังไง, พี่สาวของริกกะสามารถวิ่งในความเร็วที่สูงกว่ามนุษย์จากนั้นดันคามูโระ ฮิซูกิออกไป
พ่ะช่าน
ได้ยินเสียงนั้น, พีสาวของริกกะทำลูกบอลแตก
「กย้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!」
เสียงกรีดร้องที่เสียดแทง
พี่สาวของริกกะปิดหน้าของเธอด้วยสองมือ, ล้มลงและกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง, ทำให้ทั้งตัวของเธอชักอยู่บนพื้น
อะไร? ยูกะนะ, เธอโยนอะไร?
มันดูเหมือนมันเป็นบอลลูนน้ำแต่มันมีกรดซัลฟิวริก
ไม่, นั่นไม่ใช่ มันไม่ใช่กรดซัลฟิวริก
กลิ่นนี้…พริก?
「คาซะฮานะ! มีอะไร, คาซะฮานะ?!」
คามูโระ ฮิซูกิที่รอดจากบอลลูนน้ำโดยการถูกดันไปข้างๆโดยพี่สาวของริกกะ, เข้าหาพี่สาวของริกกะที่คลานอยู่บนพื้น
「อ้า, นี่อาซาฮินะ เธอสั่งให้เราทำคามูโระ ฮิซูกิแต่เราทำสาวหูสัตว์ มันใช้งานได้ดีอย่างไรก็ไม่รู้ เอ๋? อย่างที่คาดเหรอ? อุฟุฟุ, อย่างที่คาดกับยูกะนักกลยุทธ์ของเรา」
อาซาฮินะสื่อสารระหว่างที่มองพี่สาวของริกกะที่คลานอยู่บนพื้น
เธอคุยกับยูกะ?
ผมไม่เห็นยูกะรอบๆ
「ยูกินะ! อันที่หนึ่งและที่สอง, จากนั้น ที่ห้าและที่หกーใครสน แค่โยนมันให้หมดเลย!」
「โอเค!」
ยูกินะตอบที่อาซาฮินะตะโกน จากนั้นโยนบอลลูนน้ำที่ละอันทีละอันจากตำแหน่งที่สูง
「คาซะฮานะ!」
คามูโระ ฮิซูกิยื่นมือไปหาพี่สาวของริกกะที่คลายอยู่บนพื้นและปกป้องเธอจากบอลลูนน้ำ
พ่ะช่าน, พ่ะช่าน, บอลลูนน้ำแตก จากนั้นー
「หืม?…มันเหม็น!」
กลิ่นแปลกๆได้ลอยอยู่
กลิ่นหวานๆมากเกินไปนี้มันอะไร, น้ำหอมเหรอ?
ไม่, มีน้ำหอมแต่มันดูเหมือนมีอย่างอื่นผสมอยู่ด้วย
อย่างไรก็ตาม, บริเวณนี้ถูกเติมเต็มไปด้วยกลิ่นที่ไม่นาพอใจมากในทันที
ใครจะคิดว่าพวกเขาจะฆ่าตาและจมูกของพี่สาวริกกะ
เข้าใจแล้ว, เข้าใจแล้ว ความสามารถที่เหนือกว่าความรู้ของมนุษย์ นั้นไม่ได้ไร้เทียมทาน นั่นคือที่ผมบอกอาซาฮินะไปเมื่อวาน
ถ้าคุณได้เตรียมการ, คุณสามารถเอาชนะเธอโดยไม่ต้องดิ้นรนมาก
เพราะความเร็วของพวกเขายอดเยี่ยมเกินไป, ไม่, มันดีเกินไปจนมันกลายเป็นจุดอ่อนด้วย
ยกตัวอย่างเช่น วาซาบิ และมัสตาร์ดจะมีการกระตุ้นที่หาที่เปรียบเทียบไม่ได้เมื่อเทียบกับมนุษย์
กลิ่นที่ออกมาจากน้ำหอมคืออีกตัวอย่าง, มันจะไม่จบแค่จมูกงอ
งั้น, อะไรที่สร้างความผิดปรกติให้พี่สาวริกกะล่ะ? พวกเขาทำบางอย่างแน่ แต่พวกเขาทำอะไร?
「อย่างสุดท้าย, ยูกินะ! ดึงเชือกในกระเป๋าเธอด้วยพลังทั้งหมดและเทข้างในออกมา!」
「โอเค!」
ยูกินะรับคำสั่งจากอาซาฮินะ, ดึงเชือกที่ออกมาจากกระเป๋าหมูสีชมพู ทันทีต่อมาー
「อออู้?!」
เสียงที่ไม่น่าพึงพอใจที่เข้มข้น ดังก้องอย่างคมกริบ
เสียงเตือน? มากกว่านั้น, เครื่องเตือนจำนวนน่าทึ่งได้ดังทับซ้อนกัน, มันสร้างเสียงที่น่ากลัว
ต้นทางของมันคือกระเป๋าหมู ยูกินะเปิดกระเป๋าที่เธอถือและเทข้างในออกมา
เครื่องเตือนพกพาได้ออกมาจากกระเป๋า
เครื่องเตือนจำนวนมากดังขึ้นไปอีกเมื่อนำออกมาจากกระเป๋า, เสียงได้สะท้องกำแพงของโรงงานร้าง, ทับซ้อนกัน, มันกลายเป็นเสียงที่แย่มาก
หัวของผมเหมือนจะแตก
ผมจับหูของผมคิดอย่างนั้น แต่นั่นเป็นแค่ความกังวลเดียวของผม ที่มีความสามารถในการฟังเสียงปรกติของมนุษย์ พี่สาวของริกกะ ที่มีหูสัตว์ดูเหมือนว่าหัวของเธอได้แตกสลายจริงๆจากเสียงนั้น
「อ๊”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”า”」
เหมือนที่ผมคิด, พี่สาวของริกกะที่หมอบอยู่จับหูสัตว์ของเธอด้วยสองมือจากเสียงที่แยกหัวเธอออก
「คาซะฮานะ! มีอะไร, คาซะฮานะ! หยุดสับสนสิ! เธอเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดนะ รู้มัย!」
ปกป้องพี่สาวของริกกะ, คามูโระ ฮิซูกิเรียกเธออย่างสิ้นหวังแต่, มันไร้ความหวังยกเว้นคุณจะลบเสียงออก
พี่สาวของริกกะ ขยับไม่ได้, เหลือเพียงแต่คามูโระ ฮิซูกิ
แม้ว่าเธออ่านใจได้, เธอควรจะมีร่างกายของมนุษย์ที่ปรกติเหมือนผม งั้น, มันเป็นไปไม่ได้ที่จะสู้พวกเราสามคนในเวลาเดียวกัน
พูดอีกอย่างคือ “เช็คเมท”
คนพวกนี้ชนะ
「นี่อาซาฮินะ! แผนสำเร็จอย่างใหญ่โต! มันดังมากจนชั้นไม่ได้ยินเธอ ชั้นเลยจะวางสายละนะ!」
อาซาฮินะพูดออกมาโดยไม่สูญเสียเสียงไปกับเสียงหนวกหูที่ดังก้อง นำหูฟังในหูของเธอออกมา จากนั้นโยนมันทิ้งไป จากนั้นเธอจับไม้เบสบอลเหล็กด้วยสองมือและยิ้ม
「ใครจะฆ่าใครกัน? พูดนั่นหลังจากเธอฆ่าแล้วเหอะ!」
อาซาฮินะตะโกน, ถือไม้ด้วยสองมือ, เธอวิ่งไปหาสองคน
「ติดถุงมือ! ชั้นไปล่ะนะ!」
ยูกินะที่ยืนอยู่ในตำแหน่งที่สูงเหมือนเดิมใส่ถุงมือไร้นิ้วในมือของเธอ จากนั้นเธอกระโดดขึ้นอย่างมีความสุขในเสียงที่สูง
อีโง่ คู่ต่อสู้นั้นแข็งแกร่งกว่าริกกะ ไม่ว่าสัตว์ประหลาดจะอ่อนแอขนาดไหน, มันยังเป็นสัตว์ประหลาดอยู่ มันมีขีดจำกันในความโง่ที่จะสู้กับศัตรูแบบนั้นนะ
แต่ー
ฟุ, ฟุฟุ, ฟุฟุฟุ, คุคุคุ, ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า, คุคุคุ, ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า
「อ่ะฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า! สนุกเหี้ยๆเลยว่ะ! พวกสาวนั้นน่าสนใจมาก」
พวกเขาชนะอยู่ฝ่ายเดียวกับคนพวกนั้นที่ผมคิดว่าไม่มีวันชนะด้วยได้
พวกนั้นที่ไม่มีความสามารถพิเศษทำสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้
งั้น, ผมควรจะทำมันได้ด้วย
เพราะผมเป็นบางคนที่มี “สกิลไม่แฟร์”
ผมได้ใช้สิ่งนี้มาคนเดียว, ตลอดเวลา รู้ว่าความสามารถของผมเหมาะกับการ “สนับสนุน” ผมใช้มันคนเดียวโดยไม่ได้บอกใคร
แต่ตอนนี้, ผมควรจะใช้ความสามารถนี้ตอนนี้เลย
ใช้มันเป็นการ “สนับสนุน” คือหนทางที่จะแสดงคุณค่าที่แท้จริงของความสามารถนี้
ว่าความสามารถเอ็กซ์เรย์นั้นมันเหนือกว่าที่ผมคิด
「ใช้งานความสามารถ!」
ผมตะโกนด้วยหัวใจและวิญญาน แต่ความสามารถไม่ถูกใช้งาน
「ใช้งานความสามารถ!」
ผมตะโกนด้วยหัวใจและวิญญาน แต่ความสามารถไม่ถูกใช้งาน
「ใช้งานความสามารถ!」
ผมตะโกนด้วยหัวใจและวิญญาน แต่ความสามารถไม่ถูกใช้งาน
「ใช้งานความสามารถ!」
ผมตะโกนด้วยหัวใจและวิญญาน แต่ความสามารถไม่ถูกใช้งาน
「ใช้งานความสามารถ!」
ผมตะโกนด้วยหัวใจและวิญญาน แต่ความสามารถไม่ถูกใช้งาน
「ใช้งานความสามารถ!」
ผมตะโกนด้วยหัวใจและวิญญาน แต่ความสามารถไม่ถูกใช้งาน
「กูบอกให้มึงใช้งานไอเหี้ยเอ้ย!」
ผมจะตะโกนจนเส้นเลือดฉีก, ไม่, ผมจะฉีกมัน
ผมต้องการมันตอนนั้ ผมต้องการมันตอนนี้ ขอร้องล่ะ, ใช้งานได้แล้ว
ผมเห็นจุดสีขาวในความมืดมิด
ดาวตกจำนวนนับไม่ถ้วนได้เข้ามาใกล้ผม
โลกสีขาว
โอ้, เข้าใจแล้ว ผมไม่ได้เสียความสามารถไป
ความสามารถของผมมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก
มันไม่เกี่ยวข้องกับไม่มีชีวิตหรือสิ่งมีชีวิตตั้งแต่แรก
ตอนนี้ผมมาคิดถึงมัน, นั่นใช่แล้ว
ผมคิดว่าความสามารถเขาใจพื้นที่ทะลุได้แค่สิ่งไม่มีชีวิต แต่ผมสามารถเจาะทะลุสิ่งที่ผมไม่ควรจะเจาะหลายครั้ง
ต้นไม้นั้นมีชีวิต ไม่กระดานที่ใช้สำหรับกำแพงและพื้นก็มีชีวิต
นอกจากนั้น, มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมาก ความสามารถผมทำให้นั่นโปร่งใส
เหตผลคือเพราะผมไม่รู้มัน
ทุกอย่างเป็นแค่ความประทับใจที่ผิด คิดว่ามันถูก, ผมสร้างข้อจำกัดให้ความสามารถของผมเอง
แม้ว่าผมพยายามจะเปิดความสามารถของผม, ผมได้ทำแต่การจำกัดตัวเอง
เพื่อไม่ให้เห็นสิ่งที่ผมไม่อยากจะเห็น เพื่อไม่ให้เห็นจิตใจของคน
แต่, ผมพึ่งความสามารถของผม
ผมพึ่งกับความสามารถที่ผมกลัว
แม้จะสร้างข้อจำกัดให้กับตัวเอง, ผมยังพึ่งกับความสามารถผม
นั่นทำไม, ทุกอย่างมันครึ่งๆกลางๆ
ตลอดมาผมได้ใช้งานความสามารถที่มันยังไม่สมบูรณ์เพราะความเชื่อของผม
แต่หลังจากเจอมารินะ, ยูกะ, ยูกินะ, ผมค่อยๆเอาข้อจำกัดนั้นออก แต่, ความกลัวได้ใส่ข้อจำกัดเขาไปบนความสามารถผมด้วยกำลัง ดังนันมันเป็นการดึงกันอยู่
ความสามารผมไม่ได้ถูกจำกัดจากการที่มีข้อมูลมากเกินไป ผมได้จำกัดตัวเองด้วยกำลัง
จากนั้นผมพยายามจะทิ้งความสามารถผมเมื่อวานนี้
ผมพยายามจะเห็นโลกอย่างที่มันเป็น
ผมพยายามจะเห็นมารินะอย่างที่เธอเป็น
ผมตัดสินใจจะมี “ความแน่วแน่” ที่จะยอมรับทุกอย่าง
ผมคิดว่าทุกอย่างมันจะโอเคไม่ว่าผมจะเห็นอะไร
ผมเตรียพร้อมที่จะเห็นทุกอย่าง
เมื่อผมโอบกอดเธอเมื่อวานนี้
ผมไม่คิดว่าผมเชื่อเธอได้
ถ้าเธอหักหลังผม, มันช่วยไม่ได้ ผมคิดอย่างนั้นว่ามันไม่สำคัญแม้ว่าเธอจะทรยศผม
นั่นจึงทำให้ความสามารถผมตกอยู่ในสถานะการเตรียมการ
ที่จะเปิดทุกอย่างของความสามารถผม
โอ, งั้นนี่คือโลก ผมเห็นทุกอย่างแล้ว
「ใช้งานความสามารถ」
ไปด้วยกันกับเสียงพึมพำ, ผมเห็นโลกของดวงไฟนับไม่ถ้วน
ตอนนี้, ไม่มีอะไรที่มองไม่เห็น
「โอ้, ชั้นเข้าใจแล้ว คามูโระ ฮิซูกิ ความสามารถของชั้นเหนือกว่าของเธอ ความสามารถของเธอนั้นเล็กมาก」
ความสามารถที่จะเห็นผ่านทุกสิ่ง
ความสามารถที่จะเห็นสิ่งที่ผมกลัวมากที่สุด
นั่นใช่แล้ว, ความสามารถที่จะเห็นทะลุจิตใจ
คามูโระ ฮิซูกิ ความสามารถของเธอที่อ่านใจไม่ได้ทรงพลังเกินไปเลยซักนิด
ถ้าเธออยากจะเอาชนะผมตอนนี้, เธอต้องเอาหุ่นยนต์ที่ไม่มีหัวใจมา
อย่างไรก็ตาม, มันไร้ความหมายยกเว้นมันจะควบคุมระยะไกล
「อาซาฮินะ! ยูกินะ! ถอยออกมา, อย่าบ่น! พวกเค้าไม่ใช่ศัตรูอีกต่อไปแล้ว!」
ผมบอกสองคนที่วิ่งไปหาคามูโระ ฮิซูกิและพี่สาวของริกกะ
สองคนตอบสนองกับเสียงของผมจากนั้นหยุด, จากนั้นพวกเขามองข้างมา จากนั้น, กระโดดเพื่อสร้างระยะ
โอเค โอเค, มันดีที่พวกเขาเชื่อฟัง
ความสามารถเอ็กซ์เรย์ของผมยังมีชีวิตและดีอยู่ ความสามารถเข้าใจพื้นที่และ เอ็กซ์เรย์ตัวมนุษย์ได้รวมกันและมันใช้งานอย่างมันคง แล้วเหนือไปกว่านั้น, ผมสามารถมองผ่านใจได้
คามูโระ ฮิซูกิ และ คาซะฮานะที่พยายามจะต้อต้านเรา ไม่ใช่ศัตรูสำหรับผมอีกต่อไป
แล้วก็, อาซาฮินะ, เธอรักผม หัวใจของเธอเต้นทุกครั้งที่ผมสั่งเธอ, นั่นน่าขยะแขยง
แล้วก็, ยูกินะ, เธอไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ พยายามคิดซักนิดนึงนะได้มั้ย?
「ระยะใช้งานของความสามารถของเธอประมาน 1.5 เมตรในรัศมี มากกว่านั้น, มันไม่ได้เห็นใจทั้งหมด แต่เชื่อมต่อจุดที่เป็นเศษเสี้ยวที่เธอเห็นในใจ, จากนั้นหลอกศัตรูว่าเธอเห็นทุกอย่าง คามูโระ ฮิซูกิ นั่นความสามารถของเธอ」
มองทะลุใจของคามูโระ ฮิซูกิ, รายละเอียดของความสามารถของเธอได้ชัดเจน
ระยะใช้งานความสามารถปัจจุบันของผมรัศมี 15 เมตร มากกว่านั้น, มันเป็นไปได้ที่จะเห็นล่วงหน้าทุกอย่าง
ประสิทธิภาพของความสามารถของพวกเราต่างกันเกินไป
「แล้วก็, คาซะฮานะ ชั้นมีความเข้าใจผิดครั้งใหญ่ ไม่, บางทีริกกะก็เข้าใจมันผิดด้วย เธอถูกทำให้คิดว่าทักษะของเธอสูงกว่าของริกกะ, จริงๆแล้ว, มันต่ำกว่า」
เธอได้ถูกหลอกอย่างสมบูรณ์
จำนวนความสามารถที่ครอบคลุมของริกกะนั้นสูงกว่ามาก แต่, คาซะฮานะ ใช้ความสามารถของเธอได้ดี เธอเลยเอาชนะริกกะได้
ไม่, ริกกะได้ถูกครอบงำโดยความคิดที่ว่า “ชั้นไม่มีวันจะเท่าเทียมกับพี่สาวชั้น” ตั้งแต่เธออายุน้อย
เธอพูดว่า “เลือดนั้นเข้ม” แต่จริงๆแล้วมันเหมือนกับ “ฟอสซิล”
ภาพลักษณ์ของริกกะที่ไม่ได้โดดเด่นไปกว่ามนุษย์ คือผลของการพัฒนาที่จะอยู่ร่วมกับสังคมที่ทันสมัย, คาซะฮานะเป็นอนาล็อกที่ไม่สามารถพัฒนาได้
สั้นๆก็คือ, คาซะฮานะคือความล้มเหลว
ยังไงซะ, ผมเข้าใจความรู้สึกของเธอ ไม่มีทางที่เธอจะยอมรับว่าเธอด้อยกว่าน้องสาวของเธอ
ผมคิดว่านั่นมันน่าสมเพช มันดูเหมือนมันจริงที่พวกเขาเสียแม่และพี่สาวน้องสาวอันเป็นที่รักไป
แต่คุณเห็นมั้ย, นั่นคือนั่น, นี่คือนี่
เธอหาเรื่องสู้กับผม นั่นคือทั้งหมด
แต่, ผมฆ่าสองคนนี้ไม่ได้ มันจะเป็นปัญหาถ้ามันถูกเปิดเผย
งั้น, ผมจะปล่อยพวกเขาไป
พวกเขาไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไปแม้ว่าพวกเขาหนีได้
คามูโระ ฮิซูกิไม่มีใครอีกนอกจากคาซะฮานะ และที่คาซะฮานะพูดเกี่ยวกับการเชื่อฟังคนที่เอาชนะเธอได้ ดูเหมือนจะเป็นความจริง
หัวใจของคาซะฮานะยังไม่แตกสลาย แต่เรามีริกกะ และมีผมที่เห็นทุกอย่าง
ถ้าผมสามารถฝึกริกกะได้อย่างถูกต้อง, พวกเขาจะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป
มีวิธีที่จะทำให้คาซะฮานะใจสลาย และพาเธอมาฝั่งเราแต่กรณีนั้น คามูโระ ฮิซูกิผู้ที่เสียทุกอย่างไปอาจจะบ้าไป
นั่นจะมีปัญหาเยอะ ถ้าเธอได้บ้าไปมันจะมีปัญหามากที่สุด
คามูโระ ฮิซูกินั้นได้บ้าไปแล้วแต่มันดีกว่าที่จะไม่ทำให้เธอบ้าหนักกว่าเดิม
งั้นปล่อยการชนะหรือพ่ายแพ้ให้คลุมเครือ ถ้าวิธีนั้น, พวกเขาจะยังได้เก็บเกียรติของพวกเขาไว้ และถอยไปอย่างง่ายดายได้
แต่ถ้าพวกเขายังคิดจะติดอยู่กับเราอยู่อีก, ผมจะขยี้พวกเขาอย่างสมบูรณ์แบบ
อย่างทั่วถึง, และไร้ความปราณี
「มากลับกันเถอะ!」
เรียกอาซาฮินะและยูกินะ, ผมหันหลังจากนั้นเริ่มเดิน
อาซาฮินะและยูกินะ ดูเหมือนจะไม่เห็นด้วย แต่พวกเขาได้เริ่มเดินตามคำสั่งผม แล้วก็ー
ーสั่งฉันอย่างเข้มแข็ง ถ้าเธออยาก, ตีก้นฉันด้วย เอ๋? นายอยากจะใส่นิ้วเขาไปในรูหลังฉันเหรอ? เห้อ, ไอโง่ ♥ ฮ่าา ♥ ฮ่าา
ーผมสงสัยว่าโมทาโร่จะมีเซ็กส์กับผมมั้ยเมื่อเรากลับไป
คือที่พวกเขาคิด
ปล่อยยูกินะไว้ลำพังก่อน, เฮ้, อาซาฮินะ, ผมข่มขืนเธอนะ ผมขโมยความบริสุทธิ์และแตกข้างในเธอ ไม่ใช่ว่าเธอควรจะมีความแค้นกับชั้นเหรอ
แทนที่จะอย่างนั้น, เธอชอบถูกเล่นเข้าไปในรูหลังจริงๆ จากก้นบึ้งของหัวใจเธอเลย
พูดสิ่งนั้น, เครื่องเตือนนั้นน่ารำคาญผมเลยอยากออกไปจากที่นี่ให้ไวที่สุดเท่าที่ทำได้
ด้วยสิ่งนั้นอยู่ในใจ, ผมหยุดและมองไปข้างหลัง
คาซะฮานะได้ขดตัวและสั่น, และคามูโระ ฮิซูกิปิดเธอเพื่อปกป้องเธอ
คาซะฮานะดูเหมือนจะทำอะไรไม่ได้ แต่คามูโระ ฮิซูกิต่างออกไป
เธออยู่ในสภาวะที่เธอเคลื่อนไหวได้ถ้าเธออยากทำ แต่, เธอไม่ทำ
เธอแค่เรียกชื่อผมในใจของเธอ, ร้องไห้
「โมตะ-คุง!」
ออกมาจากโรงงานร้าง, ยูกะได้เข้ามา
เธอมีหูฟังอยู่ที่หูเธอและกล้องส่องทางไกลที่คอเธอ
ผมเห็นทะลุหัวใจของยูกะที่มาแต่ ข้อมูลที่ได้มันเป็นเศษเสี้ยวมากๆ
เหมือนกับอาซาฮินะ และยูกินะ, ยูกะไม่ได้ดูเหมือนจะรู้รายละเอียดของแผนการด้วย
จริงๆเลย, พวกเขาคิดอะไรบางอย่างที่น่าขันจริงๆ
「โมตะ-คุง! ถ้าไม่มีอะไรแล้ว, กลับทันทีเลยเถอะ!」
ยูกะที่เกือบจะร้องไห้, กอดผม, เธอกรีดร้องอย่างเสียดแทง
ผมรู้แม้ว่าเธอไม่พูดมัน
มีบางคนยังอยู่ที่ฐานทัพ, เก็บความต้องการของเธอที่จะพุ่งมาที่นี่อย่างสิ้นหวัง
「มารินะ-จังคือー」
หยุดปากที่ร้องของยูกะด้วยนิ้วของผม
อย่างที่ผมพูด, เธอไม่จำเป็นต้องพูดมัน
「ยาเระ ยาเระ」
ถอนหายใจออกมา, ผมมองขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วเกาหัวของผม
ท้องฟ้าสีฟ้าที่พร้อมเมฆสีขาวดั่งหิมะ
ผมเหนื่อย, ไม่มีทางที่ผมจะไปโรงเรียนได้ ผมจะกลับไปที่บ้านก่อนตอนนี้, อาบน้ำร้อนๆ แล้วก็นอน
และเมื่อผมตื่นขึ้นー
「ไปกินยากินิกุกันป่าว?」
ผมเดินระหว่างพึมพำอย่างนั้น
โอ้, พูดสิ่งนั้น, เราจะไปที่ร้านกินได้ไม่อั้น
เมื่อบ้านของผมได้เข้ามาอยู่ในสายตา มารินะยืนตรงหน้าบ้านเห็นผม และวิ่งออกมาระหว่างที่ร้องไห้
ーซูซูฮาระ-ซัง! ยินดีต้อนรับกลับมา!
ผมสามารถเห็นเสียงของหัวใจ ขณะที่มารินะมาหาผมโดยไม่มองด้านข้าง
จากนั้น, ผมโดนกระแทกจากมารินะและเธอร้องไห้เหมือนเด็ก
เห็นทะลุใจของมารินะ, รายละเอียดของแผนวันนี้ได้ชัดเจน
มารินะเป็นคนที่วางแผน เมื่อวาน, หลังจากที่ผมหลับนอนกับมารินะอย่างมากมาย, เธอลงไปที่ชั้นหนึ่งเมื่อเธอยืนยันว่าผมหลับ จากนั้นเธอรวามทุกคนเพื่อประชุมแผน
คามูโระ ฮิซูกิมีความสามารถที่จะควบคุมจิตใจ
แผนได้ถูกตั้งในความคิดนั้น
มารินะ, คิซารากิ, และโลลิฮินะ เป็นคนที่รู้ไส้ในของแผนการนั้น
อาซาฮินะ, ยูกะ และ ยูกินะ ถูกแต่งตั้งเป็นหน่วยปฏิบัติการและได้ออกจากการประชุมแผน
พวกเขาไม่ได้บอกไส้ในของแผนให้กับหน่วยปฏิบัติการ โดยการทำอย่างนั้น, ถ้าพวกเขาได้อยู่ภายใต้การควบคุมของคามูโระ ฮิซูกิในโอกาสใดๆ, มันไม่มีความอันตรายที่จะรู้ไส้ในของแผน
แม้ว่าพวกเขาไม่สบายใจที่จะใส่ยูกะเข้าไปในหน่วยปฏิบัติการ, ผู้หญิงสามคนจำเป็นต่อหน่วยหนึ่ง ถ้ายูกินะไม่ไหว, ที่เหลือจะเป็นคิซารากิและโลลิฮินะ ยกเว้นผู้บัญชาการคือมารินะ
ความสัมพันธ์ของคิซารากิกับผมนั้นตื้น, โลลิฮินะไม่เหมาะกับหน่วยปฏิบัติการ
ในกรณีนั้น, ไม่มีทางเลือกนอกจากใส่ยูกินะเข้าไปในหน่วยปฏิบัติการ, หรือทำให้หน่วยปฏิบัติการมีแค่สองคน
อย่างไรก็ตาม, มารินะเห็นทะลุความกล้าหาญและพลังงานของยูกินะ นั่นทำไมเธอใส่ยูกินะเข้ามาในหน่วยบฏิบัติการ และการตัดสินใจของมารินะนั้นถูกต้อง
ยูกินะแสดงผลงานมากกว่าที่คาด
แล้วก็, มารินะคิดว่าความสามารถของคามูโระ ฮิซูกิคือควบคุมจิตใจแต่จริงๆแล้วมันคืออ่านใจ
ยังไงซะ, ผมคือคนที่พูดมันว่าความสามารถของคามูโระ ฮิซูกิคือควบคุมจิตใจ
อย่างไรก็ตาม, มารินะได้สร้างแผนต่อต้านการควบคุมจิตใจ
แล้วก็, เธอคาดว่าคามูโระ ฮิซูกิมีพวกที่มีความสามารถเดียวกันกับริกกะ
มันดูเหมือนเธอเตรียมเพื่อสิ่งที่แย่ที่สุดแต่มันแจ็คพอตแตก
มารินะและคิซารากิไปทีโรงงานรีไซเคิลที่เปิดในตอนเที่ยงคืนเพื่อเตรียมอุปกรณ์สู้กับริกกะ
ระหว่างนั้น, โลลิฮินะที่อยู่ที่บ้านทำระเบิดบอลลูนน้ำ
มารินะก็ไม่รู้ข้างในของบอลลูนน้ำด้วย แต่ตัวของคาซะฮานะพูดมันด้วยตัวของเธอ
พี่สาวเหมือนกับน้องสาว ผมไม่ควรให้พี่สาวน้องสาวคู่นี้ทำอาหาร
มารินะและคิซารากิซื้อกล้องส่องทางไกลและหูฟัง จากนั้นอุปกรณ์เช่นยากำจัดศัตรูพืชและเครื่องเตือน, จากนั้นกลับมารวมกลุ่มกับโลลิฮินะ และประชุมแผนต่อไปจนถึงเช้า
คิซารากิเป็นพนักงานของฐานทัพและโลลิฮินะเป็นเลขาเหตุผลส่วนใหญ่คือเพื่อตัวโลลิฮินะเอง
ถ้ายูกินะไปที่ตำแหน่งในฐานะหน่วยปฏิบัติการ, โลลิฮินะอาจจะลืมตัวของเธอเอง โลลิฮินะถูกมอบตำแหน่งเพื่อเลี่ยงสิ่งนั้น
เธอได้ทำหน้าที่เธอสำเร็จ เธอถูกกล่อมว่ามันจะนำไปซึ่งการปกป้อกยูกินะ
เช้า, ยูกินะติดอุปกรณ์กำจัดศัตรูพืชกับเสื้อยูกินะ
ยูกินะไม่รู้เกี่ยวกับมันเพราะอุปกรณ์ได้สร้างเสียงอัลตร้าซาวด์ที่ทรงพลัง ที่ได้ยินด้วยหูมนุษย์ไม่ได้
คาซะฮานะได้ผิดปรกติคือข้อพิสูจน์ว่าอุปกรณ์มีประสิทธิภาพ
มากกว่านั้น, มันดูเหมือนว่าอุปกรณ์สร้างเสียงอัลตร้าโซนิค ได้ซ่อนการแทรกซึมของยูกินะ ผ่านความสัมผัสที่ไวกว่าปรกติของคาซะฮานะ
อาซาฮินะ และ ยูกินะ เป็นหน่วยปฏิบัติการที่จะต้องเผชิญหน้าตรงๆ
เหมือนกัน, ยูกะอยู่ในหน่วยเดียวกันแต่เธอไม่ได้ทำร่วมกัน, เธอได้เฝ้าดูสถานที่จากระยะไกล จากนั้นทำหน้าที่เป็นท่อสื่อฐานทัพและหน่วยปฏิบัติการ
มีแค่พวกนั้นที่อยู่ในฐานทัพรู้ไส้ในของแผนการ ในกรณีของเหตุฉุกเฉิน, ไส้ในของแผนการจะต้องผ่านยูกะ
ยูกะที่มาถึงตำแหน่งถือกล่องส่องทางไกลของเธอ และให้ข้อมูลกับฐานทัพถึงสิ่งที่เธอรู้ จากนั้นฐานทัพจะส่งคำสั่งให้มารินะจากข้อมูลที่ได้รับ, อาซาฮินะได้รับคำสั่งนั้น
มันเป็นส่วนที่ยากที่สุดนั้นทำไมยูกะถึงเป็นคนที่ถูกถามให้ทำมัน และยูกะสำเร็จหน้าที่เธออย่างสง่างาม
เธอพยายามจะเริ่มแผนจากคำสั่งให้ไปของมารินะแต่การพัฒนาที่คาดไม่ถึงเกิดขึ้น
ยูกินะได้ออกไปเร็วกว่าที่นัด
แต่ยูกินะที่แทรกซึมพร้อมใส่เครื่องทำเสียงอัลตร้าโซนิคได้มีผลสำเร็จ, มารินะรู้สึกตายมากกว่ามีชีวิต
แผนได้เริ่ม, และคามูโระ ฮิซูกิได้สับสนเพราะหน่วยปฏิบัติการไม่รู้แผนการ
สำหรับคามูโระ ฮิซูกิที่แค่อ่านใจได้แผนนี้คือบางอย่างที่เธออยากเลี่ยง
และแผนได้สำเร็จอย่างยิ่งใหญ่จนมันเป็นการชนะฝั่งเดียว
แล้วก็, มารินะในทางตรงกันข้าม
นั่นเป็นกุญแจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการดำเนินการนี้ ของคุณสิ่งนั้น, พวกเขาได้สรุปอย่างง่ายดายว่าความสามารถของคามูโระ ฮิซูกิคืออ่านใจ และพวกของเธอมีความสามารถเดียวกับริกกะ
นั่นคือ, การฟังบทสนทนาของผม
มารินะกลับไปที่ห้องผมบนชั้นสองในตอนเช้า จากนั้นซ่อนมือถือผมในกระเป๋าเสื้อ ระหว่างที่อยู่ระหว่างการโทรสาย จากนั้น, เธอได้ติดไมโครโฟนไร้สายบนคอเสื้อจากนั้น, นอนลงและแกล้งทำเป็นหลับ
ใครจะคิดว่าเธอแอบฟังการสนทนา ผมไม่รู้เลยซักนิด
มากกว่านั้น, เมื่อผมตื่นขึ้นและเห็นยูกะระหว่างเดินลงจากชั้นสอง นั่นก็ไม่ใช่เรื่องบางเอิญ เพิ่มเติมจากนั้น, มันดูเหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นกับอาซาฮินะระหว่างอาหารเช้าก็เป็นบทที่มารินะมอบให้
ผมไม่สงสัยว่ามารินะและยูกะจะงอแงเกี่ยวกับการจะมาด้วย ไม่, ผมคิดว่าเค้าจะร้องแน่
แต่กระนั้น, แม้ว่าไม่มีใครที่ห้ามผมไว้, มันทำให้ผมรู้สึกไม่สบายใจ นั่นทำไมมารินะให้ผมเห็นยูกะและอาซาฮินะ และให้ผมกล่อมพวกเขา
ผมคิดว่ามารินะหลับอยู่, และผมคิดว่าผมกล่อมยูกะและอาซาฮินะได้
แต่, ทั้งหมดมันเป็นบทบาท
นั่นหมายถึงผมแค่ได้อยู่ภายใต้แผนของมารินะ
ช่างเป็นผูหญิงที่น่ากลัว
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นการชนะอย่างสิ้นเชิงของมารินะ
แล้วก็, อะไร? คิซาระกิ และ โลลิฮินะ ทำเต็มที่ด้วย
ยังไงซะ, ผมติดค้างพวกเขา
แต่, อาซาฮินะ, เธอไม่ไหวเลย
พูดสิ่งนั้น, ความสามารถอ่านใจ? ช่างเป็นความสามารถที่มหัศจรรย์ที่ผมได้
「ชั้นดีใจจริงๆที่ซูซูฮาระ-ซังโอเค นั่นอย่างเดียวก็เพียงพอแล้ว」
คือที่มารินะพูดระหว่างที่กอดผม ใจของเธอพูดー
ーเร็ว ♥ เข้า ♥ แล้ว ♥ ทำ ♥ น้องหนู ♥ ของ ♥ ฉัน ♥
คือที่เธอคิด
มารินะได้ลามกจริงๆ
ยังไงซะ, ผมเป็นคนฝึกเธอให้เป็นแบบนั้น
พูดถึงแล้ว, ยูกะー
ーอาบน้ำ ♥ อาบน้ำกับโมตะ-คุง ♥ เค้าสัญญากับชั้น ♥ มารินะ-จังเข้าไปไม่ได้ ♥ ฉันอยากจะดูดเจ้าหนูที่อร่อยของโมตะ-คุงด้วยปากของฉัน ♥ โมตะ-คุงดูน่ารักมากเมื่อเขาแตก ♥
เธอคิดอย่างนั่นระหว่างที่ยิ้ม
…งั้นยูกะก็เห็นผมแบบนั้น
และ, อาซาฮินะและยูกินะー
ーเพราะชั้นสวนรูหลังเช้านี้ มันถึงเวลาที่ต้องสวนรูหลังอีกครั้งแล้ว
ーเป็นมารินะ-เน่จังต้องดีแน่เลย ฉันก็อยากโอบกอดโมทาโร่ด้วย มันคือหน้าอกเหรอ?
นั่นคือที่พวกเขาคิด
ยูกินะนั้นโอเค, อาซาฮินะ, เธอไม่ไหวเลยจริงๆ
มันน่าสนใจที่จะอ่านใจ แล้วมันก็มีการใช้ได้หลายอย่าง
หลักๆคือ, เรื่องลามก
ยกตัวอย่างเช่น, รู้ว่าอาซาฮินะรักผมจริงๆ, ผมสามารถแหย่เธอได้มากมาย
อุมุ, มันน่าสนใจไม่ว่าคุณจะคิดเกี่ยวกับมันยังไง
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord