Chapter 171: ศัตรูที่แข็งแกร่ง
เมื่อผู้เล่นจากทั้งสองฝ่ายยืนอยู่ในสนามประลองคลื่นแห่งเสียงเชียร์ก็ทะลักออกมาจากฝูงชน ผู้ชมทั่วๆยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่นักเรียนของทั้งสามสถาบันต่างก็แทบจะคลั่ง
“โอ้พระเจ้า! ซูเย่ไปที่แปดใน 100 อันดับ! มีการกล่าวกันว่าครั้งหนึ่งเขาเคยสังหารทั้งทีมด้วยตัวเองและฉันก็ได้ยินมาว่าครั้งหนึ่งเขาเคยสํารวจวัตถุที่ตกทะเลด้วยตัวเองและกลับมาอย่างปลอดภัย”
เหอเสี่ยวยและคนอื่น ๆ หน้าซีด คู่ต่อสู้ของพวกเขาในเกมที่ 100 แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว
เซียบูฉางตะโกนว่า “ซูเย่ไปต้องเป็นหัวหน้าแน่ โอ้ซินหยูก็อยู่ที่นี่ด้วย!”
เฉินซึ่งไม่ได้มาจากสถาบันที่หนึ่งเขาจึงถามว่า “ซินหยูคือใครหรอ?”
หวังไปยอธิบายว่า “นักล่าอันดับที่ 33 ในรายชื่อ 100 อันดับแรก เธอแข็งแกร่งมากและดุดันพอ ๆกับเซียเสี่ยวจ้าน”
เหอเสี่ยวหยู่ชี้ไปที่อีกคน “ไม่ใช่แค่ซินหยูนะ เซียฉานก็อยู่ที่นี่เช่นกัน เขาอยู่ในอันดับที่ 41 ใน 100 อันดับแรก”
เจียงน่านมาดู “ผู้ชายผอม ๆ คนนั้นเหรอ? เขาเป็นนักเกราะหรือเปล่า”
“ไม่ เขาเป็นนักรบวิญญาณ”
เจียงน่านตกใจ “เขาผอมมาก! คุณแน่ใจหรอว่าเขาเป็นนักรบวิญญาณ”
เหอเสี่ยวยูกล่าวอย่างค่อนข้างอิจฉา “ว่ากันว่าเขาเป็นนักรบวิญญาณโดยกําเนิด เขามีสัตว์วิญญาณที่แปลกใหม่ปลาครีบดาบแดงที่ปกคลุมไปด้วยมีด เขามีอีกชื่อหนึ่งในสถาบันที่หนึ่ง …ราชามีด..”
บนอัฒจันทร์ผู้ประกาศแนะนําคนที่เหลืออีกสองคน คนหนึ่งคือโจวหยูนักเกราะอันดับที่ 49 ใน 100 อันดับแรกอีกคนคือหยุนฉี เช่นเดียวกับหานเฟยเขาเป็นทั้งผู้เก็บเกี่ยววิญญาณและนักรบวิญญาณและอยู่ในอันดับที่ 69 ใน 100 อันดับแรก
บนสนามประลอง
ลู่เสี่ยวไปขมวดคิ้ว “ฉันจะลองสู้กับซูเย่ไป เสียวจ้านคุณสามารถจัดการกับนักล่าของพวกเขาได้มั้ย?”
เซียเสี่ยวจานเขย่าผมหางม้าของเธอ “ปล่อยให้ฉันจัดการเอง แม้ว่าเขาจะอยู่ในอันดับที่ 33 ใน 100 อันดับแล้วยังไงล่ะ? 100 อันดับแรกไม่ใช่การแสดงความแข็งแกร่ง”
หานเฟยพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเขามีผู้เก็บเกี่ยววิญญาณเช่นเดียวกับฉัน! เขายังเป็นทั้งผู้เก็บเกี่ยววิญญาณและนักรบวิญญาณ…ลืมเขาดูไม่อ่อนแอเลยนะ”
ลู่เสี่ยวไปเห็นด้วย “อย่าดูถูกคู่ต่อสู้ของคุณล่ะ อย่าลืม พวกเขาเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสูง
หานเฟยแสยะยิ้ม “แบบนี้ค่อยท้าทายหน่อย”
ทุกคน: “…”
จางซวนหยูเหงื่อออกเล็กน้อย “นักรบวิญญาณของพวกเขาแข็งแกร่งมาก ฝากผู้ชายคนนี้ไว้กับฉัน แต่ฉันจะ ช่วยพวกคุณไม่ได้นะ”
เลอเหรินกวงดูจริงจัง “คราวนี้ฉันจะอยู่กับเสี่ยวไป”
เมื่อบรรยากาศถึงจุดเดือดผู้ประกาศก็ตะโกนว่า “เริ่มการประลองได้”
“ผสาน”
ทุกคนหลอมรวมกับสัตว์วิญญาณของพวกเขาทันที่ยกเว้นสองคน หนึ่งคือซูเย่ไปเขาเรียกแมงมุมขนาดใหญ่ที่มีความยาวแปดเมตร
ผู้ชมต่างอ้าปากค้าง
“แมงมุมราตรีทมิฬงั้นเหรอ?”
ดอกไม้สีฟ้าขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากพื้นดินผสานรวมกับลู่เสี่ยวไปและเงาของมันก็ดูเหมือนจริงมาก
หัวหน้าของทั้งสองฝ่ายเรียกสัตว์วิญญาณของพวกเขาออกมาทันที ซึ่งทําให้เหล่าคนดูต่างตกตะลึงพวกเขาไม่เคยเห็นสัตว์จิตวิญญาณแปลกใหม่เหล่านี้มาก่อน!
ก่อนที่จะมีฝ่ายใดทําการโจมตีพื้นก็แตกออก เถาวัลย์จํานวนมากพุ่งขึ้นมา แต่ทันใดนั้นเถาวัลย์เหล่านั้นก็ถูกพันด้วยใยแมงมุม และเถาวัลย์ก็ค่อยๆสลายไป
ซูเย่ไปยิ้มในช่วงเวลาต่อมาตาข่ายขนาดยักษ์ตกลงมาจากท้องฟ้าและปกคลุมไปทั่วทั้งเวที
“ใบมีดไร้เงา…”
เซียเสี่ยวจานโจมตีและทันใดนั้นก็มีเงามืดนับไม่ถ้วนสะบัดอยู่รอบ ๆ ตาข่ายขนาดใหญ่และตัดตาข่ายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในพริบตา
นักล่าซินหยูมองไปที่เซียเสี่ยวจ้าน “ฉันสงสัยว่ากุ้งเงาของคุณจะแข็งแกร่งกว่ากุ้งวิญญาณของฉันหรือเปล่านะ”
จากนั้นซินหยูก็กลายเป็นเงาที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า มันลอยอยู่ในอากาศและมุ่งตรงไปที่เซียเสี่ยวจานเมื่อเซียเสี่ยวจานโจมตีทุกคนก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าใบมีดตัดผ่านร่างกายของมันแต่ไม่สามารถทําร้ายมันได้เลย
“พายุเงา”
เซียเสี่ยวจานกลายเป็นเงาและยิงมีดเงาหลายร้อยเล่มไปที่เงาของซินหยู
ใบหน้าของซินหยูเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่ทันใดนั้นเงาของเธอก็คว้าไปที่เซียเสี่ยวจ้านมันเหมือนกับว่าเธอกําลังจะจับวิญญาณของเซียเสี่ยวจ้านแทนที่จะเป็นเงาของเธอ
เซียฉานนักรบวิญญาณของทีมสถาบันที่หนึ่งกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ดุร้ายว่า “ดูเหมือนคุณจะแข็งแกร่งกว่าที่ฉันคาดไว้มากนะ อย่างไรก็ตามอะไรทําให้คุณคิดว่าคุณซึ่งเป็นปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่ขั้นต้นสามารถขัดขวางเราได้? คุณไม่ไร้เดียงสาไปหน่อยเหรอ?”
เซียฉานคํารามและมีหนามคล้ายดาบจํานวนมากงอกขึ้นบนร่างกายของเขา รอบตัวของเขามีดาบขนาดเล็กหลายร้อยเล่มลอยอยู่
จางซวนหยขมวดคิ้ว “หานเฟย”
วงกลมรวบรวมวิญญาณปรากฏขึ้นที่ใต้เท้าของหานเฟยทันทีและคลื่นพลังวิญญาณก็หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของจางซวนหยู คลื่นโหมกระหนก็ปรากฏขึ้นในสนามประลองโดยมีจางซวนหยูยืนอยู่บนยอดคลื่นทันใดนั้นฉลามตัวใหญ่กระหายเลือดที่มีความยาวถึงเจ็ดหรือแปดเมตรก็ปรากฏตัวขึ้น ฟันที่แหลมคมและใบหน้าที่ดุร้าย ทําให้ผู้ชมหลายคนหวาดกลัว
ผู้ชมต่างประหลาดใจ “นี่มันสัตว์ทางวิญญาณแบบไหนกัน? ทําไมฉันไม่เคยเห็นจางซวนหยใช้มาก่อนเลย”
“แต่ครั้งนี้คู่ต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งเกินไป!”
จางซวนหยยื่นเบ็ดของเขาออกจากน้ําทะเลและโบกขึ้น เสาน้ําขนาดใหญ่ยาวหลายสิบเมตรก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าแล้วพุ่งลงมาอย่างรวดเร็ว ภาพทักษะการต่อสู้ของเขาดีกว่าที่เซียฉานจินตนาการไว้มาก
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันใบดาบหลายร้อยเล่มก็มาบรรจบกันและหมุนไปและในไม่ช้าเสาน้ําก็สลายไป
จางซวนหยูตะโกน “ระเบิดวิญญาณ…”
ทันทีที่เขาตะโกนใยแมงมุมก็พุ่งไปทุกทิศทางลู่เสี่ยวไป พยายามป้องกันจางซวนหยทันที อย่างไรก็ตามใยแมงมุมแทงทะลุเถาวัลย์เข้ามา
หานเฟยขว้างมีดคู่ของเขาอย่างรวดเร็ว“ใบมีดหมุน”
มีดสองเล่มหมุนวนอย่างรวดเร็วตัดใยแมงมุมออก
หยุนฉีผู้รวบรวมวิญญาณของฝ่ายตรงข้ามหัวเราะเยาะ “คุณกล้าไปช่วยเพื่อนร่วมทีมได้อย่างไรเมื่อคุณต่อสู้กับฉันอยู่ รังสีเปลวเพลิง”
หานเฟยจําได้ว่าสัตว์ร้ายทางจิตวิญญาณของหยุนฉีคือกุ้งเพลิงซึ่งค่อนข้างเหมือนกับหนูแดงของเหอเสี่ยวยูก็เป็นสัตว์วิญญาณประเภทไฟเช่นกัน อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่ามันจะแข็งแกร่งกว่าหนูแดงในด้านพลังโจมตีเปลวไฟลามไปบนใยแมงมุมที่พันไว้ จากนั้นฉากที่น่าขนลุกก็ปรากฏขึ้นในเวทีทั้งหมดโดยที่ใยแมงมุมเพลิงนับพันโจมตีเถาวัลย์สีน้ําเงินอย่างบ้าคลั่ง
หานเฟยพุ่งตรงไปที่คู่ต่อสู้ของเขาในขณะที่โซ่เจ็ดดวงดาวของเขากวาดไปมาเขาทําลายสิ่งกีดขวางทั้งหมดระหว่างทาง
“เกราะกระดองเต่า”
ในขณะที่นักเกราะของฝ่ายตรงข้ามตะโกนทั้งห้าคนก็ถูกปกคลุมไปด้วยเกราะ
ทําให้หานเฟยมองมองเรอเหลินกวงด้วยสายตาผิดหวังเล็กน้อย ทําไมนักเกราะของพวกเขาถึงมอบชุดเกราะให้พวกเขาได้ล่ะ? ทําไมคุณทําไม่ได้ล่ะ?
เลอเหรินกวงทําอะไรไม่ถูก ตัวฉันเองไม่มีเกราะด้วยซ้ํา! แต่ฉันมีกายาพิชัยสงคราม
จากนั้นเลอเหรินกวงก็ตะโกน “กายาพิชัยสงครามปกป้องเรา!”
ร่างของหานเฟยและคนอื่น ๆ ระเบิดออกมาเป็นแสงสีทองและพลังป้องกันของพวกเขาดูเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย
ในอีกมุมหนึ่ง เซียเสี่ยวจานและซินหยูซึ่งคนหนึ่งเป็นผีและอีกคนเป็นเงา ทั้งคู่ไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้การโจมตีครั้งแรกของจางซวนหยูและเซียฉานทําให้รัศมีหลายสิบเมตรแตกเป็นเสี่ยง ๆ ณ สถานที่ที่พวกเขาปะทะกันมีหลุมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจางซวนหยูกระเด็นออกไปและถูกรับไว้โดยเถาวัลย์โดยมีเลือดออกที่มุม ปากและมือของเขา
นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการต่อสู้และสนามประลองทั้งหมดก็เต็มไปด้วยทักษะการต่อสู้ที่หลากหลายเปลวไฟกําลังลุกไหม้คลื่นกําลังพลุ่งพล่านแสงและเงากําลังต่อสู้กันเถาวัลย์และใยแมงมุมโจมตีซึ่งกันและกัน
เลอเหรินกวงตะโกนว่า “ดาบยาวกระหายเลือด”
จากนั้นเลอเหรินกวงก็ขว้างมีดใส่ซูเย่ไปหัวหน้าทีมสถาบันที่หนึ่ง
นักเกราะของฝ่ายตรงข้ามโกรธมาก คุณคิดว่าฉันไม่มีตัวตนเหรอ?
“โล่กระดองเต่า”
แกรง…
เลอเหริกวงตกใจมากและนี่เป็นครั้งแรกที่ดาบกระยาวกระหายเลือดถูกกันไว้ได้ เขาอาเจียนเป็นเลือดทันทีเมื่อใช้งานดาบยาวกระหายเลือด ดาบจะไม่กลับมาเว้นแต่จะได้ดื่มเลือด
โจวหยูก็ขมวดคิ้ว รอยแตกสามรอยปรากฏบนโล่กระดองเต่าเมื่ออาวุธของเขาได้รับความเสียหายเขาก็จะได้รับความเสียหายเช่นกัน โจวหยูกกระอักเลือดออกมา
การเผชิญหน้าครั้งแรกของพวกเขาคือเสมอ 2 ครั้งและแพ้ 1 ครั้งซึ่งแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของทีมสถาบันที่หนึ่ง
หานเฟยส่งพลังงานวิญญาณเข้าไปในร่างของเลอเหรินกวง และซเย่ไปก็ส่งพลังบางส่วนเข้าไปในร่างกายของโจวหยู
หานเฟยยิ้ม “คุณแน่ใจหรอว่าจะทําแบบนั้น นั่นมันเปิดช่องให้ฉันเข้าไปนะ”
หานเฟยพุ่งผ่านคนอื่น ๆ และพุ่งเข้าหาศัตรู
หยุนฉีหัวเราะเยาะ “เข้ามาสิ แต่จะออกไปไม่ได้นะ!”
“กลับมา”
หยุนฉี, โจวหยู, ซินหยูและเซียฉานถูกดึงออกจากการต่อสู้อย่างกะทันหัน ทันใดนั้นพวกเขาทั้งสี่ก็โผล่มาตะครุบหานเฟยทั้งหมด