260 ทากัตซูกิ มาโกโตะเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจ
เรากลับไปที่ลาเบรินทอส
มันเป็นครึ่งปีจริงตั้งแต่เรากลับมา
“จอห์นนี่-ซัง จำนวนประชากรเพิ่มขึ้นนะ…” (มาโกโตะ)
ผมส่งเสียงออกไปในความทึ่ง
“อุมุ เพราะทั้งหมดมังกรโบราณรักษาความปลอดภัยของเมือง ชาวบ้านจากที่ตั้งถิ่นฐานรอบข้างมาเพื่อมาหาที่หลบภัย” (จอห์นนี่)
ผมมอง {มหานครที่ใหญ่} ที่ยืดไปในทะเลสาบใต้ดินของชั้นกลาง
มันแม้แต่ใหญ่กว่ามักกาเรน
“ว้าาา โมโมะ-จัง มันเป็นซักพักแล้วนะ~ น้องสบายดีมั้ย? น้องตัวใหญ่ขึ้นนะ!” (จูเลียตต้า)
“จูเลียตต้า-ซัง มันเป็นซักพักแล้ว! …แต่หนูไม่ได้ตัวใหญ่ขึ้นนะ” (โมโมะ)
“อ-อ้า ใช่ เพราะทั้งหมดเธอเป็นแวมไพร์ อ่ะฮ่าฮ่า” (จูเลียตต้า)
โมโมะและจูเลียตต้า-ซังได้มีความสุขกับการกลับมาเจอกันอีกครั้ง
“เฮ้ เธอ…เธอเป็นอาเบลจริงๆเหรอ?”
“ชั้นบอกนายแล้วว่าชั้นไม่ใช่อาเบล ชั้นแอนนา โวล์ค-ซัง!” (แอนนา)
“ช-ใช่… ชั้นได้ยินมาจากฮีโร่ไฟ โอลก้าว่าอาเบลมีร่างกายที่พิเศษ แต่…พอมาคิดว่านายเป็นผู้หญิง…” (โวล์ค)
“แค่พูดนะ แต่แม้ว่าในรูปนี้ ทักษะกับเรื่องดาบไม่แม้แต่จะเทียบกับก่อนหน้า!” (แอนนา)
“โฮฮฮ่ งั้น มาดวลกันเลยดีกว่า” (โวล์ค)
“โอเค!” (แอนนา)
ฮีโร่ดิน-ซังและแอนนา-ซังมีการสนทนาที่เหมือนนักดาบตรงนั้น
มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ที่ผมได้เจอพวกเขา แต่พวกเขาดูสบายดี
“มังกรแม่-ซามะ! มันยอดเยี่ยมที่ได้เห็นแม่กับมา!”
“อุมุ นายสบายดีมั้ย?” (เมล)
“ใช่ รังของเราก็เหมือนกัน! แล้วก็ แม่จะกลับไปที่ชั้นที่ลึกที่สุด ใช่มั้ย?”
“หืม? ชั้นมีเจตนาที่จะสู้กับลอร์ดปีศาจด้วยกันกับผู้ใช้สสปิริต-คุง ดังนั้น—” (เมล)
“ไร้สาระอะไรนั่น?! แม่จะทำยังไงถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูราชามังกร-ซามะ?!”
“แต่…” (เมล)
“ได้โปรดคิดมันอีกครั้ง มังกรแม่-ซามะ!”
“นั่นใช่แล้ว แม่ควรจะเติมเต็มหน้าที่ของแม่เพียงพอแล้ว!”
“ได้โปรดกลับมา! ไม่มีความจำเป็นต้องลากเราเข้าไปในการพิพาทกันในโลกพื้นผิว!”
“มังกรแม่-ซามะ!”
“…หืมม….” (เมล)
ผมได้ยินการสนทนาของพวกมังกร (ในร่างมนุษย์) และเมล-ซัง
ดูเหมือนมันจะคนเยอะนิดหน่อยนั่น
ไม่ต้องสงสัยว่าผมเป็นเหตุผลสำหรับเรื่องนั้น
เมล-ซังได้เป็นความช่วยเหลือที่ยอดเยี่ยมกับเรามาเป็นครึ่งปี
มันดูเหมือนครอบครัวของเธอกังวลเกี่ยวกับเธอ
ในเรื่องราวที่ถูกส่งต่อเกี่ยวกับ 1,000 ปีก่อนคือมังกรขาว-ซามะเป็นสหายของผู้กอบกู้อาเบล จนการปราบเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ แต่เมื่อเห็นสิ่งต่างๆเป็นแบบนี้ นั่นอาจจะยาก
ผมควรจะไปเกี่ยวข้องกับเมล-ซังมากแค่ไหนในการสู้กับลอร์ดปีศาจ?
นี่มันมีปัญหา…
—ผมดูเมืองใต้ดินของชั้นกลาง ที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
มีร้านค้าข้างทางหลากหลายขนาดเรียงรายกันตามทะเลสาบใต้ดินของชั้นกลาง
เด็กๆวิ่งไปรอบๆ
ทุกคนยิ้มอยู่
นี่มันเป็นดันเจี้ยนจริงๆ?
มันยากที่จะเชื่อว่านี่เป็นชั้นกลางเหมือนกันกับที่ลูซี่ละผมเกือบจะตายจากการโดนโจมตีโดยกลุ่มของมอนสเตอร์
ไม่ใช่อนาคตจะเปลี่ยนหรือ?
“แน่นอนมันจะเปลี่ยน มาโกโตะงี่เง่า”
“เอ๋?” (มาโกโตะ)
ผมตกใจในเสียงและหันกลับไป
มีสาวสวยยืนอยู่ที่นั่นพร้อมด้วยเสื้อผ้าที่ดูดี
หน้าที่คุ้นเคย
“ท-ทำไมท่านอยู่ที่นี่?” (มาโกโตะ)
“ชั้นได้รออยู่ทากัตซูกิ มาโกโตะ”
“คนที่พูดมันอย่างสง่าผ่าเผยพร้อมด้วยมือบนเอวเธอ เป็นออราเคิลแห่งโชคชะตาเอสเตอร์
และไอรา-ซามะต้องสิงท่านอยู่แน่
“ตอนนี้ชั้นคิดเกี่ยวกับมันแล้ว เอสเธอร์-โดโนะรอมาโกโตะ-โดโนะ ถ้านายจะสู้กับลอร์ดปีศาจ เรียกชั้น ชั้นได้เสร็จการเตรียมการแล้ว” (จอห์์นนี่)
จอห์นนี่-ซังออกไปกับผมยาวที่มัดส่ายไปมาและโดยไม่ยิ้ม
กับคาตานะที่ยาวนั่นห้อยอยู่ที่เอวของเขา ชุดนั้นเหมือนฮากามะ ผมเห็นเขาไม่ใช่อะไรที่นอกเหนือไปจากซามูไรได้
ผมพูดยังไงดี เขาเป็นคนที่หล่อเหลาจริงๆ
“ขอบคุณมาก จอห์นนี่-ซัง” (มาโกโตะ)
เมื่อผมขอบคุณเขา เขามองกลับมาและหัวเราะ ด้วย ‘ฟู๋ห์’ สั้นๆ
เท่มาก…
“เฮ้ นายกล้ามากนะที่เมินชั้น” (ไอรา)
“ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้น เอสเธ—ไอรา-ซามะ ว่าแต่ ทำไมท่านอยู่ที่นี่เหรอ?” (มาโกโตะ)
“มันแน่นอนว่า มันเพราะชั้นมีบางอย่างที่จะคุยกับนาย ใช่มั้ยล่ะ? มานี่แป้ปนึง” (ไอรา)
พูดเรื่องนี้เสร็จ ไอรา-ซามะดึงผมไปข้างหลังเงา
◇◇
—ถ้ำที่หลังน้ำตกของชั้นกลาง
ไม่มีคนอยู่ที่นี่และมีแต่เสียงน้ำตกสะท้อนอยู่อย่างสบายหู
ที่นี่ยอดเยี่ยมสำหรับการคุยลับๆ
มันทำให้ผมนึกได้ถึงเวลาเมื่อผมได้เจอกับซา-ซังอีกครั้ง
“นายไปนึกถึงอดีตเรื่องอะไรทำไม?” (ไอรา)
ไอรา-ซามะดีดหน้าผากของผมและผมกลับมา
“ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนั้นเทพธิดา-ซามะ” (มาโกโตะ)
ใช่ ผมอยู่ต่อหน้าตัวตนของเทพธิดา
“ฮึ่ม ชั้นได้กังวลเกี่ยวกับนาย ดังนั้นจงซาบซึ้งซะที่ชั้นมาดูว่านายเป็นยังไง! ซาบซึ้งซะ! นายได้เปลี่ยนประวัติศาสตร์ของลาเบรินทอสอย่างยิ่งใหญ่ ดังนั้นชั้นต้องทำการปรับแต่งภายหลัง…นี่มันน่าปวดหัวจริง” (ไอรา)
“งั้นการเปลี่ยนประวัติศาสตร์ได้เกิดขึ้นแล้ว…” (มาโกโตะ)
ผมไม่เคยได้ยินถึงเมืองใหญ่ถูกสร้างในชั้นกลางของลาเบรินทอส
บรรพบุรุษลาเมียของซา-ซังจะโอเคมั้ย?
“นั่นไม่ใช่บางอย่างที่นายต้องกังวลเลย ทากัตซูกิ มาโกโตะ ที่สำคัญกว่านั้น นายมีแผนที่จะทำอะไรเกี่ยวกับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจ? นายมีโอกาสใช่มั้ย ชั้นหวังว่านะ” (ไอรา)
ไอรา-ซามะโยนสายตาที่คมมาทางผม
ผมหัวเราะคิกคักกับเรื่อนั้น
“ปล่อยมันให้ผม เราพร้อมแล้วอย่างสมบูรณ์แบบ” (มาโกโตะ)
มันไม่เหมือนว่าเราได้เล่นไปทั่วเป็นครึ่งปี
แต่ไอรา-ซามะจ้องผมพร้อมกับหรี่ตา
“ชั้นสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้น นายท้าทายวิหารทะเลลึกหลายครั้ง นามีแผนจะทำยังไงถ้านายไปจบที่ตาย?! และนายยังล้มเหลวในท้ายที่สุดอีก!” (ไอรา)
“ยังไงซะ ผลของมันนั้นน่าอับอาย แต่การดำเนินการนั้นสำคัญ ขอบคุณเรื่องนั้น ผมสามารถที่จะสร้าง {สัญญา} ที่สำคัญกับเค้า” (มาโกโตะ)
“ยังไงซะ…นั่นก็เรื่องจริง ชั้นตกใจที่นายสามารถจะสร้างสัญญาอะไรแบบนั้นได้…” (ไอรา)
ท่านหัวเราะด้วยหน้าที่ทึ่ง
“งั้น บอกแผนของนายมา ชั้นจะตรวจดู” (ไอรา)
“โอเค ก่อนอื่น ผมจะไปก่อนหน้าทุกคนและเตรียม—” (มาโกโตะ)
“อืม!”
“”หืม?””
บางคนเข้ามารุกรานระหว่างไอรา-ซามะและผมคุยกัน
“เมล-ซัง?” (มาโกโตะ)
“โอ้ชั้น ไม่ใช่ว่านั่งมังกรขาว-จังเหรอ” (ไอรา)
ผู้บุกรุกคือมังกรขาว-ซัง
ตาของเธอเปิดกว้าง
การคุยของเธอกับสหายทั้งหลายของเธอจบไปแล้ว?
“หนูรู้สึกถึงมานาแห่งความเป็นพระเจ้า ดังนั้น แม้ว่าเมื่อมันหบาบคาย หนูฟังการสนทนา และ…มันเป็นไปได้มั้ยว่าท่านคือ…เทพธิดาแห่งโชคชะตา…ไอรา-ซามะ?” (เมล)
ไอรา-ซามและผมมองหน้ากัน
งี้มันก็ถูกเปิดเผยแล้ว
“อืม เกี่ยวกับเรื่องนี้…” (มาโกโตะ)
“ชั้นจะไม่บอกใครทั้งนั้น! อาา พอมาคิดว่าหนูจะได้เจอท่านอีกครั้ง…” (เมล)
เมล-ซัง ไม่ค่อยได้ลนลานเกี่ยวกับอะไรทั้งสิ้น แต่เธอตอนนี้ประทับใจ
ตอนนี้เมื่อผมมาคิดดูแล้ว เธอพูดว่าเธอถูกช่วยโดยไอรา-ซามะเมื่อเวลานานมาแล้ว ใช่มั้ย?
ผมจำเรื่องนั้น และจากนั้นเมล-ซังมองผมด้วยตาที่มีน้ำตา
“งี้นายก็เป็นสาวกของเทพธิดาแห่งโชคชะตา ไอรา-ซามะ” (เมล)
“”เอ๋?””
ไม่ ผมไม่ใช่
ผมเป็นสาวกของโนอาห์-ซามะ
“คนที่พูดในท่าทางที่คุ้นเคยกับไอรา-ซามะ ในที่สุดจิ๊กซอว์ชิ้นสุดท้ายก็ได้เรียงกันแล้ว ชั้นจะกล่อมครอบครัวมังกร และเคารพสาวก-โดโนะของไอรา-ซามะ ขอโทษอย่างลึกซึ้งที่รบกวนการสนทนา ได้โปรดคุยความลับของพวกท่านต่อ” (เมล)
พูดเรื่องนี้เสร็จ เมล-ซังจากไป
“”……””
ไอรา-ซามะถูกทิ้งไว้ข้างหลัง
“นายจะมาเป็นสาวกของชั้นเหรอ?” (ไอรา)
“ผมไม่เป็น…ตั้งแต่ที่แรกท่านมีคนอื่นแล้ว ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“ชั้นไม่มี หรือเหมือนกับ อัลเธน่า-ซามะได้ห้ามระบบสาวกมากกว่า” (ไอรา)
“ห้าม?” (มาโกโตะ)
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเรื่องนั้น
แม้ว่าในอนาคต ผมเจอกับฮีโร่และออราเคิล แต่ผมไม่เจอสาวกเหมือนผมเลย
“ฮีโร่และออราเคลได้ยินเสียงของเทพธิดาได้เพียงเท่านั้นแต่สาวกเห็นรูปร่างของเทพธิดาได้ ใช่มั้ย? แต่ถ้าคนของดินแดนมนุษย์เห็นเทพเจ้า มันจะมีผลทางจิตของเขา ไม่ทางใดก็ทางหนึ่งอย่างน้อย ใช่มั้ย?” (ไอรา)
“มีผลกับพวกเค้าทางจิต?” (มาโกโตะ)
“พิษทางจิตใจ…พูดมันง่ายๆ มันจะทำให้นายบ้าไป” (ไอรา)
ตอนนี้เมื่อเธอมาพูดถึงมันแล้ว ผมคิดว่าผมได้ยินนั่นมาจากโนอาห์-ซามะ
“แต่ผมโอเคนะ” (มาโกโตะ)
“เพราะนายมันแปลก” (ไอรา)
“นั่นหยาบคายจังครับ” (มาโกโตะ)
“ใครเป็นคนที่ยหยาบที่นี่ มังกรขาว-จังพูดมันมาก่อนหน้านี้ ใช่มั้ย? นายทำตัวคุ้นเคยกับเทพธิดามากเกินไป นายทำอะไรน่ะ มองลงมาหาชั้นอย่างนั้น? คุกเข่าซะ” (ไอรา)
ไอรา-ซามะกดหัวของผมลง
เธออาจจะเป็นสาวตัวเล็กและอ่อนแอ แต่เธอเทียบกับผมที่มีสแตทที่ต่ำได้ดี
“ผมไม่อยากอ่ะ! ผมคุกเข่าแค่กับคนคนเดียวเพียงเท่านั้น!” (มาโกโตะ)
“เฮฮฮ๋ อย่างนั้นเหรอ? งั้น ชั้นจะให้สาวกของผู้หญิงคนนั้น โนอาห์ ยอม” (ไอรา)
“ช่างเป็นนิสัยที่ย่ำแย่!” (มาโกโตะ)
“ฟุฟุฟ หัวใจที่มีเมตตาของชั้นจะพินาศด้วยคำเหล่านั้น! ชั้นจะให้นายเลียรองเท้าของชั้น” (ไอรา)
ซาดิสม์ตัวใหญ่
เทพธิดาสุดยอดซาดิสม์!
“ผมไม่อยากอ่ะ! คนเดียวที่ทำให้ผมเลียรองเท้าได้คือโนอาห์-ซามะ!” (มาโกโตะ)
“นายเป็นคนลามกเหรอ…? ไม่ว่าแบบไหน นายอ่อนแอ” (ไอรา)
“หยุด!” (มาโกโตะ)
ผมพยายามจะดิ้นรน แต่มันไร้ดอกไร้ผล และออราเคิลน้อยๆขี่ผม
พลังกายของผมน้อยอย่างจริงจังเลย
“ตอนนี้ชั้นจับนายได้แล้ว เคารพชั้นซะ” (ไอรา)
ผมอยู่ใต้ไอรา-ซามะตอนนี้
“คุห์ ฆ่าผม!” (มาโกโตะ)
“ฟุฟุฟุ ยอมแพ้ซะ ทากัตซูกิ มาโกโตะ…” (ไอรา)
ในทันทีนั้นเมื่อเราทำอะไรโง่เขลากัน…
“มาโกโตะ-ซัง?”
“มาสเตอร์… พี่ทำอะไรอยู่?”
ผมได้ยินเสียงของคนอื่น ในที่ที่สมควรจะมีแค่ผมและไอรา-ซามะ
แอนนา-ซังและโมโมะ
“”””……””””
เสียงคำรามของน้ำตกสะท้อนมา
“น-นี่เป็นการเข้าใจผิด…” (มาโกโตะ)
“นั่นไม่ใช่อย่างนั้น…” (ไอรา)
ทันทีที่ไอรา-ซามะและผมพูดในเวลาเดียวกัน…
“มาโกโตะ-ซัง นายมันงี่เง่าาาาาาาา!!” (แอนนา)
“มาสเตอร์โงงงงงงงง่!!!” (โมโมะ)
แอนนา-ซังและโมโมะวิ่งจากไป
ไอรา-ซามะและผมถูกทิ้งไว้ที่นั่นในความเหม่อลอย
“นาย ทั้งสองคนเป็นกำลังหลักของปาร์ตี้ของนาย ใช่มั้ย?! ไม่ใช่ว่านี่เป็นเรื่องที่แย่เหรอ?!” (ไอรา)
“ท่านเห็นอนาคต ใช่มั้ย ไอรา-ซามะ?! ท่านควรจะบอกผม!” (มาโกโตะ)
“ทุกคนทำผิดพลาด!” (ไอรา)
“ท่านเป็นเทพธิดา ใช่มั้ย?!” (มาโกโตะ)
“ชั้นลงมาสถิตอยู่ตอนนี้ ชั้นเลยเป็นมนุษย์มากกว่า!” (ไอรา)
ไอรา-ซามะและผมเล่นมันฝรั่งร้อนกับการโทษกัน
มันจะไม่มีจบสิ้น ดังนั้น ผมตัดสินใจว่าผมควรจะตามสองคนนั้นไป
ความเข้าใจผิดถูกแก้…ผมคิดว่านะ
และในแบบนี้ การเตรียมการสำหรับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจเริ่มขึ้น
เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
คีย์บอร์ดมือถือ 100/100
พาวเวอร์ซัพพลาย 140/140
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 460/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: “wayuwayu แปล” Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord