275 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ 2
พวกทาสที่รวมทั้งตัวฉันถูกจัดแสดงจนถึงค่ำเมื่อเห็นพระอาทิตย์ตกดิน การประเมินราคาสุดท้ายก็มาถึง
“――……”
ชายรูปร่างผอมเพรียว พร้อมสาวใช้ที่ดูหยาบกระด้างคอยดูแล และชายที่มีรูปร่างแข็งแรง……ทว่า เขาเป็นชายร่างผอมที่ดูไม่ค่อยโสภานัก เนื่องจากมีบรรยากาศที่อันตราย มองดูทาสทีละคนจากด้านข้าง
จากนั้น ก็พูดว่า「ระดับกลาง」หรือ「ระดับต่ำ」ทีล่ะคนทีล่ะคน แล้วสาวใช้ที่มากับเขาก็แขวนป้ายไม้ไว้บนกรง
อาจเป็นวิธีการจัดแรงค์ทาส
“……ฟุ อุมุ……”
ชายร่างผอม เข้ามาหยุดอยู่ที่หน้ากรงของฉัน
รู้สึกเหมือนเป็นหัวหน้ามาเฟียเลยน๊า
เขาเป็นชายวัยกลางคนดูเคร่งขรึมที่ดูเหมือนจะรู้วิธีมีอายุที่ยืนยาว มันทำให้ฉันรู้สึกน่าขยะแขยง เมื่อคิดถึงวิธีการใช้ชีวิตที่นี่
ฉันนั่งลง หลับตา และยังคงได้รับการจ้องมองอย่างไม่สงวนท่าทีต่อไป
“ช่วยแสดงสีตาให้ดูที”
ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาต่อต้าน――ฉันเปิดเปลือกตาตามคำสั่งอย่างเชื่อฟัง
“ผมสีดำและตาสีฟ้า……นั่นเป็นส่วนผสมที่แปลกมาก เป็นลูกครึ่งตะวันออกและครึ่งตะวันตกหรือเปล่า？”
“……”
ไม่ ฉันมาจากทางตะวันตก ส่วนผมของฉันถูกย้อม แต่ไม่มีเหตุผลที่จะบอก
“――ตามมาซะยัยหนู！ โกปุっ”
เมื่อสาวใช้เตะกรง ชายร่างผอมก็หันไปต่อยเธอ นั่นเป็นหมัดที่ดี จนน่าขยะแขยง
“ข้ามักจะพูดอยู่เสมอใช่ไหมห๋า？ จงจัดการกับสินค้าด้วยความเคารพ”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“มีคนมากมายมาแทนที่คุณได้ แต่ไม่มีอะไรมาทดแทนสินค้าได้ อย่าให้มีครั้งต่อไป”
“คะ、แค่ก……ขออภัยค่ะ……”
…………
ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นพ่อค้าทาสหรือเปล่า แต่เขาคุ้นเคยกับการปฏิบัติต่อทาสจนฉันอดขยะแขยงไม่ได้ ต้องกำจัดผู้ชายคนนี้ให้ได้ในที่สุด
“ฟุมุ……ถึงเธอจะดูสกปรก แต่ผิวขาวของเธอบ่งบอกว่าเธอมีสุขภาพดี ใบหน้าของเธอไม่ได้แย่ มือก็ไม่ได้แตก บางทีเธออาจจะเป็นลูกสาวของขุนนางระดับต่ำก็ได้……？”
หลังจากใช้ความรุนแรงอย่างไม่ใส่ใจ เขายังคงพิจารณาอย่างน่ารังเกียจต่อไป กับฉันคิดเรื่องที่รุนแรงมากมาย เฉียบคมจนน่าประหลาดใจ
ชายร่างผอมรับเอกสารจากสาวใช้แล้วมองดูด้วย――สีหน้าอาการบูดบึ้ง
“ต้องการเงินด่วน ฮะ……นี่คือเหตุผลว่าทำไมมันถึงได้เป็นแค่โจรสลัดอากาศอ่อนแอที่ไม่รู้ค่าของอะไรเลย คิดว่าเด็กผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้สวยละขายได้แม้แต่ในระดับสูง แต่ก็ช่วยไม่ได้――ระดับต่ำ”
ด้วยเหตุนี้ แรงค์ของฉันจึงถูกกำหนด
เมื่อการตรวจสอบราคาเสร็จสิ้น ทาสที่มาถึงในวันนี้จะถูกพาตัวไป
เหตุผลของเส้นทางที่แตกต่างกัน อาจเป็นเพราะสถานที่ขายแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับแรงค์ที่กำหนด
จะต้องมีความแตกต่างอย่างมากในอัตราราคาประมูลในแต่ละแรงค์ที่สูงขึ้น
“น่าเสียดายน๊า แม่หนู อย่างน้อยถ้าได้เป็นระดับกลาง ก็ยังพอจะสามารถใช้ชีวิตปกติได้บ้างน๊า”
ชายชราสวมปลอกคอทาสซึ่งกำลังขับเรือเดี่ยวที่บรรทุกกรงของฉัน ตะโกนคุยด้วย
ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ในตำแหน่งแบบไหน แต่คิดว่าเขาน่าจะกำลังคิดถึงอนาคตของฉันอยู่ และแสดงความเห็นใจ เพราะว่าฉันดูเหมือนเด็กประมาณสิบขวบ
สุดท้ายแล้ว ก็เป็นแรงค์ต่ำน๊า
ฉันนึกภาพออกเลย แม้ว่าฉันจะไม่ชอบมัน คนที่มีเงินไม่มากจะซื้อในราคาที่ต่ำมากแถมน่าจะต่อร้องได้ด้วย และใช้จะใช้งานคนที่ซื้อไปจนหมดสภาพโดยไม่สนใจรักษาไว้ให้ดี
ฉันไม่สนใจ แต่ถ้าเป็นเด็กคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน มันจะเป็นนรกอย่างแน่นอน
“ตอนนี้กำลังจะไปที่ไหนกันคะ？”
ฉันแค่ถามโดยไม่หวังคำตอบ
“มันเป็นตลาดค้าทาสระดับต่ำ นับจากนี้ไปแม่หนูจะถูกนำออกประมูล……ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนก็อย่าคิดหนีดีกว่า ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลว ผลที่ตามมาจะเป็นเรื่องน่าเศร้า”
งั้นเหรอ
คุณสามารถมั่นใจได้ เพราะฉันไม่มีความตั้งใจที่จะทำเช่นนั้น
จากสิ่งที่ฉันเห็นจากภายในกรง มันให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเมืองที่ค่อนข้างปกติ
สิ่งเดียวที่แตกต่างอย่างชัดเจนคือทุกคนที่เดินอยู่ที่นี่และที่นั่น ดูเหมือนจะไม่มีอาชีพที่น่านับถือเลย
เมื่อฉันบอกชายชราที่ขับเรือคันนี้โดยไม่ตั้งใจว่า「เมืองนี้ดูเหมือนเมืองปกติอย่างน่าประหลาดใจจังนะคะ」 เขาก็ตอบว่า
“เกาะที่ปกครองโดย สี่ราชาแห่งท้องฟ้า มีระเบียบและกฎเกณฑ์ที่แน่นอนในระดับหนึ่งล่ะนะ โฮร่า มันคงจะน่าเบื่อถ้ากลับมาแล้วไม่มีอาหาร เครื่องดื่ม หรือใครก็ตามที่คอยให้ความบันเทิง ผู้คนที่อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้อยู่ภายใต้การควบคุมของสี่ราชาแห่งท้องฟ้า”
――เข้าใจล่ะ
กล่าวอีกนัยหนึ่งเกาะนี้ได้กลายเป็นเหมือนเมืองปกติเพื่อสร้างความบันเทิงให้กับพวกเขา
รู้สึกเหมือนเป็นระบบอาณาเขตที่เรียบง่ายและไม่ซับซ้อน
นี่เป็นตรรกะที่สมเหตุสมผลจนน่ารังเกียจจริง ๆ
ขณะที่ฉันค่อย ๆ เคลื่อนผ่านทิวทัศน์ของเมืองที่อาบไล้แสงตะวันที่กำลังตกดิน ฉันก็เข้าไปในสถานที่ที่ดูเหมือนจัตุรัส
มีผู้ชายหลายสิบคนที่ดูเหมือนพ่อค้ามารวมตัวกันที่นั่น――เข้าใจแล้ว พวกเขาคงจะจัดการประมูลที่นี่
เป็นตลาดค้าทาสระดับต่ำสินะ
ฉันไม่ได้คาดไว้เลยว่าจะมีการซื้อและขายของต่าง ๆ ในจัตุรัสที่ไม่ใช่ตลาด และไม่มีหลังคาเลยด้วยซ้ำ
ฉันมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เกลียดพวกเขาเพิ่มแล้ว
คนไหน――ฉันพยายามจดจำใบหน้าของพ่อค้าให้ได้มากที่สุด ใบหน้าทุกคนเต็มไปด้วยความโลภจนมิด คิดว่ามนุษย์คืออะไรกัน ฉันก็ไม่มีวันให้อภัยพวกคุณเช่นกัน
――หลังจากที่ฉันจำใบหน้าได้แค่สอง สามใบหน้า การประมูลก็เริ่มขึ้น
แค่นี้ก็มีปัญหามากอยู่แล้ว ดังนั้นรีบทำเรื่องนี้โดยเร็วทีเถอะ……ฉันพยายามระงับความปรารถนาที่จะใช้ความรุนแรงอย่างสิ้นหวัง สุดท้ายฉันก็ถูกเคาะค้อนประมูลในราคา สามแสนเก้าหมื่น กับเศษ สามพันห้าร้อยหนึ่งครัมที่ถูกปัดทิ้ง