276 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ 3
“ก๊ากๆๆๆ！ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าซามะจะเป็นเจ้านายของแก วีรัสซามะผู้นี้แหละ！”
อุมุ
เป็นพ่อค้าทาสที่มีรูปลักษณ์ร้ายสมบูรณ์แบบจนอดชื่นชมไม่ได้
เขามีผมที่ไม่รุงรัง มีหนวดเครายาว และเครื่องประดับราคาแพงมากมายที่สวมใส่เกินความจำเป็น มีรูปร่างที่น่าขยะแขยงซึ่งกลายเป็นภาพติดตา
บางที เขาอาจจะเป็นตัวร้ายกระจอก ๆ ที่เลิกเป็นโจรสลัดอากาศและหันไปเป็นนายทาสล่ะมั้ง เขาดูไม่มีทั้งเหตุผลหรือสติปัญญา เป็นตัวอย่างของตัวร้ายอย่างแท้จริง
ฉันเริ่มสงสัยว่านั่นเป็นความตั้งใจ หรือเจตนาของเขาแต่ต้นที่จะเป็น「เป็นตัวร้ายเล็ก ๆ・อยากเป็นตัวร้ายเล็ก ๆ」หรือเปล่า
หมอนี่คือคนที่ชนะการประมูลฉันในต่ำกว่าสี่แสน
เขาดูเหมือนตัวร้ายตัวเล็ก ๆ ที่มีเงินเพียงเล็กน้อย และดูเหมือนตัวร้ายตัวเล็ก ๆ ที่มาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่ง เขามาพร้อมกับหญิงสาวผมบลอนด์แสนสวย เธอดูเหมือนว่าจะเป็นทาส เพราะสวมปลอกคอไว้ด้วย
――หลังจากการประมูลสิ้นสุดลง ฉันถูกพาไปที่ด้านหลังทันที และพบกับพ่อค้าทาสที่ซื้อสินค้าชิ้นนี้
เนื่องจากเป็นตลาดทาสระดับต่ำ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะข้ามขั้นตอนที่ยุ่งยากและทำการแลกเปลี่ยนเงินและทาสอย่างรวดเร็ว
ม๊า เนื่องจากไม่ใช่จำนวนเงินที่สูงมากมายอะไรขนาดนั้น ดังนั้นเลยอาจไม่มีปัญหาถึงแม้จะหละหลวมขนาดนี้ก็ตาม หากเป็นธุรกรรมที่มีมูลค่าหลายล้านถึงหลายสิบล้าน ก็อาจจะพอมีแนวโน้มที่ว่าจะมีบางคนพยายามเข้ามาขโมย
……แต่ยังไงก็ตาม
มันก็ยากที่ฉันจะพูดล่ะนะ เพราะฉันไม่รู้มากนักเกี่ยวกับการประมูลปกติ แต่เป็นเรื่องปกติไหมนะที่การประมูลระดับต่ำจะสามารถเสนอราคาเพิ่อครั้งล่ะหนึ่งครัมได้น่ะ？
ตั้งแต่ประมาณ สามแสนห้าหมื่น ขึ้นไป จำนวนเงินที่เพิ่มขึ้นนั้นก็น้อยเกินไป และท้ายที่สุดก็กลายเป็นการต่อสู้ที่เต็มไปด้วยโคลนที่แทบไม่น่าดูเลย
“โอลิเวียร์ ข้าซามะจะกลับก่อน！ หล่อนต้องสอนเรื่องของข้าซามะให้ยัยเด็กนั้นด้วย！」
“――รับทราบแล้วค่ะ วีรัสซามะ”
วีรัสตัวร้ายเล็ก ๆ ทิ้งฉันไว้กับทาสสาวแสนสวยที่เขาพามาด้วย แล้ววิ่งจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะ
“……ฟู๊ว”
เมื่อมองไม่เห็นด้านหลังของวีรัสอีกต่อไป ทาสสาวแสนสวยก็ถอนหายใจ จากนั้นเมื่อหันหน้ามาหาฉัน เธอก็ก้มลง และมองตาฉัน
“――อา อย่างที่เห็น เขาปฏิบัติต่อทาสค่อนข้างดี เขาอาจเป็นสัตว์ประหลาดที่มีความต้องการทางเพศ แต่เขาไม่ใช้ความรุนแรงน่ะ”
ความต้องการทางเพศ……อ้า ม๊า เขาถึงดูเหมือนเต็มไปด้วยพลังขนาดนั้นสินะ
“วีรัสซามะเป็นเจ้าของซ่อง ฉันรู้สึกเสียใจกับเธอนะ แต่ในไม่ช้เธอจะต้องขายตัวล่ะ”
ฟุอืม
ม๊ษ ในฐานะคนที่ขายตัวเองเพื่อมาเกาะโจรสลัดอากาศ รู้สึกว่ามันสายไปเสียแล้ว
ฉันได้ขายชีวิตของตัวเองแล้ว ไม่ใช่แค่ร่างกายเท่านั้น
ม๊า ฉันไม่คิดว่าจะมีใครสามารถจ่ายราคาที่คุ้มค่ากับชีวิตของฉันได้
“คุณก็เป็นทาสเหมือนกันเหรอคะ？”
“ใช่แล้ว ฉันเป็นของวีรัสซามะ……ม๊า คิดว่าอย่างน้อยก็เป็นของชิ้นโปรดของเขาล่ะนะ ฉันชื่อว่าโอลิเวียร์ เอาล่ะ ไปกันเลยเถอะ”
และ โอลิเวียร์ ทาสสาวแสนสวยพูดพร้อมกับจับมือฉันไว้
“อย่าปล่อยมือเด็ดขาด เด็กที่ไม่มีปลอกคอจะบ่นอะไรไม่ได้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม”
…………
อย่าหนี
เพราะไม่ว่าจะสำเร็จหรือล้มเหลวมันคือนรก สินะ
ม๊า ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องหนีล่ะน๊า
ซ่องสินะ หากมีสถานที่ให้นอนหลับได้แบบนี้ก็สะดวกดีจังน๊า
ก่อนอื่นมาควบคุมซ่องนั้น และทำให้เป็นฐานชั่วคราวสำหรับงานนี้กันเถอะ
ยังไงก็ตามมีข้อมูลไม่เพียงพอ
ความรู้ส่วนหนึ่งเกี่ยวกับหมู่เกาะโจรสลัดอากาศที่จำเป็นต้องรู้มาก่อน นั่นคือ หากว่าเคลื่อนไหวไม่ดี ตัวตนที่แท้จริงก็อาจถูกเปิดเผยทันที
นอกจากนี้ ฉันจะเริ่มทำงานอย่างจริงจังตั้งแต่คืนวันที่สอง หลังจากที่กลุ่มแบล็คแฮมเมอร์เฮดของกัปตันลิกเนอร์ออกจากหมู่เกาะโจรสลัดอากาศไปแล้ว
เพราะถ้าฉันทำอะไรผิดพลาดในจุดนี้ มีความเป็นไปได้ที่เรื่องเดียวกันนี้จะถูกนำไปใช่กับคนที่พาฉันมาที่นี่
พวกเขาล้างมือไปแล้ว และครั้งนี้เป็นเพราะฉันบังคับให้มาร่วมมือ ดังนั้นฉันไม่อยากสร้างปัญหาให้พวกเขาอีกต่อไป
――ดีล่ะ รวบรวมข้อมูลกันดีกว่า
“โอลิเวียร์ ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหมคะ？”
“ได้สิ”
“มีพนักงานกี่คน？ มีผู้คุ้มกันไหม？ ผู้ชายกี่คน？」
“……เอ๊ะ？”
“ฉันจะเข้าควบคุมซ่องของวีรัสเร็ว ๆ นี้ แต่มีอะไรที่ฉันควรระวังบ้างไหม？”
“……เอ๊ะっ？”
“นอกจากนี้ มีใครที่คุณอยากจะลองต่อยด้วยความแค้นส่วนตัวบ้างไหมคะ？”
“ก็วีรัสซามะ”
ตอบได้ในทันทีเลยสินะ ม๊า ฉันเดาว่ามีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นล่ะนะ
พระอาทิตย์อัสดงทำให้เกิดเงาทอดยาวเหนือทิวทัศน์ของเมือง
ฉันกับโอลิเวียร์จับมือกัน และมุ่งหน้าไปยังซ่องที่จะกลายเป็นฐานทัพของฉันต่อจากนี้ไป
“――นั่นคือเหตุผลที่ฉันจะเข้าควบคุมร้านนี้ค่ะ”
ซ่องของวีรัส เป็นอาคารสองชั้นเล็ก ๆ ทรุดโทรมตรงมุมถนนด้านหลัง
ม๊า เนื่องจากเจ้าของขึ้นชื่อในเรื่องการซื้อผู้หญิงที่ถูกนำมาขายในตลาดค้าทาสระดับต่ำ จึงเป็นที่รู้จักกันดีถึงสถานที่ที่เป็นร้านค้าที่ขายพวกเธอ
ตามที่โอลิเวียร์บอกไว้ ร้านค้านี้ดำเนินงานโดยคนสามคน ได้แก่ พนักงานต้อนรับ ผู้คุ้มกัน และวีรัส
รู้สึกเหมือนคนจะน้อยเกินไป แต่ก็เป็นความจริง แล้วดูเหมือนมีคนทำงานที่ร้านเพียงสามคนเท่านั้น
ดูเหมือนว่าข้อมูลถูกต้อง
หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เข้ามาทักทายฉัน
――「ยัยเด็กนี้ราคาเกินสี่แสนเชียวล่ะ！ ข้าซามะจะเอาทุนคืนกลับมาให้ได้แน่นอน ดังนั้นพวกแกจงตั้งใจขายให้มากขึ้นมากขึ้นล่ะ！」ดูเหมือนว่า วีรัสจะให้พวกเขามารวมตัวกันเพื่อพูดอะไรอย่างงั้น
และ ดังนั้น
ขณะที่วีรัสกำลังตะโกนใส่พวกพนักงาน เขา และพนักงานก็หลับไปในทันที
ฉันจะเก็บพวกเขาทั้งหมดเอาไว้ เพราะดูเหมือนจะมีประโยชน์ในการเป็นแหล่งข้อมูล แต่ตอนนี้ฉันจะมัดพวกเขาไว้แล้วโยนไปไว้ในห้องที่ไหนสักแห่ง ฉันหวังว่าจะมีห้องใต้ดินก็คงดี
“…………”
โอลิเวียร์กำลังมองดู ขณะที่ฉันทำให้ชายสามคนล้มลงไปตรงหน้า
ยังไงก็ โอลิเวียร์ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ
ตั้งแต่ที่เรากลับมาถึงซ่องด้วยกัน เธอก็เหมือนไม่เคลื่อนไหวเลย
“จากนี้ไปฉันเป็นเจ้าของที่นี่ ต่อจากนี้ก็ช่วยทำให้ดีที่สุดตามใจฉันหน่อยนะคะ……อาเร๊ะ？”
ไม่ขยับเลยจริง ๆ น๊า คุณแปลกใจขนาดนั้นเลยเหรอ？ ……ม๊า แปลกใจสินะ ไม่ว่าใครก็คงต้องประหลาดใจที่เด็กอายุประมาณสิบขวบสามารถเอาชนะผู้ชายที่โตแล้วสามคนได้ในพริบตา
ทว่า นั่นจะเป็นปัญหา
จากนี้ไป ฉันจะทำสิ่งต่าง ๆ มากมายจากที่นี้
หากไม่ได้รับการช่วยเหลือ ฉันจะเดือดร้อนได้
ยิ่งมีอะไรให้ทำมากมายด้วยสิ