ตอนที่ 236 ลูกพี่ลูกน้องลงชื่อเข้าร่วมการแข่งขันหัวหน้าครั้งใหญ่ 7
ตอนที่ 236 ลูกพี่ลูกน้องลงชื่อเข้าร่วมการแข่งขันหัวหน้าครั้งใหญ่ 7
“ก็ได้ วินเซอร์” ไคกียกมือขึ้นและไฮไฟฟ์กับน้องสาว “เอาไว้ตอนที่น้องเห็นลูกพี่ลูกน้องของเรา ก็ทำตามคำพูดที่น้องว่าไว้แล้วกัน”
“รู้แล้วเพคะ เสด็จพี่” วินเซอร์ไม่ใช่คนโง่เขลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้เธอไม่อาจปะทะฝีปากกับสวี่หลิงอวิ๋นได้ และไม่อยากรุกรานกับสวี่หลิงอวิ๋นในที่สาธารณะ เพราะเกรงว่าจะเป็นตัวเธอเองที่จะต้องอับอาย
การมาเยือนของจักวรรดิเหมยรุ่ยทำให้เกิดความโกลาหลเล็กน้อย
หัวหน้าทั้งสี่คนดูหล่อเหลาเอาการ และเมื่อเปรียบเทียบกับจักรวรรดิอื่นแล้ว รูปลักษณ์ของพวกเขาดูดีเสียยิ่งกว่า
องค์ชายและองค์หญิงประจำราชวงศ์ก็ดูดีในโลกอินเทอร์เน็ตเช่นกัน โดยเฉพาะองค์หญิงวินเซอร์ผู้เป็นที่รู้จักกันดีในนามว่าเป็นดอกไม้งามประจำชาติ ซึ่งสัมผัสถึงความงามได้อย่างแท้จริง
“องค์หญิงวินเซอร์ก็มีข่าวลือเยอะเหมือนกันนะ ก็หน้าตาสะสวยซะจนพระจันทร์ไม่กล้าเทียบรัศมี”
“ฉันว่านะ ดูดีไม่เท่าองค์หญิงสามเลยด้วยซ้ำ!” แฟนพันธุ์แท้ของแผนกเกษตรกรรมจ้องมองหญิงสาวชนชั้นสูงผู้บอบบาง ไม่ว่าเธอจะดูดีมากเท่าไหร่ แต่ก็ไม่อาจเทียบกับองค์หญิงของพวกเขาได้
องค์หญิงของพวกเขาไม่ได้เลวร้าย อีกทั้งยังมีบุคลิกองอาจผึ่งผาย ดุจดังดอกกุหลาบสีแดงฉานที่เต็มไปด้วยหนาม
“เธอกับองค์หญิงของเราเป็นคนละแบบกัน นี่คือดอกไม้ในเรือนกระจก” ชายหนุ่มจ้องมองไปที่องค์หญิง “ฮึ่ม มันไม่ง่ายเลยนะที่จะได้เห็นดอกไม้ในเรือนกระจก!”
ตอนนี้กล่าวได้ว่าคนทุกคนสามารถเป็นทหารได้ และผู้หญิงก็ไม่ได้แย่ไปกว่าผู้ชายสักนิด
หากกล่าวให้ถูก นั่นคือสิ่งมีชีวิตที่ยืนหยัดด้วยตนเองอย่างคล่องแคล่ว!
หากกล่าวถึงความอ่อนโยน คงมีเพียงคนธรรมดาเท่านั้นที่พบเจอ คนที่ไม่มีพลังวิเศษจะพบเจอกับหญิงสาวประเภทนี้ กระนั้นจะต้องระมัดระวังในทุกด้าน เพียงเพราะหวาดหวั่นว่าจะเผลอปะทะเข้ากับคนคนนี้โดยบังเอิญ
ถึงอย่างนั้น ความลุ่มหลงของชายหนุ่มที่มีต่อหญิงสาวผู้อ่อนโยนก็ถูกฝังลึกลงไปในกระดูก บ่อยครั้งที่มักจะเห็นว่าดอกไม้เรือนกระจกต้องการได้รับการดูแล แล้วจะไม่รักได้อย่างไร? เพราะความอ่อนโยนที่ล้นหลามจึงทำให้รู้สึกไว้วางใจ
รูปลักษณ์ที่บ้าคลั่งทำให้หญิงสาวทั้งหลายเย้ยหยัน
ฮึ่ม! ดอกไม้จะมาสู้องค์หญิงสามได้อย่างไร? องค์หญิงสามเป็นต้นแบบของผู้หญิงทั้งปวง! เธอเป็นตัวแทนแห่งการพึ่งพาตนเอง ภาคภูมิใจในตนเอง และพัฒนาตนเอง!
ผู้หญิงทุกคนอยากจะเพียบพร้อมเหมือนกับองค์หญิงสาม!
“พวกนายนี่มันไม่มีความสามารถซะเลย! ฮึ่ม! ถ้างั้นก็ไปชอบคนที่อ่อนแอกว่าพวกนายเถอะ ชอบนักก็ไปเฟ้นหาพวกมีตัวตนอ่อนแอซะสิ!” หญิงสาวทั้งหลายโพล่งออกไปอย่างตรงประเด็น
“พวกนายคิดว่าท่านพลเอกโอคาซีกับองค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตไม่ใช่ผู้ยิ่งใหญ่หรือไง? ก็แล้วทำไมพวกเขาไม่ชอบดอกไม้ล่ะ? อา! เพราะรู้ไงว่าดอกไม้สวย ๆ มันเหมาะจะอยู่แค่ในเรือนกระจก และพวกเขาต้องการภรรยาที่จะต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่!”
หญิงสาวจากแผนกเกษตรกรรมพูดกระทบกระทั่งชายหนุ่ม พวกเขายังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร หญิงสาวก็ตอกกลับมาเสียก่อน!
องค์หญิงวินเซอร์สวมหมวกทรงสูง พยักหน้าเล็กน้อยให้กับเหล่านักเรียนที่โบกมือให้ ดูสง่างามและอ่อนโยนยิ่งนัก
คณบดีพูลแมนทักทายพวกเขาทันทีที่เห็นพี่น้องราชวงศ์เดินมาจากระยะไกล
“ยินดีต้อนรับพ่ะย่ะค่ะ เป็นเกียรติเหลือเกินที่องค์ชายไคกีกับองค์หญิงวินเซอร์เสด็จมาเยี่ยมสถาบันการศึกษาทางการทหารของจักรวรรดิเรา ฮ่า ๆ โปรดตามกระหม่อมมาเถอะพ่ะย่ะค่ะ”
คณบดีพูลแมนกล่าวขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
องค์หญิงวินเซอร์โค้งคำนับเล็กน้อยและกล่าวขออภัย “ต้องขออภัยด้วยนะท่านคณบดี พอดีเรามาหาลูกพี่ลูกน้องน่ะ”
คณบดีพูลแมนพยักหน้าหลังจากได้ยินเช่นนั้น “กระหม่อมลืมคิดเรื่องนั้นไปเลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะส่งข้อความหาองค์หญิงสามเพื่อขอให้เธอมาโดยด่วน”
เขารู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินมาองค์หญิงวินเซอร์ไม่ต้องการจะอยู่ให้เขาดูแล
หากเป็นองค์ชายก็คงไม่เป็นอะไร ทว่าองค์หญิงจะมีความละเอียดอ่อนกว่าและมีกฎระเบียบที่เข้มงวด ชายที่หยาบกร้านอย่างเขาคงไม่สามารถดูแลเธอได้
ไม่ใช่เพียงแค่เขา แม้แต่หญิงสาวผู้สูงศักดิ์ในสถาบันของเขาก็คงไม่อยากมีส่วนร่วมในโอกาสนี้เช่นกัน
หากไม่มีเขา หญิงสาวทั้งหลายคงจะรู้สึกถึงความหยิ่งผยองขององค์หญิงที่ชอบดูถูกตระกูลชนชั้นสูงทั่วไป
นอกจากนี้ในแง่ของจรรยาบรรณแล้ว พวกเขาไม่คู่ควรกับราชวงศ์เหล่านี้เลย
คนเดียวที่สามารถดูแลทุกอย่างได้คือองค์หญิงสาม ทว่าเธอกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย จะต้องพาตัวกลับมาให้ได้! เพราะเธอจะต้องรับรองแขกของตัวเอง!
สวี่หลิงอวิ๋นอมยิ้มหลังจากที่ได้รับข้อความ
ลูกพี่ลูกน้องมีปฏิกิริยาตอบสนองเร็วมากจริง ๆ หึหึ! ทนรอไม่ไหวที่จะส่งคนรักใหม่แล้ว!
องค์ชายรัชทายาทแลนเซล็อตไม่รู้ว่าองค์หญิงที่แอบปลาบปลื้มเขากำลังวิ่งมาหาเขาในไม่ช้า องค์ชายหนุ่มยังคงติดตามสวี่หลิงอวิ๋นไปรอบ ๆ อย่างสบายใจ
สวี่หลิงอวิ๋นส่งตำแหน่งที่อยู่ไปในวินเซอร์โดยตรง
ฉันกำลังรอพี่อยู่! ลูกพี่ลูกน้องสุดที่รัก! ฉันก็แค่จัดเตรียมโต๊ะอาหารเย็นให้ แล้วพี่จะบริการอาหารยังไงก็เรื่องของพี่เลย!
วินเซอร์รีบวิ่งไปอย่างรวดเร็วหลังจากได้ตำแหน่งที่อยู่ สวี่หลิงอวิ๋นเหลือบมองเวลาและนับถอยหลัง
แลนเซล็อตมองดูสวี่หลิงอวิ๋นด้วยความอยากรู้อยากเห็น และเอ่ยถาม “ท่านกำลังทำอะไรครับ?”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่จะให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับท่าน” สวี่หลิงอวิ๋นตบไหล่เขา อมยิ้ม และกล่าวว่า “ของขวัญชิ้นนี้อาจจะอยู่กับท่านไปตลอดชีวิต และท่านจะรู้สึกขอบคุณฉันตลอดจนชีวิตที่เหลืออยู่”
“โอ้? งั้นเดี๋ยวผมจะรอดู” แลนเซล็อตจ้องมองสายตาขบขันของเธอ ราวกับว่าบางอย่างที่ดีกำลังจะเกิดขึ้น จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่า ผู้หญิงคนนี้กำลังจะทำอะไร? ถึงกับลงมือทำด้วยตัวเอง มันคงไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่ ๆ!
ขณะที่เขากำลังครุ่นคิด ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าหนักก็ดังขึ้น
หญิงสาวคนหนึ่งวิ่งเหยาะ ๆ เข้ามา พร้อมกับหยาดเหงื่อที่ผุดออกมาจากหน้าผาก หมวกใบเล็กของเธอแทบจะหลุดออกมา
ดวงตาของเธอเป็นประกายทันทีที่เห็นแลนเซล็อต จากนั้นจึงหยุดวิ่งและจัดระเบียบเครื่องแต่งงานของตนเอง ก่อนจะเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า
“หลิงอวิ๋น องค์ชายแลนเซล็อต สวัสดียามบ่ายนะคะ”
แลนเซล็อตถอนหายใจเป็นเวลานาน นี่เป็นการจับคู่ให้กับเขาหรือเปล่า?
แน่นอนว่าเขาเคยได้ยินชื่อขององค์หญิงวินเซอร์มาก่อน และเขาเคยเห็นว่าองค์หญิงวินเซอร์มีพฤติกรรมที่คล้ายคลึงกับองค์หญิงองค์ก่อนของจักรวรรดิเหมยรุ่ยมาก
เนื่องจากต้องการจัดพิธีสมรส พ่อของเขาจึงแนะนำองค์หญิงเกือบทุกคนในห้องรับแขกให้กับเขา
และหนึ่งในตัวเต็งก็คือองค์หญิงวินเซอร์
หากองค์หญิงแต่งงานเข้าสู่จักรวรรดิเอเดน ความเพียบพร้อมทางมารยาทของราชวงศ์จากจักรวรรดิเอเดนก็จะสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น
องค์หญิงผู้นี้สมบูรณ์แบบอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นรูปลักษณ์ มารยาท หรือแม้แต่สติปัญญาทางด้านวิชาการที่สูงส่ง แต่กลับไม่ใช่แบบที่เขาชอบ
เขาชอบผู้หญิงที่มีความเป็นตัวเอง คนที่สามารถเป็นมือขวาให้กับเขาได้ ไม่ใช่ผู้หญิงที่เป็นแบบอย่างให้กับราชวงศ์ในด้านมารยาทเท่านั้น
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เรียกองค์หญิงมา ทว่าเขายังคงรักษาภาพลักษณ์สุภาพบุรุษผู้แสนอบอุ่นอยู่ “สวัสดีครับ องค์หญิงวินเซอร์”
วินเซอร์รู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นแรงด้วยความตื่นตระหนก แก้มทั้งสองข้างของเธอแดงก่ำ