ตอนที่ 76
「โมตะ-คุง!」
ได้ยินเสียงกรอบแกรบ, ยูกะออกมาจากพุ่มไม้
「…เอ๋?」
ตะลึง, ผมส่งเสียงที่โง่เขลาออกไปโดยสัญชาติญาน
「น้องหนูกระป๋องของนายที่ใช้ได้ทุกที่ทุกเวลา! ขอบคุณที่ใช้ยูกะ~!」
ยูกะกอดผมระหว่างที่พูดอย่างนั้นจากนั้นเธอจับมือผมไป
「ฮ-เฮ้, เดี๋ยว」
ผมได้วิ่งทั้งๆที่สับสน เหมือนกับผมถูกลากไปโดยยูกะที่ดึงมือผม
ทำไมยูกะอยู่ที่นี่?
ผมได้อยู่ในพื้นที่เปิดของป่ากับอาซาฮินะก่อนหน้านี้ ดังนั้นไปมุ่งหน้าไปที่อาคารโรงเรียนผ่านทางเดินสัตว์
ผมส่งเมลให้ยูกะแต่เธอถามผมว่าผมอยู่ไหน ผมเลยบอกเธอให้เจอผมที่ชั้นเรียนของเธอ
สั้นๆคือ, ผมไม่ได้บอกตำแหน่งให้ยูกะ
แต่กระนั้น, ยูกะอยู่ในป่า
ทำไม?
เป็นไปได้มั้ยว่าเธอตามผม?
ผมแอบดูใจของยูกะด้วยความสามารถได้ แต่ผมอยากจะถามเธอก่อนนั้น
บางทีเธออาจจะตามผมแต่, ผมอยากรู้ว่าคำตอบแบบไหนที่ยูกะจะพูด
「ย-ยูกะจัง, ทำไมเธออยู่ที่นี่?」
ผมถามยูกะที่วิ่งนำหน้าผม ลากมือผมไป
ยูกะหยุดจากนั้นหันกลับมาระหว่างที่จับมือผม, จากนั้นเธอมองหน้าผมด้วยหน้าที่แดง
「อ-อยากรู้เหรอ?」
ยูกะถามอย่างอายระหว่างที่อยู่ไม่สุข
「ช-ใช่」
มองดูยูกะที่มองผมอย่างอาย, ผมได้กลืนน้ำลายโดยสัญชาติญาน
เพราะผมเพิ่งอยู่กับอาซาฮินะที่หน้าด้านก่อนหน้านี้, ยูกะที่เขินอายได้น่ารักอย่างแปลกประหลาดแต่มันทำให้ผมตื่นเต้นอย่างไรก็ไม่รู้
「นายอยากให้ชั้นพูดไม่ว่ายังไงเหรอ?」
ยูกะผู้ถามอีกครั้งมองขึ้นมาหาผมด้วยตาที่แฉะ และแก้มที่แดง, จากนั้นー
「งั้น, ได้โปรดดู」
พูดสิ่งนั้น, ยูกะยกกระโปรงขึ้นอย่างช้าๆ
ต้นขาที่อวบขาวของเธอถูกเปิดเผยอย่างช้าๆ ผมช่วยไม่ได้นอกจากกลืนน้ำลายจากความเซ็กซี่ที่แปลกประหลาด
มันต่างจากต้นขาที่บางและเล็กของอาซาฮินะอย่างสิ้นเชิง นี่มันเป็นต้นขาของผู้หญิงแน่นอน
ยูกะยกกระโปรงมากขึ้นอีก จากนั้นร่องที่ไร้ขนได้ปรากฏ
「คุห์」
ช่างเป็นความลามก, แม้ว่ามันทั้งสองไร้ขน, ความลามกมันต่างจากน้องหนูที่เรียบเนียนของอาซาฮินะ
เม็ดถั่วของเธอบวมแดงออกมาจากนั้น, มันขอร้องให้ถูกแหย่
ภายใต้รอยแยกชมพูออกแดง, ดิ้นอย่างลามก, เล็ดน้ำกามจำนวนมากออกมา
ผมอยากจะใส่เข้าไปข้างใน ผมอยากจะแทงเจ้าหนูเข้าไปในรูเนื้อที่ลามกนี้
ผมได้อัดอั้นเพราะอาซาฮินะแต่ผมไม่คิดว่ามันมากขนาดนี้
ผมอยากทำมันและปล่อยมันออกมาขนาดว่าทนไม่ได้
แล้วก็, ผมรู้ความยอดเยี่ยมของรูนี้ และผมรู้ว่าเธอจะเสนอรูเนื้อเธออย่างมีความสุข ถ้าผมพูดว่าผมอยากใส่มันเข้าไป
บางที่ผมคิดว่านั่นจะเป็นเรื่องแน่นอน
「ชั้นเห็นยู-จังไล่ตามโมตะ-คุง, ชั้นวิ่งตามเพราะความอิจฉาและวิ่งจามเธอสองคนโดยไม่ให้เห็น และได้เห็นการกระทำที่ลามกของนายในที่เปิดของป่า, ชั้นได้กระสันระหว่างที่อิจฉา, ชั้นเล่นกับน้องหนูที่ลามกและอนาจารนี้ด้วยนิ้วของชั้นและช่วยตัวเอง」
ยูกะสารภาพทุกอย่างอย่างซื่อสัตย์ระหว่างที่เปิดเผยรูเนื้อที่เปียกและลามกของเธอ
ผมเชื่อว่ามันจริงโดยไม่ใช้ความสามารถของผม
「ช-ชั้น, เห็นมั้ย, ชั้นคิดว่าชั้นไม่อยากแพ้มารินะ-จังแต่จริงๆแล้ว, มันเลี่ยงไม่ได้ที่จะแพ้, ชั้นสังเกตมัน แต่ー」
ยูกะพูดระหว่างที่เปิดเผยน้องหนูเธอให้ผม, เธอหายใจเข้าไปข้างในจากนั้นมองผมตรงๆ
「ชั้นติดค้างยู-จัง, ชั้นทรยศแต่แต่เธอช่วยชั้น ชั้นจะไม่มีวันลืมสิ่งนั้น แต่, ชั้นจะไม่ยกโทษให้ยู-จังที่ทำท่าทางโหดร้ายใส่โมตะ-คุง มารินะ-จังมีออร่าออกมาจากทั้งตัวเธอ ว่าเธออุทิศตัวเธอให้โมตะ-คุงอย่างสิ้นหวัง ชั้นเลยถอยได้ แต่, ถ้าเธอมีท่าทางอย่างนั้น, ไม่มีทางที่ชั้นจะถอย!」
ยูกะทำสีหน้าแน่นๆ
「และแม้อย่างนั้น, แม้ว่าเธอทำท่าทางโหดร้าย, ได้ดูโมตะ-คุงหยอกยู-จัง ชั้นได้อารมณ์เสีย, เสียใจ, รำคาญ, เดือดดาล, ชั้นได้อารมณ์เสียจนทำอะไรไม่ถูก แต่ชั้นก็กระสันด้วย, ชั้นทนมันไม่ได้, จากนั้น…ชั้นใส่นิ้วเข้าไปในน้องหนูของชั้นและควักมันออกมา, และแตกแล้วแตกอีกโดยไม่เล็ดเสียงออกไป มองดูโมตะ-คุงเล่นกับยูจัง, ชั้นแตกซ้ำแล้วซ้ำอีกระหว่างที่อารมณ์เสีย ชั้นแม้แต่ฉี่แตกตอนชั้นทำด้วย」
หายใจหยาบ, มองผมด้วยสีหน้าแน่นแต่แดง, ยูกะสารภาพว่าเธอช่วยตัวเองระหว่างที่มองผมหยอกอาซาฮินะ และแตกหลายครั้ง, และเธอแม้แต่ฉี่แตกโดยไม่ตั้งใจ
นั่นลามกเกินไปแล้ว, อนาจารมาก, เต็มไปด้วยความต้องการ, มันบ้ามากเกินไปแต่เธอดูบริสุทธิ์เหลือเกิน
「ยูกะ-จัง, ตีชั้น」
「เอ๋?」
ตาของยูกะเปิดกว้างเมื่อผมพูดสิ่งนั้น
ผมได้พยายามจะใช้ยูกะเพื่อต้อนอาซาฮินะให้จนมุม
ยูกะคือน้องหนูกระป๋องของผมดังนั้นผมทำอะไรก็ได้กับยูกะ
แต่, ผมสงบไม่ได้ไม่ว่ายังไง
ผมได้รำคาญตัวผมเองจนทำอะไรไม่ถูก ที่ผมพยายามจะใช้ยูกะเป็นเครื่องมือ
「ชั้นสั่งเธอ ตีชั้น」
「ต-แต่…」
「ตีชั้นเหมือนเธอตั้งใจจะฆ่าชั้น ถ้าเธอไม่ทำ, ชั้นจะทิ้งเธอตอนนี้เลย」
ยูกะถอยออกไปจากคำพูดผม, ตาของเธอสั่น
นี่คือที่ผมควรใช้ยูกะยังไง
เพราะผมสงบไม่ได้, ผมจะบังคับให้ยูกะตีผม
นั่นเพื่อความสะดวกของผมเอง
จากนั้น, ถ้ายูกะตีผม, นั่นคือหนี้
「ช-ชั้นอยากจะอยู่กับโมตะ-คุง, ชั้นจะตีนายให้ดีที่สุด」
「ได้」
ยูกะที่ยืนยันการพยักน้าของผม, หายใจเข้าอย่างหนักจากนั้นจ้องผม
จากนั้นเธอยกมือขวาของเธอー
ไปด้วยกันกับเสียงแห้ง, ความเจ็บปวดวิ่งผ่านแก้มผม
นั่นดีที่สุดแล้วเหรอ? ไม่, ยูกะอ่อนแอเหมือนเธอใช้ทางลัดมาตลอด ยูกะเป็นผู้หญิงแบบนั้น
อ่อนแอกว่าใครๆ, เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีเกินไปสำหรับทุกคน
จริงๆเลย, แม้ว่าผมบอกให้เธอตีด้วยเจตนาที่จะฆ่า
แต่ยังไงซะ, ผมค่อนข้างรู้สึกสดชื่น
เช็ดปากด้วยหลังมือของผม, ผมมองยูกะที่สั่นแล้วกำลังจะร้องไห้จากนั้นยิ้ม
ผมจะหยุดใช้ยูกะเพื่อต้อนอาซาฮินะ
ผมจะทำตรงกันข้าม
ผมจะให้อาซาฮินะเห็นว่าผมได้สนุกกับยูกะ
ไม่ได้ใช้ยูกะเป็นเครื่องมือแต่ใช้อาซาฮินะเป็นเครื่องมือแทน
มันรู้สึกเหมือนกันเลยแต่มันค่อนข้างต่างกันทางจิตใจ
ตอนนี้นั้นผมได้ตัดสินใจนั่นแล้วー
「น-นายโอเคมั้ย? มันเจ็บรึเปล่า?」
ยูกะที่กำลังจะร้องไห้ยืดมือขวาที่สั่นของเธอและแตะแก้มของผม ผมจับมือเธอจากนั้นกอดเธอ
「ชั้นอยากจะมีเซ็กส์กับยูกะ-จังตอนนี้ แต่ไม่มีที่ดีๆที่จะไปเลย」
「เอ๋?」
ยูกะที่กอดโดยผม และผมกระซิบใส่หูเธอ, ส่งเสียงที่ตกใจจากที่ผมพูด
「อ-อึน! ชั้นรู้! ชั้นรู้เยอะ! ชั้นได้ใช้ที่เยอะเลย!」
พูดสิ่งนั้น ยูกะจับมือผมจากนั้นวิ่งในความรีบ
เธอรู้ที่หลับนอนมามากมาย เธอได้ใช้ที่พวกนั้น
พูดคำนั้นออกมาอย่างใจเย็น, ยูกะพูดว่าเธอมีมลทินแค่ไหน
เธอไม่มีมลทิน เธอบริสุทธิ์มากกว่าผู้หญิงไหนๆ
ผมอยากจะพูดนั่นแต่ผมหยุดมัน
ยูกะจะไม่รับคำที่ผมพยายามพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้น
แล้วก็, มันจริงที่ว่ายูกะมีมลทิน ยูกะรู้เรื่องนั้นมากกว่าใครๆ
ถ้าผมบอกยูกะว่าเธอไม่ใช่, เธอจะโทษตัวเธอเอง
ถามตัวเธอเองว่าทำไมเธอถึงมีมลทิน
เธออยากจะย้อนเวลา
ไปก่อนที่เธอจะมีมลทิน
เธอจะโทษตัวเองแน่ด้วยความคิดแบบนั้น
ยูกะไปที่ห้องเก็บอุปกรณ์โรงยิม หลังโรงยิม
มีห้องเก็บอุปกรณ์ในโรงยิมด้วย แต่ห้องเก็บอุปกรณ์ที่ไว้สำหรับอุปกรณ์นั้นอยู่ในพื้นที่ข้างนอก
ยูกะไปข้างหลังของห้องเก็บอุปกรณ์โรงยิม
「ทางเข้ามันล็อคแต่มันมีทางอ้อมไปด้านหลัง」
พูดสิ่งนั้นยูกะปล่อยมือผมและเลื่อนแผ่นไม้ที่พิงกำแพงห้องอยู่
มีรูที่เข้าไปได้ด้วยการคลานปรากฏขึ้น
「ม-มันจะแย่ถ้ามีคนอยู่ข้างใน ชั้นเลยจะไปก่อน」
ยูกะที่ดูใจร้อนพูดระหว่างที่หน้าแดง จากนั้นคุกเข่าสี่ขา
ผมจับไหล่ของยูกะและให้เธอถอยไป
「เธอตลกกับชั้นเหรอ?」
เธอจะบอกว่าเธอจะเข้าไปยืนยันว่ามีคนอยู่ข้างในมั้ย?
โดยให้ผู้ชายรอแล้วผู้หญิงไปตรวจมันเหรอ?
「ม-ไม่, ชั้นไม่」
ยูกะดูเหมือนจะคิดว่าผมได้โกรธเคืองเธอเลยปฏิเสธมันอย่างสิ้นหวังด้วยตาที่เปียก
「ชั้นพูดมันไม่ดี ชั้นรู้ว่าเธอไม่ได้ตลกกับชั้น แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น, ทำไมเธอถึงพยายามจะปกป้องชั้น? ชั้นดูเหมือนอ่อนแอเหรอ?」
ได้ยินคำถามของผม, ยูกะกระตุก
ผมอ่านใจเธอได้ถ้าผมใช้ความสามารถผม แต่ผมอยากได้ยินคำตอบจากปากของยูกะ
「ช-ชั้นไม่คิด ชั้นไม่คิดว่าโมตะ-คุงอ่อนแอ แต่…」
「แต่อะไร?」
ยูกะหยุด, มองลงไปข้างล่าง, เอามือไว้หน้าอกของเธอ, สั่น
คิดว่าผมควรรอตอนนี้, ผมมองอยู่กะโดยไม่พูดอะไรเลย
หลังจากซักพัก, ยูกะหายใจเข้าจากนั้นมองตรงมาที่ผม
「ชั้นกลัวโมตะ-คุง」
「กลัวเหรอ?」
「อึน」
ยูกะพยักหน้าเมื่อผมถามกลับไป
ยูกะกลัวผมเหรอ? ผมไม่ได้เจตนาจะทำให้เธอกลัวแต่ยังไงซะ, มันไม่ผิดธรรมชาติที่จะกลัวผม
แต่, ทำไมเธอปกป้องผมเมื่อเธอกลัวผม?
「เมื่อนายช่วยชั้น, เมื่อนายสู้กับริกกะ-จัง, กับคามูโระ ฮิซูกิ, โมตะ-คุงได้อยู่คนเดียว โมตะ-คุงนั้นแข็งแกร่งเค้าเลยกลับมาแต่ถ้าเค้าแพ้ล่ะ? โมตะ-คุงไม่ใช่คนมองในแง่ดีเค้าเลยคิดเสมอถึงเวลาที่เค้าแพ้, ใช่มั้น? แต่นายไปคนเดียว ชั้นกลัวจริงๆกับความคิดที่ว่านายจะไม่กลับมาอีกแล้ว…」
จับมือของเธออยู่ที่หน้าอกเธอ, ยูกะมองตรงมาที่ผมจากนั้นพูดระหว่างสั่น ผมรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจผมกระโดดจากที่เธอพูด
ผมตอบโต้ไม่ได้
「โมตะ-คุงพูดน้อยและดูแลเราอย่างถูกต้อง นายทำโทษมารินะ-จังเพื่อชั้นและอนุญาตให้ชั้นถูกปฏิบัติอย่างเท่าเทียม มารินะ-จังที่ถูกรักที่สุดนั้นแค่มาจากเสน่ห์ของเธอ นายเลือกมารินะ-จังหลังจากที่ปฏิบัติกับเราอย่างเท่าเทียม ชั้นบ่นไม่ได้ ไม่, การได้เห็นว่ามารินะ-จังน่ารักขึ้น, ชั้นคิดจากใจว่านี่คือที่คาดหวังได้กับสาวที่โมตะ-คุงเลือก แต่, แต่ว่าเธอเห็นมั้ย…」
ยูกะจังที่พูด มองผมด้วยรอยยิ้มที่น่าเวทนาลอยอยู่บนแก้มเธอ
「แม้ว่าโมตะ-คุงมองเรา, เธอไม่พูดอะไรเลย มันยากไม่ใช่เหรอ? นายอยู่ในความคิดที่ยากลำบาก, ใช่มั้ย? และแม้ยังนั้นนายไม่แม้แต่จะบ่นเลย」
อดีตที่เจ็บปวดเหรอ?
ผมคิดว่าผมใช้ชีวิตมาอย่างลำบากแต่…
ความทุกข์ทรมานของผมไม่ใช่เรื่องใหญ่เมื่อเทียบกับความทุกข์ของยูกะ, มันแค่เหมือนกับว่ามันเป็นวันที่โชคร้าย
「เทียบกับยูกะ-จัง ความลำบากของชั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่ー」
「ไม่! นั่นไม่ใช่!」
ยูกะขัดคำพูดของผม
「อย่าเทียบความลำบากของคนนะ! แม้ว่ามันเรื่องเล็กสำหรับชั้น แต่มีหลายอย่างที่เจ็บปวดมากกว่าโมตะ-คุงกำลังจะตาย! มันตรงกันข้าม! มันลำบาก! ชั้นคิดที่จะตายหลายครั้ง! แต่, แม้ว่ามันเจ็บปวด, มันไม่เจ็บปวดอีกต่อไปแล้ว! ชั้นได้คิดจากใจว่าชั้นดีใจที่ชั้นยังมีชีวิตอยู่จากก้นบึ้งของหัวใจ! ชั้นกลัวปัจจุบันและวันต่อไป! ชั้นได้กลัวการรอวันต่อไปจนทนไม่ได้! นายรู้มั้ยว่าทำไม?! ถ้าวันต่อไปได้มาถึง, ชั้นจะเสียอีกวันที่ชั้นใช้เวลากับโมตะ-คุงได้!」
ยูกะขอร้องมันอย่างบ้า กอดผม
「ชั้นกลัวว่าบางวันนั้นจะมาแน่ๆ คิดว่าเราไม่ได้เข้าไปในใจของโมตะ-คุงลึกเพราะเขาไม่บ่น คิดว่านายจะโอเคตลอดแม้จู่ๆชั้นจะหายไปซักวันนึง แม้ว่าชั้นหายไป, นายจะแค่ใช้ชีวิตประจำวันปรกติโดยไม่เปลี่ยนแปลง, นั่นทำไมนายถึงไม่พูดอะไรซักอย่าง คิดว่ามันเป็นอย่างนั้น, ชั้นกลัว ชั้นกลัวจนทนไม่ได้ว่าวันนั้นอาจมาถึงพรุ่งนี้…ชั้นไม่อยากให้โมตะ-คุงไม่กลับมา…!」
กอดผม, พึมพำขณะที่สั่น, ยูกะติดกับผมเหมือนกับจะบอกว่าเธอจะไม่มีวันปล่อยผมไป
หายไปซักวันหนึ่ง
จริง ผมปฏิเสธนั่นไม่ได้
ไม่, มันตลกที่ผมปฏิเสธมันไม่ได้
ระหว่างสู้กับริกกะ, แม้แต่ระหว่างสู้กับคามูโระ ฮิซูกิ, ผมคิดว่ามันไม่มีความสำคัญถ้าผมไม่กลับ
ผมยอมแพ้ ผมตอบโต้ไม่ได้เลย
งั้น…
「ชั้นชั้นบ่นหน่อยได้มั้ยล่ะ?」
กอดยูกะที่กอดผม, ผมพึมพำ
「ยังไงซะ, ชั้นไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ แต่ชั้นคิดว่าชั้นไม่สมควรเกิดมา ว่ามันเป็นความผิดของชั้นที่เกิดมา ยังไงซะ, ชั้นควรจะพูดว่าชั้นไม่มีที่ไหนที่จะอยู่ จากนั้น, เธอเห็นมั้ย มันแค่นั่น」
ผมเคยช่วยคนที่โดนรังแกในอดีต
ผมมีเจตนาแฝง
ถ้าผมใช้เด็กที่โดนรังแก, ผมคิดว่าผมอาจจะสามารถมีเพื่อน
นั่นทำไมผมช่วยเขา
ผมซัดคนรังแก
มีประมาน 10 คน จากนั้นผมซัดพวกเขาคนเดียว
ผมใช้ความสามารถได้ไม่ดีดังนั้นผมไม่ได้เอาชนะขาดลอย
ผมได้ถูกเตะถูกต่อย แต่, มันเป็นชัยชนะของผมในที่สุด
ผมซัดคนรังแกจากนั้นเข้าหาคนโดนรังแก
จากนั้น, คิดอย่างเห็นแก่ตัวว่าเราเป็นเพื่อนกัน, ผมให้เขายืมมือของผม
ผมไม่สามารถลืมสายตาของเขาได้ในวันนั้น
เขาของผมในความตกใจเหมือนเขาได้มองปีศาจ
คิดเกี่ยวกับมันตอนนี้, ผมมันโง่
ผมทำมันได้ดีกว่านี้ แต่, ผมไม่มีความใจเย็นในเวลานั้น
ผมแค่คิดเกี่ยวกับการกำจัดศัตรูของผมไม่ว่ายังไง
ต่อคนสิบคน, มากกว่านั้น, เป็นคนที่ชอบรังแกคนอื่น, ผมชนะพวกนั้น
ถ้าผมซัดคนรังแก, คนถูกรังแกจะคิดว่าผมอันตรายมากกว่าคนพวกนั้น
ปรกติแล้ว, มันเป็นเรื่องธรรมชาติ
หลังจากนั้น, ผมหยุดพยายามที่จะหาเพื่อน
「ชั้นแค่อยากจะนั่งม้านั้น, กินไอติม, คุยไร้สาระแล้วหัวเราะ ชั้นอยากจะไปเที่ยวกับเพื่อนและถูกดุโดยแม่เมื่อกลับสาย มันโง่ใช่มั้ยล่ะ? ชั้นมีความกังวลที่เรื่องเล็ก」
พูดสิ่งนั้นผมจับไหล่ยูกะจากนั้นแยกเธอจากการกอด
「เฮ้, หัวเราะสิ หัวเราให้ชั้นต่ำคนนี้ที่หลงจากทางที่ถูกต้องเพราะความกังวลเล็กๆ หัวเราะให้กับขี้แพ้ที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากเห่า หัวเราะแมลงชั้นต่ำที่อยากจะตายไวๆ, เค้ากระโดดเข้าหากองไฟโดยตัวเค้าเอง มันเหมือนที่ยูกะ-จังพูด ชั้นไม่อยากจะเกิด, ชั้นอยากจะหายไป นั่นทำไมชั้นรักการเข้าไปเฉียดกับความตาย ชั้นคิดว่ามันจะรู้สึกดีกว่าถ้าชั้นทำ」
จับไหล่ของยูกะ, ผมพูดขณะที่มองลงไปหาเธอ
ผมรู้ ผมไม่ได้พูดกับยูกะ ผมพูดกับตัวผมเอง
「ชั้นเข้าใจแล้ว」
ยูกะมองขึ้นมาหาผมด้วยน้ำตาที่อาบแก้ม, จากนั้นเธอยิ้ม
「ชั้นว่าในที่สุดชั้นก็เข้าใจ ว่าทำไมโมตะ-คุงถึงได้ถูกดึงดูดโดยยู-จัง」
ยูกะมองขึ้นมาหาผมด้วยรอยยิ้ม, จับมือของผมที่จับไหล่ของเธอจากนั้นกองไว้เงียบๆ
「แน่นอนว่า, ยูจังเป็นคนแรกที่เท่าเทียมเป็นครั้งแรกในชีวิตโมตะ-คุง」
ได้ยินเธอพูดอย่างนั้น, ผมอยากจะพูดว่ามันผิด แต่ผมพูดออกไปไม่ได้
อย่างนั้นเหรอ? ผมสงสัยว่ามันเป็นอย่างนั้นมั้ย? ผมไม่เข้าใจมันเหมือนกัน
แต่, เมื่อผมมาคิดดูแล้ว, ในเวลานั้น, เมื่ออาซาฮินะได้เกิดใหม่จากการแตกสลาย, เธอขอให้ผมเลี้ยงไอติมเธอ จากนั้น, เรานั่งที่ม้านั่งด้วยกัน และเธอเลียไอติมด้วยท่าทางที่กล้าหาญ
แม้ว่าผมข่มขืนเธอและทำเธอแตกสลาย, ผมคิดว่าเธอน่าสนใจ
「ฟุฟุ, ชั้นต้องขอบคุณยู-จัง」
「เอ๋?」
ตกใจที่ยูกะหัวเราะกระทันหัน ยูกะดันตัวเธอเข้ามาในช่องว่าง จากนั้นยืดตัวเธอเอง, นำหน้ามาใกล้จนริมฝีปากเราเกือบสัมผัสกัน
「ชั้นเข้าใจว่าโมตะ-คุงตกหลุมรักเธอได้ยังไง รู้ว่าจะทำให้นายตกหลุมรักได้ยังไง, นายเป็นเด็กชายที่ง่ายต่อการตกหลุมรัก ♥」
「อ๋า?」
「มารินะ-จังทำมันอย่างธรรมชาติ แต่ชั้นพวกชอบคำนวณ ชั้นก้าวไปข้างหน้าก่อนได้ ♥」
หรี่ตาของเธอ, ยูกะแสดงรอยยิ้มที่มีเสน่ห์
ทำให้ผมตกหลุมรัก? เธอพูดอะไรน่ะ?
「ซูซูฮาระ โมทาโร่-คุง นายเป็นแฟนของชั้น」
「อะไร?」
「ชั้นอาจจะสกปรกแต่ชั้นก็มีสิทธิ์ที่จะมีความสุข」
「ฮ-เฮ้」
「ชั้นไม่สนว่านายจะมีเซ็กส์กับใคร แต่, โมตะ-คุง, นายเป็นแฟนของชั้นเริ่มตั้งแต่วันนี้ ชั้นไม่ถือถ้านายปฏิเสธ ชั้นแค่ตัดสินใจว่านายเป็นแฟนของชั้น」
「ย-ยูกะ-จัง?」
สับสนกับการเปลี่ยนกระทันหันของยูกะ, เธอมองขึ้นมาหาผมเกี่ยวแขนกัน จากนั้นหัวเราะด้วยรอยยิ้มที่น่าหลงใหล
อะไรเกิดขึ้นกระทันหันนี่? การแสดงเหรอ? แต่ถ้ามันเป็นการแสดง, การแสดงนี่คืออะไร? การแสดงนี้หมายถึงอะไร?
แต่, ผมสงสัยว่าทำไม หัวใจผมเต้นเร็วมาก
「ชั้นนี่โง่จังเลย แม้ว่าโมตะ-คุงอุส่าห์สร้างปัญหาให้นายเท่าเทียมกับชั้น, ชั้นถอยออกมาเอง ความต่างระหว่างมารินะ-จังและชั้นคือเราก้าวไปข้างหน้าหรือไม่ แต่, มารินะ-จังไม่ได้ก้าวออก เธอตามหลังโมตะ-คุงอย่างพยายาม แต่, ชั้นต่างออกไป ชั้นไม่ตามหลังนาย」
ยูกะเพิ่มเติมเข้ามาอีก, เธอพูดระหว่างที่ริมฝีปากเราสัมผัสกัน
「มันอาจจะกระทันหัน แต่ชั้นจะอยู่ข้างนาย ♥ ด้วยกำลัง ♥」
พูดสิ่งนั้น, ยูกะจูบผมจากนั้นจับมือผม
「เฮ้, โมตะ-คุง, มามีเซ็กส์กันเถอะ ชั้นอยากได้เจ้าหนูของโมตะ-คุงอย่างมาก ♥ จากตอนนี้ไป, ถ้านายรู้สึกว่านายอยากมีเซ็กส์นายแต่พูดมันออกมาตรงๆ ♥ เพราะทั้งหมด, โมตะ-คุงเป็นแฟนชั้น ♥」
ยูกะได้พูดต่อไปอย่างเห็นแต่ตัวโดยไม่สนความเห็นของผม จากนั้นเธอดึงมือของผม
「เข้าไปข้างในกัน ♥ ชั้นอยากจะให้นายรู้สึกดีมากๆเลย ♥」
แสดงรอยยิ้มทั้งใบหน้าของเธอ, ยูกะดึงมือผม
ผมไม่ได้ใช้ความสามารถผมแต่กระนั้นผมเห็นบางอย่าง
นั่นมันไม่สมจริงเลย
ผมเห็นดอกใม้ที่หุบอยู่ดอกใหญ่ในยูกะ
ดอกไม้ที่หุบสีชมพูที่ปลายของมันสีชมพู ได้กำลังจะผลิบาน
ผมเห็นนั่นและผมเข้าใจ
มันเป็นบางอย่างที่ผมคิดมาตลอด
ยูกะบางที, ไม่, แน่นอนว่าเธอมีศักยภาพที่ท่วมท้น
เพราะตัวตนเธอได้ถูกรังแกและถูกล่วงละเมิดทางเพศโดยผู้ชาย, พรสวรรค์ดั่งดอกไม้หุบของเธอถูกขัดขวางจากการเปิดออก
แต่ถ้าพรสวรรค์ที่หลับไหลนั้นได้บานออก, มันจะน่าทึ่งอย่างแน่นอน
และตอนนี้, ในที่สุดมันก็ได้ー
ดอกไม้หุบเริ่มบานออก
แม้ว่าเธอได้มีมลทินมากกว่าใครๆ, เธออ่อนโยนมากกว่า, บริสุทธิ์กว่าใครๆ
ดอกไม้ใหญ่ได้เปิดออก
มันได้เกิดในโคลนตม, โตในโคลนตมนั่นทำไมมันสวยงามมากที่สุดเมื่อมันบาน
ยูกะที่ยิ้มทั้งใบหน้าของเธอ บางดั่งดอกไม้ใหญ่สีชมพู, นั่นมันสวยงาม
ข้างในของห้องเก็บอุปกรณ์กลิ่นเหมือนรา
มีเบาะขนาดใหญ่วางอยู่ตรงกลางห้อง
เบาะใหญ่นั้นใช้สำหรับการลงพื้นเมื่อกระโดดสูง
ยูกะดึงมือผมและตรงไปที่เบาะ, นั่งอยู่บนเบาะจากนั้นดึงผม ให้ผมคร่อมเธอ
อยู่เหนือยูกะ, ผมจูบปากของเธอโดยไม่พูดอะไรจากนั้นเอามือใส่เข้าไปในชุดนักเรียนที่เธอใส่ และนวดหน้าอกที่ใหญ่และนุ่มนิ่มของเธอ
「ฟุ ♥ อึนน♥」
แม้ว่าผมจะโลภกับริมฝีปากเธออยู่, เธอหน้าอกและหัวนมด้วยนิ้วของผม
เธอไม่แสดงการตอบสนองที่เข้มข้นเหมือนมารินะ แต่ซึมอยู่กับการใส่ลิ้นของผมเข้าไปในปากเธอ
เสียงเปียกที่ลามกก้องอยู่ในห้อง
ผมอยากจะใส่มันเข้าไปแล้วตอนนี้ ผมอยากจะใสเจ้าหนูที่โกรธเข้าไปในยูกะ จากนั้นเหวี่ยงเอวผมเหมือนคนบ้า, ผมอยากจะทำให้ยูกะมีมลทินโดยสมบูรณ์
สาวคนนี้จะไร้มลทินไม่ว่าคุณจะทำยังไง
「เธอโดนหลับนอนที่นี่ด้วยมั้ย?」
ริมฝีปากเราแยกกันแต่ลิ้นเรายังพันกันอยู่, ผมถามยูกะ
ผมใส่มือเข้าไปในชุดของเธอ ถูหน้าอกเธออย่างที่ผมต้องการและเล่นกับหัวนมเธอ ยูกะกระตุกและถอนหายใจร้อนๆ
「อึน ชั้นได้ถูกข่มขืนที่นี่ หลายครั้งจนชั้นนับไม่ได้」
ยูกะยิ้มออกมาระหว่างที่วนลิ้นเธออย่างลามก
「ในแบบไหน?」
ผมถามเพิ่ม
ผมอ่านใจยูกะได้ด้วยความสามารถของผม แต่ผมอยากจะฟังมันจากปากเธอ
ผมอยากให้ยูกะสารภาพทุกอย่างกับผม
「นายอยากรู้เหรอ?」
ยูกะพูดว่าเธอมีมลทิน แต่, ยูกะที่ถามผมมันเหมือนกับเป็นอีกคน
「เธอกลัวที่จะพูดมันเหรอ?」
ถามเธออย่างนั้น, ยูกะยิ้มและดูตาเปียก
「แฟนของชั้นไม่ใช่คนแย่ขนาดที่เค้าจะเกลียดชั้น จากบางอย่างแบบนั้น」
ได้ยินคำตอบของยูกะ, เจ้าหนูผมลุกยืน
「ชั้นไม่จำเป็นต้องได้ยินเนื้อหา รู้ทุกอย่างแล้วชั้นจะเกลียดเธอมั้ย? ช่างเป็นวิธีคิดที่โง่เขลา, ชั้นแค่อยากจะรู้」
ตอบเธอ, ยูกะที่สั่นขณะที่หัวนมเธอถูกเล่นหัวเราะ
「ว่าแล้ว ♥」
หน้าของเธอเปลี่ยนเป็นแดง, เหงื่อออกบางๆ, ยูกะยิ้มเหมือนเด็กซุกซน
นี่มันยูกะจริงๆเหรอ?
นี่เป็นยูกะที่ไม่มั่นใจในตัวเธอเอง, กลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า, พูดตลอดว่าเธอมีมลทินเหมือนกับสาปแช่งตัวเอง, และคนที่บอกว่าเธอจะอยู่กับผมแม้ว่าเธอได้ถูกปฏิบัติอย่างน้องหนูกระป๋อง?
ยูกะคนนั้นทำรอยยิ้มที่เร้าใจขนาดนี้ได้เหรอ
ผมรู้สึกถึงความรู้สึกดีเหมือนความเย็นได้วิ่งผ่านสันหลังผม
「เข้าใจแล้ว ถ้าเธอรู้งั้นก็ไม่มีปัญหา, ใช่มั้ย?」
「เอ๋?」
ยูกะเอียงหัวของเธอ เมื่อผมยิ้มแล้วพูดนั่น
ผมดึงมือของผมที่อยู่ข้างในเสื้อยูกะและจับเท้าเธอเพื่อจัดตัวของเธอ
「เอ๋!? เดี๋ยว!? โมตะ-คุง!?」
ยูกะส่งเสียงที่สั่นที่เหมือนเสียงร้องเมื่อเท้าของเธอได้ถูกจับ ผมมองข้ามมันจากนั้นยกเท้ายูกะขึ้น
「ฮย้าา!?」
ยูกะที่ขาถูกยกไปที่ข้างหัวของเธอส่งเสียงร้องที่อู้อี้
ทั้งสองขาได้ถูกดันไปข้างหัวของเธอนี่คือที่เรียกกันว่า มันกุริ*
TLN* いわゆるまんぐり返し。/ The Seashell Sex Position
กระโปรงของยูกะได้ม้วนขึ้นอย่างสมบูรณ์และส่วนที่ลามกของเธอได้ถูกเปิดเผย
ยูกะที่ไม่ได้ใส่กางเกงในได้มีน้องหนูที่ลามกเอ่อล้นไปด้วยน้ำกามและรูหลังที่กระตุกเปิดเผยอยู่
「ไม่!」
นั่นเป็นการร้องที่จริงจัง
ยูกะที่น้องหนูได้เปิดเผย ได้สีหน้าแข็งและเธอปิดมันด้วยทั้งสองมือของเธอ
มองผมพร้อมแลบลิ้นออกมา, เธอรู้ว่าผมพยายามจะทำอะไร
「ยูกะ-จัง, ปล่อย」
「ไม่!」
「ยูกะ-จัง, ชั้นบอกให้เธอเอามือออก!」
「ไม่มีทาง! ชั้นจะไม่มีวันอนุญาตนั่น」
「ทำไมล่ะ?」
ปิดน้องหนูของเธอด้วยสองมือ, ยูกะร้องในการปฏิเสธและเธอได้เงียบเมื่อผมถาม
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ยูกะเกลียดมัน, ผมรู้แม้ว่าผมไม่ใช้ความสามารถเป็นมองเห็นใจเธอ
แต่, เหมือนที่ยูกะปฏิเสธมัน, ผมก็ปฏิเสธที่ยูกะปฏิเสธ
「ยูกะ」
เมื่อผมเรียกเธออย่างนั้น, ยูกะกระตุก
「นี่, น้องหนูของชั้นเป็นรูที่มันถูกเติมเต็มด้วยผู้ชายมากมาย มันเป็นรูที่กลืนกินความต้องการของชายมากมาย ชั้นได้ถูกบังคับตอนแรก แต่มันไม่เจ็บหลังจากครึ่งทาง น้องหนูและรูหลัง, ชั้นได้พอใจขณะที่รูทั้งสองของชั้นได้ถูกแทง มันไม่มีวันที่ชั้นจะให้โมตะ-คุงเลียที่ที่สกปรกอย่างนี้」
ซ่อนน้องหนูของเธออย่างสิ้นหวัง, ยูกะพูดคำพูดที่ผมคิดในเสียงที่สั่น
ยูกะเองก็รู้มัน
ผมไม่จบด้วยแค่แบบนั้น
แต่, นั่นพูด, เธออธิบายมันทันทีไม่ได้
นั่นทำไมมันโอเค
ยูกะมีน้องหนู ดังนั้นผมอยากจะเลียมัน
ไม่ใช่แค่เลีย แต่ดูดส่วนที่ลึกที่สุดของมันด้วย
「ยูกะ」
「ได้โปรด ชั้นขอร้องนายละ ชั้นไม่ต้องการมันไม่ว่ายังไง」
「ยูกะ」
「มันแค่เป็นรูที่ใช้แล้ว เป็นรูที่มันถูกเล่นมากมาย รูที่เปิดเผยต่อผู้ชายจำนวนมากมาย, และเปิดมันด้วยความเต็มใจกับผู้ชายพวกนั้น, ยอมรับ, หอบ, เอ่อล้นไปด้วยน้ำกาม, จากนั้นหัวเราะขณะที่พวกเขาเกี่ยวมัน ไม่มีทางที่ชั้นจะให้โมตะ-คุง เลียที่ที่มีมลทินแบบนี้, ชั้นขอร้องนายล่ะ ได้โปรดเว้นให้ชั้นเรื่องนั้นด้วย」
จับน้องหนูของเธอ, ยูกะขออภัยระหว่างที่ร้องไห้
ผมรู้ ผมรู้ว่ายูกะขอร้องมันอย่างจริงจัง
แต่, ถ้าผมถอยที่นี่, ผมมั่นใจว่าดอกไม้บอกของยูกะ ด้วยความพยายามทั้งหมดจะตาย
「ยูกะ, เธอสกปรก」
ได้ยินคำพูดนั้น, ยูกะกระตุก
「แต่, นั่นโอเค」
พูดคำนั้น ยูกะปล่อยให้น้ำตาเอ่อออกมาอย่างช้าๆ
「ดอกไม้ที่ชั้นชอบหุบอยู่ในโคลนตม, ดอกไม้ใหญ่เมื่อมันบาน มันโตมาในโคลนตม นั่นทำไมมันบางอย่างสวยงามมากกว่าดอกไม้ไหนๆ มันสกปรกนั่นทำไมมันบานอย่างสวยงาม ชั้นชอบดอกไม้แบบนั้น」
ผมรู้สึกว่าตัวของยูกะผ่อนคลายจำคำพูดนั้น
「จริงๆแล้วมันโกหก มันไม่ใช่ว่าชั้นไม่อยากให้นายเลียมันเพราะมันสกปรก ถ้านายทำอย่างนั้น ชั้นจะหยุดความรักที่มีกับนายไม่ได้ ชั้นจะอยากได้ทุกอย่างของนาย, และแม้แต่ฆ่านาย」
มันโกหก ยูกะพูด
ทุกอย่างที่ยูกะบอกนั้นจริง
เธอไม่อยากให้ผมเลียรูที่สกปรกของเธอ
แต่ข้างบนนั้น, ถ้าเธอรู้ว่าผมรับทุกอย่างของเธอ, เธอจะไม่สามารถหยุดมันได้อีกต่อไป
นั่นก็จริงด้วย
「โอ้, โอเค」
ผมตอบ, สองมือที่ปิดน้องหนูอยู่ตกลงไป
และยูกะที่น้ำตาแตกได้ยิ้ม
「ชั้นคิดอยู่แล้วว่านายจะพูดอย่างนั้น ♥」
พร้อมกันกับคำพูดนั้น, ผมเลียรูเนื้อที่ลามกของเธอที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำกาม
「อ๊าาาา ♥ ชั้นรักนาย ♥ อ๊าาาาาา ♥ ชั้นรักนายยยยย ♥ ชั้นไม่อยากบอกนายให้กับใคร ♥ ถ้านายจะถูกพาไปโดยใครบางคน, ชั้นจะฆ่านายแล้วฆ่าตัวตาย ♥」
เลียน้องหนูของเธอ, ผมแทงรูของเธอด้วยลิ้นของผม, ดูดเม็ดถั่วของเธอ, ใส่นิ้วของผมเข้าไปในรูหลังเธอ และยูกะส่งเสียงหวานพร้อมหน้าตาที่ปลาบปลื้ม
「อ๊าาา ♥ มันรู้สึกดี ♥ มันเหมือนสวรรค์ ♥ ชั้นพอใจ ♥ แต่ชั้นอยากได้มากกว่านี้ ♥ ชั้นอยากได้โมตะ-คุงมากกว่านี้แทบตาย ♥」
ยูกะเรียกพลังจากทั้งตัวของเธอและเริ่มส่งเสียงหวานที่มันเหมือนจะละลายไปจริง
ตาของเธอเสียจุดสนใจ, มันแค่มองไปในความว่างเปล่า
มองดูยูกะ, ผมบิดลิ้นข้างในรูเนื้อของเธอที่มันเอ่อล้นไปด้วยน้ำกามที่ไม่มีวันสิ้นสุด จากนั้นผมดึงนิ้วที่จิ้มรูหลังเธอ
ต้นขาของยูกะได้สั่นไปด้วยกันกับรูหลังเธอ
「เราสนุกอยู่ไม่ใช่เหรอ?」
ได้ยินเสียงกระทันหัน, ตาของยูกะขยับ
มองไปที่เสียงที่ผมได้ยิน, มารินะยองกอดเข่าอยู่ต่อจากผม
ต-ตั้งแต่เมื่อไหร่?…
「ม-มารินะ-จัง…」
ยูกะพึมพำระหว่างที่มองมารินะด้วยตาที่เสียแสงของมันไป
「ชั้นอาจจะฆ่าเธอ เธอถ้าไม่อยากตาย เอาโมตะ-คุงมาให้ชั้น」
ยูกะยิ้มระหว่างที่รักษาท่าที่ลามกของเธอ, จากนั้นเธอส่งเสียงที่เยือกเย็น
ผมรู้สึกถึงความรู้สึกดีวิ่งผ่านสันหลังผม
ดู, ดีจริง ยูกะตอนนี้ดีที่สุดและสวยที่สุด
มารินะที่จับแก้มเธอด้วยสองมือระหว่างที่มองลงไปที่อยู่กะ รับการจ้องที่เยือกเย็นตรงๆ จากนั้นเธอยิ้ม
「ในที่สุดเธอก็รู้สึกอย่างนั้น ชั้นได้กังวลเกี่ยวกับยูกะเร็วๆนี้ เธอถอยและคิดเห็นแก่ตัวตลอด」
ยูกะมีสีหน้าที่เกร็งเมื่อเธอได้ยินคำพูดของมารินะ
「ชั้นถูกขยี้ด้วยความรู้สึกผิด ชั้นอยากจะสรุปกับเธออย่างถูกต้องและแม้อย่างนั้น เธอได้ถอยไปด้วยตัวเธอเอง แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนจะรู้สึกมันแล้ว ชั้นเลยโล่งใจ」
มารินะพูดในน้ำเสียงที่อ่อนโยน แต่, ผมรู้สึกบางอย่างไม่ธรรมดาจากรอยยิ้มนั้น
「ชั้นก็โล่งใจด้วย อย่างที่คาด, มารินะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง」
ยูกะยิ้งระหว่างที่เหงื่ออาบแก้ม ระหว่างที่ยังอยู่ในท่าที่ลามก
พูดถึงแล้ว มารินะพยายามจะถูกฆ่าโดยยูกะครั้งนึง
หลังจากประสบการณ์นั้น, ยูกะยังประกาศความเคารพกับมารินะ, ผมคิดว่านั่นจะไม่ผ่านในฐานะคำขู่
「งั้น」
「อึน」
สองคนมองหน้ากันและพยักหน้า
「ในฐานะเพื่อนสนิท」
พูดสิ่งนั้น, มารินะยื่นมือขวาของเธอออกไป
「ในฐานะศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุด」
พูดสิ่งนั้น, ยูกะยื่นมือขวาของเธอและจับมือขวาของมารินะอย่างแน่น
「แฟนคนไหนจะเหมาะกับเค้า?」
「มันเป็นการสู้!」
ทั้งสองคนเริ่มเกมของพวกเขาเอง
เกมที่พวกเขาเริ่มโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม แม่ว่าผมไม่มีเจตนาจะมอบการเริ่มทำคนแรกให้เธอก่อน
「ยูกะยืนตรงหน้าชั้น, เปลือย มารินะ พะอิซูริ โม๊กเจ้าหนู」
「ได้!」
「รับทราบ!」
ถูกสั่งโดยผม, สองคนได้เริ่มเคลื่อนไหวอย่างกระฉับกระเฉง
ผมนั่งบนเบาะ, ยูกะแหกขาที่เปลือยตรงหน้าผม
จากนั้นมารินะที่ปล่อยนมใหญ่ของเธอออกมาจากชุดคุกเข่าสี่ขาตรงหน้าผม และฝังหน้าของเธอไปที่หว่างขา
น้องหนูที่ลามกของยูกะอยู่ตรงหน้าผม ผมดูดเม็ดถั่วที่แข็ง, ยกมือสองมือขึ้นและแหย่หัวนมทั้งสองของเธอด้วยนิ้ว
「อ๊า ♥ อ๊าาา ♥ จูรุรุ ♥ มันรู้สึกดีอ่ะ ♥ แหย่หัวนมชั้นรู้สึกดดดดดดดี ♥」
ขี่ไปบนมารินะที่หน้าฝังอยู่ตรงหว่างขาผม, ผมดูดเม็ดถั่วของยูกะ, เล่นกับหัวนมทั้งสองของเธอ, เธอหอบ, วางมือของเธอไว้ๆข้างๆแล้วยื่นเอวออกมา
「นชุ่ ♥ เรโระเรโระ ♥ จุ๊รุ ♥ กุบุบุบุ ♥ จุ่บโป๊ะ จุ่บโป๊ะ จุ่บโป๊ะ ♥ จุโซะโซะโซะะโซะโซะโซะโซะ♥」
ในอีกทางหนึ่ง, มารินะที่รับเจ้าหนูของผมไปที่นมให้ที่ภาคภูมิใจ, เลื้อยลิ้นของเธอเลียหัวเจ้าหนูของผม, ใส่มันเข้าไปในปากและเริ่มส่ายหัวของเธอ ทำเสียงเปียกที่ลามก
ผมรับพะอิซูริโม๊กเจ้าหนูของมาระนะระหว่างที่กินกับข้าว*โดยการเลียน้องหนูที่เปลือยของยูกะ และเล่นกับหัวนมของเธอทำให้เธอหอบ
TLN* วัตถุดิบการช่วยตัวเอง
นี่มันทนไม่ได้
「อ๊าาาาน ♥ ชั้นอยากจะเลียมันด้วย ♥ ชั้นอยากจะดูดดูดเจ้าหนูของโมตะ-คุง ♥」
ยูกะที่น้ำกามลามกได้หยดออกมา ระหว่างที่กระตุก ได้อิจฉามารินะที่ดูดเจ้าหนูผม
ได้ยินอย่างนั้น, มารินะทำเสียงโดยการดึงหัวเจ้าหนูออกจากนั้นถูเสาด้วยมือขวาของเธอ จากนั้นเธอมองขึ้นไปบนยูกะ
「งั้น, อยากเปลี่ยนกันมั้ย? แต่ชั้นอยากจะโดยเลียน้องหนูโดยซูซูฮาระ-คุงนะ ♥」
「ย้าาน ♥」
「งั้นเจ้าหนูเค้าเป็นของชั้น ♥」
「ย้าาน ♥」
「ฟุฟุ, ยูกะ-ซังที่เห็นแก่ตัวน่ารักมาก ♥」
「ข-ขอบคุณ ♥」
ทำการแลกเปลี่ยน, ชมกันเอง
ไม่ใช่ว่าพวกเขาสู้กันเหรอ? ยังไงซะ, มันไม่สำคัญตราบใดที่มันรู้สึกดี
ยูกะที่น้ำลายไหลขณะที่ผมเลียน้องหนูของเธอและเล่นกับหัวนมเธอ จากนั้น ผมรู้สึกถึงความรู้สึกดีจากพะอิซูริโม๊กเจ้าหนูจากมารินะระหว่างที่ผมใช้ยูกะเป็นวัตถุดิบ
เกมคือกับข้าวประทะ
คนนึงเป็นกับข้าวระอย่างอีกคนบริการเจ้าหนูผมและทำให้ผมน้ำแตก เป็นการแข่งของเวลา
มันจะยากที่จะนำแต่ถ้าจำนวนการน้ำแตกเพิ่มขึ้น ดัวนั้นมันได้เปรียบมากกว่าสำหรับกับข้าวคนแรก สั้นๆก็คือ, ยูกะอยู่ในความได้เปรียบที่ท่วมท้น
แต่, ถ้ามารินะที่อยู่ในความเสียเปรียบชนะ, ยูกะจะไม่สามารถบ่นอะไรได้ และมารินะได้มอบตำแหน่งกับข้าวคนแรกให้ยูกะ นั่นต้องมอบแรงกดดันให้ยูกะมากมาย ปรกติแล้ว, เธอจะแสดงพลังทั้งหมดของเธอและยูกะมีทักษะที่จะเป็นกับข้าวที่ดีที่สุด, แต่มันดูเหมือนเธอไม่มีทางเลือกนอกจากจะสนใจมาริน มากกว่านั้น, ยูกะได้ถูกต้อนจนมุมเพราะผมเลียน้องหนูเธอ
「แตกแล้ว ♥ ชั้นแตกอีกแล้ว ♥ อ๊าาา ♥ ชั้นต้องเป็นกับข้าวของโมตะคุงแต่แม้อย่างนั้น, ชั้นได้แตกเรื่อย ♥ แต่นี่มันรู้สึกดดดดดดดดดดดดดี ♥」
ยูกะกระตุกระหว่างที่น้ำลายไหลขณะที่เม็ดถั่วของเธอถูกดูดโดยผม, เล่นกับหัวนมของเธอ
ตัวนั้นได้มาเป็นกับข้าวผม
「ออุ」
กระสันโดยตัวที่ดิ้นของยูกะ, ผมมอบการน้ำแตกแรกให้พะอิซูริโม๊กเจ้าหนูของมารินะ
ยกต่อไปー
「ซูซูฮาระ-คุง, ได้โปรดดูนี่ ♥」
มารินะที่ยืนตรงหน้าผมในชุดนักเรียนของเธอ เปิดเผยนมที่ใหญ่ของเธอจากชุดนักเรียน, ดึงหัวนมขวาด้วยนิ้วของเธอแล้วเปิดน้องหนูของเธอด้วยมือ
「ออุ」
ความรู้สึกดีพุ่งออกไปจากหัวเจ้าหนูได้มาถึงสมองผมและเสร็จในทันที
เหตุคือแผนของมารินะที่ใช้ความลามกในเสื้อผ้าของเธอ, และー
「ว-เวรล่ะ! ชั้นโม๊กเจ้าหนูจริงจัง!」
มันจากเทคนิคการบริการของยูกะ
อย่างที่คาด, การโม๊กเจ้าหนูของยูกะนั้นน่าทึ่ง
พูดสิ่งนั้น, เกมจบด้วยชัยชนะของมารินะ
「ผู้ชนะจะได้เจ้าหนูเข้าไปในน้องหนู ♥」
พูดสิ่งนั้น, มารินะคุกเข่าสีขาบนเบ่า, ยื่นก้นของเธอออกมาสู่ผม จากนั้นเปิดน้องหนูของเธอด้วยมือ
「กุนุนุนุ! ชั้นจะไม่แพ้ครั้งหน้า!」
ยูกะดูอารมณ์เสียแต่สนุก
ผมใช้ความสามารถของผมระหว่างมองยูกะ
ーอย่างที่คาด, ชั้นเทียบมารินะ-จังไม่ได้เลย
ยูกะพึมพำในหัวใจของเธอ
แม้พรสวรรค์ของเธอบาน, มันได้ถูกกดลงมานานมันเลยจะไม่ปล่อยออกมาง่ายๆ
ดังนั้นー
「แข่งโม๊กเจ้าหนูนั้นยูกะชนะ」
「เอ๋?」
「อะไร!?」
ผมพูดระหว่างที่ดันยูกะลง, พวกเธอทั้งสองคนส่งเสียงตกใจ
「เยยยย้♥」
ยูกะกอดผม, พูดออกมาอย่างดีใจ, จากนั้นไถลเจ้าหนูของผมเข้าไปในน้องหนูของเธอ, เธอขมิบมัน
เหี้ย น้องหนูของยูกะมันอีกมิติจริงๆ
「เดี๋ยว!? ชั้นคิดว่านั่นโกง!」
มารินะพูดว่า
พอใจที่ถูกโอบกอดโดยชายไม่มีทักษะอย่างผม, เธอโทษเมื่อเธอไม่โดนกอด
แม้ว่าเธอเป็นคนสวยที่เลือกชายของตัวเองได้, เธอแปลกอย่างแน่นอน
「มารินะ, เพราะเธอชนะเกม, เธอได้จูบแลกลิ้น」
「เอ๋?! เยยย้ ♥」
「อ้าา! ไม่จูบ! ไม่จูบ!」
มารินะรู้สึกมีความสุขมากโดยคำพูดผม แต่เมื่อผมโอบกอดเธอและดันปากของเรา, เธอใส่ลิ้นเข้ามาในปากของผม
จากนั้นยูกะว่ามั่งเมื่อเธอเห็นมัน
「ชั้นก็อยากได้จูบーน๊าา♥」
ยูกะอารมณ์เสียแต่เมื่อผมแทงเจ้าหนูเข้าไปลึกกว่าเดิม, เธอส่งเสียงหวานจากนั้นกระตุก
ผมแทงน้องหนูของยูกะและพันลิ้นกับมารินะ
ผมได้เสร็จทันทีจากความรู้สึกเซ็กซี่ที่น่าทึ่งนี้ จากนั้นผมแทงเจ้าหนูเข้าไปในน้องหนูมารินะหลังจากนั้น และพันลิ้นกับยูกะระหว่างที่เหวี่ยงเอวผมอย่างรุนแรง
ตาของมารินะเหลือก กระตุก ขณะที่ผมแทงน้องหนูของเธอ
ผมยิงน้ำสีขาวข้างในน้องหนูของเธอ และพันลิ้นของผมกับยูกะระหว่างที่ตาเธอเหลือก
ในท้ายที่สุด, พวกเขาสองคนสลบและมันจบที่ชัยชนะของผม
ฟุฟุ, อย่าดูถูกความกระสันของผม
พูดสิ่งนั้น, ผมรู้สึกเหมือนผมลืมอะไรบางอย่างแต่ใครสนล่ะ
ข้อความจากผู้เขียน
อาซาฮินะ 「มันตาชั้นแล้ว!」
อาซาฮินะ 「มันค่อนข้างเป็นซักพักหลังจากโรงเรียนเลิกแล้วนะ ซูซูฮาระ-คุงสายจัง」
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ได้ทั้ง facebook และ discord