ในขณะที่หานเฟยฝึกฝนกลางวันก็เปลี่ยนเป็นกลางคืน
วันนี้ทะเลมีคลื่นลมแรงและเสียงคาราม ดวงจันทร์ทั้งสามดวงเกือบถูกเมฆบังและเรือประมงของหานเฟยก็ลอยล่าอยู่กลางทะเล
ในระหว่างวันเขาไม่รู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างการประมงระดับสองและระดับหนึ่ง แม้ว่าบางครั้งจะมีปลาตัวใหญ่โง่ ๆ กระโดดขึ้นมาจากน้ําและโจมตีเขา แต่พวกมันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยและไม่มีกุ้งตัวใหญ่หรือทั้งปืนขึ้นมาบนเรือ
ทว่าตอนกลางคืนทุกอย่างแตกต่างกันมาก คลื่นซัดสาดเป็นครั้งคราวปลาหมึกบางตัวมาเกาะเรือประมงของเขา มันต่างจากปลาหมึกในการประมงทั่วไป แต่ปลาหมึกเหล่านี้ดุร้ายมาก
ขั้วะ…
หนวดยาวสิบเมตรหลายเส้นกระแทกลงบนดาดฟ้าเรือและหานเฟยแทบไม่ได้หยุดโบกมีดคู่ของเขา ตั้งแต่มืดเขาก็ฟาดฟันมาตลอดและมีหนวดหลายร้อยเส้นถูกยัดไว้ในหลอมจักรวาล
“ให้ตายสิพวกแกยังไม่หมดอีกหรอ จะให้ฉันไม่ได้นอนเหรอ”
“เจ้าดํากัดพวกมัน! กัดไอ้พวกนี้ให้ตายไปเลย”
หานเฟยเฉือนหนวดที่น่ารําคาญเหล่านี้ขณะที่สาปแช่ง แม้ว่าจะดูเหมือนง่ายที่จะตัดหนวดเหล่านี้ออก แต่อันที่จริงแต่ละอันมีพลังมาก หากมีดคู่ไม่ใช่อาวุธวิเศษแน่นอนว่ามันคงไม่ง่ายเหมือนตอนนี้
ประมาณสองชั่วโมงต่อมาหานเฟยอ้าปากค้าง เรือทั้งลามีปลาหมึกเกือบเต็มลา
มีหนวดปลาหมึกมากมายที่เขาไม่ต้องกังวลที่จะยัดมันเข้าไปใน หลอมจักรวาลเรือทั้งลำเต็มไปด้วยสิ่งของเหล่านี้ซึ่งมีมากเกินกว่าที่เจ้าด่าจะกินได้ดังนั้นหานเฟย จึงทําได้เพียงแค่เตะพวกมันทั้งหมดลงทะเล
ทันใดนั้นหานเฟยเห็นเจ้าขางวกาลังหมุนตัวอยู่รอบตัวเขาอย่างกระวนกระวาย มีอะไรรึเปล่านะ?
ในขณะถัดไปเขาเห็นเงาสีทองที่หางตา ในพริบตาหนวดนั้นก็กวาดหนวดจํานวนนับไม่ถ้วนบนดาดฟ้าออกไป
แรงมหาศาลลากเรือประมงไปข้างหน้า ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย “มันคือปลาหมึกสีทองใช่ไหมเนี่ย”
หานเฟยตกใจ ฉันตามหาแกมานานแต่ไม่เจอเลย ตอนนี้แกส่งตัวเองมาให้ฉันจริงเหรอเนี่ย?
“สวัสดี…”
โดยไม่สนใจหนวดในขณะที่ปลาหมึกสีทองกําลังล่า หานเฟยหย่อนเบ็ดลงไปในน้ําและใช้ทักษะพันเกลียวเพื่อมัดปลาหมึกสีทอง
ขณะที่เบ็ดลงไปในน้ําก็ยังไม่พบปลาหมึกสีทอง แต่ทันทีที่พบและเริ่มที่จะพันมัน มันก็ปล่อยเรือทันทีและพยายามที่จะหลบหนี
“ฮ่าฮ่า! แกไม่สามารถหนีไปได้หรอก!”
เทคนิคพันเกลียวมีผลทันทีและมัดหนวดสามหนวดของปลาหมึกสีทองไว้พร้อมกัน
ในพริบตาหานเฟยถูกดึงไปข้างหน้าและเกือบจะถูกกระชากคันเบ็ดออกจากมือของเขา เมื่อหานเฟยทรงตัวได้เขาก็พบว่าสายเบ็ดถูกดึงออกไป 100 เมตรแล้ว
“โห! เร็วมาก..”
เขาเกือบจะเสียการทรงตัวและมีหนวดอยู่รอบ ๆ มากเกินไปเขาจึงกัดฟันและโดดออกมาจากเรือประมงทันที เขาถูกลากออกไปหลายสิบเมตร
หานเฟยจมดิ่งลงไปในทะเล ในขณะที่เขาลงไปในทะเลหนวดนับไม่ถ้วนยื่นออกมาที่เขา
“เจ้าดํา…กัด..”
แหนวดห้าหรือหกเส้นถูกตัดออก ทันใดนั้นก่าแพงน้ําก็ปรากฏขึ้นในน้ําและเขาใช้เทคนิคการควบคุมน้ําเพื่อป้องกันหนวดอีกหลายสิบเส้น
จากนั้นหานเฟยถูกลากลงทะเลลึกลงไปเรื่อยๆ ระหว่างทางหานเฟยใช้ทักษะมังกรพเนจรและเขาก็จับคันเบ็ดด้วยมือข้างเดียวและเคลื่อนไหวอย่างยากล่าบาก เพื่อป้องกันหนวดจํานวนมาก
ปลาสวาย,ปลาเดือยกระดูก, กุ้งหัวโตและฝูงปลา … มีสัตว์ทะเลจํานวนนับไม่ถ้วน ซึ่งมีจํานวนมากกว่าในเขตการประมงทั่วไป ที่นี่แม้ว่าผิวน้ําทะเลจะเป็นคลื่น แต่ก็ยังมีปลามากมายอยู่ใต้น้ํา
อย่างไรก็ตามหานเฟยไม่กลัวเลย เนื่องจากเขาจับได้ปลาหมึกทองค่าแล้วเขาจะไม่ปล่อยมันไปอย่างแน่นอน เขาเปิดใช้ทักษะตะขอจูบและทําให้เบ็ดตกปลาลึกเข้าไปในตัวของปลาหมึกทองค่านั้นหานเฟยดึงสายเบ็ดออกด้วยการกระตุก แต่เขาถูกดึงให้พุ่งเข้าหาปลาหมึกทองค่า
“โหยย…”
หานเฟยกัดฟัน เร็วเกินไป..ปลาหมึกตัวนี้วิ่งเร็วเกินไป
ปลาบริเวณใกล้เคียงไม่สามารถจับเขาได้ ปลาหมึกบางตัวเพิ่งเหยียดหนวดออก แต่หานเฟยอยู่ห่างออกไป 20 เมตรแล้ว
“ปลาหมึกนี่มันอะไรกัน? มันเร็วขนาดนี้ได้ยังไง”
หลังจากนั้นครู่หนึ่งหานเฟยไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน แต่เขาเห็นปะการังกลุ่มใหญ่อยู่ใต้เท้าและปลาหมึกก็ลากเขาไปกระแทกกับแนวปะการัง
โครม!
โอย…
ทรายที่ก้นทะเลปลิวว่อนและปะการังก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ หานเฟยไม่รู้ว่ากลุ่มปะการังเสียหายไปกี่กลุ่ม เขาโกรธและพยายามอย่างมากในการดึงคันเบ็ด
หลังจากนั้นไม่นานในที่สุดเขาก็เห็นปลาหมึกสีทองอยู่ห่างออกไปกว่าสิบเมตร มันยาวเกือบสามเมตร
แต่เขามีความสุขมากที่ได้เห็นชุดข้อมูล
<ชื่อ> ปลาหมึกสีทอง
<บทนํา> ปลาหมึกสายฟ้ากลายพันธุ์ขี้อายเหมือนกระต่ายและเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ มีกระดูกซึ่งสามารถใช้ในการปรับแต่งอาวุธวิญญาณได้
<ระดับ> ระดับ 23
<คุณภาพ> แปลกใหม่
<พลังวิญญาณที่มีอยู่> 468 จุด
<เอฟเฟกต์ที่กินได้> การกินมันสามารถปลุกความสามารถด้านความเร็ว
<สะสมได้> กระดูกโจร
<สามารถดูดซับได้>
หานเฟยยิ้มกว้าง มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกใหม่ ไม่น่าแปลกใจที่มันยอดเยี่ยมมาก ถ้าเขาไม่ส่งตัวเองมาให้ฉันฉันก็คงจับไม่ได้
ขณะที่หานเฟยกําลังยิ้มพร้อมกับเสียงกระหึมหมึกจํานวนมากก็ปรากฏขึ้นในน้ํา
“ปิด”
ปลาหมึกหรือที่เรียกว่าปลาหมึกมีถุงมีหมึกอยู่ในตัว โดยปกติมันจะพ่นหมึกออกมา เพื่อหลบหนีเมื่อตกอยู่ในอันตราย หานเฟยจมดิ่งลงไปในมวลหมึกสีดําและรู้สึกเวียนหัวและแทบจะอาเจียนทันที
“มีพิษหรอ? ขยับไม่ได้…”
หานเฟยรู้สึกว่าหัวของเขากําลังหมุน แม้ว่าเขาจะได้รับผลไม้พิษที่แปลกใหม่ แต่หมึกตัวนี้ก็ไม่ได้มีพิษหรือมีพิษเพียงครึ่งเดียวดังนั้นจึงไม่สามารถต้านทานได้อย่างสมบูรณ์
โชคดีที่ผลอัมพาตของร่างกายก่าลังจางหายไป แต่เขาก็ยังอยากจะโยนทิ้ง
“แซ่บ..”
ปลาหมึกทองที่อยู่ตรงหน้ามีความกังวล และดูเหมือนจะสงสัยว่าทําไมมันถึงไม่สามารถก่าจัดสิ่งนี้ออกไปได้
“มีดมาเชตเตจักรวาล
ในน้ําแสงเย็นวาบและร่างของปลาหมึกทองคําาถูกเจาะในทันที
โครม!
ปลาหมึกสีทองพุ่งชนกองปะการัง หานเฟยวางมีดและรีบมาที่มัน ในเวลานี้ในที่สุดปลาหมึกก็นึกขึ้นได้ว่าต้องใช้หนวดของมัน
ฉวะ..
เมื่อหนวดถูกตัดออกโดยหานเฟยปลาหมึกสีทองก็ส่งเสียงร้องอีกครั้งด้วยความเจ็บปวดและเริ่มหนีอีกครั้ง
แต่คราวนี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่มันจะหนีไป หลังจากนั้นประมาณสิบนาทีหนวดสิบหนวดของปลาหมึกสีทองก็ถูกตัดออกโดยหานเฟยเหลือเพียงสามเส้นที่พันกันอยู่กับสายเบ็ด
หานเฟยยืนอยู่ตรงหน้าปลาหมึกตัวใหญ่นี้ หนีต่อไปสิ! แต่วันนี้ยังไงแกก็หนีฉันไม่
พ้น!
“เก็บ”
ปลาหมึกสีทองคําซึ่งหนวดทั้งเจ็ดถูกตัดขาดโดยหานเฟย ตอนนี้มันอ่อนแอมาก ดังนั้นมันจึงถูกดูดลงในหม้อชําระล้องของปีศาจได้อย่างง่ายดาย หานเฟยว่ายไปที่ผิวน้ําทะเลอย่างพึงพอใจ มีสิ่งมีชีวิตใต้น้ํามากมายในการประมงระดับสองในขณะนี้ ทันใดนั้นเขาก็เห็นปลาหัวมังกรที่น่ากลัวพุ่งเข้าหาเขา
โครม!
หานเฟยทุบปลาหัวมังกรด้วยตรานวนและว่ายขึ้นด้านบนโดยไม่หยุด ระหว่างทางเขาได้พบกับปลาหัวมังกรปหน้ามนุษย์และอื่นๆมากมาย…
เขาเกือบได้รับบาดเจ็บจากปหน้ามนุษย์เพราะในขณะนั้นเขาเห็นภาพหลอน ดูเหมือนว่าจะมีหนวดจํานวนนับไม่ถ้วนอยู่รอบตัวเขาหนาแน่นจนเขานับไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เจ้าดำที่โจมตีปหน้ามนุษย์ในทันทีเขาอาจต้องอยู่ในน้ําไปอีกสักพัก
เรือประมงสีขาวปรากฏขึ้นในทะเล หานเฟยนอนอยู่บนเรือและอ้าปากค้าง มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจับสิ่งมีชีวิตแปลกใหม่มันยากกว่าการจับสัตว์หายากมาก