บทที่244 ไม่มีทางปล่อยคนพวกนี้
ฝ่ายส่วนกลางรู้จักสถานะของลี่จุนซินดี ไม่พูดอะไรก็รับปากทันที：“คุณหนูลี่ได้โปรดวางใจ ฉันจะส่งคนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด”
“อือ”ลี่จุนซินตอบเบาๆ จากนั้นจึงวางสาย
พอวางสาย ลี่จุนซินก็หันหน้ามองมา
ในใจของเหล่าคนใช้รู้สึกเยือกเย็น รีบก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาลี่จุนซิน และก็ค่อยๆกำหมัดตัวเองแน่น
ถ้าหาก……ถ้าวิดีโอจากกล้องเอาออกมาได้จริง เอาเรื่องที่ตัวเองพาเด็กคนนั้นออกไปก็ไม่ถูกเปิดเผยหมดเลยเหรอ？
ฝ่ายส่วนกลางทำงานได้มีประสิทธิภาพ แป๊บเดียวก็เอาวิดีโอกล้องวงจรปิดมาส่ง
ลี่จุนซินก็ไม่ระแคะระคายใดๆ เปิดวิดีโอกล้องวงจรปิดต่อหน้าทุกคน ต่อมาจึงพบว่าตอนเช้าช่วงหนึ่ง ถวนจื่ออยู่บนรถคันหนึ่ง รถคันนั้น คือรถที่คนใช้ขับไปซื้อผัก
เห็นเช่นนี้ แม่บ้านก็จ้องคนใช้คนนั้นด้วยความโกรธทันที ถามไปว่า：“เกิดอะไรขึ้น？คุณไม่ได้บอกเหรอว่าไม่เห็นเด็กคนนั้นเลย？แล้วคุณพาเขาไปได้ไง！”
เห็นเรื่องถูกเปิดเผย คนใช้คนนั้นก็โกหกทันที รีบพูด：“ขอ ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้จริงๆว่าเรื่องจะกลายเป็นเช่นนี้……”
“งั้นสรุปเกิดอะไรขึ้น？”ลี่จุนซินขมวดคิ้วเล็กน้อย ถามออกไป
เธอรู้ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับคนใช้สักคนในนี้แน่ ไม่มีสาเหตุ ถวนจื่อจะมีโอกาสออกไปจากทาวน์เฮาส์ได้ไง？
คนใช้สะดุ้งเล็กน้อย ในเมื่อเรื่องถูกทุกคนรู้แล้ว ก็ต้องยอมรับ ได้แต่ฝืนพูดไปว่า：“ตอนเช้า เด็กคนนั้นยืนกรานที่จะให้ฉันพาเขาออกไป ฉันไม่มีหนทาง ก็……”
ลี่จุนซินจ้องเธออย่างไม่พอใจ ยังไงเรื่องก็วุ่นวายถึงตรงนี้แล้ว เรื่องนี้ที่จริงเป็นความรับผิดชอบของสาวใช้คนนั้น
แม่บ้านสาวก็รู้ตรงนี้ ดังนั้นก่อนที่ลี่จุนซินจะพูดก็เริ่มดุไปว่า：“คุณทำอย่างไร？เขาพูดอะไรคุณถึงตอบตกลง？”
สาวใช้มองลี่จุนซินอย่างประหม่า ทันใดนั้นก็มีเสียงดัง“พึ่บ”คุกเข่าตรงหน้าพวกเธอ ร้องไห้ไปพูดไป：“ขอโทษ ขอโทษ ฉันผิดแล้วจริงๆ……”
เจียงหยุนเอ๋อพุ่งไปตรงหน้าเธออย่างโมโห ถามอย่างโกรธๆ：“คุณพาเขาออกไปได้ไง？ในเมื่อพาเขาออกไปแล้ว ทำไมไม่ดูเขาดีๆ？ตอนนี้ลูกฉันหายไปแล้ว คุณพูดสิว่าจะทำไง？”
มองเจียงหยุนเอ๋อที่ร้อนใจ ในใจของลี่จุนซินก็รุ้สึกไม่ดี รีบเข้าไปดึงแขนเสื้อเธอ พูดปลอบเสียงเบา：“ถวนจื่อเป็นเด็กฉลาดมาก ในเมื่อเขาจะขอให้คนใช้พาเขาออกไป น่าจะไม่ใช่เพราะเล่นสนุก และก็คงไม่ไปเจอพวกค้าเด็กหรอก ……”
“พูดซะฟังดูดี！ถ้าหากถวนจื่อเกิดอะไรขึ้นจริงๆจะทำไงคะ？”ขอบตาเจียงหยุนเอ๋อแดง เธอรู้สึกว่าทุกคนในที่นั้นไม่สนใจความรู้สึกเธอในตอนนี้เลย ยังไงถวนจื่อก็เป็นลูกของเธอ
“บางที เขาอาจจะไปหาจุนถิงก็ไม่แน่หรอก”
เจียงหยุนเอ๋อตะลึงห่อน จากนั้นก็ได้สติคืนมาทันที พูดอย่างแน่วแน่：“ใช่ ไม่ผิด ถ้าเขาไป เป็นไปได้มากที่จะไปหาจุนถิง……”
พูดถึงตรงนี้ อารมณ์ของเจียงหยุนเอ๋อก็บอบบางหน่อยๆ จากนั้นจึงพูดกับลี่จุนซิน：“คุณหนูลี่ คุณให้ฉันไปถามเขาได้ไหม？ขอร้องล่ะค่ะ！”
ลี่จุนซินมองเจียงหยุนเอ๋ออย่างลังเลหน่อยๆ จากนั้นจึงพูดโน้มน้าว：“คุณหนูเจียง คุณใจเย็นก่อนดีกว่า แบบนี้ ตอนนี้ฉันก็จะไปดูที่บริษัท แล้วก็จะช่วยคุณถามจุนถิงด้วย คุณดูว่าโอเคไหม？”
พูดถึงตรงนี้ ลี่จุนซินก็มองท่าทางของเจียงหยุนเอ๋อ แล้วจึงพูด：“ถ้าถวนจื่อไปหาจุนถิงจริงๆ ฉันจะช่วยคุณเอาลูกกลับมาเอง คุณโอเคไหม？”
คำพูดลี่จุนซินนี้ก็คือไม่ให้เจียงหยุนเอ๋อออกไป ได้ยินเช่นนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้
ถวนจื่อหายไปแล้ว！ทำไมคนพวกนี้ถึงได้เป็นอุปสรรคต่อเธอ！อยากไปตามหาลูกของตัวเองก็กลายเป็นเรื่องยากเย็นเหรอไง！
“เรื่องนี้มันเป็นความรับผิดชอบของคุณอยู่แล้ว！แล้วทำไมยังจ้องให้ฉันร้อนใจอยู่ในทาวน์เฮาส์นี้！ให้ฉันไปตามหาลูกของฉันไม่ได้หรือไง！”เจียงหยุนเอ๋อพูดอย่างโมโห
เวลานี้ น้ำเสียงของเจียงหยุนเอ๋อไม่เกรงใจแล้ว แต่ลี่จุนซินยังคงรักษาท่าทีของตัวเองก่อนหน้านี้：“ขอโทษนะ คุณหนูเจียง ข้อตกลงของพวกเราตั้งแต่แรกก่อนที่จุนถิงแต่งงานนั้น คุณจะออกไปจากทาวน์เฮาส์นี้ไม่ได้เด็ดขาด”
ลี่จุนซินมองเจียงหยุนเอ๋อเขม็ง พูดเสริมไปอีกครั้ง
ในที่สุดเจียงหยุนเอ๋อก็ถูกบีบบังคับจนโมโหสุดๆ พูดไปว่า：“ลี่จุนซิน คุณยังมีจิตใจอยู่หรือเปล่าน่ะ！เรื่องแบบนี้ถ้าเกิดที่คุณเอง คุณยังจะอยู่ในทาวน์เฮาส์อย่างสบายใจเฉิบทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นไหม？”
ฟังคำพูดของเจียงหยุนเอ๋อ สีหน้าของลี่จุนซินก็ดูแย่ขึ้นมา ยังไงก็ไม่มีใครยอมรับคำถูกกล่าวหาเช่นนี้ได้
ท่าทางของเธอเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก สุดท้ายก็ใช้ท่าทางเย็นชาพูดไปว่า：“ตอนนี้สภาพคุณไม่ควรออกไปข้างนอก ฉันทำเพื่อคุณ”
ต้องพูดว่า คำพูดของลี่จุนซินฟังดูแล้วดูดีแต่ที่จริงแล้วไม่ใช่เลยจริงๆ จึงไม่สามารถปลอบอารมณ์ของเจียงหยุนเอ๋อได้ กลับยิ่งกระตุ้นเธอยิ่งขึ้น
“ทำเพื่อฉัน？คุณแน่ใจเหรอว่าทำเพื่อฉันน่ะ？ไม่ใช่ว่าคุณกลัวฉันไปเจอจุนถิง ทำให้เขารู้ว่าพวกคุณทำเรื่องพวกนี้กับฉันเหรอไง！”
เจียงหยุนเอ๋อถามเสียงดัง
ลี่จุนซินเม้มปากเล็กน้อย ความอดทนอันน้อยนิดเฮือกสุดท้ายในที่สุดก็ถูกชะล้างออกไปจนหมดเกลี้ยง ไม่มีอารมณ์พูดกับเจียงหยุนเอ๋อต่อไปอีกแล้ว
“ตอนนี้ในท้องคุณยังตั้งท้องเด็กอีก ฉันแนะนำให้คุณอย่าใจร้อนเช่นนี้บ่อยๆดีกว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา ฉันก็ช่วยไม่ได้ ดังนั้น คุณมั่นใจได้ ทางด้านถวนจื่อ ฉันจะช่วยคุณเต็มที่เอง”
พูดจบ ลี่จุนซินก็ไม่สนท่าทางของเจียงหยุนเอ๋อว่าเป็นอย่างไร ว่าสรุปจะรับความคิดของตัวเองหรือไม่ ก็หมุนตัวออกไปเลย
มองลี่จุนซินออกไปอย่างไม่ลังเล ในที่สุดเจียงหยุนเอ๋อก็เข้าใจ ถึงตัวเองจะดิ้นรนแค่ไหน เธอก็ไม่มีทางให้ตัวเองออกไปเจอถวนจื่อเอง
คิดถึงตรงนี้ เจียงหยุนเอ๋อก็คุกเข่าลงพื้นอย่างหดหู่ ในใจมีแต่ความโกรธ
ถ้าเพราะเรื่องนี้ ทำให้ถวนจื่อเกิดเรื่องอะไรไม่คาดคิด เธอจะไม่มีวันปล่อยคนพวกนี้！
คนพวกนั้นไม่มีทางเข้าใจอารมณ์ของตัวเองในเวลานี้ ดังนั้นเจียงหยุนเอ๋อได้แต่กัดฟันแน่น อธิษฐานอย่างเงียบๆขอให้ถวนจื่อไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นเด็ดขาด
ไม่อย่างนั้น……ชีวิตต่อจากนี้ เธอก็ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตผ่านไปได้อย่างไร