ตอนที่ 93
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
ทามะมูชิมัดผมสีเงินที่โดดเด่นของเธออย่างรวดเร็ว และถอดเสื้อผ้าของเธอทั้งหมดอย่างรวดเร็ว และได้เปลือยทั้งตั้วขณะที่เธอมุงหน้าเข้าไปสู้ห้องน้ำ แม้ว่าจะพูดอย่างนั้น เธอไม่ได้ใส่อะไรใต้ผ้าคลุมสีดำนั่นเลย ดังนั้นเมื่อเธอถอดนั่นออก เธอเปลือย
ริกกะที่ใส่คาร์ดิแกนสีดำของทามะมูชิที่ยืมมาจากเธอ ถอดนั่นออก เธอได้เปลื่อยอย่างรวดเร็วและเข้ามาในห้องน้ำ
หลังจากนั้น ผมเปลือยแล้วตามพวกเธอไป
และจากนั้น――
「คา-คาคา-คาซะฮานะ! ได้โปรดเอาผ้าเช็ดตัว!」
「ทำไมเราจำเป็นต้องใช้มัน?!」
「ม-ไม่ใช่มันชัดเจนเหรอ?! เพื่อปกปิดตัวของเธอยังไงล่ะ!」
「ข-เข้าใจแล้ว! ชั้นก็จะทำอย่างนั้นด้วย!」
ฮิซูกิและคาซะฮานะได้โห่ร้องและทำเสียงดังมากมายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
มันยังอายที่จะเปลือยเต็มตัวในสภาวะนี้เหรอ?
「แม้ว่าเธอเป็นคนที่ขอร้องให้ถูกสอน และตอนนี้เธอเป็นคนที่ช้าที่สุด เพิ่มเติมจากนั้น เธอให้มาสเตอร์ของชั้นรอ……」
ริกกะที่เข้าไปในห้องน้ำก่อน ถอนหายใจออกมาระหว่างที่นมเธอเด้งไปทั่ว จากนั้นเธอได้เตรียมเก้าอี้สำหรับผมอย่างรวดเร็ว
นมของเธอส่ายและเด้งไปทั่วทุกการขยับที่เธอทำ แม้ว่ามันเล็กกว่าฮิซูกิ มีจิวติดอยู่ที่หัวนมเธอ ดังนั้นหน้าอกเธอส่ายเกินจำเป็น
「ม่าา อย่าพูดมันแบบนั้น ไม่ใช่ว่ามันไร้เดียงสาเหรอ? พูดมันในมุมมองของชั้น ที่ได้โยนความเป็นมนุษย์ไปและไม่สามารถจะมีลูกได้ในชีวิตนี้ สองคนนั้นดูพราวตา เพื่อที่จะไม่ทิ้งความเสียดายไว้ มันโอเคที่จะมีความสุขกับรสชาติหวานและเปรี้ยวของความเยาว์วัยมากเท่าที่เธอต้องการ แม้ว่าชั้นอายตอนนี้ มันจะเป็นความทรงจำที่มหัศจรรย์หลังจากนี้」
เหมือนริกกะ ทามะมูชิที่เปลือยทั้งตัวและได้ทำเสียงเยอะในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า พึมพำในน้ำเสียงที่อ่อนโยน และมองทั้งฮิซูกิและคาซะฮานะด้วยตาที่อ่อนโยน
หลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น ริกกะพองแก้มของเธอและไม่พูดอะไร
ริกกะนั่น เธอได้ค่อนข้างติดทามะมูชิ แต่เธอไม่จริงใจกับความรู้สึกของเธอ ริกกะแบบนั้นน่ารักจนทนไม่ได้
นั่งอยู่เก้าอี้ที่ริกกะเตรียมให้ผม ผมจับมือของริกกะที่พองแก้มอย่างน่ารัก
「อา-♥」
เล็ดเสียงแหลมที่น่ารักออกมา ริกกะหล่นมาข้างบนผม ด้วยริกกะอยู่ในอ้อมกอดของผม ผมวางมือซ้ายไปที่ท้องเธอ และไปที่หว่างขาของเธอด้วยมือขวา
「ใครเป็นเด็กซนหน้าบึ้งตึงที่นี่ห้ะ?」
ยิ้มระหว่างพูดอย่างนั้น ผมใช้นิ้วชี้ขวาของผมเขี่ยเม็ดถั่วริกกะรัวๆ
「อา-♥ อา-♥ ช-ชั้นขอโท――ษษษษษ-♥」
เม็ดถั่วของริกกะแข็งขึ้นทันทีและในเวลาเดียวกัน หัวนมเธอแข็งในการแข็งตัวอย่างเต็มที่ เธอกระตุกและครางเสียงหวาน ฉี่ได้แตกออกมาจากรูฉี่ของเธอ
มันดูเหมือนเธอแตกจากการถูกแหยเม็ดถั่วเบาๆ
อาา ทั้งหมดเพราะริกกะน่ารัก ผมอยากจะแหย่เธอโดยไม่รู้ตัว มันสนุกที่จะแหย่ริกกะมากกว่าเป็นร้อยเท่า มากกว่าสองคนที่สร้างเรื่องวุ่นวายในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า
「ชั้นยกโทษให้ไม่ได้ที่บึ้งตึงต่อหน้าชั้น ชั้นจะลงโทษเธออย่างแรง」
แสดงรอบยิ้มที่ซุกซน ผลเริ่มไล่นิ้วของผมลงไป ซึ่งเขี่ยเม็ดถั่วของเธออยู่ จากนั้นวางปลายนิ้วของผมไปที่รูฉี่ของเธอที่เกร็ง และด้วยทีเดียว แทงมันทั้งหมดเข้าไปโดยไม่เตือน
「แต-กแล้วววววววววว-♥」
แทงนิ้วของผมเข้าไปในรูฉี่ที่โปรดปรานของเธอ ริกกะงอหลังเธอไปข้างหลัง ส่งเสียงกรีดร้องที่หวานขณะที่เธอถึงจุดสุดยอดแบบสุดขีด
ผมสงสัยว่ามันเป็นเพราะการแทงเอ็นเข้าและออกในรูฉี่เธอ แต่ตอนนี้เธอแตกค่อนข้างง่ายดาย
ระหว่างที่ผมนำนิ้วออกและแทงกลับเข้าไปในรู้ฉี่เธออย่างต่อเนื่อง ผมใช้มือซ้ายที่จับริกกะที่ท้อง เพื่อที่จะดึงหัวนมซ้ายอย่างโหดเหี้ยม
「คุอ้าาาาาาาาา-♥ มาชชะเต้อ-♥ มาชชะเต้อว้าาา♥ ชั้นร้ากนายยยยยยย-♥」
ริกกะได้กรีดร้องอย่างหวานต่อไประหว่างที่กระตุกอย่างผิดปรกติ และได้รับประสบการการถึงจุดสุดยอดที่เข้มข้นซ้ำๆ
แม้ว่าเธอโลลิ ริกกะได้แตกง่ายๆด้วยรูฉี่ของเธอ
ช่างเป็นเด็กร้าย ผมสงสัยว่าคนไหนเลี้ยงเธอมาให้เป็นเด็กร้ายอย่างนี้
ระหว่างที่คิดเกี่ยวกับมันด้วยรอยยิ้มบนหน้าผม เอ็นผมได้แข็งเต็มตัวจากการเห็นภาพลักษณ์ริกกะที่น่ารัก แต่เลอะเทอะ
「นายควรใช้นี่」
จู่ๆก็ได้ยินเสียง ผมยกหัวของผมขึ้น และเห็นทามะมูชิที่แดงสว่างทั้งตัว เธอยิ้มและมองผมระหว่างที่เธอวางสิ่งที่เหมือนเพรียงบนช่วงล่างของท้องริกกะ
ต่อมา หนวดสีชมพูนับไม่ถ้วนได้ออกมาจากเพรียง หนวดได้ดูดหัวนมและเม็ดถั่วของริกกะ และสั่น
โออ ของลามกนี้มันอะไรกัน?
「อุนย้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา-♥」
แม้ว่าเธอเป็นหมา ริกกะส่งเสียงร้องเหมือนแมว และเด้งไปทั่วเหมือนปลาที่เกยตื้น
หนวดที่สั่นที่ได้ดูดอยู่ตรงโซนที่ทำให้กระสันของเธอ ความรู้สึกดีที่หนวดมอบให้นั้นดูเหมือนจะไม่ปรกติ
「มันเป็นแมลงช่วยตัวเองแบบพกพา มันเป็นแมลงที่ยอดเยี่ยมที่ติดกับตัวนายและให้นายช่วยตัวเองเมื่อออกไปข้างนอก มันเป็นแมลงคุณภาพสูง สร้างโดยความพยายามที่คาดไม่ถึงของบรรพบุรุษ」
ระหว่างที่แดงไปทั้งหน้า ทามะมูชิยื่นหน้าอกที่แบนและเรียบลื่นของเธอออกมาและทำเสียง *อิเฮ็น*
บรรพบุรุษอีกแล้ว ทำอะไรกันวะ บรรพบุรุษ พวกเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องลามกตลอดเวลาเลยเหรอ? นั่นทำไมความพยายามของเธอไม่สามารถเข้าใจได้
ยังไงซะ พักเรื่องนั้นไว้――
「แตกแล้ว แตกแล้ว แตกล้ว ชั้น แตกแล้วววววววววว♥ อาย้า-♥ แตกแล้วววววววววว♥」
แม้ว่าไม่ถูกแทงเข้าและออกในรูฉี่ของเธอ ริกกะแตกเหมือนบ้า
นี่มันน่าสนใจ
「มีอย่างอื่นอีกมั้ย?」
「แมลงที่ใช้สำหรับช่วยตัวเองเหรอ?」
「อึน อึน」
「มีเยอะเลย」
กับคำถามผม ทามะมูชิยืดมือทั้งสองออกมา มีแมลงที่ดูพิลึกดิ้นอยู่ในมือเธอ เพิ่มเติมจากนั้น สิ่งมีชีวิตเหมือนไส้เดือนก็พันรอบแขนของทามะมูชิ ที่ดูดหัวนมเธอเหมือนเด็กด้วย
「แมลงดูดหน้าอก อย่างที่ชื่อมันบอก แมลงที่แหย่แค่หัวนม ตรงนี้เป็นแมลงดูดเม็ดถั่ว อย่างที่ชื่อมันบอก เป็นแมลงที่แหย่แคเม็ดถั่ว และแมลงที่น่ารักนี้ที่ดูดหัวนมชั้นอยู่คือแมลงรูหลัง ซึ่งรุกรานรหลัง ตัวที่บางมันจะบวม และเปลี่ยนเป็นลูกบอลทรงกลมอยู่บนเชือก จากนั้นมันคลานออกมาจากรหลัง เมื่อมันทำแบบนั้น ความรู้สึกที่รู้สึกมันน่าทึ่ง มากกว่านั้น เพราะแมลงรูหลังมันขึ้อาย เมื่อมันคลานออกมาครึ่งทาง มันคลานกลับเข้าไปในรหลัง แต่มันยังเป็นแมลงที่ชอบผจญภัย ดังนั้นมันจะคลานออกมาอีกครั้ง และมันจะทำซ้ำๆไม่จบไม่สิ้น มันเป็นแมลงที่นิยมมากๆ ในสังคมผู้ใช้แมลง」
ไม่มีการเล่นคำกับชื่อของแมลงอย่างแมลงดูดหน้าอกและแมลงดูดเม็ดถั่ว แต่นั่นน่ารักนิดหน่อย
แล้วก็ แมลงรูหลังมันเป็นที่นิยมมากในสังคมผู้ใช้แมลงเหรอ?
เมื่อมาคิดดูแล้ว ผู้ใช้แมลงส่วนใหญ่ เก็บแมลงไว้ในตัวซึ่งทำให้พวกเเธอไม่สามารถจะถ่ายได้ ดังนั้นที่เธอพูดมาคือพวกเธอเป็นผู้ที่ชื่นชอบทางรูหลังที่มีความต้องการจะถ่าย
「แล้วก็ นี่เป็นแมลงกระดอ มันเป็นที่นิยมที่สุดในหมู่ผู้ใช้แมลง มันเป็นของที่ยอดเยี่ยมเพราะมันสามารถใช้หนวดทั้งหก ดังนั้นมันเป็นไปได้ที่จะทำมันใน ช่องคลอด รูฉี่ รหลัง และปากทั้งหมดในเวลาเดียวกันและหนวดอีกสองอันที่เหลือจะถูกชักด้วยสองมือ มันพูดกันว่ามันเป็นแมลงที่เป็นการตกผลึกของความพยายามที่ขยันของบรรพบุรุษของเรา」
ทามะมูชิได้ภูมิใจมาก และปล่อยให้มันเดินอย่างเมินเฉยที่พื้น
เมื่อมองผิวเผิน มันดูเหมือนเต่า แต่เอ็นทั้งห้ามันงอกออกมาจากกระดอง มันให้ความรู้สึกเหมือนเห็นมัตสึทาเกะ
มันงอกออกมาจากกระดอง
「แต่มีแค่ห้าเอ็นนะ?」
「อึ๋น? อ้าา อันที่หกอยู่ตรงนี้ หัวเอ็นของมัน」
「อาา เข้าใจแล้ว」
อันที่หกดูเหมือนหัวเต่า
『พูดจากใจแล้ว มีพร้อมกันหกอันมันยาก ชั้นอยากจะใช้ถึงห้าอันพร้อมกัน』
「เอ๋?」
ผมได้ยินเสียงโลลิจากความว่างเปล่า
「เสียงนั้นมันอะไร?」
「อึ๋น? อาา มันเป็นแมลงกระดอ จากผลิตภัณฑ์ของบรรพบุรุษพวกเขาทำให้มันมีความฉลาดและให้มันพูดได้」
「โอออ้! แมลงเอ็นนี้พูดได้!? ซุเกกกก้*」
TLN: สุดยอด
ผมไม่เคยคาดให้แมลงพูดได้
อย่างไรก็ตาม มองผิวเผิน มันดูเหมือนเต่าจากกระดองมัน มันงอกเอ็นมากมายออกมา และดูค่อนข้างพิลึกด้วยตา แม้ว่าเสียงมันค่อนข้างน่ารัก
「การทำให้มันเป็นมนุษย์นั้นก็ทำได้ด้วย แต่มันใช้พลังแมลงจำนวนมาก ดังนั้น ในสถานการณ์ปรกติมันหายากที่มันจะถูกทำอย่างนั้น」
พูดสิ่งนั้น ทามะมูชิชี้ไปที่แมลงเอ็นที่เดินอยู่บนพื้นอย่างเมินเฉย ทำเสียง *เอ้*
เฮ้ย รอเดี๋ยวนะ เธอพูดว่าทำให้เป็นคน มันหมายถึงมันเป็นคนตั้งแต่หัวจรดเท้า? หยุดมันเลย อีโง่ อย่าทำสิ่งที่น่าขยะแขยงแบบนั้นออกมา
ผมพยายามจะหยุดทามะมูชิ แต่มันสายเกินไป
กลุ่มควันสีชมพูลอยอยู่ตรงหน้าเรา
จากนั้น――
「มาสเตอร์ ชั้นอยากให้เธอหยุดเปลี่ยนชั้นเป็นคนกระทันหันซักที」
ควันสีชมพูหายไป โลลิที่เล็กกว่าทามะมูชิปรากฏจากมัน
ผมสีชมพูยาว และตาที่มีสีเขียวของใบไม้และรอยแยกระที่หว่างขาของเธอ
「แม้ว่ามันเป็นแมลงเอ็น ทำไมมันเป็นสาวล่ะวะ」
ผมคิดว่ามันสมควรเป็นผู้ชายที่มีหนวดออกมาทั่วตัว แต่แม้ว่าจะเป็นแมลงเอ็น จากที่ดูมัน มันแค่ดูเหมือนโลลิ มันเป็นแค่จินตนาการของผมหรือผมรู้สึกว่าบางอย่างมันผิดไป?
「แน่นอนที่สุด นี่คือแผลจากลูกปัด มีความต้องการตัวของชายที่สกปรก แต่มันดูเหมือนว่าทีมวิจัยที่อุทิศตัวของพวกเธอให้กับแมลงกระดอ ไม่รู้มากเกี่ยวกับตัวของผู้ชาย เพระฉะนั้น มันดูเหมือนว่าทีมวิจัย เลียนแบบรูปลักษณ์ของผู้นำเมื่อสร้างมัน」
ได้ยินคำพูดของทามะมูชิ ขอบตาของผมร้อน
อุทิศตัวให้งานวิจัย แต่ไม่รู้เกี่ยวกับตัวของผู้ชาย――
คนพวกนี้น่าเศร้าและตรงไปตรงมาขนาดไหน พวกเธอเสียสละทั้งชีวิตของพวกเธอ เพื่อที่จะส่งไม้ต่อให้กับรุ่นต่อไป
พวกเธอควรจะปรึกษามันกับผม ผมจะให้พวกเธอดูตัวผมมากเท่าที่ต้องการ
มากกว่านั้น พวกเธอดูในหนังสือหรืออะไรบางอย่างไม่ได้เหรอ?
ม่าา โอ้ยังไงซะ ผมไม่ได้เกลียดความซุ่มซ่ามของพวกเธอ
「นายคือซูซูฮาระ-ซามะ ชั้นคิดว่า? ชั้นได้ดูอยู่ตลอด ยังไงซะ นายเป็นคนแข็งแรง ชั้นอยากให้นายรับความบริสุทธิ์ของชั้นไป」
「ห๋า?」
สาวโลลิผมสีชมพูที่นั่งอยู่ในพื้นห้องน้ำยิ้มและเข้ามาใกล้ผม จากนั้นถูน้องหนูที่เรียบลื่นกับแขนของผม
「โค-โคร่า นานะฟูชิ! ขออภัย ซูซูฮาระ! แม้ว่าเธอมีปัญหานิดหน่อย เธอเป็นเด็กที่ซื่อสัตย์และเชื่อง! เฮ้ นานะฟูชิ หยุดการกระทำที่ไม่สุภาพเดี๋ยวนี้นะ! แยกตัวเองออกมาจากซูซูฮาระ!」
ทามะมูชิจับโลลิผมชมพูที่ติดตัวเธอกับผม ที่ถูน้องหนูที่เรียบลื่นกับแขนของผมและขอโทษระหว่างฉีกเธอออกจากผม
「ไฮฮฮฮ้」
เหมือนที่ทามะมูชิได้พูดไว้ก่อนหน่าเลย เธอเชื่อฟังและแยกตัวเธอจากผม
อิย้าา แต่ ยิ่งคุณมองเธอมากแค่ไหน เธอยิ่งเป็นโลลิที่งดงาม พูดเกี่ยวกับการเลียนแบบผู้นำทีมวิจัยจากวันที่เธอเป็นโลลิเหรอ?
แม้ว่าเธอโลลิมากกว่าทามะมูชิ เธอสวยในวิธีที่ลึกลับ
「เพราะเธอมีรูปลักษณ์ที่เล็ก มันสะดวกสำหรับการใช้แบบพกพา」
「แน่นอน ชั้นสะดวกสำหรับการใช้แบบพกพา」
โลลิผมชมพูพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของทามะมูชิ
ทามะมูชิก็เป็นโลลิสวยด้วย ความประทับใจมันน่าทึงเมื่อพวกเธอยืนเรียงกัน
อย่าบอกนะว่าตระกูลผู้ใช้แมลงเต็มไปด้วยสาวสวย
「พูดถึงแล้ว นานะฟูชิแก่กว่าชั้น เมื่อเวลาที่ชั้นซื้อนานะฟูชิ ชั้นไม่มีเงินพอ ดัวนั้นชั้นเลยซื้อมือสองมา」
「แน่นอน ชั้นได้ถูกใช้โดยผู้ใช้แมลงมากมาย ชั้นได้ถูกสร้างประมาณสามร้อยปีที่แล้ว」
มือสอง? สามร้อยปีที่แล้ว? ถ้าคุณปัดเศษ เธอเป็นย่าโลลิที่แก่กว่าทามะมูชิที่ 30กว่าปี
โอ้ยังไงซะ มันไม่ใช่บางอย่างสำหรับผมที่จะตกใจอีกแล้ว
ด้วยนั่นที่พูด มีบางสิ่งที่ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะสนใจ มากเท่าที่ผมไม่ได้สนใจเกี่ยวกับอายุพวกเธอ
「แต่ชั้นไม่เห็นเอ็นเลยนะ」
ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะสงสัยเกี่ยวกับมัน แม้ว่ามันเป็นแมลงเอ็น ผมไม่เห็นเอ็นเลย
「อย่างโชคร้าย กระดอได้หายไปเมื่อแปลงเป็นมนุษย์」
「กระดอเป็นเนื้อของตัวชั้นเมื่อชั้นเปลี่ยนร่างมาเป็นมนุษย์ มันเป็นบางอย่างเหมืนกฎการอนุรักษ์มวล」
ทั้งทามะมูชิและโลลิผมชมพูตอบคำถามผม นานะฟูชิ ใช่มั้ย?
กฎการอนุรักษ์มวล แต่มันรู้สึกว่ากฎวันถูกเมินเมื่อมันเปลี่ยนจากแมลงเอ็นนั่นเป็นโลลินี้
อย่างไรก็ตาม――
「มันไม่มีประโยชน์ถ้าเอ็นหายไปเมื่อเปลี่ยนเป็นมนุษย์!」
ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะซึโคมิตรงนี้
「มีประโยชน์!」
「มีประโยชน์นะท่าน!」
ทั้งทามะมูชิและนานะฟูชิโต้แย้งซึโคมิของผม และพองหน้าอกที่เรียบและแบนออกมาในเวลาเดียวกัน ทำเสียง *เอ่ะเฮ้น* จากนั้นมองหน้ากัน
วางมือของเธอไปบนสะโพกทามะมูชิยืนในวิธีที่ให้เธอดูสูงกว่า ระหว่างที่นานะฟูชิคุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ จากนั้นนานะฟูชิแลบลิ้นที่เล็กของเธอออกมาและฝังหน้าของเธอไปที่หว่างขาของทามะมูชิ
「มันเป็นเพราะนานะฟูชิมีอีโก้ แบบนี้มันเป็นไปได้ที่นานะฟูชิจะดูทิศใต้ของมาสเตอร์ของเธอ เธอเป็นเครื่องจักรช่วยตัวเองอัตโนมัติเต็มที่ นั่นเป็นยังไงล่ะ! นายตกใจมั้ย?」
ระหว่างที่นานะฟูชีเลียหว่างขาของทามะมูชิ แก้มของทามะมูชิเริ่มแดงและเล็ดเสียงครางออกมาอย่างภาคภูมิใจ
「ชั้นช่วยไม่ได้นอกจากจะรู้สึกแย่กับประสิทธิภาพของต้นทุนมัน……」
เธอพูดว่าเปลี่ยนเป็นมนุษย์ใช้พลังชี่แมลงเยอะหรือบางอยางแบบนั้น แต่ถ้ากระดอมันหายไปหลังจากถูกเปลี่ยนเป็นมนุษย์งั้นมันดีกว่าที่จะไม่เปลี่ยนเป็นมนุษย์ตั้งแต่ทีแรก
「พลังแมลงกลับมาหลังจากนอนพัก!」
「ใช่! มันฟื้นเมื่อนายนอน!」
「แตตตตーต่ มีวิธีที่จะฟื้นพลังงานให้มีประสิทธิภาพมากกกกว่านี้」
「วิธีอื่น!?」
「อสุจิของผู้ชาย!」
「แต่ชั้นไม่มีประสบการณ์ของจริงนะ!」
「อย่าพูดอย่างนั้น!」
「จ้า จ้า!」
มันเหมือกับผมได้ดูคู่หูตลก ทามะมูชิขัดนานะฟูชิที่โง่เง่าด้วยซึโคมิ
พวกคนนี้สนิทกันดี
พวกเธออยู่ในจังหวะเดียวกันอย่างสมบูรณ์แบบ แม้ว่าสีผมต่างกัน มันดูเหมือนพวกเธอเป็นพี่สาวน้องสาว
「อ๊า-♥ อายู้-♥ โออ้-♥ โน้ว-♥ อะฮิ้-♥」
เมืองผมได้ยินเสียง ผมลดสายตาละเพื่อจะเห็นริกกะที่จาเหลือกระหว่างที่กระตุกและชักอยู่ในอ้อมกอดผม
อา ผมลืมเธอสนิทเลย
การที่มีนิ้วของผมยังอยู่ในรูฉี่ของเธอ และหนวดได้แหย่โซนที่ทำให้กระสันของเธอ มันดูเหมือนว่าเธอแตกแรงมากจนเธอสลบไป
ดึงนิ้วของผมออกมาจากรูฉี่เธอ ฉี่ที่รวบรวมอยู่ออกมาทั้งหมดทีเดียว
「ม่ายยยยยยยยยยยย-♥」
ริกกะขึ้นเสียงกรีดร้องเหมือนสัตว์ป่า ขณะที่เธอได้พ่นฉี่ออกมาด้วยพลังที่มหาศาล ระหว่างที่ลิ้นแล่บออกมาและตาเหลือกไปที่หลังหัว
「ว-ว้าว♥ มันต่างไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อเทียบกับการถึงจุดสุดยอดของมาสเตอร์♥」
นานะฟูชิปิดปากเธอด้วยสองมือ และแดงทั้งใบหน้าอย่างสมบูรณ์จากการมองริกกะที่กระตุกอย่างผิดปรกติ ระหว่างที่พ่นฉี่ออกมาแล้วแตกนับครั้งไม่ถ้วน แม้ว่าจะหมดสติ
「นานะฟูชิเป็นแมลงที่สร้างมาเพื่อมอบการบริการ มากกว่านั้น เธอได้ถูกสร้างเมื่อสามร้อยกว่าปีที่แล้ว ดังนั้น เธอได้มีความรู้ในการบริการมากกว่าที่ชั้นรู้ ดังนั้น มันโอเคมั้ยที่นานะฟูชิและชั้นจะมอบการสอน?」
「เอ๋!? ชั้นด้วยเหรอ? มันโอเคมั้ย!?」
ลูบไหล่ของนานะฟูชิ ทามะมูชิถามและมองมาที่ผม
นานะฟูชิได้แดงทั้งตัวจากการได้ยินคำขอจากทามะมูชิ
「แม้ว่าชั้นดูเป็นแบบนี้ ชั้นเป็นแมลงกระดอ มันจะทำให้ซูซูฮาระ-ซามะขยะแขยง」
「น๋าา? ชั้นไม่ถือมันนะ? นานะฟูชิน่ารักและซื่อสัตย์ และมันดีกว่าอีงี่เง่าบางคนเป็นพันเท่า」
「หหหู!? จริ-จริงอ่ะ!?」
ได้ยินคำตอบของผม นานาะฟูชิได้ตามีน้ำตาและกอดทามะมูชิ
「ชั้นได้ยินนายพูดมัน แต่มันโอเคจริงๆเหรอ? แต่คนนี้เป็นแมลงนะ?」
ทามะมูชิซ่อนความรู้สึกของเธอจากความประหลาดใจว่าผมรับมันได้ง่ายๆและถาม
「ชั้นโอเคกับแมลงและแบบนั้น เพราะชั้นได้เน้นไปที่ภาพลักษณ์ อะไรก็โอเคถ้าเธอน่ารัก」
ได้ยินคำตอบของผม ทามะมูชิที่ก่อนหน้าได้ตาหมุนเป็นวงกลม ได้เล็ดเสียง *ปุ่* ออกมา จากนั้นระเบิดหัวเราะเหมือนเธอทนมันไม่ได้แล้ว
「ชั้นไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะนายแปลกหรือเป็นคนใจกว้าง แต่นายเป็นชายที่น่าสนใจมาก」
หลังจากที่เธอพูดอะไรแบบนั้น เธอใช้นิ้วของเธอเพื่อเช็ดน้ำตาที่ได้ออกจากมุมของตาเธอ
ไม่ไม่คิดว่าผมเป็นคนใจกว้าง แต่ยังไงซะ ผมจะไม่ปฏิเสธที่ผมแปลก
「มาสเตอร์! ชั้นอาจจะจบจากการเป็นสาวบริสุทธิ์! เวลาที่น้องหนูไส้เดือนพันตัวจะได้เห็นแสงของวันได้มาแล้ว!」
「โคเระโคเระ นานะฟูชิ ที่เราทำคือการบริการ ไม่ใช่การมีเพศสัมพันธ์」
ทามะมูชิติเตียนนานะฟูชิอย่างอ่อนโยนที่ได้ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของเธอ
เห็นโลลิเปลือยที่สวยกอดกันเอง ได้มอบความรู้สึกที่น่าทึ่งที่จะทำให้ใจของคนเสื่อมได้อย่างไรก็ไม่รู้
ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ผมจะไม่พลาดแม้แต่พริบตา
พันไส้เดือน?
น้องหนูของนานะฟูชิสร้างมาจากไส้เดือนพันตัวเหรอ?
จากที่ได้ยินว่าบรรพบุรุษของเธอพนันทั้งชีวิตในการทำงานหนัก และจากผลของมัน ผลงานของน้องหนูที่พวกเขาสร้างอาจจะค่อนข้างบ้าไปเลย
อย่างไรก็ตาม ทำไมบรรพบุรุษเน้นไปที่แบบนั้นแม้ว่ามันเป็นแมลงเอ็น?
「ข-ขอ-ขอโทษ ชั้นทำให้นายรอ!」
「อ-อย่าดันสิฮิซูกิ! ผ้าเช็ดตัวจะหลุดนะ!」
เสียงได้ก้องไปที่ห้องน้ำและจากการดูมัน ฮิซูกิและคาซะฮานะออกมาด้วยหน้าที่แดงอย่างสมบูรณ์
สองคนนั้นมีผ้าเช็ดตัวพันอยู่รอบตัวเธออย่างแน่น
ในทางตรงกันข้าม ริกกะ ทามะมูชิ และนานะฟูชิ ได้เปิดเผยตัวที่เปลือยของพวกเธอ
ผมพูดมันยังไงดี มันได้สร้างปัญหาให้ผมอย่างไรก็ไม่รู้ ที่เห็นพวกเธออายเมื่อมาถึงขั้นนี้ แทนที่จะอย่างนั้น มันดูเหมือนว่ามันจะสนุกมากกว่า ที่จะเล่นกับสามคนที่เปลือยอย่างสมบูรณ์
「อา เระ!? มีอีกคนนึง!」
「เธอเป็นใคร!? ผู้บุกรุกเหรอ?!」
ฮิซูกิขึ้นเสียงของเธอหลังจากที่ได้สังเกตตัวตนของนานะฟูชิระหว่างที่คาซะฮานะกระโดดออกมาข้างหน้าเพื่อเพิ่มการป้องกันขึ้น
นานะฟูชิได้สะดุ้งและซ่อนข้างหลังทามะมูชิในความลนลาน และสั่นขณะที่น่ำตาได้เริ่มก่อในตาของเธอ
นานะฟูชิเป็นขี้ขลาดเหรอ? แม้ว่าเธอมีหกหนวดในรูปร่างแมลงของเธอ?
เอาเรื่องนั้นไว้ก่อน เฮ้ย ฮิซูกิ เธอมีตาแห่งสวรรค์ ดังนั้นเธอควรจะรู้สถานการณ์โดยไม่ต้องให้ใครอธิบาย
หรือบางทีไม่เหมือนกับความสามารถของผม ตาแห่งสวรรค์ไม่สามารถที่จะเปิดใช้งานได้ตลอด
「เธอชื่อว่านานะฟูชิ เธอเป็นแมลงของทามะมูชิ มันดูเหมือนว่ามันมีความฉลาดสูงซึ่ง สามารถที่จะเปลี่ยนเป็นมนุษ์ เธอเป็นเด็กที่ซื่อสัตว์และเชื่อฟัง ดังนั้นอย่าแหย่เธอนะ」
「เอ๋!? เปลี่ยนเป็นมนุษย์เหรอ!?」
「โอ้ชั้น!」
สองคนได้ดูตกใจระหว่างที่นานะฟูชิที่จามีน้ำตาได้พยักหน้ารัวๆกับคำพูดผม
「คา-คาวาอี้ ชั้นคิดว่าทามะมูชิ-ซังดูค่อนข้างน่ารักแล้ว แต่นี่มันครั้งแรกที่เห็นเด็กที่น่ารักแบบนี้」
「เธอสวย ช่างเป็นกายที่ขัดเกลามา」
แม้ว่าจะอยู่ในความตื่นตกใจ สองคนได้ท่าที่สงบกลับคืนมาและดูนานะฟูชิ และได้หายใจออกมนในความประหลาดใจ
นานะฟูชิเป็นคนสวยที่ลึกลับอย่างแน่นอน
「มันเป็นผลงานจากการทำงานหนักของบรรพบุรุษของพวกเธอ」
ตอบคำพูดเธออย่างภาคภูมิใจ สองคนได้เข้าหาอย่างระวังระหว่างที่มองนานะฟูชิที่ได้ซ่อนอยู่ข้างหลังทามะมูชิ
จากนั้น ด้วยแก้มพวกเธอที่ย้อมเป็นสีแดง อีกครั้ง พวกเธอหายใจในความทึ่ง
น่าจะเป็นเพราะนานะฟูชิอยู่ไม่สุขกับความเขินอายจากการมองที่สงสัยของพวกเธอสองคน แต่ด้วยทามะมูชิที่วางมือไว้บนไหล่เธอ เธอได้ออกจากหลังเธออย่างระวังตัว จากนั้นทักทายพวกเธอด้วยการคำนับ และหัวเราะอย่างงุ่มง่าม
「คาวาอี้!」
「น่ารักอ่ะ!」
ด้วยแก้มที่ย้อม ฮิซูกิและคาซะฮานะปรบมือด้วยสีหน้าของพวกเธอ และมองดูท่างทางและพฤติกรรมที่น่ารักเกินไปของนานะฟูชิ
คนนี้ดูเหมือนเธอจะสนิทกับคนอื่นๆได้ง่าย
ชำเลืองมองไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมเห็นอีงี่เง่าที่บึ้งตึงนั่งเซสะอยู่
เธออิจฉาที่เราสนุกกันเหรอ? อึ๋นน? เธออยากจะเข้าร่วมด้วยเหมือนกันใช่มั้ย
แต่ม่ายเธออด
ฮิซูกิและคาซะฮานะนั่งเซสะอยู่ในพื้นห้องน้ำ
ริกกะได้หลับอย่างสงบสุขกับกำแพงหายใจออกมาอย่างมั่นคง และผมนั่งอยู่บนเก้าอี้โดยมีทั้งทามะมูชิและนานะฟูชิอยู่ตรงหน้าผม
「นานะฟูชิจะดูแลครึ่งบน ชั้นจะดูแลครึ่งล่าง หลังจากซักพัก เราจะสลับกัน」
「รับทราบ!」
นานะฟูชิพยักหน้าอย่างยอดเยี่ยมกับคำพูดของทามะมูชิ จากนั้นสองคนเริ่มขยับตามนั้น
ทามะมูชิชันเข่าไปกับพื้นห้องน้ำ และจับเอ็นของผมที่มันยืนขึ้นแล้ว
ระหว่างนั้น นานะฟูชิได้กอดเข้ามาใกล้ และติดหน้าอกที่ราบเรียบของเธอกับแขนของผม ระหว่างที่เธอยิ้มและนำหน้าของเธอเข้ามาใกล้ผม
「ชั้นเป็นแมลง ดังนั้นมันดีกว่าถ้าเราไม่จูบกันมั้ย? ถ้านายรู้สึกขยะแขยงชั้นไม่ว่าแบบไหน งั้นชั้นจะอยากให้นายพูดอะไรบางอย่าง」
ด้วยตาที่สีเขียวใบไม้ของเธอ นานะฟูชิพูดคำจากริมฝีปากสีชมพูอ่อนที่ชื้อนของเธออย่างอ่อนโยน และมอบรอยยิ้มที่อ่อนโยน
เอ็นผมกระตุกจากความน่ารักของเสียงเธอ
「ชั้นไม่ถือมันซักนิด! ทำที่เธออยากทำเลย!」
จากคำตอบที่เปิดของผม นานะฟูชิมองผมอย่างว่างเปล่าด้วยความหน้าแดง จากนั้นหัวเราะคิกคัก ด้วยหน้าเธอที่ใกล้เข้ามา เธอปิดตาของเธอ และวางริมฝีปากของเธอไว้บนของผมอย่างแน่น
ริมฝีปากของเธออ่อนนุ่ม เนื้อที่หวานของความเยาว์วัย
พร้อมกัน ความรู้สึกดีแผ่ออกมาจากปลายของหัวเอ็นผม
ทามะมูชิที่ได้ถือเอ็นผมวางริมฝีปากของเธอไปกับปลายของหัวเอ็นแล้วจูบมัน
「ม-มันเต้นเป็นจังหวะ♥และมันหนาและยาว♥ มากกว่านั้น หัวเอ็นมีรูปร่างที่น่ากลัว♥ นี่เป็นกระดอผู้ชายของจริง♥ ช่างเป็นสิ่งที่งดงาม♥」
จ้องเอ็นของผม ทามะมูชิเล็ดเสียงที่หวานออกมา และกระตุ้นปลายของหัวเอ็นด้วยลิ้นของเธอ
จากนั้น เธอวางริมฝีปากของเธอไปบนปลาย และดูดน้เหนียวของผม ระหว่างนั้น เธอใช้มือขวาเพื่อชักเอ็นของผมและนวดไข่ด้วยมือซ้าย
นี่……เป็นเทคนิคที่ค่อนข้างดี มันรู้สึกค่อนข้างดีโดยไม่ต้องมีคำเยินยอ
「ชั้นจะทำเต็มที่ด้วย♥」
นานะฟูชิที่ได้จูบปากของผมพูดมันด้วยรอยยิ้มและนำมือทั้งสองของผมไป
「ซูซูฮาระ-ซามะรักนมใช่มั้ย?♥ นมของชั้นราบเรียบและแบนมันเลยไม่ได้น่าสนใจจริงๆ แต่ได้โปรดเล่นกับมันนะ♥」
ระหว่างที่จับมือของผมขึ้น นานะฟูชิพูดอะไรแบบนั้น จากนั้นวางมันทั้งสองไปที่หน้าอกที่แบนและราบเรียบของเธอ
ผิวของเธอได้เรียบเนียนอย่างน่าตกใจ และหน้าอกซึ่งมีความนุ่มกับมัน แม้ว่ามีหัวนมที่เล็ก หัวนมสีลูกพีชได้ตั้งและแข็งตัวอย่างเต็มที่
จับบนนมที่อ่อนและนุ่มของนานะฟูชิด้วยกำลัง ผมใช้นิ้วของผมเพื่อหยิกหัวนมเธอ
「คุ่ฮิ้-♥」
จับหน้าอกที่อ่อนและนมของเธอด้วยกำลัง นานะฟูชิขึ้นเสียงร้องที่หวานจากความรู้สึกดี ที่หัวนมเธอถูกขยี้ด้วยนิ้วของผม ระหว่างที่น้ำลายได้ไหลออกมาจากริมฝีปากสีพีช
ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะรู้สึกตื่นเต้นจากการเห็นรูปลักษณ์ที่เต็มไปด้วยความใคร่ของโลลิ ที่รู้สึกดีจากลูบไล้ที่โหดร้ายของผม
มากกว่านั้น แม้ว่ากระตุกจากการโดนโจมตีโดยความรู้สึกของความรู้สึกดี นานะฟูชิใช้สองมือของเธอเพื่อลูบไล้หัวนมผมอย่างอ่อนโยน
「นึปุ่-♥」
ผมได้ตกใจจากความรู้สึกของความรู้สึกดีจากหัวเอ็นของผม ขณะที่ผมได้ถูกเบี่ยงเบนความสนใจโดยนานะฟูชิ ทามะมูชิที่ได้ดูดน้ำเหนียวของผมจากปลายของหัวเอ็น รับเอ็นของผมเข้าไปในปากมากเท่าที่เธอจะทำได้ในปากเล็กๆของเธอ
หัวเอ็นของผมได้ถูกดันเข้าไปในก้อนเนื้อที่แน่นที่ปกคลุมไปด้วยน้ำลาย
ใช้ลิ้นของเธอ เธอลูบไล้เนื้อยึดหัวเอ็นในปากของเธอ
เอวผมเด้งในการตอบสนอง และในทันทีต่อมา นานะฟูชิที่ได้ดูดปากของผมอยู่ รุกรานปากผมด้วยลิ้นของเธอ จากนั้นเธอพันลิ้นของเธอไปกับของผม และดูดน้ำลายออกไป และกลืนมันเข้าไปในคอเธออย่างเอร็ดอร่อย ในเวลาเดียวกัน เธอไม่ลืมที่จะลูบไล้หัวนมผมด้วยสองมือ
เมื่อผมหยิกหัวนมของนานะฟูชิที่ได้หมกมุ่นอยู่กับการดูดลิ้นของผม เธอกระตุกและแดงอย่างสมบูรณ์ ขณะที่เธอเริ่ม หอบ แต่เธอยัง เธอยังพันลิ้นของเธอไปกับของผมและดูดมันเหมือนบ้าคลั่งไป
นี่มันแย่แล้ว ถูกโจมตีพร้อมกันจากข้างบนและข้างล่าง
มากกว่านั้น พวกเธอทั้งสองคนเข้าใจตำแหน่งของพวกเธออย่างมั่นคง และไม่มีการเชื่องช้าใจการเคลื่อนไหวของทั้งทามะมูชิและนานะฟูชิ
นี่มันทนไม่ได้ นี่มันทนไม่ได้จริง
「นึปุ่-♥ นึปุ่-♥ นึปุ่-♥」
ทามะมูชิที่ได้รับเอ็นของผมเขามาในปากของเธอได้ลูบไล้เนื้อยึดหัวเอ็นและเริ่มส่ายหัวของเธออย่างช้าๆ
ความรู้สึกของความรู้สึกดีจากการถูกห่อในเนื้อที่แน่นที่ปกคลุมไปด้วยน้ำลาย มากกว่านั้น มันได้ถูกดูดอย่างมั่นคงและเธอไม่ลืมที่จะลูบไล้มันด้วยลิ้นเธอ มากกว่านั้น มือขวาของเธอได้ชักเอ็นผมต่อระหว่างที่นวดไข่ผมด้วยมือซ้ายของเธอ
มันรู้สึกดีถึงจุดที่ว่ามันอันตราย และข้างบนสิ่งที่เหลือทั้งหมด ผมตกใจว่าฟันของเธอไม่โดนเอ็นผมเลยซักนิด แม้ว่าปากของเธอเล็ก
คนนี้ เธอมีเทคนิคอยู่ระดับเดียวกันเมื่อเทียบกับยูกะ
「มันดูเหมือนมาสเตอร์ได้เข้าสู้โหมดซีเรียส มันจะได้เวลาแล้ว ชั้นควรจะทำอย่างเดียวกัน♥」
นานะฟูชิที่ได้ดูดลิ้นของผมอย่างเมามันแยกปากของเธอไปจากของผม สร้างสะพานลามกจากน้ำลายและพูดมันในเสียงที่น่ารัก ผมได้ตกใจจากการดูสีหน้านั้น
มองดูรูปลักษณ์ที่อายุต่ำกว่าเกณฑ์ของเธอ ที่ลอยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ที่น่ากลัวขึ้นมาทำให้ผมเย็นวาบ
มันเป็นการตกผลึกของการทำงานหนักของบรรพบุรุษ
การรวมตัวของสิ่งที่สร้างเพื่อผ่อนคลายความต้องการของผู้ใช้แมลงที่หิวผู้ชาย
รอยยิ้มนั้นดั่งปีศาจโดยไม่ต้องสงสัย
เห็นได้ชัดว่า มันดูเหมือนว่าผมประเมินนานะฟูชิต่ำไป
「ชั้นไม่ถือเลยซักนิด! มีอะไรก็แสดงออกมาให้หมด!」
ผมช่วยไม่ได้นอกจากจะรอคอยเทคนิคคุณภาพสูงของทั้งทามะมูชิและนานะฟูชิ
—————————————————————
นานะฟูชิ 「มาสเตอร์รักในการถูกเล่นทางรูหลัง! มันน่ารำคาญที่จะได้ยินเธอพูดถึงแต่มัน!」
ทามะมูชิ 「ฮ-เฮ้ นานะฟูชิ! อย่าพูดอะไรที่ไม่จำเป็นสิ!」
เวอร์ชั่นไม่เซ็นเซอร์อ่านได้ที่ tunwalai หรือ readAwrite
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: “wayuwayu แปล”
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน สปอนเซอร์ตอน จองตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord