อยู่ๆเฟิงหานชวนก็เพิ่งรู้ว่า สวรรค์ช่างดีกับเขาเหลือเกิน
สวรรค์ส่งนางฟ้าตัวน้อยคนนี้มาให้เขา
เขารู้ว่าชีวิตก่อนหน้านี้ของเฉินฮวนฮวนไม่สุขสบาย แต่ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เขาจะรักเธอ ให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก
“เฟิงหานชวน คุณเข้าใจหรือยัง?” เห็นเฟิงหานชวนเหม่อไม่ตอบเธอ เฉินฮวนฮวนจึงสะกิดแขนเขา
เฟิงหานชวนดึงสติกลับมา แล้วขยี้หัวเธอ จากนั้นจึงยิ้มเอ่ย “ผมเข้าใจแล้ว อีกหน่อยคุณให้ผมทำอะไร ผมก็จะทำ อะไรที่ไม่ให้ทำ ผมก็ไม่ทำ”
“เอ๊ะ?” เฉินฮวนฮวนสงสัย พอได้สติจึงรีบโบกมือแล้วเอ่ย “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันไม่ได้จะบังคับคุณ ฉันแค่พูดว่า เพื่อความสุขของคนในครอบครัว อีกหน่อยเราห้ามทำเรื่องไม่ดี ฉันหมายความว่าอย่างนี้”
เธอเชื่อว่าทำชั่วได้ชั่ว เวรกรรมของพวกเฉินเจี้ยนหมินมาถึงแล้ว
“ฮวนฮวน ที่ผมอยากบอกคือ……” เฟิงหานชวนจับมือเธอไว้แน่น แล้วแววตาก็จริงจังด้วย “ผมเชื่อฟังคุณทุกอย่าง”
เฉินฮวนฮวนกะพริบตา แล้วหน้าก็เริ่มแดง ทำไมเธอรู้สึกว่าคำพูดของเขา มีความคลุมเครือ
“คุณ……คุณไม่ต้องเชื่อฟังฉันก็ได้ เราเพิ่งลองใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ใช่สามีภรรยากันจริงๆ คุณ……คุณต้องมีความคิดเป็นของตัวเอง” เฉินฮวนฮวนเกาหัว แล้วไม่รู้จะพูดอะไร
“ความคิดของคุณ ก็คือความคิดของผม” เฟิงหานชวนพูดตรงๆ ไม่อ้อมค้อมเลย
หน้าเฉินฮวนฮวนแดงกว่าเดิม ทำไมเธอรู้สึกว่าตอนที่เขาพูดจาหวานๆ ทำไมพูดลื่นปากขนาดนี้
ดูเหมือนว่า มีประสบการณ์มาก?
“เฟิงหานชวน คุณไม่เคยมีแฟนจริงเหรอ?” ในหัวเฉินฮวนฮวนสงสัย เธอจึงเอ่ยถาม
“ไม่เคยจริงๆ” เฟิงหานชวนตอบอย่างหนักแน่น
“แต่ว่า……” เฉินฮวนฮวนยังไม่ค่อยเชื่อ แต่ก็โบกมือให้ “เรากลับกันเถอะ”
เสียงโอดครวญข้างใน เธอฟังมาพอแล้ว ไม่อยากเข้าไปอีก
ถึงจะเห็นท่าทางที่ทุกข์ทรมานของพวกเขา คุณยายกับคุณแม่ก็คงไม่กลับมา
เธอต้องมองไปข้างหน้า แล้วเธอก็มีความคิดว่า ความทรมานที่เธอจะให้คนพวกนั้นคงไม่แค่นี้หรอก
เรื่องฆ่าคนผิดกฎหมาย เธอไม่ทำหรอก เธอจะให้พวกเขาใช้ชีวิตภายใต้เสียงด่าทอ แล้วอยู่ไม่เป็นสุข
“แต่ว่าอะไร?” เห็นเฉินฮวนฮวนเดินนำไป เฟิงหานชวนจึงดึงข้อมือเธอไว้
เธอทำเหมือนจะพูด กลับไม่รู้ว่าควรพูดอะไร แต่เฟิงหานชวนจะถามให้ได้
“ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากพูดว่า ขอบคุณนะคะที่คุณช่วยฉัน” เฉินฮวนฮวนเม้มปาก แววตาแฝงไปด้วยความขอบคุณ “หลังจากนี้ ฉันอยากพึ่งตัวเอง”
“ได้สิ” เฟิงหานชวนแค่พยักหน้าให้
ภรรยาอยากทำอะไร เขาแค่ตกลงก็พอแล้ว เพราะเมื่อกี้เขาเพิ่งพูดว่า เชื่อฟังเธอทุกอย่าง
เขาเป็นผู้ชาย ต้องรักษาคำพูด
พอทั้งสองคุยกันเสร็จ จึงเดินไปที่รถของเฟิงหานชวนพร้อมกัน
ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเฟิงหานชวนดัง เขาจึงล้วงออกมาแล้วหันไปรายงานกับเฉินฮวนฮวน “โทรศัพท์จากอาเหยี่ยน เดี๋ยวผมรับก่อน”
จากนั้น เขาจึงกดรับสาย
“มีอะไร?” น้ำเสียงเย็นชา ต่างกับที่คุยกับเธออย่างสิ้นเชิง
เฉินฮวนฮวนที่อยู่ข้างๆ ตอนที่ได้ยินชื่อของเฟิงเฉินเหยี่ยน จึงรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย
แต่ก่อนเธอไม่รู้อะไรเลย แค่คิดว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนเป็นสามีตัวเอง แต่ตอนนี้นึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กับเขา ความจริงเฟิงเฉินเหยี่ยนคิดว่าเธอเป็นอาสะใภ้ตลอด
ถึงเธอกับเฟิงเฉินเหยี่ยนไม่เคยมีอะไรกัน แต่อยู่ๆเป็นอาสะใภ้แบบนี้ เฉินฮวนฮวนก็ยังรู้สึกอึดอัดอยู่ดี
ไม่รู้ว่าเฟิงเฉินเหยี่ยนพูดอะไรบ้าง แค่ได้ยินเฟิงหานชวนพูดว่า “ตอนนี้ฉันอยู่ที่บ้านตระกูลเฉินกับฮวนฮวน อาจจะอีกครึ่งชั่วโมง”
พูดจบ เฟิงหานชวนกดวางสาย แล้วหันไปมองเธอ จึงเห็นเธอที่ทำหน้างงพอดี
ผู้หญิงคนนี้ ทำไมน่ารักขนาดนี้?
นึกได้ว่าพรุ่งนี้เธอก็ต้องไปฝึกอบรมแล้ว อาจจะไม่เจอกันตั้งครึ่งเดือน เฟิงหานชวนจึงรู้สึกไม่สบอารมณ์
เพิ่งอยู่ด้วยกัน ก็ต้องห่างกันอีกครึ่งเดือน น่าปวดใจชะมัด!
ทันใดนั้น เขานึกขึ้นได้……เฉินฮวนฮวนยังไม่ได้ทายาให้เขา
“เฟิงหานชวน ตอนนี้เราจะกลับบ้านเหรอ?” เฉินฮวนฮวนถามอย่างสงสัย
เมื่อกี้เขาพูดว่าอีกครึ่งชั่วโมง ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เธอเลยเอ่ยถาม
“ตอนนี้อาเหยี่ยนอยู่ที่บ้าน บอกว่าจะชวนเราดื่มกาแฟ เดี๋ยวเราไปที่ร้านกาแฟเลย” เฟิงหานชวนเอ่ย แล้วเปิดประตูให้เธอ
“เพราะฉะนั้น ตอนนี้เราจะไปเจออาเหยี่ยน?” เฉินฮวนฮวนรู้สึกทำตัวไม่ถูกอีกแล้ว
รู้สึกว่าเธอเกร็งๆ เฟิงหานชวนแค่ยิ้มอ่อน แล้วขยี้หัวเธอ “รู้สึกอึดอัดเหรอ?”
“อื้อ” เฉินฮวนฮวนก้มหน้า แล้วพูดเสียงเบา “ก่อนหน้านั้น ฉันคิดว่าเขาเป็นสามีฉัน”
เฟิงหานชวนหลุดขำออกมา
อยู่ๆเขาก็รู้สึกเสียใจ ทำไมตัวเองไม่รีบบอกเธอล่ะ?
“คุณ……คุณขำอะไร!” เฉินฮวนฮวนคิดว่าเขาเยาะเย้ยตัวเอง จึงโมโหเล็กน้อย
คนตระกูลเฟิงปิดบังเธอ สุดท้าย เธอโดนหลอกมาตลอด แล้วเพิ่งรู้ความจริงเมื่อคืน
เธอรู้สึกทำตัวไม่ถูก รู้สึกงงมาก
“เฉินฮวนฮวน คุณรู้หรือเปล่าว่าตัวเองน่ารักมาก?” เฟิงหานชวนพูดพรวดออกมาอย่างไม่ลังเล
“หา?” เฉินฮวนฮวนอึ้ง จากนั้นหน้าก็เริ่มแดง
เฟิงหานชวนชมเธอว่า……น่ารัก?”
เขา……ทำไมเขาถึงเอาใจผู้หญิงเก่งขนาดนี้!
แต่ก่อนมองไม่ออกเลย จนกระทั่งมาอยู่ตระกูลเฟิง เธอเกือบร้องไห้เพราะเขาทุกวัน
ผู้ชายคนนี้ ทำไมเปลี่ยนไปมากขนาดนี้?
“อายสินะ” เฟิงหานชวนก้มลงไปใกล้หูของเธอ แล้วพ่นลมหายใจร้อนๆ
เฉินฮวนฮวนเกร็งอย่างไม่รู้ตัว รู้สึกว่าหูเธอร้อนมาก
เธอไม่ได้อาย เธอ……เธอไม่ได้อาย
ยังไม่รอเธอตอบ เฟิงหานชวนก็ปล่อยเธอก่อน แล้วเดินอ้อมไปที่ฝั่งคนขับ
เฉินฮวนฮวนดึงสติกลับมา แล้วรีบตามขึ้นรถ พอปิดประตูรถแล้วก็รีบคาดเข็มขัดนิรภัย
เธอหันไปมองเฟิงหานชวน แล้วเม้มปาก แต่ก็ยังรวบรวมความกล้าเอ่ย “เฟิงหานชวน”
“ว่า?” เฟิงหานชวนกำลังจะสตาร์ทรถ พอเธอเรียก จึงหันไปหาเธอ
“ทำไมคุณปฏิบัติต่อฉัน เปลี่ยนไปมากขนาดนั้น” เฉินฮวนฮวนจ้องมองผู้ชายข้างๆด้วยดวงตากลมโต