286 อนาคตที่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ได้เป็นพยาน
◇มุมมอง โมโมะ◇
“หนู…โอเคมั้ย?” (เมล)
“ค่…ะ…” (โมโมะ)
หนูหมดสติหลังจากที่ได้เห็นตัวของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
คนที่ปลุกหนูคือมาสเตอร์มังกรขาว
เธอก็ดูเหมือนจะอยู่ในสภาพที่แย่ด้วย
จอห์นนี่-ซัง แอนนา-ซัง และแม้แต่ลอร์ดปีศาจอัศวินดำ ประทับใจเกินไปกับแรงกดดันที่เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่มอบออกมา
(…แม้อย่างนั้น…) (โมโมะ)
มีคนแปลกๆหนึ่งคน
“โอ้ ชั้น นี่เป็นความรอบคอบของผู้เล่นอาร์พีจี” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซามะเป็นเหมือนที่เป็นอยู่ประจำ
ไม่ มันไม่ปรกติ
เขา {พูดอย่างง่ายๆ} แม้ว่าจะกับต่อหน้ากับมอนสเตอร์ที่น่าขยะแขยงที่หนูแม้แต่มองก็ไม่ได้
(…น่ากลัว) (โมโมะ)
นี่เป็นครั้งแรกที่หนูคิดว่ามาโกโตะ-ซามะน่ากลัว
หนูคิดมาตลอดว่าเขาเป็นคนที่พึ่งพาได้
เขาจะปัดความลำบากทุกอย่างไปข้างๆ
แต่…
มาโกโตะซามะคุยอย่างร่าเริงกับ {สิ่งนั้น} ……
“ตอนนี้ ฮีโร่-ซามะของอนาคต ปกครองโลกด้วยกันกับบุคคลที่ยิ่งใหญ่นั้นเถอะ” (นีเวีย)
ราชีนีนีเวียพูดกับมาโกโตะซามะด้วยรอยิ้มที่น่าสงสัย
“อย่าทำนะ…มาโกโตะ-ซัง” (แอนนา)
“อย่า ทากัตซูกิ มาโกโตะ”
เสียงแอนนา-ซังที่หน้าซีดและเสียงที่ลึกลับจากข้างบนมมาถึงหูหนู
ใช่ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่พูดว่ายังไงนะ
เขาพูดว่า ‘ชั้นจะให้โลกนายนี้ครึ่งใบ’
หนูรู้สึกว่ามาโกโตะ-ซามะไม่แน่ใจเมื่อหนูมองดูรูปร่างหน้าตาของเขา
ม-ไม่…
หนูเข้าหามาโกโตะ-ซามะอย่างไม่มั่นคง
แต่ขาของหนูสั่น และไม่นานหนูก็สะดุดล้ม
“ตอนนี้ จับมือของชั้น” (อิบลีส)
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ-ซัง มาเป็นพวกของเรานะ” (นีเวีย)
มาโกโตะ-ซามะไม่ตอบการเชิญของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่และราชินีแห่งความมืด
เขาจ้องไปที่ที่มันว่างเปล่า
ม-ไม่มีทางน่า
อย่าบอกหนูนะว่าเขาจะพูดว่าเขาจะเข้าพวกกับพวกนั้น ใช่มั้ย…?
“เฮ้ เคน…” (มาโกโตะ)
“หืม? มีอะไรเหรอ?” (เคน)
มาโกโตะ-ซามะคุยกับลอร์ดปีศาจอัศวินดำที่เงียบกระทันหัน
“ถ้าชั้นจำไม่ผิด นายก็ได้สัญญาแบบเดียวกันกับเคน ใช่มั้ย? ว่านายจะช่วยโนอาห์-ซามะที่อยู่ที่วิหารทะเลลึก” (มาโกโตะ)
“”…””
เจ้าปีาจผู้ยิ่งหญ่และราชินีแห่งความมืดตกไปอยู่ในความเงียบกับคำถามนั้น
…ใครคือโนอาห์
ผู้หญิงอีกคนของมาโกโตะที่หนูไม่รู้จัก
“เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อิบลีส ถ้านายเอาโนอาห์-ซามะ ออกมาจากวิหารทะเลลึก เคนและชั้นจะเป็นพวกของนายอย่างมีความสุข” (มาโกโตะ)
“เอ๋?”
มาโกโตะ-ซามะพูดบางอย่างที่อุกอาจ
“มาโกโตะ-ซัง!! พูดอะไรน่ะ?!” (แอนนา)
แอนนา-ซังตะโกนในเสียงดัง
“นายเอาจริงเหรอ?” (จอห์นนี่)
แม้แต่จอห์นนี่ซังก็ยังสับสนกับเรื่องนี้
“แน่นอนชั้นเอาจริง 《ถ้า》 เค้าทำได้ น่ะนะ คิดยังไง เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่?” (มาโกโตะ)
“เราพูดเกี่ยวกับโลกครึ่งใบที่นี่นะ ทากัตซูกิ มาโกโตะ-ซัง อะไรที่นายจะต้องการไปมากกว่านี้ล่ะ?” (นีเวีย)
คนที่ถามเหมือนยกยอปอปั้นคือราชินีแห่งความมืด
“สำหรับผู้ศรัทธาของโนอาห์-ซามะ การเคลียร์วิหารทะเลลึกคือทุกอย่าง ไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ เคน?” (มาโกโตะ)
“ยังไงซะ…นั่นจริง แต่…” (เคน)
ตัวเคนเองก็ตัดสินใจไม่ได้ที่นี่
“”…””
เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่แและราชินีแห่งความมืดมองกันเอง ดั่งมีปัญหากับเรื่องนี้
“นายมันคนชั่วร้าย”
เสียงที่ลึกลับสะท้อนมาอีกครั้ง
“เทพธิดาแห่งโชคชะตา-ซามะ…” (เมล)
มาสเตอร์มังกรขาวพึมพำดั่งจะประทับใจมากเกินไป
ดูเหมือนนี่คือเสียงของเทพธิดา-ซามะ
“ไม่มีทางที่ใครจะเคลียร์วิหารทะเลลึกที่ถูกปกป้องโดยสัตว์สวรรค์เลวีอาธาน ใช่มั้ย?” (ไอรา)
“…ใช่ ชั้นก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ด้วย” (เคน)
“เฮ้ย ไอรา-ซามะก็เรื่องนึง แต่ไม่ใช่นายก็ยอมแพ้ด้วยได้ไง เคน” (มาโกโตะ)
มันหายากที่จะเห็นมาโกโตะ-ซามะพูดในเสียงแข็ง
หรือเหมือนกับ มาโกโตะ-ซามะพูดอย่างเป็นธรรมชาติกับลอร์ดปีศาจและเทพธิดาได้ยังไงมากกว่า?
“ตอนนี้ นายจะทำยังไง?” (อิบลีส)
“เกี่ยวกับเรื่องนั้น…” (มาโกโตะ)
มาโกโตะ-ซามะเข้าหาเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
นี่มันแปลก
แม้ว่าเมื่อกี้นี้เขาเสนอเงื่อนไขที่โดดเด่นเหมือนการมอบโลกให้ครึ่งใบเพื่อที่จะพาเขาไปเป็นพวก…มันตอนนี้เปลี่ยนเป็น ‘ช่วยบางคนจากวิหารทะเลลึก’
มากกว่านั้น เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่และราชินีแห่งความมืดข้างเขาทำสีหหน้าที่มีปัญหาจริงๆ
ดูเหมือนการ ‘เคลียร์วิหารททะเลลึก’ มันแม้แต่ยากกว่าการได้โลกมาครึ่งใบ
มันเป็น ณ วินาทีนั้น
—”เจ้ามันไม่เชื่อฟัง”
เสียงสะท้อนมาในหอคอย และความเย็นวาบวิ่งผ่านหลังหนู
“เอ๋?”
รอบข้างปกคลุมไปด้วยความมืดมิดในลมหายใจเดียว
หนูมองไม่เห็นอะไรเลย
—”ข้าไม่ได้คาดให้เจ้าเป็นไปไม่ได้ที่จะมีเหตุผลด้วย…มันช่วยไมได้ งั้นข้าจะจับสหายของเจ้ามาเป็นตัวประกัน”
“มาโกโต-ซามะ! มาสเตอร์มังกรขาว!” (โมโมะ)
หนูตะโกนสุดปอด
แต่ไม่มีการตอบกลับมา
ไม่มีทางน่า
แม้ว่าทุกคนอยู่ข้างหนูเมื่อกี้นี้เอง
—”ฟุฟุฟุ การตะโกนมันไร้จุดหมาย เจ้าอยู่ในพื้นที่ที่แยกออกมา เสียงของเจ้าจะไปไม่ถึงใครเลย”
มันดั่งมันคุยกับหนูอยู่ แต่บางทีทุกคนนั้นอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน
ไม่ว่าอย่างไร เราถูกจับแยกกันในทันที
ไม่มีทางน่า…เราจะทำยังไงกันดี…?
—”เวทย์ระดับพระเจ้า: [โคไซทัส]”
คนที่ช่วยเราจากสถานการณ์ที่ล่อแหล่มนี้คือมาโกโตะ-ซามะอย่างที่คาด
ควันสีดำถูกขจัดออกไปอย่างช้าๆ
มีมมาสเตอร์มังกรขาว จอห์นนี่-ซัง และแอนนา-ซัง
มันมองเห็นยาก แต่มันดูเหมือนลอร์ดปีศาจอัศวินดำก็โอเคด้วย
และ…มาโกโตะ-ซามะ…
เขามีรอยยิ้มบางๆ และหนูได้ยินว่าเขาพูดในเสียงที่ใจเย็นเสียจนมันน่ารำคาญ
“ถ้านายจะโจมตีเราจะสู้กลับ ถ้ามันเป็นเวทย์ระดับพระเจ้า มันควรจะไปถึง ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“มาโกโตะ-ซามะ!” (โมโมะ)
หนูรีบไปที่ข้างเขาและเกาะตัวเขาแน่นๆ
“โมโมะ หนูโอเคมั้ย?” (มาโกโตะ)
“ค-ค่ะ! แต่มันโอเคที่จะใช้เวทย์นั้นเหรอ?” (โมโมะ)
จากที่เขาบอกเรา เขาใช้เวทมนตร์ะดับพระเจ้าได้แค่ {ครั้งเดียว}
ถ้าเขาใช้มันเพื่อช่วยเรา เราจะทำอะไรดีล่ะตอนนี้…?
ในทันใดนั้น *แกร๊ก* หนูได้ยินเสียงของบางอย่างปริแตก
—”เจ้าทำมันแล้วจริงๆ พอมาคิดว่าเจ้าเลือกตัวเลือกที่ดีที่สุดทันที”
หนูสังเกตเสียงแตกและเสียงสั่นของบางอย่างพังทลาย
“หอคอย…”
อย่างที่บางคนได้พูด หอคอยเวทย์มันแข็งและพังทลาย
ในท้ายที่สุด ซากของหอคอยทั้งหมดถูกขนไปโดยลม และตอนนี้เราอยู่ในที่เปิด
“เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ จะไม่รอดข้างนอกนั่น ใช่มั้ย?” (มาโกโตะ)
“นั่นทำไมพี่ถึงเล็งเป้าไปที่หอคอย!” (โมโมะ)
มาโกโตะ-ซามะไม่เพียงแต่จะช่วยเรา แต่ทำการโจมตีครั้งใหญ่กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่
แสงแดดออกมาจากจุดเปิดในเมฆสีดำสนิท
(…ฮือออ) (โมโมะ)
การถูกอาบในแสงแดง หนูรู้สึกว่ากายแวมไพร์ของหนูเสียความแข็งแกร่งไป
มาโกโตะหนุนตัวหนูอย่างอ่อนโยน
—”การมีความเป็นพระเจ้ามันเล่นโกงจริงๆ มันพลิกกระดานได้ในการเคลื่อนไหวเดียว”
ก้อนเนื้อที่ขยะแขยงมันดิ้นอย่างวุ่นวาย ขณะที่มันลอยอยู่บนอากาศตรงหน้าเรา
แต่หนูรู้สึกถึงความน่าคลื่นไส้ระดับเดิมเหมือนครั้งแรกที่เราเจอกันไม่ได้
กายของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่พลังทลายไปอย่างช้าๆ
(อาา…นั่นโล่งใจ…) (โมโมะ)
ความกลัวของหนูจางหายไปอย่างช้าๆ และเป็นอีกครั้งที่หนูหมดสติระหว่างที่ถูกอาบในแสงแดด
“ฮ่าาา…งี้มันเกิดขึ้นจริงๆแล้ว หือห์…” (นีเวีย)
แค่ก่อนที่หนูจะหมดสติหนูได้ยินเสียงของราชินีแห่งความืดจางๆ
◇มุมมอง ทากัตซูกิ มาโกโตะ◇
หอคอยพังทลาย
เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่เป็นพระเจ้าจากดินแดนอื่น เห็นว่าใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนมนุษย์ไม่ได้
มันจะเป็นเรื่องที่ต่างออกไปกับบางคนที่มีความเป็นพระเจ้าอยู่ในระดับสูงเหมือนโนอาห์-ซามะและเออร์-ซามะ
อย่างน้อยๆ มันควรจะถึงตายสำหรับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ที่บาเรียของหอคอยถูกทำลายแล้ว
ตัวของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่เสียทรงของมันไปอย่างช้าๆ
มีบางคนที่หยุดมัน
“อิบลีส-ซามะ ได้โปรดเอาเลยแล้วใข้กายของหนู” (นีเวีย)
เมืองแม่มดแห่งภัยพิบัติพูดอย่างนี้แขนที่เหมือนหนวดที่ชี้ออกมาจากก้อนเนือห่อรอบตัวเธอ
ภาพที่ลามกคลี่คลาย ที่แขนสีดำหลายสิบแพร่ไปรอบๆกายของแม่มดแห่งภัยพิบัติที่สวยงาม
หรือเหมือนกับ พวกเขาทำอะไรกันมากว่าเนี่ย
“…ฮึ๊น…ฮ๊าาา…” (นีเวีย)
แม่มดแห่งภัยพิบติที่รูปลักษณ์ทำให้ผมนึกถึงฟูเรีย-ซังมีหน้าที่แดงสดเธอครางและ… จากใจเลย มันลามก
ชุดสีดำที่เธอใส่ม้วนขึ้นมา ผิวในจุดที่อันตรายแสดงของมา และเธออยู่ในสภาพที่ไม่น่าจะเป็น
“มาโกโตะ-ซัง?” (แอนนา)
ผมได้ดูอย่างตั้งใจ และแอนนา-ซังข้างผมคุยกับผมในเสียงที่เย็นชา
“ชั้นไม่เห็นอะไรทั้งนั้น” (มาโกโตะ)
“คนโกหก” (แอนนา)
ใช่ผมโกหก
“หยุดพูดเรื่องโง่ๆแล้วโจมตีเค้าทันที! เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ {ผสม} กับตัวของแม่มดแห่งภัยพิบัติอยู่!” (ไอรา)
“”ได้เลย!!””
ได้ยินการตำหนิจากไอรา-ซามะ แอนนาและผมรีบเผชิญหน้ากับแม่มดแห่งภัยพิบัติอีกครั้ง
*บวู้มมมม!*
ลมกรรโชกที่รุนแรงพัดมา
ลมสีดำของพิษ
ไม่เพียงแค่นั้น รอบข้างของแม่มดแห่งภัยพิบัติและเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ที่พังทลายถูกบดบังโดยกำแพงสีดำ
บาเรีย หือห์
“ต้นไม้แกนหมุนสายฟ้า: [พายุ]” (จอห์นนี่)
“เวทย์ไฟ: [ฟีนิกซ์]” (เมล)
เวทมนตร์ของจอห์นนี่-ซังและมังกรขาว-ซัง กระแทกกับบาเรียสีดำ
แต่บาเรียไมม่พัง
“เดีย! เวทย์น้ำ: [ยามาตะ โนะ โอโรชิ]!” (มาโกโตะ)
เคนเทียบตัวเองกับเวทมนตร์น้ำของผมและโจมตีบาเรียสีดำ
เวทมนตร์ขนาดยักษ์ลงไปสู่บาเรียสีดำ ดั่งจะขยี้มัน ละฝนของการฟันดาบเวทย์ของเคนระเบิดใส่มัน
“มัน…ไม่ได้ผล” (แอนนา)
ผมได้ยินเสียงที่อ่อนแอจากแอนนา-ซัง
แม้แต่เวทย์ของสปิริตน้ำผู้ยิ่งใหญ่และดาบเวทย์ที่ถูกสร้างมาโดยโนอาห์ซามะก็ไม่สามารถทำลายมันได้
ที่เหลือคือ…
ผมมองดูฮีโร่แห่งแสง-ซังข้างๆผม
เธอก็มองผมด้วยแล้วก็พยักหน้า
ดาบศักดิ์สิทธิ์ของแอนนา-ซังส่องสว่างเป็นสีขาว
แต่ก่อนที่เธอจะยิงการโจมตีนั้น บาเรียสีดำหายไป
“ขอโทษที่ให้รอ”
คนที่ปรากฏตัวขึ้นมาและพูดคำนี้คือแม่มดแห่งภัยพิบัติที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
ผิวที่ขาวของเธอเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล และผมดำยาวของเธอส่องสว่างเป็นสีรุ้ง
ตาที่สีทองที่ทำให้ทุกสิ่งหลงเสน่ห์ปล่อยแสงไฟที่แปลกประหลาาด
แม่มดแห่งภัยพิบัติทีมีความสวยที่โดดเด่นเหมือนฟูเรีย-ซังถ้าให้เริ่มพูด แต่บางทีมันเป็นเพราะเธอผสมกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ความสวยของเธอเปลี่ยนเป็นเหนือมนุษย์เหมือนเออร์-ซามะ
“นีเวีย…ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องนี้””
“มันโอเค อิบลีส ทุกสิ่งทุกอย่างของชั้นมันเป็นของนาย” (นีเวีย)
ผมได้ยินสองเสียงจากปากเดียว
“ทากัตซูกิิ มาโกโตะ เจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่…ไม่ เทพเจ้าที่ถูกปลด ได้ร่วงหลนไปที่ดินแดนที่ต่ำกว่า เขาเสียความเป็นระดับพระเจ้าของเขาโดยการผสมกับออราเคิลแห่งความมืด ถ้ามันเป็นตอนนี้ นายเอาชนะเค้าได้ด้วยฮีโร่แห่งแสง” (ไอรา)
“?!”
แอนนา-ซัง สั่นอยู่ที่ข้างผม
“ห-หนูเหรอ…?” (แอนนา)
“นั่นถูกแล้ว ฮีโร่แห่งแสงเธอกำจัดเค้า แค่เหมือนกับประวัติศาสตร์ดั้งเดิมเลย” (ไอรา)
“น-นั่น…” (แอนนา)
แอนนา-ซังถูกห่อหุ้มไปด้วยพลังของแม่มดแห่งภัยพิบัติ
แรงกดนั้นทันของแม่มดที่ผสมกันก้าวข้ามราชามังกรโบราณ
แม้อย่างนั้น เธอยังรีดความแข็งแกร่งของเธอออกมาเพื่อพร้อมดาบ
ในทางกลับกัน แม่มดแห่งภัยพิบัติมองมาทางนี้ดั่งว่าเบื่อ
“ฮีโร่แห่งแสงที่ไกลจากเวลาดั้งเดิม เธอจะเป็นคู่ต่อสู้ของชั้นเหรอ?”
ผมรู้สึกถึงแรงกดดนของมานาที่ก้าวข้ามอันไดน์ไปไกลมาจากกายของแม่มดแห่งภัยพิบัติ
(หืมม…) (มาโกโตะ)
นี่จะลำบาก
มันจะยอดเยี่ยมถ้ามังกรขาว-ซัง จอห์นนี่-ซัง และผมสู้ด้วยกัน แต่เราแม้แต่สร้างความเสียหายให้กับบาเรียสีดำก็ยังไม่ได้เมื่อพวกเขาผสมกันอยู่
เราจะเป็นภาระแทน
มากกว่านั้นกำลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่เป็นฮีโร่แห่งแสงแอนนา-ซังหวั่นไหวกับแรงกดดันของแม่มดแห่งภัยพิบัติ
(เฮ้ ทากัตซูกิมาโกโตะ มันดูเหมือนมันได้เวลาใช้แผน 77) (ไอรา)
การสื่อสารความคิดของไอรา-ซามะมา
เข้าใจแล้ว บาเรียในหอคอยมันาหายไป ดังนั้นเป็นอีกครั้งที่ผมเป็นคนเดียวที่ได้ยินเสียงของท่าน
(มีเรื่องที่ต้องรีบมากกว่านั้นอยู่ที่นี่! รีบเข้า!) (ไอรา)
(…)
แผน XX มันเกี่ยวกับเทคนิคลับที่ไอรา-ซามะสอนผม…
มันต้องเป็น 77 จากพวกมันทั้งหมด…
(ไม่มีทางเลือกนอกจากอันนั้น! ทำมันได้แล้วน่า!) (ไอรา)
(…เข้าใจแล้ว) (มาโกโตะ)
ผมมุ่งมั่นตั้งใจตัวเอง
{[เอ๋? เอาจริงอ่ะ?]}
{อย่าทำมัน}
{ฉันต้องทำมัน}
ตัวหนังสือแสดงออกมาบนอากาศ
อย่าหยุดผม ผู้เล่นอาร์พีจี-ซัง
“แอนนา-ซัง” (มาโกโตะ)
ผมเรียกชือฮีโร่แห่งแสงอย่างอ่อนโยน
“มาโกโตะ-ซัง…” (แอนนา)
แอนนามองดูผมอย่างไม่สบายใจ
ผมจับไหล่เธอและ… {จูบเธอ}
“เอ๋?” (แอนนา)
แอนนา-ซัง เบิกตากว้าง
และจากนั้น การเปลี่ยนแปลงต่อไปมันมหาศาล
“อะ?! เอ๋?! อะไร…?!” (แอนนา)
ออร่าสีรุ้งขึ้นมากับตัวแอนนาเหมือนควัน
(ฟฟฟฟู่! ดูดีนี่ รู้ว่าต้องทำอะไรต่อใช่มั้ย ทากัตซูกิ มาโกโตะ?) (ไอรา)
ผมรู้สึกหนักขึ้นจากคำพูดของไอรา-ซามะ
“อ-อืม…มาโกโตะ-ซัง เมื่อกี้นี้มันอะไรกัน…?” (แอนนา)
สีหน้าที่ไม่สบายใจของเธอมีจนถึงตอนนี้หายไป
แอนนา-ซังมองมาทางนี้ด้วยตาที่แฉะ
(ตอนนี้ พูดมันได้แล้ว! แผน 78!) (ไอรา)
เทพธิดาในหัวของผมเสียงดัง
…อ้ากก เห้อ!
ไม่มีทางอื่นเหรอไง?!
“ชั้นจะพูดคำนี้ก่อนตาย…ชั้น ร-รักเธอ แอนนา” (มาโกโตะ)
“~~~~~~~~~!”
หน้าของแอนนา-ซังเปลี่ยนเป็นแดงสดจนถึงจุดที่ว่าผมรู้สึกว่ามันจะส่งเสียงพุ้ฟ
และจากนั้น ตัวของแอนนา-ซังเริ่มส่องแสงอย่างพราวตา
(โอเค! ด้วยนนี่ ฮีโร่แห่งแสง-จัง พลังตื่นขึ้นมาแล้ว! ขอบคุณสกิลของอัลเธน่า-โอเน่ซามะ ที่ตื่นขึ้นเมื่อ ‘อารมณ์ที่เข้มข้น’ เกิดขึ้น!) (ไอรา)
ทำไมอัลเธน่า-ซามะใส่เงื่อนไขที่มีปัญหาอะไรแบบนั้น
พูดถึงแล้ว ฮีโร่แห่งแสงเห็นว่าพลังตื่นขึ้นจากความต้องการที่จะแก้แค้นในประวัติศาสตร์ดั้งเดิม
แต่ในเวลานี้ หัวใจของแอนนา-ซังสงบสุขเพราะผม
— “{ฟุมุ งั้นให้พลังเธอได้ตื่นขึ้นจากความรักที่เธอมีต่อนาย ทากัตซูกิ มาโกโตะ}”
คือแผนของไอรา-ซามะ
เธอเป็นปีศาจหรือไง?
“ชั้น-ชั้นก็รักนายด้วย มาโกโตะ-ซัง…” (แอนนา)
แอนนา-ซังสารภาพรักกับผมด้วยเสียงที่เร่าร้อน
ผมมัน ไม่ได้ที่จะเกลียดแอนนา-ซังเลย คุณพูดได้ว่าผมแม้แต่ชอบเธอก็ได้ด้วยซ้ำ
แต่ผมไม่อยากจะบอกเธอแบบนี้
(ชั้นจะตกนรกมั้ยเนี่ย…?) (มาโกโตะ)
“มาโกโตะ-ซัง ได้โปรดดูชั้นนะ” (แอนนา)
แอนนาซังตั้งท่ายืนด้วยดาบศักดิ์สิทธิ์ของเธอเงียบๆ
แค่จากการขยับที่เล็กน้อยของเธอ มันก็สร้างพายุที่แรง ที่มันเข้มข้นพอที่จะเกือบเป่าผมกระเด็นไป
นี่มันเป็นอีกมิติหนึ่งที่ผมเข้าไปช่วยด้วยไม่ได้แล้ว
“นี่มันไม่มีเหตุผลถึงระดับที่ไม่น่าเชื่อ งั้นนี่ก็เป็นฮีโร่แห่งแสงที่พลังตื่นขึ้นมาแล้วของประวัตืศาสตร์ดั้งเดิม หือห์” (มาโกโตะ)
แม่มดแห่งภัยพิบัติที่ดูเหมือนจะค่อนข้างเหนื่อยถือไม้เทท้าที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน
ดูเหมือนเธอไม่ได้แค่รอเราอย่างสบายๆ เธออัญเชิญอาวุธของเธอมา
“ชั้นจะจบพวกนายทั้งหมดแทนอิบลีส-ซามะ” (นีเวีย)
แม่มดแห่งภัยพิบัติที่ผสมกับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ชี้ไม้เท้าของเธอมา และมันปล่อยพิษที่น่ากลัวมาสู่เรา
“ชั้นจะไม่ปล่อยเธอหรอก” (แอนนา)
แอนนาที่พลังตื่นขึ้นตั้งท่ายืนพร้อมดาบที่ส่องแสงสีรุ้ง
นี่คือการที่ศึกสุดท้ายมันเริ่มขึ้นมาได้อย่างไร
เป้าหมายเดือน 7/66
ค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 464/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook