ตอนที่ 249 สอบชิวเหวย

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​กำลัง​หงุดหงิด​เรื่อง​ของ​บ้านใหญ่​อยู่​ ​เมื่อ​ครั้น​นาย​ใน​จวน​พร้อมหน้า​กัน​รับประทาน​อาหาร​ ​นาง​จึง​ได้​ใช้​โอกาส​นี้​ใน​การ​ระบาย​อารมณ์​โมโห​ออกมา​ ​“​เหล่า​ต้า​ ​เรื่อง​ที่​จั้น​เอ๋อร​์​ไม่ได้​ไป​ศึกษา​ตำรา​แล้ว​ ​เหตุใด​เจ้า​จึง​ไม่​บอก​ข้า​?​”

​เจียง​อัน​เฉิง​ชะงัก​ลง​เล็กน้อย

​บุตรชาย​ของ​เขา​มี​ความสามารถ​เช่นไร​ใครๆ​ ​ล้วน​รู้ดี​ ​การ​ที่​เขา​ไม่​ไป​ศึกษา​ตำรา​จะ​ต้อง​บอก​ให้​ผู้ใด​รับรู้​ด้วย​หรือ

​“​นับจาก​ที่​จั้น​เอ๋อร​์​ตกน้ำ​ใน​ครั้งนั้น​ก็​ไม่ได้​เดินทาง​ไป​สำนัก​ศึกษา​อีก​ ​ต่อมา​เขา​บอก​กับข้าว​่า​ตั้งใจ​จะ​ไปหา​งาน​ทำ​ ​ตัว​ข้า​เอง​คิด​ว่า​ต่อให้​เขา​ร่ำเรียน​ไป​ก็​ดูเหมือน​จะ​ไม่มี​ประโยชน์​ ​จึง​ได้​ตอบ​ตกลง​เขา​ ​ส่วน​ที่​ข้า​ไม่ได้​บอก​กับ​ท่าน​แม่​ ​เป็น​เพราะ​เห็น​ว่า​เรื่องเล็ก​น้อย​เพียงนี้​ไม่จำเป็น​ต้อง​ให้ท่า​นลำ​บาก​ใจ​ขอรับ​”

​ดวงตา​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​กวาด​มอง​ไป​ที่​เจียง​จั้น​ ​ก่อน​จะ​เอา​มือ​ตบ​ลง​ไป​บน​โต๊ะ​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เหล่า​ต้า​ ​นี่​เจ้า​ลืม​ไป​แล้ว​หรือว่า​ฮ่องเต้​มอบ​สิ่งใด​ให้​กับ​จั้น​เอ๋อร​์​?​”

​“​แน่นอน​ว่า​ลูก​จำได้​ ​ฮ่องเต้​มอบ​สี่​สิ่งล้ำค่า​ใน​ห้อง​หนังสือ[1]ให้​แก่​จั้น​เอ๋อร​์​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​โมโห​เสีย​จน​อยาก​จะ​ยก​ไม้เท้า​ขึ้น​เคาะ​ศีรษะ​บุตรชายคนโต​ของ​ตน​ ​นาง​อยาก​จะ​รู้​เหลือเกิน​ว่า​ด้านใน​มี​แต่​ขี้เถ้า​หรือ​ไร​ ​“​ฮ่องเต้​ได้​มอบ​สี่​สิ่งล้ำค่า​ใน​ห้อง​หนังสือ​ให้​แก่​จั้น​เอ๋อร​์​ ​ทว่า​จั้น​เอ๋อร​์​กลับ​ไม่ได้​แม้แต่​ใส่ใจ​ศึกษา​ตำรา​ ​นี่​ช่าง​เป็นเรื่อง​ตลก​ยิ่งนัก​ ​หากว่า​เรื่อง​นี้​รู้​ไป​ถึง​หู​ของ​ฮ่องเต้​ ​เจ้า​ว่า​ฮ่องเต้​จะ​คิด​อย่างไร​กับ​จวนปั​๋ว​ของ​พวกเรา​!​”

​“​ท่าน​ย่า​ ​ท่าน​คิดมาก​ไป​แล้ว​ขอรับ​ ​ฮ่องเต้​มีเรื่อง​ต้อง​จัดการ​มากมาย​ ​จะ​จำได้​อย่างไร​ว่า​หลาน​คือ​ผู้ใด​”​ ​เจียง​จั้น​อด​ไม่ได้​ที่จะ​พึมพำ​ออกมา

​“​จง​หุบปาก​ของ​เจ้า​บัดเดี๋ยว​นี้​!​”​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ตำหนิ​เจียง​จั้น​ด้วย​สีหน้า​บึ้งตึง

​แม้ว่า​ฮ่องเต้​จะ​ให้การ​ปลอบโยน​จวน​ตง​ผิงปั​๋​วจาก​เหตุการณ์​ใน​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ครั้งนั้น​ ​แต่​ถึงอย่างไร​เจียง​จั้น​ก็ได้​สร้าง​ความขุ่นเคือง​ให้​แก่​ตระกูล​ที่​มีชื่อเสียง​หลาย​ตระกูล​ ​หากว่า​เกิด​สิ่งใด​ขึ้นกับ​เจียง​จั้น​ใน​ตอนนั้น​ ​แน่นอน​ว่าเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​คงจะ​รู้สึก​เสียใจ​และ​เจ็บปวด​ ​แต่​บัดนี้​เมื่อ​เจียง​จั้น​ยัง​มีชีวิต​อยู่สุข​สบายดี​ ​ทำให้​ใน​ใจ​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​รู้สึก​ไม่พอใจ​ขึ้น​มา​ ​หลานชาย​ของ​นาง​คน​นี้​ไม่ได้เรื่อง​ได้​ราว​เสีย​จริง​ ​ในอนาคต​ไม่รู้​เลย​ว่า​เขา​จะ​สร้าง​ปัญหา​ให้​แก่​จวนปั​๋​วอี​กมา​กมาย​เท่าไร

​เอ้อร​์​ไท่​ไท่​เซียว​ซื่อ​จึง​ได้​กล่าว​เสริม​ขึ้น​ว่า​ ​“​จั้น​เอ๋อร​์​ ​ที่​เหล่าฮู​หยิน​กล่าว​มานั​้น​ไม่ผิด​ ​บัดนี้​เจ้า​ไม่ใช่​เด็ก​ๆ​ ​แล้ว​ ​ควร​คำนึงถึง​จวนปั​๋ว​ของ​พวกเรา​บ้าง​ก่อน​จะ​กระทำการ​ใด​ลง​ไป​ ​อย่า​ได้​เอาแต่ใจ​ตนเอง​”

​บัดนี้​อารมณ์​ของ​เซียว​ซื่อ​ค่อนข้าง​ซับซ้อน​ ​ประการ​แรก​ ​การ​ที่​เจียง​จั้น​ไม่มี​ความสามารถ​ใด​ ​จึง​ทำให้​บุตรชายคนโต​ของ​นาง​เจียง​ชัง​ดู​โดดเด่น​ขึ้น​มา​ ​แน่นอน​ว่านาง​ย่อม​ยินดี​เป็นธรรมชาติ​ ​แต่​อีก​ประการหนึ่ง​ ​นาง​กลับ​มี​ความคิด​อิจฉาริษยา​ของ​พระราชทาน​ทั้ง​สี่​ใน​ห้อง​หนังสือ​ของ​เจียง​จั้น​ ​บัดนี้​ใกล้​ช่วงเวลา​การ​สอบ​ชิว​เหวย​ ​หากว่า​ของ​พระราชทาน​นี้​ประทาน​มา​ให้​แก่​ชัง​เอ๋อร​์​ ​คาด​ว่า​โอกาส​ที่​ชัง​เอ๋อร​์​จะ​ผ่าน​สอบ​ระดับ​ท้องถิ่น​คงจะ​มีสู​งมาก​ทีเดียว

​ใน​เรื่อง​ของ​การศึกษา​ตำรา​ ​เจียง​ชัง​นับว่า​มีพรสวรรค์​ยิ่งนัก​ ​เขา​ได้รับ​ตำแหน่ง​ซิ่ว​ไฉ​ตั้งแต่​อายุ​ยังน้อย​ ​ส่วน​สอบ​ระดับ​ท้องถิ่น​ใน​ครั้งนี้​แม้ว่า​จะ​เป็นครั้งแรก​ ​แต่​ท่าน​อาจารย์​และ​นายท่า​นล​้​วน​กล่าวว่า​ไม่ใช่​ปัญหา​ใหญ่

​คำ​ว่า​ไม่ใช่​ปัญหา​ใหญ่​ ​หมายความว่า​อาจมี​ข้อผิดพลาด​ขึ้น​ได้​เช่นกัน​ ​แต่​หากว่า​เจียง​ชัง​มี​เครื่องราง​คอย​คุ้มกัน​เป็น​ของ​ประทาน​ทั้ง​สี่​นี้​ ​ก็​จะ​แตกต่าง​ไป​จาก​เดิม

​เซียว​ซื่อ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​ถอนหายใจ​ออกมา​อย่าง​นับ​ครั้ง​ไม่​ถ้วน​ ​เหตุใด​หนอ​สิ่ง​สำคัญ​ทั้ง​สี่​ใน​ห้อง​หนังสือ​นี้​จึง​ได้​ประทาน​ไป​ให้​แก่​เจียง​จั้น​ ​ซึ่ง​ไม่ใช่​ผู้​เหมาะสม​ใน​การศึกษา​ตำรา​ ​อีกทั้ง​ยัง​โง่เง่า​เหลือหลาย

​“​เหตุใด​จึง​กล่าวว่า​การ​ที่​ข้า​ไม่​ศึกษา​ตำรา​เป็นการ​เอาแต่ใจ​เล่า​ ​ข้า​ไม่ได้ตั้งใจ​จะ​อยู่​เฉยๆ​ ​สักหน่อย​”

​เจียง​ซื่อ​พอ​จะ​ได้ยิน​เรื่อง​ที่​อวี​้​จิ​่น​จะ​จัดการ​ให้​เขา​เข้าไป​อยู่​ใน​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​จาก​ปากของ​เจียง​จั้น​มาบ​้าง​แล้ว​ ​แม้นาง​จะ​ค่อนข้าง​เชื่อมั่น​ว่า​จาก​ฐานะ​ตำแหน่ง​ของ​อวี​้​จิ​่​นคง​ไม่​เกิด​ปัญหา​อะไร​ขึ้น​ ​แต่​ใดๆ​ ​ใน​โลก​ล้วน​ไม่แน่​นอน​ ​ดังนั้น​ก่อนที่จะ​เข้า​รับ​ตำแหน่ง​ก็​ควรจะ​ถ่อมตัว​เอาไว้​ก่อน

​นาง​เกรง​ว่า​บัดนี้​พี่ชาย​คนโต​ของ​นาง​จะ​อดใจ​ไม่ไหว​และ​โพล่ง​ออก​ไป​ ​ดังนั้น​จึง​ได้​รีบ​ตัดบท​สนทนา​กลับ​ไป​ว่า​ ​“​อาสะใภ้​รอง​ ​ท่าน​คิดผิด​ไป​แล้ว​ ​การ​ที่​พี่​รอง​ของ​ข้า​ไม่​อยาก​ศึกษา​ตำรา​ ​ก็​เป็น​เพราะ​คิด​แทน​จวนปั​๋ว​ของ​เรา​ต่างหาก​”

​เซียว​ซื่อ​เม้ม​ริมฝีปาก​ ​“​คุณหนู​สี่​ ​ลอง​กล่าว​มาสิ​ว่า​คุณชาย​รอง​คิด​แทน​จวนปั​๋ว​ของ​เรา​เช่นไร​!​”

​เดิมที​นาง​ต้องการ​จะ​กระแหนะกระแหน​ด้วย​คำพูด​ที่​รุนแรง​กว่านี​้​ ​แต่​เมื่อ​คิดได้​ว่า​ใน​มือ​ของ​เจียง​ซื่อ​มี​หยก​สมปรารถนา​นั้น​อยู่​ ​สิ่ง​ที่​ทำได้​เพียง​จึง​เป็น​เพียง​เก็บ​คำ​เหล่านั้น​เอาไว้

​แน่นอน​ว่า​แท้จริง​แล้ว​หยก​สมปรารถนา​นั้น​ ​คง​ไม่​อาจ​ทำให้​ผู้​เป็น​อาสะใภ้​เช่น​นาง​ไม่กล้า​แม้แต่​จะ​เอ่ยปาก​พูด​ ​แต่​นาง​ยิ่ง​คิด​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ว่า​เจียง​ซื่อ​ดูเหมือน​จะ​มี​ความสามารถพิเศษ​กว่า​คนอื่นๆ​

​ก่อนหน้านี้​ไม่นาน​ที่​เจียง​จั้น​ตกน้ำ​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​เห็น​แตกต่าง​ไป​จาก​ผู้อื่น​ ​ทุกคน​ล้วน​เชื่อ​ว่า​เจียง​จั้น​ตกน้ำ​ตาย​ไป​แล้ว​ ​ไร้​สิ้น​ความหวัง​ ​มี​เพียง​เจียง​ซื่อ​เท่านั้น​ที่​เชื่อมั่น​ว่า​พี่ชาย​ของ​ตน​ยัง​มีชีวิต​อยู่​ ​อีกทั้ง​ยัง​กล่าวว่า​คนดี​ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้​ ​ซึ่ง​ท้ายที่สุด​แล้ว​เจียง​จั้น​ก็​รอดชีวิต​กลับมา​อย่างปลอดภัย

​และ​หลังจากนั้น​ ​เจียง​ซื่อ​ได้​เข้าไป​พัวพัน​กับ​กลุ่ม​ชายหนุ่ม​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​ใคร​ที่​ถูก​ผิด​ ​แต่​ถึงอย่างไร​สตรี​ก็​มัก​เสียเปรียบ​เสมอ​ ​ทว่า​ฮ่องเต้​กลับ​ประทาน​หยก​สมปรารถนา​ให้​แก่นาง​ ​จึง​ไม่มี​ผู้ใด​กล้า​หยิบยก​เรื่อง​ใน​วันนั้น​ขึ้น​มา​พูด​ต่อ​ ​ไม่เช่นนั้น​จะ​เท่ากับ​ว่า​เป็นการ​ขัดแย้ง​กับ​ฮ่องเต้

​เหตุใด​แม่นาง​ผู้​นี้​จึง​โชคดี​นักหนา

​เมื่อ​เผชิญหน้า​กับ​เซียว​ซื่อ​ที่​เอ่ย​ถาม​ออกมา​เช่นนี้​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​ยิ้ม​ขึ้น​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​การ​ที่​พี่​รอง​ศึกษา​ตำรา​ก็​จะ​ต้อง​มีค่า​ใช้จ่าย​ด้วย​ ​หาก​หางาน​ทำ​เสีย​ ​ไม่ว่า​ค่าตอบแทน​เท่าไหร่​ก็​จะ​ต้อง​มอบให้​แก่​ส่วนกลาง​ ​ทาง​หนึ่ง​ลด​เรื่อง​รายจ่าย​ ​อีก​ทาง​หนึ่ง​คือ​เพิ่ม​รายรับ​ ​เขา​ทำ​เช่นนี้​ไม่ใช่​เพราะ​คิด​แทน​ส่วนรวม​หรือ​”

​เจียง​จั้น​รู้สึก​อึดอัด​ใจ​ขึ้น​มาทัน​ที

​เหตุใด​เขา​จึง​ลืม​ไป​ได้​เล่า​ว่า​ต่อให้​ได้รับ​ค่าตอบแทน​มาก​็​จะ​ต้อง​ส่งมอบ​ไป​ยัง​ส่วนกลาง​ ​มองดู​แล้ว​เงิน​ที่​ติดค้าง​น้อง​สี่​เอาไว้​ไม่รู้​ว่า​เมื่อไหร่​จึง​จะ​ชดใช้​หมด

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​กล่าว​ออกมา​เบา​ๆ​ ​ว่า​ ​“​จวนปั​๋ว​มีปัญญา​ส่ง​พวก​เจ้า​เรียนหนังสือ​สูง​ๆ​ ​อีก​อย่างหนึ่ง​ ​รุ่น​ลูกหลาน​เช่น​พวก​เจ้า​หาก​หาเงิน​มา​ได้​ก็​เก็บ​เอาไว้​ใช้​ส่วนตัว​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​นำมา​ให้​ส่วนกลาง​”

​เจียง​จั้น​รู้สึก​สดชื่น​ขึ้น​ทันใด

​“​หลาน​เห็น​ว่า​ควร​ที่จะ​ให้​พี่​รอง​ทำ​ใน​สิ่ง​ที่​เขา​ถนัด​ ​ไม่ใช่​เดิน​ไป​ใน​ทาง​ที่​เขา​ไม่​ชอบ​”​

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​กล่าว​ขึ้น​ขัด​นาง​อย่าง​ไม่​เกรงใจ​ว่า​ ​“​เขา​ถนัด​เรื่อง​ใด​กัน​ ​ต่อย​ตี​หรือ​”

​ใบ​หู​ของ​เจียง​จั้น​แดง​เรื่อ​ ​เขา​กำหมัด​เอาไว้​แน่น​พยายาม​อดทน​กับ​ความโกรธ

​เขา​จะ​ทำตัว​หุนหันพลันแล่น​อีก​ไม่ได้​ ​เขา​จะ​รอดู​วันที่​ตน​สวม​ชุด​องครักษ์​จิน​อู๋​ ​เมื่อถึง​เวลา​นั้น​เขา​จะ​รอดู​ท่าน​ย่า​จะ​ว่า​อย่างไร​…​ ​ชิ

​ขณะเดียวกัน​ริมฝีปาก​ของ​เซียว​ซื่อ​ก็​เผยอ​ขึ้น​ยิ้ม​ออกมา​อย่าง​เยาะเย้ย​ก่อน​จะ​หาย​ไป

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ให้ความสำคัญ​กับ​บุตรชายคนโต​ของ​ตน​ยิ่งนัก​ ​นาง​รู้สึก​ไม่พอใจ​เป็น​อย่างยิ่ง​ที่​เจียง​จั้น​ไร้ความสามารถ​ ​เรื่อง​นี้​ทุกคน​ล้วน​รู้อยู่แก่ใจ​ ​แต่ก่อน​หน้า​นั้นเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ไม่เคย​แสดงท่าทาง​อัน​ชัดเจน​เช่นนี้​ออกมา​เลย

​เจียง​ซื่อ​ได้​แต่​แอบ​ส่ายหน้า

​มองดู​แล้ว​ ​ท่าน​ย่า​จะ​ดูถูก​พี่​รอง​ของ​นาง​มาก​ ​ต่อให้​นาง​กล่าว​สิ่งใด​ออก​ไป​อีก​ก็​ไร้ประโยชน์​ ​คง​ต้อง​รอ​ให้​พี่​รอง​ไป​ทำงาน​ใน​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​และ​เปลี่ยน​มุมมอง​ของ​ทุกคน​ด้วย​ตนเอง​แล้ว

​ใน​ตระกูล​ของ​นาง​ ​ผู้​ที่​อ่าน​ออก​เขียน​ได้​มีน​้อ​ยนัก​ ​และ​มี​เพียง​คนเดียว​ที่จะ​มีคุณ​สมบัติ​ใน​การสืบทอด​ตระกูล​ต่อไป​ ​ส่วน​พวก​ที่​เหลือ​หาก​ได้​เข้าไป​ร่วม​หน่วย​องครักษ์​จิน​อู๋​ได้​ก็​นับว่า​เป็น​ทางออก​ที่​ดี

​เรื่อง​เจียง​ชัง​ลูกพี่ลูกน้อง​ของ​นาง​ ​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​พูด​ยาก​จริงๆ

​เนื่องจาก​ลูกพี่ลูกน้อง​ของ​นาง​ผู้​นี้​มี​ความสามารถ​ด้าน​การศึกษา​ตำรา​ก็​จริง​ ​สอบผ่าน​การคัดเลือก​ระดับ​เขต​ไม่ใช่​ปัญหา​สำหรับ​เขา​เลย​ ​ทว่า​ชิว​เหวย​ใน​ครั้งนี้​เกรง​ว่า​จะ​ต้อง​ทำให้​พวกเขา​ต้อง​ผิดหวัง​…​ ​เพราะ​เจียง​ชัง​อาเจียน​ออกมา​ใน​สนาม​สอบ​อย่าง​ไม่​อาจ​ควบคุมตัว​เอง​ได้​ ​ท้ายที่สุด​แล้วก็​ถูก​หาม​ออก​ไป​ ​จึง​ทำให้​พลาด​สอบ​ระดับ​ท้องถิ่น​ใน​ปีนี​้

​“​อย่า​ได้​กล่าว​แต่​สิ่งไร้สาระ​เหล่านี้​อีก​เลย​ ​วันพรุ่งนี้​เจ้า​กลับ​ไป​ที่​สำนัก​ศึกษา​เสีย​!​”​ ​ท้ายที่สุด​แล้วเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ก็ได้​ออกคำสั่ง​เด็ดขาด

​เจียง​จั้น​ไม่​อาจ​ทน​ได้​อีกต่อไป​ ​เขา​กล่าว​ออกมา​อย่าง​ดื้อรั้น​ว่า​ ​“​เรื่อง​การศึกษา​ตำรา​ให้​พี่ใหญ่​เป็น​คน​จัดการ​ก็​พอแล้ว​ ​ถึงอย่างไร​ข้า​ก็​ไม่​ไป​!​”

​เมื่อ​เขา​กล่าว​จบ​ก็​ก้าว​ออก​ไป​ทันที​ ​ทำให้เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​โมโห​เสีย​จน​ริมฝีปาก​สั่น​ ​นาง​กำชับ​กับ​อาฝู​อย่างรวดเร็ว​ว่า​ ​“​ไป​บอก​กับ​พ่อบ้าน​ว่านับ​จาก​เดือน​นี้​เป็นต้นไป​ ​งด​ให้เงิน​คุณชาย​รอง​!​”

​เซียว​ซื่อ​พยายาม​เสแสร้ง​และ​อดทน​ใน​การ​ปลอบโยนเฝิง​เหล่าฮู​หยิน

​หลังจาก​ข่าวคราว​ที่​คุณชาย​รอง​ถูก​ระงับ​เงิน​ใน​แต่ละ​เดือน​เผยแพร่​ออก​ไป​ ​อีก​ฝ่าย​หนึ่ง​คือ​คุณชาย​ใหญ่​ที่​กำลัง​เตรียม​สอบ​อย่างเคร่งเครียด​ ​อีก​ฝ่าย​หนึ่ง​คือ​คุณชาย​รอง​ที่​ไม่ยอม​ไป​ศึกษา​ตำรา​ ​หาก​ทั้งสอง​คน​นี้​นำมา​เปรียบเทียบ​กัน​แล้ว​ช่าง​ชัดเจน​เหลือเกิน​ ​ทุกคน​ใน​จวน​เมื่อ​กล่าวถึง​เรื่อง​นี้​ล้วน​พากัน​ส่ายหน้า

​“​หึๆ​ ​ข้าม​อง​ออก​ตั้ง​นาน​แล้ว​ใน​เรื่อง​นี้​ ​ที่​คุณชาย​รอง​ไม่​สร้าง​ปัญหา​ก็​นับว่า​ดีเหลือ​เกิน​แล้ว​ ​เขา​ไม่ใช่​ผู้​ที่​เหมาะสม​ใน​การศึกษา​ตำรา​เลย​”

​“​ก็​ใช่​น่ะ​สิ​ ​ถึงอย่างไร​ก็​ไม่​อาจ​สู้​กับ​คุณชาย​ใหญ่​ได้​”

​“​แน่นอน​ ​นายท่า​นร​อง​เป็น​ถึง​จิ้น​ซื่อ​ ​คุณชาย​ใหญ่​จะ​ทิ้ง​แถว​ไป​ได้​อย่างไร​ ​สอบ​ชิว​เหวย​ครั้งนี้​เขา​ต้อง​ได้รับ​คัดเลือก​แน่นอน​!​”

​เมื่อ​เซียว​ซื่อ​ได้ยิน​บ่าว​รับใช้​สนทนา​กัน​เช่นนี้​ ​นาง​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​พอ​พอใจ

​ในไม่ช้า​ ​สอบ​ระดับ​ท้องถิ่น​แห่ง​รัช​ศก​จิ​่ง​หมิง​ปี​ที่​สิบ​แปด​ก็​มาถึง

—————————–