292 ทากัตซูกิ มาโกโตะ พบกันใหม่อีกครั้ง 2
“หน้าเธอคือแดงนะ โซเฟีย” (มาโกโตะ)
“…นายใจเย็นมากได้ยังไงกัน?” (โซเฟีย)
เราทำการสนทนาแบบนั้นเมื่อเราลงรถม้า
ปราสาทไฮแลนด์ที่งดงามสูงเป็นหอคอยอยู่ตรงหน้าของเรา
มันประมาณ 15 นาทีตั้งแต่เราออกมาจากบริษัทฟูจิวาระ
เจ้าหญิงโซเฟีย ถูกเอาใจไปมากมายโดยผมข้างในรถม้า
“…ฟฟฟฟู่” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียถอนหายใจเบาๆและทำท่า ดั่งจะทำให้ใจเธอสงบลง
ความต้องการอยากแหย่เธอ เอ่อขึ้นมานิดนึงข้างในผม
ผมชำเลืองมองไปที่ข้างหลัง และอัศวินคุ้มกันยืนห่างเราไปนิดหน่อย
มันเป้นข้างในบริเวณปราสาท ดังนั้นพวกเขาต้องได้ตัดสินใจว่าเรื่องความปลอดภัยนั้นไม่มีปัญหา
“…เธอเข้มข้นนะ โซเฟีย ชั้นไม่คาดเลยว่าเธอจะทำแบบนั้นข้างในรถ—ฮึกกก” (มาโกโตะ)
“!!”
เธอจ้องผมและปิดปากผมด้วยความเ็วที่เหลือเชื่อ
หน้าของเธอกลับไปสู่ความแดงฉาน
“…อย่าพูดเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลยเถอะ โอเค๊?” (โซเฟีย)
“โอเค” (มาโกโตะ)
‘ชั้นจะฆ่านาย’ คือที่ตาของเธอบ่งบอกผม และผมพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
เรามีทหารเปิดประตูใหญ่ของปราสาทไฮแลนด์ และเราเดินผ่านทางเดิน
ผมได้เดินมาที่นี่หลายครั้งแล้ว แต่ผมยังไม่ชินกับมันเลยย
“ว่าแต่ เราจะไปเจอกับใคร? เจ้าหญิงโนเอลเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมถาม
“มันจะดีถ้าเราหาเวลากับโนเอล-ซามะได้ แต่ มันมีคนอื่น ใช่มั้ย…? คนอื่นที่อยากจะเจอนาย” (โซเฟีย)
เมื่อเธอบอกเรื่องนี้กับผม ผมนึกภาพพวกเขาจำนวนหนึ่ง เมือพูดถึงคนรู้จักในไฮแลนด์ มันจะเป็น…
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ!”
ชื่อของผมถูกเรียกกระทันหัน
และจากนั้น สีทองบางอย่างเข้าหาผม
“นายกลับมาแล้ว!”
“กุเอ่ะ!” (มาโกโตะ)
คนที่ตัวกระแทกผมด้วยแรงค่อนข้างมาก…ไม่ กอดผม คืออัศวินหญิง
ผมสีบลอนด์ที่เหมือนมันส่องแสง และเกราะสีทองที่ส่องประกาย
มีอัศวินหญิงที่ฉูดฉาดแบบนี้อยู่คนเดียวที่ผมรู้จัก ที่เหมือนคำอธิบายนั้น
“มันเป็นซักพักแล้วนะ เจเน็ต-ซัง” (มาโกโตะ)
“โอ้ ชั้น ไม่จำเป็นต้องใช้คำให้เกียรติกับชั้นหรอกน่า เฮ้ ชั้นอยากจะฟังเรื่องที่นายเจอมา มาที่ห้องชั้น” (เจเน็ต)
ส่วนสุดท้ายมันเป็นคำสั่ง
เจเน็ต วาเลนไทน์-ซัง
น้องสาวของฮีโร่แห่งสายฟ้า เกราลท์-ซัง และเลดี้สาวของตระกูลขุนนางใหญ่ของประเทศแห่งแสง
ตอนแรกเธอเกลียดผม แต่เราสนิทกันเมื่อเราไปผจญภัยในสปริง ล็อก
เธอจับมือผมอย่างแน่น และไม่ปล่อยมือไป
“เจเน็ต เรามีที่ที่ต้องไป ดังนั้นปล่อยมันไว้ทีหลัง” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียเข้ามาอยู่ระหว่างเรา
“โอ้ชั้น อยู่นี่เหรอ โซเฟีย? ชั้นไม่สังเกต” (เจเน็ต)
เจเน็ตซังพูดกลับไปเหมือนจะยั่วยุเธอ
“…ตาพวกน้้นมันต้องมีไว้แค่ประดับแน่ ชั้นเข้าใจ เลิกเป็นอัศวินเพกาซัสที่สมควรจะเป็นหน่วยสอดแนมดีกว่ามั้ย?” (โซเฟีย)
“…ชุดเรียบเกินไปมากของเธอมันไม่อยู่ในสายตาชั้นเลย ชั้นผิดเอง” (เจเน็ต)
“โอ้ชั้น อย่างที่คาดกับคนที่ใส่เกราะทอง ที่ไร้ระดับ ที่เธอพูดมันต่างจากคนอื่นจริง” (โซเฟีย)
“เธอนั่นแหละ ที่เป็นคนที่ไม่เข้าใจค่าของสิ่งต่างๆ” (เจเน็ต)
“เธอนั่นแหละ” (โซเฟีย)
“”…ฟุฟุฟุ””
เจ้าหญิงโซเฟียและเจเน็ต-ซังจ้องกันด้วยรอยยิ้มที่กล้าหาญ
นี่มันแย่แล้ว ถ้าแบบนี้ ความขัดแย้งระหว่างราชวงศ์ของโรเซสและขุนนางใหญ่ของประเทศแห่งแสงจะเกิดขึ้น!
เมื่อผมเหงื่อเย็นไหลที่นี่ เจเน็ต-ซังหันมาหาผม
“ทากัตซูกิ มาโกโตะมีปัญหาแล้วนี่” (เจเน็ต)
“งั้นไม่ได้นะ” (โซเฟีย)
ทั้งสองคนหยุดจ้องกัน และสีหน้าอ่อนโยนลง
“โซเฟีย มาหยุด {ล้อเล่น} ที่นี่เถอะ ชั้นก็อยากได้ยินเรื่องของเค้าด้วย” (เจเน็ต)
“ใช่ ชั้นรู้ เรามีแผนที่จะจัดงานฉลองการกลับมาของฮีโร่มาโกโตะคืนนี้ ที่บ้านบริษัทฟูจิวาระ ชั้นจะส่งคำเชิญไปให้นะ” (โซเฟีย)
“รับทราบ ทากัตซูกิ มาโกโตะ ใช่เวลาของเราคุยกันทีหลังนะ โอโคมั้ย?” (เจเน็ต)
“โอเค…” (มาโกโต)
แต่มันเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเกี่ยวกับแผนนี้นะ?
แต่ยังไงซะ เราคุยเกี่ยวกับฟูจิ-ยังที่ช่ำชองที่นี่
เขาต้องเสนอกับเจ้าหญิงโซเฟียโดยเราไม่เห็น
ผมซาบซึ้งที่จะมีโอกาสที่จะบอกคนรู้จักว่ากลับมาแล้ว
มีสิ่งหนึ่งที่กวนใจผม
“เป็นไปได้มั้ยว่า เกราลท์-ซังก็อยู่ที่นี่ด้วย?” (มาโกโตะ)
ผมถามอย่างประหม่า
ถ้าเขามา ผมรู้สึกว่าเขาจะถามผมเกี่ยวกับการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจในอดีตทั้งคืน
แต่เจเน็ต-ซังส่ายหัวของเธออย่างเศร้าใจ
“โชคร้าย…พี่ชายของชั้นอยู่ในฐานแนวหน้า ที่อยู่ในทวีปเหนือสุดขีด” (เจเน็ต)
“ฐานแนวหน้า?” (มาโกโตะ)
“ฐานของกองทัพพันธมิตร ที่จะใช้งานเป็นแถวป้องกันแรก สำหรับเมื่อกองทัพลอร์ดปีศาจมาถึง ตั้งแต่การฟื้นคืนชีพของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ จะมีฮีโร่หลายคนประจำอยู่ที่นั่นตลอด” (เจเน็ต)
“เข้าใจแล้ว…งั้นมันเป็นแบบนั้น” (มาโกโตะ)
จากที่ผมได้ยินมา ฮีโร่แห่งสายฟ้าเกราลท์-ซังและฮีโร่เปลวเพลิงโอลก้า-ซัง ได้มุ่งหน้าไปที่ฐานแนวหน้า
พูดอีกอย่าง…
“ชั้นจะต้องไปที่ฐานแนวหน้ามั้ย ในที่สุดน่ะ?” (มาโกโตะ)
ผมคิดว่าสิ่งต่างๆจะยุ่งจากตอนนี้ต่อไป แต่เจ้าหญิงโซเฟีย และเจเน็ต-ซังเปิดตาของพวกเธอกว้าง
“โอ้ชั้น ทากัตซูกิ มาโกโตะ นายไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสภาพสิ่งต่างๆในปัจจุบันจริงๆ” (เจเน็ต)
“ใช่ ชั้นมีแผนจะอธิบายให้เค้าฟังอีกในแป้ปนึงน่ะ” (โซเฟีย)
“ผมตามการสนทนาของสองคนไม่ได้
ผมพูดอะไรบางอย่างแปลกๆเหรอ?
“เจกัน โซเฟีย” (เจเน็ต)
“ใช่ เจเน็ต แล้วเจอกันนะ” (โซเฟีย)
พวกเธอสองคนส่งรอยยิ้มที่งดงามให้กัน
มันดั่งบรรยากาศขวากหนามก่อนหน้านี้ มันเรื่องโกหก
“สนิทกับเจเน็ต-ซังเหรอ
“ใช่ เรายืมนักสู้จากตระกูลวาเลนไทน์ เพื่อจัดการกับมอนสเตอร์ในประเทศแห่งน้ำ และเพื่อแลกเปลี่ยน เราจะส่งนักบุญของเราไปที่นั่น นายพูดได้ว่าคอนเนคชั่นระหว่างตระกูลเราดีขึ้นไม่นานมานี้” (โซเฟีย)
“เข้าใจแล้ว” (มาโกโตะ)
ผมจำได้ว่าถูกบอกเรื่องนั้นก่อนหน้านี้
“และถ้ามีอย่างอื่น เราคุยกันค่อนข้างบ่อยเกี่ยวกับนายหน่ะ” (โซเฟีย)
“…อ-อย่างนั้นเหรอ?” (มาโกโตะ)
แค่อะไรบนโลกที่สองคนนี้คุยกันเกี่ยวกับผม?
ผมอยากจะรู้…และในเวลาเดียวกัน ผมไม่อยากรู้
ในท้ายที่สุดผมไม่ได้เอามันไปคิดมาก
เมื่อผมสังเกตว่าเจ้าหญิงโซเฟียมองผอย่างตั้งใจ
“มีบางอย่างที่ชั้นอยากบอกนาย” (โซเฟีย)
“ครับ?” (มาโกโตะ)
ผมประหม่ากับน้ำเสียงของเจ้าหญิงโซเฟีย
“ทากัตซูกิ มาโกโตะ…นายตอนนี้ {ไม่ใช่ฮีโร่}” (โซเฟีย)
“……เอ๋?” (มาโกโตะ)
ผมตกใจ
ไม่มีทาง…ผมถูกไล่ออกเหรอ?
(นรกเหอะที่เรื่องนั้นจะเกิดขึ้นน่ะ) (ไอรา)
เทพธิดาแห่งโชคชะตาตอบโต้
ท่านฟังอยู่เหรอครับ?
“เมื่อนายไปที่อดีต เราอธิบายกับพลเมืองว่านายจะไม่สามารถที่จะทำหน้าที่ในฐานะฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศแห่งน้ำ ยังไงก็ตาม เราเปิดเผยกับสาธารณะว่านายได้เดินทางข้ามเวลาไม่ได้ เพราะเรื่องนี้ เราได้ประกาศไปว่า ฮีโร่มาโกโตะ ได้รับบาดเจ็บสาหัสในการต่อสู้กับลอร์ดปีศาจซากัน และสู้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ในเวลานั้น นายถูกเลื่อนจากฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศไปสู่การเป็นฮีโร่กิติมศักดิ์” (โซเฟีย)
“ฮีโร่กิติมศักดิ์…?” (มาโกโตะ)
มันเหมือนตัวเลขที่หายไปตลอดกาลเหรอ?
ทำไมเธอทำอะไรที่มีปัญหาแบบนั้น?
(เพราะทั้งหมด ฮีโร่ เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจทหาร ถ้ามันจู่ๆก็หายไป ผู้คนจะไม่สบายใจ ถูกมั้ย? นั่นทำไมเธอจำเป็นต้องมอบคำอธิบายอะไรบางอย่างให้พวกเค้า) (ไอรา)
ผมพยักหน้าว่าเข้าใจกับการอธิบายของไอรา-ซามะ
ผมไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนั้นเพราะผมมุ่งหน้าไปที่อดีต แต่คนที่ยังอยู่ต้องทำหลายสิงหลายอย่างแน่
(พูดถึงแล้ว ฮีโร่กิติมศักด์ไม่ได้ถูกปฏิบัติว่าพร้อมทำหน้าที่ ดังนั้นพวกเค้าไม่มีความผูกพันที่จะต้องร่วมมือกับการต่อสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่) (ไอรา)
ดังนั้นมันเป็นอย่างนั้น
ตอนนี้ผมเข้าใจคำพูดของเจเน็ต-ซังก่อนหน้า
มันดูเหมือนไม่จำเป็นที่ผมจะต้องไปฐานแนวหน้า
แม้อย่างนั้น
“ถามเผื่อไว้นะ แต่…นายจะกลับไปเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศมั้ย? ชั้นสัญญา ว่าสถานะของนายในประเทศแห่งน้ำ มันอยู่สูงสุดเท้าที่มีได้แล้ว ความรุ่งโรจน์และทรัพย์สินจะถูกมอบให้นายอย่างที่นายปรารถนา” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียถามผมด้วยสายตาที่มองขึ้นมา
“หืมมม มันมีความไม่สะดวกที่จะอยู่เป็นฮีโร่กิติมศักดิ์มั้ย? ไม่ว่าจะกรณีไหน ชั้นจะไปสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่นะ รู้ป่าว?” (มาโกโตะ)
“……ฟังนี่นะ ไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเองเพื่อจะไปสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่หรอกนะ รู้มั้ย? เพราะนายไม่ใช่ฮีโร่ที่พร้อมทำหน้าที่แล้ว หลังจากทั้งหมดน่ะ” (โซเฟีย)
เธอพูดอย่างเดียวกันกับไอรา-ซามะ
แต่คำตอบมันได้ถูกตั้งไว้แล้ว
“ชั้นกลับมาปัจจุบัน เพื่อที่จะสู้กับเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้ง” (มาโกโตะ)
“จริงๆเลยชายคนนี้น่ะ…เข้าใจแล้ว ชั้นจะทำขั้นตอนที่จะให้นายกลับมาเป็นฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศ เราได้อธิบายไปกับผู้คนว่านายแม้แต่ขยับตัวยังไม่ได้ ดังนั้นได้โปรดอยู่นิ่งๆก่อนซักพักนึง” (โซเฟีย)
“โอเคจ้า~” (มาโกโตะ)
ดูเหมือนผมจะไม่ได้ไปที่ฐานแนวหน้าที่เรียกกันนี้ทันที
แต่ผมสนใจมันนิดหน่อยนะ
ในทันทีนั้น ผมจำอะไรบางอย่างได้
“เธอแพร่ชื่อโนอาห์-ซามะในโรเซส ถูกมั้ย?” (มาโกโตะ)
“ใช่ ชั้นได้รับอนุญาตจากเออร์-ซามะ และ…ที่สุดของทั้งหมด มันเป็นเทพธิดาที่ฮีโร่มาโกโตะบูชาและได้ถูกยอมรับอย่างเป็นทางการว่าเป็นเทพธิดาองค์ที่ 8 โดยโบสถ์เทพธิดา ชั้นไม่ทำอะไรซักอย่างเลยไม่ได้” (โซเฟีย)
“ขอบคุณมากๆ” (มาโกโตะ)
ผมขอบคุณจริงๆจากใจ
“ชั้นไม่ได้ทำอะไรที่มันต้องได้รับคำขอบคุณนะ ว่าแต่ นายได้คุยกับโนอาห์-ซามะแล้วรึยัง?” (โซเฟีย)
“เกี่ยวกับเรื่องนั้น ยังเลย” (มาโกโตะ)
ผมจบที่การปล่อยเสียงที่ไม่ค่อยพึงพอใจออกมา
ผมคิดอย่างแน่นอนว่าผมจะสามารถขอบคุณได้ทันทีหลังจากที่ได้กลับมาในปัจจุบัน
“เขาใจแล้ว มันมีบางอย่างที่ชั้นถูกบอกโดยเออร์-ซามะ แต่…มีบางอย่างที่เธอยากให้ชั้นบอก {ฮีโร่และออราเคิล} ของโนอาห์-ซามะ” (โซเฟีย)
“ฮีโร่และออราเคิลที่โนอาห์-ซามะเลือกเหรอ?” (มาโกโตะ)
ผมช็อกจนผมได้ยินแม้แต่เสียงประกอบ *กั๊น*
แต่ ผมเข้าใจแล้ว
ตอนนี้ที่ท่านได้เป็นเทพธิดาที่ถูกยอมรับโดยประเทศ มันชัดเจนที่ว่าท่านจะเลือกฮีโร่และออราเคิล
ผมเป็นสาวก ดังนั้นนั่นเป็นอีกตำแหน่งนึง
ในกรณีของเทพธิดาแห่งน้ำ เจ้าชายเล็นเนิร์ดเป็นฮีโร่
เจ้าหญิงโซเฟียเป็นออราเคิล
…ฮีโร่และออราเคิลที่โนอาห์-ซามะเลือก หือห์
ผมจะสนิทกับพวกเขาได้มั้ย
ผมจะไม่ชอบเลย ถ้านิสัยของเราเข้ากันไม่ได้
“ไม่ใช่อย่างนั้น ฮีโร่มาโกโตะโนอาห์-ซามะ {ไม่ได้เลือก} ฮีโร่และออราเคิล” (โซเฟีย)
“ไม่ได้เลือก?” (มาโกโตะ)
“ใช่…เออร์-ซามะค่อนข้างจะโกรธที่เธอไม่ทำหน้าที่เป็นเทพธิดาองค์ที่ 8” (โซเฟีย)
“ท่านทำอะไรกัน…โนอาห์-ซามะ…” (มาโกโตะ)
ท่านสมองลมปานนั้นเลยเหรอไง?
ไม่ เทพธิดาองค์นั่นน่ะทำดั่งว่าท่านเป็นสมองลม แต่จริงๆแล้วท่านไม่ใช่
ท่านต่างจากเทพธิดาองค์หนึ่ง
(ใครที่เป็น ‘เทพธิดาองค์หนึ่ง’ ที่นายพูดถึงห้ะ?) (ไอรา)
ไม่ได้เกี่ยวกับท่านนะ ไอรา-ซามะ
(อย่ามาโกหกนะ! ชั้นเห็นหน้านายลอยอยู่ในใจนายเลย!) (ไอรา)
ผมตั้งใจขออภัยสำหรับความคิดเห็นที่หยาบคาย
“ชั้นปล่อยมันให้นายนะ ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)
“โอเค ปล่อยให้ชั้นได้เลย” (มาโกโตะ)
ผมจะถามเกี่ยวกับเรื่องนั้นเมื่อผมเจอท่าน
สีหน้าของโซเฟียเปลี่ยนไป ทันใดนั้น
“ว่าแต่ นายได้ยินเกี่ยวกับความสำเร็จที่ลูซี่-ซังและอายะ-ซังได้มาเมื่อนายไปมั้ย?” (โซเฟีย)
หัวเรื่องเปลี่ยน
“ไม่ เพราะทั้งหมดชั้นถูกโจมตีทันทีโดยพวกเธอ ทันทีที่ชั้นเจอเธอ” (มาโกโตะ)
“ฮ่าาา…อย่างนั้นเหรอ ประเทศแห่งน้ำอยู่ในอารมณ์ซึมๆ จากการเสียฮีโร่คนนึงไป แต่ลูซี่-ซังและอายะ-ซัง ทำงานเป็นนักผจญภัย ตอนนี้อายะ-ซังเป็นแรงค์โอริฮัลคอน และลูซี่-ซังเป็นแรงค์แพลตตินั่ม และนักเวทย์แรงค์นักบุญ พวกเธอเป็นปาร์ตี้ที่โด่งดัง ที่รู้จักโดยทุกคนในทวีป” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียพูดอย่างภาคภูมิใจ
“เอ๋…? โอริฮัลคอน และนักเวทย์แรงค์นักบุญเหรอ…?” (มาโกโตะ)
ในแค่หนึ่งปีเหรอ?!
“ตัดสินจากหน้านาย มันดูเหมือนนี่จะเป็นครั้งแรกที่นายได้ยินเกี่ยวกับเรื่องนี้ ชื่อของพวกเธอได้ดังก้องในประเทศแห่งน้ำ วาเป็นปาร์ตี้นักผจญภัยหมายเลขหนึ่งเขี้ยวสีแดง” (โซเฟีย)
“เขี้ยวสีแดง…” (มาโกโตะ)
ท-เท่มาก
นั่นมันต่างสุดยอดจากชื่อเล่นที่ผได้เมื่อผอยู่ที่ประเทศแห่งน้ำ
ในเวลานั้น ผมได้ชื่อเป็นคนทำความสะอาดก็อบลิน!
พวกเธอให้ผมเข้าเขี้ยวสีแดงได้มั้ย…?
(ไม่ใช่ว่านายเป็นหัวหน้าปาร์ตี้เหรอ?) (ไอรา)
แต่แรงค์นักผจญภัยของผมต่ำนะ…
และผมไม่ใช่นักผจญภัยที่ทำงานอยู่แล้วด้วย…
“…อึม ทำไมนายทำสีหน้าซึมๆอย่างนั้นน่ะ?” (โซเฟีย)
“ชั้นคิดว่าทุกคนกลายเป็นยิ่งใหญ่มากเมื่อเวลาที่ชั้นไม่อยู่ที่นี่” (มาโกโตะ)
“สิ่งที่นายทำสำเร็จมานี้ มันโดดเด่นกว่านะ…นายเข้าใจเรื่องนั้นมั้ยเนี่ย?” (โซเฟีย)
เจ้าหญิงโซเฟียปลอบโยนผม แต่ความต้องการที่จะกลับไปเป็นฮีโร่ที่ทำงานอยู่ และทำงานให้หนักเป็นตันๆ เอ่อขึ้นมาภายในผม
ผมก็อยากได้ชื่อเล่นเหมือนเขี้ยวสีแดงด้วยเช่นกัน
(เขี้ยวสีแดงมันชื่อปาร์ตี้ ไม่ใช่ชื่อเล่นน่ะ รู้่าว) (ไอรา)
รายละเอียดเล็กๆไม่สำคัญหน่าท่าน
แม้อย่างนั้น ทั้งลูซี่และซา-ซัง ขึ้นๆมา
ในทันใดนั้น สมาชิปาร์ตี้คนหนึ่งเข้ามาในใจผม
“ตอนนี้เมื่อมาคิดๆดู เจ้าหญิง… ฟูเรีย-ซัง เธอสบายดีมั้ย?” (มาโกโตะ)
เธอไม่ได้อยู่ด้วยกันกับลูซี่และซา-ซัง
เธอน่าจะเน้นไปที่การฟื้นฟูลาโฟรเอจ
เธอต้องทำงานหนักเป็นหญิงสาวศักดิ์สิทธิ์
เจ้าหญิงโซเฟียมองอย่างมีความหมายมาที่ผม เมื่อผมถามคำถามนั้น
“ถ้านายตกใจเกี่ยวกับลูซี่-ซังและอายะ-ซังะจะตกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเราพูดเกี่ยวกับฟูเรีย-ซัง” (โซเฟีย)
“เรื่องนั้นหมายความว่ายังไง?” (มาโกโตะ)
“นั่น…” (โซเฟีย)
แค่เมื่อโซเฟียกำลังจะพูดบางอย่าง
“มาโกโตะ-ซัง!”
“ทากัตซูกิ-คุง!”
ในเวลาเดียวกันที่ชื่อผมถูกเรียก ผมถูกผลักลง
(นายเป็นคนนึงที่ถูกผลักลงบ่อยนะ…) (ไอรา)
สแตทความแข็งแกร่งทางกายภาพผม 3 นะรู้้มั้ย…
(นั่นไม่ใช่สแตทของบางคนในท้ายวัยหนุ่มนะ…) (ไอรา)
ไม่ใช่มันความผิทท่านเหรอ ที่สแตทผมต่ำน่ะ เทพธิดาแห่งโชคชะตา-ซามะ?
(มันไม่ใช่ความผิดชั้นนะ นายมันโชคร้าย) (ไอรา)
ช่างโหดร้าย
ผมไม่เชื่อเลยว่าท่าน คนที่ถูกเรียกว่าเทพธิดาแห่งโชค พูดอย่างนั้นออกมา!
ระวหว่างที่ผมทำการคุยอย่างนั้นอยู่ ผมมองขึ้นไป
คนที่มองลงมาหน้าผมเป็นคนหล่อ
เด็กหนุ่มหน้าสวยที่มีน้ำตาอยู่ในตา และผู้ชายหล่อเหลาที่ก็ได้อยู่ในน้ำตาด้วยเช่นกัน
เมื่อดูมันแบบนี้ น้ำตาของผู้ชายมันค่อนข้างหนัก
“ชั้นกลับมาแล้ว ซากุไร-คุง เจ้าชายเล็นเนิร์ด” (มาโกโตะ)
ผมพบกันใหม่กับฮีโร่เพื่อนร่วมงาน และฮีโร่เพื่อนในวัยเด็ก
—————————————————————
■คำตอบข้อความ:
มาโกโตะจงใจให้เขาถูกจูบและผลักลง ใช่มั้ย?
-ใช่ครับ
ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะไม่ได้พูดว่ามันรสชาติแย่ ดังนั้นนั่นหมายถึงมาโกโตะ-ซังยังบริสุทธิ์อยู่? หรือบางทีเลือดขงเขาอร่อยแม้ว่าเขาไม่บริสุทธิ์?
-เรื่องนี้สำคัญครับ ดังนั้นผมจะเขียนมันอย่างถูกต้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ภายหลัง
■ข้อความจากผู้แต่ง:
ผมรู้สึกว่าการกลับมาพบกันใหม่อีกครั้งจะดำเนินต่อไปซักพัก ต่อไปจะเป็นการอธิบายยุคปัจจุบัน
การพัฒนาช้างั้นหรือครับ? นี่เป็นอาร์คสุดท้าย ดังนั้นผมอยากจะใช้เวลาเขียนมัน
และนี่ภาพของฉากที่ฮีโร่เปลวเพิงโอลก้า และมาโกโตะ+ซา-ซังเจอ (อาร์คที่ 7)
ดาบที่เธอถือ คือดาบศักดิ์สิทธิ์บัลมุง
ดาบศักดิ์สิทธิ์ที่แอนน-ซังเหวี่ยงไปรอบๆ และงอ
ผมได้แพร่ภาพของโนอาห์-ซามะบนทวิตเตอร์ในเล่มที่ 7
มันออกมาค่อนข้างเท่
เป้าหมายเดือน 7/66
เป้าค่าเน็ต 200/200
รับยา ยาหมด 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 928/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย
แปลโดย: wayuwayu
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ที่ facebook