บทที่ 264 รักและทะนุถนอม
“เร็วเข้า รีบเอาเอกสารของพวกบริษัทนั่นมาให้ฉันเดี๋ยวนี้” ลี่หยูนห่วนพอคิดได้แบบนี้ก็ยิ่งคิดว่ามีความเป็นไปได้สูง
ผู้ช่วยพยักหน้ารีบไปหยิบเอกสาร
ลี่หยูนห่วนพลิกดูรอบหนึ่ง กลัวตัวเองจะดูพลาดไปเลยพลิกดูอีกรอบหนึ่ง แต่พบว่าไม่เกี่ยวข้องกับลี่จุนถิงเลยแม้แต่นิดเดียว
เพราะว่าแต่ก่อนบริษัทพวกนี้ก็แข่งขันกับพวกเขาตลอด แต่สุดท้ายก็โดนตัวเองกดหัวลงไป
แต่ที่คิดไม่ถึงก็คือพอใกล้จะสำเร็จแล้ว จู่ๆพวกเขาก็ผิดสัญญา
“เป็นไปได้ยังไง” ลี่หยูนห่วนเริ่มร้อนใจแล้ว เขาจะพลิกตัวได้สำเร็จหรือไม่ก็คือพึ่งครั้งนี้แล้ว
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” ลุงรองก็ร้อนใจ เพราะความสุขของลูกชายก็คือความสุขของตัวเอง
“พ่อ บริษัทพวกนี้เดิมทีผมก็คุยด้วยเรียบร้อยแล้ว ตอนนั้นกลัวว่าพวกเขาจะคิดว่าพวกเราไม่จริงใจ ผมยังตั้งใจไปคุยด้วยตัวเองเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ใครจะไปรู้ว่าพวกเขาจู่ๆก็เปลี่ยนใจกะทันหันแบบนี้” ลี่หยูนห่วนคิ้วขมวดแน่น
ใจของลุงรองของ “ตุบ” ลงไปด้วย เรื่องดีมักจะผ่านการต่อสู้อย่างโชกโชนจึงจะสำเร็จ “พ่อคิดว่าเรื่องนี้ต้องมีลับลมคมในแน่ๆ ใช่ลี่จุนถิงคอยผลักดันผสมโรงอยู่เบื้องหลังหรือเปล่า?”
ถ้าเป็นแค่การกระเด้งกลับเหมือนเดิมครั้งเดียว ก็ไม่ควรเป็นแบบนี้ ในนี้ต้องมีลับลมคมในอะไรแน่นอน
สีหน้าของลี่หยูนห่วนขรึมลง“แต่ว่าถ้าเรื่องนี้เป็นฝีมือของลี่จุนถิงจริงๆมันคือจะตัดทางเดินของผมเลยเหรอครับ?”
หรือว่าลี่จุนถิงจะรู้แผนการของเขาแล้ว?
“เร็ว นายรีบไปสืบดูว่าใช่ฝีมือของลี่จุนถิงรึเปล่า” ลี่หยูนห่วนยื่นเอกสารให้ผู้ช่วย
ดีที่สุดอย่าให้เป็นฝีมือของลี่จุนถิง ไม่อย่างนั้น……
สายตาของลี่หยูนห่วนสะท้อนถึงความเหี้ยมโหดออกมา
กำลังหลักรับคำสั่งเสร็จก็เดินออกไป
ฝั่งของลี่จุนถิง ซู่จี้งยี้ก็มารายงานทันทีเช่นกัน
“คุณชายลี่ครับ ฝั่งบริษัทต๋าหือและบริษัทที่เหลือล้วนยุติการร่วมมือกับลี่หยูนห่วนแล้วครับ” ซู่จี้งยี้รู้ว่าต้องเป็นผลลัพธ์แบบนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
ลี่จุนถิงเพื่อที่จะทำให้ตัวเองบรรลุเป้าหมาย แน่นอนว่าต้องให้ผลประโยชน์กับบริษัทพวกนั้นเยอะอยู่แล้ว
“ดี ทำได้ไม่เลว” ลี่จุนถิงยิ้มอย่างมีชัยชนะ ทั้งหมดล้วนอยู่ในการควบคุมของเขา
“ต่อไปพวกเราจะทำอะไรต่อครับ?” ซู่จี้งยี้รู้ว่าติดตามลี่จุนถิงจะได้เรียนรู้หลากหลายวิธีที่จะทำให้คนคนหนึ่งตายทั้งเป็นได้ แม้แต่ตัวเองล้มเหลวยังไงก็ไม่มีทางรู้
“งั้นเหรอ?” นิ้วมือของลี่จุนถิงลูบคางเล็กน้อยพลางพินิจพิเคราะห์อยู่ชั่วขณะ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็ให้บริษัทพวกนั้นเลิกยืนหยัดซะ ให้ขอผลกำไรเพิ่มสูงขึ้น ถ้าครั้งนี้ลี่หยูนห่วนยังมีความสามารถเอาโครงการนี้มาได้ ผมก็จะไม่ก้าวก่ายอีก”
ลี่จุนถิงจะดูว่าลี่หยูนห่วนมีความมุ่งมั่นแค่ไหน คิดอยากแย่งชิงอำนาจกับตัวเอง เขายังอ่อนไป
ซู่จี้งยี้พูดต่อไม่ถูกเลยกับวิธีเจ๋งๆของลี่จุนถิงนี้
ถ้าขอเพิ่มผลกำไรสูงขึ้น ลี่หยูนห่วนอยากได้โครงการนี้มาก็จะต้องเกินงบต้นทุนที่คาดไว้แน่นอน
แต่จากอำนาจของลี่หยูนห่วนในตอนนี้ เงินทุนของเขาไม่ได้มีให้ใช้ได้มากขนาดนั้น
ซู่จี้งยี้อดที่จะชื่นชมไม่ได้เลยจริงๆ ไม้นี้ของลี่จุนถิงโหดชะมัด
ถึงแม้ในใจของซู่จี้งยี้จะคิดแบบนี้ แต่ปากก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา หันหลังเดินออกนอกห้องไปทำเรื่องอื่นต่อ
ลี่จุนถิงยิ้มจางๆ เขาจะให้ลี่หยูนห่วนจำตลอดชีวิต อะไรที่เขาไม่ควรได้ก็คือไม่ควรได้ กล้าคิดเพ้อฝัน สุดท้ายก็จะไม่ได้อะไรเลย
และอีกอย่าง……แตะต้องผู้หญิงของเขา สมควรตาย
ลี่จุนถิงคิดวิธีจัดการกับลี่หยูนห่วนได้แล้ว และตัวเองก็ดำเนินการไปหมดแล้ว แต่ฝั่งของเจียงหยุนเอ๋อกลับยังทรมานอยู่
เธอคิดถึงถวนจื่อมากเหลือเกิน รอให้ถึงวันแต่งงานของลี่จุนถิงไม่ไหวแล้วจริงๆ แค่คิดอยากพาถวนจื่อรีบกลับมาที่ข้างกายของตัวเองโดยเร็วที่สุด
เจียงหยุนเอ๋อไม่รู้ว่าตัวเองไม่ได้เจอถวนจื่อมานานแค่ไหนแล้ว แต่ช่วงวันเวลานี้สำหรับเธอแล้วก็เหมือนกับหนึ่งวันนานเหมือนหนึ่งปี เธอไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
ถึงแม้ในใจจะตัดสินใจได้แล้ว แต่ก็กลัวว่าจะทำให้ เหยนกวานซืต้องเป็นห่วง เจียงหยุนเอ๋อจึงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเขา แค่รอให้กลางคืนเหยนกวานซืออกไปแล้ว ตัวเองค่อยแอบออกมานอกบ้านเพื่อไปวิลล่าของลี่จุนถิง
เจียงหยุนเอ๋อไม่นานก็มาถึงที่อยู่ของลี่จุนถิง อย่างไรเสียตัวเองก็เคยอยู่ที่นี้มานานพอสมควร พูดได้ว่าเจียงหยุนเอ๋อคุ้นเคยกับวิลล่านี้เป็นอย่างดี
ถึงขนาดที่ว่าจะหลบกล้องวงจรยังไง ทำยังไงถึงไม่สัมผัสโดนสัญญาณเตือนภัย เธอก็รู้อย่างชัดเจน
ยังไงซะ สถานะของตัวเองในตอนนั้นก็คือนายหญิงของที่นี่ไม่ใช่หรือ?
คิดถึงตรงนี้ มุมปากของเจียงหยุนเอ๋อก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาอย่างขมขื่น
ที่น่าเสียดายก็คือ ช่วงนี้เกิดเรื่องเยอะเกินไป ไม่แน่ตัวเองจะได้เจอกับสภาพที่สิ่งของเหมือนเดิมแต่คนไม่เหมือนเดิมแล้วก็เป็นได้
อาจจะเพราะมั่นใจเกินไป หลังจากที่เจียงหยุนเอ๋อเข้ามาในวิลล่าได้โดยไม่มีอะไรขัดขวาง ก็ไม่ได้สังเกตถึงความผิดปกติอะไร
ถึงแม้เธอจะรู้สึกตื่นเต้นมาก แต่อาศัยความคุ้นเคยของที่นี่ของตัวเอง เธอก็คิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะความฉลาดของตัวเอง
แต่กลับไม่รู้ว่าการกระทำของเธอทั้งหมดนี้ตกอยู่ในสายตาของลี่จุนถิงทั้งหมดแล้ว
ลี่จุนถิงตอนนี้กำลังนั่งดูอยู่ในห้องหนังสือ ตั้งแต่ที่เจียงหยุนเอ๋อปรากฎตัวในวิลล่า เขาก็สังเกตเห็นทั้งหมดนี้แล้ว
เห็นท่าทีที่เจียงหยุนเอ๋อค่อยๆย่องเข้ามาที่หน้าประตู ขณะที่ลี่จุนถิงรู้สึกขำ ในใจก็เต็มไปด้วยความรักและทะนุถนอม
ยายผู้หญิงคนนี้นี่ ไม่รู้จักถามเขาให้เคลียร์ไปเลยหรือไง?
ความรู้สึกน้อยใจแปะอยู่เต็มหน้าของเธอ ดูท่าแล้วเธอจะยอมรับเองทั้งหมดก็จะไม่บอกเขาสินะ
ณ เวลานี้ ลี่จุนถิงทั้งรักทั้งเกลียดเจียงหยุนเอ๋อ แทบอยากจะพุ่งออกไปกอดเจียงหยุนเอ๋อเข้าอ้อมกอดตัวเองตอนนี้เลย และอดไม่ได้ที่อยากจะตีเธอสักที เธอจะได้หลาบจำ
แต่แล้วความรู้สึกทั้งหมดนี้ สุดท้ายลี่จุนถิงก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ เขาหันหลังเดินออกห้องหนังสือแล้วเดินเข้าไปในห้องนอนของ ถวนจื่อ จากนั้นก็กอดถวนจื่อเข้าอ้อมกอดตัวเองและนอนลงไปทั้งแบบนั้น
เจียงหยุนเอ๋อเข้ามาในวิลล่าได้แล้ว ยังไงงานแต่งของลี่จุนถิงกับส้งหวั่นหวั่นก็ใกล้เข้ามาแล้ว เจียงหยุนเอ๋อจึงคิดว่าเวลานี้ลี่จุนถิงไม่น่าจะอยู่ที่วิลล่า
แต่ใครจะไปคิดว่า พอเปิดประตูห้องออก เจียงหยุนเอ๋อจะได้เห็นภาพนี้——
ลี่จุนถิงกอดถวนจื่ออยู่ในอ้อมกอด ทั้งสองนอนหลับกันสนิท
ภาพนี้ เจียงหยุนเอ๋อเห็นมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ตอนนี้ได้เห็นอีกครั้ง ความรู้สึกก็ซับซ้อนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ลี่จุนถิงหมายความว่ายังไงกันแน่?
เขาอีกไม่นานก็จะแต่งงานกับส้งหวั่นหวั่นแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงยัง……อ่อนโยนกับถวนจื่อขนาดนี้?
พวกเขาสองคนดูแล้วก็เหมือนเป็นพ่อลูกแท้ๆกันเลย
เจียนหยุนเอ๋อยืนมองอยู่กับที่อย่างงงๆ ผ่านไปสักพักถึงจะค่อยๆเดินไปที่ข้างเตียงเบาๆ
ดูพวกเขาสองคน ในใจของเจียงหยุนเอ๋อก็รู้สึกขมขื่นอย่างบอกไม่ถูก ผู้ชายสองคนที่เธอแคร์มากที่สุดในชีวิตนี้ ตอนนี้กำลังนอนอยู่ด้วยกันที่นี่
เธอคิดถึงอ้อมกอดของลี่จุนถิงมาก และก็คิดถึงถวนจื่อมากด้วยเช่นกัน