ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 74

โจเซฟินกรีดร้องอย่างตกใจ “นี่คนจริงเหรอเนี่ย?”

เมื่อเธอมองดี ๆ ‘นี่มันจะเป็นใครไปได้อีกนอกจากเจนสัน?’

โจเซฟินนึกว่าเธอกำลังพบเจอเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ เธอจำได้ว่า ‘เจนสัน’ นั้นยังอยู่ที่เซาท์ซิตี้ในโฮไรซอน คอลเลอร์ เมื่อคืนนี่ ไม่ใช่เหรอ?

“เจนสัน ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?” โจเซฟินผวามากตอนที่เธอถามเขา

เจนสันกล่าวอย่างไร้ชีวิตชีวา “เรื่องมันยาวน่ะ” เขาตอบแค่สี่คำ

เจ้าเด็กยะโสที่หวังจะให้ตัวเองพูดน้อยที่สุดนี่ทำให้โจเซฟินทรุดลงอีกครั้ง “เป็นไปไม่ได้ ทำไมนายกลับไปเป็นเด็กโอหังน่ารำคาญอีกแล้ว?”

เจนสันไม่อยากสนใจเธอ

โรสกล่าว “คุณอาเรส ถ้าคุณมีคำถามอะไร เก็บมันไว้ถามตอนที่ถึงบ้านฉันก่อนดีกว่านะคะ”

โจเซฟินพยักหน้าอย่างบูดบึ้ง

โรสย้ายไปบ้านใหม่ในอพาร์ทเมนท์ที่ชื่อ เมืองงอกงาม ในเซาท์ซิตี้ ที่อยู่ห่างจากแกรนด์เอเซียไปไม่กี่ถนน

อพาร์ทเมนท์สองห้องนอนเล็ก ๆ ดูไม่กว้างขวางนัก แต่มันก็ยังสะอาดและสว่าง ที่สำคัญที่สุด หน้าต่างของมันเผยภาพอันงดงามของโฮไรซอน คอลเลอร์

โจเซฟินยืนอยู่ที่หน้าต่าง มองไปที่โฮไรซอน คอลลเลอร์ แล้วถอนหายใจ “ที่ที่ปลอดภัยที่สุดคือที่ที่อันตรายที่สุดสินะ พี่สะใภ้ คุณเดินหมากได้ฉลาดมาก”

โรสเสิร์ฟน้ำให้เธอแล้วอธิบาย “ฉันมาที่นี่เพื่อประโยชน์ของเจนสัน ฉันคิดว่าถ้าฉันอยู่ใกล้กับโฮไรซอน คอลเลอร์ มันน่าจะทำให้เขารู้สึกปลอดภัยมากขึ้น”

โจเซฟินมองไปที่เด็กทั้งสองที่นั่งอย่างเชื่อฟังอยู่ที่ตั่งในห้องนั่งเล่น เจนสันดูเหมือนเจ้าชายผู้ทะนงตัวในขณะที่เด็กหญิงตัวน้อยนั้นน่ารักน่ากอดเหมือนเอลฟ์ตัวน้อย

“พี่สะใภ้ ฉันสับสนมาก ฉันมีคำถามมาเหลือเกิน แต่ฉันไม่รู้จะเริ่มจากไหนดี” โจเซฟินเกาหัว เธอหงุดหงิด

โรสกล่าวอย่างสง่างาม “มันไม่เป็นไร เรามีเวลาอีกมาก ค่อย ๆ ถามสิ่งที่คุณอยากรู้ ฉันจะบอกความจริง”

โจเซฟินตกใจ

เธอได้ยินจากพี่ชายว่าโรส ลอยล์ นั้นเป็นปรสิตขี้โกหก นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพี่ชายเธอถึงมีปัญหาในการให้เจนสันเข้าใกล้โรส

“คุณจะไม่โกหกฉันเหรอ?” โจเซฟินถามอย่างระมัดระวัง

โรสเข้าใจว่าเธอดูไว้ใจไม่ได้ในสายตาของตระกูลอาเรส เธอกล่าว “คุณอาเรส คุณสามารถฟังเรื่องในฝั่งของฉันก่อนก็ได้ ด้วยความฉลาดของคุณ มันเป็นการง่ายอยู่แล้วที่คุณจะตัดสินได้ว่ามันจริงหรือหลอกลวง”

โจเซฟินกระตือรือร้นที่จะถามคำถามที่สร้างความคาใจให้เธอ “ทำไมเจนสันอยู่ที่นี่ได้? พี่สะใภ้ เขาควรอยู่กับพี่ชายฉันตอนนี้ไม่ใช่เหรอ”

“ใช่ ในทางเทคนิค เขาควรอยู่กับพี่ชายคุณ อย่างไรก็ตาม พี่ชายคุณทำผิดพลาดไป เจนสันไม่ได้เป็นออทิสติก หรือโรคหลายบุคลิก แต่เจย์ยืนกรานจะให้เขารับการรักษา นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันให้เจนสันอยู่กับฉัน” โรสอธิบายอย่างสุขุม

โจเซฟินเริ่มมีอารมณ์ “พี่สะใภ้ นี่ไม่ยุติธรรมกับพี่ชายฉันนะ คุณอาจเป็นคนส่งเด็กให้เขา แต่คุณรู้ไหมว่าพี่ชายฉันจ่ายไปเท่าไหร่ในการเลี้ยงเจนสัน? เพื่อรักษาสุขภาพจิตใจของเจนสัน เขาเลิกจ้างพี่เลี้ยงและคนขับรถทุกคน และไม่กล้าที่จะออกเดทอีก เพื่อรับผิดชอบในการเป็นทั้งพ่อและแม่ของเจนสัน ในตอนที่คุณกลับมา คุณก็ฉกลูกชายที่ล้ำค่าของเขาไป คุณเคยคิดถึงความรู้สึกของเขารึเปล่า?”

โรสตอบ “ฉันไม่ได้ใจร้ายแบบนั้น ฉันก็เป็นแม่ ฉันเข้าใจความรู้สึกของการแยกจากคนที่รักเหมือนกัน ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก”

ดวงตาของโรสแดงและมีน้ำตาในขณะที่คิดถึงเรื่องที่เธอมอบร็อบบี้น้อยให้เจย์

โจเซฟินมองเจนสันแล้วกล่าวอย่างโมโห “แต่ความจริงมันอยู่ตรงหน้าฉัน เจนสันอยู่กับคุณ”