ตอนที่ 272 หลี่ซาน
กั่วเจียมองไปที่เหลียนป๋อ และ กล่าวพูดด้วยรอยยิ้ม”แม่ทัพเฒ่านี่ก็คือแผนการของข้าแต่เพื่อให้แผนการสําเร็จ ข้าจําเป็นจะต้องขอความร่วมมือจากท่าน”
“จะให้ข้าทํายังไง?”
“พวกเราจะทําแบบนี้”
ทันใดนั้น ทหารของ เหลียนป้อ ที่รออยู่ข้างนอกก็ได้ยินเสียงดังมาจากประตูด้านในไม่นานพวกเขาก็เห็นคนลอยออกมาจากประตู
เมื่อลองมองดูใกล้ ๆ คนผู้นั้นก็คือ ถั่วเจีย
ในตอนนี้ใบหน้าของ ถั่วเจีย มีรอยฝ่ามือแดงสดติดอยู่บนใบหน้าของเขา
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?”
ก่อนที่ทหารเหล่านี้จะตอบสนอง ทันใดนั้นก็มีอีกคนลอยออกมาจากประตูด้านใน
เมื่อก้มมองดูคนผู้นี้ก็เป็น จางฮั่น แม่ทัพผู้บัญชาการทหารตันหยางแสนนาย!
“นี่มันฝีมือของท่านแม่ทัพหรือไม่?” ความคิดเหล่านี้ได้อยู่ในหัวของทหาร
แน่นอนว่า ถั่วเจีย และ จางฮั่น ได้ยืนพร้อมกันและตะโกนออกมา”เหลียนปอ เจ้าเฒ่าบ้านกล้าที่จะทําร้ายพวกเราหรือไม่ รอก่อนเถอะ ข้าจะกราบทูลเรื่องนี้ต่อฝ่าบาท!”
“หืม, จะไปกราบทูลฝ่าบาทก็เชิญ!”
เหลียนป๋อ ได้ตะคอกอย่างเย็นชาและตะโกนออกมา” ละเลยหน้าที่ไม่มีวินัยทางทหาร มัวแต่เสพสุขอยู่ในหอนางโลมเป็นเวลาสามวันโดยไม่ทําอะไร เชื่อหรือไม่ว่า ข้าจะทําให้เจ้ายิ่งกว่าตาย ทั้งเป็น!”
“เข้ามา,ลากสองคนนี้ไป ให้ทหารโบยร้อยไม้เ”
“เจ้ากล้าพวกเรา…”
ก่อนที่ กั่วเจีย และ จางฮั่น จะพูดจบ เหลียนป๋อ ก็เตะไปที่พวกเขาจนพวกเขาล้มลงกับพื้น
กั่วเจีย ล้มลงกับพื้นและรู้สึกเจ็บอย่างมาก โชคดีที่พลังปราณในร่างกายของเขาช่วยรับเอาไว้ทําให้ความเจ็บทุเลาลงไปบ้าง
“ถึงแม้ว่าจะเป็นการแสดง แต่การแสดงของแม่ทัพเฒ่า จะสมจริงเกินไปแล้ว โอ้ย!” กั่วเจียสั่นสะเท้านเล็กน้อย
แม้แต่ จางฮั่น ยังยิ้มอย่างบิดเบี้ยว การสนทนาระหว่างทั้งสองคนได้หยุดลงอย่างรวดเร็วถั่ว เจีย ได้พูดอย่างโกรธเคือง” เหลียนป๋อ เจ้าเฒ่า นี่ รอก่อนเถอะ ข้าจะเดินทางไปที่เมืองเร้ดเมเปิ้ล และ กราบทูลฝาบาทเกี่ยวกับการกระทําของเจ้าในวันนี้”
“คิดจะไปเมืองเร้ดเมเปิ้ล หรือไม่ ? เช่นนั้นเจ้าคงต้องผ่านการโบยจากเหล่าทหารในเมืองผิงกวงเสียก่อน!”
ร่างของ เหลียนป๋อ ได้พริ้วไหวเล็กน้อยไม่นาน เขาก็มาถึงด้านหนาของ ถั่วเจีย และ จางฮั่นก่อนที่จะลงมือปิดผนึกพลังของทั้งสอง และ ส่งให้ทหารสองสามคนลากไปโบยด้วยไม้
ทหารที่เหลือมองดูพวกเขาด้วยสายตาสั่นเครือ แม่ทัพเฒ่า กล้าที่จะทุบตีคนที่ได้รับการแต่งตั้งจากฝ่าบาท อย่าง ที่ปรึกษากั่ว และ แม่ทัพจางฮั่น ในอนาคต ทหารเหล่านี้ หวังว่าแม่ทัพเฒ่าจะปลอดภัยไม่เป็นไร
แต่เหลียนป๋อ หาได้สนใจสิ่งเหล่านี้
เขาได้มองไปที่ หญิงสาวภายในห้อง พร้อมกับ กล่าวพูดอย่างเย็นชาและจากไปพร้อมกับทหารของเขา
ชุนถัง รู้ดีว่าจะต้องทําอย่างไร ก่อนที่ กั่วเจีย จะถูกเตะออกมา เธอได้ถูกข้อร้องบางอย่างและได้ทําตามแผนการที่วางเอาไว้โดยไม่มีข้อผิดพลาด
ไม่นานหลังจากที่ เหลียนปอ จากไป สองพี่น้องภายในหอนางโลมก็มองหน้ากันและพยักหน้าอย่างลับ ๆ ก่อนที่จะออกจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
นอกเมืองผิงกวง ฐานบัญชาการของ ฟูหลี่หยวน ใบหน้าของเขาตอนนี้ ไม่มีความสุขแม้แต่น้อย
ทันใดนั้น เขาก็ทุบโต๊ะอย่างหนักและพูดด้วยความโกรธ”เหลียนปอ เจ้าเฒ่าบัดซบ รอข้าทําลายเมืองผิงกวงได้สําเร็จ ข้าจะสับร่างเจ้าเป็นพัน ๆ ชิ้น!”
เมื่อนึกถึงการสูญเสียทหาร 300,000 นายในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาทําให้ ฟูหลี่หยวน โกรธเคืองเหลียนป๋อ ถึงขีดสุด
” ทําไมท่านแม่ทัพถึงต้องโกรธเพียงนี้”
ตอนนี้มีเสียงหัวเราะเบา ๆ ดังเข้ามา
หลังจากนั้นชายวัยกลางคนก็เดินเข้ามาพร้อมกับพัดในมือ
“หลี่ซานอี้,ท่านไม่ใช่กําลังคิดหาทางทําลายเมืองผิงกวงอยู่งั้นหรือทําไมถึงมาที่นี่?” การแสดงออกของ ฟูหลี่หยวน ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อเห็นชายวัยกลางคนผู้นี้
หลี่ซานอี้ ที่ปรึกษาทางการทหารของอาณาจักรหงเปา
ในอาณาจักรหงเปา เขาในฐานะที่ปรึกษามีชื่อเสียงอย่างมาก
หลี่ซานอี้ ได้ยิ้มเล็กน้อยและตอบกลับ” ท่านแม่ทัพ ข้ามีแผนการที่จะทําลายเมืองเป็งหยวนแล้ว”
“อะไรนะ?”
ฟูหลี่หยวน ได้ดีดตัวลุกขึ้นมาและรีบมองไปที่ หลี่ซานอี้” ท่านบอกว่าท่านมีวิธีทําลายเมืองงกวงแล้วจริงหรือไม่?”
หลีซาน ยิ้มออกมา”ถ้าเป็นเมื่อก่อนข้าคงไม่อาจช่วยอะไรได้ แต่ตอนนี้ ข้ามีวิธีแล้ว!”
“วิธีอะไร?”ฟูหลี่หยวน ได้ถามอย่างรีบร้อน
“สายข่าวของข้าได้รายงานมาว่า เหลียนปอ ผู้พิทักษ์เมืองผิงกวง มีความขัดแย้งกับ ถั่วเจีย ที่ปรึกษาทางการทหารที่ได้รับการแต่งตั้งจากจักรพรรดิอาณาจักรหนานหยาน วันนี้เหลียนปอ ได้ ทุบตี ถั่วเจีย พร้อมกับปิดผนึกตันเถียนของเขา ทั้งยังสั่งให้ทหารลงโทษโบยร้อยไม้อีกด้วย!” หลี่ ซานอี้ ได้หัวเราะออกมา
ฟูหลี่หยวน ขมวดคิ้วแน่น เขารู้ว่า ถั่วเจีย นั้น เป็นที่ปรึกษาของกองทัพ
แต่เขาไม่เคยได้ยินว่าทั้งสองมีความขัดแย้งกัน
เขาได้ถามออกมา”ข่าวนี้น่าเชื่อถือหรือไม่?”
“เชื่อได้อย่างแน่นอน!”
หลี่ซานอี้ ได้ยิ้มออกมา” ข้าได้ให้สายข่าวตรวจสอบประวัติของ ถั่วเจีย ผู้นี้มาแล้ว เดิมเขาเป็นเพียงคนเร่ร่อนในเมืองหลวงของอาณาจักรหนานหยาน และ ชอบเที่ยวหอนางโลมทุกวัน!”
“สาเหตุที่ เขาสามารถกลายเป็นที่ปรึกษาทางกองทัพได้เพราะว่าเขามีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับ เสนาบดีฝ่ายขวาซุนฮก ทั้งยัง มีส่วนช่วยเหลือให้ มู่หลาน ได้เป็นราชินีของลู่เฟิงดังนั้น เขาจึงได้รับการปรนนิบัติที่ดีจากลู่เฟิง”
“อย่างไรก็ตาม ลู่เพิ่ง รู้ชัดว่า อีกฝ่าย ไม่มีความสามารถอะไร จึงไม่ได้จัดตําแหน่งใด ๆ ให้จนถึงคราวที่พันธมิตรสามอาณาจักรของพวกเราโจมตีอาณาจักรหนานหยาน เมื่อเห็นว่าไม่มีใครสู่ เพิ่งจึงได้มอบหมายตําแหน่ง ที่ปรึกษากองทัพ ให้กับเขา และ มอบกองทัพทหาร 100,000 นายให้เขาใช้งานได้ตามประสงค์ เดิมคิดว่านี้อาจจะเป็นการจํากัดเหลียนป๋อไม่ทางใดก็ทางนึ่ง”
ฟูหลี่หยวน ได้คิดตามและพูดขึ้น”เดิมข้าคิดว่า คนที่ ลู่เฟิง หามาจะต้องมีพรสวรรค์ไม่ธรมดาอย่างแน่นอน แต่พอได้ยินเรื่องเหล่านี้ ข้าคิดว่า เจ้าเด็กนี่คงแค่โชคดีเท่านั้น และมาตอนนี้กลับไปสร้างความไม่พอใจให้กับเหลียนป๋อ คนที่คุมทัพนับล้านอีก”
“ถูกต้อง!”
หลี่ซานอี้ ได้พยักหน้า”เหลียนป๋อ ไม่พอใจกับการกระทําของ ถั่วเจียมาก เขาละเลยหน้าที่ใน การปกป้องเมืองผิงกวง วัน ๆ อยู่แต่ในหอนางโลม ไม่เคยออกมาช่วยเหลือ หรือส่งทหารไปช่วย ปกป้องเมือง”
“เหตุการณ์วันนี้ ทําให้ข้ามั่นใจว่า ถั่วเจีย และ เหลียนป๋อ มีความขัดแย้งกัน ตอนนี้ กั่วเจียย่อมไม่พอใจเหลียนป๋อเป็นอย่างมาก ในเมื่อเป็นเช่นนั้น สู้เราให้ กั่วเจีย ยอมจํานนต่อเราและช่วยเราโจมตีเมืองผิงกวงจากภายในไม่ดีกว่าหรือ?”
ฟูหลี่หยวน ได้ครุ่นคิดและกล่าวถาม” ท่านมั่นใจในแผนการนี้มากแค่ไหน?”
“มั่นใจมาก!” หลี่ซานอี้ ได้ปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้า
“ทําไมถึงมั่นใจเช่นนั้น?”
หลี่ซานอี้ ได้ยิ้มออกมา” คนเร่ร่อนอย่าง ถั่วเจีย นิยมชมชอบความมั่งคั่งและสาวงามเท่านั้นตราบใดที่เราสามารถให้ทั้งสองอย่างนี้แก่เขาได้ เขาย่อมไม่ปฏิเสธ อีกทั้ง ตอนนี้ เขายังมีความขัดแย้งกับเหลียนปอ เชื่อว่า คงจะต้องเสียหน้ามิใช่น้อย ดังนั้นมีโอกาสอย่างมากที่เขาจะยอมจํานนต่อพวกเรา”