ตอนที่ 267 วันโลกาพินาศของนักพนัน
บนโลกใบเดียวกัน ในค่ำคืนเดียวกัน
ในฐานะหนึ่งในพ่อเพลงซึ่งได้รับการยอมรับในวงการดนตรี เยี่ยจือชิวซึ่งกำลังกระหายชัยชนะก็ฟังเพลงของฤดูกาลใหม่ซึ่งเพิ่งปล่อยออกมาสดๆ ร้อนๆ ด้วยความสนอกสนใจ
เช่นเดียวกับเฟ่ยหยาง
เยี่ยจือชิวก็ฟังเพลงโลกใหม่ของเฟ่ยหยางเช่นเดียวกัน
นี่เป็นบทเพลงที่อิ่นตงเป็นผู้ประพันธ์
ถึงอย่างไร นอกจากตนแล้ว อีกฝ่ายก็เป็นถึงนักประพันธ์เพลงระดับพ่อเพลงอีกหนึ่งคนในรายการนี้ แม้คำนำหน้าของทั้งสองจะไม่ต่างกัน ทว่าจากคำวิจารณ์ของผู้คนในวงการแล้ว อิ่นตงนั้นเหนือกว่าเขามาโดยตลอด
ใช้เวลาไม่กี่นาที
เมื่อฟังเพลงของอีกฝ่ายจบ เยี่ยจือชิวเงียบงันไปสักพัก ก่อนจะกดเล่นเพลงตะวันฉาย
เพลงที่ทำให้เจิ้งจิงถอยให้ได้ คงจะไม่ทำให้เขาผิดหวัง ครั้งนี้เซี่ยนอวี๋เขียนเพลงแนวไหนกันนะ
เขาครุ่นคิดอยู่ในใจ
บทเพลงเริ่มต้นบรรเลง
แรกเริ่มเดิมทีสีหน้าของเยี่ยจือชิวแลดูตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด แต่เมื่อฟังไปได้สิบกว่าวินาที คิ้วของเขาก็ค่อยๆ เลิกขึ้น จนเห็นรอยย่นบนหน้าผากอย่างชัดเจน แววตาของเขาคล้ายกับเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เมื่อเสียงของนักร้องเริ่มต้นขึ้น
ความประหลาดใจก็ยิ่งทวีคูณ
หลังจากฟังทั้งเพลงจนจบ สีหน้าของเยี่ยจือชิวก็หม่นลงเล็กน้อย ระคนกับความรู้สึกซับซ้อน หลังจากนั้นไม่รู้ว่าฉุกคิดอะไรขึ้นได้ จู่ๆ เขาก็หัวเราะออกมาเบาๆ หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาต่อสาย
“ฮัลโหล”
เสียงจากปลายสายฟังดูเหนื่อยล้า ฟังออกว่าในน้ำเสียงเจือปนความไม่สบอารมณ์
เป็นเสียงของคู่ปรับเก่าอย่างอิ่นตง “ดึกดื่นป่านนี้ยังไม่นอนอีกเหรอครับ โทรมารบกวนผมแบบนี้หมายความว่าไง”
“ฟังเพลงหรือยัง”
เยี่ยจือชิวไม่ได้สนใจความขุ่นเคืองของอีกฝ่าย
เสียงของอิ่นตงกลับมาเรียบเฉยเฉกเช่นยามปกติ “จะฟังวันนี้หรือพรุ่งนี้ก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไงครับ หรือว่าครั้งนี้เพลงที่คุณเขียนดีกว่าของผม ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณคงไม่จำเป็นต้องรีบร้อนโทรมาคุยโม้กับผมแบบนี้หรอก เราสองคนตอนนี้สิบสองต่อห้า ผมชนะคุณมาสิบสองครั้ง”
“ตอนนี้สิบสามต่อห้า”
เยี่ยจือชิวกล่าวกลั้วหัวเราะ ไม่ได้โกรธเคืองแต่อย่างใด “คุณชนะอีกแล้ว แต่คุณก็แพ้แล้วเหมือนกัน พูดง่ายๆ ก็คือเราแพ้ด้วยกันทั้งคู่”
พูดจบ เยี่ยจือชิวก็วางสาย
เขาเชื่อว่า อีกฝ่ายจะโทรกลับมาทันที
ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกลับต่างจากที่เยี่ยจือชิวคาดไว้
เวลาผ่านไปกว่าห้านาที อิ่นตงก็โทรกลับมา ประโยคแรกที่เขาพูดก็คือ “ผมน่าจะเสียเงินหนึ่งหยวนแล้วล่ะ”
เยี่ยจือชิวกล่าวอย่างหัวเสีย “ผมหมดไปร้อยหยวน”
อิ่นตงเอ่ย “เพลงนี้เขียนได้ไม่เลวเลย…เซี่ยนอวี๋ ไม่เลว”
เยี่ยจือชิวสูดลมหายใจเข้าลึก “คุณรู้หรือเปล่าว่าปีนี้เซี่ยนอวี๋อายุเท่าไหร่”
“อายุเท่าไหร่ครับ”
“ว่ากันว่าตอนนี้เขายังเรียนไม่จบมหา’ลัยเลย!”
“เป็นไปไม่ได้!”
อิ่นตงแทบโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว
เยี่ยจือชิวส่ายหน้า “ผมเองก็ไม่เชื่อ แต่เรื่องนี้เจิ้งจิงเป็นคนบอกเอง”
เมื่อเยี่ยจือชิวเอ่ยประโยคนี้จบ ปลายสายก็เงียบไป ราวกับกำลังย่อยข้อมูลอยู่
ผ่านไปเนิ่นนาน กว่าอิ่นตงจะเอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำ “มีลู่เซิ่งอีกคนหนึ่งหรือ…”
ลู่เซิ่ง หนึ่งในพ่อเพลงของบลูสตาร์
โด่งดังตั้งแต่อายุยังน้อย อายุ 22 ปีก็ได้เป็นนักประพันธ์เพลงมือทอง อายุ 32 ปีก็คว้าแชมป์สิบสองรายการรวด กลายเป็นพ่อเพลง ทำสถิติพ่อเพลงที่อายุน้อยที่สุดบนบลูสตาร์ ได้รับการยอมรับว่าเป็นยอดอัจฉริยะจากวงการประพันธ์เพลงของบลูสตาร์!
และในตอนนี้
คล้ายกับว่าจะมีคนกำลังมุ่งหน้าไปในทิศทางเดียวกัน
เยี่ยจือชิวเอ่ยอย่างสะท้อนใจ “ยังไม่แน่หรอก แต่เขามีศักยภาพ ผมถึงได้โทรมาหาคุณตอนดึกดื่นป่านนี้ คนรุ่นใหม่ในตอนนี้เก่งขึ้นเรื่อยๆ คนแก่อย่างพวกเราถ้าจะตายก็ตายไปด้วยกันนี่แหละ”
“น่าสนใจ”
อิ่นตงไม่ได้สนใจคำเสียดสีของเยี่ยจือชิว เพียงแค่เอ่ยด้วยเสียงทุ้มต่ำ ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าในตอนนี้อิ่นตงกำลังคิดอะไรอยู่
……
พ่อเพลงและราชาเพลงสามารถประเมินแนวโน้มของเพลงได้จากความประทับใจแรกต่อบทเพลง
บางทีบุคลากรในวงการซึ่งมีความสามารถในสายอาชีพค่อนข้างสูงสามารถประเมินออกมาอย่างคล้ายคลึงกัน
ทว่าคนกลุ่มนี้ถึงอย่างไรก็มีอยู่น้อย
ผู้คนจำนวนมากยังประเมินรูปการณ์ผ่านการจัดอันดับในรายการแข่งขัน
บางทีผู้ที่ให้ความสนใจกับการแข่งขันรายการนี้จะมีมากมายเหลือเกิน เว็บไซต์ทางการด้านดนตรีทั้งในมณฑลฉินและฉีปล่อยการจัดอันดับออกมาตั้งแต่เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น นับว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงรูปการณ์ของตารางครั้งหนึ่งแล้ว
และเมื่อเห็นการจัดอันดับตรงหน้า
ราวกับถูกลิขิตมาเพื่อทำให้ทุกคนตกตะลึง!
ไม่ใช่อื่นใด
นอกจากเพราะบนการจัดอันดับนี้ บทเพลงซึ่งครองอันดับที่หนึ่งในปัจจุบัน ก็คือเพลงที่เซี่ยนอวี๋รับผิดชอบเขียนเนื้อร้องกับทำนอง และหลานเหยียนเป็นผู้ขับร้อง เพลงตะวันฉายนั่นเอง!
อันดับสอง: โลกใหม่
อันดับสาม: เติบโต
อันดับสี่คือกูตู๋…
อันดับห้าคือโม่โม่…
ส่วนอันดับหลังจากนี้ไม่สำคัญแล้ว!
เนื่องจากเหตุการณ์ที่เหนือความคาดหมายที่สุดได้เกิดขึ้นแล้ว เหนือความคาดหมายจนทำให้ผู้คนในวงการนับไม่ถ้วนนั่งอึ้งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง
“เพลงตะวันฉายได้อันดับหนึ่งเชียวหรือ!??”
ก่อนจะเปิดดูชาร์ตเพลง เดิมทีทุกคนคิดไปตามสัญชาตญาณว่า อันดับหนึ่งจะต้องมาจากทีมของอิ่นตงและเฟ่ยหยาง หรือไม่ก็เยี่ยจือชิวและไห่ถัง
ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลมากมาย
เพียงเพราะอิ่นตงกับเยี่ยจือชิวเป็นพ่อเพลงตัวท็อปในวงการ!
ดังนั้นผลงานของทั้งสองท่านนี้ ไม่ว่าใครจะคว้าอันดับหนึ่ง ก็ไม่ได้ทำให้บุคลากรในวงการแปลกใจมากถึงขนาดนั้น
แต่ปรากฏว่า….
ผู้ที่คว้าอันดับหนึ่งกลับไม่ใช่พ่อเพลงคนใดคนหนึ่ง แต่กลับเป็นทีมของเซี่ยนอวี๋และหลานเหยียนซึ่งไม่ได้ถูกมองในแง่ดีสักเท่าไหร่ในตอนแรก!
“แม่เจ้าโว้ย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!”
“ฉันตาฝาดไปเองใช่มั้ยเนี่ย”
“เซี่ยนอวี๋คว่ำพ่อเพลงทั้งสองคนเลยเหรอ”
“ฉันได้เห็นกับตาแล้วว่าพ่อเพลงทั้งสองคนถูกล้ม ยังมีใครที่หยุดเซี่ยนอวี๋ได้อีกบ้าง!?”
“ครั้งล่าสุดที่พ่อเพลงถูกคว่ำก็คือเมื่อหลายปีก่อน”
“ปลาตัวนี้น่ากลัวเกินไปแล้วหรือเปล่า!”
“แบบนี้คุณเรียกว่าปลาเฉยๆ เหรอ นี่มันฉลามขาวแล้ว! ก่อนหน้านี้ฉันเคยบอกว่าอะไร เซี่ยนอวี๋ก็คือนามปากกาของพ่อเพลงคนหนึ่งใช่ไหมล่ะ!”
“แต่งตัวเป็นปลา แต่กินเสือได้ทั้งตัว”
“ผมล่ะอยากจะร้องไห้ ผมวางเงินไปสองหมื่นหยวนเลยนะ สองหมื่นหยวน หนึ่งหมื่นวางให้อิ่นตงเฟ่ยหยางได้อันดับหนึ่ง อีกหมื่นนึงวางให้เยี่ยจือชิวกับไห่ถังอันดับสอง ปรากฏว่าทุนจมหมดเลย”
“ของนายก็ไม่เท่าไหร่ไหม ฉันวางไปสามหมื่น!”
“ดีนะที่ฉันไม่ได้แทง แต่เท่าที่ฉันรู้ ผู้จัดการของพวกเราวางไปเป็นแสน ถึงฉันจะไม่รู้รายละเอียดว่าวางใครไปบ้าง แต่ที่แน่ๆ ไม่ใช่เซี่ยนอวี๋…”
“อยากรู้ว่าคนที่วางเซี่ยนอวี๋ตอนนั้นคิดอะไร!”
“คนที่วางเซี่ยนอวี๋คิดอะไรไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าวันนี้ต้องไปต่อคิวขึ้นสวรรค์แล้วล่ะคร้าบ ไม่พูดแล้ว กำลังจะถึงคิวผมพอดี”
“…”
นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยนอวี๋สร้างเหตุการณ์สะเทือนวงการเป็นครั้งแรกหลังจากที่ฉินฉีผนวกรวมกัน
และในเหตุการณ์สะเทือนวงการนั้นเอง ยังตามมาด้วยเสียงโอดครวญนับไม่ถ้วน เพราะคนในวงการที่วางเดิมพันในเดือนธันวาคมนั้นมีมากมายเหลือเกิน!
บุคลากรในวงการคิดว่าตนรอบรู้สารพัด
ในเมื่อรอบรู้ ทำไมไม่ลองวางเดิมพันสักตั้งล่ะ
ปรากฏว่าการรอบรู้และวางเดิมพันในครั้งนี้ กลับทำให้เกิดเรื่องซะอย่างนั้น
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรอบรู้จริงๆ
เราก็เห็นได้ว่า ถ้าหากลบเพลงตะวันฉายออกไป เพลงในทุกๆ อันดับด้านหลังก็จะขยับขึ้นหนึ่งอันดับ และผลลัพธ์ก็จะเหมือนกับที่ผู้เชี่ยวชาญในวงการคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดเพี้ยน!
แม่นยำ!
ราวกับมีตาทิพย์!
แต่เมื่อเพลงตะวันฉายอุบัติขึ้นอย่างกะทันหัน การคาดการณ์ทั้งหมดเหล่านี้จึงคลาดเคลื่อนไปหนึ่งอันดับ และก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ ‘แตกต่างนับหมื่นโยชน์’!
เพียงเพราะว่าคาดการณ์ผิดไปเพลงเดียว!
ดังนั้น นักพนันนับไม่ถ้วนจึงพากันชอกช้ำระกำใจ!
ดังนั้น เดินหมากพลาดเพียงตาเดียว ย่อมผิดทั้งกระดาน!
วันที่ 1 ธันวาคมจึงไม่ได้เป็นเพียงวันเบิกฤกษ์เบิกชัยของมหาสงครามเทพเซียน ขณะเดียวกันก็ยังเป็นวันโลกาพินาศของเหล่านักพนันนับไม่ถ้วนอีกด้วย…
…………………………………………………………