“นะ-นาย”
ตอนนี้เซเลสทีเนียดูน่ากลัวอย่างแท้จริง ท่าทางสงบของเธอที่มักจะยังคงอยู่แม้ว่าจะเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากที่สุดหายไปแล้ว
ดวงตาของเธอที่สามารถมองเห็นได้เพียงผ่านผ้าคลุมหน้านั้นสั่นไหวเช่นเดียวกับเสียงของเธอ ในขณะที่ผมรู้สึกได้ว่ามานาที่อยู่รอบๆ กำลังสั่นอย่างบ้าคลั่ง เห็นได้ชัดว่าเซเลสทีเนียสูญเสียความเยือกเย็นไปแล้ว
“ว่าไง? จำฉันได้แล้วเหรอ?”
ผมถามด้วยเสียงเยาะเย้ย ทำให้เซเลสทีเนียเจ้าหญิงมังกร หนึ่งในผู้นำของห่วงโซ่อาหารสะดุ้ง แม้ว่าตอนนี้เธอจะเต็มไปด้วยความไม่เชื่อก็ตาม
“ปะ-เป็นไปไม่ได้…นะ-นายตายไปแล้วหนิ!”
เสียงของเธอไม่มีระดับน้ำเสียงที่อยู่สูงกว่าอีกต่อไป ไม่มีความเหนือกว่าที่ซ่อนอยู่อีกต่อไป สิ่งที่เติมเต็มเสียงของเธอในตอนนี้คืออารมณ์ที่ปั่นป่วนและลุกไหม้
ผมแน่ใจว่าไม่มีใครนำอารมณ์เช่นนี้มาจากเธอและไม่มีใครสามารถทำได้เช่นกัน
“ออส…..”
เสียงที่อ่อนแอของเธอเรียกหาผม ทำให้ผมมองเธอ
ดวงตาของผมจ้องมองไปที่ดวงตาสีงาช้างอันสวยงามซึ่งมีรอยกรีดเหมือนมังกรที่เย่อหยิ่งของเธอ
“รู้สึกตัวแล้วงั้นเหรอ…”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย ทำให้เซเลสทีเนียเข้าสู่มุมมืด
“เดี๋ยว…นาย…นี้มันหมายความ!”
คำพูดที่แตกกระจายออกมาจากเธอ ซึ่งหยุดลงทันทีเมื่อผมเห็นดวงตาของเซเลสทีเนียที่เบิกกว้างขึ้น
“อาวุธของนายมาจากที่นั่นใช่ไหม?”
ในที่สุดเธอก็ถามหลังขึ้นมาหลังจากผ่านไปนาทีหนึ่ง แต่ผมก็ไม่ได้ตอบเธอและทำเพียงจ้องมองเธอเท่านั้น ทำให้เธอดิ้นอยู่ในตำแหน่งของเธอ หนี้ที่เธอติดค้างผมอยู่นั้นล้ำลึกมาก
“ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วสินะว่าทำไมฉันถึงไม่ชอบเธอ?”
ผมถามขึ้นมา ทำให้เธอสะดุ้ง พร้อมกับเห็นความรู้สึกผิดที่เต็มอยู่ในดวงตาของเธอขณะที่เธอพยักหน้าได้
“นายจะไม่เป็นอย่างนี้่ได้ยังไง ในเมื่อฉันทิ้งให้นายตาย…”
เซเลสทีเนียพูดโดยไม่บิดเบือนคำพูดอีกต่อไป ดวงตาของเธอเปิดขึ้นเมื่อเธอเผชิญหน้ากับผมตรงหน้าเพื่อตั้งใจที่จะเผชิญหน้ากับอดีตของเธอ
‘นี่แหละเธอหล่ะ’
“เพราะอย่างงี้นี่เองที่ทำให้ฉันรู้สึกคุ้นเคยกับนาย…”
“อย่างน้อยเธอก็รู้สึกถึงฉันสินะ”
ผมพูดด้วยน้ำเสียงประชด ทำให้เซเลสทีเนียมีรอยยิ้มบิดเบี้ยวที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
“ฉันขอโทษ….”
คำพูดที่น่าตกตะลึงออกมาจากปากของเธอ หากใครได้ยินคำพูดนี้พวกเขาคงจะตกใจจนแทบสิ้นสติแน่ๆ เหตุผลอะไรกันที่ทำให้เจ้าหญิงมังกรต้องขอโทษ?
“ฉันไม่สนใจคำขอโทษของเธอหรอกนะ แม้ว่าฉันอาจจะควบคุมและอาจถึงขั้นเปลี่ยนความเกลียดชังของฉันเป็นการไม่ชอบเธอได้ แต่ฉันไม่มีทางเป็นเพื่อนของเธอได้หรอกนะ”
คำพูดของผมทิ่มแทงจนทำให้เห็นว่าร่างกายของเธอสั่นเทาเล็กน้อย ผมเห็นเลือดสีทองไหลลงมาจากผ้าคลุมหน้าของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอกัดริมฝีปากของตัวเองด้วยความสิ้นหวัง เธอจะไม่ทำแบบนั้นได้ยังไงหล่ะ? ในเมื่อผมเป็นเพื่อนสนิทของเธอ, ในเมื่อผมเป็นคนที่ช่วยชีวิตเธอ, ดูแลเธอให้ปลอดภัยด้วยการเสี่ยงชีวิตของตัวเอง แล้วเธอจะเป็นยังไง ในเมื่อผมกลายเป็นคนรักของเธอ…..
“เธอรู้ไหม…จริงๆ ตอนนั้นแม้จะไม่เห็นหน้าเธอก็ตาม แม้ว่าฉันจะรู้ว่าบางทีจุดยืนของเธออาจอยู่เหนือฉัน ฉันก็หวังว่าตัวเองจะได้อยู่กับเธอ แต่เธอก็เผามันไปหมดแล้ว…”
ยิ่งพูดก็ยิ่งเห็นว่ามานารอบตัวผมมัวลง ความโศกเศร้าที่ท่วมท้นนั้นส่งผลกระทบไปถึงคนรอบข้าง และอดีตที่เธออยากจะเก็บเอาไว้ตอนนี้ก็ถูกฉีกทิ้งก่อนจะโยนลงสู่ที่โล่งจากผม
‘นี่เรากำลังทำร้ายคนอื่นอยู่สินะ…’
ผมยั้งตัวเองเอาไว้ เมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้านั้นไม่ได้จัดการได้ง่ายๆ ตอนนี้เธออาจจะล้มลงแต่เธอจะกลับมาอย่างแน่นอน เธอไม่ได้ใจอ่อนแอแต่อย่างใด แต่ในใจเธอ ผมจะเป็นตราบาปตลอดไป เป็นรอยร้าวที่เธอไม่มีทางรับมือได้ จริงๆ แล้วตอนนี้แผนของผมถือว่าดำเนินไปแล้ว….
“ฉันรักสการ์เล็ต”
คำพูดที่ผมพูดนั้นมีผลกับเธอลึกซึ้งมากขึ้น เมื่อผมเห็นว่าดวงตาของเธอมืดลง ในขณะที่ความโศกเศร้าในตัวเธอลึกซึ้งยิ่งขึ้น
ผมเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วหัวเราะออกมาด้วยความประชดประชัน
“มันตลกดีนะว่าไหม? เธอทำให้ใจฉันสลายเป็นชิ้นๆ และฉันก็สาบานว่าจะไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเธออีก แต่สุดท้ายฉันก็ตกหลุมรักคนที่เธอคิดว่าเป็นน้องสาว…”
คำพูดของผมไม่มีความรู้สึกอยู่ในนั้นซึ่งบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าอดีตจะไม่ส่งผลกระทบต่อผมอีกต่อไป มันจะไม่พันธนาการผมเอาไว้และเธอจะไม่สามารถรั้งผมเอาไว้ได้อีกต่อไป
ใบหน้าของผมหันกลับมาหาเธออีกครั้งด้วยสายตาที่เย็นชา
“ดังนั้นพี่สะใภ้ของฉัน ฉันจะพยายามยอมรับการมีอยู่ของเธอเพื่่อสการ์เล็ตเท่านั้น จำเอาไว้”
หลังจากที่ผมพูดจบ ผู้หญิงตรงหน้าก็หายตัวไป แต่ผมก็ยังคงมองดูที่นั่งของเซเลสทีเนียอยู่ต่ออีกซักพักก่อนจะผ่อนคลายลงขณะที่หายใจออกและทรุดตัวลงไปที่เก้าอี้
“อ๋าาา….เหนื่อยชิบ”
คำพูดของผมดังขึ้นมาท่ามกล่างโต๊ะที่ว่างเปล่าพร้อมกับเหงื่อบนหัวที่ไหลออกมา ผมอาจจะดูเหมือนกำลังแสดงอยู่ แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ เพราะผมกลัวว่าเธอจะพลิกกลับแล้วพาผมไปอยู่กับเธอ, เกาะติดกับผม, ฆ่าน้องสาวของเธอและผู้หญิงทุกคนที่ผมรู้จัก แน่นอนว่าผมมีพลังพอที่จะหยุดเธอได้ แต่นั่นจะหมายถึงการขัดขวางแผนการอื่นๆ ทั้งหมดที่ผมวางไว้
จริงๆ แล้วถ้าผมใช้แผนปกติโดยการใช้การโจมตีทั้ง 2 อย่างกับเธอ สิ่งต่างๆ คงจะเป็นไปอย่างราบรื่นเพราะเธอจะตกหลุมรักผม แต่ผลลัพธ์สุดท้ายก็คือด้านที่แสดงความเป็นเจ้าของเธอจะถูกปลดปล่อยออกมา เพราะความภาคภูมิใจของเธอทำให้เธอคิดว่าถึงแม้ผมจะไม่ตกหลุมรักเธอในตอนนี้ แต่ผมก็จะอยู่กับเธอตลอดไปในอนาคตอย่างแน่นอน
เธอจะปล่อยให้ความหึงหวงครอบงำเธอ ขณะที่เธอฆ่าผู้หญิงคนใดก็ตามที่อยู่ใกล้ผมอย่างใจเย็นและรอบคอบพร้อมกับพาผมไปกับเธอเพื่อใช้เวลาและร่างกายอันสุดยอดของเธอทำให้ผมตกหลุมรัก แต่ผมไม่ได้ต้องการแบบนั้นและผมจะไม่มีวันให้มันเกิดขึ้น และด้วยแผนการนี้ของผมทำให้แม้ว่าเธอจะมีความรู้สึกให้ผมในอดีต แต่จุดสนใจหลักของเธอคือการทำให้ผมให้อภัยเธอและพยายามบรรเทาความผิดของตัวเอง
สิ่งนี้จะบดบังความรู้สึกที่แท้จริงของเธอเอาไว้และคอยควบคุมความหยิ่งทะนงของเธอ ในขณะที่เธอจะกลายเป็นเหมือนสุนัขที่ติดตามผมเพื่อพยายามพบผมและทำให้ผมยกโทษให้เธอ ตอนนี้จากความรักที่เคยเบ่งบานของตัวเธอในอดีตได้เหี่ยวเฉาไปกลายเป็นความเย็นชาเนื่องจากเธอคิดว่าผมตายไปแล้ว
แต่ตอนนี้สิ่งต่างๆ กำลังเปลี่ยนไป ขณะที่เธอไล่ตามผมเพื่อขอโทษโดยการมาหาผมทั้งจากภายนอกและในห้องสมุด ความรู้สึกของเธอจะกลับมาถูกจุดประกายขึ้นอีกครั้งและเบ่งบานเป็นความรักอันทรงพลังที่ควรจะเป็น แต่มันจะถูกพันธนาการไว้ด้วยความรู้สึกผิดที่เธอมีต่อผม และเธอจะไม่สามารถทำอะไรกับมันได้จนกว่าผมจะมอบกุญแจให้แก่เธอ การให้อภัยของผมต่อเธอนั้นจะทำให้เจ้าหญิงมังกรอยู่ในการควบคุมของผมได้อย่างมีประสิทธิภาพ
‘มีเรื่องให้ทำเยอะจังน้า…..’
แม้ว่าแผนอาจจะเรียบง่าย แต่ผมเกือบเสียชีวิตเพราะแผนนี้ไปแล้ว มันไม่ง่ายเลยที่จะเขย่าหัวใจของเซเลสทีเนียแม้ว่าเธอจะยังเด็กอยู่ก็ตามในตอนนั้น แต่มันก็คุ้มค่าถ้าผมสามารถควบคุมเธอได้ คอยควบคุมเธอจนกว่าผมจะได้สาวๆ ครบทุกคนแล้ว ถ้าอย่างนั้นการสวมปลอกคอจริงๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินไป
ฝากเพจเฟสบุ๊กหน่อยครับ : Translarator
ในเพจจะมีรูปตัวละครและคอยอัพเดทตอนใหม่ๆ อยู่เรื่อยๆ ครับ
-Donate-
True Money Wallet ID : mraxzy
ไทยพาณิชย์ : 4051572923 //ชาคริต