​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​จ้อง​ปลาย​เล็บ​สีแดง​จาง​นิ่ง​ๆ​ ​ครู่หนึ่ง​ ​จึง​ได้​ข้อสรุป​จริงจัง​หนึ่ง​ข้อ​ ​คนที​่​พก​ผง​พริก​มี​ความเป็นไปได้​สูง​ว่า​เกี่ยวข้อง​กับ​คนใน​ยุทธ​ภพ

​ชาย​เครา​ครึ้ม​พยักหน้า​อย่างมั่นใจ​ ​“​ไม่ผิด​แน่​”

​คนที​่​พก​ผง​พริก​ติดตัว​หาก​ไม่ใช่​พวก​อันธพาล​ใฝ่ต่ำ​แล้ว​จะ​เป็น​ใคร​ได้​อีก

​ลอง​คิดดู​ ​หน่วย​กล้า​ตาย​สอง​คน​ต่อสู้​กัน​ ​ยาม​ถึง​ช่วงเวลา​ฟาง​เส้น​สุดท้าย​ ​หนึ่ง​ใน​หน่วย​กล้า​ตาย​สาด​ผง​พริก​หนึ่ง​กำ​ออกมา​ ​สถานการณ์​นั้น​เป็น​อย่างไร

​ชาย​เครา​ครึ้ม​เพียงแค่​คิด​ก็​รู้สึก​อับอาย

​ส่วน​ความคิด​ที่ว่า​คุณหนู​ชนชั้นสูง​จะ​พก​ผง​พริก​ติดตัว​นั้น​ ​ไม่เคย​ผุด​ขึ้น​มา​ใน​สมอง​แม้แต่น้อย

​ฝน​ที่​ตก​ด้านนอก​ศาลา​เริ่ม​เบา​ลง​ ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​เดิน​ออก​ไป

​“​เจ้า​จะ​ไป​ไหน​”​ ​ชาย​เครา​ครึ้ม​เอ่ย​ถาม

​ทั้งสอง​คนดู​สนิทสนม​กัน​เหมือน​มีส​ถานะ​อยู่​ใน​ระดับ​เดียวกัน​ ​ไม่ใช่​อย่างที่​คน​หนึ่ง​เป็น​ผู้นำ​ ​อีก​คน​หนึ่ง​เป็น​ผู้ตาม

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ไม่​ตอบ​ ​เขา​ยืน​ท่ามกลาง​สายฝน​ส่วน​สายตา​ตก​อยู่​ที่​พื้น

​สถานที่​ตรงนี้​เป็น​บริเวณ​ที่​มีทิ​วทัศน​์​งดงาม​และ​เงียบสงบ​ของวัด​ ​พื้นผิว​ไม่ได้​ปูด​้วย​หิน​เหมือน​ถนน​หลัก​ ​แต่​เป็นพื้น​ดิน​ ​และ​พื้นดิน​แบบนี้​เวลา​ที่เกิด​ความชื้น​มัน​มักจะ​ทิ้ง​รอยเท้า​เอาไว้

​ทว่า​…​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ยิ่ง​มองดู​พื้นดิน​ที่​ท่วม​ไป​ด้วย​น้ำฝน​จน​สูง​ขึ้น​มา​หลาย​นิ้ว​ก็​ยิ่ง​ขมวดคิ้ว​แน่น

​ฝนตก​หนัก​มาก​ ​ถึงแม้​ก่อนหน้านี้​จะ​ทิ้ง​รอยเท้า​ไว้​ ​แต่​ตอนนี้​คง​ถูก​น้ำฝน​เติม​จน​เต็ม​หมด​แล้ว

​ไม่​แค่​เคย​มาที​่​นี่​ใน​สภาพอากาศ​เช่นนี้​ ​ย่อม​ต้อง​ทิ้งร่องรอย​บางอย่าง​ไว้​แน่

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​หันกลับ​มา​ขวับ​ ​แล้ว​เอ่ย​ถาม​ชาย​เครา​ครึ้ม​ ​“​คนที​่​ทำร้าย​เจ้า​เมื่อกี้​หลบ​อยู่​ด้านหลัง​ต้นไม้​ใหญ่​ต้น​นี้​หรือ​”

​ชาย​เครา​ครึ้ม​พยักหน้า​ ​“​ใช่​”

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​จ้อง​ที่​พื้นดิน​และ​เดิน​อ้อม​ไป​ด้านหลัง​ต้นไม้​ใหญ่

​ต้นไม้​สูงใหญ่​มาก​ ​ลำต้น​ที่​หนา​ ​ถึง​ให้​คน​สอง​คน​ยื่นมือ​สอง​ข้าง​ไป​โอบ​ ​ก็​ยาก​ที่จะ​โอบรอบ​ต้น​ได้​ ​ใบไม้​ที่​ออก​ใบ​หนาแน่น​ ​บัง​น้ำฝน​ได้​แทบ​ทั้งหมด​ ​จน​พื้น​เปียก​เพียง​เล็กน้อย

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​สังเกต​อย่างละเอียด​ ​สุดท้าย​ก็​พบ​รอยเท้า​ตรง​เขตแดน​ที่​เกือบ​บัง​น้ำฝน​ไม่อยู่​ ​เขา​นั่งลง​สังเกต​รอยเท้า​นั่น​อย่าง​ทันทีทันใด​ ​รอย​นั้น​มี​เพียง​ครึ่ง​เดียว​ ​นิ้วเท้า​หันหลัง​ให้​กับ​ลำต้น​ ​จินตนาการ​ได้​ถึง​ความรีบร้อน​ใน​การ​ออกจาก​บริเวณ​นั้น

​ลาย​นิ้ว​บน​รอยเท้า​จาง​จน​แทบ​มอง​ไม่​ออก​ ​เหลือ​ไว้​เพียง​โครงร่าง​จางๆ​ ​ก็​ว่า​ได้

​ชาย​เครา​ครึ้ม​คล้าย​ว่า​จะเข้า​ใจความ​หมาย​ของ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​แล้ว​ ​จึง​นั่งลง​ตาม​แล้ว​มอง​รอยเท้า​ครึ่ง​เดียว​นั่น​พลาง​พูดงึมงำ​ ​“​รอยเท้า​แค่​ครึ่ง​เท้า​ ​ลาย​นิ้ว​แทบจะ​ไม่มี​ ​ไม่​สามารถ​เดา​ได้​เลย​ว่า​ฝ่ายตรงข้าม​ใส่​รองเท้า​แบบ​ไหน​”

​คน​ต้า​โจว​ใน​ตอนนี้​ ​คนที​่​มีส​ถานะ​หน่อย​บางคน​จะ​ใส่​รองเท้า​เซ​วีย​[1]​ ​คน​ทั่วไป​จะ​ใส่​รองเท้า​ผ้า​และ​รองเท้า​สาน​ ​ส่วน​คนที​่​ใส่​บู้​ทก​็​จะ​แยก​ลวดลาย​ได้​อีก​ต่างๆ​ ​นานา​ ​โครงร่าง​รอยเท้า​จางๆ​ ​แบบนี้​ ​หาก​จะ​แยก​ให้​ออก​ว่า​ฝ่ายตรงข้าม​ใส่​รองเท้า​ประเภท​ไหน​ ​คง​ยาก​เกินไป

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​จ้อง​รอยเท้า​เขม่น​พร้อมกับ​ส่าย​หัว​ ​“​ไม่จำเป็น​ต้อง​ดู​ลาย​นิ้ว​หรือ​โครงร่าง​เท้า​อะไร​ ​เจ้า​ดู​แค่​ขนาด​ของ​รอยเท้า​ครึ่ง​เดียว​นั่น​ ​เจ้า​ว่า​มัน​แปลก​หรือไม่​”

​“​ขนาด​รอยเท้า​?​”​ ​จาก​คำ​ชี้นำ​ของ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ ​ชาย​เครา​ครึ้ม​พลัน​ตา​สว่าง​ ​“​รอยเท้า​นี่​เล็ก​ไป​หน่อย​!​”

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​พยักหน้า​ ​“​ใช่​ ​รอยเท้า​เล็ก​แบบนี้​ต้อง​เป็น​สตรีทิ​้ง​เอาไว้​แน่​”

​“​สตรี​?​”​ ​ชาย​เครา​ครึ้ม​เผย​หน้า​ประหลาดใจ​ ​“​เจ้า​จะ​บอกว่า​ ​สตรี​เป็น​คน​สาด​ผง​พริก​ใส่​ข้า​ ​แล้วก็​ใช้​ไม้​กระบอง​ของ​ข้า​ฟาด​ใส่​เจ้า​จน​สลบ​ไป​?​”

​การสันนิษฐาน​ของ​ชาย​เครา​ครึ้ม​ทำให้​ชาย​ชุด​เครา​ทำตัว​ไม่​ถูก​เล็กน้อย​ ​จึง​เอ่ย​ออก​ไป​อย่าง​โมโห​ ​“​แล้วยัง​ฟาด​ใส่​เจ้า​ด้วย​”

​ชาย​เครา​ครึ้ม​ส่าย​หัว​หงึกๆ​ ​“​เป็นไปไม่ได้​ๆ​ ​น่า​เหลือเชื่อ​เกินไป​…​”

​“​เหลือเชื่อ​?​”​ ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ยิ้ม​เย็นชา​เหล่​ตา​ใส่​ชาย​เครา​ครึ้ม​หนึ่ง​ที​ ​“​ถึง​จะ​เหลือเชื่อ​แค่ไหน​ ​แต่​ถ้า​ตัด​ความน่าจะเป็น​อื่นๆ​ ​ออก​ไป​ ​ที่​เหลือก​็​เป็นเรื่อง​จริง​ ​รอยเท้า​เล็ก​ขนาด​นี้​ ​คง​ไม่ใช่​เด็กน้อย​ทิ้ง​ไว้​หรอก​กระมัง​”

​“​ยิ่ง​เป็นไปไม่ได้​ ​ถึง​ข้า​จะ​เห็น​คน​ไม่ชัด​ ​แต่​ข้ามั​่น​ใจ​ได้​ว่า​ส่วนสูง​ของ​ฝ่ายตรงข้าม​ไม่ใช่​เด็ก​แน่ๆ​”

​ชาย​เครา​ครึ้ม​พูด​จบ​ ​เขา​ก็​นิ่ง​ไป​พร้อมกับ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ครู่หนึ่ง​ ​แล้วจึง​เอ่ย​ขึ้น​อย่าง​หงุดหงิด​ ​“​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​เรือ​จะ​ล่ม​ใน​ท่อระบายน้ำ​[2]​ ​ถูก​สตรี​คน​หนึ่ง​เล่นงาน​เสีย​อย่างนั้น​”

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ยืน​ขึ้น​ ​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​สตรีที​่​พัวพัน​ใน​ยุทธ​ภพ​ได้​ ​มัก​เป็น​คนที​่​ใจกล้า​และ​ละเอียดอ่อน​มาก​”

​“​แต่​ฝ่ายตรงข้าม​มาหา​เรื่อง​พวกเรา​โดย​ไร้เหตุผล​เช่นนี้​ด้วย​เหตุใด​”

​สายตา​ของ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​พลัน​เปลี่ยนเป็น​แหลมคม​ที่​แฝง​ไว้​ด้วย​แรง​ฆ่า​ ​“​ตอนแรก​อาจจะ​เพื่อ​หลีกเลี่ยง​พวกเรา​ ​พอได้​ยิน​บทสนทนา​ของ​เรา​และ​ถูก​เจ้า​พบ​ความเคลื่อนไหว​เข้า​…​”

​สีหน้า​ของ​ชาย​เครา​ครึ้ม​พลัน​เปลี่ยน​ ​“​ถ้าเช่นนั้น​จะ​ทำ​อย่างไร​ดี​ ​ฝ่ายตรงข้าม​ได้ยิน​ใน​สิ่ง​ที่​เรา​พูด​กัน​แล้ว​ ​จะ​นำ​ไป​บอก​กับ​องค์​ชาย​เจ็ด​หรือไม่​”

​“​พูด​ยาก​”​ ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​เอา​มือ​ไขว้หลัง​แล้ว​เดิน​ไป​ที่​ขอบ​ศาลา​ ​พลาง​มอง​ม่าน​ฝน​ที่​โปรยปราย​ลงมา​ด้วย​สีหน้า​มืดมน

​ชาย​เครา​ครึ้ม​เดิน​เข้ามา​ใกล้​ๆ​ ​“​พูด​ยาก​อย่างไร​”

​“​หากว่า​ฝ่ายตรงข้าม​คือ​คนที​่​ไม่มี​ความเกี่ยวข้อง​ใดๆ​ ​กับ​องค์​ชาย​เจ็ด​ ​ก็​อาจจะ​ไม่​เสี่ยง​ย่ำ​โคลน​นี้​ ​แต่​ก็​ไม่​กำจัด​เรื่อง​ที่ว่า​ฝ่ายตรงข้าม​บังเอิญ​รู้จัก​กับ​องค์​ชาย​เจ็ด​ออก​ไป​ ​หรือไม่​ ​ก็​เพื่อ​หาเงิน​สัก​ก้อน​หนึ่ง​ด้วย​การ​ขาย​เรื่อง​นี้​”

​ชาย​เครา​ครึ้ม​ลูบคลำ​นวด​เคลา​ ​“​หาก​เป็น​เช่นนี้​ ​คง​แย่​แล้ว​ล่ะ​ ​แต่​ฝ่ายตรงข้าม​เป็น​พวก​อันธพาล​ต่ำช้า​ ​โอกาส​ที่จะ​รู้จัก​กับ​องค์​ชาย​เจ็ด​คง​เป็นไปได้​ยาก​ใช่​หรือไม่​”

​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​หัวเราะ​เย็นชา​หนึ่ง​ที​ ​“​เจ้า​ลืม​ไป​แล้ว​หรือ​ ​องค์​ชาย​เจ็ด​เนี่ย​ล่ะ​ ​ที่​ชอบ​พัวพัน​กับ​พวก​อันธพาล​ต่ำช้า​นัก​”

​ชาย​เครา​ครึ้ม​นิ่ง

​สุดท้าย​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ถอนหายใจ​ยาว​ ​“​ช่างเถอะ​ ​เรื่อง​ก็​เป็น​เช่นนี้​แล้ว​ ​กังวล​ไป​ก็​ไร้ประโยชน์​ ​ไว้​ข้า​สั่ง​ให้​คน​คอย​จับตาดู​องค์​ชาย​เจ็ด​เอาไว้​ ​ว่า​เร็ว​ๆ​ ​นี้​เขา​ได้​ติดต่อ​กับ​ใคร​เป็นพิเศษ​หรือไม่​ ​หากว่า​มี​การ​พบ​คน​ๆ​ ​นี้​…​”

​แววตา​ของ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​เย็นเยือก​กว่า​เดิม​ ​“​ก็​กำจัด​นาง​เสีย​เลย​!​”

​ชาย​เครา​ครึ้ม​พยักหน้า

​“​สิ่ง​สำคัญ​ที่สุด​ในเวลานี้​คือ​นำ​ตัว​หญิงสาว​ที่​มี​ใบหน้า​คล้าย​กับ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ไป​ให้​องค์​ชาย​เจ็ด​โดยเร็ว​”​ ​ชาย​ชุด​คลุม​ยาว​ยก​เท้า​ขึ้น​แล้ว​ย่ำ​ลง​ตรง​รอยเท้า​ทู​ไป​ทูมา​อยู่​หลาย​ที​ ​“​ไป​กัน​เถอะ​!​”

​หลัง​เลย​ผ่าน​ช่วงเวลา​เที่ยงวัน​ ​ฝน​ก็​หยุด​ตก​ ​ลม​พัดเย็น​ช่ำ​พัดพา​หมอก​จาง​มายัง​วัด​ไป๋​อวิ​๋น​ ​กิ่งก้าน​และ​ใบไม้​แกว่งไกว​ด้วย​หยดน้ำ​ฝน​ ​บางครั้ง​ใน​ป่า​จะ​มีเสียง​นก​ร้องส่ง​มา​ ​แต่​ไม่มี​นก​ใดๆ​ ​บิน​ผ่าน​ไป​ใน​อากาศ​ ​วัด​บน​ภูเขา​ดูเหมือน​จะ​เงียบ​กว่า​เดิม​หลัง​ฝนตก

​ไม่นาน​ ​วัด​ไป๋​อวิ​๋​นก​็​กลับมา​คึกคัก​อีก​ครา

​ผู้​แสวงบุญ​ที่​ยังอยู่​ใน​วัด​เพราะ​ฝนตก​เริ่ม​เดิน​ออกจาก​ที่​กำบัง​ฝน​ ​บ้าง​ก็​ยังคง​อ้อยอิ่ง​เดิน​อยู่​ใน​วัด​ ​บ้าง​ก็​เตรียมตัว​เดินทาง​กลับ​ ​ส่วน​พระ​ใน​วัด​ก็​เริ่ม​เคลื่อนไหว​แล้ว​เช่นกัน

​เจียง​อี​ยืน​อยู่​ใต้​หลังคา​ ​ยืน​ฟัง​เสียง​น้ำ​ติ๋ง​ๆ​ ​ที่​หยด​ลง​จาก​หลังคา​ ​นาง​เอียง​ศีรษะ​เอ่ย​ถาม​เจียง​ซื่อ​ ​“​น้อง​สี่​อยาก​ไป​ที่ไหน​อีก​หรือไม่​”

​เจียง​ซื่อ​กวาดสายตา​แล้ว​มอง​จู​จื่อ​อวี​้​ที่​ยืน​อยู่​ไม่​ไกล​ ​นาง​ยิ้ม​พร้อมกับ​ส่าย​หัว​ ​“​ไม่​แล้ว​เจ้าค่ะ​ ​กว่า​ฝน​จะ​ซาลง​ได้​ ​ข้า​รีบ​กลับ​เรือน​ดีกว่า​ ​ถ้า​ฝนตก​อีก​คง​ไม่ได้​กลับ​ง่ายๆ​ ​แล้ว​”

​เจียง​อี​แอบ​โล่งอก

​นาง​ไม่​อยาก​อยู่​ที่นี่​เหมือนกัน​ ​น้องสาว​อยาก​กลับ​แล้ว​เช่นกัน​ ​แน่นอน​ว่า​ดีที​่​สุด

​เจียง​อี​หันกลับ​ไป​เอ่ย​ถาม​จู​จื่อ​อวี​้​ ​“​ท่าน​พี่​ ​ถ้าเช่นนั้น​พวกเรา​กลับ​พร้อมกับ​น้อง​สี่​เลย​นะ​เจ้า​คะ​”

​จู​จื่อ​อวี​้​ขยับ​สายตา​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ

​เมื่อ​เห็น​เขา​ไม่​เอ่ย​คำ​ใด​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​เอ่ย​ถาม​อย่างเปิดเผย​ ​“​หรือว่า​พี่เขย​มีธุระ​อื่น​เจ้า​คะ​”

​จู​จื่อ​อวี​้​ดูเหมือน​จะ​คิดไม่ถึง​ว่า​เจียง​ซื่อ​จะ​เอ่ย​ถาม​ตรงๆ​ ​เช่นนี้​ ​เขา​ตะลึง​ก่อน​แล้วจึง​ยิ้ม​พร้อมกับ​เอ่ย​ ​“​ไม่มี​ธุระ​อะไร​ ​ตอนแรก​ข้า​ก็​ตั้งใจ​พา​พี่ใหญ่​เจ้า​มา​ไหว้พระ​ ​ถ้าเช่นนั้น​ก็​กลับ​พร้อมกัน​เถิด​”

——————————

[1]​ ​รองเท้า​เซ​วีย ​รองเท้าบูท

[2]​ ​เรือ​จะ​ล่ม​ใน​ท่อระบายน้ำ​ หมายถึง​ ​แผนที่​เตรียม​มา​อย่างดี​กลับ​ทำ​พลาด