บทที่272 งานแต่งงานอลังการ
เมื่อได้ยินแบบนั้น ใบหน้าของเหยนกวานซืก็มีความลังเลเกิดขึ้นไม่น้อย
เขานั้นวางใจเรื่องเจียงหยุนเอ๋อไม่ลงจริงๆ แต่ว่าเรื่องของบริษัทในช่วงนี้มันยุ่งมาก ทำให้เขาเริ่มไปๆ มาๆ แบบนี้ไม่สะดวกแล้ว
“แต่ว่า พี่หยุนเอ๋อ……”เหยนกวานซืเอียงหัวไปมา แต่ก็ไม่ได้ตอบตกลง
เจียงหยุนเอ๋อรู้อยู่แล้วว่าช่วงนี้เหยนกวานซืยุ่งขึ้นมาก เลยพยายามโน้มน้าว เลยโน้มน้าว： “คุณช่วงนี้ยุ่งขนาดนี้ ให้คุณมาแบบนี้ฉันเกรงใจมาก”
“งั้นก็เป็น ช่วงนั้นจะมาน้อยลง แต่ทว่า ถ้าเกิดคุณมีเรื่องอะไร จะต้องโทรหาฉันนะ”เหยนกวานซืมองเจียงหยุนเอ๋อ พลางพูดขึ้นด้วยความจริงจัง
เขาเกรงว่าเจียงหยุนเอ๋อจะกลัวว่าตัวเองเป็นห่วงดังนั้นมีเรื่องอะไรเลยไม่อยากบอกตัวเอง
เจียงหยุนเอ๋อรีบพยักหน้า เป็นการตกลง
……
“คุณมีเรื่องอะไรก็โทรหาฉันได้เลย ฉันจะให้คนมาดูแลเอง คุณอยู่ในโรงพยาบาลอย่างสบายใจก็พอแล้ว” หลันเยว่เฉินเอาข้าวมาให้เจียงหยุนเอ๋อ “กลัวว่าคุณจะไม่ชินกับอาหารในโรงพยาบาล เลยไปซื้อข้างนอกมาให้”
“ลำบากคุณจริงๆ เลย” เจียงหยุนเอ๋อรับข้าวของหลันเยว่เฉินมา
ตั้งแต่ตัวเองเข้าโรงพยาบาล หลันเยว่เฉินก็ดูแลตัวเองเป็นอย่างดีตลอด ตัวเองเป็นหมอก็ยุ่งมากอยู่แล้ว แถมยังต้องให้คนมาดูแลตัวเองอีก
เจียงหยุนเอ๋อรู้สึกซึ้งใจต่อหลันเยว่เฉินมาก ถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าส่วนหนึ่งก็เพราะเห็นแก่ลี่จุนถิง
“ไม่เป็นไร มีอะไรก็บอกมาได้เลย ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดของคุณก็คือดูแลตัวเองให้ดีแล้วก็ลูกในท้องด้วย” หลันเยว่เฉินยิ้ม เพราะเรื่องของพวกพ้องก็เหมือนเรื่องของตัวเอง
“อือ ได้” เจียงหยุนเอ๋อลูบท้องของตัวเอง
เด็กคนนี้ ผ่านเรื่องราวอะไรมามาก แต่ยังอยู่กับตัวเองได้ แน่นอนว่าเธอจะต้องดูแลเขาให้ดีๆ
เพราะว่าคำขอของลี่จุนถิง เจียงหยุนเอ๋อเลยได้รับการดูแลเป็นอย่างดีระหว่างที่อยู่ในโรงพยาบาลจากหลันเยว่เฉิน ทำให้พยาบาลหลายคนในโรงพยาบาลที่ชอบหลันเยว่เฉินต่างพากันอิจฉา
หลังจากนั้น หลันเยว่เฉินก็ได้ยินข่าวลือจากโรงพยาบาลอีก หลังจากที่ได้ตำหนิอย่างรุนแรงแล้ว ข่าวลือพวกนั้นก็ค่อยๆ หายไป
สำหรับสิ่งที่หลันเยว่เฉินทำ เจียงหยุนเอ๋อเห็นมาตลอด ในใจก็รู้สึกซึ้งเหมือนกัน
ถึงแม้ว่าเธอจะผ่านเรื่องราวแย่ๆ มามาก แต่ในขณะเดียวกัน เธอเองก็โชคดีอยู่ไม่น้อยเลย
หลังจากที่หลันเยว่เฉินตรวจร่างกายให้เจียงหยุนเอ๋ออีกครั้ง เจียงหยุนเอ๋อก็พูดขอบคุณ： “หมอหลัน ช่วงนี้ต้องขอบคุณคุณมากจริงๆ นะ ถ้าเกิดไม่ใช่เพราะว่าคุณ ฉันก็ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว……”
เจียงหยุนเอ๋อยิ้มด้วยความขมขื่น บางทีเธอก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี เพราะมันมีเรื่องต่างๆ มากมายที่ตัวเองแบกอยู่
แต่ทว่าเมื่อมาคิดดูดีๆ แล้ว หลันเยว่เฉินดูแลตัวเองดีขนาดนั้น ก็น่าจะเป็นเพราะรู้จักกับลี่จุนถิงนี่แหละ
แต่ว่า ตอนนี้ลี่จุนถิงหมั้นกับส้งหวั่นหวั่นไปแล้ว ทำไมหลันเยว่เฉินยังต้องมาดูแลตัวเองดีขนาดนี้ด้วยนะ？
ถึงแม้ว่าจะคิดไม่ค่อยออกเท่าไหร่ แต่เจียงหยุนเอ๋อก็ยังรู้สึกซึ้งในตัวหลันเยว่เฉินอยู่ดี
เพียงไม่นาน ก็ถึงวันแต่งงานแล้ว
ตระกูลลี่กับตระกูลส้งมีฐานะทางสังคมมากขนาดนั้น การแต่งงานของทั้งสองคนเลยมีคนติดตามไม่น้อย มีข่าวตามหลายๆ สำนักข่าว เลยดึงดูดความสนใจคนมากมาย
ตอนที่เจียงหยุนเอ๋อดูโทรทัศน์ในห้องพักผู้ป่วย ก็เห็นข่าวนำเสนอข่าวแบบนี้ตลอดเวลา
ลี่จุนถิงในข่าวนั้นหล่อมาก สายตาเย็นชานั้น มันเหมือนกับเป็นคนที่เข้าถึงได้ยาก
ส้งหวั่นหวั่นเพราะว่าจะแต่งงานกับชายที่ทั้งมีหน้ามีตา และหล่อเหลาในเมืองจิ่งเฉิง เลยยิ้มแฉ่ง
เจียงหยุนเอ๋อคิดว่ารอยยิ้มนั้นมันแทงตา และรู้สึกไม่ดีอยู่ในใจ
เจียงหยุนเอ๋อนั้นคิดมาดีแล้ว ว่าเขาจะใช้โอกาสตอนคืนนี้หลังจากที่งานแต่งงานของลี่จุนถิงกับส้งหวั่นหวั่นจบลง พวกเขาคงจะยุ่งกันมาก ไม่มีเวลามาดูแลถวนจื่อ
เธอเลยอยากจะใช้โอกาสนี้พาถวนจื่อไป และคงไม่มีใครสังเกตเห็นตัวเองเหมือนกัน
จู่ๆ โทรทัศน์ก็ถูกผิดลง เจียงหยุนเอ๋อเลยหลุดออกจากโลกส่วนตัว
“ถ้าดูแล้วไม่สบายใจก็ไม่ต้องดู ทำไมต้องทำให้ตัวเองเจ็บปวดด้วย？” หลันเยว่เฉินเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย ก็เห็นว่าเจียงหยุนเอ๋อดูโทรทัศน์ด้วยความเจ็บปวด ดวงตาไม่มีแวว
หลันเยว่เฉินดูต่อไปไม่ได้ เลยเอารีโมทมาปิดโทรทัศน์
“คุณมาแล้วเหรอ？” เจียงหยุนเอ๋อนั่งขึ้นมา
“อือ มาดูคุณ ไม่ให้คิดมาก”
เจียงหยุนเอ๋อรู้ว่าหลันเยว่เฉินพูดอะไร เลยพยายามยิ้มออกมา ก่อนจะเปิดปากพูด： “ฉันอยากออกจากโรงพยาบาล”
หลันเยว่เฉินแสดงความแปลกใจออกมา
เจียงหยุนเอ๋อบอกหลันเยว่เฉินไปตรงๆ ไม่ได้อยู่แล้วว่าตัวเองจะไปหาถวนจื่อ
“ฉันคิดว่าฉันรักษาตัวพอแล้วล่ะ อีกอย่างช่วงนี้ฉันทำให้คุณลำบากมากเลย” คำพูดประโยคหลัง เจียงหยุนเอ๋อพูดออกมาจากใจจริง
เจียงหยุนเอ๋อเป็นคนที่ไม่ชอบไปลำบากใครอยู่แล้ว
หลันเยว่เฉินคิดอยู่สักพักก่อนจะพยักหน้า： “งั้นตอนกลางคืนคุณค่อยไปก็แล้วกัน ฉันมีผ่าตัดอีก น่าจะผ่าตัดเสร็จตอนกลางคืน”
เจียงหยุนเอ๋อตอบรับ ถึงอย่างไรตัวเองก็จะไปหาถวนจื่อตอนกลางคืนอยู่แล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน
งานแต่งของลี่จุนถิงนั้นจัดในโบสถ์
โบสถ์นี้มันหรูหรามากในเมืองจิ่งเฉิง มีแต่ตระกูลที่มีหน้ามีตา ถึงจะเลือกมาแต่งงานในสถานที่แบบนี้ อีกอย่างสถานที่นี้มันไม่ได้จองกันง่ายๆ เลย
โบสถ์นี้มีต้นคิดมาจากโบสถ์ที่โด่งดังในต่างประเทศ ถึงแม้ว่าจะมาจากภายนอก แต่การออกแบบนั้นก็ยังออกมาจากความตั้งใจของสถาปนิกจริงๆ ดังนั้นเลยดูมีเอกลักษณ์และดูหรูหรามากเลยล่ะ
ทางงานของโบสถ์นั้นได้เชิญนักจัดดอกไม้จากต่างประเทศมาออกแบบให้ มีดอกไม้มากมายที่ส่งตรงมาจากเมืองนอก
เพราะว่ามันเป็นงานแต่งของคนชนชั้นสูง เลยมีแขกมาชื่นชมมากมาย
มันชัดเจนเลยว่า ลี่จุนถิงจัดงานครั้งนี้อย่างใหญ่โตด้วยความตั้งใจ
ถึงอย่างไรงานแต่งงานก็มีเพียงครั้งเดียว งานแต่งในครั้งนี้เขาเลยอยากทำอะไรให้ผู้หญิงของตัวเอง
ลี่เจี้ยนหวากับโม่เสี่ยวฮุ่ย ท่านปู่ลี่เองก็แต่งตัวอย่างโอ่อ่ามาออกงาน ใบหน้าของทุกคนมีแต่รอยยิ้ม เว้นแต่ลี่จุนซินเท่านั้นที่ดูไม่สบายใจ
เธอไม่รู้ว่าลี่จุนถิงคิดอะไรกันแน่ ก็รู้ถึงสิ่งที่ส้งหวั่นหวั่นทำอยู่แล้ว ทำไมยังจัดงานต่อไปอีกล่ะ
นี่เป็นตัวเลือกของลี่จุนถิงทั้งนั้นเลย ตอนนี้เธอไม่อยากจะเข้าไปแทรก ก่อนหน้านี้ตัวเองแทรกเข้าไปแล้ว แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นแบบนี้
ทั้งญาติพี่น้องของตระกูลส้งต่างมากันหมด คนที่เชิญมาก็เป็นคนที่มีหน้ามีตากันทั้งนั้น
ลี่จุนถิงหน้าเย็นชา ใส่สูทที่ตัดเฉพาะ ได้อย่างลงตัว ทำให้เรือนร่างที่ลงตัวของเขาดูสมบูรณ์แบบขึ้นไปอีก
มีคนมากมายนับไม่ถ้วน มองลี่จุนถิงในตอนนี้ด้วยความอิจฉาตาร้อน เขาอิจฉาส้งหวั่นหวั่นเป็นอย่างมากและหวังว่างานแต่งงานในวันนี้ตัวเองจะได้เป็นเจ้าสาว