ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! บทที่ 81
เขาหวนคิดไปถึงเหตุการณ์เลวร้ายเมื่อห้าปีก่อน โจเซฟินดูยุ่งเหยิงและย่ำแย่ เธอชุ่มไปด้วยเลือด…
ไม่นาน เจย์ก็ได้รับสายจากเกรย์สันที่โทรมารายงานการเคลื่อนไหวของโจเซฟิน
“ท่านประธาน หลังจากคุณอาเรสออกจากแกรนด์เอเซีย เธอก็ไปที่สำนักงานอสังหาริมทรัพย์ตรงข้ามแกรนด์เอเซีย เพื่อหาอาคารและบ้านครับ ต่อมา เธอก็ไปห้างหลายแห่งแล้วซื้อสินค้าสำหรับเด็ก ตอนนี้คุณอาเรสกำลังมุ่งตรงไปที่เมืองงอกงามครับ”
“เมืองงอกงาม”
เจย์ขมวดคิ้ว เมืองงอกงามเป็นอพาร์ทเมนท์ระดับกลาง อย่างไรก็ตาม เจย์ได้ยินมาว่าเพราะมันตั้งอยู่ในที่ดินที่แพงในเซาท์ซิตี้ และมันก็ตั้งอยู่ใกล้โฮไรซอน คอลเลอร์ด้วยเช่นกัน
‘ทำไมโจเซฟินถึงไปที่เมืองงอกงาม?’
“เข้าใจแล้ว” เจย์วางสาย เขายกมือขึ้นมาดูนาฬิกาข้อมือ จากนั้นเขาก็ปิดคอมพิวเตอร์แล้วออกจากออฟฟิศ
‘เมืองงอกงามอยู่ห่างจากแกรนด์เอเซียแค่นิดเดียว ฉันจะไปดูด้วยตัวเองว่าโจเซฟินซ่อนอะไรไว้ใต้แขนเสื้อ’
ที่ชั้นล่างของเมืองงอกงาม
โจเซฟินขับรถอย่างมีความสุข พร้อมด้วยของใช้เด็กเต็มคันรถ เธอขับเข้าทางเข้าของเมืองงอกงามลงไปในที่จอดรถใต้ดิน
อย่างไรก็ตาม ร่างสูงและหุ่นดีของเจย์ก็ปรากฏตรงหน้าของเธอ เธอรีบเหยียบเบรกด้วยความตกใจ
โจเซฟินลดกระจกลงแล้วจ้องมองเจย์ด้วยความกลัว “พี่ชาย ทำไมนายมาอยู่ที่นี่?”
สายตาแหลมคมของเจย์จดจ้องไปที่ของหลากสีสันมากมายที่เบาะหลัง
“ของพวกนี้คืออะไร?”
โจเซฟินกลัวเจย์มาตลอด
หลายปีที่แล้ว พ่อแม่ของพวกเขามอบความรับผิดชอบในการลงโทษการฝ่าฝืนคำสั่งของโจเซฟินให้เจย์
ในตอนแรก เธอดีใจมากที่พ่อแม่ยอมแพ้ที่จะควบคุมเธอเสียที แต่โชคไม่ดี เจย์นั้นใช้วิธีอันโหดร้ายแบบเดียวกับที่เขาใช้ในการทำธุรกิจกับเธอ เธอถูกฝึกให้กลายเป็นเด็กที่เชื่อฟังคำสั่งในไม่นานหลังจากนั้น
เขาส่งเธอข้ามทะเลไปเพราะว่าเธอชอบเซย์น เซเวียร์ ไม่ใช่แค่นั้น แต่เจย์ยังคุกคามเซย์นว่า หากเขากล้าติดต่อกับโจเซฟิน เขาจะมีเพียงสองตัวเลือก—แต่งงานกับโจเซฟิน หรือไม่ก็รอครอบครัวของเขาล้มละลาย
จากนั้น เซย์นก็เห็นโจเซฟินเป็นศัตรูอันดับหนึ่งแล้วติดบัญชีดำช่องทางการติดต่อของเธอ เพื่อหลีกหนีจากเธอให้มากที่สุดที่เขาจะทำได้
เพราะเหตุนั้น เซย์นจึงดูเหมือนจะหายไปจากโลกของเธอ ปล่อยให้เธออยู่กับความรักที่ไม่สมหวัง
โจเซฟินได้แปรเปลี่ยนจากนายหญิงน้อยผู้หายใจเข้าและออกเป็นความรัก ไปเป็นหญิงสาวหัวรั้น
“พี่ชาย นายไม่เห็นเหรอ? ของพวกนี้ก็ของใช้เด็กไง” โจเซฟินทำตัวเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ เธอพยายามจะทำให้เจย์อาย
ท่าทางของเจย์พลันเย็นชา “ซื้อไปให้ใคร?”
โจเซฟินสังเกตเห็นความเย็นชาและความเข้มงวดจากไปหน้าของเจย์ เธอเข้าใจทันทีว่าเจย์กำลังโกรธมาก
ดวงตาของโจเซฟินมีน้ำตา เมื่อเธอกล่าว เสียงของเธอก็เบา “พี่ชาย นายอย่าคิดว่าฉันเก็บเด็กจากเมื่อห้าปีที่แล้วได้ไหม? ไม่ต้องห่วง ฉันเอาออกไปแล้ว”
เจย์ยังคงมีท่าทางเย็นชา “แล้วเธอซื้อมันไปให้ใคร?”
“แน่นอนว่าพวกมันเป็นของเจนสันของฉัน” โจเซฟินรีบออกจากความทรงจำอันเจ็บปวดและกลับมาทำตัวขี้เล่นเหมือนเดิม “พี่ชาย ฉันใช้เงินที่นายให้มาเพื่อซื้อเสื้อผ้าและของให้เจนสัน นายโทษฉันเรื่องนี้ไม่ได้นะ ใช่ไหมล่ะ?”
“โจเซฟิน แล้วเธอก็ซื้อเสื้อผ้าและของเล่นเด็กผู้หญิงให้เจนสันด้วยเหมือนกันใช่ไหม?” เจย์มีน้ำโหจากความไม่ให้ความร่วมมือของโจเซฟิน
โจเซฟินย่นหน้าผาก เธอรู้สึกเหมือนไอคิวของเธอจะลดลงทุกครั้งที่พยายามต่อต้านเจย์
เธอจำคำสัญญาที่ให้กับโรสได้ และเธอก็พยายามเรียกความกล้าของตัวเองขึ้นมา พยายามไม่ทำให้เรื่องมันวุ่นวาย
“โอ้ ฉันซื้อพวกนั้นให้ลูกสาวของเพื่อนน่ะ” โจเซฟินเห็นสายตาที่ไม่เชื่อของเจย์ เธอพยายามอย่างที่สุดเพื่อแต่งเรื่องขึ้น
“ลูกแฝดของเพื่อนฉันตอนนี้อายุประมาณเจนสัน ฉันเลยซื้อของพวกนี้ให้พวกเขา แล้วก็ซื้อให้เจนสันพร้อมกันไปเลย”
“นายไม่รู้หรอกว่าเพื่อนฉันน่าสงสารขนาดไหน สามีเธอทิ้งเธอไป ตอนที่เธอท้อง”
“ในฐานะที่เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวและต้องเลี้ยงเด็กสองคน ชีวิตของเธอจึงลำบากมาก ตั้งแต่ที่ฉันไปต่างประเทศไม่กี่ปีก่อน ฉันเลยไม่รู้เรื่องของเธอ แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้ว ฉันจะไม่ช่วยเธอได้ยังไงถ้าฉันช่วยได้?”
“ชื่อของเธอล่ะ?” เจย์ไม่ถูกหลอกง่าย ๆ ในคราวนี้
โจเซฟินเพิ่งกลับมาได้ไม่นาน ก่อนที่เธอจะออกจากประเทศไปเมื่อหลายปีก่อน เซย์นนั้นเป็นเพียงคนเดียวที่ครอบครองพื้นที่ในหัวของเธอ ดังนั้น เธอจึงไม่มีเพื่อนจริง ๆ มากนัก
คำอธิบายของเธอก็เต็มไปด้วยจุดที่น่าสงสัย
“เธอชื่ออเดลีน!” โจเซฟินโพล่งออกมา
“อเดลีน?” เจย์ทวนชื่อนั้นอีกสองสามครั้ง แต่เขาก็ไม่พบอะไรน่าสงสัย
ซึ่งนั่นทำให้โจเซฟินรู้สึกผิด
เจย์กล่าว “โจเซฟิน เธอไม่ควรโกหกฉัน เธอควรจะรู้ว่าผลของการโกหกฉันมันเป็นยังไง”
เมื่อกล่าวดังนั้น เจย์จึงกลับมามีท่าทางเย่อหยิ่งเช่นเดิม “เอาของขวัญของเจนสันมาให้ฉัน”
การตอบสนองแรกของโจเซฟินคือการเอื้อมไปหาตัวต่อเลโก้รุ่นสีดำ แต่เธอก็นึกได้ว่าคนที่อยู่ที่โฮไรซอน คอลเลอร์ นั้นไม่ใช่เจนสัน เขาคือร็อบบี้น้อยผู้ร่างเริงและน่ารักต่างหาก
เธอวางเลโก้ลงแล้วเปลี่ยนไปส่งเลโก้รุ่นสีเขียวให้เจย์แทน
เจย์หรี่ตา ‘โจเซฟินรู้เรื่องความชอบของเจนสันมาตลอดตั้งแต่เขายังเด็ก ทำไมเธอถึงได้ปล่อยมือจากเลโก้สีดำแล้วส่งเลโก้สีเขียวให้แทนล่ะ?’
‘มากกว่านั้น ดูเหมือนเธอจะเปลี่ยนใจกะทันหันด้วย’
โจเซฟินส่งกองเสื้อผ้าให้เจย์ เสื้อผ้าที่เธอซื้อมานั้นเหมือนกัน มันจึงไม่มีอะไรแปลก
“พี่ชาย ฉันจะไปแล้ว” โจเซฟินต้องการจะไปจากปีศาจหน้าอำมหิตนี่เสียที เธอกลัวว่าเธอจะเหงื่อไหลออกไปเป็นถังแล้วตอนนี้
“อืม” เจย์ตอบ
โจเซฟินหายใจเข้าแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก จากนั้นก็รีบไปอย่างรวดเร็ว
สายตาของเจย์ยิ่งแฝงความสงสัยมากกว่าเดิม
เขาหันเหสายตาไปที่ตึกระฟ้าตรงหน้าเขา มันมีตัวอักษรสีทองติดไว้ว่า ‘เมืองงอกงาม’
นี่มันเป็นชื่อที่เห่ยที่สุดในโซนระดับสูงของเซาท์ซิตี้เลย
เพื่อนของโจเซฟินปกติจะรวยมาก ไม่มีทางที่พวกเธอจะอยู่ในอพาร์ทเมนท์อันคับแคบและแออัดแบบนี้
‘ฮ่า ฉันสงสัยจริง เพื่อนของโจเซฟินเป็นใครกันแน่?’