บทที่274 เจ้าสาวนอกแผน
เพียงไม่นาน รถก็ขับไปถึงที่ที่หนึ่ง จากนั้นเจียงหยุนเอ๋อก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนพาลงมาจากรถ
เจียงหยุนเอ๋อไม่เปิดปากพูดอะไรเลย ตอนนี้เธอพยายามนิ่งสงบให้มากที่สุด ถึงแม้ว่าเธอจะกลัวมากก็ตาม
ในหัวของเจียงหยุนเอ๋อนั้นมีภาพของการถูกลักพาตัวมามาก เหมือนกับในหนังแบบนั้นเลยล่ะ
เรื่องแบบนี้ เจียงหยุนเอ๋อผ่านมาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว เมื่อคิดขึ้นมาก็อดเจ็บปวดไม่ได้
แต่คนที่มารับเธอต่อนั้นไม่ได้มีเสียงดุดันมาก เหมือนเธอจะเข้าไปในที่ที่หนึ่ง จากนั้นก็มีเสียงผู้หญิงหลายๆ คนดังขึ้น
“พวกคุณสองคนพาเธอเข้าไป” มีผู้หญิงคนหนึ่งพูดสั่งขึ้นมา
จากนั้นก็มีหญิงสองคน ขนาบข้างพาเธอเข้าไป
เหมือนจะผ่านฉากหนึ่งไป แล้วผู้หญิงสองคนก็เริ่มถอดเสื้อผ้าให้เธอ
เจียงหยุนเอ๋อร้อนใจขึ้นมาทันที： “พวกคุณจะทำอะไร？พวกคุณทำแบบนี้ฉันฟ้องพวกคุณได้นะ”
ผู้หญิงสองคนไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนจะช่วยเจียงหยุนเอ๋อถอดเสื้อผ้าต่อ
เจียงหยุนเอ๋อไม่ยอมให้พวกเธอทำต่อไป เลยพยายามดิ้นรน
มีผู้หญิงคนหนึ่งจับแขนของเจียงหยุนเอ๋อ ก่อนจะพูดออกมา： “คุณดิ้นแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะ สนใจลูกในท้องของคุณหน่อยนะ”
“ไม่ผิดเลย คุณวางใจเถอะพวกเราจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณ” ผู้หญิงอีกคนหนึ่งเองก็พูดออกมา น้ำเสียงอ่อนโยนเป็นอย่างมาก ไม่ได้เป็นคนเลวอย่างที่เจียงหยุนเอ๋อจินตนาการ
จากนั้นเจียงหยุนเอ๋อก็คิดว่าทั้งสองคนไม่ได้เลวร้ายแบบนั้น อีกอย่างยังจับตัวเองอย่างเบามือ อารมณ์ร้อนใจก็ค่อยถูกกดลง
เจียงหยุนเอ๋อปล่อยให้ผู้หญิงสองคนจัดการตัวเอง ตอนที่เปลี่ยนเสื้อผ้า เจียงหยุนเอ๋อกก็คิดว่าเสื้อผ้านั้นมันหนักมากเลยล่ะ
หลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ผู้หญิงสองคนก็เริ่มจัดการกับผมเผ้าของเจียงหยุนเอ๋อ
เมื่อผ่านไปหลายสิบนาที ทุกอย่างของเจียงหยุนเอ๋อก็ดูเหมือนจะเรียบร้อยแล้ว
เจียงหยุนเอ๋อสงสัยอยู่ในใจ ว่าจะทำให้ตัวเองออกมาเป็นแบบไหนกันแน่ ทำไมตัวเองถึงถูกลากมาทำแบบนี้ได้
สุดท้ายหัวของเจียงหยุนเอ๋อก็ถูกคลุมด้วยอะไรสักอย่าง
“เสร็จแล้ว” ผู้หญิงสองคนปรบมือ
“ทำไมต้องทำให้ฉันเป็นแบบนี้ล่ะ？” เจียงหยุนเอ๋อถามด้วยความไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวคุณก็รู้เอง” ผู้หญิงสองคนไม่ได้ตอบเธอ แต่เลือกที่จะใบ้ให้แทน
จากนั้นเจียงหยุนเอ๋อก็ถูกบอดี้การ์ดสองคนพาขึ้นไปในรถ ก่อนจะออกไป
ทางโบสถ์ แขกก็เข้ามาร่วมในงานแล้ว ซู่จี้งยี้ก็เข้ามาหาลี่จุนถิง： “คุณชายลี่ เตรียมทุกอย่างเสร็จแล้ว”
ลี่จุนถิงตอบรับเบาๆ ก่อนจะพูดออกมา： “อือ งั้นก็เริ่มเลย”
ภายในเวลาไม่นาน ก็มาถึงฤกษ์งานยามดีของงานแต่ง
ทางส้งหวั่นหวั่น ก็มีคนใช้มาบอก
“คุณหนูส้ง งานแต่งกำลังจะเริ่มแล้ว ในฐานะที่เป็นเจ้าสาว คุณก็ต้องเตรียมร่วมงานแล้วนะ” คนใช้ยืนอยู่ด้านหลังส้งหวั่นหวั่น พลางพูดเตือนเสียงเบา
ส้งหวั่นหวั่นเห็นตัวเองในกระจก ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ในตอนนี้เธอสวยอย่างไร้ที่ติจริงๆ
บนโลกใบนี้ มีเพียงผู้ชายอย่างลี่จุนถิงเท่านั้นที่จะเหมาะสมกับตัวเอง
เมื่อคิดได้ว่าเดี๋ยวจะมีลี่จุนถิงแล้ว ในใจของส้งหวั่นหวั่นก็ยินดีเป็นอย่างมาก และรองานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นไม่ไหวแล้ว
“อือ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ” ใบหน้าของส้งหวั่นหวั่นนั้นสดใสมาก ในสายตาของลี่จุนซิน คิดว่ามันเสียดแทงตาไปหน่อย
ลี่จุนซินกับลี่หยูนห่วนเมื่อเห็นสถานการณ์แบบนี้ ก็บอกว่าจะออกไปก่อน
“ส้งหวั่นหวั่น ขอให้ฝันของคุณเป็นจริงนะ” สายตาของลี่จุนซินนั้นสับสน แต่ก็ยังพูดอวยพรออกมา
ไม่ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไร เธอเองก็ทำทุกอย่างอย่างสุดความสามารถแล้ว
ลี่หยูนห่วนยิ้มแย้มเบาๆ แต่ในสายตานั้นมันมีความจริงใจมากน้อยเท่าไหร่นะ？
“อวยพรคุณด้วยนะ”
ส้งหวั่นหวั่นไม่ได้สังเกตว่าน้ำเสียงของพวกเขาไม่ชอบมาพากล เลยยิ้มแล้วตอบกลับ： “ขอบคุณพวกคุณนะ”
ส้งหวั่นหวั่นมีท่าทีตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด สไตล์ลิสต์ที่อยู่ข้างๆ ช่วยส้งหวั่นหวั่นจัดผ้าคลุมผม หลังจากที่จัดเสร็จ ก็ออกไปอย่างเคารพ
เมื่อเห็นว่าคนส่วนมากออกไปแล้ว ส้งหวั่นหวั่นก็รีบลุกขึ้นมา ก่อนจะพูดกับคนใช้： “ไปกันเถอะ”
จากนั้น ส้งหวั่นหวั่นยื่นมือออกมา เพื่อให้คนใช้พยุงตัวเอง คนใช้ค่อยๆ ค่อยๆ ยกมือขึ้นมา แต่กลับถือขวดอะไรไม่รู้มาฉีดให้ส้งหวั่นหวั่น
ส้งหวั่นหวั่นไม่ได้คิดตรงนี้ แต่ก็ไม่มีโอกาสในการตอบสนองอะไร ก่อนจะเป็นลมลงไป
คนใช้มองส้งหวั่นหวั่นที่ล้มอยู่ที่พื้นอย่างไร้อารมณ์ อารมณ์บนใบหน้านั้นมันเยือกเย็นเหลือเกิน
หลังจากที่เขายืนอยู่ที่เดิมอยู่สักพัก คนใช้ก็หันตัวเดินออกไปจากห้อง และล็อกประตูของห้องแต่งหน้าด้วย
หลังจากที่คนใช้เดินออกมาจากห้องแต่งหน้า ก็เห็นว่าซู่จี้งยี้ยืนรอเขาอยู่ด้านนอกแล้ว
เมื่อเห็นว่าคนใช้เดินออกมา ซู่จี้งยี้ก็เดาได้ว่าเขาน่าจะทำเสร็จแล้ว แต่ก็ยังพูดออกมาด้วยความไม่วางใจ： “ทำสำเร็จหรือยัง？”
“ทำเสร็จ” คนใช้พูดกับซู่จี้งยี้ด้วยความเคารพ
ซู่จี้งยี้พยักหน้าด้วยความพอใจ ก่อนจะออกปากชมคนใช้： “ไม่เลวเลย คุณทำได้ดี”
จากนั้น ซู่จี้งยี้ก็ไม่ได้ออกไปในทันที แต่กลับยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะเห็นว่ามีผู้หญิงที่ใส่ชุดเจ้าสาวถูกพาเข้ามา
คนคนนั้นก็คือเจียงหยุนเอ๋อ
ซู่จี้งยี้รออยู่ตรงนี้มาสักพักแล้ว เขากลัวว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเจียงหยุนเอ๋อ แล้วจะมาไม่ทันเวลา แต่เมื่อตอนนี้เห็นเธอ ในใจก็เบาไปเปลาะหนึ่ง
ถ้าเกิดเรื่องนี้ไม่สำเร็จ ลี่จุนถิงไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่！แต่ตอนสุดท้ายของเรื่องน่าจะราบรื่นดี
แต่เจียงหยุนเอ๋อในตอนนี้ยังร้อนรนอยู่ไม่น้อย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองถูกพามาที่ไหน ทำไมบนหัวถึงถูกคลุมด้วยผ้าของเจ้าสาว มองอะไรไม่ชัดเลย
เจียงหยุนเอ๋อยังจำได้ดีในหัวของเธอ หลังจากที่ลงจากรถแล้ว เธอก็เอาแต่เดินๆ และไม่รู้ว่าที่แท้ถูกคนพาไปที่ไหนกัน
เธอขยับปาก เลยอยากจะถาม ถึงแม้ว่าจะไม่รู้เลยว่าคนที่อยู่ข้างๆ นั้นจะตอบตัวเองอย่างเต็มในไหม
ในตอนนี้ จู่ๆ เจียงหยุนเอ๋อก็ได้ยินเสียง และก็มีเพลงในงานแต่งงานด้วย
ในตอนนั้นเอง เจียงหยุนเอ๋อแทบจะอึ้งไปอยู่ตรงนี้ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？เพลงในงานแต่งงั้นเหรอ？
ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันแน่？
มีความคิดมากมายเข้ามาในหัวของเจียงหยุนเอ๋อ เธอยังอยากจะเอามือเปิดผ้าให้เห็นสิ่งอยู่ตรงหน้า อยากจะเห็นว่าตรงหน้าคืออะไรแต่ว่าคนข้างๆ กลับเจ็บมือของเธอเอาไว้แน่น ไม่ให้โอกาสเธอเปิดเลย