“ใช่แล้ว ชื่อของเธอคือฮานเหมยเหมย เธอคือผู้ดูแลแพนด้าก่อนที่เธอจะเข้าสู่ดินแดนแห่งมรดก!”
หลังจากนึกข้อมูลของหญิงสาว คุณชายบักก็กล่าวออกมา
การเป็นผู้ดูแลแพนด้าดูเหมือนจะเป็นอาชีพที่ไม่มีคู่แข่งมากนัก
ท้ายที่สุด เพราะธรรมชาติที่สู้จี้จุกจิกของพวกมัน ทําให้แพนด้าไม่ได้มีจํานวนมากนัก
อย่างไรก็ตาม ผู้ดูแลแพนด้าก็ไม่ได้มีข้อดีมากมายอย่างที่คิด
เป็นเพราะคนในวงการมีน้อย จานวนพนักงานที่จะเข้าสู่ดินแดนแห่งมรดกก็จะน้อยลงเช่นกัน
ในทางกลับกัน แม้ว่าพวกเขาจะดูแลแพนด้าซึ่งเป็นสัตว์พิเศษ แต่พวกเขาก็ต้องแข่งกับผู้ดูแลสัตว์คนอื่นตามสถิติของรัฐบาลสมาพันธ์
แม้ว่าจะมีสถานการณ์ที่ไม่เอื้ออ่านวย แต่สาวแพนด้าก็อยู่ในกลุ่มแรกที่เข้าสู่ดินแดนแห่งมรดก เธอคงเป็นมืออาชีพตัวจริง
แน่นอนว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอจะมีความเป็นมืออาชีพมากกว่าผู้ดูแลของสัตว์อบ
นั่นเป็นเพราะผู้ดูแลาสัตว์ทั้งหมด ผู้ดูแลแพนด้เป็นเพียงคนเดียวที่ต้องสําเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงจึงจะทํางานได้
“เมื่อกล่าวถึงสตรีมเมอร์กลุ่มแรก สาวแพนด้า คนนี้คือคนเดียวที่ดูธรรมดา แต่ก็ได้รับความนิยมสูง
คุณชายบักเปิดเผยเรื่องอื่น
จีเย่ไม่ได้เริ่มสตรีมจนถึงขั้นตอนภารกิจถิ่นฐาน ดังนั้นเขาจึงอยู่ในกลุ่มที่สองในทางเทคนิคและไม่โด่งดังเท่ากับสาวแพนด้า
ความนิยมของสตรีมเมอร์กลุ่มแรกนั้นขึ้นอยู่กับรูปลักษณ์ของพวกเขาอย่างมาก ตัวอย่างเช่น มนุษย์เลเซอร์ สตรีมเมอร์คนแรกของประเทศมังกรนั้นไม่ได้เป็นหนึ่งนสิบคนที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในประเทศ แม้ว่าเขาจะแข็งแกร่งเป็นพิเศษซึ่งนั่นเป็นเพราะเขาหน้าตาไม่ดี
สาวแพนด้าเป็นข้อยกเว้นเพียงคนเดียว
เป็นเพราะผู้คนส่วนใหญ่ติดตามเธอเนื่องจากแพนด้าที่อยู่กับเธอ
ภายใต้สถานการณ์ดังกล่าว หน้าตาที่ดูธรรมดาทําให้เธอได้เปรียบ เพราะหญิงสาวคนอื่นจะไม่อิจฉาเธอเลย!
อย่างไรก็ตาม อันที่จริงจีเยู่ได้เพ่งความสใจส่วนใหญ่ของเขาไปที่หญิงสาวในชุดสีเขียว
เธอไม่ได้ดูเหมือนผู้เล่น เธอเป็นเหมือนกับวีรบุรุษของโลกนี้หรือมากับสาวแพนด้า เธอเกือบงดงามอย่างน่าทึ่งเหมือนกับเซียวเหล่งนึ่ง!
ที่สําคัญ จีเยู่มีความรู้สึกแปลกประหลาดที่เหมือนว่าเขาจะรู้จักเธอแม้ว่าเขาจะไม่เคยพบเธอมาก่อน
“ถิ่นฐานของพวกเธอคือที่ไหน?” จีเย่เอ่ยถาม
“มันอยู่ในหมู่บ้านบนภูเขาเออร์เหมย แกนกลางถิ่นฐานของพวกเธอคือวัดเต๋า มันค่อนข้างคล้ายกับแกนกลางถิ่นฐานของเรา!”
คุณชายบักรู้จักมันค่อนข้างดี
ไม่น่าแปลกใจมากนัก นับตั้งแต่ที่ผู้เล่นกลุ่มแรกออกจากระบบ ข้อมูลเกี่ยวกับถิ่นฐานก็แพร่กระจายบนฟอรั่ม
ในฐานะผู้เล่นคนแรกที่ถูกสตรีมในจังหวัดทางตะวันตกเฉียงใต้ ฮานเหมยเหมยจึงได้รับความสนใจจากถิ่นฐานของเธอมากกว่าที่ป้อมปราการภูเขามังกรคู่ได้รับ
ท้ายที่สุด ป้อมปราการภูเขามังกรคู่นั้นมีชื่อเสียงเพียงเพราะวีรบุรุษซ้องกิ่งและเมืองหยางก็เป็นเพียงเมืองระดับสี่
สาวแพนด้าเป็นคนแรกที่ถูกสตรีมในจังวัดทางตะวันตกเฉียงใต้ และถิ่นฐานของเธอดีที่สุดในเมืองกวนอย่างไม่ต้องสงสัย!
ในฐานะเมืองหลวงของจังหวัดซึ่งกินพื้นที่ 40% ของจีดีพีของจังหวัด เมืองกวน จึงเป็นบ้านของชนชั้นสูง ผู้เชี่ยวชาญ และนักวิจัยอาวุโสของจังหวัด
ถิ่นฐานของสาวแพนด้าได้รับการสนับสนุนอย่างมากจากสํานักงานสมาพันธ์ของเมืองกวนซึ่งเป็นยข้อได้เปรียบที่ป้อมปราการภูเขามังกรคูซึ่งส่วนใหญ่ถูกพัฒนา ด้วยตัวมันเองไม่เคยมี
“เออร์เหมยเป็นหนึ่งในสี่ภูเขาพุทธที่มีชื่อเสียงใช่มั้ย? ทําไมถึงมีวัดเต่อยู่บนนั้นล่ะ?” อันหยวนเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“ในขณะที่พระสมันตภัทรประดิษฐานอยู่ที่เออร์เหมยในปัจจุบัน แต่ในอดีตก็มีเกียรติทั้งในพุทธและเต๋”
“อันที่จริง นับตั้งแต่เต๋ที่แท้จริงถูกสร้างขึ้นบนภูเขาเฮ่อหมิงในราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ภูเขาเออร์เหมยก็เป็นสถานที่สําคัญสําหรับเต่ํามาโดยตลอด มันยังถูกระบุว่าเป็นสวรรค์ที่เจ็ดจาากสามสิบหกสวรรค์ของเต๋!”
ชูหยินกล่าวออกมา
ผู้เล่นทุกคนมาจากจังหฟวัดทางตะวันตกเฉียงใต้
พวกเขาอาจไม่รู้จักจุดชมวิวที่มีชื่อเสียงในจังหวัดและประเทศอื่น แต่พวกเขาทุกคนรู้จักสถานที่แห่งนี้ซึ่งอยู่ในจังหวัดของตนเองค่อนข้างดี
แม้พวกมันทั้งคู่จะเป็นภูเขา แต่เห็นได้ชัดว่าภูเขาเออร์เหมยนั้นมีชื่อเสียงมากกว่าภูเขามังกรคู่
อย่างน้อย แปดในสิบชนพื้นเมืองของประเทศมังกรก็เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน
นอกจากนี้ ภูเขาเออร์เหมยก็ยังปรากฏในหนังสือ หนัง และเกมที่มีชื่อเสียงมากมาย
หมายความว่ามีวีรบุรุษจํานวนมากเชื่อมต่อกับมัน แม้ว่าจะเป็นเพียงหมู่บ้าน แต่ก็มีศักยภาพมหาศาล ไม่น่าแปลกใจที่สํานักงานสมาพันธ์ของเมืองกวนจะสนับสนุน
แต่ทุกอย่างก็มีสองด้าน เมื่อได้รับการสนับสนุนจากทรัพยากรจากสํานักงานสมาพันธ์แล้ว ข้อตกลงดังกล่าวอาจไม่สามารถควบคุมการพัฒนาของตนเองได้
นอกจากนี้ ตามที่คุณชายบักกล่าว ถิ่นฐานของสาวแพนด้านั้นอยู่ในถิ่นฐานของสํานักทางศาสนา ดังนั้นจึงไม่สามารถต้อนรับวีรบุรุษในประวัติศาสตร์เหมือนกับป้อมปราการภูเขามังกรคู่ พวกเขาาจจะต้องฝึกฝนศิลปะการต่อสู้และยืนหยัดในเส้นทางแห่งการบ่มเพาะ
ยิ่งไปกว่านั้น เพราะระดับของถิ่นฐานยังต่า วีรบุรุษที่มีชื่อเสียงบางคน เช่น ก๊วยเซียง ผู้ที่มีภาพฉายในโลกนี้จึงไม่สามารถถูกอัญเชิญออกมาได้
ชนพื้นเมืองในถิ่นฐานของเธอน่าจะเป็นผู้อาวุโสระดับวิสามัญและลูกศิษย์ที่มีพรสวรรค์ของสานักเออร์เหมยซึ่งยังไม่โดดเด่นนักในหนังสือที่มีชื่อเสียง
“ปรมจารย์จี นี่คือภรรยาของฉัน หลงเออร์ที่ฉันเคยบอกคุณก่อนหน้านี้!”
ในขณะนั้นเอง หยางกัวก็ได้มาหาเย็พร้อมกับหญิงสาวสองคน เช่นเดียวกับแพนค้าที่ยังคงกินขนมปัง
“ขอบคุณสําหรับการรักษาแขนของก๊วเออร์!”
เซียวเหล่งนึ่งค่านับให้จีเย่อย่างสง่างาม
เมื่อเติบโตขึ้นมาในหลุมฝังศพด้วยตัวเอง เธอไม่รู้ระเบียบทางสังคมมากนัก แต่เธอได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากมายหลังจากทุกสิ่งที่เธอพบเจอ
“นี่คือคุณฮาน และนี่คือคุณโจว ทั้งคู่มาจากภูเขาเออร์เหมย พวกเธอกําลังเดินทางไปเมืองซงหยงเพื่อต่อต้านหยวน พวกเธอช่วยหลงเออร์โดยบังเอิญในตอนที่พวกเธอเดินทางผ่านหุบเขาไร้ใจ”
“จากนั้นพวกเธอก็พาเธอมาที่นี่เพื่อตามหาฉัน พวกเธอไล่ตามแรงศักดิ์สิทธิ์ที่รอบนอกหุบเขาและตามมาที่นี่!”
หยางกัวแนะนําให้หญิงสาวคนอื่นรู้จักกับจีเย่
“คุณโจว?”
เมื่อมองไปที่หญิงสาวชุดสีเขียวซึ่งน่าจะเป็นวีรบุรุษ สีหน้าของเยก็เปลี่ยนไปทันที
“คุณหญิง นี่คือปรมจารย์จีจากภูเขามังกรคู่ และพวกเขาก็คือคุณอู่ คุณชู คุณเนี่ย..
จากนั้นหยางกัวก็ได้แนะนําผู้คนในป้อมปราการภูเขามังกรคู่ให้กับผู้มาเยือนจากเออร์เหมย
“ฉันไม่รู้ว่าคุณไปป้อมปราการภูเขามังกรคู่!”
ดวงตาของสาวแพนด้าขยับไปมาระหว่างจีเย่และเนี่ยเสียวเชียน ก่อนที่เธอจะมองไปที่อู่เฉียวด้วยความประหลาดใจบนใบหน้าที่อ้วนกลมของเธอ
“คุณอู่รู้จักกันด้วยเหรอ?” หยางกัวเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ
“ใช่แล้ว!”
สองสามตอบพร้อมกัน
พวกเธอต่างก็รู้จักกัน
ท้ายที่สุด แม้ว่าเมืองกวนจะมีผู้เล่นมากกว่าเมืองหยาง แต่ก็มีเพียงไม่กี่คนที่ได้รับสกิลพรสวรรค์ในการทดสอบเบต้า และส่วนน้อยก็เป็นผู้หญิง
นอกจากนี้ เมื่อพิจารณาจากการตอบสนองของอู่เฉียว ทั้งสองคนน่าจะใกล้ชิดกันมาก
“อ่า! คุณหลง คุณมาเยี่ยมหุบเขาร้อยเกสรด้วยเช่นกันเหรอ?”
“คุณหลง!”
ในขณะนั้นเอง เฒ่าทารกและอิดเต็งที่น่านับถือก็เดินออกจากหุบเขา
ทั้งคู่รู้จักเซียวเหล่งนึ่ง พวกเขาทักทายกันอย่างสุภาพ
“นี่ไม่ใช่สถานที่รับแขก เข้าไปคุยข้างในกันเถอะ!”
เมื่อเห็นแบบนั้น จีเย่ก็กล่าวกับสาวแพนด้า
“ถูกต้อง คุณหลง ภรรยาของฉันอยู่ในหุบเขาเช่นกัน ฉันจะขอให้เอท่าเห็ดนึ่งน้ําผึ้งให้กับคุณ!”
จิวแป๊ะทงโบกมืออย่างภาคภูมิใจ เห็นได้ชัดว่าภูมิใจในเห็ดนึ่งน้ําผึ้ง
แครกก!
แพนด้าซึ่งยืนสองยาเมื่อได้ยินค่าว่า น้ําผึ้ง” ก็เบิกตาเป็นประกายที่ซ่อนอยู่ในดวงตาสีดําทันที