เริ่ม เริ่ม?
เฉินฮวนฮวนรู้สึกสับสนทันที
เธอคิดว่าเฟิงหานชวนจะปฏิเสธ แต่หลังจากผ่านไปครึ่งค่อนวัน เขาก็กลับเห็นด้วย?
ไม่ ว่าไปแล้ว เฟิงหานชวนไม่ได้ปฏิเสธ แต่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเขาปฏิเสธ
เฉินฮวนฮวนพบว่าเฟิงหานชวนจ้องมองเธอด้วยดวงตาคู่ดำเข้ม ใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นทันที ราวกับว่าเธอเป็นเหยื่อของชายหนุ่ม
“หรือไม่…หรือไม่วันนี้ช่างมันเถอะ?” เธอรู้สึกขี้ขลาดขึ้นมา ขี้ขลาดขึ้นจริงๆ
สุดท้ายแล้ว ยกเว้นในคืนที่บลูส์คลับ นอกจากหลิงตงรุ่ย เธอยังไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับใครเลย ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกกลัว รู้สึกสูญเสียความเป็นตัวเอง
“คนดี ในเมื่อคุณเป็นคนเริ่มก่อน ผมจะไม่แสดงออก แล้วรู้สึกผิดต่อคุณได้อย่างไร?” เฟิงหานชวนในตอนนี้สมองเต็มไปเรื่องลามก แล้วเขาก็เอื้อมมือยกผ้าโปร่งสีลาเวนเดอร์บนชุดนอนของเธอขึ้น ดวงตาของเขาค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง
เฉินฮวนฮวนเบือนหน้าหนี มือทั้งสองข้างขัดขืนอย่างเร็ว เฟิงหานชวนปล่อยมือของเธออย่างอารมณ์ดี และเมื่อมือของเธอว่าง เธอก็รีบหยุดการเคลื่อนไหวของเฟิงหานชวนทันที
เฟิงหานชวนรู้ว่าเฉินฮวนฮวนกลัวเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงกุมมือเธอและพูดเบา ๆ ว่า “ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะควบคุมเอง … ”
ขณะที่เขาพูด เขาก้มศีรษะลงและค่อยๆ จุมพิตริมฝีปากของหญิงสาว ด้วยความตึงเครียดเฉินฮวนฮวนคว้าคอเสื้อที่ชุดนอนของเขาไว้แน่น
เขาจูบอย่างดูดดื่มมากขึ้นเรื่อยๆ เฉินฮวนฮวนก็ค่อยๆ ซึมซับความอ่อนโยนของเขา ฝ่ามือใหญ่ของเฟิงหานชวนค่อยๆ ยื่นเข้าไปในขอบชั้นในของเธอ
ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนแดงขึ้นทันที เธอจับมือของชายหนุ่มโดยสัญชาตญาณ แต่ถูก เฟิงหานชวนขวางไว้
มือของชายหนุ่มรุกเร้าอย่างไม่ลังเล เฉินฮวนฮวนตกใจจนร้องไห้ไม่ออก รู้สึกราวกับว่ามีเลือดพุ่งออกจากใบหน้า
“เสียงโทรศัพท์สั่น”
ในขณะนั้นเอง เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นขึ้นในห้องนอนที่เงียบเชียบ
“จะบ้าตาย!” เฟิงหานชวนอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา
ตอนนี้เป็นเวลาที่บรรยากาศเป็นใจที่สุดแล้ว ถ้าเขารู้ล่วงหน้าเขาคงปิดโทรศัพท์มือถือไว้ก่อนแล้ว
เขาไม่อยากที่ใส่ใจกับมัน และยังคงขยับมือต่อไป แต่เฉินฮวนฮวนส่ายหัวอย่างกะทันหัน เสียงหอบเล็กน้อย: “คุณ…คุณไปรับโทรศัพท์สิ…”
โทรศัพท์วางอยู่บนโต๊ะกาแฟ สั่นตลอดเวลาโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุด มันยากที่จะสามารถทำภารกิจต่อในตอนนี้
“รอฉันเดี๋ยว” เฟิงหานชวนทำได้เพียงปล่อยเฉินฮวนฮวนก่อน ลุกจากเตียงทันที ไปที่โต๊ะกาแฟ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
เมื่อดูหมายเลขที่โทรเข้า เขาตัดสายโทรศัพท์เลย และเมื่อเขากำลังจะปิดโทรศัพท์ ก็มีสายเรียกเข้าจากอีกฝ่าย โทรศัพท์ยังคงสั่นอยู่ในมือของเขา
ยังไงมันก็ถูกหยุดกลางคัน เฟิงหานชวนเชื่อมต่อสายโทรศัพท์
“หานชวน ทำไมคุณกลับเร็วจัง ฉันไม่ได้กลับมาตั้งนาน คุณไม่ต้อนรับฉันเหรอ” เสียงออดอ้อนของหญิงสาว เป็นเสียงที่เต็มไปด้วยเสน่ห์
เฉินฮวนฮวนซึ่งนอนอยู่ตรงนั้น แอบได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดได้อย่างชัดเจน และจู่ๆ ก็มีคำถามผุดขึ้นในสมองของเธอ ผู้หญิงคนนี้คือใคร?
ดูเหมือนว่าเธอจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเฟิงหานชวน
“ขอโทษนะซืออวิ๋น ที่บ้านมีเรื่องนิดหน่อย ภรรยาของผมกับผมถกเถียงกัน ผมเลยกลับมาง้อเธอ” เฟิงหานชวนตอบขณะที่เขาเดินไปหาเฉินฮวนฮวน
ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างด้วยความตกใจ เฟิงหานชวนกำลังพูดถึงอะไร?
เขามีเรื่องทะเลาะกับภรรยาจึงกลับมาง้อภรรยา ภรรยาคนนี้หมายถึงเธอหรือ?
เมื่อเห็นท่าทีที่ประหลาดใจของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนก็นั่งข้างเตียงมองเธอและเม้มที่มุมปากเล็กน้อย เหมือนจะใบ้ว่า “ภรรยา” ที่เขาพูดถึงคือเธอ
ใบหน้าของเฉินฮวนฮวนแดงขึ้นกว่าเดิม
“อ้าว! คุณแต่งงานแล้วจริงเหรอ? ฉันได้ยินทั้งอาเยี่ยน และ จิ่นซิว พูดว่านายท่านจัดการเรื่องผู้หญิงให้คุณ ผู้หญิงคนนั้นก็คือภรรยาของคุณเหรอ?” หลีซืออวิ๋นแกล้งทำเป็นประหลาดใจและไม่รู้เรื่อง
“ใช่ เธอชื่อเฉินฮวนฮวน วันหลังฉันจะแนะนำให้พวกคุณรู้จักกัน” เฟิงหานชวนตอบตามปกติ
“ดีเลย แต่ฉันไม่คิดว่าคุณจะแต่งงานเร็วขนาดนี้ เร็วกว่าพวกเราทุกคน” หลีซืออวิ๋นไม่ยอมเลิกราและพูดต่อ: “ฉันยังคิดว่ารอจนลูกของพวกเราทุกคนสามารถวิ่งได้ คุณก็ยังไม่แต่งงาน แต่ไม่คิดว่าคุณ…”
“บางทีลูกของผมสามารถวิ่งได้แล้ว พวกคุณก็อาจยังไม่แต่งงาน” เฟิงหานชวนเจตนาพูดตลก ซึ่งเขาตั้งใจพูดกับหญิงสาวตรงหน้าเขาโดยเฉพาะ
ดวงตาของเฉินฮวนฮวนเบิกกว้างอีกครั้งและมองไปที่เฟิงหานชวนอย่างไม่น่าเชื่อ เขากำลังบอกใบ้ว่าต้องการมีลูกกับเธอหรือ?
“ฮ่าฮ่าฮ่า หานชวน นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีวันที่คุณจะพูดตลก ไม่ได้เจอคุณซะนาน คุณเปลี่ยนไปมากเลยนะ!” หลี่ซืออวิ๋นรู้สึกว่าการคุยเรื่อยเปื่อยนี้มีความหมาย แต่ก่อนแม้ว่าเธอจะเป็นคนที่เข้าหาเฟิงหานชวน ทั้งสองคนก็คุยกันได้ไม่กี่คำ
เนื่องจากเฟิงหานชวนเป็นนักตัดบทตัวจริง แต่วันนี้แตกต่างกัน เฟิงหานชวนกลับเป็นคนเริ่มต้นสนทนา
แม้ว่าหลีซืออวิ๋นไม่มีความสุขใจในตอนนี้ แต่การพูดเยาะเย้ยของเฟิงหานชวน ทำให้เธอรู้สึกว่าเธอยังมีความหวัง
“ก็ไม่นานเท่าไหร่ เราไม่ได้เจอกันแค่ไม่กี่เดือน” เฟิงหานชวนไม่คาดคิดว่าจู่ๆ เขาก็ตกลงไปในดินแดนที่นุ่มละมุนของเฉินฮวนฮวน
จะบอกว่าเป็นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ เขาก็ยอมรับ
“แต่ฉันรู้สึกว่าคุณเปลี่ยนไปมากจริงๆ เพราะว่าคุณมีภรรยาแล้ว?” หลีซืออวิ๋นแกล้งทำเป็นหยอกล้อ แต่จริงๆ แล้วเธอรู้สึกราวกับว่าเธอถูกแทงที่หัวใจ
เธอไม่ต้องการที่จะเอ่ยถึงผู้หญิงที่ชื่อเฉินฮวนฮวน เธอยังไม่เคยเห็นรูปร่างหน้าตาของ เฉินฮวนฮวน เธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน ถึงสามารถดึงดูดเฟิงหานชวนได้
“ใช่ แต่ตอนนี้ฉันมีธุระสำคัญที่ต้องทำกับภรรยา ฉันวางสายก่อนนะ ” เฟิงหานชวนพูดเกริ่นและวางสายทันที
หลีซืออวิ๋นยังต้องการหาหัวข้อที่จะพูดคุยและสอบถามเรื่องเกี่ยวกับเฉินฮวนฮวนจากปากของเฟิงหานชวน แต่คิดไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนจะพูดเช่นนั้นและวางสายโทรศัพท์เลย
เขากลับบอกว่า เขามีธุระสำคัญที่ต้องทำกับภรรยาของเขา? คิดไม่ถึงว่าเขา…เฟิงหานชวนจะเคยนอนกับเฉินฮวนฮวนแล้ว!
ไม่น่าหล่ะ ไม่น่าแปลกใจที่เขาเพิ่งพูดว่าลูกของเขา เฟิงหานชวนวางแผนที่จะมีลูกกับ เฉินฮวนฮวนจริงๆหรือ?
หลีซืออวิ๋นตกตะลึงอย่างมาก กำโทรศัพท์แน่นจนเห็นเส้นเลือดที่หลังมือ สีหน้าของเธอดูไม่ได้เลย
“อะไร–”
เธอตะโกนและโยนโทรศัพท์ในมือกระแทกกับผนัง
“โครม!”
เสียงดังกังวาล
……
หลังจากที่เฟิงหานชวนวางสายโทรศัพท์ เขาก็โยนโทรศัพท์ลงบนชั้นวางข้างเตียง
ทันใดนั้น เขารังแกเฉินฮวนฮวนอีกครั้ง และจงใจกดที่ปลายจมูกของเธอ หายใจออกด้วยอากาศที่อุ่น: “เมียจ๋า รอไม่ไหวแล้วมั้ง?”
“ทำไม จะเป็นไปได้ยังไง!” เฉินฮวนฮวนคาดไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนจะถามแบบนั้น เธอกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า: “ฉันไม่ ฉันไม่ได้รีบ!”
“ผมไม่อยากให้คุณรอนาน ผมก็เลยรีบวางสายไป” เฟิงหานชวนคว้าผ้าทั้งสองข้างของเธอด้วยมือทั้งสอง แล้วดันตัวเธอขึ้น
โดยไม่ทันตั้งตัว ร่างกายของเฉินฮวนฮวนเปลือยกลางอากาศ เธออายมากจนต้องปิดตาด้วยมือทั้งสองข้าง
เฟิงหานชวนคิดว่าเธอน่ารักมากและพูดติดตลกว่า: “จะปิดตาตัวเองทำไม คุณควรจะปิดตาผมไม่ใช่หรือ”