ตอนที่ 280 คนที่ข้าชอบคือเจียงซื่อ

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

เมื่อวาน​เป็น​วันที่​คุ้มค่า​มาก​สำหรับ​เจียง​ซื่อ​ ​แม้ว่า​นาง​จะ​ประสบ​กับ​ความ​สยองขวัญ​ของ​รถม้า​มาก​็​ตาม

นาง​พบ​คนที​่​พี่ใหญ่​พูดว่า​ไม่​ควร​ช่วยชีวิต​เมื่อ​ชาติก่อน​ ​และ​สิ่ง​ที่​โชคดี​ยิ่งกว่า​คือ​นาง​ได้​วางแผน​ล่วงหน้า​ด้วย​การ​ส่ง​อา​เฟย​จับตา​จู​จื่อ​อวี​้​อย่างใกล้ชิด​ ​และ​อา​เฟ​ยก​็​ได้​ซ่อนตัว​อยู่​ใน​ฝูงชน​ตั้งแต่​ที่​ฉิง​เอ๋อร​์​ร้องขอ​ความช่วยเหลือ​จาก​พวกเขา

ตอนที่​ใช้​ทองคำ​ก้อน​จัดการ​ชาย​ร่าง​ใหญ่​สอง​คน​นั้น​ ​นาง​ได้​ส่งสายตา​ให้​กับ​อา​เฟย​ ​เป็นอัน​แสดงว่า​ให้​ตาม​ไป

ใน​ตอนนั้น​ ​เจียง​ซื่อ​เห็น​อา​เฟย​เดินตาม​ไม่​ห่าง​เกินไป​และ​ไม่​ใกล้​มาก​ ​นาง​ถึง​วางใจ​ลง​ ​แล้ว​ที่​เรียก​มาถาม​ใน​เช้านี้​ ​ก็​เพื่อ​อยากรู้​ว่า​อา​เฟย​รู้​สิ่งใด​มาบ​้าง

พูด​ได้​ว่า​ ​การ​สั่ง​ให้​อา​หยา​จับตา​ฉิง​เอ๋อร​์​คือ​การป้องกัน​อย่าง​ผู้ตาม​ ​แต่​ฝั่ง​อา​เฟย​ต่างหาก​ที่​เป็นการ​โจมตี​อย่าง​ผู้นำ

หากว่า​เริ่ม​ตรวจสอบ​จาก​ที่มา​ของ​ชาย​ร่าง​ใหญ่​สอง​คน​นี้​ ​ก็​อาจ​ทำให้​รู้​ว่า​ใคร​เป็น​คนวางแผน​เล่นงาน​พี่ใหญ่​เมื่อ​ชาติก่อน​ ​และ​วางแผน​เพื่อ​สิ่งใด

มี​เหตุ​ย่อม​มีผล​ ​เจียง​ซื่อ​เชื่อ​ว่า​ฝ่ายตรงข้าม​ใช้​ความคิด​มากมาย​ถึง​เพียงนี้​ ​คง​ไม่ได้​ทำ​ไป​เพราะ​ไม่​ชอบ​พี่ใหญ่​ง่ายๆ​ ​เช่นนี้​แน่

“​ตามทัน​ขอรับ​”​ ​หลังจาก​ฟัง​คำ​สอบถาม​ของ​เจียง​ซื่อ​แล้ว​ ​อา​เฟย​ฉีก​ยิ้ม​และ​เอ่ย​ตอบ

“​แล้ว​พวกเขา​อยู่​ที่ไหน​”

อา​เฟ​ยพ​ลัน​ทำ​หน้า​ประหลาด​ขึ้น​มา​ ​แต่​พอนึก​ถึง​คุณหนู​เจียง​ที่​เขา​ทำงาน​ให้​นั้น​แตกต่าง​จาก​คุณหนู​ทั่วไป​มาก​ ​ก็​ใช่​ว่า​จะ​พูด​ออก​ไป​ไม่ได้​เสียหน่อย​ ​เขา​จึง​กระแอม​ให้​คอ​โล่ง​และ​กล่าว​ ​“​ข้า​ตาม​ถึง​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ขอรับ​”

เมื่อ​เห็น​สีหน้า​ที่​ไม่​เปลี่ยน​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​อา​เฟย​จึง​ถาม​ด้วย​ความ​ไม่​มั่นใจ​ ​“​คุณหนู​รู้จัก​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​หรือไม่​”

อาหมาน​ทำตัว​ซื่อๆ​ ​แล้ว​เงยหน้า​มอง​ฟ้า​เงียบๆ

รู้จัก​ดี​เชียว​ล่ะ​ ​ก็​คุณหนู​ของ​นาง​เพิ่ง​ไป​จุดไฟ​ฆ่า​คนที​่​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​เมื่อไม่นานมานี้​เอง​…

“​ข้า​รู้​ ​เป็น​ที่ๆ​ ​พี่​รอง​ข้า​ชอบ​ไป​”

อา​เฟย​เผยอ​ปาก​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​และ​เริ่ม​เห็นใจ​เจียง​จั้น​ขึ้น​มา

“​พูด​ต่อไป​”

“​ข้า​เห็น​ชาย​ร่าง​ใหญ่​สอง​คน​นั้น​ขึ้น​เรือ​บุปผา​ลำ​หนึ่ง​ ​พอต​กดึก​ ​ข้า​ปลอมตัว​เป็น​แขก​และ​ขึ้นไป​ดู​บน​เรือ​ ​ก็​พบ​ว่า​ ​ที่แท้​ชาย​สอง​คน​นั้น​เป็น​แมงดา​บน​เรือ​บุปผา​…​”​ ​เมื่อ​เอ่ยถึง​คำ​ว่า​ ​‘​แมงดา​’​ ​อา​เฟ​ยก​็​เริ่ม​กังวล​ขึ้น​มา​ ​กลัว​ว่า​เจียง​ซื่อ​ไม่เข้าใจ​ ​แต่​พอ​เห็น​อาการ​นิ่ง​เรียบ​ของ​ฝ่ายตรงข้าม​ก็​รู้สึก​ว่า​ตน​คิดมาก​ไป​เอง

มัก​เกิด​ความรู้สึก​ว่า​คุณหนู​เจียง​เข้าใจ​อะไร​มากกว่า​เขา​ ​ต้อง​เป็น​อาการ​หลงผิด​แน่ๆ

“​เจ้า​มั่นใจ​ว่า​เขา​สอง​คน​คือ​แมงดา​?​”

“​มั่นใจ​ขอรับ​ ​ข้า​ยัง​ไป​ถาม​มา​โดยเฉพาะ​ ​สอง​คน​นั้น​ทำ​อาชีพ​นี้​อยู่​บน​เรือ​มา​หลาย​ปี​แล้ว​ขอรับ​”

เจียง​ซื่อ​ขมวดคิ้ว​เริ่ม​ครุ่นคิด​ ​นิ้วมือ​เคาะ​ลง​ที่​โต๊ะ​อย่าง​ไม่รู้​ตัว

ในเมื่อ​ฉิง​เอ๋อร​์​คือ​คนที​่​ฝ่ายตรงข้าม​จัดส่ง​ไป​ใกล้​พี่ใหญ่​ ​ตอนแรก​ ​นาง​นึก​ว่า​ชาย​สอง​คน​นั้น​ทำ​ไป​เพราะ​เล่น​ละคร​ ​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​จะ​ทำงาน​บน​เรือ​บุปผา​ ​หรือว่า​การ​ที่​ฉิง​เอ๋อร​์​ได้มา​อยู่​ข้างๆ​ ​พี่ใหญ่​เป็น​เพียง​เรื่อง​บังเอิญ​ ​ภายหลัง​คิด​ทำร้าย​ผู้อื่น​ก็​เป็นเรื่อง​บังเอิญ​ ​แล้ว​เรื่องราว​ทั้งหมด​ก็​ไม่มีใคร​วางแผน​ล่วงหน้า​?

เจียง​ซื่อ​ปฏิเสธ​ความคิด​นี้​ทันที

เรื่อง​บังเอิญ​บน​โลก​นี้​มีมาก​มาย​ ​แต่​พอ​มัน​เกิดขึ้น​กับ​คน​ใกล้​ตัว​ ​ถึง​เป็นเรื่อง​บังเอิญ​ก็​ต้อง​คิด​ว่า​ไม่ใช่​เรื่อง​บังเอิญ

เมื่อ​เกี่ยวข้อง​ถึง​ชีวิต​ของ​พี่ใหญ่​ ​นาง​จะ​ละเลย​ไม่ได้​เด็ดขาด

เจียง​ซื่อ​หลับตา​ลง​อย่าง​แผ่วเบา​และ​นึกคิด​ไปมา​ ​หากว่า​นาง​เป็น​คน​บงการ​เรื่อง​นี้​ ​นาง​จะ​ทำ​อย่างไร

เมื่อ​ความ​ไม่​จริง​เป็นความ​จริง​ ​ความจริง​เป็นความ​ไม่​จริง​ ​คำ​โกหก​ถูก​สร้าง​ขึ้น​มา​อย่าง​สวยหรู​ ​ความจริง​ยิ่ง​มี​เยอะ​เท่าไหร่​ ​ข้อบกพร่อง​ก็​จะ​ยิ่ง​น้อยลง

อา​เฟย​เฉลียวฉลาด​ ​เมื่อ​เห็น​เจียง​ซื่อ​หลับตา​และ​ไม่​พูด​ ​เขา​ไม่​เอ่ย​เสียง​อย่าง​คน​อยู่​เป็น​ ​จนกระทั่ง​ฝ่ายตรงข้าม​ลืมตา​ขึ้น​ถึง​เอ่ย​ถาม​ ​“​คุณหนู​มีสิ​่ง​ใด​จะ​รับสั่ง​อีก​หรือไม่​ขอรับ​”

“​หากว่า​ไม่​คิดถึง​เรื่อง​เงินทอง​ ​ข้า​ต้อง​ให้​เวลา​เจ้า​นาน​แค่ไหน​ใน​การ​ตีสนิท​กับ​สอง​คน​นั้น​ ​หรือว่า​ถาม​อะไร​บางอย่าง​จาก​ปาก​พวกเขา​?​”

อา​เฟย​ครุ่นคิด​แล้ว​ตอบ​ ​“​ไม่ต้อง​มาก​ขอรับ​ ​สาม​วัน​ก็​เพียงพอ​แล้ว​”

“​สาม​วัน​?​”​ ​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ประหลาดใจ​มาก​ ​คิดไม่ถึง​ว่า​อา​เฟย​จะ​ใช้เวลา​สั้น​ถึง​เพียงนี้

อา​เฟย​ยิ้ม​พร้อมกับ​อธิบาย​ ​“​คุณหนู​ไม่เข้าใจ​ ​บุรุษ​ที่สามา​รถ​ทำงาน​บน​เรือ​ได้​นั้น​ ​เละเทะ​ยิ่งกว่า​ขี้โคลน​เสียอีก​ ​ปกติ​ก็​ไม่​เข้าตา​ใคร​ ​ขอ​เพียง​พวกเขา​ไม่ได้​เป็น​คนที​่​ปิดปาก​ตัวเอง​เงียบสนิท​มาก​ๆ​ ​แค่​เลี้ยง​อาหาร​สัก​มื้อ​สอง​มื้อ​ก็​สามารถ​หลอกล่อ​ให้​พวกเขา​พูดถึง​เรื่อง​ที่​แอบดู​ภรรยา​ผู้อื่น​อาบน้ำ​เมื่อ​ตอน​เป็น​เด็ก​ได้​แล้ว​ขอรับ​…​”

อาหมา​นคิ​้ว​ตั้ง​ ​“​พูดเพ้อเจ้อ​อะไร​ต่อหน้า​คุณหนู​!​”

อา​เฟย​ทำ​หน้า​แหย่​อาหมาน

“​อีก​สาม​วัน​ ​ข้า​จะ​รอฟัง​ข่าว​จาก​เจ้า​”

“​คุณหนู​วางใจ​ได้​ขอรับ​ ​กิน​เที่ยวเล่น​เป็นเรื่อง​ที่​ข้า​ถนัด​”

เจียง​ซื่อ​ย้ำ​เพิ่ม​หนึ่ง​ประโยค​ ​“​ระวังตัว​ด้วย​”

อา​เฟย​เอ่ย​รับ​อย่าง​รีบร้อน​ ​พอ​เดิน​ถึง​ประตู​เขา​ก็​ออกแรง​ดึง​ทันที​ ​แต่​แล้ว​ดวงตา​พลัน​เบิก​กว้าง​ ​แล้ว​เขา​ก็​ปิดประตู​ลง

ประตู​ไม้​ถูก​มือ​ข้าง​หนึ่ง​ดึง​ไว้

มี​ผู้ชาย​ที่อยู่​ใน​วัย​ระหว่าง​เด็กหนุ่ม​กับ​ชายหนุ่ม​ ​แม้น​ฝ่ามือ​ยัง​ไม่​กว้าง​เท่า​ชายหนุ่ม​ ​แต่กลับ​เปี่ยม​ด้วย​พละกำลัง

อา​เฟ​ยอ​อก​แรงดัน​ ​แต่​ดัน​ไม่ไหว

“​ออก​ไป​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ผลัก​อา​เฟ​ยอ​อก​แล้ว​เดิน​เข้าไป​ ​ฉับๆ

นอกจาก​ประหลาดใจ​ ​เจียง​ซื่อ​ยัง​มีความรู้สึก​ว่าไม่ได้​เกิน​ความคาดหมาย​ ​ภายในใจ​มี​ความคิด​ต่างๆ​ ​นานา​ผุด​ขึ้น​มา​ ​แต่​สีหน้า​นั้น​ไม่มี​การเปลี่ยนแปลง​ใดๆ

อวี​้​จิ​่น​เดิน​ไม่​กี่​ก้าว​ก็​มาถึง​ตรงหน้า​เจียง​ซื่อ​ ​ดวงตา​ที่​แวววับ​จับจ้อง​อยู่​ที่นาง

เจียง​ซื่อ​ใช้​มือ​ดัน​โต๊ะ​ยืน​ขึ้น​มา​ ​“​วันนี้​คุณชาย​อวี​๋​มา​โดย​มิได้​รับเชิญ​ ​ไม่ทราบ​ว่า​มีธุระ​อัน​ใด​”

“​เข้าไป​คุย​ด้านใน​”

เจียง​ซื่อ​นั่งลง​อีกครั้ง​ ​“​คุย​ตรงนี้​ก็ได้​เจ้าค่ะ​ ​อา​เฟย​ ​เจ้า​ไป​ทำ​ธุระ​ของ​เจ้า​เถอะ​”

อา​เฟย​เดิน​ไป​อย่าง​ไม่เต็มใจ

คุณหนู​เจียง​กับ​คน​นั้น​มี​ความสัมพันธ์​อย่างไร​นะ​ ​อยากรู้​เสีย​จริง

เมื่อ​เห็น​ประตู​ประกบ​กัน​อีกครั้ง​ ​กว่า​อาหมาน​จะ​ฉลาด​สักครั้ง​นั้น​ไม่​ง่าย​ ​นาง​วิ่ง​ไป​ลงกลอน​ประตู

เจียง​ซื่อ​หน้า​ดำ​คร่ำ​เครียด​เล็กน้อย

นี่​เป็นสาว​รับใช้​ของ​ใคร​กัน​แน่​!

“​ตอนนี้​พูด​ได้​หรือยัง​เจ้า​คะ​”

เวลานี้​ ​เจียง​ซื่อ​นั่ง​ ​อวี​้​จิ​่น​ยืน​ ​แต่​คนที​่​นั่ง​ดู​มีพลัง​มากกว่า​ ​อวี​้​จิ​่น​แม้ว่า​อยาก​จะ​อุ้ม​นาง​เข้าไป​โดย​ไม่สน​ใจ​ใคร​ ​แต่​ก็​ทำไม​่​ลง

ช่วยไม่ได้​ ​เขา​ชอบ​คนอื่น​ ​แต่​คนอื่น​ยัง​ไม่​ชอบ​เขา​ ​เขา​จึง​ทำได้​เพียง​ยอม​ประนีประนอม

“​อาหมาน​ ​เจ้า​เข้าไป​ข้างใน​ก่อน​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ชี้​ไป​ยัง​ทางเข้า​ประตู

อาหมา​นวิ​่ง​เข้าไป​ ​พอ​ขึ้น​บันได​ถึง​ตระหนัก​ได้​ว่า​คนที​่​พูด​ไม่ใช่​คุณหนู​ของ​นาง​ ​นาง​จึง​หยุด​และ​ชำเลือง​มอง​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​ไม่​อยาก​เสียเวลา​อีก​จึง​พยักหน้า

ใน​เรือน​เหลืออยู่​สอง​คน​ ​แม้แต่​ลม​ที่​ม้วน​ใบไม้​ที่​ร่วงหล่น​ ​ก็​ดูเหมือน​จะ​พัด​ขึ้น​อย่างรุนแรง​พราะ​พื้นที่​โล่ง​ขึ้น​กะทันหัน

อวี​้​จิ​่​นนั​่ง​ลง​ ​สอง​มือวาง​บน​โต๊ะ​หิน​ ​และ​จับจ้อง​สาวน้อย​ที่อยู่​ห่าง​ออก​ไป​หนึ่ง​โต๊ะ​หิน​ด้วย​แววตา​จริงจัง

“​ท่าน​ต้องการ​พูด​สิ่งใด​กับ​ข้า​หรือ​”

“​มีเรื่อง​หนึ่ง​ ​ข้า​รู้สึก​ว่า​เจ้า​เข้าใจผิด​ ​ข้า​เลย​คิด​ว่า​มีความจำเป็น​ต้อง​พูด​ให้​เข้าใจ​”

เจียง​ซื่อ​รอ​เขา​พูด​ต่อไป

อวี​้​จิ​่​นนิ​่ง​ไป​ครู่หนึ่ง

วินาที​นั้น​เสียง​ลม​ดัง​ขึ้น​ใน​ทันใด​ ​และ​มัน​ก็​ทำให้​เส้น​ผม​ของ​เจียง​ซื่อ​ร่วงหล่น​ออกมา​ ​แสงอาทิตย์​ยามเช้า​สาดส่อง​ลงมา​ยัง​กำแพง​ ​ปกคลุม​ร่างกาย​ของ​นาง​ไว้​ด้วย​สีทอง​จางๆ

แสงอาทิตย์​ใน​ช่วงเวลา​นี้​ไม่ได้​ร้อนระอุ​เหมือน​ฤดูร้อน​ ​แต่​เป็น​แดด​อุ่นๆ​ ​ที่​กำลัง​พอดี

จากนั้น​ ​นาง​ก็ได้​ยิน​ฝ่ายตรงข้าม​พูด​อย่าง​ชัดถ้อยชัดคำ​ ​“​ข้า​ไม่ได้​ชอบ​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​อะไร​นั่น​ ​คนที​่​ข้า​ชอบ​คือ​คุณหนู​สี่​แห่ง​จวน​ตง​ผิงปั​๋​ว.​..​เจียง​ซื่อ​”

เมื่อ​ชาติที่แล้ว​ ​เจียง​ซื่อ​ได้​ฟัง​คำหวาน​หยดย้อย​จาก​ชาย​คนตรง​หน้า​มานับ​ไม่​ถ้วน​ ​คำ​รัก​หวาน​เหล่านั้น​ผูกมัด​นาง​ราวกับ​ตาข่าย​เนื้อ​ดี​ ​แต่​นาง​กลับ​รู้สึก​ขาด​อากาศ​หายใจ​มากขึ้น​เรื่อยๆ​ ​ไม่​สงบ​มากขึ้น​เรื่อยๆ​ ​จนกระทั่ง​มีโอกาส​ได้​เริ่มต้น​ใหม่​อีกครั้ง​ ​นาง​ตัดสินใจ​อย่างเด็ดขาด​ด้วย​การ​อยู่​ให้​ห่าง​แม้ว่า​ยัง​ลบ​ภาพ​คน​ๆ​ ​นี้​ออกจาก​ใจ​ไม่ได้​ก็ตาม

ตอนนี้​เขา​พูดว่า​คนที​่​เขา​ชอบ​คือ​เจียง​ซื่อ​…

วินาที​นี้​ ​เจียง​ซื่อ​ไม่รู้​เลย​ว่า​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​นาง​วิ่ง​เข้าไป​ยัง​ห้องนอน​อย่าง​รีบร้อน​ ​และ​ปิดประตู​ลง​อย่างรุนแรง