บทที่289 ถูกจับพิรุธได้
เมื่อลี่จีถองตื่นขึ้นมา ก็ถึงเวลาตอนเที่ยงของวันที่สองพอดี
พระอาทิตย์นั้นขึ้นสูงแล้ว แสงลอดผ่านผ้าม่านเข้ามา กระทบลงบนเตียง รู้สึกอบอุ่นไม่เบาเลย
ขยี้ตาตัวเองเสร็จ ก็เห็นด้านข้างตัวเองไม่มีใคร ลี่จีถองก็หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา จากนั้นก็ดูเวลา ว่ากี่โมงแล้ว
แต่เพิ่งจะเปิดโทรศัพท์ขึ้นมา ก็เห็นว่ามีสายที่ไม่ได้รับโทรมาสิบห้าสาย แถมยังโทรมาเรื่อยๆ อีกด้วย ทุกคนต่างโทรมา มีข้อความที่ไม่ได้อ่านอีกเป็นร้อยข้อความ
ลี่จีถองอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เธอรู้สึกแปลกใจ
เธอก็แค่ไปค้างข้างนอกเท่านั้นเอง ปกติก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ？
ทำไมวันนี้ จู่ๆ มีคนโทรมาเยอะขนาดนี้？หรือว่าจะเกิดเรื่องสำคัญอะไรขึ้นงั้นเหรอ？
เมื่อเห็นท่านปู่โทรมาหลายสาย ลี่จีถองก็สุดสายใจเข้า ก่อนจะโทรกลับไป
“สุดท้ายก็โทรมาได้แล้วเหรอ？” เมื่อโทรติด ก็ได้ยินเสียงจริงจังจากท่านปู่ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
“ฉัน เพิ่งตื่นน่ะ มีอะไรเหรอ？” ลี่จีถองถามด้วยความไม่เข้าใจ
ปลายสายนั้นเงียบไปนาน
“คุณรีบกลับมาที่บ้านเดี่ยวนี้” ท่านปู่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ในนั้นมีความโกรธอยู่มาก
ลี่จีถองมองโทรศัพท์ด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะเคลียร์คอให้โล่ง ตอนแรกอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็ถูกท่านปู่ตัดบทไปด้วยโกรธ “ฉันให้เวลาคุณสิบนาที คุณดูสิว่าคุณทำอะไรลงไป”
เมื่อพูดจบ ท่านปู่วางสายด้วยความโกรธ โดนไม่อ่อนโยนกับเธอเลยแม้แต่น้อย
เธอมองโทรศัพท์ด้วยความงง ลี่จีถองถอนหายใจอย่างไร้ทางเลือก ไม่มีเวลาแต่งหน้าแล้ว เลยเลือกชุดหนึ่งมา ก่อนจะรีบกลับไปที่คฤหาสน์
หลังจากนั้นสิบนาที รถเบนซ์สีแดงก็มาถึงหน้าคฤหาสน์ ลี่จีถองดูเสื้อผ้าของตัวเอง ก่อนจะเดินเข้าไปด้วยความใจดีสู้เสือ
เมื่อเธอเปิดประตูเดินเข้าไป ก็พบว่ามีคนนั่งอยู่กลุ่มใหญ่ ทุกคนนั้นนั่งหน้าเครียด โดยเฉพาะท่านปู่นั้นมีสายตาเย็นชา นั่งอยู่ตรงกลาง พลางมองอยู่พักใหญ่ แววตาเต็มไปด้วยความโกรธ
เมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา ท่านปู่ก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยร่างกายสั่นเทา ก่อนจะเดินเข้าไปตรงหน้าเธอ ขณะที่เธอยังไม่ทันตอบกลับอะไร ก็โดนตบเข้าไปเต็มๆ
“เพี๊ยะ——” มีเสียงดังขึ้น
ความเจ็บนั้นมันค่อยๆ ขึ้นมา ทำให้ลี่จีถองรับรู้ได้ถึงความโกรธ และมองการกระทำของท่านปู่ด้วยความแปลกใจ
ในตอนนั้นเอง ท่านปู่กำลังอยู่ต่อหน้าทุกคน ถึงแม้ว่าอายุจะมากแล้ว แต่ท่านปู่นั้นยังมีเรี่ยวแรง จนทำให้ความโกรธนั้นมันดูน่ากลัวมากเลยล่ะ
“พ่อ คุณ……”
ลี่จีถองมองท่านปู่ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เหมือนกับคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะตบตัวเอง ก่อนหน้านี้ไม่ว่าท่านปู่จะโกรธขนาดไหน ก็จะไม่ตบแบบนั้นเด็ดขาด
“คุณรู้สึกผิดกับฉันบ้างไหม？รู้สึกผิดกับตระกูลบ้างไหม？ดูสิว่าคุณทำอะไรไปบ้าง……”
ท่านปู่ไอไม่หยุด หน้าก็แดงขึ้นมา แต่สีหน้านั้นกลับซีดเซียว ความโกรธนั้นมันมีมากเหลือเกิน แววตายังไม่เงยขึ้นมาเลย เพราะไม่อยากจะจ้องหน้าเธอเลย
เมื่อเห็นลี่จีถองยังไม่เข้าใจชัดเจนสักเท่าไหร่ ลี่จุนซินก็เดินเข้ามา ก่อนจะพูดทุกสิ่งทุกอย่างอธิบายออกมาจนหมด
“ตอนนี้ข่าวประกายออกมาหมดแล้ว ทั้งตระกูลลี่เลยได้รับความเสียดายมาก อีกอย่างสื่อมากมายก็มาถามเรื่องของพวกเราตระกูลลี่ ครั้งนี้กลัวว่าจะไม่ได้แก้ไขง่ายเหมือนที่คิดไว้ ครั้งหน้าต้องระวังหน่อยนะ……”
เมื่อพูดจบ ลี่จุนซินก็เอาหนังสือพิมพ์ให้ลี่จีถองดู
ลี่จีถองเปิดดู ก่อนจะอ่านหัวข้อข่าวอย่างละเอียด จากนั้นแววตาก็นิ่งลง ปากก็ซีดเซียว
จากนั้นก็โยนหนังสือพิมพ์ลงบนพื้น “ไม่ๆ เรื่องมันไม่ใช่แบบนั้นเลย……”
ลี่จีถองถอยหลังไป พลางมองด้วยความไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นก็กระแอมเล็กน้อย ก่อนจะเล่าประสบการณ์ขมขื่นที่ยากจะเล่าออกมาได้ “ฉันไม่ได้มีอะไรกับเขาเลยนะ อีกอย่างฉันไม่รู้ด้วยว่าเขาคือใคร ตอนนั้นฉันว่าตัวเองเมามาก น่าจะเป็นเพราะเขาใส่ยาลงไป ดังนั้นฉันเลยรู้สึกมึนๆ แต่ฉันคิดไม่ถึง……”
“ฉันต้องถูกคนเล่นงานแน่เลย คุณต้องเชื่อฉันนะ พ่อ……”
พูดไป ความทรงจำในคืนวานก็กลับมา ลี่จีถองอดไม่ได้ที่โอบกอดหัวของตัวเอง ปากก็เอาแต่พึมพำว่า “เล่นงานเหรอ？หรือคุณไม่รู้จักเหตุผลนี้เลยเหรอ？คุณเป็นถึงคุณหนูคนโตของตระกูลลี่ มีคนมากมายขนาดไหน？”
ท่านปู่พูดขึ้นอย่างรำคาญใจ พูดไปก็ทนความโกรธไม่ได้ จนหายใจลำบากขึ้น
สำหรับลูกสาวที่อยู่ตรงหน้านั้น เขาไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ
อีกด้านหนึ่ง ก็โกรธว่าทำไมลี่จีถองถึงได้กล้าทำอะไรแบบนี้ โดยไม่สนใจเรื่องพวกนี้เลย และไม่เอาคำพูดของเขามาใส่ใจ ทำอะไรไม่สนใจผลลัพธ์เลย
อีกอย่าง โกรธว่าทำไมใครๆ ถึงเอาแต่จับจ้องลี่จีถอง คุณหนูคนโตของตระกูลลี่นั้น เป็นการกำหนดจากบรรพบุรุษอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ในเมื่อกล้าจนเกิดเรื่องขนาดนี้ เลยจับจ้องพวกเขา
พยายามควบคุมอารมณ์ จากนั้นท่านปู่ก็เริ่มพูดขึ้นอย่างตะกุกตะกัก “จุนถิงล่ะ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน？”
เมื่อมองไปรอบๆ ท่านปู่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของลี่จุนถิงเลย ดังนั้นเลยถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ตั้งแต่ข่าวออกมาตอนเข้า หุ้นของตระกูลลี่ก็ได้รับผลกระทบอย่างหนัก มันตกลงเป็นอย่างมาก ดังนั้นจุนถิงเลยกลับไปที่บริษัทก่อน อยากจะปิดเรื่องนี้ไว้ ดูสิว่าจะมีวิธีอะไรบ้างไหม”
ลี่จุนซินถอนหายใจพลางพูดออกมา
ท่านปู่มีใบหน้าอ่อนโยนลง พลางพูดออกมา： “ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นอย่างไรก็ต้องปิดเอาไว้ อย่าให้เผยแพร่ออกไป หรือไม่ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องใช้เงินในการปิดปากพวกนักข่าว ไม่ให้มันเผยแพร่ออกไป”
“ได้ ฉันรู้แล้วล่ะ งั้นตอนนี้ฉันกลับไปที่บริษัทก่อนนะ ช่วยจุนถิงแก้ไขเรื่องราวต่างๆ ด้วย” ลี่จุนซินพยักหน้าเบาๆ
ท่านปู่พยักหน้าเบาๆ “ระวังหน่อยนะ อย่างให้ถูกจับได้ก็แล้วกัน”
ลี่จุนซินพยักหน้าบอกว่ารู้แล้ว
อีกด้าน ในบริษัท ลี่จุนถิงมาตั้งแต่เช้า จากนั้นก็ใช้วิธีโหดร้าย ในการข่มขู่นักข่าวหรือสื่อต่างๆ เพื่อให้ลบข่าวพวกนี้ออกไป โดยเฉพาะข่าวที่ไม่ดีเกี่ยวกับตระกูลลี่
ในตอนแรก ก็มีผลจริงๆ เพราะข่าวบนอินเทอร์เน็ตที่เกี่ยวกับลี่จีถองนั้นถูกลบออกไปหมด จนไม่เหลือซากเลย
แต่เพียงไม่ถึงครึ่งชั่วโมง บนอินเทอร์เน็ตก็มีการแพร่ออกมาอีกครั้ง แถมยังมีข่าวออกมามากกว่าเดิมด้วย เป็นข่าวเกี่ยวกับลี่จีถองและนายแบบคนดังในวงการบันเทิงต่างๆ แถมยังมีหลักฐานอีกด้วย