หยานชิงเจ๋อนั่งลงที่เตียงเบาๆ เพราะรู้สึกถึงการกระทำนั้น ซูสือจิ่นพลิกตัวมาช้าๆ เขาเหมือนถูกจับได้อย่างนั้น กลั้นลมหายใจไป พักใหญ่ถึงกล้าถอนหายใจออกมาช้าๆ
ดีตรงที่ซูสือจิ่นแค่พลิกตัว เผชิญหน้ากับเขาแต่ไม่ตื่น
หยานชิงเจ๋อสูดหายใจลึกๆ ถอดรองเท้า แล้วเปิดผ้าห่มแล้วนอนลงไป
ซูสือจิ่นเหมือนรู้สึกว่าที่นอนข้างๆจมลงไปเล็กน้อย ในความไม่สมดุลนี้ ตัวเธอเอียงนิดๆ สัมผัสโดนหยานชิงเจ๋อที่อยู่ด้านข้าง
ซูสือจิ่นเดิมนอนอยู่กลางเตียง ดังนั้น ตอนเธอชนเข้ามา หยานชิงเจ๋ออยากจะหลบไป ร่างกายกลับอยู่ตรงขอบเตียง เขาเลยหลบไม่ได้ ทำได้แค่เกร็งกล้ามเนื้ออยู่ตรงนั้น
หลังจากซูสือจิ่นเข้าใกล้ ตามมาด้วยท่าพาดขาไปบนตัวหยานชิงเจ๋อ ร่างกายยังโน้มไปทางเขา
จู่ ๆมีความอุ่นนุ่มแนบมา รวมกับกลิ่นหอมเฉพาะตัวของหญิงสาว ในความมืดที่เงียบสงบ การรับกลิ่นถูกขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่า หยานชิงเจ๋อรู้สึกว่าทั้งตัวถูกอากาศแบบนี้โอบล้อมไว้ ทำให้เขาตื่นเต้นมากขึ้น
เขาอดไม่ได้ จู่ ๆเขานึกถึงฉากคืนในวันนั้นขึ้น
เวลานั้นเพราะความโกรธ เขาเลยใช้กำลังข่มเหงเธอ
และความรู้สึกในตอนนั้น ปกติเขาไม่เคยนึกถึงมาก่อน ตอนนี้กลับฉายออกมาชัดเจน
เขารู้สึกว่าเลือดในกายสูบฉีดขึ้น ร่างกายเหงื่อออกนิดๆ ความคิดเริ่มเตลิดไป
นี่เป็นสัญชาตญาณของผู้ชาย ?
เขาคิดว่า ตอนเขาเผชิญหน้ากับเธอ เพราะในใจปฏิบัติและวางตำแหน่งครอบครัวมาหลายปี ไม่มีทางเกิดความคิดใดๆที่เกินเลยกับเธอ
แต่ตอนนี้ ตอนเขาโดนเธอสัมผัสนิดเดียวเท่านั้น ร่างกายก็มีปฏิกิริยาขึ้นอย่างรวดเร็ว หยานชิงเจ๋อถึงรู้ เขาเหมือนกับผู้ชายคนอื่น ตอนอยู่ร่วมเตียงกับผู้หญิงคนหนึ่ง หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเกิดความเสน่ห์หา
แม้ว่า ก่อนหน้านี้ เขาจะเห็นเธอเป็นน้องสาวมาโดยตลอด
นอนอยู่สักพัก เพราะร่างกายที่เกร็ง เลือดกลับสูบฉีดอยู่ ไม่ช้าหยานชิงเจ๋อก็ทนไม่ไหว
เขารู้สึกตัวมีแต่เหงื่อ เปิดผ้าห่มอย่างอดไม่ได้ อยากจะออกไปอาบน้ำใหม่อีกครั้ง
เขารอให้หัวใจสงบลงนิดหน่อย แล้วลุกจากเตียงขึ้นนั่งเงียบๆ
ออกจากผ้าห่ม เขารู้สึกว่าอากาศที่โอบล้อมเขาเมื่อกี้จางลงมาก สมองเขาก็เริ่มกลับมาทำงานเหมือนเดิมช้าๆ อุณหภูมิก็ต่ำลงช้าๆ เพียงแต่——
เขามองกระโจมด้านล่างที่ชี้ขึ้นมา รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยเสียหน้าแบบนี้มาก่อน
คิดไม่ถึงว่าจะไม่ยอมลง!
เขารู้สึกยอมแพ้ ถึงขนาดคิดว่าคืนนี้กลับไปนอนห้องนั้นดีกว่า
แต่ในตอนนั้นเอง จู่ ๆซูสือจิ่นที่นอนอยู่กลิ้งมาทางเขาอีกครั้ง แล้วยื่นมือลูบที่ต้นขาของเขา!
หยานชิงเจ๋อตัวเกร็ง และเหมือนกัน แม้ซูสือจิ่นสะลึมสะลืออยู่ ในที่สุดก็รู้สึกถึงความผิดปกติ ลืมตาขึ้นด้วยความตกใจทันที
ในห้องมืดมาก เห็นแค่เค้าโครงเลือนราง แต่ซูสือจิ่นกลับเห็นหยานชิงเจ๋อนั่งอยู่บนเตียงของเธอ!
เพราะงั้น เธอตื่นเต็มตา
หยานชิงเจ๋อเหมือนจะรู้สึกผิดปกติ เขาเลยหันหน้าเห็นซูสือจิ่นกำลังมองเขาอยู่
ดวงตาโตขาวดำชัดเจนของเธอภายใต้แสงไฟสลัว ดูสว่างชัดเจน
เขาตื่นตกใจอย่างห้ามไม่ได้ โดยสัญชาตญาณอยากจะอธิบาย อยากบอกว่าตัวเองแค่มาดูว่าเธอเป็นยังไง
แต่คำพูดเหมือนติดอยู่ที่ปาก เขากลับคิดขึ้นได้อีกว่า พวกเขาเป็นสามีภรรยา นอนบนเตียงเดียวกัน เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล! ทำไมต้องอธิบาย?!
เพราะฉะนั้น หยานชิงเจ๋อกดความรู้สึกว้าวุ่นและตื่นเต้นไว้ ในสายตาของซูสือจิ่น ก็เปิดผ้าห่มแบบนั้น นอนลงไปอีกครั้ง
เขารู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นเร็วขึ้น แต่กลับแสดงเหมือนนิ่งสงบและเป็นธรรมชาติ
ซูสือจิ่นมองเขาอย่างตกใจ จมูกพยายามดมกลิ่น ไม่ได้กลิ่นเหล้าใดๆ
ดังนั้น ภายใต้สภาวะที่หยานชิงเจ๋อมีสติ ภายใต้สภาวะที่ไม่ได้โกรธเธอ นอนอยู่ข้างตัวเธอ?!
ลมหายใจของซูสือจิ่นติดขัด เธอตัวเกร็ง รู้สึกตั้งแต่หยานชิงเจ๋อนอนลงไปทั้งตัว เลือดของเธอก็เริ่มสูบฉีดแรง
เธอรู้สึกครึ่งตัวของตัวเองที่ใกล้เขาเกือบเป็นตะคริวแล้ว ดังนั้นเลยใช้อีกครึ่งตัวขยับไปอีกด้านของเตียงอย่างเงียบๆ
แต่ตอนเธอเพิ่งขยับไปไม่ถึง5เซนติเมตร จู่ ๆมีมือข้างหนึ่งยื่นมา เหนี่ยวไหล่ของเธอไว้
ซูสือจิ่นตกใจจนไม่กล้าขยับ เงยหน้าขึ้นก็เห็นหยานชิงเจ๋อนอนตะแคงอยู่ ดึงเธอเข้าสู่อ้อมกอดเขา
หัวใจเธอเต้นเร็วจนเหมือนไม่ใช่ของตัวเอง ไม่รู้ควรทำยังไงดี สงสัยหลายๆเรื่องแท้ๆ แต่กลับพูดอะไรออกมาไม่ได้
ในอ้อมกอดหยานชิงเจ๋อจู่ ๆมีก้อนนุ่มนิ่ม ในส่วนลึกของจิตใจรู้สึกมีอะไรระเบิดดังออกมา
ความรู้สึกเดิมที่เขาพยายามควบคุมในตอนนี้ระเบิดออกมา เลือดในกายเดือดขึ้น เขาค้นพบว่าตัวเองเหมือนเด็กที่เพิ่งจะแตกเนื้อหนุ่ม ในช่วงสั้นๆ คิดไม่ถึงว่าในหัวมีแต่ความต้องการที่จะรวมร่างกับซูสือจิ่น
เขารู้สึก เขาต้องบ้าแน่ๆ
แต่เขากลับปล่อยให้มันบ้า
อย่างไรก็ตาม เขาตัดสินใจจะเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงกับเธอแล้ว แล้วทำไมต้องปิดกั้นตัวเอง?
หยานชิงเจ๋อคิดถึงตรงนี้ กอดเอวของซูสือจิ่นไว้แน่น มืออีกข้างเหนี่ยวท้ายทอยเธอเข้ามา แล้วเอียงศีรษะ จูบลงไป
รูม่านตาของซูสือจิ่นขยายใหญ่ทันที เธอรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นออกจากหน้าอก เธอไม่สามารถขยับและหายใจได้ ถึงขนาดอากาศในปากและปวดถูกหยานชิงเจ๋อดูดไป เธอรู้สึกว่าวินาทีต่อมาตัวเองก็จะสลบไป
เพียงแต่ แม้ว่าสถานะเธอเหมือนจะหมดสติได้ตลอดเวลา แต่กลับมีสติอยู่เหมือนเดิม
เธอรู้สึกได้ชัดเจน หยานชิงเจ๋อง้างฟันเธอออก แล้วเริ่มไล่ตามลิ้นของเธอช้าๆ
เธอหนี เขาตามอย่างมุ่งมั่น
สุดท้าย เธอหลบไม่ไหว ทำได้ยอมเกี่ยวพันกับเขา
หรือเพราะพวกเขาคลอเคลีย แรงกดเขาที่จับแขนเธอจู่ ๆก็แรงขึ้น เธอถูกเขากดไว้ในอ้อมกอด มีชุดนอนบางๆสองชั้นกั้นอยู่ ซูสือจิ่นรู้สึกถึงหัวใจของหยานชิงเจ๋อที่เต้นอย่างชัดเจน
หัวใจเขาเต้นเร็วมากเหมือนกัน และแรงมาก เสื้อผ้ากั้นอยู่ เหมือนเคาะบนหน้าอกเธอ ทำให้หัวใจเธอเต้นเร็วขึ้นไม่หยุด เลือดทั้งหมดในตัวพุ่งขึ้นไปที่สมอง
เพราะใกล้มาก ซูสือจิ่นรู้สึกร่างกายหยานชิงเจ๋อร้อนมาก และท่อนล่างของเขา กำลังดันร่างของเธออยู่ เหมือนอาวุธที่สะสมรอการปลดปล่อย
เธอรู้สึกกลัวนิดๆ และคาดหวังหน่อยๆ แต่ตอนรู้สึกถึงมือหยานชิงเจ๋อเลื่อนลงไปที่เอว จู่ ๆซูสือจิ่นก็นึกถึงอะไร เธอใช้แรงผลักหยานชิงเจ๋อออกไปเล็กน้อย
ริมฝีปากเขาผละออกจากเธอช้าๆ ดังนั้น ในที่สุดเธอก็ได้สูดอากาศที่บริสุทธิ์
เธอหายใจเข้าแรงๆ แต่ในอากาศกลับมีกลิ่นของหยานชิงเจ๋อ ทำให้เธอรู้สึกสิ่งล่อใจที่อันตรายถึงชีวิต
เธอพยายามดึงสติตัวเองกลับมา กดริมฝีปากที่หยานชิงเจ๋อจะจูบเข้ามา ถามเขา “พี่ชิงเจ๋อ พี่โดนคนวางยาหรือเปล่า?”
หยานชิงเจ๋ออึ้งไป วางยา?
ดวงตาเขาสีเข้ม แม้ว่าจะถูกวางยาจริงๆ งั้นก็เป็นยาที่เธอเป็นคนวาง
เขามองข้ามฮอร์โมนที่แพร่ออกมาจากตัวเธอไม่ได้ ดังนั้น ร่างกายเกิดปฏิกิริยาตอบสนองอย่างควบคุมไม่อยู่
“ไม่มี” เขาตอบกลับสองคำเร็วๆด้วยเสียงแหบ ก็พุ่งจูบซูสือจิ่นต่อทันที
เขาไม่โดนวางยา ยัง…
ซูสือจิ่นยังจำได้แม่น เช้าวันแรกหลังเกิดความสัมพันธ์ เขาบอกกับเธอเอง เขาเห็นเธอก็แข็งไม่ขึ้น…
แล้วตอนนี้?
เธอกะพริบตา กำลังจะมองหยานชิงเจ๋อว่าเป็นอะไรไป ก็รู้สึกเจ็บติ่งหู
หยานชิงเจ๋อกัดซูสือจิ่นไปที จู่ ๆปลายลิ้นก็รู้สึกที่กลางติ่งหูเธอมีรูหูเล็กช่องหนึ่ง
ดังนั้น ปลายลิ้นเขาวนอยู่ในนั้นอย่างไม่รู้ตัว เหมือนกำลังเล่นเพลิน
ซูสือจิ่นรู้สึกแค่ครู่เดียวก็เบลอไป
บริเวณหูที่อ่อนไหวที่สุด มีกระแสไฟเล็กๆแล่นขึ้นไม่หยุด กระแสไฟนี้ร่วมกันในตัวกลายเป็นกระแสไฟที่แรงขึ้น ดังนั้น เธอขนลุกทั้งตัว ขนตั้งชัน เซลล์ทั่วร่างกายกำลังเต้น
แต่เพราะเธอชาอยู่ ขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
สติก็ดี ความคิดก็ช่าง ในเวลานี้ค่อยๆหนีไปไกล ถึงขนาดที่เธอไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ทำได้แค่หอบแรงๆ ครางเสียงเบาแต่กลับออดอ้อนเป็นที่สุด
รูม่านตาของหยานชิงเจ๋อหดไป เหมือนได้รับสัญญาณอะไรทำนองนั้น จูบไล่จากติ่งหูของซูสือจิ่นลงไป
เสื้อผ้าของพวกเขาถูกเขาถอดออกทีละชิ้น จนในที่สุดพบกันตรงๆ
หยานชิงเจ๋อคิด เกี่ยวกับเรื่องสัญชาตญาณของคน อย่างที่คิดสามารถเรียนรู้ได้เอง
เขาเพิ่งสามครั้ง ภายใต้สถานะที่มีสติแค่สองครั้ง แต่เขารู้สึกได้ชัดเจน ฝีมือดีขึ้นกว่าเดิม
เขาเห็นซูสือจิ่นกำลังสั่น ดังนั้นถึงจูบเธอเบาๆไปทั่วตัว จนเธอผ่อนคลายลง ถึงเข้าไปอย่างไม่เร่งรีบแต่กลับไม่ยอมให้ต่อต้าน
ซูสือจิ่นร้อง “อา”ออกมาเบาๆ พร้อมกับยื่นมือไปขยำผ้าปูเตียงข้างๆ
หยานชิงเจ๋อรู้สึกร่างของเธอเกร็งอีกแล้ว อดถามไม่ได้ “เสี่ยวจิ่น เจ็บเหรอ?”
เธอส่ายหน้า รู้สึกเพราะเสียงเรียก“เสี่ยวจิ่น”ที่อ่อนโยนนั้น ทำเธอใจเต้นเร็วขึ้น กำลังคิดอยากพูดอะไร หยานชิงเจ๋อก็เอนตัวลงมา อุ้มเธอไว้ในอ้อมกอดแล้วเริ่มเคลื่อนไหว
เธอรู้สึกถึงผลที่พวกเธอแนบชิด เพราะการกระทำไม่หยุดของเขา เกิดความรู้สึกคันเล็กกัดกร่อนความรู้สึกของเธอ เธอครางไปด้วย อีกด้านก็เริ่มขยับตามจังหวะของหยานชิงเจ๋อตามสัญชาตญาณ
เขาเหมือนค้นพบ ตรงไหนที่เสียงเธอดังขึ้นมากหน่อย ต่อมาเขาเหมือนโจมตีเข้าไปตรงนั้นเป็นพิเศษ
สุดท้าย ซูสือจิ่นรู้สึกว่าร่างกายเหมือนถูกแช่ในน้ำอุ่น ครางออกมาไม่หยุด จนถึงอวัยวะรับความรู้สึกทุกอย่างเหมือนพังไป ร่างกายหดเกร็งอย่างไม่รู้ตัว
ครั้งนี้ยังเหมือนเดิม ในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด หยานชิงเจ๋อดึงออกมา
หลังจากจบแล้ว เขายังคงช่วยเธอเช็ดร่างกาย แล้วมองก้อนกระดาษในมือ พูดกับตัวเองเบาๆ “พรุ่งนี้ต้องไปซื้อถุงยางแล้ว”