ตอนที่ 525 พายุลูกใหญ่พลันบังเกิด (4) / ตอนที่ 526 ทำดีหวังผล (1)
ตอนที่ 525 พายุลูกใหญ่พลันบังเกิด (4)
“สำนักศึกษาเฟิงหัวมีชื่อเสียงโด่งดัง แต่กลับใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว พวกข้าไม่ยอม”
เสียงตะโกนของลู่เว่ยเจี๋ยทำให้ลูกศิษย์ทุกคนที่มาดูต่างเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจทันที
พวกเขาไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดลู่เว่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ จึงถูกไล่ออกจากสำนักศึกษาเฟิงหัว แต่ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงตะโกนของลู่เว่ยเจี๋ยก็ต่างตกใจและคิดว่ามีบางสิ่งที่ถูกปิดบังไว้
ท่ามกลางฝูงชน มีร่างเล็กๆ ร่างหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังทุกคน รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สวยงาม
ลู่เว่ยเจี๋ยเอ๋ย วันนั้นข้าไว้ชีวิตเจ้า วันนี้เจ้าก็ต้องแสดงให้ดีที่สุด
“ศิษย์พี่ลู่” ชายหนุ่มที่ถูกไล่ออกมาพร้อมกันต่างจ้องไปที่ลู่เว่ยเจี๋ยอย่างตกใจ ในฐานะผู้ร่วมมือและผู้ตกเป็นเหยื่อ พวกเขาย่อมรู้ดีว่าลู่เว่ยเจี๋ยกำลังจะเอ่ยอะไร
“พวกข้าถูกทำลายอนาคตแล้วยังต้องช่วยผู้นั้นปิดบังความจริงไปอีกนานเท่าไหร่! พวกเจ้าอยากเป็นบันไดให้คนนั้นเหยียบขึ้นไป แต่ข้าไม่อยาก! ทั้งๆ ที่นางเป็นคนเริ่มทุกอย่าง แล้วเพราะเหตุใดเราจึงต้องมารับทุกอย่างแทนนาง โดยที่นางยังสามารถรับคำชมจากผู้คนและใช้ชีวิตอยู่ในสำนักศึกษาอย่างมีความสุข” ลู่เว่ยเจี๋ยกัดฟันกล่าว
เขาไม่อยากเป็นคนดีแบบนั้น
ชายหนุ่มกลุ่มนั้นต่างก้มศีรษะลง เดิมทีพวกเขาก็ต่างไม่พอใจอยู่แล้ว เวลานี้ยังถูกลู่เว่ยเจี๋ยจุดประกายขึ้นมาอีกครั้ง
“หนิงซิน หากเจ้ายังมีจิตใต้สำนึกอยู่บ้าง! ก็ออกมาซะ! เจ้าถูกความโลภครอบงำแล้วพยายามจะฆ่าศิษย์ของยอดเขาเทียมเมฆาและแม่ทัพเอกของกองทัพรุ่ยหลิน เมื่อเรื่องถูกเปิดเผย เจ้ากลับโยนความผิดทุกอย่างมาให้พวกข้า และไล่พวกข้าออกจากสำนักศึกษาเฟิงหัว ทำให้พวกข้าต้องมาแบกรับคำด่าว่าแบบนี้ ทำให้พวกข้าไม่มีทางไป แต่เจ้ากลับใช้ชีวิตอย่างสงบสุข! เพียงเพราะบิดาของเจ้าเป็นรองอาจารย์ใหญ่ เพียงเพราะอาจารย์ใหญ่เป็นพี่น้องกับบิดาของเจ้า” ลู่เว่ยเจี๋ยพูดออกมาทุกอย่าง ในเมื่อหนิงซินและหนิงรุ่ยตัดทุกทางออกของพวกเขา เขาก็ไม่มีความจำเป็นต้องไว้หน้าอะไรอีก
ถ้าเข้าสำนักศึกษาไม่ได้ก็สามารถกลับไปหาอะไรทำที่ตระกูลได้
คำพูดของลู่เว่ยเจี๋ยทำให้เหล่าลูกศิษย์ที่ได้ยินต่างตกใจขึ้นมาทันที
ยอดเขาเทียมเมฆาอะไร กองทัพรุ่ยหลินอะไร…ชื่อที่คุ้นเคยนี้ดังเข้ามาในหูของพวกเขาในวันนี้
หนิงซินวางแผนฆ่าคนจากสองทั้งสองที่นี้
นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้นกันแน่
เพราะได้รับการกระตุ้นจากลู่เว่ยเจี๋ย ศิษย์คนอื่นๆ ที่ตั้งใจเงียบในตอนแรกก็พร้อมใจกันพูดเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในป่าประลองวิญญาณออกมาต่อจากลู่เว่ยเจี๋ยทันที เพราะพวกเขาโกรธมากเมื่อคิดถึงความแตกต่างของผลที่พวกเขาได้รับกับผลที่หนิงซินได้รับ
ยี่สิบกว่าคน คนหนึ่งพูดเสร็จอีกคนพูดต่อ พูดทุกอย่างที่เกิดขึ้นออกมาอย่างละเอียด
ความจริงในนั้นทำให้ศิษย์ทุกคนที่ได้ยินถึงกับตะลึงงัน
ลู่เว่ยเจี๋ยและหนิงซินต่างก็เป็นผู้แข็งแกร่งในหมู่ลูกศิษย์ของสำนักศึกษาเฟิงหัว แม้ว่าลู่เว่ยเจี๋ยจะไม่ได้รับความชื่นชอบเท่ากับหนิงซิน แต่เขาก็เป็นคนที่มีพลังแข็งแกร่งและเป็นที่ชื่นชมของผู้คนเช่นกัน
และความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนก็ดีมาโดยตลอด ลูกศิษย์ทุกคนรู้ว่าพวกเขาอยู่กลุ่มเดียวกันในงานล่าวิญญาณ
แต่ตอนนี้ ทุกคนในกลุ่มของลู่เว่ยเจี๋ยถูกไล่ออกยกเว้นหนิงซินและอิ่นเหยียน เรื่องนี้ทำให้ทุกคนต่างสงสัยเป็นอย่างมาก และเมื่อได้ยินคำพูดของลู่เว่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ ศิษย์ทุกคนก็ยิ่งวิพากษ์วิจารณ์มากขึ้นไปอีก
ไม่มีใครสามารถนำศิษย์พี่หนิงที่อ่อนโยนและสง่างามคนนั้นกับหญิงสาวที่น่ารังเกียจที่พยายามฆ่าและทรยศศิษย์สำนักศึกษาเดียวกันที่ลู่เว่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ พูดนั้นมาเชื่อมโยงกันได้
ลู่เว่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งมโหมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขาพูดวิธีการจัดการที่ไม่ยุติธรรมของหนิงรุ่ยและฟ่านฉีออกมาทั้งหมด
“พวกเจ้าคิดว่าพวกเจ้าสามารถใช้พวกข้ามาระงับความโกรธของยอดเขาเทียมเมฆาและกองทัพรุ่ยหลินได้หรือ พวกเจ้าคิดผิดไปแล้ว คนที่ฉลาดอย่างแม่ทัพเอกหลงไม่มีทางเชื่อคำพูดของพวกเจ้าอย่างแน่นอน พวกเจ้ารอกองทัพรุ่ยหลินมาคิดบัญชีเถิด”
ตอนที่ 526 ทำดีหวังผล (1)
ลู่เว่ยเจี๋ยได้อธิบายข้อเท็จจริงทุกอย่างให้หลงฉีฟังอย่างละเอียดแล้ว หากหนิงรุ่ยต้องการใช้พวกเขาเป็นเครื่องมือเพื่อให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปก็ต้องดูว่าหลงฉีจะเชื่อหรือไม่
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปพวกข้าและสำนักศึกษาเฟิงหัวไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันอีก! สำนักศึกษาที่จอมปลอมและไร้ความยุติธรรมอย่างนี้ ข้า ลู่เว่ยเจี๋ยไม่ต้องการ วันนี้มิใช่สำนักศึกษาเฟิงหัวของพวกเจ้าไม่ต้องการพวกข้า แต่เป็นพวกข้าที่ไม่อยากอยู่ในสำนักศึกษาที่สกปรกแบบนี้” ลู่เว่ยเจี๋ยพูดอย่างหนักแน่นและหลังจากพูดจบเขาก็เดินจากไปทันทีโดยไม่หันกลับไปมองอีก
ศิษย์คนอื่นๆ ที่ถูกไล่ออกจากสำนักศึกษาเฟิงหัวก็เดินจากไปด้วย ทิ้งคำถามและการคาดเดามากมายไว้ให้ศิษย์ของสำนักศึกษาเฟิงหัว
ทันใดนั้น สำนักศึกษาเฟิงหัวก็ระเบิดลงทันที ทุกคนต่างวิพากษ์วิจารณ์ถึงเรื่องนี้
แต่ร่างเล็กร่างนั้นกลับอุ้มเจ้าแมวดำแล้วเดินจากไปอย่างเงียบๆ
ลู่เว่ยเจี๋ยคนนี้ไม่ได้โง่ แทนที่จะสวมหมวกคลุมเครือที่สำนักศึกษาเฟิงหัวโยนมาให้ เขากลับเลือกที่จะพูดทุกอย่างออกมาแล้วเดินจากไปอย่างสง่าผึ่งผาย ล้างข้อกล่าวหาทั้งหมดที่เขาแบกรับไว้
วิธีนี้อาจทำให้ชีวิตในอนาคตของเขาดีขึ้น
เป็นคนที่เข้าใจทุกอย่าง
จวินอู๋เสียเดินออกจากฝูงชนไปอย่างเงียบๆ นางรู้ว่าหลังจากวันนี้ แม้ว่าหนิงซินจะมีความสามารถมากเพียงใดก็ไม่สามารถลบล้างความสงสัยในใจของศิษย์สำนักศึกษาเฟิงหัวได้ เพราะคนที่ได้อยู่ต่อคือนาง แต่คนที่ถูกบังคับให้ออกไปคือลู่เว่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ
ละครเพิ่งจะเริ่มต้น หนิงซิน เจ้าทนได้หรือไม่
ไม่นาน คำพูดที่ลู่เว่ยเจี๋ยและคนอื่นๆ พูดทิ้งไว้ก่อนจากไปก็ถึงหูหนิงรุ่ย เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นเขาโกรธจนขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน แต่เขาก็รู้ว่า การกระทำแบบนี้ของลู่เว่ยเจี๋ยเป็นการเดิมพันอย่างหนึ่งและเป็นการแก้แค้นหนิงซินด้วย
ทุกวันนี้มีข่าวลือว่าหนิงซินพยายามฆ่าคนเพราะความโลภมาก แต่หลังจากแผนการล้มเหลว นางก็วางแผนข่มเหงสหายร่วมสำนักศึกษาอีก
เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ชื่อเสียงของหนิงซินตกจากฟ้าลงสู่โคลนตมทันที
หนิงซินไม่กล้าเดินออกจากห้องตัวเองแม้แต่ก้าวเดียว เดิมทีนางก็กังวลอยู่แล้วว่าหลงฉีจะไม่ยอม แต่กลับถูกลู่เว่ยเจี๋ยเล่นงานอีก ตอนนี้ทั่วสำนักศึกษาต่างพูดถึงและวิพากษ์วิจารณ์นาง ตอนนี้ชายหนุ่มมากมายที่ชื่มชอบนางก็ต่างรังเกียจใบหน้าสวยงามทว่าชั่วร้ายของนางเพราะข่าวลือเหล่านั้น
หนิงรุ่ยต้องการจะช่วยหนิงซินกอบกู้ชื่อเสียงกลับมา โดยการสั่งให้ศิษย์บางคนปล่อยข่าวลือว่าลู่เว่ยเจี๋ยถูกหนิงซินปฏิเสธไม่รับรัก ตอนนี้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจนถูกไล่ออกจากสำนักศึกษาทำให้เขาเกิดความแค้นขึ้นมาจึงใส่ร้ายป้ายสีหนิงซินก่อนที่จะจากไป
แม้ว่าคำพูดเหล่านี้จะทำให้ข่าวลือลดลงเล็กน้อยและทำให้ศิษย์บางคนเชื่อคำพูดเหล่านั้น แต่ลูกศิษย์จำนวนมากก็ยังคงสงสัยอยู่ แม้ว่าพวกเขาจะไม่พูดในที่สาธารณะ แต่ในที่ลับพวกเขาก็พูดอยู่ไม่น้อย
ครั้งนี้ หนิงซินไม่สามารถรักษาภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบของศิษย์พี่หนิงของนางได้อีกต่อไป
เกียรติยศในอดีตได้หายไปแล้ว ตอนนี้ขอแค่นางกล้าปรากฏตัวต่อหน้าศิษย์คนอื่นๆ ในสำนักศึกษาเฟิงหัว สิ่งที่นางได้รับจะมิใช่ความชื่นชมและความนับถืออีก แต่เป็นความสงสัยและความไม่ไว้วางใจ
แม้ว่าจะไม่ถูกคนเป็นหมื่นเป็นพันชี้หน้าด่ากราด แต่ความรู้สึกนี้ก็ทำให้หนิงซินที่เคยชินกับการถูกเอาอกเอาใจรู้สึกอยู่ไม่สุข นางพยายามหาวิธีที่จะทำให้นางหลุดพ้นจากสิ่งพวกนี้ แต่นางก็ไม่พบวิธีที่เหมาะสม นางทำได้เพียงแสร้งทำเป็นสงบและเก็บเสียงวิพากษ์วิจารณ์เหล่านั้นไว้ในใจ แต่ในที่ลับ ไม่รู้ว่านางทุบสิ่งของไปไม่รู้กี่ชิ้น ฉีกผ้าเช็ดหน้าไปไม่รู้กี่ผืน
ลู่เว่ยเจี๋ย เจ้าไร้ความปรานีจริงๆ
หนิงซินที่กัดฟันกรอดไม่สามารถหยุดข่าวลือทั้งหมดนี้ได้ แต่ก็ต้องก้าวต่อไป
ในเช้าตรู่ของวันนี้ นางที่ตั้งใจแต่งตัวก็มาถึงที่ลานป่าไผ่อันเงียบสงบ นางสำรวจใบหน้าของตัวเองอีกครั้งอย่างละเอียด เมื่อมาถึงหน้าประตูลานจึงค่อยๆ เคาะประตูของลานป่าไผ่ …