ตอนที่ 295 คณิกานางหนึ่ง

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ไม่ทัน​รอ​ให้​เจียง​ซื่อ​เอ่ยปาก​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​ตัดบท​ทันควัน​ ​“​ไม่ได้​!​”

ชายหนุ่ม​ยืดตัว​ขึ้น​พลาง​มอง​ฉู​ฉู่​ด้วย​สายตา​หยาม​เหยียด​ ​กล่าว​เอ่ย​ด้วย​ความ​ไม่สบอารมณ์​อย่างยิ่งยวด​ ​“​พอ​เห็น​คู่หมั้น​ข้า​ใจดี​หน่อย​ถึง​ได้​กล้า​เรียกร้อง​ขนาด​นี้​ ​ในเมื่อ​มี​คน​ตามล่า​เอาชีวิต​เจ้า​ ​จะ​ช้า​หรือ​เร็ว​ก็​ต้อง​พบ​เบาะแส​เกี่ยวกับ​เจ้า​เข้า​จนได้​ ​แล้ว​พอ​ถึง​เวลา​นั้น​เจ้า​คง​ลาก​คู่หมั้น​ข้า​เข้าไป​เอี่ยว​ด้วย​จริง​ไหม​ ​หาก​จะ​พูด​อีกนัยหนึ่ง​คือ​ ​ใต้​หล้า​นี้​ไม่มี​เรื่อง​ใด​ไร้​เหตุ​ไร้ผล​ไป​เสีย​หมด​ ​ฉะนั้น​พวก​คนที​่​ไล่​ล่า​เจ้า​ย่อม​มีเหตุผล​เช่นกัน​”

ครั้น​กล่าว​มาถึง​ตรงนี้​ ​อวี​้​จิ​่​นก​็​เผย​ยิ้ม​เย็นเยียบ​ ​“​หรือว่า​บางที​เจ้า​อาจ​รู้อยู่แก่ใจ​ ​เพียงแต่​แสร้งทำ​ตัว​เป็น​เหยื่อ​เพื่อ​เรียกร้อง​ความสนใจ​”

“​ข้า​เปล่า​แสร้งทำ​ตัว​เป็น​เหยื่อ​ ​คน​หนึ่ง​ที่​ตาม​ไล่​ล่า​บอก​กับข้าว​่า​ ​‘​ข้า​แอบ​ฟัง​สิ่ง​ที่​ไม่​ควร​ฟัง​’​ ​แต่​ข้า​ไม่รู้​เลย​ว่า​คน​พวก​นั้น​เป็น​ใคร​ ​แล้ว​ข้า​จะ​รู้อยู่แก่ใจ​ได้​อย่างไร​กัน​…​”​ ​ความโกรธ​เกรี้ยว​บน​ใบหน้า​ของ​ฉู​ฉู่​พลัน​หาย​ไป​ ​นาง​หัวเราะเยาะ​กับ​ตัวเอง​พลาง​ส่าย​ศีรษะ​ ​“​ช่างเถอะ​ ​ข้า​คง​ขอมาก​เกินไป​ ​เรื่อง​นี้​มิได้​เกี่ยว​อะไร​กับ​พวก​เจ้า​ตั้งแต่​ต้น​”

นาง​ค่อยๆ​ ​พยุง​ร่าง​ขึ้น​ ​และ​หันไป​ทาง​เจียง​ซื่อ​พร้อม​ดึง​มุม​ปาก​ขึ้น​เล็กน้อย​ ​“​อย่างไรก็ตาม​ ​ข้า​ต้อง​ขออภัย​สำหรับ​เรื่อง​วันนี้​ ​และ​ต้อง​ขอบคุณ​ที่​ช่วย​ให้​ข้า​หลุดพ้น​จาก​ปัญหา​ได้​ชั่วคราว​”

นาง​ค่อยๆ​ ​เดิน​ไป​ที่​ประตู​ทั้งที่​ยัง​มิได้​เอ่ย​ลา​ ​และ​ไม่​เหลียวหลัง​มอง​อวี​้​จิ​่น​เลย​สักนิด

เจียง​ซื่อ​จ้องมอง​แผ่น​หลัง​ของ​ฉู​ฉู่​ ​ใน​ชั่วพริบตา​นั้น​นาง​ก็​เริ่ม​เข้าใจ​ความคิด​แปลกประหลาด​ที่​แวบ​เข้ามา​ให้​หัว​ก่อนหน้านี้​ ​หาก​สิ่ง​ที่​ฉู​ฉู่​พูด​เป็นความ​จริง​ ​เป็นไปได้​ไหม​…​เป็นไปได้​ไหม​ว่า​ชาย​สอง​คนที​่​ไล่​ล่า​คนที​่​แอบ​ฟัง​พวกเขา​สนทนา​จะ​จำ​คน​ผิด​…

สายตา​ของ​เจียง​ซื่อ​ที่​มอง​ไป​ยัง​ฉู​ฉู่​พลัน​ลุ่มลึก​ขึ้น​ทันใด

หาก​ข้อสันนิษฐาน​นี้​ไม่ผิด​พลาด​ ​ตอนนี้​ฉู​ฉู่​ก็​กำลัง​เป็น​แพะรับบาป​แทน​นาง​?

เมื่อ​คิดได้​เช่นนั้น​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​ไม่​อาจ​ปล่อย​ให้​นาง​กลับ​ไป​โดย​ไม่ไยดี​ ​แต่ทว่า​ความเมตตาสงสาร​ก็​ควร​มี​…

“​ช้าก่อน​”

ฉู​ฉู่​ชะงัก​ฝีเท้า​และ​หันหลัง​กลับมา

“​เจ้า​หลบ​อยู่​ที่นี่​ชั่วคราว​ก่อน​เถิด​”

ทั้ง​อวี​้​จิ​่น​และ​ฉู​ฉู่​ต่าง​ก็​ประหลาดใจ​กัน​ถ้วนหน้า

“​อา​ซื่อ​…​”

เจียง​ซื่อ​เอ่ย​เสียง​เบา​ ​“​ข้ามี​แผน​ของ​ข้า​ ​ไว้​ข้า​จะ​เล่า​ให้ท่าน​ฟัง​ภายหลัง​นะ​”

การ​ที่สามา​รถ​แอบ​เข้าไป​ใน​รถม้า​ของ​ผู้อื่น​และ​ทำการ​จี้​ได้​สำเร็จ​เช่นนี้​เป็น​เครื่อง​ยืนยัน​ว่า​ฉู​ฉู่​มิใช่​คนโง่​ ​นาง​ลังเล​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก่อน​จะ​เอ่ย​ตอบ​ตกลง​ด้วย​น้ำเสียง​เคร่งขรึม​ ​“​บุญคุณ​คราวนี้​ ​ข้า​จะ​ตอบแทน​อย่างแน่นอน​”

เจียง​ซื่อ​รับคำ​นั้น​โดย​มิได้​รู้สึก​ละอายใจ​เลย​แม้แต่น้อย​ ​นาง​เพียงแต่​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ ​“​ตาม​ข้ามา​”

เรือน​หลัง​นี้​เป็น​เรือน​สี่​ประสาน​ขนาดเล็ก​ที่​พบเห็น​ได้​ทั่วไป​ ​มีเรือน​ตรงกลาง​และ​เรือน​ขนาบ​ทั้งสอง​ข้าง​ซ้าย​ขวา​ ​รวมทั้งหมด​เป็น​สาม​ห้อง​ ​ส่วนกลาง​เป็น​ห้อง​สำหรับ​ใช้​ต้อนรับ​แขก​ผู้มาเยือน​ ​เรือน​ฝั่ง​ตะวันออก​ถูก​จัด​แต่ง​เป็น​ห้อง​สำหรับ​พักผ่อนหย่อนใจ​ ​ส่วน​เรือน​ฝั่ง​ตะวันตก​ถูก​ใช้​เป็น​ห้อง​ตำรา

เจียง​ซื่อ​เดิน​นำ​ฉู​ฉู่​เข้าไป​ใน​เรือน​ฝั่ง​ตะวันออก

“​แม่นาง​ฉู​ฉู่​พัก​ที่นี่​ก่อน​เถิด​ ​ผ้า​ปูนี​้​เพิ่ง​ถูก​เปลี่ยน​ใหม่​ ​ยัง​ไม่มี​ผู้ใด​ใช้งาน​”

ฉู​ฉู่​สงสัย​เล็กน้อย​ ​“​แล้ว​เจ้า​…​”

เจียง​ซื่อ​เผย​ยิ้ม​จางๆ​ ​“​แน่นอน​ว่า​ข้ามิ​ได้​อยู่​ที่นี่​”

ฉู​ฉู่​กล่าว​ขอบคุณ​แล้วไป​นั่งลง​ที่​ข้าง​เตียง

เจียง​ซื่อ​เดิน​กลับ​เข้าไป​ใน​ห้องโถง​กลาง​เพื่อ​ริน​น้ำ​ใส่​ถ้วย​มา​ให้​ฉู​ฉู่​ ​“​เย็นชืด​ไป​หน่อย​ ​แม่นาง​ฉู​ฉู่​ดื่ม​แก้ขัด​ไป​ก่อน​ ​เดี๋ยว​ข้า​จะ​ให้​คน​ต้ม​น้ำอุ่น​ๆ​ ​มา​ให้​”

เมื่อ​เห็น​ฉู​ฉู่​กระดก​น้ำเย็น​ชืด​ใน​ถ้วย​รวดเดียว​หมด​ ​เจียง​ซื่อ​จึง​เอ่ย​ถาม​ ​“​เจ้า​บาดเจ็บ​งั้น​หรือ​”

ฉู​ฉู่​ชะงัก​ไป​ ​มือ​ของ​นาง​กำ​ถ้วย​ใบ​นั้น​ไว้​แน่น​ระคน​ฝืนยิ้ม​อย่าง​ขมขื่น​ ​“​ถูก​พวก​หมา​บ้า​ที่ไหน​ไม่รู้​ไล่ตาม​อยู่​หลาย​วัน​ ​ยัง​มีชีวิตรอด​มา​ได้​ก็​นับว่า​โชคดี​แล้ว​”

เจียง​ซื่อ​ยัง​ไม่แน่ใจ​ว่า​ข้อสรุป​ของ​ตน​ถูกต้อง​หรือไม่​ ​จึง​ยัง​ไม่​อาจ​รับปาก​เรื่อง​ใด​ส่งเดช​ได้​ ​นาง​จึง​ทำได้​เพียง​เอ่ย​ปลอบใจ​เล็ก​ๆ​ ​น้อย​ๆ​ ​ก่อน​จะ​กลับ​ไปหา​อวี​้​จิ​่น

ครั้น​จัดการ​เรื่อง​ของ​ฉู​ฉู่​เรียบร้อย​แล้ว​ ​อวี​้​ชี​ก็​กำลัง​รอคำ​อธิบาย​จาก​นาง​อยู่​พอดี

“​เข้าไป​เดินเล่น​ใน​สวน​เถอะ​”

ใบไม้​ใน​สวน​เริ่ม​ละ​จาก​กิ่งก้าน​ ​เมื่อ​สายลม​ยามค่ำคืน​พัดผ่าน​มา​ ​ใบไม้​แห้ง​ทั้งหลาย​ก็​ปลิด​ปลิว​ว้าว​่อน​ไป​ทั่ว

อา​เฟ​ยกำ​ลัง​ต้ม​น้ำ​อยู่​ใน​ห้องครัว​ ​ในขณะที่​เหล่า​ฉิน​กำลัง​นั่ง​ยอง​อยู่​ใต้​ต้นไม้​พลาง​ครุ่นคิด​บางอย่าง​ ​ส่วน​เหลิง​อิ่ง​หายตัว​ไป​แล้ว​ราวกับ​ไม่เคย​ปรากฏ​กาย​ใน​ที่​แห่ง​นี้​มาก​่อน

เมื่อ​เห็น​ว่า​เจียง​ซื่อ​และ​อวี​้​จิ​่​นกำ​ลัง​เดิน​ตรง​มาที​่​โต๊ะ​หิน​ใต้​ต้นไม้​ ​เหล่า​ฉิน​ก็​ย้าย​ไป​นั่ง​ยอง​อยู่​ที่​ริม​กำแพง

“​เหตุใด​เจ้า​ถึง​ให้​นาง​อยู่​ต่อ​”​ ​อวี​้​จิ​่น​เท้า​มือสอง​ข้าง​ลง​บน​โต๊ะ​พลาง​ยื่นหน้า​เข้าไป​ใกล้​เจียง​ซื่อ​ ​นัยน์ตา​สีนิล​ส่อง​เป็นประกาย

เจียง​ซื่อ​หยิบ​ใบไม้​แห้ง​ที่​ร่วง​อยู่​บน​โต๊ะ​ขึ้น​มา​เล่น​ไป​พลาง​ ​รู้สึก​ว่า​หาก​พูด​ประโยค​เหล่านี้​ออก​ไป​ ​อาจ​ฟัง​ดู​ไม่​สมเหตุสมผล​นัก​ ​แต่​หาก​ต้อง​เอ่ย​ต่อหน้า​อวี​้​ชี​ ​นาง​ก็​มิได้​รู้สึก​ลังเล​เลย​แม้แต่น้อย

“​ข้า​สงสัย​ว่า​พวก​คนที​่​ตาม​ฆ่า​แม่นาง​ฉู​ฉู่​กำลัง​ตามล่า​คน​ผิด​ ​เพราะ​จริงๆ​ ​แล้ว​คนที​่​พวก​นั้น​ต้องการ​เอาชีวิต​คือ​…​ข้า​เอง​”

แม้​อวี​้​จิ​่น​จะ​อยาก​หัวเราะ​ออกมา​ทว่า​ไร้​ซึ่ง​อารมณ์​จึง​ได้​แต่​ฟัง​อยู่​เงียบๆ​

เจียง​ซื่อ​ปล่อย​ให้​ผง​ใบไม้​แห้ง​ที่​ตน​ขยี้​ด้วย​ปลายนิ้ว​เกลื่อนกล่น​ไป​ตาม​สายลม​ ​แล้ว​หันไป​ถาม​อวี​้​จิ​่น​ ​“​ยัง​จำ​เรื่อง​ที่​ข้า​บอกว่า​ได้ยิน​คน​สอง​คน​คุย​กันได​้​หรือไม่​ ​ตอนนั้น​ข้า​หนี​ออกมา​ได้​แล้ว​ ​แต่​หลังจากนั้น​มาคิด​ได้​ว่า​ ​วันที่​เกิดเหตุ​มี​ฝนตก​ ​ต่อให้​ข้า​ระวังตัว​ดี​เพียงใด​ก็​ยาก​ที่จะ​ไม่​ทิ้งร่องรอย​เอาไว้​ ​หาก​ทั้งคู่​มา​พบ​รอยเท้า​ของ​ข้า​เข้า​ก็​คง​เดา​ได้​ว่า​คนที​่​แอบ​ฟัง​เป็น​หญิงสาว​…​”

“​คน​พวก​นั้น​เลย​ไป​ไล่ตาม​แม่นาง​ฉู​ฉู่​?​”​ ​อวี​้​จิ​่​นรู​้​สึก​ว่า​เจียง​ซื่อ​คิดมาก​ไป​เอง

ใน​โลก​นี้​จะ​มีเรื่อง​บังเอิญ​เช่นนั้น​ได้​อย่างไร

“​อา​ซื่อ​ ​เจ้า​ไม่​อาจ​แบกภาระ​ทุกอย่าง​ไว้​กับ​ตัว​”

เจียง​ซื่อ​ถอนหายใจ​ ​“​แต่​วันนั้น​แม่นาง​ฉู​ฉู่​ช่วยชีวิต​เด็ก​คน​หนึ่ง​เอาไว้​ ​หาก​คน​พวก​นั้น​เห็น​ทักษะ​ฝีมือ​ของ​นาง​ก็​อาจ​เข้าใจผิด​ได้​ว่านา​งคือ​คนที​่​ลอบฟัง​ ​ไม่ว่า​จะ​อย่างไร​ ​ให้​เมื่อมี​ความเป็นไปได้​เช่นนี้​ ​ข้า​ก็​ไม่​อาจ​เมินเฉย​กับ​ความทุกข์​ของ​นาง​ได้​หรอก​”

ถึง​เจียง​ซื่อ​มิได้​เป็น​คน​ฆ่า​นาง​ ​แต่​นาง​ก็​จะ​ต้องตาย​เพราะ​เจียง​ซื่อ​อยู่ดี​ ​นาง​ไม่​อยาก​มีบาป​ติดตัว​มาก​ไป​กว่านี​้

“​เอาเถอะ​ ​หาก​เจ้า​อยาก​ให้​นาง​อยู่​ต่อ​ก็​ให้​นาง​อยู่​ต่อ​ ​ข้า​จะ​ไป​สืบ​จาก​เบาะแส​นี้​ดู​ว่า​ ​หาก​พวก​คนที​่​ตาม​ไล่​ล่า​แม่นาง​ฉู​ฉู่​คือ​คนที​่​เจ้า​ไป​แอบ​ฟัง​ ​ไม่แน่​ว่า​ข้า​อาจ​ได้​รู้​เหตุผล​ที่​คน​พวก​นั้น​จ้อง​จะ​เล่นงาน​ข้า​ก็​เป็นได้​”

หลังจาก​ตกลง​เรื่อง​ฉู​ฉู่​เรียบร้อย​แล้ว​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​นึกถึง​เรื่อง​ที่​อวี​้​จิ​่น​เคย​เอ่ย​ก่อนหน้านี้​ ​“​คณิกา​ที่​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​ถูก​ฆาตกรรม​งั้น​หรือ​”

ก่อนหน้านี้​ที่​อวี​้​จิ​่น​ไม่เคย​เล่าเรื่อง​คดีความ​ให้​เจียง​ซื่อ​ฟังเพราะ​เกรง​ว่านาง​จะ​ตกใจกลัว​ ​แต่​เมื่อ​เห็น​ว่านา​งอ​อก​ปาก​ถาม​เช่นนี้​ก็​มิได้​คิด​จะ​ปิดบัง​ ​“​จนถึง​บัดนี้​มี​คณิกา​ถูก​ฆาตกรรม​ไป​สี่​คน​แล้ว​ ​ทั้งหมด​ล้วน​เป็น​คณิกา​จาก​เรือ​ลำ​เล็ก​ทั้งสิ้น​ ​มี​หนึ่ง​ใน​นั้น​มีปัญหา​กับ​อิง​อิง​ซึ่ง​เป็น​คณิกา​อันดับ​หนึ่ง​ของ​หอ​เยี​่​ยน​ชุน​ ​เย็น​วันนี้​ข้า​จึง​ไปหา​อิง​อิง​เพื่อ​ถาม​เรื่อง​นี้​”

เจียง​ซื่อ​ดูป​ระ​หลาด​ใจอยู่​ไม่น้อย​ ​“​คณิกา​หญิง​ถูก​ฆ่า​ไป​สี่​คน​แล้ว​มิใช่​เรื่องเล็ก​ๆ​ ​เลย​ ​ตอนที่​ข้า​พบ​แม่เล้า​เย็น​วันนี้​ ​นาง​ก็​มิได้​ดู​มีท​่า​ที​ผิดปกติ​แต่อย่างใด​”

อวี​้​จิ​่น​หัวเราะเยาะ​ ​“​แน่นอน​ว่า​พวก​นาง​ไม่ต้องการ​ให้​เรื่อง​บานปลาย​ใหญ่โต​ ​คดี​ลอบ​วางเพลิง​เมื่อไม่นานมานี้​ยัง​ไม่ทัน​คลี่คลาย​ ​หาก​เรื่อง​ที่​คณิกา​ถูก​ฆาตกรรม​แดง​ขึ้น​มา​อีก​ ​คง​ไม่มี​ผู้ใด​กล้ามา​สังสรรค์​ใน​ที่​แบบ​นั้น​เป็นแน่​”

ชีวิต​ด้อยค่า​ไม่​ต่าง​จาก​ใบ​หญ้า​ ​ครั้น​เหล่า​หญิง​งามเมือง​ที่​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​จิน​สุ่ย​เสียชีวิต​ลง​ก็​ถือว่า​เป็น​จุดจบ​ ​ร่าง​ของ​พวก​นาง​จะ​ถูก​มัด​ถ่วง​ไว้​กับ​ก้อนหิน​ก่อน​จะ​ถูก​โยนทิ้ง​น้ำ​ ​ไร้​แม้แต่​เสื่อ​สาด​เก่าๆ​ ​ห่อหุ้ม​กาย

แต่​เนื่องจาก​คดี​ลอบ​วางเพลิง​บน​นาวา​ใหญ่​ยังคง​คาราคาซัง​ ​เสนาบดี​ตระกูล​หยาง​จึง​คอย​จับตาดู​ความเป็นไป​ริมฝั่ง​แม่น้ำ​อยู่​ไม่​ห่าง​ ​ครั้น​เห็น​ว่า​มีคดี​ฆาตกรรม​เกิดขึ้น​ก็​ร้อน​ถึง​เจิน​ซื่อ​เฉิง​ทันที​ ​เป็นเหตุให้​อวี​้​จิ​่น​ต้อง​ไป​ลาดตระเวน​อยู่​ที่​แม่น้ำ​จิ​่น​สุ่ย​ใน​ช่วงเวลา​กลางคืน

“​นี่​ก็​ดึก​มาก​แล้ว​ ​ให้​ข้า​ไป​ส่ง​เจ้า​เถอะ​ ​ช่วงนี้​เจ้า​ก็​อย่า​เพิ่ง​มาที​่​นี่​ ​ภัย​ร้าย​จะ​ได้มา​ไม่​ถึง​ตัว​ ​ส่วน​แม่นาง​ฉู​ฉู่​นั่น​ ​ข้า​จะ​สั่ง​ให้​คน​มา​เฝ้า​เอง​”

“​เช่นนั้น​ข้า​จะ​สั่งงาน​อา​เฟย​ไว้​ด้วย​แล้วกัน​”

เป็นไปได้​ว่า​คนที​่​ไถ่ตัว​อวี​่​เอ๋อร​์​อาจ​เป็น​พวก​อันธพาล​ข้าง​ถนน​ ​อา​เฟ​ยอาจ​จะ​พอ​รู้เบาะแส​บางอย่าง​ ​แม้ว่า​เจียง​ซื่อ​จะ​ไหว้วาน​ให้​อวี​้​จิ​่น​ไป​สืบ​เรื่อง​นี้​แล้ว​ ​แต่​นาง​ก็​ไม่​อาจ​ปล่อย​ข้อสันนิษฐาน​ที่​แม้​จะ​เล็กน้อย​เพียงใด​ก็ตาม​ให้​หลุดมือ​ไป

เมื่อ​อวี​้​จิ​่น​ไป​ส่ง​เจียง​ซื่อ​และ​กลับมา​ถึง​จวน​อ๋อง​แล้วก็​พบ​ว่า​หลง​ต้าน​กลับมา​ถึง​ก่อน​เขา​เสียอีก

“​ไฉน​เจ้า​ถึง​กลับมา​เร็ว​นัก​”​ ​อวี​้​จิ​่​นขมวด​คิ้ว

จาก​ที่​เขา​รู้​ ​หลง​ต้าน​ควร​กลับมา​รายงาน​ตอนเช้า​ของ​อีก​วัน​มิใช่​หรือ

สีหน้า​ของ​หลง​ต้าน​แปลก​พิกล​ ​“​นายท่า​นข​อรับ​ ​ข้า​น้อย​พบ​คณิกา​นาง​หนึ่ง​…​”

“​อืม​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ฟัง​โดย​มิได้​แสดง​สีหน้า​ใดๆ

ใบหน้า​ของ​หลง​ต้าน​พิลึกพิลั่น​ยิ่งกว่า​เก่า​ ​“​นายท่าน​ ​คณิกา​นาง​นั้น​ดู​…​ละม้าย​คล้าย​กับ​คุณหนู​เจียง​เลย​ขอรับ​…​”

สีหน้า​ของ​อวี​้​จิ​่​นพ​ลัน​เปลี่ยนเป็น​เคร่งขรึม​ ​และ​เอ่ย​ถาม​เสียงทุ้ม​ต่ำ​ ​“​เป็น​นาวา​ของ​ที่ไหน​กัน​”