“ฉัน……” เฉินฮวนฮวนกลับรู้สึกว่ามีเหตุผล
เธอเม้มปาก ใช้ดวงตากลมโตมองผู้ชายตรงหน้า แล้วถามเสียงเบาว่า “อาหาน ทำไมฉันรู้สึกว่าคุณโกรธ?”
เพราะสัมผัสที่หกของผู้หญิงแม่นมาก เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าน้ำเสียงของเฟิงหานชวน แอบแฝงไปด้วยการตำหนิ
“เปล่า ผมจะโกรธคุณได้ยังไง” เฟิงหานชวนปฏิเสธ
“แต่ว่า……ฉันปฏิเสธน้ำใจคุณ คุณไม่โกรธเลยเหรอ?” เฉินฮวนฮวนก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด
ถ้าเธอเป็นคนที่เหมาะสมกับเฟิงหานชวน ไม่ว่าเฟิงหานชวนจะช่วยเธอยังไง เธอก็โอเค แต่ตอนนี้ เธอแค่อยากใช้ความสามารถของตัวเอง
“คุณมีความคิดของคุณ ผมเคารพในความคิดคุณ” เฟิงหานชวนไม่ได้ถามอะไรอีก กลัวว่าถ้าตัวเองถามเยอะ เฉินฮวนฮวนจะไม่มั่นใจในชีวิตคู่ของพวกเขา
“คุณดีที่สุดเลย” เฉินฮวนฮวนรู้สึกอบอุ่นใจ เหมือนมีน้ำพุร้อนโอบล้อมเธอไว้ รู้สึกสบายใจมาก
“ยังไง เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง” เฟิงหานชวนเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง
ที่เขาดูมา ที่เฉินฮวนฮวนไม่อยากเปิดตัว อาจจะเพราะยังไม่แน่ใจกับชีวิตคู่ หรือว่าเธอยังไม่ได้ชอบตัวเอง หรือว่าเธอกลัวว่าเขาจะไปชอบคนอื่น
ไม่ว่ายังไง พวกเขาเพิ่งอยู่ด้วยกัน เขาจะใจร้อนไม่ได้ ต้องเคารพการตัดสินใจของเธอ เดี๋ยวเวลานานไป ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง
“เวลา?” เฉินฮวนฮวนเหม่อ พอดึงสติกลับมา จึงอดถามกลับไม่ได้ “คุณพูดว่า เวลาจะพิสูจน์ความดีของคุณ?”
เธอเพิ่งพูดว่าเฟิงหานชวนดีที่สุด เฟิงหานชวนบอกว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ เธอเลยเอามารวมกัน เฉินฮวนฮวนเข้าใจแบบนี้
“ใช่” เฟิงหานชวนตอบอย่างไม่ลังเล
ถึงเขาไม่ได้ตอบที่เฉินฮวนฮวนพูดชม แต่เขาหมายถึงความรู้สึกระหว่างพวกเขา ชีวิตคู่ของพวกเขา แต่เฉินฮวนฮวนเข้าใจแบบนี้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร
ไม่ว่ายังไง เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความจริงใจที่เขามีต่อเธอ
“งั้นคุณหมายความว่า จะอยู่กับฉันไปนานๆ?” ตอนนี้เธอเกร็งมาก เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมอยู่ๆถึงถามแบบนี้
หรือว่าในก้นบึ้งหัวใจ เธอก็ไม่รู้ว่าจะอยู่กับเฟิงหานชวนไปได้นานแค่ไหน เลยรู้สึกหวั่นไหวกับคำว่าเวลา
“ใช่” เฟิงหานชวนตอบ แล้วยื่นมือไปแตะศีรษะเธอเบาๆ “อย่าคิดมาก”
“ในเมื่อแต่งงานกันแล้ว ชีวิตผมก็จะไม่มีคำว่าหย่า นอกจากจะเสียอีกคนไป”
เขาพูดอย่างหนักแน่น ซึ่งมีผลกระทบกับหัวใจเธอมาก ใจที่ยังเต้นปกติกลับเต้นแรงขึ้นมาทันที
“ฉัน ฉัน ฉัน……” เฉินฮวนฮวนลนลานจนทำอะไรไม่ถูก
ทำไมเฟิงหานชวนถึง มั่นใจกับชีวิตคู่นี้ ถ้าแก่ไปด้วยกันไม่ได้ล่ะ?
“คุณ……คุณเคยคิดหรือเปล่าว่า คุณอาจจะชอบผู้หญิงคนอื่น?”
เฉินฮวนฮวนเกาหัวอย่างทำตัวไม่ถูก แล้วพูดอีกว่า “คุณเพอร์เฟคขนาดนี้ ข้างตัวต้องไม่ขาดผู้หญิงสวยๆแน่ๆ ชีวิตคู่ของฉันกับคุณ อาจจะเพราะแค่นายท่านใจร้อนเกินไป”
เธอไม่ใช่คนที่หลงตัวเอง เธอรู้ว่ามีเรื่องพวกนี้ แล้วก่อนหน้านั้นเธอยังทำให้เขารังเกียจด้วย
เธอในตอนนี้ ไม่รู้สึกว่าเฟิงหานชวนชอบเธอมากมายอะไร เธอแค่รู้สึกว่าที่เฟิงหานชวนทำดีกับเธอ เพราะคิดว่าเธอเป็นภรรยา แล้วตั้งใจกับชีวิตคู่นี้
แต่ชีวิตคู่นี้จะดำเนินต่อไปได้หรือเปล่า ตอนนี้เธอไม่แน่ใจเลย
“เฉินฮวนฮวน ผมพูดไปแล้ว” เฟิงหานชวนรู้ว่าตัวเองทำให้เธอสบายใจไม่ได้ เขาจึงจับมือเธอไว้ แล้วจ้องสบตากับเธอเอ่ยว่า “ผมจะไม่หย่ากับคุณ”
“……” เฉินฮวนฮวนมองผู้ชายตรงหน้า สีหน้าเขาเข้มงวดมาก หนักแน่นมาก
เขาไม่ได้พูดว่าชอบเธอ แต่เขาบอกว่าจะไม่หย่า งั้นเขาก็หมายความว่า เป็นแค่ภรรยาคนแรก?
ตอนนี้สมองเฉินฮวนฮวนตีกันวุ่นไปหมด แต่เธอรู้ว่าตอนนี้ดึกแล้ว เดี๋ยวยังต้องไปเข้าคลาสร่างกาย เรื่องของความรู้สึก ตอนนี้เธอยังไม่อยากคิดอะไรมาก
“อื้อ ฉันรู้แล้ว” เฉินฮวนฮวนพยักหน้า แล้วจับแขนของเขาไว้เอ่ยว่า “ฉันต้องไปเรียนแล้ว คุณรีบกลับไปพักผ่อนเถอะ”
เฟิงหานชวนก้มมองนาฬิกา สีหน้าจึงเข้มขรึม เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ยังอีกยี่สิบนาที คุณจะรีบไล่ผมไปทำไม? อยากจะไปคุยกับไอ้หน้าอ่อนตอนเช้าอีกเหรอ?”
“หา? ไอ้หน้าอ่อนอะไร?” เฉินฮวนฮวนรู้สึกงง
“ไอ้หน้าอ่อนที่พาคุณมาไง ทีมงานคนนั้น ผมเห็นพวกคุณเดินมาจากโรงอาหารพร้อมกัน ยังคุยเล่นยิ้มให้กันอีก” เฟิงหานชวนไม่อยากพูดถึง แต่เฉินฮวนฮวนไล่เขาไป เขาจึงไม่พอใจ
“นั่นเป็นทีมงานที่พาฉันมา คุณหนีซวงให้เขาไปหาฉัน บอกให้ฉันมากรอกข้อมูล ตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา” เฉินฮวนฮวนอธิบาย
เฟิงหานชวนปล่อยเธอ หันเดินไปที่โซฟา แล้วนั่งไขว่ห้างอย่างขี้เกียจ ท่าทางดูเย็นชามาก
เห็นสีหน้าเขาเข้มขรึม ในหัวเฉินฮวนฮวนจึงมีคำว่าหึงลอยเข้ามา
เฟิงหานชวนหึงงั้นเหรอ?
เธอรีบเดินไปนั่งลงข้างเขา แล้วใช้นิ้วจิ้มแขนเขา เม้มปากเอ่ยว่า “ฉันเจอกับเขาครั้งแรก ก็แค่คุยเป็นมารยาท ไม่มีอะไรอย่างอื่นเลย!”
เฟิงหานชวนก็ยังทำหน้าเย็นชา ไม่พูดตอบอะไร จนรู้สึกว่าอุณหภูมิในห้องจากยี่สิบกว่าลดลงมาถึงศูนย์องศา
“นี่ เฟิงหานชวน ฉันมีสามีที่เพอร์เฟคอย่างคุณแล้ว ฉันยังจะชอบคนอื่นอีกเหรอ?” เห็นเฟิงหานชวนไม่สนใจตัวเอง เฉินฮวนฮวนจึงพูดตรงๆ
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าถ้าเธอพูดแบบนี้ เฟิงหานชวนอาจจะไม่หึงไม่โมโหอีก?
แต่ว่า เธอคิดไม่ถึงจริงๆ พูดจบไปแล้ว แต่เฟิงหานชวนก็ยังเงียบอยู่
เธอจึงทำตัวไม่ค่อยถูกแล้วเม้มปาก รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ จึงลุกขึ้นจากโซฟา
“ฉันไปเรียนก่อนนะ อีกหน่อยคุณไม่ต้องมาเยี่ยมฉันอีก ถ้าคนอื่นเห็นจะอธิบายยาก ฉันไปก่อนนะ บ๊ายบาย……” เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เฟิงหานชวนกลับชักสีหน้าใส่เธอ
เธอน้อยใจมาก เลยไม่อยากสนใจผู้ชายคนนี้
ตอนที่เธอยกเท้าจะก้าวออกไป กลับโดนมือของเขาดึงไว้ จนตัวเธอเซไปข้างหลัง
“อ๊าย……”
ตัวเธอเซลงไปอย่างไม่ทันตั้งตัว จากนั้น จึงล้มลงไปบนตัวของผู้ชายคนนั้น