เฉินฮวนฮวนเกือบจะร้องเสียงดังออกมา
รอเธอได้สติกลับมา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของเฟิงหานชวน เฟิงหานชวนก้มหน้ามองเธอพอดี
“เฟิงหานชวน คุณทำอะไร!” เฉินฮวนฮวนพูดเสียงดังและโมโหนิดๆ ออกมาหนึ่งประโยค
เมื่อกี้เธอเกือบตกใจตาย จู่ ๆ โดนดึงจากข้างหลัง หากไม่ใช่ว่าล้มอยู่บนตัวเฟิงหานชวน หากล้มอยู่บนพื้น แล้วบาดเจ็บจะทำยังไง ?
นี่เฟิงหานชวนกำลังลงโทษเธอใช่ไหม?
“เรียกชื่อเต็มผมอีกแล้ว?” ชายหนุ่มขมวดคิ้วช้าๆ ยื่นหน้าเข้าใกล้เธอ ปลายจมูกชนกับปลายจมูกของเธอ
เฉินฮวนฮวนเอียงศีรษะ หลบสัมผัสของชายหนุ่ม พูดอย่างรีบร้อน “คุณรีบปล่อยฉัน!”
เฟิงหานชวนมองเธอกระหาย และไม่รู้ว่ามีผู้หญิงมากไปหรือเปล่า หรือเพราะไม่เคยลิ้มรสผู้หญิงอะไร เหมือนเอาแต่ต้องการแสดงความรักออกมาตลอดเวลา
เหมือนอย่างตอนนี้ เฉินฮวนฮวนกังวลมากว่าเขาจะทำอะไรในห้องทำงาน อีกเดี๋ยวเธอยังต้องไปเรียนนะ
“ผมเคยบอก เรียกชื่อเต็มต้องถูกทำโทษ” ริมฝีปากของเฟิงหานชวนแนบหูเฉินฮวนฮวน พ่นไอร้อนออกมาช้าๆ
เฉินฮวนฮวนตัวสั่น หันหน้ากลับไปจ้องเฟิงหานชวนด้วยความโกรธ โกรธจนยื่นมือไปทุบหลังเขา “คุณเป็นบ้าอะไร? ที่นี่ไม่ใช่บ้านตระกูลเฟิง คือค่ายฝึกอบรม หากคุณกล้าทำอะไรกับฉันที่นี่…ต่อไปฉันจะไม่สนใจคุณอีกแล้ว”
เห็นเฉินฮวนฮวนโกรธ เฟิงหานชวนก็ไม่กล้าจะล้อเล่นกับเธอแล้ว เขาปล่อยเธอออก กอดเธอไว้ข้างๆ แล้วตัวเองก็นั่งตัวตรง
“ผมไม่ได้จะทำอะไรคุณ” น้ำเสียงของเขาเย็นชาเล็กน้อย คงเพราะถูกภรรยาตำหนิ ดังนั้นอารมณ์เลยไม่ค่อยดี
“คุณ เมื่อกี้คุณทำแบบนั้นแท้ๆ…ช่างเถอะ คุณกลับไปเถอะ” เฉินฮวนฮวนตามองต่ำเล็กน้อย ในน้ำเสียงแสดงความหม่นหมองนิดๆ
เดิมเฟิงหานชวนมาหาเธอ บอกคิดถึงเธอแล้ว เธอนอกจากประหลาดใจแล้ว อันที่จริงภายในใจมีความสุขมาก
แต่เธอคิดไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนจะเข้าใจผิดเธอกับเฉินเฟยหยาง แล้วยังทำกับเธอในห้องทำงาน…
“ฮวนฮวน คุณโกรธเหรอ?” จู่ ๆ เฟิงหานชวนรู้สึกเสียใจที่ตัวเองวู่วาม
เฉินฮวนฮวนหันหน้าหนี ไม่อยากสบตากับเฟิงหานชวน และไม่อยากตอบเฟิงหานชวนอีก
“ฉันไม่ได้โกรธ คุณมาเยี่ยมฉัน ในใจฉันมีความสุขมาก ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันต้องไปเข้าเรียน” ระหว่างที่พูด เฉินฮวนฮวนลุกขึ้น หันหลังให้เฟิงหานชวน
ตอนนี้เฟิงหานชวนร้อนใจแล้ว เขารีบลุกขึ้นไม่กล้าจะดึงมือของเฉินฮวนฮวน แต่กอดเธอไว้จากด้านหลัง สองมือล้อมอยู่บนเอวบางของเธอ กอดเธอไว้ใกล้ตัวแน่นๆ
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่าหลังตัวเอง ถูกก้อนความอบอุ่นหนึ่งล้อมไว้
“อาหาน ค่ายอบรมครึ่งเดือนนี้ ฉันอยากทุ่มสุดตัว เพราะฉะนั้น…ต่อจากนี้ คุณไม่ต้องมาเยี่ยมฉันแล้ว” เฉินฮวนฮวนรู้สึกไม่ควรดุเฟิงหานชวนแบบนี้ เธอพยายามทำอารมณ์ตัวเองให้สงบ พูดออกมาด้วยเสียงเบา
รู้สึกถึงห่างเหินของเฉินฮวนฮวน เฟิงหานชวนรู้สึกว่าอารมณ์ยิ่งแย่ลง เขารู้สึกตัวเองทำการพบเจอครั้งนี้พัง ดังนั้นถึงทำให้เฉินฮวนฮวนไม่อยากให้เขามาเยี่ยมอีก
“ขอโทษ ฮวนฮวน” เฟิงหานชวนก้มหน้า วางคางไว้บนไหล่ของหญิงสาว สีไปมาเบาๆ ถึงขนาดสีไปที่คอและแก้มเธอไม่หยุด
เฉินฮวนฮวนได้ยินเฟิงหานชวนขอโทษ นิ่งไปหลายวินาที รู้สึกบริเวณคอทั้งคันทั้งร้อนตามมา เธอย่นคอ
“คุณไม่ต้องขอโทษฉัน และไม่จำเป็นต้องขอโทษฉัน” ในการแต่งงานครั้งนี้ของพวกเขา เฉินฮวนฮวนรู้สึกตัวเองไม่มีสิทธิ์มีเสียงเลย
ว่าตามจริง เธอคือภรรยาคนหนึ่งที่ถูกซื้อมา อีกทั้งเฟิงหานชวนยังช่วยเธอมากมายขนาดนั้น เธอจะโกรธเฟิงหานชวนได้อย่างไร?
“ฮวนฮวน คุณพูดประโยคเมื่อกี้นี้ ผมดีใจมาก” เฟิงหานชวนรู้สึกตัวเองแคร์เฉินฮวนฮวนมาก กลับเป็นว่ามองข้ามความรู้สึกของเฉินฮวนฮวน
“อะไร?” เฉินฮวนฮวนเอ่ยถาม
“คุณว่า มีผู้ชายที่เพียบพร้อมขนาดนี้แบบผม คุณไม่มีวันชอบคนอื่น” อันที่จริงตอนที่เฟิงหานชวนได้ยินประโยคนี้ ตอนแรกยังไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้ย้อนคิด เขารู้สึกแค่ในใจถูกเติมเต็มด้วยความสุข
“…” เฉินฮวนฮวนแก้มแดงทันที
เมื่อกี้ที่เธอพูดประโยคนั้นออกมา ก็เพียงหวังเฟิงหานชวนอย่าคาดเดาความสัมพันธ์เธอกับคนอื่นมั่วๆ ไม่ว่าจะเป็นเยี่ยจิ่งเฉินก่อนหน้านี้ หรือว่าเฉินเฟยหยางที่เพิ่งคุยกันไม่กี่ประโยค
แต่ตอนที่เฟิงหานชวนประมวลผลประโยคนั้นออกมา นึกไม่ถึงว่าเธอจะมีความรู้สึกเขินแปลกๆ
“ไม่ใช่ ความหมายของฉันก็คือ…”เฉินฮวนฮวนเปิดปาก อยากอธิบายกลับถูกชายหนุ่มขัด
“ไม่ใช่? คุณไม่ชอบผม?” เฟิงหานชวนก็จิตใจหดหู่ทันที
“ไม่ใช่ ฉันไม่ใช่ไม่ชอบคุณ ความหมายของฉันคือ ฉันไม่มีทางมีอะไรกับคนอื่น ฉันคุยกับเพศตรงข้ามไม่ได้รึไง?” เฉินฮวนฮวนรีบพูด
“ไม่ใช่ไม่ชอบผม งั้นก็คือชอบผม?” มุมปากของเฟิงหานชวนยกขึ้นเหมือนอยากยิ้มแต่ไม่ยิ้ม
“ไม่ใช่ ใจความหลักที่ฉันอยากพูดก็คือ ระหว่างเรามีความสัมพันธ์แบบการแต่งงาน ตอนที่พวกเรารักษาความสัมพันธ์นี้ ฉันไม่มีทางนอกใจ…”เฉินฮวนฮวนรู้สึกตัวเองถูกเฟิงหานชวนปั่นหัวจนมึนงง
“ฮวนฮวน งั้นคุณชอบหรือไม่ชอบผมกันแน่?”เฟิงหานชวนถามออกไปทันที
“เอ๊ะ?” เฉินฮวนฮวนมึนไปทันที
เรื่องที่พวกเขาคุยกัน ควรเป็นเรื่องที่เธอคุยเล่นกับผู้ชายคนอื่น แสดงการนอกใจหรือไม่ ทำไมถึงกลายเป็นคำถามว่าเธอชอบหรือไม่ชอบเฟิงหานชวนกัน?
“เมื่อคืน สิ่งที่ควรทำพวกเราก็ทำกันแล้ว คุณไม่ชอบผมจริงๆ?”
เฟิงหานชวนก้มหน้า ริมฝีปากแนบอยู่บนไหล่ของหญิงสาว เวลาที่พูดริมฝีปากขยับช้าๆ ทำให้
เฉินฮวนฮวนรู้สึกว่ามีกระแสไฟแล่นเข้าไปในร่างกาย
มีความรู้สึกใจสั่น
“ฉันไม่ใช่ไม่ชอบคุณ แต่คือฉัน…ฉันก็พูดว่าชอบคุณไม่ได้เหมือนกัน ฉันไม่อยากโกหกคุณ” เฉินฮวนฮวนสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดออกมาอย่างจริงจัง
ก่อนการทดลองการแต่งงานกับเฟิงหานชวน ตัวเธอไม่ได้มีความรู้สึกหญิงชายกับเฟิงหานชวนแม้แต่นิด เธอเห็นเขาเป็นอาสามของเฟิงเฉินเหยี่ยนเท่านั้น
สองคนนอกจากขัดแย้งกัน ทะเลาะกัน ต่างฝ่ายต่างเกลียดกัน เฉินฮวนฮวนก็รู้สึกไม่มีอย่างอื่นแล้ว
ความสัมพันธ์ทั้งสองกำลังจะดีขึ้นมาหน่อย คงเป็นเฟิงหานชวนช่วยเธอเอาสร้อยกลับมาจากหลิวตงรุ่ย ขอโทษกับเธอ และพาเธอไปกินอาหารฝรั่ง ตอนนั้นเธอรู้สึกซาบซึ้งใจเฟิงหานชวนมาก
เพียงแต่ไม่คิดว่า ตอนเธอพักผ่อนอยู่ที่ห้องทำงานของเฟิงหานชวน คิดไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนกับปฏิบัติกับเธอ…แล้วเธอก็ทะเลาะกับเฟิงหานชวน เฟิงหานชวนกลับเปิดเผยความจริงว่าพวกเขาเป็นสามีภรรยากัน
พวกเขารู้จักกันไม่นาน กลับผ่านเหตุการณ์มามากมาย เพียงแต่ส่วนใหญ่ไม่ใช่เรื่องดี แม้ว่าตอนนี้เธอพึ่งพาเฟิงหานชวน แต่ซาบซึ้งใจมากกว่า
พูดถึง“ชอบ”คำนี้ ตัวเธอก็ไม่มั่นใจเหมือนกัน
“ไม่เป็นไร คุณจะต้องชอบผมแน่” มือทั้งสองของเฟิงหานชวนที่ล้อมเอวของหญิงสาว ใช้แรงขึ้นบางส่วน พาร่างกายของเธอแนบชิดร่างตัวเองมากขึ้น
น้ำเสียงของเฟิงหานชวนดูมั่นใจมาก ทำให้เฉินฮวนฮวนนิ่งไปอีกครั้ง
เธอต้องชอบเขาแน่?
เขาเป็นพยาธิในท้องเธอรึไง?
หรือว่าเขาคาดเดาอนาคตได้ ?
เรื่องที่เธอเองยังไม่มั่นใจ ทำไมเฟิงหานชวนถึงมั่นใจขนาดนี้?