“คุณเป็นอะไร?” มั่วหลิงชวนเห็นก็หนักใจ
“ขอโทษ ฉันทำคุณลำบากไปด้วย” หลานเสี่ยวถางพูดอย่างลำบากใจ ดันโต๊ะแล้วลุกขึ้น
เธอรู้สึกเป็นไข้แดด เวียนหัว คลื่นไส้ ตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ เธออย่าจะอดทน แต่เธอไม่ใช่ตัวคนเดียว ในท้องยังมีลูก เธอไม่กล้าเสี่ยง
“ควย!”มั่วหลิงชวนเพิ่งหันกลับมามองจอ ก็เห็นชั่วพริบตาเมื่อกี้ ฝ่ายตรงข้ามเจาะเข้ามาจากทางหลานเสี่ยวถาง กำลังจู่โจมเข้ามา
“มั่วหลิงชวน ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันต้อง…”หลานเสี่ยวถางมองจอ อยากจะอดทนต่อไป แต่ร่างกายทรมานมาก ประคองต่อไม่ได้จริงๆ
จู่ ๆเธอนึกถึง คำพูดให้กำลังใจของคุณ Jarvisในตอนนั้น ชั่วพริบตาหัวใจก็ผิดหวังนิดๆ
ถึงอย่างไรศึกชี้ขาดครั้งนี้ เดิมก็คือสองคนหนึ่งทีม ฝ่ายตรงข้ามต่อสู้เก่งมาก ฝ่ายพวกเขาแค่แป๊บเดียวเสียคนไปแล้วหนึ่งคน ความหวังเลยริบหรี่…
“คุณวางใจแล้วไปเถอะ ตรงนี้ผมจัดการเอง!” เวลานี้ มั่วหลิงชวนไม่รู้ทำไมจู่ ๆนึกถึงฉากเมื่อวานที่หลานเสี่ยวถางปกป้องเด็กผู้ชาย
ไม่ช้า เด็กผู้ชายนั้นโตขึ้น ฉากนั้นกลับกลายเป็นตัวเขาเอง
“พวกเราเข้ารอบแน่!” มั่วหลิงชวนมองจอ คีย์คำสั่งด้วยความรวดเร็ว
หลานเสี่ยวถางยันกำแพงออกไป แล้วมองด้านหลังของมั่วหลิงชวนแป๊บหนึ่ง
หลังเขายืดตรง กำลังตั้งใจมองจอคอมพิวเตอร์ นิ้วรัวเร็วมาก ราวกับมือของนักเปียโน
เธอรู้สึกพูดยาก
ระหว่างคนกับคน ไม่มีศัตรูที่ถาวร มีเพียงเป้าหมายร่วมกัน
คนนี้เคยใช้ชีวิตของเธอ ข่มขู่สือมูเฉิน เป็นความคึกคะนองของคนหนึ่ง ตอนนี้กลับใช้สติปัญญาทั้งหมดของเขา ปกป้องกลอรี่ของพวกเขา
เธอเก็บสายตารีบเดินออกไป
สือมูเฉินเวลานี้กำลังเคลียร์เอกสารอยู่ในบริษัทชั้นบนสุด เพิ่งวางเอกสารฉบับหนึ่ง มือถือเขาก็ดังขึ้น
เห็นว่าเป็นหยานชิงเจ๋อโทรมา เขากดรับสาย “ชิงเจ๋อ?”
“พี่เฉิน พี่สะใภ้ไม่ค่อยสบาย เดินออกมาจากห้องประชุมแล้ว” หยานชิงเจ๋อพูด “ผมเรียกรถพยาบาลแล้ว”
“อะไรนะ?!” สือมูเฉินรีบลุกขึ้น “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”
เขารีบลงจากลิฟต์สำหรับเขาโดยเฉพาะ ก็เห็นมีบุคลากรทางการแพทย์พยุงหลานเสี่ยวถางขึ้นรถพยาบาล
หลานเสี่ยวถางออกจากห้องประชุม ก็ถูกผู้ช่วยพยุงมาพักผ่อนด้านข้าง ไม่ช้ามีคนแจ้งหยานชิงเจ๋อ เขาได้ยิน
หลานเสี่ยวถางไม่สบาย เลยเรียกรถพยาบาล
เธอถูกคนพยุงขึ้นรถ อ้วกอยู่ครู่หนึ่ง คุณหมอกำลังวัดสถานะชีพจรให้เธอ ก็เหมือนได้ยินด้านนอกมีคนเรียกคุณ Jarvis
หลานเสี่ยวถางคิดได้ทันที เธอมาสำหรับงานใหญ่AT Jarvisอยู่ที่นี่เป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น เขาอยู่ข้างนอกพอดี
เหรอ?
เธอคิดได้แบบนี้ ดังนั้นเลยยื่นหัวออกไปมอง
สบตาเข้ากับสือมูเฉินพอดี
“เสี่ยวถาง!”สือมูเฉินโดดขึ้นรถ มาถึงข้างตัวหลานเสี่ยวถางอย่างรวดเร็ว ถามอย่างกังวล “เป็นอะไรไป?ไม่สบายตรงไหน?”
หลานเสี่ยวถางหลังจากอ้วกรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย เห็นสือมูเฉินมา เธอพิงบนไหล่เขา พูดอย่างกลุ้มใจ “ไม่รู้ทำไม ก็
เวียนหัวคลื่นไส้ รู้สึกทนอยู่ต่อในห้องประชุมไม่ไหว”
ในเวลานี้ คุณหมอตรวจเสร็จแล้ว เงยหน้าบอก “คุณผู้หญิง น่าจะเป็นเพราะไม่ชินกับการเปลี่ยนสภาพแวดล้อม ผมจะจัดยาให้คุณ”
สือมูเฉินขมวดคิ้ว “ก่อนหน้านี้คุณมาอเมริกาหลายครั้ง ทำไมถึงไม่มีปฏิกิริยาเลย?”
“คุณผู้หญิงท่านนี้ตั้งท้อง ดังนั้นการหลั่งฮอร์โมนของร่างกายไม่เหมือนปกติ”คุณหมอบอก “คุณผู้ชายคุณผู้หญิง พวกคุณวางใจ ตัวยาใช้เหมือนในคลินิก ไม่มีผลข้างกระทบกับเด็กในครรภ์ ”
หลานเสี่ยวถางพยักหน้า พิงอยู่บนตัวสือมูเฉิน จิตใจหดหู่นิดๆ “มูเฉิน ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ผ่านเข้ารอบ…”
เดิมสือมูเฉินจัดกิจกรรมครั้งนี้ก็คาดหวังเห็นหลานเสี่ยวถางยืนอยู่บนแท่นรับรางวัลบนสุด แต่เวลานี้เธอกำลังผิดหวังอยู่ ถ้าหากเขาก็แสดงออกมาเหมือนกัน ก็…
เขาตบไหล่เธอเบาๆ “เสี่ยวถาง ไม่ต้องห่วง ไม่แน่มั่วหลิงชวนสามารถชนะฝ่ายตรงข้ามได้ละ! ถึงแม้ว่าทำไม่สำเร็จจริงๆ หลังจากนี้พวกเรายังมีโอกาส!”
หลานเสี่ยวถางพยักหน้า “คิดได้แค่แบบนี้แล้ว”
นึกอะไรได้ เธอหันไปพูดกับสือมูเฉิน “จริงด้วย เมื่อกี้ฉันได้ยินด้านนอกพวกเขากำลังเรียกคุณ Jarvis คุณมาเมื่อกี้เจอเขาไหม?”
สีหน้าของสือมูเฉินดูซับซ้อน มุมปากเขายกขึ้น “อืม เจอแล้ว”
“เสียดาย เขาเคยบอกว่าถึงเวลามอบรางวัลให้ฉัน…”หลานเสี่ยวถางปากจู๋
“ไม่เป็นไร ถึงเวลานั้นผมบอกเขา มอบรางวัลพิเศษให้คุณโดยเฉพาะ”สือมูเฉินพูด
“รางวัลพิเศษ?” หลานเสี่ยวถางเงยหน้า
“คนท้องร่างกายไม่พร้อมยังยืนกรานจะมาแข่งขัน เพราะฉะนั้นรางวัลพิเศษนี้ต้องเป็นของคุณ” สือมูเฉินลูบใบหน้าเรียวของหลานเสี่ยวถาง “พอแล้ว อย่าเสียใจเลย”
“อ้อ”หลานเสี่ยวถางพยักหน้า
คุณหมอจัดยาให้เธอ หลานเสี่ยวถางกินเข้าไปแล้ว รู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม นึกถึงลูกในท้อง หลานเสี่ยวถางพูดกับ
สือมูเฉิน“มูเฉิน หลังการแข่งขันครั้งนี้ อายุครรภ์ก็ครบสามเดือนแล้ว อัลตร้าซาวด์ ได้แล้ว”
“งั้นเราตรวจที่อเมริกาเลย”สือมูเฉินพูด “ช่วงนี้ผมมักจะต้องทำงานที่อเมริกา เพราะฉะนั้น คฤหาสน์ที่เราพักอยู่สภาพแวดล้อมดี เหมาะกับคนท้อง ”
หลานเสี่ยวถางนึกอะไรได้ อดยิ้มไม่ได้ “มูเฉิน คุณวางแผนจะคลอดลูกสัญชาติอเมริกันเหรอ?”
สือมูเฉินก็ยิ้มเหมือนกัน “พูดแบบนี้ก็ได้เหมือนกัน”
“จริงสิ วีซ่าของฉัน…”หลานเสี่ยวถางพูด “เวลาพำนักจำกัดไหม?”
“มีสามีอยู่ มีอะไรที่จัดการไม่ได้?” ฝ่ามือสือมูเฉินวางเบาๆที่ท้องน้อยของหลานเสี่ยวถาง “พวกเรารอการเกิดมาของลูกด้วยความสบายใจเถอะ!”
หรืออาจเป็นเพราะยานั้นมีฤทธิ์กล่อมประสาท หลานเสี่ยวถางผล็อยหลับไป
คุณหมอตรวจวัดอุณหภูมิร่างกายอีกครั้ง หลังจากเช็ดแล้วไม่มีปัญหา สือมูเฉินรู้สึกว่านอนบนรถพยาบาลไม่ค่อยสบายตัว ดังนั้นอุ้มหลานเสี่ยวถางขึ้นอย่างเบามือ
เขาลงมาจากรถพยาบาล เดินตรงไปที่ตึก
เขามีห้องรับรองหนึ่งอยู่ชั้นบนสุด ของครบครัน เหมาะให้หลานเสี่ยวถางพักผ่อน
ดังนั้น เขาอุ้มหลานเสี่ยวถางเดินถึงหน้าลิฟต์ เพิ่งกดเปิดปิดลิฟต์เฉพาะ ลิฟต์ปกติด้านข้างก็มีคนออกมาจากข้างในมากมาย
คนระดับสูงมากมายเป็นธรรมดาที่จะรู้จักสือมูเฉิน ดังนั้น ทุกคนต่างผงกหัวทำความเคารพกันอย่างพร้อมเพรียง
เพียงแต่ หลังการคำนับ ความสนใจของทุกคนต่างไปอยู่บนตัวหลานเสี่ยวถางทันที
คิดไม่ถึงว่าเจ้านายจะอุ้มผู้หญิงคนหนึ่ง!
ผู้บริหารคนหนึ่งที่คุ้นเคยกับสือมูเฉินเริ่มสอดรู้ “Jarvis นี่เป็น…”
สือมูเฉินยักคิ้ว “ภรรยาของผม”
คนนั้นอึ้งไป “คุณแต่งงานแล้ว?!”
“พระเจ้า ก่อนหน้านี้บอกว่าไปทำงานต่างที่ไม่ใช่เหรอ?ทำไมถึงมีครบหมดในเวลาอันรวดเร็วแบบนี้?!”
“งานมอบรางวัลหลังจากนี้สองอาทิตย์ คุณผู้หญิงจะเข้าร่วมไหม?” มีคนชะโงกหัวไปมองหลานเสี่ยวถางในอ้อมกอดของสือมูเฉินมีหน้าตายังไง แต่ถูกเสื้อสูทของสือมูเฉินบังไว้ ทำให้เห็นไม่ชัด
“อืม เธอเข้าร่วมด้วย” สือมูเฉินทำท่าให้เงียบ “เธอหลับแล้ว ผมอุ้มเธอขึ้นไปพักผ่อน”
“อ้อๆ ได้!” ทุกคนต่างบอกลา
การนอนครั้งนี้ของหลานเสี่ยวถาง นอนหลับไป4ชั่วโมงถึงตื่น
ตอนลืมตาขึ้น เธอรู้สึกว่านอกจากร่างกายไม่ค่อยมีแรง ก็ไม่มีตรงไหนที่ไม่สบาย
เห็นรอบข้างมีสภาพแวดล้อมไม่คุ้นเคย เธออดเรียกเบาๆไม่ได้ “มีใครอยู่ไหมคะ?”
สือมูเฉินอยู่ห้องทำงานด้านนอก ได้ยินเสียงของเธอ รีบลุกขึ้นเดินเข้าไป “เสี่ยวถาง ตื่นแล้วรู้สึกยังไงบ้าง?”
“ดีขึ้นมากแล้ว ไม่ปวดแล้ว” หลานเสี่ยวถางหาวออกมา “มูเฉิน ที่นี่ที่ไหน?”
“นี่เป็นห้องรับรองของAT” สือมูเฉินพยุงเธอขึ้น พูดว่า“หิวไหม พวกเราออกไปหาอะไรกินหน่อยไหม?”
“มูเฉิน ผลการแข่งขันเป็นยังไงบ้าง?” หลานเสี่ยวถางยังคงติดตามเรื่องนี้
“คงยังไม่จบ”สือมูเฉินบอก “ทางชิงเจ๋อยังไม่ได้แจ้งผลให้ผม”
หลานเสี่ยวถางรู้ แค่ตกรอบ ก็หมดสิทธิ์แข่งทันที เวลาผ่านไปนานขนาดนี้ มั่วหลิงชวนยังไม่ออกมา งั้นแสดงว่า…
เธอรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นทันที “มูเฉิน ตอนนี้ฉันหายแล้ว กลับไปเข้าแข่งขันอีกครั้งได้ไหม?”
สือมูเฉินหน้าเข้ม “เด็กดี สุขภาพสำคัญที่สุด!”
“แต่ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆนะ…”หลานเสี่ยวถางเขย่าแขนสือมูเฉินอยู่
ในเวลานี้ มือถือของสือมูเฉินดังขึ้น เห็นว่าเป็นหยานชิงเจ๋อ เขากดรับสาย “เป็นยังไงบ้าง?”
ไม่บ่อยที่เสียงของหยานชิงเจ๋อจะมีความตื่นเต้น “พี่เฉิน ไอ้บ้านั้นทำฝ่ายตรงข้ามตกรอบได้จริงๆ เข้าสู่รอบต่อไปแล้ว!”
“แข่งจบแล้ว?”สือมูเฉินถาม
“ใช่แล้ว เพิ่งจบรายชื่อ8คนสุดท้ายออกมาหมดแล้ว”หยานชิงเจ๋อพูด “พี่สะใภ้อยู่ในนั้นด้วย”
วางสาย สือมูเฉินบอกหลานเสี่ยวถางตามนั้น
เธอกะพริบตา จู่ ๆนึกถึงคำพูดมั่วหลิงชวน ตอนเธอเดินออกมาจากห้องประชุม
เขาว่า วางใจแล้วไปเถอะ ตรงนี้ฉันจัดการเอง พวกเราเข้ารอบแน่!
คิดไม่ถึงว่าจะจริง…
สองวันต่อมา การแข่งรอบสุดท้ายเปิดฉากขึ้น
การแข่งครั้งนี้เป็นการแข่งเดี่ยว กติกาเหมือนเดิม คนที่ต่อสู้จนจบเป็นฝ่ายชนะ
การแข่งอยู่ในห้องประชุมแบบเปิดเผย ตอนหลานเสี่ยวถางนั่งที่นั่งตัวเอง เดินสวนกับมั่วหลิงชวน
“วันนั้น ขอบคุณ”เธอพูดขึ้นก่อน
“ไม่เป็นไร” มั่วหลิงชวนยกมุมปาก “นีโอถูกผมจัดการแล้ว ดังนั้นวันนี้ คุณอย่าทำให้ผมผิดหวังอีก”
“ฉันจะทุ่มสุดตัว”หลานเสี่ยวถางพูดด้วยตาที่จริงจัง
“ผมจะรอดูอย่างใจจดใจจ่อ!”มั่วหลิงชวนนั่งลงตรงที่นั่ง
เขาหันหน้าเห็นหลานเสี่ยวถางที่นั่งข้างๆ ท่าทางจริงจัง เริ่มปรับอารมณ์
เธอเป็นคนปกป้อง เขาเป็นคนทำลาย
แต่เวลานี้ จู่ ๆเขาอยากช่วยเธอปกป้องเกียรติสูงสุดอันนั้น ไม่แค่เพราะเขาอยากเห็นสีหน้าเธอหลังรู้สถานะที่แท้จริงของสือมูเฉิน แต่เป็นเพราะการกระทำเธอในสนามบิน ทำความฝันสมัยเด็กเขาเป็นจริง