ตอนที่ 547 ศิลาดำลึกลับ (4) / ตอนที่ 548 ศิลาดำลึกลับ (5)
ตอนที่ 547 ศิลาดำลึกลับ (4)
ฟ่านจัวกล่าวอย่างจริงจัง ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่หยกดำ ในดวงตาคู่นั้นยังทอประกายบางอย่างออกมา
“เงินดำหรือ” หรงรั่วหรี่ตาลงทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น นางมองไปที่ฟ่านจัวอย่างสงสัย
เฉียวฉู่และคนอื่นๆ ก็มีสายตาแปลกๆ เช่นกัน แต่ก็หายไปอย่างรวดเร็ว
“มันเป็นโลหะที่เหมาะกับการหลอมแหวนแห่งวงแหวนภูติวิญญาณมากที่สุด หายากมาก หยกดำชิ้นใหญ่ขนาดนั้นสามารถสกัดเงินดำได้เท่าไข่นกพิราบเท่านั้น” ฟ่านจัวกล่าวแล้วหยุดลง เขามองไปที่จวินอู๋เสีย
“น้องเสีย สิ่งนั้นเหมาะสำหรับการหลอมแหวนแห่งวงแหวนภูติวิญญาณของพวกเจ้า ข้าประมูลมันดีหรือไม่”
หินวิญญาณมีแล้ว แต่โลหะที่เหมาะสำหรับการหลอมยังเลือกไม่ได้
“ไม่ต้อง” จวินอู๋เสียกล่าว “ข้าประมูลเอง”
ฟ่านจัวหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง
จวินอู๋เสียหันไปมองฟ่านจัวแล้วกล่าวว่า “เจ้ามีเงินไม่พอ”
ฟ่านจัวหน้าแดงขึ้นมาทันที
เขาลืมเรื่องนี้ไปเลย เขาไม่ค่อยได้ออกไปไหนจึงไม่ค่อยรู้เรื่องราคาสิ่งของภายนอก ก่อนออกมา ฟ่านจิ่นก็ยัดเงินหลายพันตำลึงให้เขา แต่เงินหลายพันตำลึงนั้นเมื่อเทียบกับสามแสนตำลึงแล้ว มันไม่มีทาง…
ประมูลได้อย่างแน่นอน
ใบหน้าที่หล่อเหลาของฟ่านจัวแดงก่ำ
เฉียวฉู่หัวเราะออกมาแล้วตบไหล่ฟ่านจัว
“เสี่ยวจัว เจ้าไม่ต้องกลัว เรามีถุงเงินเลี้ยงดู! น้องเสียร่ำรวยมาก!” หลังจากพูดจบ เขาก็มองไปที่จวินอู๋เสียอย่างประจบสอพลอ
จวินอู๋เสียกลอกตามองบน
“เจ้าโง่เฉียวนับวันยิ่งไร้ยางอายมากขึ้นเรื่อยๆ” เฟยเยียนกล่าว
เฉียวฉู่กลับตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “เจ้าอาย เจ้าก็ประมูลเองสิ”
“…” เฟยเยียนเงียบ
ฮวาเหยาทำได้เพียงส่ายหัวอย่างจนใจ ภายใต้ ‘การเลี้ยงดู’ ของจวินอู๋เสีย เฉียวฉู่ก็ยังไร้ยางอายได้ต่อไป
หลังจากตัดสินใจแล้ว จวินอู๋เสียก็กดกระดิ่งทองแดงของชั้นสอง
เสียงกระดิ่งดังขึ้น ทำให้เสียงกระซิบในโรงประมูลเงียบลงทันที ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นแล้วมองไปที่ชั้นสอง
เสียงกระดิ่งทองแดงเป็นสัญญาณว่าแขกชั้นสองได้ทำการประมูล
ด้านหลังเวที ชายที่จมอยู่กับความสิ้นหวังเงยหน้าขึ้นมองไปทางเสียงกระดิ่ง ในห้องส่วนตัวบนชั้นสอง เด็กหนุ่มรูปงามร่างเล็กยืนอยู่ข้างระเบียงพร้อมกับถือกระดิ่งทองแดงไว้ในมือ
เมื่อเห็นเด็กหนุ่มผู้นั้นพูดอะไรบางอย่างกับพนักงานที่รีบวิ่งเข้าไป พนักงานของโรงประมูลชานหลินก็ตะโกนออกมาทันทีว่า “แขกห้องที่หนึ่งประมูลในราคาสามแสนตำลึง”
เสียงนี้ทำให้โรงประมูลชานหลินที่เงียบอยู่ฮือฮาขึ้นมาทันที
มีคนประมูลศิลาเก่าๆ ที่ไร้ประโยชน์นั้นในราคาสามแสนตำลึงจริง! เขาบ้าไปแล้วหรือ!
ทุกคนต่างเงยหน้าขึ้นมองไปที่ห้องส่วนตัวบนชั้นสอง
เมื่อเห็นเด็กหนุ่มที่อายุยังน้อย ในหัวของพวกเขาก็มีเพียงสี่คำคือ ‘คนโง่เงินเยอะ’ ที่แท้ก็แค่เด็กน้อยที่ยังไม่โต คิดว่าไอ้หนูนั้นน่าจะได้ยินคำว่า ‘ผาสุดขอบฟ้า’ แล้วคิดว่าจะต้องเป็นของที่ไม่ธรรมดาแน่นอน ไม่เช่นนั้นใครจะไปโง่ประมูลของแบบนี้
หลายคนทั้งตกใจและแอบหัวเราะจวินอู๋เสียที่ยังเด็กไม่รู้เรื่องจนถูกโรงประมูลชานหลินหลอก
ในที่สุดก็มีคนประมูล บุรุษที่ยืนอยู่บนเวทีเกือบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ เขารีบยกค้อนในมือขึ้นแล้วทุบสามทีอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าจวินอู๋เสียจะเปลี่ยนใจ เขาจึงรีบปิดการประมูลของชิ้นนี้ทันที
ตอนที่ 548 ศิลาดำลึกลับ (5)
คนของโรงประมูลชานหลินยกศิลาดำก้อนนั้นลงไปด้วยรอยยิ้ม จวินอู๋เสียจ่ายเงินแล้ว นางแค่ไปรับสินค้าหลังการประมูลเสร็จสิ้นลง
หลังจากนั้น โรงประมูลกก็ลับมาคึกคักอีกครั้ง ของล้ำค่าชิ้นใหญ่ชิ้นเล็กค่อยๆ ถูกยกขึ้นมา สงครามการประมูลก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
แต่สิ่งของหลังจากนั้นไม่สามารถเรียกร้องความสนใจทั้งหกคนได้เลย ความตื่นเต้นของการทุบค้อนเมื่อครู่ก็ค่อยๆ หายไป คนที่รอดู ‘คนโง่เงินเยอะ’ ก็ผิดหวังไปตามๆ กัน
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วยาม โรงประมูลชานหลินก็จบลง ของประมูลทุกชิ้นได้ถูกประมูลไปหมดแล้ว ไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว
คนที่ประมูลได้ของดีก็กลับไปด้วยความพึงพอใจ
และเนื่องจากจวินอู๋เสียประมูลของ ‘ชิ้นใหญ่’ ฉะนั้นต้องรอเป็นคนสุดท้ายจึงจะเห็นคนของโรงประมูลชานหลินยกหยกดำขนาดใหญ่นั้นออกมา
นอกจากนี้ยังมีบุรุษวัยกลางคนสวมเสื้อแพรเดินตามออกมาด้วย
“ทุกท่าน ข้าคือเจ้าของโรงประมูลชานหลิน ข้าชื่อเหอฉางเล่อ ข้าไม่คุ้นหน้าพวกท่านเลย คิดว่าพวกท่านน่าจะมาโรงประมูลชานหลินเป็นครั้งแรกใช่หรือไม่” เหอฉางเล่อทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม นัยน์ตาของเขามองพินิจพิเคราะห์ชายหนุ่มที่มีใบหน้างดงามกลุ่มนี้
จวินอู๋เสียพยักหน้าราวกับว่าไม่มีอารมณ์ที่จะพูดคุยกับเหอฉางเล่อ
แต่เหอฉางเล่อกลับกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นแขกใหม่แต่กลับประมูลของที่มีราคาสูงตั้งแต่ครั้งแรก ในฐานะเจ้าของโรงประมูลชานหลิน ข้าขอมอบป้ายประจำตัวแขกพิเศษให้กับทุกท่านหนึ่งอัน” เหอฉางเล่อก็หยิบป้ายประจำตัวออกมาจากแขนเสื้อของเขา ป้ายประจำตัวขนาดเท่าฝ่ามือชุบทอง และสลักคำว่าชานหลินไว้
“เมื่อมีป้ายประจำตัวนี้ ทุกท่านสามารถเข้าห้องส่วนตัวของโรงประมูลโดยไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม”
จวินอู๋เสียเหลือบมองเหอฉางเล่อ แล้วโบกมือให้เฉียวฉู่ เฉียวฉู่ก็รีบรับป้ายประจำตัวไว้ทันที
ครั้งนี้ประมูลไปสามแสนตำลึง ทำให้เฉียวฉู่เจ็บปวดยิ่งนัก ยังดีที่ได้ป้ายประจำตัวนี้ ต่อไปพวกเขาจะได้ไม่ต้องจ่ายเพิ่มเมื่อต้องการห้องส่วนตัว เขาจะต้องรับมันไว้อย่างแน่นอน
เมื่อเห็นจวินอู๋เสียรับป้ายประจำตัวไป เหอฉางเล่อก็ยิ้มแล้วกล่าวว่า “ความจริงแล้ว การที่คุณชายประมูลศิลาดำก้อนนั้นไปถือว่าช่วยสหายของข้ามากทีเดียว หากคุณชายไม่รังเกียจ สหายคนนั้นของข้าอยากพบท่านเพื่อกล่าวขอบคุณท่านด้วยตัวเอง”
จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนที่นางจะพูดออกมาฮวาเหยาก็พูดขึ้นมาว่า “ถ้าตั้งใจจริงก็ให้เขามาเถิด”
เหอฉางเล่อพยักหน้าแล้วเข้าไปเรียกสหายทันที
ฮวาเหยาก้าวถอยหลังแล้วกระซิบข้างหูจวินอู๋เสียว่า “เงินดำไม่ใช่สิ่งของของสามโลกเบื้องล่าง มีเพียงสามโลกชั้นกลางเท่านั้นที่มี หยกดำชิ้นนั้นไม่ควรปรากฏที่นี่ หากหยกดำชิ้นนั้นมาจากผาสุดขอบฟ้าจริงๆ ที่นั้นจะต้องมีอะไรพิเศษแน่ๆ”
เพราะเหตุใดของของสามโลกชั้นกลางจึงมาปรากฏที่สามโลกเบื้องล่าง
จวินอู๋เสียแค่คิดก็สามารถเดาได้ในทันที
เกรงว่าฮวาเหยาและคนอื่นๆ จะสงสัยว่าหยกดำชิ้นนั้นเกี่ยวข้องกับสุสานเทพปีศาจเจ้าจักรพรรดิหรือไม่
เมื่อคิดเช่นนั้น จวินอู๋เสียก็ไม่ได้พูดอะไรอีก แต่…
ฉวาเหยาบอกว่าเงินดำมิใช่สิ่งของของสามโลกเบื้องล่าง แล้วฟ่านจัวรู้ได้อย่างไร
จวินอู๋เสียจำได้อย่างชัดเจนว่าฟ่านจัวเป็นคนแรกที่รู้ว่ามันคือหยกดำ และฟ่านจัวก็เป็นพูดว่าหยกดำสามารถสกัดเป็นเงินดำได้ เพราะเหตุใดฟ่านจัวจึงรู้เรื่องหยกดำของสามโลกชั้นกลางเป็นอย่างดี
จวินอู๋เสียขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจของนางก็ความคิดบางอย่างเกิดขึ้น นางแอบมองไปที่ฟ่านจัว กลับพบว่าฟ่านจัวกำลังพินิจหยกดำด้วยความสนใจ ราวกับว่าไม่ได้สังเกตเห็นการสนทนาระหว่างฮวาเหยากับนาง