ตอนที่ 346 เถาหยางกระหายผลึกนิวเคลียส (2)
ตอนที่ 346 เถาหยางกระหายผลึกนิวเคลียส (2)
จั๋วเอ่อร์เฉิงก้มหน้าก้มตา ตอนแรกเขาเกลี้ยกล่อมให้หลิงเทียนจี้ร่วมมือกับเถาหยางโดยเร็วที่สุด อย่าเพิ่งคิดหาวิธีเตะตงหยางออกไป
แต่อีกฝ่ายไม่ฟังและยืนยันว่าเถ้าแก่เถาหยางเป็นคนฉลาด มีความสามารถและมีผลประโยชน์มากมาย เรื่องอะไรจะแบ่งผลประโยชน์นี้ให้ตงหยาง
เขาคิดเสมอว่าหากเขาสนิทสนมกับเถาหยางแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องใช้ผลึกนิวเคลียสถึงแปดอันเพื่อเข้าร่วมเป็นสมาชิกเถาหยาง
ผลที่ตามมาคือเถาหยางไม่เพียงแต่ไม่สนิทสนมคุ้นเคยกับซินตูเท่านั้น แต่ราคาสมาชิกยังเพิ่มขึ้นหลายเท่าตัว นั่นแปลว่าซินตูต้องจ่ายผลึกนิวเคลียสถึงสามสิบอันหากต้องการเป็นสมาชิก
วันนั้นหลิงเทียนจี้เถียงกับตัวเองอยู่เป็นชั่วโมง ในที่สุดก็ต้องสบถออกมาและบอกให้นักบัญชีถอนผลึกนิวเคลียสมาสามสิบอันเพื่อให้จั๋วเอ่อร์เฉิงไปสมัครเป็นสมาชิกของเถาหยางโดยเร็วที่สุด
เพื่อหลีกเลี่ยงการปรับขึ้นราคาอีกครั้งในภายหลัง
ตอนนี้เถาหยางเป็นเจ้าเดียวที่ขายเสบียงที่มีคุณภาพดี หากไม่ทำการสมัครสมาชิก ก็จะไม่สามารถทำการซื้อขายได้
เถาหยางนี่ร้ายจริง ๆ ให้ตายเถอะ!
ขณะเดียวกันนั้นลั่วเหยียนซึ่งอยู่ห่างออกไปในฐานเชียนอัน กำลังจ้องมองเว็บไซต์อย่างเป็นทางการของเถาหยางด้วยความงุนงง
ระบบที่เขาเปิดอยู่บังเอิญเป็นหน้าสำหรับสั่งซื้อเสบียง
อาหารและเครื่องดื่มหลากสีสันละลานตาเขาไปหมด
เขาอดใจไม่ไหวและต้องการที่จะใช้ผลึกนิวเคลียสแปดอันเพื่อสมัครสมาชิก จากนั้นก็สั่งซื้อเสบียงต่าง ๆ ทันทีเพื่อที่จะเอากลับมาดู
แต่เขาก็ทำได้เพียงอดกลั้น และกังวลว่านี่คือการหลอกลวงหรือกับดักการบริโภคกันแน่
หากเขาชำระผลึกนิวเคลียสและเงินสกุลเหลียนปังไปแล้ว แต่สิ่งที่เขาได้รับกลับเป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ไม่สามารถบริโภคได้ล่ะ
ด้วยเหตุนี้เขาจึงสอบถามลูกค้าหรือเพื่อนจำนวนมากในทางใต้ ทว่าแต่ละคนก็บอกเล่าแตกต่างกันไป
บางคนเต็มไปด้วยคำชมและโหยหาเถาหยาง
บางคนเลิกสนใจโดยคิดว่ามันเป็นเพียงกลไกโฆษณา
บางคนก็ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
มันทำให้เขาสรุปไม่ได้ว่าสถานการณ์จริงเป็นยังไงกันแน่
ลั่วเหยียนอดไม่ได้ที่จะมองหน้าจออีกครั้ง… มันช่างเย้ายวนใจเหลือเกิน อาหารขยะสุดโปรดของภรรยา ล่าเถียว*[1] และของทอดต่าง ๆ
หรือเขาควรจะลองดูสักครั้ง?
หากถูกโกงก็เสียผลึกนิวเคลียสไปแค่แปดอันและเงินอีกเล็กน้อย แต่สิ่งที่จะได้รับตอบแทนคือความสุขของภรรยา
เขากำลังจะหยิบใส่ตะกร้าสินค้าและสั่งซื้อด้วยการคลิกเพียงครั้งเดียว ทว่าจู่ ๆ ภรรยาของเขาก็เข้ามากอดจากด้านหลังและพูดอย่างออดอ้อน
“เหล่ากง*[2] คุณหาเวลาว่างได้หรือยัง ฉันชอบลูกแมวตัวนั้นมากนะ ฉันอยากจะบินไปดูเดี๋ยวนี้เลย เอ๊ะ คุณดูอะไรอยู่”
ดวงตาของเวินม่านจ้องไปที่หน้าจอและไม่สามารถละสายตาไปไหนได้
“ตีนไก่ปรุงรส ล่าเพี่ยนรสหมาล่า*[3] บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบทานเล่น ขนมปังสอดไส้ช็อคโกแลต… มีหลายแบบเลย… ผ้าอนามัย!”
มีแม้กระทั่งน้ำยาทำความสะอาดสำหรับสตรีด้วย!
“ฐานไหนเปิดร้านค้าออนไลน์แบบนี้เหรอ? ฉันซื้อได้ไหม” เธอถามออกมาอย่างตื่นเต้น
ลั่วเหยียน “ซื้อได้ แต่…”
“ซื้อ ซื้อ ซื้อ! ไม่มีคำว่าแต่!”
เวินม่านทำการสั่งซื้อทั้งสิบรายการบนหน้าจอหลักอย่างอดใจไม่ไหวทันที
เธอดำเนินการชำระเงินในตะกร้าสินค้าอย่างรวดเร็ว
ลั่วเหยียนถูกบังคับให้ไปที่ระบบการชำระเงินโดยแฟนสาว แต่เมื่อเขากำลังจะชำระเงิน ระบบก็รีเฟรชทันที เดิมทีต้องชำระผลึกนิวเคลียสแปดอันเท่านั้นสำหรับค่าสมาชิก แต่จู่ ๆ ก็กลายเป็นสามสิบ!
ลั่วเหยียนตกตะลึง และก่อนที่เขาจะหยุดมัน เวินม่านก็คลิกเพื่อส่งคำสั่งซื้อและเหล่ตามองมาที่เขา
“เป็นอะไรไป ความรักมันจืดจางลงแล้วใช่ไหม? คุณลังเลใจที่จะใช้ผลึกนิวเคลียสสามสิบอันและเงินแค่ 860,000 เหลียนปังเพื่อซื้อความสุขให้ฉันเหรอ?”
แม้ว่าลั่วเหยียนจะตกใจอย่างมากกับการขึ้นราคาของเถาหยาง แต่เขาก็ไม่สามารถต่อต้านเวินม่านได้ และเอ่ยออกมาอย่างอ่อนโยน
“จะเป็นไปได้ยังไง? ถ้าคุณชอบ ผมก็ยินดีชำระผลึกนิวเคลียสให้คุณทันที สามสิบอัน”
เวินม่านพอใจแล้วถามต่อไปว่า “ฐานไหนกันที่มีความแข็งแกร่งถึงขนาดมีของพวกนี้ออกมาขายได้ ทำไมฉันถึงไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย”
ถ้าเธอรู้เร็วกว่านี้ เธอคงพากลุ่มเพื่อนไปสั่งการแล้ว
ลั่วเหยียนเอามือก่ายหน้าผาก เขาอยากจะถามว่าคุณโง่หรือคุณไม่รู้จริง ๆ ว่ามันมาจากฐานไหน คุณกล้าที่จะจ่ายเงินและผลึกนิวเคลียสไปมากมายขนาดนั้นโดยไม่สืบหาข้อมูลของร้านค้าให้ดีเสียก่อนเนี่ยนะ
ทว่าเขาก็ไม่กล้าพูดออกไป
ในขณะเดียวกัน ก็มีข้อความแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
ทางเถาหยางได้รับคำสั่งซื้อของคุณแล้ว คำสั่งซื้อกำลังดำเนินการ และคาดว่าจะมีการจัดสินค้าเสร็จในวันถัดไป กรุณามารับสินค้าภายในสิบห้าวัน ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน
“ว้าว” ไม่ต้องสงสัยเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้เวิ่นม่านรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
“เถาหยางมีสิ่งดี ๆ มากมาย ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย ไม่แปลกใจที่พวกเขาสามารถเลี้ยงลูกแมวที่สวยงามเช่นนี้ได้”บราวนี่ออนไลน์
ลั่วเหยียน… การมีของดีมากมายกับการเลี้ยงแมว มันเกี่ยวกันใช่ไหม?
เวินม่านเปิดเว็บไซต์ทางการของเถาหยางอีกครั้ง ดวงตาของเธอเบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ
ลั่วเหยียนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
แน่นอนว่าเขาได้ยินเธอพูดในวินาทีต่อมา “เหล่ากง ฉันไม่อยากรออีกแล้ว คืนนี้เราออกเดินทางกันเถอะ ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าเถาหยางคงไม่ขาดเงิน ทำไมคุณไม่ส่งฐานทัพเคลื่อนที่คันล่าสุดของเราไปที่เถาหยางสักสองคันล่ะ”
ลั่วเหยียนแทบกระอักเลือดออกมาจากปาก “ทรัพย์สมบัติของผมนะ คุณรู้ไหมว่ารถคันนั้นมีมูลค่าเท่าไร? ขั้นต่ำต้องใช้ผลึกนิวเคลียสถึงห้าสิบอันบวกกับเงินอีกสิบล้านเหลียนปัง มีผู้คนมากมายรอคอยที่จะซื้อมัน คุณคิดจะเอาไปให้พวกเขาฟรี ๆ ถึงสองคัน นี่มันไม่ใจกว้างไปเหรอ”
แค่แมวตัวเดียวถึงกับต้องเอาฐานทัพเคลื่อนที่ไปแลกถึงสองคันเลยเหรอ?
หัวใจจะวาย…
“แต่เราไม่มีอะไรจะไปแลกนอกจากฐานทัพเคลื่อนที่ ฉันเพิ่งเห็นห้องรับรองของพนักงานทำความสะอาด อย่างไรเสียมันก็ดีกว่าที่ทำงานของคุณนะ” เวินม่านลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
“…ผมจะหาคนมาสร้างสำนักงานใหม่ในวันพรุ่งนี้” ลั่วเหยียน
สุดท้ายลั่วเหยียนก็ถูกบีบคั้นจนถึงจุดที่เขาไม่มีทางเลือก นอกจากพูดว่า
“ถ้าสองคันผมคิดว่าคงเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าคันเดียวก็พอไหวอยู่ แต่ว่าคืนนี้ผมไปไม่ได้จริง ๆ ผมยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ เอาเป็นว่าผมสัญญาว่าจะไปก่อนสิ้นเดือนนี้ ตกลงไหม”
เขาไม่มีทางเลือกจริง ๆ เพื่อภรรยาที่เขาหลงใหล เขาจะคุกเข่าให้เธอจนถึงที่สุด
เวินม่านตกลงอย่างไม่เต็มใจนัก เธอยังรู้สึกว่าเขาตระหนี่ถี่เหนียว เธอวางแผนที่จะค้นหาบางอย่างในห้องส่วนตัวของเขา และโพสต์บางส่วนไปที่เถาหยางในเวลานั้น
เธอต้องทำให้เถ้าแก่เถาหยางรู้สึกถึงความจริงใจของเธอ ไม่อย่างนั้นใครจะยอมขายลูกแมวแสนสวยให้เธอล่ะ
เธอโทรหาซ่งเยว่ปินก่อนจะอธิบายแผนการที่จะไปเถาหยางในเดือนนี้ และสุดท้ายเธอก็ขอดูรูปล่าสุดของเสียวหั่วเยี่ยน
ซ่งเยว่ปินตอบรับเธออย่างดี แต่เมื่อวางหูโทรศัพท์ เขากลับขมวดคิ้ว
ตอนนี้เขามีความผิดเล็กน้อยและเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับซูเถา
แต่เขาไม่กล้าขัดคำสั่งของคุณนายเวิน เขาจึงต้องกัดฟันและโทรหาอีกฝ่าย
ซูเถาเริ่มเบื่อหน่ายหลังจากฟังเขาพูดพล่ามเรื่องสัพเพเหระเป็นเวลานาน “หัวหน้าทีมซ่ง คุณมีอะไรก็พูดออกมาตรง ๆ ดีกว่า ฉันกำลังยุ่ง”
บ้านใหม่ในเดือนตุลายังไม่เสร็จสมบูรณ์ และผู้เช่าที่รออยู่ข้างนอกเพื่อจองห้องพักก็บ่นกันระนาว โทรศัพท์ในสำนักงานกำลังจะระเบิด
ซ่งเยว่ปินพูดอย่างงุ่มง่าม “เถ้าแก่ซู ผมคิดถึงเสียวหั่วเยี่ยน คุณช่วยส่งรูปถ่ายล่าสุดให้ผมดูหน่อยได้ไหม ผมจะได้หายคิดถึง”
[1] ล่าเถียว ขนมกินเล่นของจีน ทำจากแป้งสาลี ขึ้นรูปเป็นเส้นยาวและใส่พริกป่นให้ความเผ็ด
[2] เหล่ากง แปลว่า สามี
[3] ล่าเพี่ยน ขนมกินเล่นของจีน ทำจากแป้งสาลี รีดเป็นแผ่นและใส่พริกป่นให้ความเผ็ด
————