ตอนที่ 178 วิถีของกรงฟาราเดย์สู่ชื่อเสียงในโลกบรรพกาล (2)
หลี่ฉางโซ่วกล่าวผ่านส่งข้อความเสียง
“เจ้านำของที่ข้าเคยมอบให้เมื่อก่อนหน้านี้ติดตัวมาด้วยหรือไม่? หากนำมาด้วย ก็แค่ใช้มันเท่านั้น ไม่ต้องวิตกเรื่องใดอีก จงจำไว้ว่าชีวิตของเจ้าสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด การข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์เกิดขึ้นจากคุณสมบัติและความแข็งแกร่งของเจ้า รากฐานของเจ้าในยามนี้…ค่อนข้างแข็งแกร่งนัก เพียงต้องกระจายพลังเวทของเจ้าให้เหมาะสมเท่านั้น อย่าใช้พลังมากเกินไปในตอนเริ่มต้น เช่นนั้นแล้ว เจ้าย่อมข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ได้อย่างไม่เป็นปัญหานัก”
โหย่วฉินเสวียนหย่าพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะมองเมฆที่รวมตัวกันบนท้องฟ้า แล้วรีบหยิบกรงฟาราเดย์ออกมาสองชุดอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงวางไว้ทั้งสองข้างโดยให้อยู่ห่างกันยี่สิบจั้ง
หลังจากนั้น นางจึงหยิบขวดโอสถวิญญาณสองสามขวดที่หลี่ฉางโซ่วให้ไว้ออกมาแล้วนำโอสถสลายเซียนกลับคืนไปด้วยรู้สึกว่านางย่อมไม่ต้องใช้มัน…
โอสถอีกสามชนิดคือ… ส่วนเล็กๆ ของ ‘ชุดข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์’ ที่หลี่ฉางโซ่วเตรียมเอาไว้ให้หลิงเอ๋อร์
โอสถชนิดแรกคือการเพิ่มความต้านทานสายฟ้า โอสถชนิดที่สองจะคงฤทธิ์การรักษาและฟื้นฟูพลังเวทอย่างต่อเนื่อง โอสถชนิดที่สามใช้รักษาบาดแผลและฟื้นฟูแก่นโลหิตได้… โอสถที่กลั่นสกัดได้ยากที่สุดคือโอสถชนิดแรก ซึ่งแน่นอนว่า เมื่อเทียบกับอีกสองโอสถนั้นจะธรรมดากว่า ในยามนั้น บนท้องฟ้า หมู่เมฆทัณฑ์สวรรค์กำลังรวมตัวกันอย่างรวดเร็วแล้ว ชั่วขณะนั้นเมฆสีเทาขนาดใหญ่กำลังหมุนไปช้าๆ… ทันใดนั้น หลี่ฉางโซ่วก็ขับไล่กลุ่มเมฆที่อยู่รายรอบและล่าถอยไปทันที ในขณะนั้นฝักกระบี่เกล็ดอัคคีที่สะพายอยู่บนหลังของโหย่วฉินเสวียนหย่าสั่นเล็กน้อย จากนั้นกระบี่ก็พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าและแตกกระจายออกไปในอากาศ กลายเป็นกระบี่บินรวมสามสิบหกเล่มที่ลุกโชนไปด้วยเพลิงแท้เสวียนชิง
เหนือร่างของเขา บัดนี้จุดกำเนิดสายฟ้าใต้หมู่เมฆทัณฑ์สวรรค์แลบแปลบปลาบ แล้วทัณฑ์สวรรค์แรกก็กำลังจะฟาดลงมาแล้ว!
ทันใดนั้น โหย่วฉินเสวียนหย่าก็ชูกระบี่ของนางขึ้นพร้อมกับร้องกู่ก้องว่า “จงกระจายไป!”
ฉับพลันนั้นกระบี่บินทั้งสามสิบหกเล่มก็กระจายออกไปพร้อมๆ กันในขณะที่ร่างของโหย่วฉินเสวียนหย่าค่อยๆ ลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเผยใบหน้างดงามเย็นชาที่ไร้รอยหวาดหวั่นใดๆ มีเพียงความมุ่งมั่นและแน่วแน่เท่านั้น
เปรี้ยง!
สายฟ้าฟาดลงมาทันที พลังแห่งทัณฑ์สวรรค์ก็ยังครองอำนาจเหนือแม้แต่ในโลกใบเล็กๆ แห่งนี้!
ชั่วขณะนั้น หลี่ฉางโซ่วพยักหน้าช้าๆ ขณะอยู่ห่างออกไปได้สิบลี้แล้ว คำแนะนำที่เขาให้โหย่วฉินเสวียนหย่าเมื่อก่อนหน้านี้ได้ผล…
ในเวลานั้น ภายนอกภาพแผนที่ บรรดาเซียนจากสามสำนักที่อยู่บนเกาะอมตะทั้งสองแห่งและตามจุดต่างๆ ตามริมทะเลสาบล้วนเพ่งความสนใจไปที่หมู่เมฆสีเทาขนาดเล็กที่ปรากฏขึ้นบนภาพแผนที่สมบัติ
ช่างบังเอิญเสียจริงที่มีรายการเล็กๆ เช่นนี้เกิดขึ้นอย่างคาดไม่ถึง… สัมผัสเซียนรับรู้ของพวกเขาไม่ได้รับผลกระทบใดๆ ในขณะที่ส่วนใหญ่รวมตัวกันพุ่งไปยังตำแหน่งสถานที่อยู่ของโหย่วฉินเสวียนหย่า…
ตามประเพณีของสำนักบำเพ็ญเต๋าเจี๋ย ผู้อาวุโสเซียนเทียนคนหนึ่งจะก้าวออกไปทันทีเมื่อพบค่ายกลเช่นนี้ ในขณะนั้น เขาสูดลมหายใจเข้าลึก และกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “มันคือแปดสายฟ้าสามสิบสองทัณฑ์สวรรค์ซึ่งอยู่ในขั้นที่หกของการทะยานขึ้นสู่เซียน!
บัดนี้ บนพื้นเหนือก้อนเมฆ ยังมีเสียงหัวเราะและพูดคุยกันว่า “ช่างโชคดีอะไรเช่นนี้ที่สามารถเรียกทัณฑ์สวรรค์เข้าไปในภาพได้” “ข้าหยั่งรู้ได้ว่านางเป็นศิษย์ของสำนักตู้เซียนดูเหมือนว่า จะมีนามว่า เสวียนหย่า คุณสมบัติของนางไม่เลวเลย”
“สำนักบำเพ็ญเต๋าหยินได้รับพร ช่างมีโชควาสนาจริงๆ”
ในขณะนั้น ทั้งบรรดาเซียนและศิษย์ของสำนักตู้เซียนล้วนรู้สึกวิตกกังวลมากที่สุด
จิ่วจิ่วถือน้ำเต้าสุราไว้ในมือเล็กๆ ของนางและจิบเป็นครั้งคราวเมื่อรู้สึกกังวลมาก ในขณะนั้น นางแผ่สัมผัสเซียนรับรู้ออกไปดูเหตุการณ์ในภาพวาดที่ทัณฑ์สวรรค์กำลังโจมตีโหย่วฉินเสวียนหย่าอย่างต่อเนื่อง เวลานี้อาจารย์อาน้อยรู้สึกวิตกกังวลอย่างยิ่ง
ในขณะนั้น เจ้าสำนักจี้อู๋โหย่วเผยรอยยิ้มออกมาที่มุมปาก เขารู้ว่า อย่างน้อยๆ โหย่วฉินเสวียนหย่าย่อมสามารถอยู่รอดได้จนถึงทัณฑ์สวรรค์ที่แปด
นางมีโอกาสรอดห้าในสิบส่วนสำหรับทัณฑ์สวรรค์ที่แปด
นั่นนับเป็นอัตราความสำเร็จที่ค่อนข้างดีอยู่แล้ว
ความจริงแล้ว ทัณฑ์สวรรค์ขึ้นสู่เซียนนั้นเกิดขึ้นค่อนข้างรวดเร็ว และจะสิ้นสุดในเวลาเพียงไม่นานหลังจากนั้น
เพราะเต๋าสวรรค์โบราณนั้นยุ่งมากและมีผู้บำเพ็ญจำนวนมากเกินไปในโลกบรรพกาล
สำหรับคนทั่วไปแล้ว การกลายเป็นเซียนถือเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์ แต่ในโลกนี้ มันเป็นเพียงดุจมดที่กำลังมีปีก เหมือนลูกกบที่กลายพันธุ์เท่านั้น หาใช่เรื่องใหญ่โตไม่ แต่ในไม่ช้า จี้อู๋โหย่วก็ขมวดคิ้ว และรอยยิ้มของเขาก็เลือนหายไป โหย่วฉินเสวียนหย่าจัดการกับทัณฑ์สวรรค์ที่หกได้ดีแล้ว แต่บัดนี้ ทัณฑ์สวรรค์ได้ทำลายเครื่องมือเวทของนาง ฝักกระบี่เกล็ดอัคคี และทำร้ายปราณวิญญาณของนางจนได้รับบาดเจ็บ…
ในขณะนั้น โหย่วฉินเสวียนหย่าได้ใช้ทุกวิถีทางเพื่อจัดการกับทัณฑ์สวรรค์
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีร่องรอยของสีดำไหม้เกรียมทั่วร่างของนางจนอยู่ในสภาพค่อนข้างน่าอนาถ
ทันใดนั้น ทัณฑ์สวรรค์ที่เจ็ดได้ก่อตัวขึ้นแล้ว และมีภาพวิหคสีเทานับร้อยกำลังเหินบินอยู่เหนือเมฆทัณฑ์สวรรค์ แล้วจู่ๆ ลมปราณของโหย่วฉินเสวียนหย่าก็… ติดขัดเล็กน้อย .. “แย่แล้ว” จี้อู๋โหย่วกล่าวออกมาช้าๆ ในขณะนั้น บรรดาเซียนหกสิบคนและศิษย์ของสำนักตู้เซียนที่อยู่ด้านหลังของเขา ล้วนวิตกกังวลมากขึ้นในทันที
เวลานี้ หลี่ฉางโซ่วพลันขมวดคิ้วในขณะที่จับจ้องไปที่ร่างงดงามที่ยืนอยู่กลางอากาศ นางน่าจะรอดพ้นจากทัณฑ์สวรรค์ที่เจ็ดได้ แต่ทัณฑ์สวรรค์ที่แปด…
เป็นไปตามคาด การก้าวหน้าเร็วมากเกินไปในขณะที่รากฐานยังไม่มั่นคง ทำให้ยากมากขึ้นในการข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์
หลี่ฉางโซ่ว ยังไม่ได้กลายเป็นเซียนจิน แต่เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ ต่อให้เขากลายเป็นเซียนต้าหลัวจิน ก็ยังไม่อาจปกป้องโหย่วฉินเสวียนหย่าได้
หากเขากระทำการเร่งรีบ ไม่เพียงแค่ไร้ประโยชน์เท่านั้น แต่เขายังต้องได้รับการลงทัณฑ์จากสวรรค์อีกด้วย
ในการบรรลุเซียน นางต้องต้านทานทัณฑ์สวรรค์บรรลุเซียนได้ด้วยตัวเองเท่านั้น หากมีคุณสมบัติโดดเด่น นางจะต้องเผชิญกับความท้าทายที่ยากมากขึ้นกว่าเดิม นี่คือ ความเท่าเทียมกันของเต๋าสวรรค์
หลี่ฉางโซ่วค่อยๆ หลับตาลง เพราะท้ายที่สุด เขาก็มีมิตรภาพกับโหย่วฉินเสวียนหย่าและได้ร่วมกันทำสิ่งต่างๆ กับนางมามากมาย จึงอดจะลังเลใจไม่ได้…
ในขณะนั้น โหย่วฉินเสวียนหย่าก็ระเบิดเสียงตะโกนก้องออกมา!
ทันใดนั้นร่างของนางก็พุ่งดิ่งลงไปข้างล่างและเข้าไปในกรงฟาราเดย์ทันที จากนั้นพลังเวทก็แผ่พุ่งออกมาจากร่างของนาง และพร้อมที่จะต้านทานทัณฑ์สวรรค์ที่เจ็ด! ในขณะนั้น จู่ๆ บรรดาเซียนล้วนงุนงง อันใดกันนั่น… เครื่องมือเวทนั้นคืออันใดกัน?
สามารถต้านทานทัณฑ์สวรรค์ได้หรือ?
ทันใดนั้น หลี่ฉางโซ่วก็เข้าใจในทันทีว่า โหย่วฉินเสวียนหย่ากำลังคิดทำอันใด! เกือบจะทันทีที่นางหลบสายฟ้าสีเขียวได้ นางก็ตกลงมาจากท้องฟ้า ราวกับว่ามีวิหคกำลังร้องโหยหวนอยู่ภายในนั้น แล้วในพริบตาก็กระแทกกับกรงขนาดใหญ่! ในขณะนั้น สายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงมา และกรงก็กลายเป็นดั่งลูกสายฟ้า จากนั้นสายฟ้าจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งผ่านไปทั่วทุกทิศทาง และป่าโดยรอบภายในรัศมีร้อยจั้งก็ถูกทำลายราบไปในพริบตา!
บัดนั้น พลังแห่งทัณฑ์สวรรค์ได้ปะทุขึ้นและกรงฟาราเดย์ก็ถูกทำลายแตกออกเป็นชิ้นๆ ทันที กรงฟาราเดย์ที่ไม่ได้ใช้อีกกรงซึ่งอยู่ห่างออกไปยี่สิบจั้งก็ถูกทำลายด้วยพลังแห่งทัณฑ์สวรรค์เช่นกัน! หลี่ฉางโซ่วพยักหน้าในใจ… ความจริงแล้ว ทุกคนสามารถใช้สิ่งนี้ได้เพียงครั้งเดียวในช่วงข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ซึ่งเต๋าสวรรค์ยอมรับกลวิธีเช่นนี้!
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง แสงสายฟ้าที่แลบแปลบแปลบนั้นพลันสลายไป แล้วจู่ๆ โหย่วฉินเสวียนหย่าก็ทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้งในขณะที่กระบี่บินพุ่งออกมาจากที่ต่างๆ แล้วล้อมรอบกายนางเอาไว้
ในขณะนั้น ลมปราณและบาดแผลของนางแทบจะเหมือนกับผลกระทบที่เกิดขึ้นก่อนทัณฑ์สวรรค์ที่เจ็ดจะถล่มลงมา! ซึ่งเป็นเพียงการสูญเสียพลังเวทไปบางส่วนเท่านั้น! ชั่วเวลานั้น บรรดาเซียนของทั้งสามสำนักล้วนกำลังสับสน…
หลี่ฉางโซ่วเผยรอยยิ้มและยกนิ้วหัวแม่มือให้โหย่วฉินเสวียนหย่า นางจงใจไม่รับสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ที่เจ็ด เพื่อจะเก็บกักพลังของตนเองไว้และใช้สถานะที่แข็งแกร่งที่สุดของนางต้านรับสายฟ้าทัณฑ์สวรรค์ที่แปด ทำให้นางมีความมั่นใจมากขึ้นและทุ่มเทอย่างเต็มที่เพื่อรับผลประโยชน์จากทัณฑ์สวรรค์ ศิษย์น้องหญิงไม่ดื้อรั้น ทั้งที่ปกติแล้ว นางมักจะขาดความฉลาดทางอารมณ์
ข้าไม่เสียกรงสองกรงนี้ไปเปล่าเลย มาเถิด ศิษย์น้องหญิงตัวอันตราย ข้าหวังว่าความอันตรายของเจ้าจะค่อยๆ หายไปเมื่อกลายเป็นเซียนแล้ว
ทว่า… ขณะที่หลี่ฉางโซ่วหยุดคิด หงส์สายฟ้าก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับกางปีกออกแล้วพุ่งเข้าหาโหย่วฉินเสวียนหย่า! “กระบี่ทะยาน!”
โหย่วฉินเสวียนหย่าร้องตะโกนออกมาขณะที่ชูกระบี่ในมือขวาขึ้นไปบนท้องฟ้า และกระบี่บินก็รายล้อมรอบร่างของนาง กระโปรงของนางขาดรุ่งริ่ง เส้นผมยาวปลิวไสวไปในอากาศ บัดนี้ ร่างบอบบางของนางกำลังเผชิญหน้ากับหงส์สายฟ้า!
ในขณะนี้ ลำแสงสาดสายเต็มกำลังพร้อมด้วยท่าทางสมบูรณ์แบบของนาง! หากไม่เป็นเพราะถ้อยคำที่โหย่วฉินเสวียนหย่าตะโกนออกมา ย่อมทำให้หลี่ฉางโซ่วรู้สึกพอใจที่ได้ประจักษ์ตาการข้ามผ่านทัณฑ์สวรรค์ในครั้งนี้
“ศิษย์พี่ฉางโซ่ว วิถีเซียนไร้ที่สิ้นสุด เสวียนหย่าจะรอท่านอยู่ข้างหน้าเจ้าค่ะ…” ทันทีที่กล่าวจบ สายฟ้าก็เข้าปะทะร่างนาง ชั่วเวลานั้น สายฟ้าฟาดไปทั่วทุกหนแห่ง และจักรวาลเล็กๆ นี้ก็เต็มไปด้วยสายฟ้าสีเขียว…
…………………………………………………………………..