​เหล่า​ฉิน​ขับรถ​ม้า​ตรง​ไป​ยัง​ประตู​สอง​ของ​จวน​ตง​ผิงปั​๋ว

​อาหมา​นพ​ยุง​เจียง​อี​ลง​จาก​รถ​และ​เข้าไป​ด้านใน

​หญิง​ที่​เฝ้า​อยู่​ที่​ประตู​ทักทาย​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​อาหมาน​ ​คุณหนู​สี่​คง​เหนื่อย​มาก​…​”

​ประโยค​หลัง​ของ​หญิง​ผู้​นั้น​ขาด​ห้วง​ไป​ก่อน​จะ​ถูก​แทนที่​ด้วย​น้ำเสียง​ประหลาดใจ​ ​“​ต้า​กู​ไหน​่​ไน​งั้น​หรือ​”

​“​ต้า​กู​ไหน​่​ไน​มิค​่อ​ยส​บาย​ ​ข้า​จะ​รีบ​พานาง​เข้าไป​พัก​ใน​เรือน​ไห่​ถัง​ ​ไว้​ค่อย​คุย​กัน​ทีหลัง​”

​“​ได้​ๆ​…​”​ ​จนกระทั่ง​อาหมา​นพ​ยุง​เจียง​อี​เดิน​ห่าง​ไป​ไกล​แล้ว​ ​นาง​เพิ่งจะ​ตั้งสติ​ได้

เหตุใด​จู่ๆ​ ​ต้า​กู​ไหน​่​ไน​ถึง​กลับมา​ที่​จวน​ ​อีกทั้ง​ยัง​กลับมา​ใน​สภาพ​นี้​เสียด​้วย​?

​ครุ่นคิด​อยู่​ครู่หนึ่ง​ ​หญิง​รับใช้​ก็​รีบ​เข้าไป​รายงานเฝิง​เหล่าฮู​หยิน

​เมื่อ​อาหมา​นพ​ยุง​เจียง​อี​มา​จนถึง​หน้า​ประตู​เรือน​ไห่​ถัง​ ​ร่างกาย​ของ​นาง​ก็​เพิ่ง​เริ่ม​กลับมา​ตอบสนอง​ ​นาง​รวบรวม​กำลัง​ชี้นิ้ว​ไป​ทางเรือน​ฉือ​ซิน

​ใน​ตอนนั้น​น้ำหนัก​ทั้ง​ร่าง​ของ​เจียง​อี​ถูก​ถ่าย​ไว้​บน​ร่าง​ของ​อาหมาน​ ​แต่​เพราะ​อาหมาน​เป็น​คนคล่อง​แคล่ว​ ​นาง​จึง​ก้าว​เท้า​พา​เจียง​อี​เข้าไป​ใน​ไห่​ถัง​อย่าง​ไม่​รั้งรอ

ทว่า​ที่​เจียง​อี​ชี้​ไป​ทางเรือน​ฉือ​ซิน​เมื่อ​ครู่​หมายความว่า​อย่างไร​กัน

ไอ้​หยา​ ​นาง​เป็น​แค่​เพียง​สาว​รับใช้​ที่​มีดี​แค่​แรงกาย​ ​หา​ได้​เข้าใจ​สิ่ง​ต่างๆ​ ​ไม่

​เมื่อเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ได้รับ​รายงาน​จาก​คน​เฝ้า​ประตู​ ​อาการ​ตะลึงพรึงเพริด​ของ​นาง​ทำให้​ทั้ง​ร่าง​เกร็ง​ตึง

​ไม่​แปลกที่เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​จะ​รู้สึก​ตื่นตระหนก​ ​เพราะ​หลาย​เดือน​มานี​้​มีเรื่อง​ราว​เกิดขึ้น​ไม่หยุดหย่อน​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​ใกล้​จะ​หมด​ปี​แล้ว​ ​นาง​ก็ได้แต่​นึก​ขอบคุณ​สรวงสวรรค์​ที่​ผ่าน​ไป​อย่างราบรื่น

​“​ไป​ที่​เรือน​ไห่​ถัง​แล้ว​เชิญ​ต้า​กู​ไหน​่​ไน​มาที​่​นี่​”

​อาฝู​รีบ​ไป​ยัง​เรือน​ไห่​ถัง​ตามคำสั่ง​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ ​ทว่า​พบ​อาหมา​นที​่​ยืน​เฝ้า​อยู่​ ​“​ต้า​กู​ไหน​่​ไน​ลุก​ไม่​ขึ้น​ ​พี่​อาฝู​ช่วย​ไป​เรียนเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ให้​ที​”

​ใน​ใจ​อาฝู​คิด​ว่า​เจียง​อี​ที่​ออกเรือน​ไป​แล้ว​นับว่า​อยู่​ใน​ฐานะ​แขก​ ​หาก​อยู่​ใน​สถานการณ์​ปกติ​คง​ไม่มี​ผู้ใด​บังคับ​ขู่เข็ญ​ให้​ลุกขึ้น​มาทัก​ทาย​ ​นาง​จึง​ทำได้​เพียง​พา​อาหมา​นก​ลับ​ไปรา​ยงาน​ด้วย

​ครั้นเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​เห็น​ว่า​เจียง​อี​มิได้​มาด​้วย​ ​คิ้ว​ของ​นาง​ก็​ขมวด​ขึ้น​เป็น​ปม​พลาง​เอ่ย​ถาม​ด้วย​น้ำเสียง​ราบเรียบ​ ​“​ต้า​กู​ไหน​่​ไน​ล่ะ​”

​เมื่อ​ต้อง​เผชิญหน้าเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ ​ท่าที​อาจหาญ​ของ​อาหมาน​ใน​ยาม​ปกติ​ก็​ไม่มี​ให้​เห็น​อีกแล้ว​ ​นาง​เพียงแต่​ตอบ​อย่าง​ฉะฉาน​ ​“​พัก​อยู่​ที่​เรือน​ไห่​ถัง​เจ้าค่ะ​”

​อาฝู​กระซิบ​บอก​ข้าง​หูเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ถึง​อาการ​ของ​เจียง​อี

​“​มัน​เรื่อง​อะไร​กัน​”

​อาหมา​นกะ​พริบตา​ปริบๆ​ ​“​บ่าว​ก็​มิท​ราบ​เจ้าค่ะ​ ​คุณหนู​แค่​ให้​บ่าว​พาต้า​กู​ไหน​่​ไน​กลับมา​ที่​จวน​ก่อน​เจ้าค่ะ​”

​อาฝู​ยืน​กัดฟัน​อยู่​ข้างๆ

อาหมา​นนี​่​มัน​ปลิ้นปล้อน​เสีย​จริง​ ​เมื่อ​ครู่​บอกว่า​จะ​มารา​ยงานเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ด้วยตัวเอง​ ​แต่​พอ​ถาม​กลับ​ตอบ​ไม่รู้​เสีย​ได้

​“​แล้ว​คุณหนู​สี่​เล่า​”

​“​คุณหนู​อยู่​กับ​นายท่าน​เจ้าค่ะ​ ​น่าจะ​ใกล้​กลับมา​ถึง​แล้ว​เจ้าค่ะ​”​ ​อาหมาน​ตอบ​อย่าง​ไม่แน่ใจ​นัก

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​หลับตา​ลง​ ​อดทน​รอ​เจียง​อัน​เฉิง​กลับมา

​ทันทีที่​เจียง​อัน​เฉิง​กลับมา​ถึง​ก็​รีบ​ตรง​มาที​่​เรือน​ฉือ​ซิน​ ​ไม่ต้อง​รอ​ให้เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ออกปาก​ถาม​ ​ผู้​เป็น​ลูก​ก็​รายงาน​เรื่อง​ที่เกิด​ขึ้น​วันนี้​ละเอียดยิบ

​เมื่อเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ฟัง​จบ​ ​นาง​ก็​โกรธ​จน​มือ​สั่น​ ​“​บุตร​เขย​ออก​ไป​มีสัม​พันธ์​กับ​หญิง​อื่น​ ​เจ้า​ก็​เลย​พาลูก​สาว​ตัวเอง​กลับมา​ที่​จวน​เนี่ยนะ​”

​“​ท่าน​แม่​ ​มัน​ไม่ใช่​แค่​เรื่อง​การ​มีสัม​พันธ์​กับ​หญิง​อื่น​ ​แต่​จู​จื่อ​อวี​้​วางแผน​จะ​ฆ่า​อี​เอ๋อร​์​!​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ยกมือ​ขึ้น​ด้วย​สีหน้า​ไม่เห็นด้วย​อย่างยิ่ง​ ​“​นี่​เป็น​เพียง​สิ่ง​ที่​พวก​เจ้า​คาดเดา​กัน​ไป​เอง​ ​พิสูจน์​ได้ที่​ไหน​กัน​ ​อีก​อย่าง​การ​ที่​องค์​หญิง​ใหญ่​หรง​หยาง​ออกปาก​และ​พาบุ​ตร​สาวก​ลับ​ไป​เช่นนั้น​ก็​หมายความว่า​มิต​้​อง​การ​มี​ความ​ข้องเกี่ยว​ใด​กับ​จวน​จู​ ​แล้ว​ผู้ใด​จะ​มาทำ​ให้​ตำแหน่ง​ของ​อี​เอ๋อร​์​สั่นคลอน​ได้​ ​เจ้า​เล่น​พานา​งก​ลับ​มา​โดย​ไม่สน​อะไร​เยี่ยง​นี้​ ​ไม่​คิด​บ้าง​หรือว่า​แล้ว​หลังจากนี้​จะ​จัดการ​อย่างไร​ต่อ​”

​เจียง​อัน​เฉิง​ประหลาดใจ​ ​“​จะ​จัดการ​อย่างไร​ ​ลูก​พา​อี​เอ๋อร​์​กลับมา​ก็​แน่นอน​ว่า​ต้อง​หย่า​กับ​จู​จื่อ​อวี​้​อย่างไร​ล่ะ​”

​“​ไม่ได้​!​”​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ตวาด​ ​หญิง​รับใช้​ที่​คอย​ปรนนิบัติ​รีบ​ก้มหน้า​ลง​ทันที

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ลุกขึ้น​พรวด​ ​และ​ต่อว่า​เจียง​อัน​เฉิง​อย่าง​เดือดดาล​ ​“​อย่า​แม้แต่​จะ​คิด​!​ ​รอ​ให้​ข้า​ตาย​ก่อน​เถอะ​ ​เจียง​อี​ถึง​จะ​ได้​หย่าขาด​จาก​จู​จื่อ​อวี​้​ ​ก่อนหน้านี้​ก็​เรื่อง​ถอนหมั้น​ของ​หนู​สี่​ ​ตามมา​ด้วย​การหย่า​ร้าง​ของ​หนู​รอง​ ​มาค​ราว​นี้​หนู​ใหญ่​ก็​ร้อง​จะ​หย่า​อีก​ ​เหล่า​ต้า​ ​เจ้า​ยัง​เห็น​คนใน​เมืองหลวง​หัวเราะเยาะ​จวนปั​๋ว​ไม่พอ​หรือ​อย่างไร​ ​นี่​ยัง​ขายหน้า​กัน​ไม่พอ​อีก​หรือ​”

​เสียงหัวเราะ​อย่าง​เย็นชา​ดัง​ขึ้น

​ทุก​สายตา​หันไป​มอง​ต้นเสียง​นั้น​โดยพลัน

​เพราะ​เสียงหัวเราะ​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​อารมณ์​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​จึง​ปะทุ​หนัก​กว่า​เก่า​ ​นาง​ย้ำ​ถาม​ทีละ​คำ​ ​“​เจียง​ซื่อ​ ​เจ้าหัว​เราะ​อะไร​ของ​เจ้า​”

​เจียง​ซื่อ​ก้าว​เท้า​เข้าไป​ยืน​ใกล้​ๆ​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ ​ท่าทาง​ยังคง​ไม่​สะทกสะท้าน​ ​“​ที่​หลาน​หัวเราะ​ก็​เพราะ​มีเรื่อง​ตลก​อย่างไร​ล่ะ​เจ้า​คะ​!​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ยก​ไม้เท้า​ขึ้น​ ​“​เจ้า​หมายความว่า​อย่างไร​”

​เจียง​จั้น​จ้อง​ไป​ที่เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​อย่าง​ระแวดระวัง​ ​หาก​ไม้เท้า​นั้น​เตรียม​จะ​พุ่ง​ไป​ที่​น้อง​สี่​ ​เขา​ก็​พร้อม​จะเข้า​ไป​แย่ง​มาทัน​ที

​เจียง​ซื่อ​มิได้​ใส่ใจ​ไม้เท้า​นั่น​เลย​แม้แต่น้อย​ ​น้ำเสียง​ยังคง​ใสแจ๋ว​ ​“​หลาน​ถอนหมั้น​ก็​เป็น​เพราะ​จี้​ซาน​แห่ง​อันกั​๋​วกง​หนี​ตาม​หญิง​อื่น​ไป​ ​ส่วน​ที่​พี่​รอง​หย่าร้าง​ก็​เนื่องด้วย​ฉัง​ซิง​โหว​ซื่อ​จื่อ​เป็น​ฆาตกร​สังหาร​หญิง​บริสุทธิ์​ ​การ​ที่​ท่าน​พ่อ​ให้​พี่ใหญ่​หย่าขาด​จาก​จู​จื่อ​อวี​้​ก็​เนื่องด้วย​เขา​ลอบ​มีสัม​พันธ์​สวาท​กับ​บุตรี​ของ​องค์​หญิง​ใหญ่​ ​และ​วางแผน​ลอบฆ่า​นาง​ ​ท่าน​ย่า​ ​คนใน​เมืองหลวง​จะ​หัวเราะเยาะ​ก็​เรื่อง​ของ​เขา​ ​อย่างไร​เสีย​พวก​ข้า​ก็​เป็น​เหยื่อ​ ​จะ​ขายหน้า​ได้​อย่างไร​”

​ ​“​จะ​ขายหน้า​ได้​อย่างไร​?​”​ ​เมื่อเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ได้​ฟัง​คำ​วิพากษ์​อย่างตรงไปตรงมา​ของ​หลานสาว​ก็​โกรธ​จน​แทบ​คลั่ง​ ​“​ใคร​ใช้​ให้​พวก​เจ้า​มาเกิด​เป็น​สตรี​กัน​เล่า​ ​โลก​นี้​มิได้​มีเหตุมีผล​นัก​หรอก​นะ​ ​พวก​เจ้า​คิด​ว่า​ฝ่าย​ชาย​จะ​ตกเป็น​ขี้ปาก​ ​ส่วน​ฝ่าย​หญิง​นั้น​สะอาด​ผุดผ่อง​ ​หาก​เป็น​เช่นนั้น​จริง​ ​ไฉน​จวบจวน​บัดนี้​แล้วยัง​ไม่มี​ผู้ใด​มาสู่​ขอ​เจ้า​อีก​ล่ะ​”

​“​ท่าน​แม่​!​”​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ไม่​นึก​ว่า​ผู้​เป็น​ย่า​จะ​เอ่ย​วาจา​หยาย​คาย​กับ​หลานสาว​ในไส้​ ​เขา​จึง​โพล่ง​ออก​ไป​ว่า​ ​“​ใคร​บอกว่า​ไม่มี​คน​มาสู่​ขอ​ ​มี​ ​เพียงแต่​ลูก​ยัง​ไม่​ถูกใจ​จึง​ปฏิเสธ​ไป​ต่างหาก​เล่า​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​เอง​ก็​ไม่​คาดคิด​ว่า​จะ​ได้​คำตอบ​เช่นนี้​กลับมา​ ​ความตกใจ​นั้น​ทำให้​ลืม​เรื่อง​ของ​เจียง​อี​ไป​เสีย​สนิท​ ​นาง​หันมา​จ้อง​ลูกชาย​ ​“​ตระกูล​ไหน​มาสู่​ขอ​”

​เจียง​อัน​เฉิง​เสียใจ​ที่​เอ่ย​ออก​ไป​เช่นนั้น​ ​เขา​ยกมือ​ขึ้น​ลูบ​จมูก

​ในเมื่อ​ปฏิเสธ​ข้อเสนอ​ไป​แล้ว​ ​การ​เอา​มาก​ล่าว​ถึง​เช่นนี้​จะ​เป็นการ​ไม่​รักษา​น้ำใจ

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ส่งเสียง​เย้ยหยัน​แต่​คร้าน​จะ​บ่น​ออกมา

​นาง​คิด​ว่า​บุตร​คนโต​ทำ​เช่นนี้​เพื่อมิ​ให้​บุตรสาว​ต้อง​เสียหน้า

​แต่​ดูเหมือนว่า​เสียง​เย้ยหยัน​นั้น​จะ​ประสบความสำเร็จ​อยู่​พอตัว

​เจียง​อัน​เฉิง​โบกมือ​เป็น​เชิง​ให้​บรรดา​บ่าว​รับใช้​ออก​ไป​จาก​ห้อง​ ​ผู้​เป็น​บิดา​มิได้​สนใจ​สายตา​ห้ามปราม​ของ​บุตรสาว​ ​แต่กลับ​ยิ้ม​พลาง​เอ่ย​ ​“​ข้า​ไม่เคย​บอก​ท่าน​แม่​ว่า​ตระกูล​เจิน​มา​ขอ​ซื่อ​เอ๋อร​์​เมื่อไม่นานมานี้​”

​“​ตระกูล​เจิน​ไหน​กัน​”​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​นึกถึง​ใครคนหนึ่ง​จึง​ย้ำ​ถาม​เพื่อ​ความแน่ใจ

ไม่มีทาง​ ​ไม่มีทาง​เป็น​ตระกูล​เจิน​นั้น​แน่ๆ​!

​“​ก็​ต้อง​เป็น​ใต้เท้า​เจิน​ ​ผู้ตรวจการ​ศาลา​ว่าการ​พระนคร​ ​เขา​มาสู่​ขอ​ซื่อ​เอ๋อร​์​ให้​บุตรชายคนโต​”​ ​เมื่อ​ได้​กล่าว​ออกมา​ ​เจียง​อัน​เฉิง​ก็​รู้สึก​ภาคภูมิใจ​อยู่​ประมาณ​หนึ่ง​ ​“​ท่าน​แม่​คงได้​ยิน​เรื่อง​บุตรชายคนโต​ของ​ใต้เท้า​เจิน​มาบ​้าง​แล้ว​ ​เขา​ก็​คือ​เจี​้ย​หยวน​หลาง[1]ของ​การ​สอบ​ชิว​เหวย​ใน​ปีนี​้​”

​ทั้ง​เจียง​จั้น​และเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ต่าง​ก็​อ้าปากค้าง​ไป​ตาม​ๆ​ ​กัน

​น้องสาว​ของ​เขา​ไป​เข้าตา​ใต้เท้า​เจิน​ตั้งแต่​เมื่อไหร่​กัน​ ​และ​ทีนี้​เขา​จะ​คอย​คุ้มกัน​ได้​อย่างไร

​ทว่า​ฝ่ายเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​กลับ​ตอบสนอง​อีก​แบบ​ ​“​เหล่า​ต้า​ ​เจ้า​พูดเล่น​อะไร​ของ​เจ้า​”

​“​ท่าน​แม่​ ​เรื่อง​แบบนี้​จะ​เอา​มา​พูดเล่น​ได้​อย่างไร​ ​หาก​นี่​ไม่ใช่​เรื่องจริง​ ​และ​เรื่อง​นี้​หลุด​ลอด​ออก​ไป​ ​ลูก​จะ​เอาหน้า​ไป​ไว้​ที่ไหน​”

​เมื่อ​ได้ยิน​เจียง​อัน​เฉิง​กล่าว​เช่นนั้น​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ก็​เริ่ม​เชื่อ​แล้ว​กว่า​ครึ่ง​ ​นาง​หันไป​พิศ​มอง​เจียง​ซื่อ​ด้วย​ความสงสัย​ ​ความ​ตกตะลึง​ทำให้​นาง​เผลอ​พูด​สิ่งที่คิด​ใน​ใจ​ออก​ไป​ ​“​ใต้เท้า​เจิน​ไป​ถูกใจ​อะไร​หนู​สี่​”

————————-

[1]เจี​้ย​หยวน​หลาง​ คือ​คนที​่​สอบ​ได้​เป็นอัน​ดับ​ที่หนึ่ง​ ​หรือ​อันดับ​สูงสุด​ใน​การ​สอบ​ระดับ​มณฑล