บทที่ 345 ถังหลี่ล่อหลอก
ในนิยายต้นฉบับ กู้หวนเนี่ยนเป็นผู้ที่มีความสามารถในการไขคดีแปลกๆ ได้ จนได้รับสมญาว่า
“นักสืบผู้เก่งกาจ”
เดิมทีคนผู้นี้สมควรมีชื่อเสียงและได้รับการบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์ แต่เป็นเพราะกู้อิ๋น ทำให้เขาต้องก้าวล้ำเส้นศีลธรรมจรรยาในฐานะผู้พิพากษา ในที่สุดจึงได้เกิดการตัดสินที่ไม่ยุติธรรมเกิดขึ้น จนนำไปสู่การเปิดโปง และทำลายล้างคนสกุลกู้
ในเวลานั้นกู้อิ๋นเป็นฮองเฮาแล้ว หลังจากกู้หวนเนี่ยนเสื่อมเสียชื่อเสียง นางจึงสั่งประหารชีวิตเขาทันทีเพื่อแสดงภาพลักษณ์ของฮองเฮาผู้มีคุณธรรม ทั้งๆ ที่กู้หวนเนี่ยนทำเช่นนั้นเพื่อนางซึ่งเป็นน้องสาวของเขาจนทำให้ชื่อเสียงเขาเสื่อมเสีย ตัวเขาเองต้องตกอยู่ในความอัปยศอดสู กู้อิ๋นช่างหน้าด้านไร้ยางอายเหลือทน
ปัญหาใหญ่ที่สุดของกู้หวนเนี่ยนคือยอมอ่อนข้อจำนนให้กับกู้อิ๋นมากเกินไป แม้เขาจะมีข้อบกพร่อง แต่ถังหลี่เคยได้พบกับเขามาก่อนแล้ว เขามีความตั้งใจจะช่วยเหลือเด็ก นั่นย่อมแสดงว่าจิตวิญญาณของเขาเป็นคนดี มีคุณธรรม
ที่จริงโครงเรื่องของนิยายออกจะอุกอาจมากเกินไป ตระกูลกู้ทำอะไรผิดถึงได้กลายเป็นถุงเลือดให้กู้อิ๋น เพียงเพราะสกุลกู้รับบุตรสาวผิดคนมาหรือ ถึงได้โดนกู้อิ๋นสูบเลือดจนหมดสิ้นสกุลเช่นนี้
สกุลกู้บริสุทธิ์ไร้เดียงสา อย่างไรก็ตามนางย่อมไม่ปล่อยให้เป็นไปตามโครงเรื่องเดิมหรอก หญิงสาวครุ่นคิด สามีภรรยาสนิทสนมกันอยู่พักใหญ่จนได้เวลาอาหารเย็น
……
วันถัดมา
เมื่อถังหลี่ออกจากจวน นางรู้สึกได้ว่ามีคนแอบสะกดรอยจ้องตามนางอยู่ หญิงสาวมีทีท่าเรียบเฉย นางเดินทางไปจวนสกุลกู้ เพื่อจะนวดศีรษะให้ฮูหยินกู้ตามปกติ หลังจากนวดให้ฮูหยินกู้เสร็จแล้ว นางจึงเดินออกจากจวน เตร่ไปตามถนนเพื่อสังเกตท่าทีของคนร้าย
มีคนร้ายคอยจดจ้องเฝ้าดูนางอยู่สี่คน พวกเขามองถังหลี่ด้วยสายตาอาฆาตแค้นราวกับได้รับการฝึกมาเป็นพิเศษ
เป็นใครกันที่อยากจะกำจัดถังหลี่?
ถังหลี่อยากรู้จนแทบจะทนไม่ไหวอีกต่อไป มุมปากของนางม้วนงอยกขึ้น ในที่สุดถังหลี่ก็เดินมาจนถึงตรอกเปลี่ยวร้างผู้คน
ผู้ร้ายทั้งสี่คนที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ต่างคนต่างชายตาชำเลืองดูเป็นสัญญาณให้กัน จากนั้นจึงได้เผยโฉมออกมาล้อมเป็นวงกลมรอบถังหลี่
พวกเขาเห็นว่านางเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอผู้หนึ่งเท่านั้น แต่คนจ้างวานถึงกับใช้พวกเขาฆ่านางถึงสี่คนเลยทีเดียว นี่ออกจะโหดเหี้ยมเกินไปหรือไม่? ทั้งสี่คนมองหน้ากัน พวกเขาพยักหน้าเป็นที่รู้กันว่าให้รีบจู่โจมฆ่าให้เสร็จสิ้นภายในกระบวนท่าเดียว
นักฆ่าทั้งสี่ดึงดาบออกมาจู่โจมแทงถังหลี่พร้อมกัน แต่ทันใดนั้นถังหลี่กลับใช้วิชาตัวเบาเหินขึ้นหลีกเลี่ยงการโจมตี นักฆ่าพวกนั้นถึงกับชะงัก
ผู้หญิงคนนี้มีฝีมือไม่เบาเลยทีเดียว!
ถังหลี่พลิกตัวกลางอากาศก่อนที่จะร่อนลงข้างหลังของชายผู้หนึ่ง นางใช้ฝ่ามือสับลงที่ต้นคอของเขาจนชายผู้นั้นล้มลงกับพื้น
เมื่อนักฆ่าอีกคนเข้ามาโจมตีทางด้านหลังของนาง ถังหลี่ไม่แม้แต่หันมามอง นางใช้เท้ากวาดเตะไปข้างหลังจนชายผู้นั้นกระเด็นออกไป
สองคนที่เหลือถือดาบยาวบุกเข้าโจมตีถังหลี่พร้อมกัน ถังหลี่หยิบดาบที่หล่นลงกับพื้นยกขึ้นมาป้องกันการจู่โจมของนักฆ่าทั้งสองคนอย่างว่องไว
นางต่อสู้กับสองคนนั้นสองสามกระบวนท่า ในที่สุดพวกมันก็โดนถังหลี่ฟันเข้าที่แขนจนดาบร่วงหล่นลงพื้น คนทั้งสองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางเลย
ถังหลี่ไม่ได้ต้องการฆ่าคนเหล่านั้นพวกเขาต้องการจะหลบหนีแต่ก็ทำไม่ได้ ตอนนี้สภาพของนักฆ่าเหมือนลูกลิงตัวน้อยที่โดนถังหลี่กลั่นแกล้ง ในฐานะที่พวกเขาเป็นนักฆ่า ย่อมไม่คิดเลยว่าจะโดนหญิงสาวที่ดูไม่มีพิษมีภัยหลอกเข้าอย่างจัง
ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าของคนกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามา เป็นชายที่ใส่ชุดดำทั้งตัว สวมหมวกสีดำ และพกดาบยาว พวกเขาเป็นคนของศาลต้าหลี่นั่นเอง
ก่อนที่คนเหล่านี้จะปรากฎตัวขึ้นถังหลี่ได้ป้ายเลือดของนักฆ่าไว้บนหน้าของตนเอง จากนั้นจึงได้ย่อตัวเข้าที่มุมกำแพง ทำท่าทางหวาดกลัว
“ช่วยด้วย ๆ อย่าฆ่าข้าเลย ได้โปรดเถิด”
ก่อนหน้านี้นางยังจัดการพวกเขาเสียหมอบ แต่เพียงชั่วขณะ นางก็กลับกลายเป็นเหยื่อที่น่าสงสารปราศจากพิษภัยไปเสียแล้ว
นักฆ่า “….”
เจ้าหน้าที่ของศาลต้าหลี่รีบล้อมจับและควบคุมบรรดานักฆ่านำตัวไปยังศาลต้าหลี่ทันที
สถานที่นี้อยู่ไกลจากที่ว่าการของศาลต้าหลี่แค่เพียงหนึ่งลี้เท่านั้น นางจึงจงใจล่อพวกมันมาติดกับดัก อีกทั้งพวกนักฆ่าคิดว่าโจมตีนางแค่เพียงกระบวนท่าเดียวก็พอแล้ว พวกเขาจึงไม่ได้ให้ความสำคัญตรงจุดนี้เลย
ในที่สุดทั้งนักฆ่าและถังหลี่จึงได้ถูกนำกลับไปที่ศาลต้าหลี่ เจ้าหน้าที่เห็นถังหลี่เป็นหญิงสาวอ่อนแอท่าทีตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวอยู่ตลอดเวลา พวกเขาจึงสงสารและพูดจากับนางอย่างอ่อนโยน
“สาวน้อย เจ้าบอกพวกข้าได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น” เจ้าหน้าที่ถามอย่างใจเย็น
“ข้าไม่รู้เจ้าค่ะ ข้ากำลังเดินอยู่ในตรอก จู่ๆ คนเหล่านี้ก็พุ่งเข้ามาจะทำร้ายข้า ข้าเลยวิ่งหนีอย่างสุดชีวิต โชคดีที่พวกท่านมาทันไม่เช่นนั้นแล้ว ข้า…ข้า…”ถังหลี่นัยน์ตาแดงก่ำ
“เจ้าชื่ออะไรหรือ?”
“ข้าชื่อถังหลี่เป็นคนสกุลอู่อยู่ที่จวนอู่โหวเจ้าค่ะ”
“ท่านมีศัตรูหรือไม่?”
“ไม่เจ้าค่ะ ข้าเพิ่งมาถึงเมืองหลวงได้ไม่นาน” เจ้าหน้าที่ถามไถ่อีกสองสามคำ ตอนนั้นเองที่ท่านอู่โหวและฮูหยินอู่ได้เข้ามาปลอบโยนถังหลี่พร้อมกับนำตัวนางกลับบ้านไป
เมื่อเขาออกมาข้างนอก จึงได้บังเอิญเจอกับกู้หวนเนี่ยนเข้าพอดี เขาแต่งชุดขุนนางของศาลต้าหลี่
ท่านอู่โหวได้ยืนหยุดคุยกับกู้หวนเนี่ยนสักพักเพื่อขอให้เขาช่วยหาความจริงในเรื่องที่ถังหลี่โดนทำร้าย
“สำหรับเรื่องนี้ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะหาความจริงให้ปรากฏเพื่อจะอธิบายกับฮูหยินอู่และท่านอู่โหวให้จงได้” ว่าแล้วเขามองเลยไปที่ถังหลี่
กู้หวนเนี่ยนรู้จักหญิงสาวผู้นี้ดี นางเป็นคนพูดจาอ่อนหวานมีเหตุผล เมื่อเขาเห็นท่าทางหวาดผวาของหญิงสาวผู้นั้น กู้หวนเนี่ยนให้นึกเวทนาอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเป็นด้วยเหตุผลใด
กู้หวนเนี่ยนถอนสายตาก่อนที่เร่งเดินเข้าไปข้างในเพื่อสอบปากคำนักฆ่าเหล่านั้น
นักฆ่าเหล่านี้ไม่ค่อยน่ากลัวเท่าใดนัก หากเป็นนักฆ่าที่มีเบื้องหน้าเบื้องหลังซับซ้อน มักจะชิงฆ่าตัวตายไปก่อนที่จะได้ทันสอบปากคำ แต่คนกลุ่มนี้กลับขาดความมุ่งมั่นเช่นนั้นอีกทั้งรักชีวิตกลัวตายเป็นที่สุด
กู้หวนเนี่ยนเป็นขุนนางของศาลต้าหลี่เขาจึงมีวิธีที่จะทรมานให้คนเหล่านี้สารภาพออกมาเอง
ในที่สุดก็ใช้เวลาแค่เพียงครึ่งวันเท่านั้น นักฆ่าเหล่านั้นก็คายออกมาว่าใครเป็นผู้จ้างวานฆ่า
“เป็นหญิงสาว นางใส่เสื้อคลุมสีดำ สวมหมวก พวกเรามองใบหน้าไม่ชัด นางจะให้เงินพวกเราห้าร้อยตำลึงหากฆ่าหญิงสาวคนนั้นได้” กู้หวนเนี่ยนขมวดคิ้ว จากนั้นจึงได้เรียกช่างวาดภาพมาวาดภาพเหมือนตามคำบอกเล่าของนักฆ่า ภายในห้าวันนี้เขาจะหาตัวผู้จ้างวานฆ่าและมีคำอธิบายให้ท่านอู่โหวให้ได้!
……………………….
จวนตระกูลกู้
กู้อิ๋นกำลังนอนรอฟังข่าวดีอย่างงใจจดจ่อ ที่จริงแล้วการจะฆ่าถังหลี่ไม่ใช่เรื่องยากอะไร หากแต่นางไม่อยากให้สืบสาวเข้ามาถึงตัวได้ นางจึงคิดว่าควรจ้างวานฆ่าน่าจะดีกว่า
หากถังหลี่ตาย อย่างน้อยนางจะได้ไม่ต้องกลุ้มใจสามารถกินอิ่มนอนหลับได้เช่นเดิม
ถังหลี่เจ้าเป็นคนบังคับข้าเอง ในเมื่อเจ้ารอดชีวิตมาได้ เจ้าควรอยู่แต่ในหมู่บ้านลี่เจียไม่ควรเผยอหน้ามาหาข้าที่เมืองหลวงแห่งนี้เลย ไม่เช่นนั้นเจ้าคงได้อยู่ดีมีสุขไปแล้ว
“คุณหนูเจ้าคะ” เสียงจู๋เยว่เรียกนาง
ข่าวดี?
กู้อื๋นรีบเปิดประตูออกไปอย่างเร็ว แต่แล้วกลับพบใบหน้าที่ผิดปกติของจู๋เยว่
นางขมวดคิ้ว มีลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในใจ
“เป็นอย่างไร?”
“คุณหนู มีบางอย่างเกิดขึ้นเจ้าคะ มีเจ้าหน้าที่มาค้นที่พักของคนเหล่านั้น” ใบหน้าของกู้อิ๋นถอดสีเมื่อได้ฟังประโยคของจู่เยว่
…………………