ตอนที่ 336 ผู้มาเยือนจากแดนไกล

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

รัช​ศก​จิ​่ง​หมิง​ปี​ที่​สิบ​แปด​ ​ฤดูหนาว​ช่าง​หนาว​จับใจ​ ​ยัง​ไม่ทัน​ถึง​เทศกาล​ตง​จื้อ​[1]​ก็​มี​หิมะ​โปรยปราย​ขึ้น​แล้ว​เป็นครั้งแรก

​เกล็ด​หิมะ​พลิ้วไหว​ราวกับ​เข็ม​เล่ม​เล็ก​ที่​ร่วงหล่น​ลงมา​กระทบ​ตาม​ชายคา​และ​ท้องถนน​ ​ค่อยๆ​ ​เปลี่ยนไป​เป็น​สีขาว

​บน​ถนน​หิน​สีน้ำเงิน​ ​หิมะ​บางเบา​เกาะ​ตัว​กัน​ ​ผสม​กับ​สี​ของ​พื้น​ออกมา​เป็น​สีซีด​หม่น​ ​รองเท้า​ของ​บรรดา​ผู้​สัญจร​ไปมา​เหยียบย่ำ​ไป​บน​พื้นผิว​เสียงดัง​เอี๊ยดอ๊าด​ ​มัน​ค่อนข้าง​ลื่น​เล็กน้อย

​อากาศ​เย็น​เหลือเกิน

​ผู้คน​ที่​เดิน​อยู่​บน​ถนน​บ้าง​เอา​มือ​ถูไถ​กัน​ไปมา​ ​บ้าง​ยกมือ​ขึ้น​ปิด​หู​แล้ว​เร่งฝีเท้า

​อากาศ​ใน​วันที่​หนาวเหน็บ​เช่นนี้​ไม่มี​ผู้ใด​อยาก​ออก​ไป​ข้างนอก​ ​หาก​ไม่ได้​มีธุระ​อัน​จำเป็น​ ​หรือ​ต้อง​ออก​ไป​ทำมาหากิน​อย่าง​เลี่ยง​ไม่ได้

​ทว่า​ใน​วันนี้​ ​จวน​ตง​ผิงปั​๋​วก​ลับ​มี​แขก​เดินทาง​มา​เยือน

​เจียง​ซื่อ​ได้รับ​เชิญ​จาก​บ่าว​รับใช้​ใน​เรือน​ฉือ​ซิน​ ​ใน​ใจ​ของ​นาง​เต็มไปด้วย​ความสงสัย

​เมื่อ​พบ​ว่า​บัดนี้​ใกล้​จะ​ถึง​เทศกาล​ตง​จื้อ​แล้ว​ ​ซึ่ง​นับว่า​เป็น​เทศกาล​สำคัญ​ของ​ทุก​จวน​ ​แม้แต่​ใน​ราชสำนัก​เอง​ก็ได้​จัดการ​ประชุม​ราชวงศ์​ใหญ่​ ​เหตุใด​บัดนี้​จึง​มี​แขก​เดินทาง​มา​เล่า

​เมื่อ​นาง​เดิน​ไป​ถึง​เรือน​ฉือ​ซิน​ ​ก็ได้​ยิน​เสียงหัวเราะ​เบา​ๆ​ ​ดัง​ออกมา​จาก​ข้างใน

​“​คุณหนู​สี่​มาถึง​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

​เมื่อ​บ่าว​รับใช้​รายงาน​เข้าไป​ยัง​ด้านใน​ ​ภายใน​ห้อง​ก็​เงียบเสียง​ลง​ทันที

​เจียง​ซื่อ​เหลือบ​ชำเลือง​มอง

​บริเวณ​เตาผิง​พบเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​นั่งไขว่ห้าง​อยู่​ ​โดย​มีส​ตรี​อายุ​สิบ​แปดสิบ​เก้า​ปีนั​่​งด​้า​นข​้าง​ ​ใบหน้า​ของ​นาง​ก้ม​ต่ำ​จึง​ทำให้​มองเห็น​ไม่ชัด​หนัก

​คุณหนู​สาม​เจียง​เชี่ยว​ ​คุณหนู​ห้า​เจียง​ลี่​ ​คุณหนู​หก​เจียง​เพ่ย​ได้​เดินทาง​มาถึง​แล้ว​ ​กัว​ซื่อ​ซาน​ไท่​ไท่​ก็​เดินทาง​มา​อยู่​ที่นี่​ด้วย

​เจียง​ซื่อ​ถอด​ผ้าคลุม​ออก​ ​ยื่น​ส่ง​ให้​บ่าว​รับใช้​ก่อน​จะ​ก้าว​ขาเข้า​ไป​ด้านใน​ ​โค้ง​คารวะ​ไป​ทางเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​และ​กัว​ซื่อ​ ​“​ท่าน​ย่า​ ​อาสะใภ้​สาม​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​มอง​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ​แล้ว​เผยอ​ยิ้ม​ขึ้น​เล็กน้อย​ตรง​มุม​ปาก​ ​ท่าทาง​ของ​นาง​ดู​อ่อนโยน​กว่า​เดิม​ ​“​มานี​่​สิ​ ​มาทำ​ความรู้​จัก​กับ​ป้า​เจ้า​สักหน่อย​”

​จากนั้น​นาง​ก็​หันไป​กล่าว​กับ​สตรีที​่​อยู่​ข้าง​กาย​ว่า​ ​“​นี่​คือ​คุณหนู​สี่​”

​สตรี​นาง​นั้น​เงยหน้า​ขึ้น​แล้ว​เริ่ม​ทักทาย​เจียง​ซื่อ​อย่างกระตือรือร้น​ว่า​ ​“​คุณหนู​สี่​”

​บัดนี้​เจียง​ซื่อ​จึง​ได้​มองเห็น​หน้าตา​ท่าทาง​ของ​นาง​ได้​อย่างชัดเจน

​นาง​ทำ​ผม​เช่น​สตรี​ซึ่ง​ยัง​ไม่​ออกเรือน​ ​ใบหน้า​รูปไข่​อัน​งดงาม​ ​ดวงตา​กลม​โต​ ​มอง​ไป​แล้ว​ดู​เป็น​คน​เงียบๆ​

​ป้า​?

​ใน​ใจ​ของ​เจียง​ซื่อ​ครุ่นคิด​ไปมา​ถึง​ตัวตน​ของ​สตรี​ผู้​นี้

​การ​ที่​ให้​นาง​เรียกว่า​ป้า​ ​นั่น​หมายความว่า​เป็น​บุตรสาว​ของ​พี่น้อง​ท่าน​ตา​ ​หรือไม่ก็​บุตรสาว​ของ​พี่น้อง​ท่าน​ย่า

​ท่าน​ปู่​จากไป​หลาย​ปี​แล้ว​ ​ด้วย​นิสัย​เดิม​ของ​ท่าน​ย่า​ ​นาง​จะ​ไป​สนใจ​คน​เหล่านี้​หรือ​ ​เช่นนั้น​สตรีที​่​อยู่​เบื้องหน้า​คาด​ว่า​คงจะ​เป็น​บุตรสาว​ของ​พี่น้อง​ท่าน​ย่านั​่น​เอง

​นาง​ไม่เคย​พบ​เจอกัน​มาก​่อน​ ​จึง​ยาก​จะ​บอก​ได้​ว่า​เป็น​ตระกูล​ใด

​แม้ว่า​เจียง​ซื่อ​จะ​ครุ่นคิด​อยู่​กับ​เรื่อง​นี้​ ​แต่​การแสดงออก​ของ​นาง​ก็​ไม่ได้​หยุดนิ่ง​ ​นาง​โค้ง​กาย​คารวะ​สตรี​ผู้​นั้น​เล็กน้อย​ ​“​คารวะ​ท่าน​ป้า​”

​“​คุณหนู​สี่​ไม่ต้อง​สุภาพ​เช่นนี้​หรอก​”​ ​หญิงสาว​เข้าไป​พยุง​นาง​แล้ว​เม้ม​ริมฝีปาก​เล็กน้อย

​เจียง​ซื่อ​เห็นท่า​ทาง​ที่​เงียบๆ​ ​และ​ดู​ขี้อาย​ของ​หญิงสาว​ ​ทำให้​ใน​ใจ​เกิด​ความรู้สึก​ดี​เล็กน้อย

​ทันใดนั้น​ เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ก็ได้​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​ป้า​ของ​เจ้า​เป็น​บุตรสาว​ของ​เสี่ยว​อี๋​เหล่า​เลา​ ​เพิ่งจะ​เดินทาง​มาจาก​เมือง​จิน​ซา​ ​นับจากนี้​นาง​จะ​มา​อาศัย​อยู่​ใน​จวน​ของ​เรา​ ​พวก​เจ้า​ทำความรู้จัก​และ​สนิทสนม​กัน​เข้า​ไว้​”

​บัดนี้​เจียง​ซื่อ​จึง​ได้​รู้ตัว​ตน​ของ​สตรี​นาง​นี้

​น้องสาว​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ ​แต่งงาน​ไป​อยู่​ที่​เขต​จิน​ซาทาง​ใต้​ของ​เมืองหลวง​ ​สามี​ของ​นาง​มาจาก​ตระกูล​โต้ว​ ​เนื่องจากว่า​อายุ​น้อยกว่าเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​นับ​สิบ​ปี​ ​บุตร​ของ​นาง​จึง​มีอายุ​ไม่​มาก​ ​แต่​น่าเสียดาย​เหลือเกิน​ที่​อายุขัย​ไม่​ยืนยาว​ ​เพิ่ง​จาก​โลก​นี้​ไป​เมื่อ​สอง​ปีก่อน

​หมายความว่า​ ​ป้า​ผู้​นี้​เพิ่ง​ออกจาก​การ​ไว้ทุกข์​หรือ

​เมื่อ​คิดได้​ดังนี้​ ​หนังตา​ของ​เจียง​ซื่อ​ก็​กระตุก​ ​นาง​มีความรู้สึก​ไม่สบายใจ​อย่าง​บอก​ไม่​ถูก

​นาง​เอง​ก็​บอก​ไม่ได้​ว่าความ​รู้สึก​นี้​มาจาก​ที่ใด​ ​แต่​นาง​เลือก​ที่จะ​เชื่อ​ตาม​สัญชาตญาณ

​บัดนี้​ใกล้​จะ​ปีใหม่​แล้ว​ ​จู่ๆ​ ​ก็​ปรากฏ​ท่าน​ป้า​ขึ้น​มา​เช่นนี้​ ​ไม่ว่า​จะ​นิสัย​เช่นไร​ ​นาง​ก็​รู้สึก​ว่า​เหล่าฮู​หยิน​ดูเหมือน​กำลังจะ​สร้าง​ปัญหา​บางอย่าง​ขึ้น

​เจียง​ซื่อ​อด​ไม่ได้​ที่จะ​เหลือบมอง​สตรี​นาง​นั้น

​คิ้ว​คม​ได้รูป​ ​ท่าทาง​แสดงออก​อย่างสงบ​ ​มอง​ไป​ช่าง​เป็น​หญิงสาว​ที่​น่าชื่นชม​เหลือเกิน

​เป็นไปได้​หรือไม่​ว่า​ท่าน​ย่า​กำลังจะ​ช่วย​บุตรสาว​ของ​เสี่ยว​อี๋​เหล่า​เลา​ ​ดังนั้น​จึง​ได้รับ​นาง​มาที​่​เมืองหลวง​เพื่อ​หาคู่​ครอง​ดี​ๆ​ ​ให้​นาง

​หาก​เป็น​เช่นนี้​ก็​พอ​จะเข้า​ใจ​ได้

​แต่​เหตุใด​เจียง​ซื่อ​จง​รู้สึก​อึดอัด​ใจ​อย่าง​อธิบาย​ไม่​ถูก​เช่นนี้

​โชคดี​เหลือเกิน​ที่​ป้า​คน​นี้​ห่าง​รุ่น​กับ​พวก​นาง​ ​จึง​ไม่​คิด​วางแผน​กับ​พี่ชาย

​บัดนี้​นาง​ไม่ได้​จับจ้อง​เพราะ​ดูถูก​ญาติ​ที่​เดินทาง​มา​พึ่งพาอาศัย​ ​แต่​กำลัง​ระมัดระวัง​ท่าน​ย่า​ ​ไม่ว่า​ใครก็ตาม​ที่​มี​ความสัมพันธ์​เกี่ยวข้อง​กับ​ท่าน​ย่า​ ​นาง​ก็​จำเป็น​ที่จะ​ต้อง​ระมัดระวัง

​ใคร​ใช้​ให้​ย่า​ของ​นาง​เห็นผล​ประโยชน์​ดีกว่า​สิ่ง​อื่นใด​เล่า

​สตรี​นาง​นั้น​นั่ง​ก้มหน้า​ไม่กล้า​สบตา​เจียง​ซื่อ​ ​นาง​แอบ​แปลกใจ​ว่า​เมื่อ​เปรียบเทียบ​กับ​คุณหนู​ทั้ง​สาม​แล้ว​ ​คุณหนู​สี่​ช่าง​มีสาย​ตา​ที่​เฉียบแหลม​ ​ราวกับ​สามารถ​อ่านใจ​คน​ได้

​และ​ท่าทาง​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ที่​มีต​่อ​คุณหนู​สี่​ทำให้​นาง​ประหลาดใจ​ยิ่งขึ้นไป​อีก

​เมื่อ​ครั้น​คุณหนู​อีก​สาม​คน​เดิน​เข้ามา​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ท่าน​ป้า​มีท​่า​ทีป​กติ​เฉกเช่น​ย่า​ที่​มีต​่อ​หลานสาว​ ​แต่​เมื่อ​คุณหนู​สี่​เดิน​เข้ามา​ ​ท่าทาง​อัน​ผ่อนคลาย​ก็​เปลี่ยนไป​ทันที​ ​ดูเหมือน​กับ​มี​แรงกดดัน​บางอย่าง

​และ​ท่าทาง​เช่นนี้​ที่​ไม่​เหมือนกับ​ย่า​ปฏิบัติ​ต่อ​หลานสาว​ ​แต่​เหมือนกับ​…

​เหมือนกับ​อะไร​นั้น​นาง​เอง​ก็​บอก​ไม่​ถูก​ ​รู้​เพียง​ว่า​มีบา​งอย​่าง​ผิดปกติ​ไป​ ​ด้วยเหตุนี้​เอง​นาง​จึง​ค่อนข้าง​ระมัดระวัง​พฤติกรรม​ที่​มีต​่อ​เจียง​ซื่อ​เป็นพิเศษ

​“​กัว​ซื่อ​ ​ที่​เรือน​ชิ่น​ฟาง​เก็บกวาด​เรียบร้อย​แล้ว​หรือ​”

​กัว​ซื่อ​ที่​ก่อนหน้า​นั่ง​เงียบขรึม​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​เก็บ​เรียบร้อย​แล้ว​เจ้าค่ะ​ ​ทั้ง​มุ้ง​และ​ม่าน​ไม่รู้​ว่าน​้​อง​สาว​ชื่นชอบ​แบบ​ใด​ ​หาก​ไม่​ชอบ​ค่อย​เปลี่ยน​ใหม่​ย่อม​ได้​”

​สตรี​นาง​นั้น​กล่าวว่า​ ​“​พี่สะใภ้​เกรงใจ​เกินไป​แล้ว​เจ้าค่ะ​”

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​ตบมือ​ของ​นาง​เบา​ๆ​ ​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​เอาล่ะ​ ​ไม่ต้อง​ทำตัว​สุภาพ​ถ่อมตน​เช่นนี้​ก็ได้​ ​นับจากนี้ไป​จวนปั​๋​วก​็​เสมือน​กับ​จวน​ของ​เจ้า​ ​หาก​อาศัย​อยู่​ที่นี่​แล้ว​ไม่​คุ้นชิน​ ​ก็​บอก​กับ​พี่สะใภ้​สาม​ของ​เจ้า​ได้​”

​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ประหลาดใจ​มากยิ่งขึ้น​ ​เรือน​ชิ่น​ฟาง​เป็น​เรือน​ที่อยู่​ใกล้​กับ​เรือน​ใหญ่​มาก​ที่สุด​ ​นับจาก​ท่าน​ป้า​ออกเรือน​ไป​แล้วก็​ไม่เคย​มี​ผู้ใด​ใน​จวนปั​๋ว​เข้า​อาศัย​อีก

​คน​รุ่น​เดียว​กับ​เจียง​อัน​เฉิง​มีทั​้ง​สิ้น​สี่​คน​ ​มี​เพียง​นายท่าน​เจียง​สาม​ที่​เป็น​บุตร​ของ​อนุภรรยา​ ​บุตรชาย​อีก​สอง​คน​และ​บุตรสาว​อีก​หนึ่ง​คน​ล้วน​เป็น​ลูก​แท้ๆ​ ​ของเฝิง​เหล่าฮู​หยิน

​ดังนั้นเฝิง​เหล่าฮู​หยิน​จึง​รัก​และ​ทะนุถนอม​บุตรสาว​คนเดียว​ของ​นาง​เป็น​ที่สุด​ ​แม้​จะ​ออกเรือน​ไป​แล้วก็​ไม่​ปล่อย​ให้​เรือน​ของ​นาง​จะ​ต้อง​รกร้าง​ ​นาง​จะ​สั่ง​ให้​บ่าว​รับใช้​ไป​ทำความสะอาด​เป็นประจำ

​แต่​บัดนี้​ท่าน​ย่า​ปล่อย​ให้​อา​หญิง​โต้ว​เข้า​อาศัย​อยู่​ใน​เรือน​ชิ่น​ฟาง​ ​เห็นได้ชัด​ว่านาง​รักใคร่​สตรี​ผู้​นี้​เพียงใด

​รัก​อย่างนั้น​หรือ​?​ ​เจียง​ซื่อ​ปฏิเสธ​ความคิด​นี้​อย่างรวดเร็ว

​แม้แต่​หลานสาว​ในไส้​ของ​นาง​ ​นาง​ยัง​ไม่เคย​ให้ความรู้​สึก​รัก​และ​ทะนุถนอม​ ​แล้ว​นับประสา​อะไร​กับ​ลูก​ของ​น้องสาว

เฝิง​เหล่าฮู​หยิน​กล่าว​ขึ้น​อีกครั้ง​ว่า​ ​“​อ้อ​ใช่​สิ​ ​ลุง​ของ​พวก​เจ้า​กำลัง​ดื่ม​น้ำชา​กับ​พ่อ​ของ​พวก​เจ้า​อยู่​ ​ไว้​วันหลัง​ข้า​จะ​พา​ไป​แนะนำ​ ​ไม่เช่นนั้น​อาจจะ​ถูก​กล่าว​ได้​ว่า​อาศัย​อยู่​ใน​จวน​แต่กลับ​ไม่รู้​จัก​ผู้หลักผู้ใหญ่​”

​เจียง​ซื่อ​จึง​ได้รับ​รู้​ว่าน​อก​จาก​อา​หญิง​โต้ว​แล้ว​ ​อาชาย​โต้​วก​็​ได้​เดินทาง​มาด​้วย

​“​เรือน​ชิ่น​ฟาง​อยู่​ไม่​ไกล​จาก​เรือน​ไห่​ถัง​เท่าไร​นัก​ ​เจ้า​ไป​ส่ง​อา​ของ​เจ้า​พร้อมกับ​อาสะใภ้​สาม​ของ​เจ้า​เถิด​”

​“​เจ้าค่ะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​รับ​ ​นาง​ตั้งใจ​จะ​คอย​ดู​อยู่​อย่างสงบ

​เมื่อ​เดินทาง​มาส​่​งอา​หญิง​โต้ว​พร้อมกับ​กัว​ซื่อ​จนถึง​เรือน​ชิ่น​ฟาง​แล้ว​ ​เจียง​ซื่อ​ก็ได้​เดินทาง​ไป​นั่งเล่น​อยู่​ที่​เรือน​ของ​เจียง​อี​ ​ก่อน​จะ​เล่าเรื่อง​การ​เดินทาง​มาถึง​ของ​อา​หญิง​โต้ว​ซึ่ง​จะ​เดินทาง​มา​อาศัย​อยู่​ที่นี่

​บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​การ​เปิดโปง​พฤติกรรม​และ​ความรู้สึก​อัน​แท้จริง​ของ​จู​จื่อ​อวี​้​ที่​โหดร้าย​ ​ทำให้​เจียง​อี​รู้​ว่านาง​ไม่มี​โอกาส​จะ​หลอกตัวเอง​ได้​อีกต่อไป​ ​หลังจาก​ผ่าน​ไประ​ยะ​หนึ่ง​ ​ท่าทาง​ของ​นาง​จึง​ได้​ดู​แข็งแกร่ง​กว่า​ที่​เจียง​ซื่อ​คิด​เอาไว้​ไม่น้อย

​เจียง​อี​ได้ยิน​ดังนั้น​ก็​ขมวดคิ้ว​เข้าหา​กัน​แล้ว​กล่าวว่า​ ​“​จาก​ที่​ข้า​พอ​จำความได้​ ​ท่าน​ลุง​ผู้​นี้​มีนิ​สัย​ขี้เล่น​ ​เจ้า​อย่า​ได้​ตีสนิท​กับ​เขา​ให้​มาก​นัก​”

​“​อาชาย​โต้ว​และ​อา​หญิง​โต้ว​เคย​เดินทาง​มาที​่​นี่​หรือ​”

​“​เคย​มา​ ​แต่​ตอนนั้น​เจ้า​ยัง​เด็ก​ ​จำ​ความ​ไม่ได้​ ​เอาเป็นว่า​น้อง​สี่​อยู่​ให้​ไกล​จาก​อาชาย​โต้ว​เป็น​ดี​”

​“​พี่ใหญ่​วางใจ​ได้​ ​ข้า​เข้าใจ​แล้ว​ ​อาชาย​โต้ว​ไม่ได้​อาศัย​อยู่​ใน​เรือน​หลัก​ ​คาด​ว่า​คงมี​โอกาส​พบ​หน้า​กัน​ไม่​มาก​นัก​”

​สอง​พี่น้อง​สนทนา​กัน​อยู่​พัก​หนึ่ง​ ​ก่อนที่​เจียง​ซื่อ​จะ​เดินทาง​กลับ​ไป​ที่​เรือน​ไห่​ถัง

​เมื่อถึง​ตอนบ่าย​ ​คุณหนู​ห้า​เจียง​ลี่​ได้​เดินทาง​มานั​่ง​เล่น​ที่​เรือน​ไห่​ถัง

​เจียง​ลี่​เป็น​คนที​่​ไม่​ชอบ​หาเรื่อง​ใส่​ตน​ ​หาก​เป็นไปได้​นาง​ก็​จะ​ไม่​ก้าว​ขาออก​จาก​ประตู​เรือน​ ​ดังนั้น​การ​ที่​เดินทาง​มายัง​เรือน​ไห่​ถัง​จึง​นับว่า​เป็น​แขก​ที่​เชิญ​มา​ได้​ยาก​ยิ่ง

​เจียง​ซื่อ​เก็บ​กลั้น​ความรู้สึก​แปลกใจ​เอาไว้​ ​แล้ว​เข้าไป​ต้อนรับ​เจียง​ลี่​ ​นั่ง​อยู่​ไม่นาน​ ​เจียง​ลี่​ก็​เดิน​จากไป

​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ประหลาดใจ​ยิ่งนัก​ ​นาง​คิด​ย้ำ​เกี่ยวกับ​ประโยค​ที่​เจียง​ลี่​กล่าว​ออกมา​ ​มีอยู่​ประโยค​หนึ่ง​ที่​ดึงดูด​ความสนใจ​ของ​นาง​เป็น​อย่างยิ่ง

​“​บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​วันนี้​ร่างกาย​ของ​ท่าน​แม่​ไม่สบาย​นัก​ ​นาง​จึง​ได้​อารมณ์เสีย​ใหญ่​”

​————————–

[1]​ ​ตง​จื้อแปล​ตรงตัว​ว่า​ฤดูหนาว​มาถึง​แล้ว​ ​คือ​วันที่​พระอาทิตย์​จะ​ส่องแสง​สั้น​ที่สุด​ ​ใน​สมัยโบราณ​มีความสำคัญ​พอ​ๆ​ ​กับ​วัน​ตรุษจีน